Η Ελλάδα, από τον Οκτώβρη του 2009, ζει στη σκιά των ...spreads. Οι τηλεοράσεις, ο Τύπος, οι ηλεκτρονικές σελίδες ενημερώνουν ανά ώρα και με ακρίβεια θερμομέτρου, για τις αυξομειώσεις τους, τις δηλώσεις των ξένων αναλυτών για την ελληνική οικονομία, ενώ οι παρουσιαστές, συμπάσχοντες με το υπόλοιπο σώμα, εκφράζουν καθημερινά την αγωνία τους αν θα πέσουν. Μπορεί το σκηνικό να προσφέρει τροφή στους γελοιογράφους, οφείλουμε, όμως, να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα. Οι κινήσεις κεφαλαίων που γίνονται σήμερα με βάση το ελληνικό κρατικό χρέος - τα ομόλογα - είναι μια καθαρά κεφαλαιοκρατική υπόθεση. Οι κινήσεις αυτές εντάσσονται στη σφαίρα της κυκλοφορίας του τραπεζικού κεφαλαίου. Το ίδιο το κρατικό χρέος και η αναχρηματοδότησή του αποτελεί αντικείμενο κερδοσκοπίας από το τραπεζικό κεφάλαιο, ελληνικό και ξένο.

Την περίοδο που δεν υπήρχαν τα σημερινά προβλήματα, το κίνητρο των αγοραστών ελληνικών ομολόγων ήταν, φυσικά, η κερδοσκοπία. Αγόραζαν, π.χ., ομόλογα από το ελληνικό Δημόσιο σε τιμή 100 και τα μεταπωλούσαν σε τιμή 103, στη λεγόμενη δευτερογενή αγορά. Από την άλλη, τα κρατικά ομόλογα αποτελούν τη βάση για να δανείζονται οι ίδιες οι εμπορικές τράπεζες με χαμηλότοκο επιτόκιο. Κοντολογίς, από τότε που αναπτύχθηκε και στην Ελλάδα η λεγόμενη δευτερογενής αγορά κρατικών ομολόγων, το 1997, τράπεζες, «θεσμικοί επενδυτές» και κεφάλαια υψηλού κινδύνου, κυριολεκτικά, θησαύρισαν από τις πράξεις αγοραπωλησίας κρατικού χρέους. Χαμένος, βέβαια, ο ελληνικός λαός που πλήρωνε αδρά όλα αυτά τα αρπακτικά.

Σήμερα η κερδοσκοπία αναζωπυρώνεται με άλλες μορφές. Με κεφαλαιοκρατικούς πάντα όρους, το ελληνικό κρατικό χρέος θεωρείται από τις «διεθνείς αγορές» ότι εμπεριέχει υψηλό βαθμό κινδύνου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την κατακόρυφη άνοδο των αποδόσεων των ομολόγων και τη μεγάλη πτώση των τιμών τους. Από την ίδια τη λειτουργία του ομολόγου, η απόδοσή του (το επιτόκιο) κινείται σε αντίστροφη κατεύθυνση από την τιμή του. Δύο φορές βρήκε η κυβέρνηση το 2010 να πουλήσει κρατικά ομόλογα και το επιτόκιο δανεισμού εκτινάχθηκε πάνω από το 6%. Στο παρελθόν ο εσμός των κορακιών που συμμετείχαν στις δημοπρασίες κρατικού χρέους κερδοσκοπούσαν με τις τιμές αγοράς - πώλησης των ομολόγων, σήμερα κερδοσκοπούν απαιτώντας τοκογλυφικά επιτόκια. Οι μορφές κίνησης των ομολόγων, με τη συνεπακόλουθη κερδοσκοπία που τις συνοδεύει, αποτελούν μορφές κίνησης της καπιταλιστικής αγοράς. Μορφές κίνησης, τις οποίες χρησιμοποιούν οι κεφαλαιοκράτες του χρήματος, για να καταληστεύουν τους λαούς. Με την ευλογία και σύμφωνη γνώμη των καπιταλιστικών κυβερνήσεων.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, από ιδεολογική και πολιτική σκοπιά, διαχειρίζεται και ενισχύει τη μορφή οργάνωσης της καπιταλιστικής κοινωνίας. Είναι, δηλαδή, κυβέρνηση των κεφαλαιοκρατών και, από την άποψη αυτή, συνυπεύθυνη για τα κερδοσκοπικά παιγνίδια που συντελούνται σήμερα με το κρατικό χρέος. Τα έχει ενισχύσει. Και όχι μόνον αυτό. Με πρόσχημα τα προβλήματα αυτά, έχει εξαπολύσει μια πρωτοφανούς σφοδρότητας επίθεση σε βάρος του ελληνικού λαού και παίρνει όλα εκείνα τα μέτρα που είχαν ήδη προαποφασιστεί σε παρελθόντα χρόνο από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις - μέλη της. Καμία ανοχή στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική. Οι συνθήκες σήμερα απαιτούν να ξεδιπλωθούν μαζικοί ταξικοί αγώνες, οι οποίοι θα αμφισβητούν την καπιταλιστική οργάνωση της κοινωνίας και θα έχουν σαφή προοπτική τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.