ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Σωτήρες» οι δήμιοι του λαού

Γρηγοριάδης Κώστας

«Μισός μισθός ή καθόλου μισθός;», «Μισθός 400 - 300 ευρώ ή άνεργος;», «Σύνταξη - φιλοδώρημα ή καθόλου σύνταξη», «Τέλος ακινήτων ή ηλεκτρικό ρεύμα»... Δεν έχουν τέλος οι εκβιασμοί από τα κόμματα της πλουτοκρατίας προκειμένου να κρατάνε σκυμμένο στα γόνατα το λαό και να συνεχίζουν να καταστρέφουν τη ζωή του. Τη σκυτάλη πήρε χτες ο Ε. Βενιζέλος που με τον ωμό και κυνικό τρόπο έθεσε το δίλημμα: «Κούρεμα των αποθεματικών των Ταμείων ή συντάξεις τέλος;». «Εάν δε γίνει το PSI (σ.σ. η ανταλλαγή ομολόγων) δε θα δούμε την κύρια σύνταξή μας καθόλου διότι δε θα έχουμε να τη δώσουμε», υποστήριξε (στον «Realfm»). Ψεύδεται ασύστολα βέβαια ο υπουργός και τρομοκρατεί το λαό. Πρώτα απ' όλα, γιατί τα ασφαλιστικά Ταμεία τα έχουν ήδη διαλύσει και την περιουσία τους την έχουν καταληστεύσει οι μεγαλοεπιχειρηματίες με την πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ τις προηγούμενες δεκαετίες, «θυσιάζοντάς» τα στο βωμό της ενίσχυσης της ρευστότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Το «κούρεμα» έρχεται απλά να βάλει την ταφόπλακα, ενώ το νέο ασφαλιστικό που προβλέπεται στο νέο μνημόνιο θα δώσει τη χαριστική βολή. Κι όμως, οι νεκροθάφτες της κοινωνικής ασφάλισης και των συντάξεων έχουν το θράσος να εμφανίζονται ως σωτήρες, όπως το κάνουν συνολικά για τη χώρα, τρομοκρατώντας το λαό με την «ανεξέλεγκτη χρεοκοπία», «το χάος», «τον εμφύλιο», κ.ο.κ. Είναι αδίστακτοι και επικίνδυνοι και δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή ψευδαίσθηση ότι όσο περισσότερο βουλιάζει στη φτώχεια και την εξαθλίωση ο λαός τόσο περισσότερο θα τον πατάνε στο σβέρκο, ενώ θα του προσφέρουν ένα ξεροκόμματο στην κυριολεξία ίσα να φυτοζωεί. Αν ο λαός θέλει φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση πρέπει να παλέψει βάζοντας εμπόδια στα μέτρα, όπως για παράδειγμα να μην περάσει στην πράξη η μείωση μισθών, να παλέψει για εργατική λαϊκή εξουσία. Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση.

Ιδεολογική χειραφέτηση και ανατροπή

«Πώς θα μηδενίσετε το έλλειμμα μιας χώρας, το οποίο είχε φθάσει να είναι 15% του ΑΕΠ; Πώς θα το μηδενίσετε; Κόβοντας μισθούς, κόβοντας δαπάνες, κόβοντας συντάξεις, κόβοντας φάρμακα... Αυτό θα γινόταν μονομιάς και θα ήταν πολύ μεγαλύτερες οι επιπτώσεις για τους πολίτες αν αναγκαζόμασταν να βγούμε από το ευρώ και μπούμε σε άλλη συζήτηση...Δεν είναι θέμα εντολών (σ.σ. της τρόικας). Οφείλαμε να μειώσουμε το έλλειμμα. Αν μπορούσαμε να το μειώσουμε με άλλο τρόπο, με γεια μας με χαρά μας. Αλλά, δεν υπάρχει η άλλη δυνατότητα». Τα είπε όλα σε μια φράση ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Π. Καψής χθες το πρωί (στον ΑΝΤ1), στην προσπάθειά του να κάνει επίδειξη αποφασιστικότητας εκ μέρους της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου να εφαρμόσει διά πυρός και σιδήρου τα μέτρα που ισοπεδώνουν το λαό. Λέει ψέματα όμως όταν υποστηρίζει ότι τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα λαμβάνονται για τη μείωση του ελλείμματος, εκτός των άλλων, γιατί τα ίδια μέτρα με μεγαλύτερη ένταση θα συνεχίσουν να παίρνονται και όταν το έλλειμμα μετατραπεί σε «πρωτογενές πλεόνασμα», τον επόμενο χρόνο όπως υπολογίζουν. Το ίδιο ισχύει βέβαια και για το χρέος, η μείωση του οποίου χρησιμοποιείται ως «όχημα» για να περάσουν τα βάρβαρα μέτρα. Η στρατηγική επιδίωξη είναι να γίνει πολύ πιο φτηνή η τιμή της εργατικής δύναμης, μέσω της ισοπέδωσης των εργασιακών δικαιωμάτων, και να κατεδαφιστούν τα κοινωνικά δικαιώματα. Ο λαός πρέπει να χειραφετηθεί από τα ιδεολογήματα και τα εκβιαστικά διλήμματα των αστικών κομμάτων, ώστε να κατευθύνει την πάλη του στο ζήτημα της ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων για να περάσει στα δικά του χέρια.

Ο στόχος της αντιΚΚΕ επίθεσης

Η χυδαία επίθεση που εξαπέλυσε με ύφος στρατοδίκη κατά του ΚΚΕ ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ Ν. Δένδιας, εντάσσεται αναμφίβολα στη συνολικότερη εκστρατεία της ηγεσίας της ΝΔ και των άλλων κομμάτων της πλουτοκρατίας με στόχο να τρομοκρατηθεί ο λαός και να περάσουν τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα που τον οδηγούν βαθιά στη φτώχεια και στην εξαθλίωση. Καθόλου τυχαίο δεν είναι πάντως ότι ο Ν. Δένδιας βρίσκεται στην αιχμή του δόρατος της αντι-ΚΚΕ επίθεσης. Εχει «βεβαρυμένο παρελθόν» και έχει διακριθεί σε πολλά μέτωπα του πολέμου της πλουτοκρατίας κατά του λαού, μπαίνοντας στην πρώτη γραμμή για την κατεδάφιση των εργασιακών και λαϊκών δικαιωμάτων. Αξίζει να επισημανθεί ότι ήταν από τους πρώτους που τάχθηκε ανοιχτά υπέρ της κατάργησης της κοινωνικής ασφάλισης και της αντικατάστασής της από το ανταποδοτικό σύστημα, ενώ ήταν από τους υπέρμαχους της κατάργησης της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων. Καθόλου τυχαίο λοιπόν ότι ως υπουργός Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση της ΝΔ πρωτοστάτησε για να περάσει το γνωστό τρομο-πακέτο με τα έξι μέτρα παρακολούθησης και καταστολής των λαϊκών αγώνων (ποινικοποίηση της κουκούλας, «ταυτοποίηση» (διάβαζε φακέλωμα) των καρτοκινητών, άρση του απορρήτου στις τηλεπικοινωνίες, δημιουργία τράπεζας DNA, λειτουργία των χαφιεδοκαμερών, αλλά και μέτρα κατά των μεταναστών. Αυτό δηλαδή που επιβεβαιώνει περίτρανα το προχθεσινό αντιΚΚΕ παραλήρημα του στελέχους της ΝΔ είναι ότι ο πραγματικός στόχος τους είναι να τρομοκρατήσουν το λαό, ώστε να περάσουν τα μέτρα που τον μετατρέπουν σε σύγχρονο σκλάβο των μονοπωλίων. Ο λαός πρέπει να εκμηδενίσει την πολιτική δύναμη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΛΑΟΣ και να συστρατευτεί με το ΚΚΕ για να παρεμποδίσει με την πάλη του την εφαρμογή των βάρβαρων μέτρων και να ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων.

Ψίχουλα στους εξαθλιωμένους

Η κυβέρνηση ανακοίνωσε τη σύσταση «Εθνικού Δικτύου Αμεσης Κοινωνικής Παρέμβασης» για «αντιμετώπιση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού» μέσα από «ψυχοκοινωνική και υλική υποστήριξη» ευπαθών κοινωνικών ομάδων. Το πρόγραμμα χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ, αφορά στη δημιουργία ή συνέχιση ήδη υπαρχόντων «Κοινωνικών Δομών» όπως τα λεγόμενα κοινωνικά φαρμακεία και παντοπωλεία, προγράμματα σίτισης και υπνωτήρια αστέγων, σε συνολικά 40 δήμους πανελλαδικά. Τέτοιες δράσεις μπορεί να αναλάβουν και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις με το αζημίωτο. Η διάρκεια του προγράμματος ορίστηκε σε 24 μήνες με τους όποιους εργαζομένους του να είναι συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου, μόνον όσο διαρκεί το πρόγραμμα και με μισθούς πείνας.

Σε συνεργασία με την Τοπική Διοίκηση και κάτω από την όξυνση των προβλημάτων που δημιουργεί η πολιτική τους σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, κάτω και από την πίεση και διεκδίκηση μέτρων άμεσης ανακούφισης για τα πληττόμενα πλατιά λαϊκά στρώματα (μέτρα προστασίας για τους άνεργους, τους άστεγους, τα παιδιά που υποσιτίζονται μαζικά) επιχειρεί να αντιμετωπίσει μέρος των εκρηκτικών προβλημάτων, χωρίς να αγγίζει την ουσία του ζητήματος. Οι δομές που σπεύδει να δημιουργήσει, και όσες άλλες ήδη λειτουργούν σε κάποιους δήμους (κοινωνικά παντοπωλεία και κοινωνικά φαρμακεία, διανομή κάποιων τροφίμων σε καλύτερες τιμές, σίτιση ορισμένων μόνο παιδιών στα δημοτικά, φιλοξενία άστεγων μόνο στην βαρυχειμωνιά) κάνουν μια προσπάθεια για επιδερμικές λύσεις στα εξαθλιωμένα από την πολιτική τους φτωχά λαϊκά στρώματα, ίσα να φυτοζωούν. «Να σε κάψω Γιάννη, να σ'αλείψω λάδι». Δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα στη ρίζα του. Θα πει κάποιος, από την πείνα ας είναι και ένα πιάτο φαΐ. Αλλά θα ανεχτεί ο λαός μιά τέτοια πραγματικότητα; Κυβέρνηση και δήμοι λένε ξεκάθαρα ότι με τέτοιες δράσεις έχουν σαν στόχο τη διατήρηση της «κοινωνικής συνοχής». Δηλαδή υποταγή του λαού.

Απευθύνονται σε ένα οπωσδήποτε σημαντικό (και διευρυνόμενο ελέω πολιτικής του ευρωμονόδρομου) εξαθλιωμένο κομμάτι του λαού, μα δεν προσφέρουν τίποτε παραπάνω από μια μερίδα φαγητό, μια διανυκτέρευση, μιαν ασπιρίνη, παλιά ρούχα συγκεντρωμένα στον έρανο «διά τους πτωχούς». Καλλωπίζουν δε το προφίλ των ίδιων των εκμεταλλευτών, εκείνων που δημιουργούν και συντηρούν την κατάσταση αυτή για τον λαό, προκειμένου να μην διακοπεί η κερδοφορία τους. Και αποπροσανατολίζουν τις στρατιές ημιπαπασχολήσιμων, ανέργων, γλίσχρα αμειβομένων, ανασφάλιστων, χαρατσωμένων άγρια ανθρώπων, από το κύριο: Οτι δεν είναι δυνατόν να αποδεχτούμε μια τέτοια ζωή, εξαθλιωμένη. Οτι δεν μπορεί η εργατική τάξη και τα σύμμαχα στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, τα λαϊκά νοικοκυριά να συμβιβαστούν με κάποια ψίχουλα, με ένα ξεροκόμματο που θα τους πετάξει από το τρελό φαγοπότι της η άρχουσα τάξη, λέγοντάς της και «ευχαριστώ»...

Μέσα σε συνθήκες κατάπτωσης του επιπέδου διαβίωσης της λαϊκής οικογένειας, απέναντι σε ένα τέτοιο οργανωμένο σχέδιο αποπροσανατολισμού της, αναδεικνύεται αναγκαίο όσο ποτέ το πρόταγμα, η πάλη για ριζικές κοινωνικές και πολιτικές ανατροπές, για διεκδίκηση μιας ζωής με αξιοπρέπεια και προοπτική, με ολόπλευρη ικανοποίηση των αναγκών όλων των ανθρώπων του μόχθου χωρίς καμία απολύτως έκπτωση. Είναι υπερώριμη η δυνατότητα ικανοποίησης των εργατικών και λαϊκών αναγκών με τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι. Αλλά αυτό μόνο σε ένα πλαίσιο λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό, μπορεί να επιτευχθεί.