Παράξενοι καιροί για «πατριώτες».

Κλαίνε για τα spreads και κάνουν «μόκο» για το Αιγαίο, ενός συστήματος επιπτώσεις και τα δυο.

Πανηγυρίζουν για τους ημιυπαίθριους και καταπίνουν τα διόδια, ενός εργολάβου κέρδος όλα.

Παραδίδουν και τις ασφαλιστικές εισφορές στους καπιταλιστές κι έχουν μετά το θράσος να ζητάνε εθνική ως και λαϊκή ενότητα για να σωθούν ...οι τράπεζες και οι επενδυτές!

Ερμη πατρίδα. Των ανθρώπων που μοχθούν. Να έχουν υποταχθεί όλα σε μια όλο και πιο άγρια αρπαχτή μεταβίβαση: Από τους πολλούς που παράγουν, στους όλο και πιο λίγους που και την ώρα ακόμα που θα σκάνε από τα κέρδη θα ζητάνε κι άλλα.

Ποτέ δεν ήταν δική μας η δική τους πατρίδα. Τούτες τις μέρες, αναδεικνύεται τρανά η διαφορά. Οταν λένε ότι «χάνουν», εννοούν πως βγάζουν λιγότερα απ' όσα υπολόγιζαν. Οταν εσύ χάνεις, χάνεις πραγματικά το ίδιο το δικαίωμα να σηκωθείς όρθιος το επόμενο πρωί.

Και παρ' όλα αυτά, το σύστημα έχει πρόβλημα, κι εδώ και παραπέρα. Ψάχνει να βρει λύση στο πρόβλημα τού πώς να αυξάνονται διαρκώς τα κέρδη, κλαίει δήθεν για την ανεργία, αλλά, όπως ομολογούν οι ίδιοι οι γραφιάδες του, «κανένα όραμα, καμιά ελπίδα».

Ακριβώς γι' αυτό ζητάνε «εθνική ενότητα» κι άλλες τέτοιες αρλούμπες.

Γιατί πλέον είναι όλο και σε περισσότερους ορατό ότι το σύστημα - έρμαιο των εσωτερικών του αντιθέσεων - κινδυνεύει από τον ίδιο του τον εαυτό. Από το γεγονός ότι για να αυξηθούν κι άλλο τα κέρδη πρέπει να φτάσει η πίεση στο καζάνι τόσο που να σκάσει. Και τότε πάπαλα κέρδη.

Κάπως έτσι οδηγούνται σε παράκρουση διάφοροι αρθρογράφοι. Οι ίδιοι, που έχουν αναπαράγει όλα τα επιχειρήματα για τους Ελληνες που «πίνουν ούζο και δεν δουλεύουν», τώρα εγκαλούν, δήθεν, τις άσπλαχνες αγορές. Και σα να μην ξέρουν τίποτα για όσα και με τη δική τους συμβολή έχουν παραδοθεί ήδη στα μονοπώλια, κλαίνε γιατί θα πουληθούν, λέει, τώρα και τα φιλέτα κοψοχρονιά. Ποιος να το πίστευε ότι έχει τέτοιες παρενέργειες ένα ποτηράκι ούζο...

Ας τους αφήσουμε να πνίξουν τον καημό τους κι ας κάνουμε ακόμα περισσότερο ό,τι περνά απ' το χέρι μας για να σκάσει το καζάνι. Παίρνοντας όλα τα αναγκαία μέτρα, ώστε η ενέργεια που θα απελευθερωθεί να γίνει ξανά ωφέλιμη γι' αυτούς που βιώνουν άγρια στο κορμί τους την πρέσα.

Εχοντας στο νου ότι το σύστημα γνωρίζει και τις εσωτερικές του αντιθέσεις, αλλά και τον νεκροθάφτη του. Κι αυτό το δεύτερο είναι που προσπαθεί διαρκώς να αποφύγει. Φτάνοντας στο σημείο να προβάλλει ως και μαϊμού - υπερασπιστές του κομμουνισμού, αρκεί οι εργάτες να μη δουν ξανά όχι μόνο όρθιο το όραμα, αλλά κύρια το δρόμο - μέσο για να φτάσουν εκεί, το Κόμμα τους, δηλαδή.

Στα εντόπια, ήδη, σκάσαν μύτη πάλι διάφοροι. Ενας από αυτούς, που αξίωναν τη διάλυση του ΚΚΕ το 1991, αξιώνει τώρα από την ηγεσία του ΚΚΕ «να αλλάξει στάση γιατί δε βοηθά τις εξελίξεις σε κοινωνικό και πολιτικό πεδίο» (ο Π. Λαφαζάνης του ΣΥΝ σε «Κανάλι 1» / ΗΜΕΡΗΣΙΑ). Ενας άλλος, κι αυτός απ' το 1991 γνώριμος, ζητάει να αφαιρεθεί από το ΚΚΕ το δικαίωμα να προσδιορίζεται ως Κομμουνιστικό (ο Καρτερός στην «Αυγή» είναι αυτός). Νομίζουν ότι με μαϊμουδιές περί «δρόμου της αριστεράς» και κάτι εναλλακτικούς του Πουλατζά (έναν Μπαντιού προβάλλουν τώρα) θα τους δοθεί ξανά η δυνατότητα να μαγαρίσουν ό,τι πιο όμορφο γέννησε η ανάγκη του ανθρώπου να γίνει Ανθρωπος.

Ας τους χαρίσουμε τον Τσάμικο, μια φιγούρα είναι.

Κι ας οργανώσουμε καλύτερα τον επόμενο Πυρρίχιο. Ετσι πήγαινε πάντα ο κόσμος μπροστά.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΤΟ ΝΑΤΟ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙ τα σύνορα της Ελλάδας στο Αιγαίο

ΕΘΝΟΣ: ΑΝ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ μπορείς να το σώσεις

ΤΑ ΝΕΑ: Ημιυπαίθριοι τέλη δύο ταχυτήτων

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Τι πληρώνετε για νομιμοποίηση

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΟΛΕΣ ΟΙ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΗΜΙΥΠΑΙΘΡΙΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

ΤΟ ΒΗΜΑ: Πολεοδομική αμνηστία με πρόστιμο 5% - 15%

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ στην πολιτική της ΝΔ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Ολες οι ρυθμίσεις και το ύψος των προστίμων

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΟΜΟΛΟΓΑ και ΠΑΝΙΚΟΣ

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Οριακή η δυνατότητα δανεισμού

ΑΥΡΙΑΝΗ: 150 ΔΙΣ ΕΥΡΩ ΣΕ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Σοκ και δέος για ομόλογα - μετοχές

Η ΑΥΓΗ: Καταρρέει η απασχόληση

Ο ΛΟΓΟΣ: ΣΤΟ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΟ φορολογικό και δαπάνες

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΚΥΝΗΓΙ ΜΑΓΙΣΣΩΝ

«Οι ανικανοποίητες και κακόπιστες αγορές (...) έφεραν το παιχνίδι ξανά στα μέτρα τους (...) Τώρα το τροπάρι των αγορών λέει ότι η Ελλάδα δεν έχει αποτελέσματα, ότι η οικονομική πολιτική δεν είναι αποφασιστική, ότι δεν «τρέχει» τις διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, ότι τα χρέη θα μείνουν υψηλά για χρόνια, ότι στον ιδιωτικό τομέα οι μισθοί είναι υψηλοί και γι' αυτό η παραγωγή θα πέσει, ότι οι συντάξεις είναι πολυτελείς, ότι έχουμε πολλά βενζινάδικα και άπειρα φαρμακεία, ότι τα φορτηγά μας πάνε αργά, τα τρένα ξοδεύουν άπειρα και ότι οι Ελληνες αντί να δουλεύουν λιάζονται στις παραλίες, πίνοντας ούζο και παίζοντας τάβλι. Και γι' αυτό (...) πρέπει να τιμωρηθούν (...) Αν συνεχισθεί το κακό, οι τράπεζές μας θα πουλιούνται κοψοχρονιά, οι επιχειρήσεις μας θα παραδίδονται αντί πινακίου φακής στις πολυεθνικές και τα φιλέτα του Αιγαίου και του Ιονίου θα παραδίδονται σε φιλόδοξους επενδυτές σε τιμή ευκαιρίας (...) Είναι ζήτημα τιμής, ζήτημα ευθύνης, θέλει κινητοποίηση των πάντων και βεβαίως ενότητα εθνική και λαϊκή για να μην επισυμβεί το μοιραίο» (ο Α. Καρακούσης στο ΒΗΜΑ).

«Από το 1944 που ιδρύθηκε το ΔΝΤ η χώρα μας πέρασε εμφυλίους πολέμους, πολιτικές συγκρούσεις, δικτατορίες, εθνικές τραγωδίες και οικονομικές καταστροφές, αλλά δεν χρειάστηκε ποτέ να καταφύγει στην ευγενή φροντίδα της Ουάσιγκτον. Θα το κάνει άραγε τώρα; (...) μια τέτοια προσφυγή θα εκληφθεί ως η απόλυτη ομολογία χρεωκοπίας του πολιτικού μας συστήματος και θα δρομολογήσει ανεξέλεγκτες διεργασίες, εξελίξεις και ανακατατάξεις» (ο Γ. Πρετεντέρης στα ΝΕΑ).