Τυχαία άκουσα στην τηλεόραση από κάποιον χρυσοστόλιστο ιερωμένο, αναφορά ομοίωσης προς τον φλογερό μαχητή της ελευθερίας Παπαφλέσσα και αναρωτήθηκα αν η ρητορική εκείνη αποστροφή αναφέρεται στις γνωστές αρετές και πράξεις του γενναίου ελευθερωτή ή είναι γενικόλογη κενολογία. Σημειώνω δυο περιστατικά του βίου του μεγάλου αγωνιστή, για να νιώσετε την απορία μου.

... Οταν τον Γενάρη του 1821, έφθασε ο Παπαφλέσσας στη Βοστίτσα (Αίγιο), για να πείσει προκρίτους και αρχιερείς να κινηθούν..., φαίνεται βρήκε δύσκολο ακροατήριο. Ενας μάλιστα από τους αρχιερείς, τον αποκάλεσε «εξωλέστατον» και «απατεώνα». Αυτός, δεν ήταν άλλος, από τον Αρχιεπίσκοπο Παλαιών Πατρών Γερμανό, ο οποίος μάλιστα με θαυμαστή ειλικρίνεια ομολόγησε ότι δεν ήταν στην Αγία Λαύρα, ούτε ύψωσε εκεί Λάβαρα, όπως του «καταλογίζουν» μεταγενέστεροι και σημερινοί θαυμαστές του έργου του. (Ολα αυτά, από τις πρώτες σελίδες των απομνημονευμάτων του).

... Το 1822, όταν ήταν υπουργός Εσωτερικών (στην αρμοδιότητά του ήταν και η Γραμματεία Παιδείας) ζήτησαν από κάποιο μέρος της Νότιας Πελοποννήσου βοήθεια για σχολείο και δάσκαλο. Τότε ο Παπαφλέσσας με την ελευθεροστομία που τον κοσμούσε τους μήνυσε: «Αυτού, κατά τη Μικρομάνη, υπάρχει μοναστήρι(μετόχι της Λαύρας), του οποίου το εισόδημα κατατρώγει καλόγηρος άχρηστος εις την πολιτικήν κοινωνίαν. Κάνετε το μετόχι σχολείο και με το εισόδημά του πληρώστε το δάσκαλο». Τέτοιος ήταν.

Ο προχτεσινός εραστής του Παπαφλέσσα γνώριζε τα «αμαρτήματά» του ή τον χρησιμοποίησε για κορόνα; Θα ζητούσε ο Παπαφλέσσας «επίδομα παραγωγικότητας», όπως φώναζε από την Αρναία Χαλκιδικής πέρσι ο σημερινός «μιμητής» του; Το ευτύχημα είναι ότι ο πραγματικός Παπαφλέσσας συνέχισε μετά τη Βοστίτσα το απελευθερωτικό έργο του ως το... Μανιάκι, μολονότι κεκοσμημένος με επίθετα όπως «απατεών» και «εξωλέστατος» από αρχιεπίσκοπον αλάβαρον.

Εν τέλει, τι έχει πράξει σήμερα η ηγεσία της Εκκλησίας με παπαφλέσειον ήθος, ώστε να τον επικαλείται χωρίς να αμαρτάνει;

Ηταν ένα όμορφο καλοκαιριάτικο πρωινό, Κυριακή 4 Ιούνη, όταν κινήσαμε οι φιλειρηνικές δυνάμεις απ' όλο τον Μοριά, για να βροντοφωνάξουμε «Εξω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ», στη μεγαλειώδη εκδήλωση της Κυπαρισσίας.

Το ραντεβού μας ήταν πρωί στο κιόσκι της Ειρήνης, στο Καλό Νερό. Ξεκινήσαμε, λοιπόν, και με στάση την Τρίπολη, αρχίσαμε πια να κατηφορίζουμε προς τον τόπο συνάντησής μας. Αναπάντεχα, ακούμε φωνές: «Δε σας θέλει ο λαός, πάρτ' τις βάσεις και μπρος...». Δυο πούλμαν και καμιά δεκαριά άλλα αυτοκίνητα ήταν σταματημένα στην άκρη του δρόμου. Από κάτω από το δρόμο, σε μια μικρή πανέμορφη κοιλάδα, ήταν σκορπισμένες γκρίζες ατομικές σκηνές εκστρατείας, ερπύστριες και γκριζοπράσινα φορτηγά, θα 'λεγες σαν παραταγμένα. Οι παρείσακτοι στρατιώτες ήσαν μέσα στις σκηνές και δεν τολμούσαν να «σκάσουν μύτη». Οι ειρηνιστές, με δυνατή φωνή, αποφασισμένοι και ανυποχώρητοι, τραγουδούσαν και φώναζαν τα συνθήματά τους, τα οποία ηχούσαν από την καταπατημένη κοιλάδα, έως τις αντικρινές βουνοπλαγιές.

Λίγο σταθήκαμε εκεί. Οι συναγωνιστές μας, μας περίμεναν πιο κάτω. Μαζί τους, μας «υποδέχτηκαν» τρεις διμοιρίες των ΜΑΤ, δυο στρατιωτικά φορτηγά με φαντάρους, που κρατούσαν αντιασφυξιογόνες μάσκες και αρκετοί αστυφύλακες. Παρατάχθηκαν δίπλα μας σε τρεις σειρές, εγκλωβίζοντάς μας στη μια πλευρά του δρόμου και μας κοίταζαν βλοσυρά. Κανείς μας δεν τους λογάριασε και δεν τους έδωσε σημασία, ακόμα και τα πιτσιρίκια που 'χαμε μαζί μας. Οσο για τους παλιούς αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, οι οποίοι είναι πάντα παρόντες σ' όλες τις κινητοποιήσεις, έδειξαν πλήρη αδιαφορία για την παρουσία τους.

Εξι χιλιόμετρα περπατήσαμε προς την Κυπαρισσία, συντεταγμένοι, με βήμα σταθερό, με τις ντουντούκες να ρίχνουν τα συνθήματα και μεις ύστερα να τα επαναλαμβάνουμε, μ' όλη μας τη δύναμη. Οι μπάτσοι τρέξανε, μπήκαν στα περιπολικά αλαφιασμένοι να μας προλάβουν! Να προλάβουν τι; Μη δα τρέχαμε; Ενα ειρηνομάνι γελαστό, μα μαχητικό για τον τόπο μας, ήμασταν. Ενα ερημομάνι, που, πέρσι, φώναζε και διαμαρτυρόταν ενάντια στα φιλοπόλεμα γεράκια του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, όταν βομβάρδιζαν τη Γιουγκοσλαβία. Και δε σεβάστηκαν τίποτα, αρρώστους, δημοσιογράφους, εργάτες στην ώρα δουλιάς τους, διπλωμάτες, φυλακισμένους, όλους τους βομβάρδισαν.

Σήμερα ένα χρόνο και πλέον από τους βάρβαρους βομβαρδισμούς στους στη γειτονική μας Γιουγκοσλαβία, διαδηλώνουμε ενάντια στις «ασκήσεις» των γερακιών, που, τάχα, κάνουν στο έδαφός μας. Απαιτούμε να φύγουν. Θέλουμε να μας αφήσουν ήσυχους να καλλιεργούμε τη γη μας και όχι να την καταλαμβάνουν και να τη μετατρέπουν σε «κρανίου τόπο». Καλά, τους τα είπε η συναγωνίστρια ομιλήτρια στην εκδήλωση, την καταχειροκροτήσαμε. Και όταν ολοκληρώθηκε η διαμαρτυρία μας, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Με ένα μικρό κολπάκι, συγκεντρωθήκαμε απροειδοποίητα και πάλι στο Κιόσκι της Ειρήνης. Τρέξανε ξανά τα ΜΑΤ, φόρεσαν τα κράνη τους πάλι οι φαντάροι, μα πριν προλάβουν να καταλάβουν τι γινόταν, εμείς τραβήξαμε κατά παραλία μεριά, κι εκεί πέσαμε στη διάφανη θάλασσα, που όταν κολυμπάς θαρρείς πως αιωρείσαι. Διώξαμε από πάνω μας τη σιχαμερή σκόνη των πολεμικών τους μηχανών και εξαγνιστήκαμε!

- Αντώνη Αρβανίτη, ΚΟ Αθήνας του ΚΚΕ. Πήραμε την επιστολή σου και σ' ευχαριστούμε για τις σκέψεις σου. Υπενθυμίζουμε ότι, σχετικά με το ζήτημα των ταυτοτήτων, ο «Ριζοσπάστης» έχει δημοσιεύσει τους μήνες Μάη και Ιούνη, 67 άρθρα για το ζήτημα των ταυτοτήτων, τις σχέσεις εκκλησίας - Κράτους, τις θρησκευτικές συνειδήσεις κλπ., ενώ έχουν γίνει επίσημες τοποθετήσεις, με ανακοινώσεις του Πολιτικού Γραφείου, του Γραφείου Τύπου κλπ. Πολύ περισσότερα, δε, είναι τα ρεπορτάζ, τα σχόλια κλπ., που έχουν γίνει επί του θέματος και, μάλιστα, ορισμένες φορές σε βάρος άλλων πολύ σοβαρότερων θεμάτων για το λαό και τη χώρα.

- Χάρη Σακελλαρίου, Αθήνα. Πήραμε το σημείωμά σας για το θέμα των ταυτοτήτων.

- Κωνσταντίνο Τίκι, Θεσσαλονίκη. Αγαπητέ φίλε, χαιρόμαστε για την επικοινωνία σου με το «Ριζοσπάστη», μέσω των σημειωμάτων σου. Σκέψεις σου έχουμε δημοσιεύσει στο παρελθόν. Σ' ευχαριστούμε και για τα στοιχεία που μας έστειλες σχετικά με τις πολιτικές ίντριγκες των τελευταίων χρόνων στη χώρα μας.

- Δημήτρη Κελαμπεκίδη: Στο θέμα που ζητάτε να επανέλθουμε, ο «Ριζοσπάστης» έχει κατ' επανάληψη δημοσιεύσει άρθρα, σχόλια, ρεπορτάζ.

-Βούλα Κουρούμαλη, Αθήνα. Πήραμε το γράμμα σας. Ευχαριστούμε.

Εμείς οι αγωνιστές της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης Λέσβου, μαζευτήκαμε στα γραφεία μας, της ΝΕ της ΠΕΑΕΑ στη Μυτιλήνη, και αποφασίσαμε όλοι μ' ένα στόμα να φωνάξουμε και να διαμαρτυρηθούμε προς όλους τους υπεύθυνους κυβερνώντες μας, διότι, αν και πέρασαν 56 χρόνια από την απελευθέρωση της πατρίδας από τους ναζί, ακόμα δεν αποκατασταθήκαμε ηθικά και υλικά.

Αν είχαμε ντυθεί με τη στολή των Γερμανο-Ιταλο-Βουλγάρων κατακτητών, θα είχαμε αποκατασταθεί πολύμορφα και πλουσιοπάροχα, όπως έγινε με τους συνεργάτες του εχθρού στην Κατοχή. Σε καμία χώρα δεν περιφρονήθηκαν, δεν κατατρέχτηκαν και δεν υπέφεραν τα θύματα του αντιφασιστικού αγώνα, όπως στη χώρα μας.

Μόνο στο νησί μας εκατοντάδες αντιστασιακοί, γέρασαν, περιμένοντας την αναγνώριση της ιδιότητάς τους αυτής, από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας. Περισσότεροι από διακόσιοι συναγωνιστές μας «σφίγγουν τα δόντια» να μην πεθάνουν, περιμένοντας την έγκριση της σύνταξής τους από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, που καθυστερεί από τον Οκτώβρη του 1989. Φαίνεται ότι δε μας χρειάζονται πια και το κράτος περιμένει να πεθάνουμε όλοι οι αντιστασιακοί, για να σωθεί οικονομικά η πατρίδα μας.