ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οπου κλείνει ένα σχολειό ...

Οταν το ΚΚΕ εκτιμούσε πως η αστική τάξη απέσυρε την εμπιστοσύνη από τη ΝΔ και σε μια νύχτα ανακήρυξε το ΠΑΣΟΚ επόμενη κυβέρνηση, γιατί έτσι θα μπορούσε να κάνει καλύτερα τη δουλειά της, ορισμένοι διαμαρτυρήθηκαν γιατί μια τέτοια εκτίμηση άφηνε απ' έξω τον «κυρίαρχο λαό» που θεωρητικά τουλάχιστον είναι αυτός που αποφασίζει στις δημοκρατίες. Παραδόξως έρχονται οι ίδιοι σήμερα να μιλήσουν για μαζική ποδηγέτηση των λαϊκών συνειδήσεων από την αστική τάξη με την πολύτιμη συνδρομή των ΜΜΕ.

Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, κανένα λάθος δεν αναγνωρίζεται. Ωμά η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ αξιώνει ό,τι είχε εξαγγείλει ο Καραμανλής, αυτό ακριβώς να κάνει και ο Παπανδρέου. Και μάλιστα εντοπίζει ένα μεγάλο κίνδυνο. Αύριο, λέει, πολιτικά θα είναι πιο δύσκολο να παρθούν αυτά τα μέτρα. Δίκιο έχει. Υπάρχουν ακόμα πολλοί σήμερα που διαβάζουν στις εφημερίδες της «δημοκρατικής παρατάξεως» ότι κάθε μέρα γίνεται και μια επανάσταση (χτες ήταν η εξαγγελία ότι θα πιαστούν στα πράσα οι φοροφυγάδες). Αύριο όμως καθώς έρχονται ο ένας μετά τον άλλο οι λογαριασμοί θα εξαντληθούν οι ανοχές, όπως ήδη είναι τελειωμένες οι αντοχές. Τώρα, λοιπόν, πάνω στη βράση, πρέπει οι γυναίκες που υπολόγιζαν να βγουν στη σύνταξη για να ανασάνουν από την υπερεκμετάλλευση, τώρα θα βγουν στη σύνταξη όταν θα έχουν δισέγγονα, αν προλάβουν να τα δουν. Μήπως δεν προλάβουν ούτε εγγόνια...

Ενας τρόπος να αντιμετωπίσεις αυτό που έρχεται, είναι ο προτεινόμενος αποότο γνωστό τραγουδάκι «σιγά μην κλάψω»...

Ο άλλος είναι να επιμείνεις απευθυνόμενος και σ' αυτούς που δεν πήραν έγκαιρα τα μέτρα τους, όπως οι δημόσιοι υπάλληλοι (που βλέπαν τη σφαγή στον ιδιωτικό τομέα και χειροκροτούσαν τη μια μετά την άλλη τις κυβερνήσεις...) καλώντας σε έστω και τώρα έγκαιρη συνολική αλλαγή ρότας. Μετά τα ψέματα τελειώνουν για τα καλά. Ηδη καίμε τη ρεζέρβα απ' ό,τι κατακτήθηκε τον προηγούμενο αιώνα.

Εκτός κι αν τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα και απλά η χώρα βρήκε επιτέλους αυτό που της έλειπε, μια κυβέρνηση νεωτερική με αγαθές προθέσεις. Οπότε «no problem», τώρα που την έχουμε, ξέρουμε πού βαδίζουμε. Δεν πειράζει που θα καταργηθούν οι συμβάσεις, αρκεί που λέγεται καθαρά. Δεν πειράζει που δε θα 'χει κανείς μόνιμη δουλειά, αρκεί που ανοίγουν δουλειές με φούντες (κυριολεκτικά με φούντες).

Εξάλλου, το βεβαιώνει και η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: θα πιαστούνε οι φοροφυγάδες. Τα ΝΕΑ, βέβαια, μιλάνε για κυνήγι στα νοικοκυριά, αλλά μην ανησυχείς, αναφέρονται στο μαύρο χρήμα. Σε κάθε γειτονιά υπάρχουν πιτσιρίκια που για να αγοράσουν ένα ζευγάρι παπούτσια να παίξουν μπάλα, βγαίνουν και μοιράζουν διαφημιστικά φυλλάδια στις πολυκατοικίες. Τσεπώνουν το εικοσάρικο, ούτε φόροι, ούτε τίποτα. Ε, αυτοί είναι κάτοχοι μαύρου χρήματος. Ας ξεχάσουν και τα παπούτσια και την μπάλα. Ετσι κι αλλιώς ούτε γήπεδο έχουν ούτε αλάνα πια.

Ασχετο: Ωραίο το Πάπιγκο και κερδοφόρο. Αλλά όχι για να έχεις παιδιά. Γιατί πολύ απλά δεν έχει πια σχολείο. Για την ακρίβεια δεν έχει δάσκαλο. Είναι κι αυτό μια από κείνες τις μικρές, πολλές «μικρές» διαφορές που κάνουν τη μεγάλη διαφορά ανάμεσα στον καπιταλισμό που ζούμε και το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε και που σύμφωνα με ορισμένους είχε έλλειμμα στην ελευθερία. Ε, από σήμερα στο Πάπιγκο που τους άφησε γεια ο δάσκαλος, όπως προχτές στη Δονούσα που έφυγε ο γιατρός, είναι ελεύθεροι να πάνε όπου θέλουν, εκτός από εκεί που είχαν αποφασίσει να ζήσουν.

Ασε που το κλείσιμο του σχολείου στο Πάπιγκο δεν είναι πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι στον Παρνασσό. Το 'πε μια τιβί: Οι ματσό βγάζουν στο σφυρί τα σαλέ. Και σε τιμές ξεφτίλα: μόνο ένα εκατομμύριο ευρώ. Να γίνει επειγόντως θέμα, σήμερα κιόλας από τους Καμπουράκη - Οικονόμου, στους Λυριτζήδες κλπ. Αντί να κάθονται και να ουρλιάζουν κάθε πρωί στους συμβασιούχους με κίνδυνο να πάθουν εγκεφαλικό, ας ασχοληθούν μ' ένα θέμα της τάξης τους.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΜΕ ΦΟΥΝΤΕΣ

ΟΥΤΕ ΜΙΣΘΟ, ΟΥΤΕ ΣΥΜΒΑΣΗ: «Οι μισθοί να αντανακλούν περισσότερο την παραγωγικότητα αλλά και τις τοπικές συνθήκες της αγοράς εργασίας. Να αντιμετωπιστούν οι αγκυλώσεις στην αγορά εργασίας. Να ενισχυθούν οι πολιτικές ενεργοποίησης του πληθυσμού σε ηλικία απασχόλησης» (η συναπόφαση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με την ΕΕ / ΕΘΝΟΣ).

ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ: «Επάγγελμα παίκτης ριάλιτι. Μπορεί να μην έχει κατοχυρωθεί επίσημα αυτή η κατηγορια επαγγελματιών αλλά στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε προφανώς δημιουργείται μια αγορά εργασίας με προοπτικές (...) σύμφωνα με τον (...) τον άνθρωπο που έχει στην ατζέντα του 700.000 ονόματα (...) η ταρίφα ξεκινάει από τα 25 ευρώ» (το θέμα στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΠΑΝΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΕΚΑΛΗ: «Ακίνητα, πίνακες ζωγραφικής, αυτοκίνητα, μετοχές και κάθε είδους κινητό ή ακίνητο περιουσιακό στοιχείο μπαίνουν στο στόχαστρο του οικονομικού επιτελείου, με στόχο να πιαστεί ο μεγάλος πλούτος, που φοροδιαφεύγει» (το θέμα στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ: «Οι χθεσινές ανακοινώσεις του υπουργού Οικονομικών κ. Γιώργου Παπακωνσταντίνου, εφόσον υλοποιηθούν, είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Γιατί υιοθετούν την εξής απλή ιδέα: δεν μπορεί οι δαπάνες ενός νοικοκυριού να είναι μεγαλύτερες από τα εισοδήματά του συν την αποταμίευση. Θα πρέπει να μπει με άλλα λόγια πόθεν έσχες για όλους και για όλα. Για τις αγορές, για τα δάνεια και τις κάρτες αλλά βέβαια και για τις καταθέσεις» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

ΑΓΑΘΕΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ: «Οι περισσότεροι θεωρούν ότι οι πολιτικές συνθήκες επιτρέπουν την ανάπτυξη τέτοιων πρωτοβουλιών και επιπλέον επειδή πιστεύουν στη νεωτερικότητα του κ. Παπανδρέου και εκτιμούν ότι οι προθέσεις του είναι πραγματικές και αγαθές» (ο Α. Καρακούσης στο ΒΗΜΑ).

ΚΑΘΑΡΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ: «Την αποποινικοποίηση της χρήσης κάνναβης ζητούν οι Οικολόγοι Πράσινοι σε επιστολή που απέστειλαν στον Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου (...) μεταξύ των προτάσεων που καταθέτουν είναι (...) η νομιμοποίηση της καλλιέργειας μικρού αριθμού δενδρυλλίων (...) στην επιστολή τους μάλιστα αναφέρονται και στη "ρηξικέλευθη" τότε πρόταση του κ. Παπανδρέου όταν ήταν υπουργός Παιδείας που αφορούσε το δικαίωμα προσωπικής αυτοκαλλιέργειας κάνναβης» (το θέμα στα ΝΕΑ).

ΠΙΚΡΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: «Εκλεισε αιφνιδιαστικά το μονοθέσιο δημοτικό σχολείο στο Πάπιγκο Ιωαννίνων. Ο αποσπασμένος δάσκαλος αποσπάστηκε εκ νέου σε άλλο σχολείο και από χθες οι τρεις μαθητές δεν κάνουν μάθημα» (η είδηση στο ΕΘΝΟΣ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΕΒΑΛΑΝ ΣΤΗ ΛΑΙΜΗΤΟΜΟ συλλογικές συμβάσεις και ασφαλιστικά δικαιώματα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: «Πόθεν έσχες» τσιμπίδα για όλους

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Νέα μέτρα ΠΑΓΙΔΑ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Ελλειμμα με ονοματεπώνυμο

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΕΝΤΟΛΕΣ για ασφαλιστικό και φόρους

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Κινήσεις υπό την πίεση της ΕΕ

Η ΑΥΓΗ: Σύνταξη στα βαθιά γεράματα

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΜΙΣΘΩΝ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ

ΤΑ ΝΕΑ: Τα πέντε κλειδιά για το Δημόσιο

ΤΟ ΒΗΜΑ: Προσλήψεις χωρίς παράθυρα

ΕΘΝΟΣ: ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ το πάρτι των ρουσφετιών

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Αλλάζουν όλα για τις ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ

Ο ΛΟΓΟΣ: ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ στο δημόσιο μόνο από ΑΣΕΠ

Οι αγορές ψήφισαν

«Ορισμένοι στην κυβέρνηση έχουν την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να περιμένουν μερικούς μήνες ακόμη πριν λάβουν απτά και σοβαρά μέτρα για την αντιμετώπιση του ελλείμματος και του χρέους. Η αλήθεια είναι πως δεν έχουν τέτοια περιθώρια. Ολοι οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι ξεκαθαρίζουν ότι άλλα περιθώρια δεν υπάρχουν. Ο κ. Καραμανλής είχε προτείνει σκληρά μέτρα, οπότε η κυβέρνηση διαθέτει το άλλοθι και την πολιτική κάλυψη για να τα πάρει τώρα. Δυστυχώς ορισμένοι έχουν κολλήσει στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ και επιμένουν στην έννοια της ήπιας προσαρμογής, που τόσο καταστροφική απεδείχθη για την προηγούμενη κυβέρνηση. Το κακό είναι ότι τα μέτρα θα αναγκασθούν να τα λάβουν ούτως ή άλλως αργότερα, όταν θα είναι πολιτικά πιο δύσκολο και η πίεση των αγορών πολύ μεγαλύτερη» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Είναι θέμα απόλαυσης

«Οικονομική κρίση υπάρχει σε παγκόσμιο επίπεδο. Είναι τόσο αδιαμφισβήτητο όσο ότι οι λαοί, ανά τον κόσμο, καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα με ανεργία, πάγωμα αποδοχών, μείωση εσόδων και αγοραστικής δύναμης και υπερφορολόγηση (...) οι λαοί κλήθηκαν να δώσουν τον οβολό τους στις τράπεζες, με τη μορφή γιγαντιαίων κρατικών ενισχύσεων, για να μην καταρρεύσει το πιστωτικό σύστημα και μαζί του οι αγορές (...) οι λαοί τα κατάπιαν, σκεπτόμενοι, υπό την καθοδήγηση πολιτικών και ΜΜΕ, ότι όποιος και να έφταιξε, αν δεν στηριχθούν οι τράπεζες, αλίμονό μας (...) μάθαμε όμως τώρα από τον κ. Ροζενγκρίν, διευθυντικό στέλεχος της Ομοσπονδιακής Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ, ο οποίος αποκάλυψε ότι από τη διεθνή οικονομική κρίση "οι μεγαλύτερες εμπορικές τράπεζες του πλανήτη εξήλθαν ακόμα ισχυρότερες, καθιστώντας συνάμα τα κράτη, στις επικράτειες των οποίων αυτές δραστηριοποιούνται, λιγότερο ικανά να δώσουν λύση στα τρέχοντα προβλήματα"! (...) Το ερώτημα είναι αν οι τραπεζίτες εκτός από πονηροί καρχαρίες είναι και παθολογικά σαδιστές. Γιατί μας λένε αυτά που μας κάνουν;» (ο Κ.Σ. Παπανικολάου στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ).