Σε κλιμάκωση της άγριας επίθεσης σε βάρος των εργαζομένων και ευρύτερα των λαϊκών στρωμάτων κατέληξαν από κοινού η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και οι εκπρόσωποι της τρόικας, μετά από τις συζητήσεις που πραγματοποιήθηκαν τις προηγούμενες μέρες, ωστόσο μεταξύ των δύο πλευρών και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις φαίνεται να έχουν ενσκήψει ορισμένες διαφορές σε ό,τι αφορά στο ρυθμό υλοποίησης επιμέρους μέτρων που έχουν ήδη συμφωνηθεί. Η αντιπροσωπεία της τρόικας αναχώρησε χτες από τη χώρα και αναμένεται να επανέλθει στις 14 του μήνα.

Ανεξάρτητα από την ουσία των συμφωνιών κυβέρνησης- τρόικας και με αφορμή τη διοχετευμένη από την κυβέρνηση εκτίμηση ότι «έσπασε» τις διαπραγματεύσεις επειδή, τάχα, το υπουργείο Οικονομικών αρνείται να ικανοποιήσει τις υποδείξεις της τρόικας, κυβερνητικά στελέχη έσπευσαν χτες να αξιοποιήσουν την «είδηση» και να κάνουν λόγο για κίνηση αντίστασης, ωστόσο ο ίδιος ο Ε. Βενιζέλος αλλά και οι τροϊκανοί έσπευσαν να υποβαθμίσουν τις όποιες διαφορές υπήρξαν στις μεταξύ τους συνομιλίες.

Στο «διά ταύτα» και το κύριο που αφορά τους εργαζόμενους της χώρας είναι ότι κυβέρνηση και τρόικα αξιοποιούν το φόβητρο της χρεοκοπίας για να εκδηλώσουν τη νέα φθινοπωρινή επέλαση, που ως αιχμή του δόρατος θα έχει τις αντιδραστικές «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», οι οποίες αγκαλιάζουν ένα ευρύτατο φάσμα της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της χώρας και πρωτίστως αποσκοπούν να ενισχύσουν περαιτέρω την ανταγωνιστική θέση του κεφαλαίου, πρώτα και κύρια σε βάρος των εργαζομένων.

Λόγος γίνεται για το ευρύτατο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, την εφαρμογή του νέου μισθολογίου στο Δημόσιο, στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και τις πρώην ΔΕΚΟ, το βάθεμα των ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις, με την ανάδειξη των επιχειρησιακών συμβάσεων ως κυρίαρχων μορφών συλλογικής διαπραγμάτευσης, την «απελευθέρωση» των κλειστών επαγγελμάτων, τις νέες βίαιες φορολογικές ανατροπές, την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση των τομέων Υγείας - Πρόνοιας και το πογκρόμ δεκάδων χιλιάδων απολύσεων που σχεδιάζουν να εξαπολύσουν εναντίον των εργαζομένων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, τις πρώην ΔΕΚΟ και στο προσεχές μέλλον και στον αποκαλούμενο στενό δημόσιο τομέα. Το ποιοτικά νέο στοιχείο σε σχέση με τις απολύσεις είναι ότι το μέτρο διευρύνεται και καλύπτει πλέον όχι μόνο τους υπό κατάργηση και συγχώνευση φορείς, αλλά το σύνολο του ευρύτερου δημόσιου τομέα, τις πρώην ΔΕΚΟ και μελλοντικά και τον στενό δημόσιο τομέα (υπουργεία).

Οπως προκύπτει και από τις χτεσινές δηλώσεις Βενιζέλου, η διαφωνία με την τρόικα εμφανίζεται να υπάρχει στο θέμα της λήψης νέων μέτρων για τη διόρθωση του δημοσιονομικού ελλείμματος, το οποίο εμφανίζεται να αποκλίνει από το στόχο μείωσής του στο 7,6% του ΑΕΠ για το 2011.

Οι πληροφορίες θέλουν τους εκπροσώπους της τρόικας να ασκούν πιέσεις για λήψη νέων μέτρων, κυρίως μέσω της μεγαλύτερης περικοπής δαπανών, και τους εκπροσώπους του υπουργείου Οικονομικών να προβάλλουν το διττό επιχείρημα, ότι η ύφεση για το 2011 θα είναι μεγαλύτερη από τις προβλέψεις των διεθνών οργανισμών, με αποτέλεσμα ο λόγος έλλειμμα προς ΑΕΠ να αναπροσαρμόζεται ανοδικά. Το δεύτερο επιχείρημα που προβάλλουν είναι ότι θα πρέπει σήμερα να ληφθούν μέτρα ανάσχεσης της ύφεσης για το 2012, άρα «δεν είμαστε σε θέση να λάβουμε νέα μέτρα».

Από τις εξελίξεις σε καμία περίπτωση δεν προκύπτει κάποιο συμπέρασμα ότι το ΠΑΣΟΚ διαφοροποιείται από τις πιέσεις της τρόικας. Στα βασικά θέματα - «διαρθρωτικά» - τα έχουν βρει. Στις απολύσεις εργαζομένων επίσης συμφωνούν. Σκοντάψανε στο θέμα της λήψης νέων μέτρων, επειδή η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει πλήρη συνείδηση του γεγονότος ότι αν βγει αύριο πρωί και ανακοινώσει μέτρα, θα σηκωθούν και οι πέτρες να τους βαρέσουν. Από τη σκοπιά αυτή επιβεβαιώνονται οι θέσεις του ΚΚΕ, ότι όσο βαθαίνει η οικονομική κρίση, τόσο στενεύουν και τα περιθώρια διαχείρισής της.

Με ψυχρό ρεαλισμό ο υπουργός Οικονομικών ομολόγησε έμμεσα ότι ο «διαρθρωτικός εφιάλτης» που προωθούν αποσκοπεί στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Στο πλαίσιο αυτό μίλησε για «έλλειμμα ανταγωνιστικότητας», πρόβλημα το οποίο αποτελεί «την πρώτη κυβερνητική προτεραιότητα, που δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση και διαπραγμάτευση».

Σε άλλο σημείο της τοποθέτησής του υποστήριξε ότι «οι διαρθρωτικές αλλαγές έχουν εμβληματικό χαρακτήρα για τους θεσμικούς μας εταίρους. Εχει πολύ μεγάλη σημασία να δείξουμε στο εσωτερικό και στο εξωτερικό ότι τη σημαία των διαρθρωτικών αλλαγών και της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας την κρατάμε πάρα πολύ ψηλά».

Απαρίθμησε στη συνέχεια τις «διαρθρωτικές» αυτές αλλαγές, οι οποίες κατά σειρά προτεραιότητας είναι: Οι ιδιωτικοποιήσεις, το νέο μισθολόγιο - βαθμολόγιο «που δεν αφορά μόνο τους δημοσίους υπαλλήλους, αλλά επεκτείνεται και στους φορείς της γενικής κυβέρνησης και στις ΔΕΚΟ», οι αποκαλούμενες και «εργασιακή εφεδρεία» απολύσεις υπαλλήλων «που δεν περιορίζονται μόνο στους αναδιαρθρούμενους φορείς, δηλαδή στους φορείς που συγχωνεύονται, κλείνουν ή συρρικνώνονται, αλλά γενικότερα στη γενική κυβέρνηση και στις παρυφές του στενού δημόσιου τομέα». Και ο στενός δημόσιος τομέας μένει προσωρινά απέξω επειδή, όπως είπε, «θέλουμε πιο πολύπλοκα νομικά εργαλεία για να προχωρήσουμε στο εσωτερικό του στενού δημόσιου τομέα»!

Για το ίδιο πάντα θέμα μίλησε ανερυθρίαστα για τη δημιουργία «δεξαμενής εργασιακής εφεδρείας» προκειμένου «να κάνουμε πραγματική οικονομία και πραγματική περικοπή, εκεί όπου εντοπίζουμε προσωπικό που δεν καλύπτει πραγματικές ανάγκες και αυτό το κάνουμε ήδη». Διαδικασία, μάλιστα, η οποία είναι σε πλήρη εξέλιξη, καθώς, όπως ανέφερε, έχει σταλεί σχετική εγκύκλιος «προκειμένου αυτός ο έλεγχος να ολοκληρωθεί απ' όλα τα υπουργεία πάρα πολύ σύντομα και να φτιάξουμε αυτή τη δεξαμενή της εργασιακής εφεδρείας που είναι εκλογίκευση της δημόσιας δαπάνης και της λειτουργίας του κράτους»!