Ο,τι βιώνεις δεν είναι αλήθεια. Αλήθεια είναι ό,τι παρουσιάζουν τα ελεγχόμενα από την αστική τάξη μέσα ενημέρωσης.

Ετσι, χτες παρουσίασαν έναν από τον ΟΑΕΔ να δηλώνει πως υπάρχουν θετικά στοιχεία για την ανεργία. Εχουμε, είπε, μια συγκράτηση της ανεργίας. Και θετικό, συνέχισε, είναι ότι οι επιχειρήσεις προσλαμβάνουν περισσότερους από όσους απολύουν. Η πραγματικότητα που δεν παρουσιάστηκε στο συγκεκριμένο θέμα είναι πως προσλήψεις πια γίνονται μόνο με όρους ελαστικής απασχόλησης. Τα στοιχεία που έρχονται από τη Γερμανία δεν αφορούν μόνο αυτή τη χώρα, καθώς στο σύνολό τους οι καπιταλιστές επιδιώκουν να βγουν από την κρίση του συστήματος με τον μόνο τρόπο που αναπτύσσεται ο καπιταλισμός. Αυξάνοντας το ποσοστό κέρδους με μείωση της τιμής που αγοράζουν την εργατική δύναμη. Δηλαδή παίρνοντας από την εργασία περισσότερη υπεραξία. Πιο απλά: Αυξάνοντας το βαθμό εκμετάλλευσης των εργατών.

Στα πιο «δικά μας»: Διάφοροι εκπρόσωποι της κυβέρνησης, ως και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, εμφανίζονταν στην αρχή να κλαίνε για τα μέτρα που δεν τα αντέχανε, όπως λέγανε, που ήταν ενάντια στην ιδεολογία τους, όπως επίσης λέγανε. Τώρα που τα αποφάσισαν και ήδη πληρώνονται ακριβά από την εργατική τάξη, άρχισαν άλλο παραμύθι: Τα μέτρα είναι αποδεκτά. Αυτό που χρειάζεται είναι να υπάρξει πρόοδος με ...νέα μέτρα.

Ελα, όμως, που ο κόσμος δεν αντέχει...

Ετσι αρχίζουν οι κωλοτούμπες. Το άρθρο χτες στα «ΝΕΑ» θύμισε εκείνο το «με τον ήλιο τα βγάζω, με τον ήλιο τα βάζω, τι έχουν τα έρμα και ψοψάν;». Δεν καταλάβαινε ο αρθρογράφος πώς είναι δυνατόν με τόσα μέτρα, όχι μόνο να μην πέφτουν οι τιμές, αλλά αντίθετα να ανεβαίνουν. Δεν ξέρει, δηλαδή, τίποτα για το καπιταλιστικό κέρδος. Γι' αυτό και ζητάει κι άλλη κυβερνητική παρέμβαση.

Εδώ κολλάει το «όχι άλλο κάρβουνο»! Οσα περιγράφουν είναι αποτέλεσμα και της κυβερνητικής παρέμβασης, οι μισθοί πάγωσαν και μειώθηκαν με κυβερνητική απόφαση. Οι συντάξεις το ίδιο, η ανεργία - παράγωγο της ίδιας της καπιταλιστικής παραγωγής - ενισχύθηκε από μια πολιτική που τα δίνει όλα στο κεφάλαιο για να παράγει ακόμα πιο φτηνούς διαθέσιμους εργάτες. Το «εργατιά χωρίς λεφτά, μαγαζιά χωρίς δουλειά», που λέγανε παλιά, στην πράξη είναι και κυβερνητικό έργο.

Ο λύκος, η κυβέρνηση της αστικής τάξης, δεν μπορεί να φυλάει τα πρόβατα. Δεν το πιστεύουν ούτε καν οι αρθρογράφοι. Την έκρηξη θέλουν να προλάβουν.

Κι εδώ προκύπτει ένα ακόμα ζήτημα: Αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα - την τραγωδία που βιώνει κάθε εργατική οικογένεια - το επικαλούνται και εκβιάζουν με όπλο τα θύματά τους, προσδωκόντας ακόμα περισσότερα κέρδη (το άρθρο στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» είναι χαρακτηριστικό).

Η αστική τάξη δουλεύει με σχέδιο. Περνά μέσα από τα έντυπα που ελέγχει σαν αυτονόητο στην κοινωνική συνείδηση ότι τα θύματα συμφωνούν με τη σφαγή τους. Κάτι σαν προσδοκία μιας μετά θάνατον ζωής παρέα με τα ουρί του παραδείσου. Και στη συνέχεια, αφού τσουβαλιάζουν εργάτες και αφεντικά κάτω από τον όρο «σιωπηρή πλειοψηφία» προαναγγέλλουν - δηλαδή υποβάλλουν στις συνειδήσεις - την ιδέα μιας νέας διακυβέρνησης που «θα βάλει τάξη». Πώς το 'λεγε ο ποιητής; «όταν ακούω τάξη κρέας μυρίζει».

Ασχετο: Ο καπιταλισμός στη Ρωσία μετράει ήδη 20 χρόνια από την παλινόρθωσή του. Κανείς δεν μπορεί να μιλάει πια για μικρό και άμαθο. Πόσο μάλλον που οι Ρώσοι καπιταλιστές δεν είναι μόνοι τους. Είχαν όση βοήθεια χρειάστηκαν για την ανατροπή του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, είχαν περισσότερη για να εδραιώσουν την εξουσία τους και έχουν ακόμα μεγαλύτερη για να την επεκτείνουν. Ξάφνου μια έκταση όση και η Πολωνία πήρε φωτιά στη χώρα - υπόδειγμα συστημάτων πυρόσβεσης. Η πρώτη απάντηση της κυβέρνησής της, πριν ακόμα σταλούν τα πυροσβεστικά ήταν ότι σταματούν οι εξαγωγές σταριού. Οπως ήταν φυσικό οι τιμές στο στάρι ανέβηκαν διεθνώς. Την ίδια ώρα οι ΗΠΑ εμφανίζουν πλεόνασμα παραγωγής σταριού άρα και διαθέσιμου προς εξαγωγή διπλάσιο απ' όσο χάθηκε στη Ρωσία. Οι χώρες που έχουν ανάγκη το στάρι αγοράζουν τώρα από τις ΗΠΑ. Σημαίνουν κάτι όλα αυτά; Ο καιρός θα δείξει. Αυτό που βλέπουμε πάντως στην τηλεόραση με αυτό που συμβαίνει στις αγορές είναι δυο διαφορετικά πράγματα που τα συνδέει ένα σύστημα: ο καπιταλισμός στο πιο άγριο στάδιό του, τον ιμπεριαλισμό. Είναι το σύστημα που όπως αρπάζει άγρια τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο στη Ρωσία έτσι τον εμπορεύεται και στις ΗΠΑ. Με μεγάλους χαμένους όχι μόνο τους παραγωγούς του πλούτου αλλά και τους λαούς που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μετέχουν στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΑΔΙΑΚΟΠΗ Η ΕΠΕΛΑΣΗ κατά των λαϊκών συμφερόντων

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: 250.000 ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ

ΤΟ ΒΗΜΑ: Ανατροπές παντού

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Σχέδιο Β' για το μνημόνιο

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΝΕΑ ΜΕΙΩΣΗ ΜΙΣΘΩΝ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΣΤΟ ΣΦΥΡΙ η δημόσια περιουσία

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: «Γάμοι» με ξένες τράπεζες

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΑΥΡΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Βουτιά - σοκ στα έσοδα Ιουλίου

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: 1.000 εφοριακοί σαρώνουν τα νησιά

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση στις παραλίες

ΑΥΓΗ: Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΑ ΕΤΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ

ΕΘΝΟΣ: ΣΤΡΟΦΗ σε ΤΕΙ που δίνουν δουλειά

ΤΑ ΝΕΑ: Ανοδος - έκπληξη σε δεκάδες σχολές

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΒΑΣΕΙΣ πόσο και πού κατεβαίνει ο πήχυς

«Μέσα σε 20 χρόνια, η Μπατουρίνα (σ.σ. η γυναίκα του δημάρχου της Μόσχας) έχει συγκεντρώσει περιουσία που υπολογίζεται σε τέσσερα δισ. δολάρια. Εμφανίζεται ελάχιστα στα μέσα ενημέρωσης (το μότο της είναι, "για να ζήσεις ευτυχής, ζήσε κρυμμένος") (...) Παρακολούθησε από κοντά την κατάρρευση του σοβιετικού συστήματος εργαζόμενη στο πλευρό του τότε αντιδημάρχου Λουζκόφ που είναι 27 χρόνια μεγαλύτερός της, τον οποίο παντρεύτηκε το 1991, την ίδια χρονιά που ίδρυσε την επιχείρησή της, την Ιnteko. Αρχισε κατασκευάζοντας πλαστικά αντικείμενα και, χάρη στο αξίωμα του συζύγου της, κυριάρχησε σε όλες τις αγορές. Η Ιnteko κατασκεύασε τα πλαστικά καθίσματα σε όλα τα στάδια της Μόσχας. Οπως λέει στο ηλεκτρονικό περιοδικό Slate ο Γκρίσα, πρώην προπονητής ποδοσφαίρου που ασχολείται τώρα με τα οικονομικά της Σπάρτακ, "όλοι οι άλλοι έδιναν το πλαστικό κάθισμα τρία ρούβλια, η Ιnteko ζητούσε πέντε, όμως ήμασταν υποχρεωμένοι να τα αγοράζουμε από αυτούς". Στη συνέχεια η Μπατουρίνα επεκτάθηκε στο ακόμη επικερδέστερο εμπόριο οικοδομικών υλικών και μετά στον τομέα των ακινήτων, κερδίζοντας και πάλι τις αγορές χάρη στην επιρροή του συζύγου της. Σύμφωνα με την εφημερίδα "Κομερσάντ", από το 2006 η Ιnteko ελέγχει όλη την αγορά τσιμέντου στη Μόσχα. Σήμερα τα εισοδήματα της Μπατουρίνα είναι χιλιαπλάσια από εκείνα του συζύγου της. Εμφανίζεται ως αυτοδημιούργητη γυναίκα που τα κατάφερε χωρίς καμιά βοήθεια» (το θέμα στα ΝΕΑ).

«Οι τιμές των σιτηρών στο χρηματιστήριο εμπορευμάτων του Σικάγου, που είναι το μεγαλύτερο στον κόσμο, έχουν αυξηθεί περισσότερο από 70% από τις αρχές Ιουνίου, 10% μόνο μέσα στην εβδομάδα που πέρασε, με αφορμή την απόφαση της ρωσικής κυβέρνησης να επιβάλει ολοκληρωτικό εμπάργκο στις εξαγωγές σιταριού (...) Οι πωλήσεις εξαγωγών από τις ΗΠΑ, που είναι η μεγαλύτερη στην παραγωγή σιτηρών χώρα στον κόσμο, παρουσίασαν μικρή αύξηση τις δύο τελευταίες εβδομάδες (...) Σύμφωνα επίσης με τα στοιχεία του αμερικανικού υπουργείου Γεωργίας, τα αμερικανικά αποθέματα σίτου προβλέπεται να φθάσουν στο υψηλότερο επίπεδο των 23 ετών στα 30 εκατ. τόνους περίπου, ποσό που είναι διπλάσιο από την ποσότητα σιτηρών που έχει χαθεί εξαιτίας της ρωσικής ξηρασίας, όπως επισημαίνει σε σχετική ανάλυσή του το ίδιο το πρακτορείο "Ρόιτερς". Η Αίγυπτος, πάντως, που είναι από τις μεγαλύτερες χώρες σε εισαγωγές σιτηρών από τη Ρωσία, έχει αρχίσει προληπτικά να αγοράζει ποσότητες σιτηρών και από τις ΗΠΑ» (το θέμα στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).