Το κλείσιμο έξι παιδικών σταθμών αποφάσισε χτες η διοίκηση του Δήμου Αθηναίων. Με τη δικαιολογία της ακαταλληλότητας των ενοικιαζομένων κτιρίων και ενώ τον προηγούμενο μήνα είχε αποφασίσει το κλείσιμο άλλων δύο σταθμών. Με τις ευθύνες να την βαρύνουν στο ακέραιο, εφόσον δεν έλαβε κανένα μέτρο για τη δημιουργία νέων παιδικών σταθμών.

Η χτεσινή απόφαση πάρθηκε μετά από εισήγηση της προσκείμενης στη ΝΔ πλειοψηφίας στο ΔΣ του Δημοτικού Βρεφοκομείου. Οπως υπολογίζεται στη «Λαϊκή Συσπείρωση» (η εκπρόσωπος της υποστηριζόμενης από το ΚΚΕ παράταξης στο ΔΣ καταψήφισε την εισήγηση), μένουν έτσι εκτός στέγης περίπου 300 νήπια για τα οποία η εύκολη δικαιολογία της διοίκησης του δήμου ήταν ότι θα απορροφηθούν σε άλλους σταθμούς. Ουσιαστικά, θα υπερφορτωθούν οι υπόλοιποι από τους μέχρι πρότινος 94 συνολικά παιδικούς σταθμούς του δήμου με ό,τι αυτό σημαίνει για την ποιότητα της παρεχόμενης προσχολικής αγωγής. Επιπλέον, εκτιμάται ότι με πάνω - κάτω τα ίδια με πέρυσι παιδιά να στοιβάζονται σε λιγότερες κτιριακές υποδομές, αυτόματα κλείνει ο δρόμος για να αποδεχτούν και νέες, επιπλέον αιτήσεις.

Την ίδια ώρα, άγνωστο είναι και πόσα τμήματα θα λειτουργήσουν σε κάθε παιδικό σταθμό. 532 υπάλληλοι εργάζονται με το απαράδεκτο καθεστώς των συμβάσεων έργου οι οποίες λήγουν σταδιακά ως το Γενάρη. Συν τις συνταξιοδοτήσεις, οι αιτήσεις για τις οποίες αυξήθηκαν κατακόρυφα ελέω νέου ασφαλιστικού. Αυτό οδηγεί τις διευθύντριες να υπολογίζουν από τώρα είτε μείωση παιδαγωγών σε κάθε τμήμα (από δύο, μία), είτε σύμπτυξη τμημάτων.

Σημειωτέον ότι φέτος παρουσιάζουν αύξηση οι αιτήσεις γονέων που ζητούν μια θέση για το παιδί τους σε κάποιους από τους παιδικούς σταθμούς του Δήμου Αθηναίων. Γονείς που με τα άγρια μέτρα της κυβέρνησης δε σκέφτονται καν το ενδεχόμενο να στείλουν το παιδί τους σε ιδιωτικό παιδικό σταθμό.

Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι οι αιτήσεις που κατατέθηκαν τις τελευταίες βδομάδες στους 13 παιδικούς σταθμούς του 2ου Δημοτικού Διαμερίσματος Αθηναίων έφτασαν τις 1.433, ενώ αντίστοιχα οι περσινές ήταν 1.044. Η δε δυνατότητα φιλοξενίας των συγκεκριμένων σταθμών φτάνει μόλις τα 886 παιδιά. Και δεν είναι μόνον αυτό. Σε πολλούς παιδικούς σταθμούς έχουν ήδη προγραμματίσει να μη λειτουργήσουν βρεφικά τμήματα, στο πλαίσιο των περικοπών και σε προσωπικό και σε κόστος. Αυτό οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερο αδιέξοδο χιλιάδες οικογένειες που δε θα έχουν πού να αφήσουν τα παιδιά τους για να βγουν στο μεροκάματο.

Θυμίζουμε ότι πέρσι επισήμως στο Δήμο Αθηναίων έμειναν εκτός παιδικών σταθμών περίπου 3.000 παιδιά. Επιπλέον, χιλιάδες γονείς δεν μπήκαν καν στον κόπο να υποβάλουν αίτηση, γνωρίζοντας (για τους όποιους λόγους) εκ των προτέρων ότι θα απορριφθούν. Πολλοί γονείς που δε θα περιληφθούν στους «τυχερούς» με μια θέση σε κάποιον δημοτικό σταθμό στον οποίο θα πληρώνουν (πέρσι τα τροφεία έφταναν τα 150 ευρώ, ποσό διόλου ευκαταφρόνητο στις σημερινές συνθήκες γενικευμένης επίθεσης στο λαϊκό εισόδημα), θα αδυνατούν να χρυσοπληρώσουν τα αυξημένα τροφεία των ιδιωτικών σταθμών.

«Η πολιτική των κυβερνήσεων των κομμάτων του μεγάλου κεφαλαίου καταπιέζει τα λαϊκά στρώματα και δε μερεμετίζεται, μόνο ανατρέπεται με το λαό να γίνεται κύριος του πλούτου που ο ίδιος παράγει. Αν συνεχίσουμε να ανεχόμαστε τα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα, θα πάρουν πίσω όλες τις κατακτήσεις του λαϊκού κινήματος των τελευταίων αιώνων. Εχουμε τη δύναμη να τους ανατρέψουμε, αρκεί ο λαός να την συνειδητοποιήσει, να κάνει το βήμα στο δρόμο του αγώνα».

Τα παραπάνω υπογράμμισε μεταξύ άλλων χθες ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», κατά τη διάρκεια περιοδείας σε παιδικούς σταθμούς (9ο, 12ο και 13ο) στο Νέο Κόσμο. Στο κλιμάκιο ήταν και οι Στέλιος Λάμπρου δημοτικός σύμβουλος και Αλέκα Μπενάτου μέλος του ΔΣ του Δημοτικού Βρεφοκομείου.

Στη συζήτηση με τους εργαζομένους αναδείχτηκαν τα προβλήματά τους, θέματα γενικά της προσχολικής αγωγής που οπωσδήποτε ταλανίζουν όχι μόνο τους ίδιους, αλλά και τα παιδιά και τους γονείς. Οτι κάθε χρόνο οι αιτήσεις είναι περισσότερες από τις διαθέσιμες θέσεις, έτσι παιδιά εργαζομένων μένουν εκτός σταθμού. Οι κτιριακές υποδομές δεν επαρκούν (παρακείμενο κτίριο, έτοιμο εδώ και 10 χρόνια, μένει ανεκμετάλλευτο, επειδή δεν το παραχωρεί το υπουργείο Υγείας). Μεγάλο κομμάτι του προσωπικού είναι συμβασιούχοι που θα μείνουν στη θέση τους το πολύ μέχρι το Γενάρη, με αποτέλεσμα οι διευθύνουσες είτε να μειώνουν τα τμήματα επειδή υπολογίζουν να λειτουργήσουν τους σταθμούς με λιγότερο προσωπικό, είτε αναρωτιούνται, αν τους στείλουν άλλους παιδαγωγούς, πώς θα ξεπεράσουν τα νήπια τον αποχωρισμό με την προηγούμενη, πότε θα προσαρμοστούν στην επόμενη κ.ά.

Ο Ν. Σοφιανός αναφέρθηκε στην ανάγκη και το δικαίωμα για όλους τους εργαζόμενους σε μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη εργασιακά, ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά δικαιώματα, κόντρα στη λογική των συμβασιούχων. Υπογράμμισε ότι χρειάζεται θέσπιση υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής για όλα τα παιδιά, όχι στη λογική απλά να τα «παρκάρουν» κάπου οι γονείς, αλλά ως βασικό συστατικό στοιχείο της κοινωνικοποίησής τους, χωρίς τροφεία και ανταποδοτικότητα. Η δε λειτουργία των σταθμών αυτών να είναι κρατική υπόθεση, με κεντρικό σχεδιασμό και πρόγραμμα, καθώς δεν μπορεί να ανατίθεται στους δήμους και τους δημάρχους να ασκούν τέτοια πολιτική διασπασμένα, ανάλογα με τις αρχές κάθε δημάρχου ή τις δυνατότητες κάθε δήμου.

Προειδοποίησε ότι με τον «Καλλικράτη» η αντίστοιχη λειτουργία σχολείων (σπάζοντας το ενιαίο της εκπαιδευτικής διαδικασίας) και νοσοκομείων επίσης επιχειρείται να ανατεθεί στους δήμους. Οτι ως Κόμμα και παράταξη αντιτίθενται στον «Καλλικράτη» γιατί ενταγμένος ως είναι στο πλαίσιο γενικότερων αντιλαϊκών ανατροπών (βλ. ασφαλιστικό, εργασιακό, φορολογικό) φέρνει μεγαλύτερες μονάδες Τοπικής Διοίκησης, ώστε οι κυρίαρχες σήμερα δυνάμεις ευκολότερα να προωθήσουν συμπράξεις δημόσιου/ ιδιωτικού τομέα, ανταποδοτικότητα, ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών.

Συνέχισε λέγοντας ότι όλα αυτά τα ζητήματα έρχονται ως απότοκο των επιλογών των κυβερνήσεων των κομμάτων του μεγάλου κεφαλαίου, των κατευθύνσεων που δίνονται κεντρικά από την ΕΕ, να ξεμπερδεύουν με ό,τι θύμιζε παλαιότερα κοινωνικές παροχές, να φτηνύνουν παραπέρα την εργατική δύναμη, να μειώσουν το εισόδημα αυξάνοντας και τη φορολογία, να θωρακίσουν την κερδοφορία των τραπεζών ώστε το μεγάλο κεφάλαιο να βγει αλώβητο από την κρίση του πληρώνοντάς την ο λαός. Πρόσθεσε ότι τα μέτρα της κυβέρνησης δεν έχουν ημερομηνία λήξης και δικαιώνεται το ΚΚΕ, που και προεκλογικά έλεγε ότι έρχεται αντιλαϊκή θύελλα. Ωστόσο, συμπλήρωσε, ο λαός έχει τη δύναμη στα χέρια του, να το συνειδητοποιήσει και με τους αγώνες του (όχι μόνο την ψήφο σε τέσσερις μήνες στις εκλογές), ασκώντας πίεση να διεκδικήσει όσα έχασε, την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών, τη ζωή που δικαιούται.