Το χάλι της δημόσιας Παιδείας - που συνοψίζεται στο τρίπτυχο ταξικοί φραγμοί, εμπορευματοποίηση, υποβάθμιση - αποκαλύπτεται τρισχειρότερο στον τομέα της καλλιτεχνικής Παιδείας. Σ' αυτόν, η δημόσια Παιδεία είναι από ανύπαρκτη έως υπό εξαφάνιση, όπως καταμαρτυρεί η διαλυτική κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι ελάχιστες κρατικές δομές (μουσικά και καλλιτεχνικά σχολεία, Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης). Ετσι, τα παιδιά της σχολικής ηλικίας που ενδιαφέρονται να καταπιαστούν με κάποιο είδος Τέχνης (μουσικά όργανα, θέατρο, εικαστικά, χορό κ.λπ.) δεν έχουν άλλη επιλογή εκτός από τα ιδιωτικά ωδεία και τις άλλες ιδιωτικές σχολές με τα απαγορευτικά για το σημερινό οικογενειακό προϋπολογισμό δίδακτρα ή τα πιο οικονομικά - αλλά επίσης «ανταποδοτικά» - προγράμματα των δήμων, που κι αυτά σαρώνονται από την απουσία κρατικής χρηματοδότησης. Ούτε λίγο - ούτε πολύ όποιος δεν έχει χρήμα, δεν έχει δικαίωμα στη συστηματικά οργανωμένη καλλιτεχνική εκπαίδευση, όπως περίπου μερικούς αιώνες πριν, όπου η αισθητική παιδεία και καλλιέργεια προοριζόταν μόνο για τους «εκλεπτυσμένους» γόνους των αρχόντων και των ευγενών.

Το ΚΚΕ προβάλλει μια σειρά θέσεις και στόχους πάλης που αποτελούν θεμελιακό και αναγκαίο όρο, για να σταματήσει η ανεπίστρεπτη πορεία αποσύνθεσης της καλλιτεχνικής Παιδείας και συνιστούν αναπόσπαστο μέρος των συνολικότερων θέσεων του ΚΚΕ για τη λαϊκή Παιδεία καθώς και των σύγχρονων διεκδικήσεων του εργατικού - λαϊκού κινήματος για τη λαϊκή κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη.