ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τρέμουν την οργανωμένη ανυπακοή

Γρηγοριάδης Κώστας

Το κάλεσμα του ΚΚΕ για οργανωμένη άρνηση πληρωμής στα χαράτσια και υπεράσπιση της λαϊκής και εργατικής οικογένειας, όπως ήταν αναμενόμενο, έχει προκαλέσει βαθιά ενόχληση σε κυβέρνηση και πλουτοκρατία. Σαφής ένδειξη το χτεσινό πρωτοσέλιδο θέμα της «Καθημερινής» για το νέο χαράτσι, στον υπότιτλο του οποίου επισημαίνεται με έμφαση πως «σε ανυπακοή καλεί το ΚΚΕ». Στο θέμα που ακολουθεί, μεταξύ άλλων, σημειώνεται ότι «πονοκέφαλο για την κυβέρνηση αποτελεί το γεγονός ότι διαμορφώνεται μία ισχυρή τάση υπέρ της μη καταβολής είτε των έκτακτων εισφορών είτε του νέου τέλους, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει και η επίτευξη των στόχων για τη μείωση του ελλείμματος». Και συμπληρώνει: «Ηδη το ΚΚΕ, με ανακοίνωση της Κ.Ε. καλεί τους πολίτες σε οργανωμένη άρνηση πληρωμής των νέων φόρων». Γνωρίζουν πολύ καλά την απήχηση που ασκεί το κάλεσμα του ΚΚΕ στις λαϊκές συνειδήσεις και την πολλαπλασιαστική δύναμη που έχει στους λαϊκούς - ταξικούς αγώνες και γι' αυτό δικαιολογημένα ανησυχούν. Από την άλλη το συμπέρασμα που πρέπει να βγάλει ο λαός είναι ότι δεν πρέπει να τους φοβάται. Εχει το δίκιο με το μέρος του, πρέπει να πιστέψει ότι δεν έχει την παραμικρή ευθύνη για το χρέος και άρα δεν είναι διατεθειμένος να κάνει καμία θυσία για να διασωθεί η πλουτοκρατία και να βγουν πιο ενισχυμένα από την κρίση τα μονοπώλια. Η οργανωμένη ανυπακοή και η ανυποχώρητη και άφοβη πάλη, που σαλπίζει το ΚΚΕ, με στόχο να σωθεί ο λαός και να ανατραπεί η εξουσία των μονοπωλίων, είναι αυτό που τρέμει η πλουτοκρατία και τα κόμματά της. Σε αυτήν τη ρότα όμως πρέπει να βαδίσει ο λαός.

Σύγχρονοι δούλοι των μονοπωλίων

Η διάλυση των εργασιακών σχέσεων και η μετατροπή των εργαζομένων σε σύγχρονους δούλους των μονοπωλίων αποτελεί προτεραιότητα κυβέρνησης - τρόικας - πλουτοκρατίας το επόμενο διάστημα. Κυριολεκτικά, δεν πρόκειται να αφήσουν τίποτα όρθιο από τα εργασιακά δικαιώματα, αν δεν συναντήσουν την οργανωμένη αντεπίθεση της εργατικής τάξης και του λαού. Το «άνοιγμα της αγοράς εργασίας», που προανήγγειλε από την Πολωνία ο Ευ. Βενιζέλος, σημαίνει κυριαρχία των ελαστικών μορφών απασχόλησης, μέσα από τη θέσπιση των επιχειρησιακών - ατομικών συμβάσεων και την ταυτόχρονη κατάργηση των κλαδικών και συλλογικών συμβάσεων. Ο στόχος είναι διακηρυγμένος εδώ και χρόνια: Να υποτιμηθεί η τιμή της εργατικής δύναμης στα όρια των βαλκανικών χωρών και ακόμα παρακάτω στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Ο επίτροπος Ολι Ρεν διαμήνυσε προχτές ότι πρέπει να μειωθεί «το εργατικό κόστος στον ιδιωτικό τομέα», πρέπει να μειωθεί δραστικά, δηλώνοντας ευθέως ότι η μείωση κατά 6,8% του εργατικού κόστους που σημειώθηκε στο πρώτο τρίμηνο του 2011 «δεν είναι επαρκής για να καλύψει την απώλεια ανταγωνιστικότητας της προηγούμενης δεκαετίας»(!). Είναι φανερό ότι η μείωση που θέλουν στο λεγόμενο «εργατικό κόστος», που ήδη έχει ξεπεράσει το 20%-30%, θα οδηγήσει σε μισθούς πείνας και εξαθλίωσης και σε εργαζόμενους δίχως δικαιώματα. Στο «φόντο» αυτό η δήλωση του υπουργού Οικονομικών ότι «αυτό που έχει σημασία είναι μόνο η σωτηρία των μεταπολεμικών επιτευγμάτων της χώρας για τα οποία μόχθησαν γενιές Ελλήνων και Ελληνίδων», μόνο οργή προκαλεί. Χρειάζεται όμως να μετουσιωθεί σε οργανωμένη πάλη και επίδειξη δύναμης για να σωθεί ο λαός και όχι ο καπιταλισμός και τα μονοπώλια.

Μπούμερανγκ η ιδεολογική τρομοκρατία

«Πρέπει να καταλάβουμε όλοι οι Ελληνες ότι αν δεν γίνουν όλα αυτά τώρα, αν δεν ληφθούν και δεν εφαρμοστούν τώρα οι δύσκολες αποφάσεις, αυτό που θα συμβεί θα είναι πράγματι δραματικό και θα συμβεί ερήμην της χώρας μας ή ακόμη και ερήμην της Ευρωζώνης». Η φράση αυτή από τη χτεσινή δήλωση του υπουργού Οικονομικών μετά τη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ δείχνει καθαρά ότι οι εκβιασμοί και η ιδεολογική τρομοκρατία θα κλιμακωθούν στο έπακρο το επόμενο διάστημα προκειμένου να περάσουν τα πρωτοφανούς αγριότητας αντιλαϊκά μέτρα. Κρατώντας σταθερά το πιστόλι της «6ης δόσης» και της χρεοκοπίας στο κεφάλι του λαού, επιστρατεύει και νέα βαριά όπλα, όπως η έξοδος από το ευρώ και την ευρωζώνη. Αυτό ακριβώς είναι το μήνυμα που έστειλε χτες από την Πολωνία ο Ευ. Βενιζέλος: Η ιδεολογική τρομοκρατία και η καταστολή θα κλιμακωθούν ταυτόχρονα με την κλιμάκωση της άγριας αντιλαϊκής επίθεσης. Ταυτόχρονα όμως, πέρα από τα αδιέξοδα στη διαχείριση της κρίσης, φαίνεται καθαρά ότι αυτή η τακτική έχει και τα όριά της και γυρίζει μπούμερανγκ. Κανένας πλέον δε συγκινείται και πολύ περισσότερο τρομοκρατείται από τη δήλωση του υπουργού ότι δεν υπάρχει άλλη λύση από την πλήρη εφαρμογή των βάρβαρων μέτρων γιατί «μόνον έτσι προστατεύουμε τα εισοδήματα, τις περιουσίες και το επίπεδο ζωής των Ελλήνων». Η τρομοκρατία αυτή πέφτει στο κενό, γιατί ο λαός έχει συνειδητοποιήσει και μάλιστα με τον πλέον οδυνηρό τρόπο ότι το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει: Οτι δηλαδή χρεοκοπεί βαθιά και μόνιμα εξαιτίας της στρατηγικής που εφαρμόζεται προς όφελος της πλουτοκρατίας. Η φιλολαϊκή διέξοδος προϋποθέτει την ανατροπή της.

Οργανωμένα και συλλογικά

Η χρεοκοπία για μια μεγάλη μερίδα των λαϊκών νοικοκυριών είναι ήδη μια σκληρή πραγματικότητα. Χιλιάδες ακόμα οικογένειες εργατοϋπαλλήλων, μικρών ΕΒΕ και φτωχών αγροτών βρίσκονται σε οριακό σημείο, εξαιτίας των αλλεπάλληλων αντεργατικών αντιλαϊκών μέτρων. Μόνο τους τελευταίους 20 μήνες, αμέτρητα είναι τα μικρομάγαζα που έβαλαν λουκέτο, οι μεροκαματιάρηδες που απολύθηκαν. Το λαϊκό εισόδημα δέχτηκε πρωτόγνωρη επίθεση, τόσο από την ονομαστική μείωση των μισθών, όσο και από την παραπέρα μείωση του αφορολόγητου στις 8.000, το κόψιμο των δώρων Πάσχα, Χριστουγέννων και του επιδόματος διακοπών, την επί της ουσίας κατάργηση επιδομάτων που πρόσφεραν μιαν υποτυπώδη ανακούφιση σε οικογένειες με ανάπηρους, την αύξηση του κόστους της Υγείας και του φαρμάκου.

Σε όλα αυτά, έρχεται τώρα να προστεθεί η έκτακτη εισφορά με τα εκκαθαριστικά της Εφορίας και το χαράτσι - για πολλοστή φορά - στα ακίνητα. Η εξαίρεση των μεγάλων βιομηχανικών και ξενοδοχειακών μονάδων είναι μια μόνο απόδειξη της ταξικότητας ενός ληστρικού μέτρου, που φορτώνεται στις πλάτες της λαϊκής οικογένειας. Η αγανάκτηση είναι δεδομένη και σ' αυτήν προσπαθούν να παρέμβουν με παραλλαγές οι αστικές δυνάμεις, για να την ελέγξουν, να την εκτονώσουν, πριν ριζοσπαστικοποιηθεί. Για παράδειγμα, από τα κυρίαρχα αστικά μέτρα, το χαράτσι χαρακτηρίζεται μεν «άδικο», αλλά το αποδίδουν στην καθυστέρηση της κυβέρνησης να πάρει άλλα αντιλαϊκά μέτρα, στο όνομα τού να μειωθεί δήθεν το έλλειμμα. Στην πραγματικότητα, λένε στο λαό ότι είναι αναγκαίο να υποστεί και τη νέα αφαίμαξη.

Δίπλα σ' αυτούς, στέκονται τα προπαγανδιστικά επιτελεία που λένε πως το χαράτσι είναι αντισυνταγματικό, «παράνομο». Καλούν το λαό να καταφύγει στα δικηγορικά γραφεία και να απαντήσει στο χαράτσωμα με την επίκληση της ίδιας αστικής νομιμότητας που το επέβαλε! Λένε στο λαό να πληρώσει το χαράτσι, υπογράφοντας δήλωση ότι διατηρεί επιφυλάξεις ως προς τη νομιμότητά του και να περιμένει δικαίωση από τα δικαστήρια. Αλλοι πάλι, όπως η ΝΔ, καταγγέλλουν δημαγωγικά τη νέα αφαίμαξη, την αποδίδουν, όμως, στο γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν έχει όραμα (!) το οποίο η ίδια ισχυρίζεται πως διαθέτει, για να εγκλωβίσει και να αποπροσανατολίσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Ο λαός πρέπει να φωνάξει οργανωμένα και συλλογικά ένα μεγάλο «φτάνει πια». Ούτε ένα ευρώ, ούτε μια θυσία για την πλουτοκρατία. Για την πλειοψηφία άλλωστε του λαού, είναι αδύνατο να βρει τα λεφτά να πληρώσει τα απανωτά μπιλιέτα της κυβέρνησης. Τώρα είναι η ώρα να πάρει καθολικό χαρακτήρα η οργανωμένη άρνηση πληρωμής των χαρατσιών, με βασικούς πυρήνες αντίστασης τα ταξικά σωματεία, με συνελεύσεις στους τόπους δουλειάς για να αποφασίσουν, στις εργατογειτονιές, με τις άλλες ριζοσπαστικές συσπειρώσεις του κινήματος. Δίπλα σ' αυτούς, να ξεδιπλωθεί πολλαπλάσια η λαϊκή πρωτοβουλία και αυτενέργεια, να γνωρίσει ο λαός και να δοκιμάσει τη δύναμή του. Να κάνει κόλαση τον ύπνο και τον ξύπνιο της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της, που τον οδηγούν στη φτώχεια και την εξαθλίωση για να σωθεί το κεφάλαιο.