«Η απαξίωση του Δημόσιου Πανεπιστημίου ιδιαίτερα από την κοινωνία, μπορεί να οδηγήσει σε ένα ταξικό Πανεπιστήμιο από την ανάποδη, δηλ. ένα Πανεπιστήμιο των φτωχών, όχι των πολύ φτωχών - αυτοί εγκαταλείπουν την εκπαίδευση από το Λύκειο, τώρα ενδεχομένως και από το Γυμνάσιο - και των μικρομεσαίων. Τα μεσαία και ανώτερα στρώματα ήδη εκπαιδεύονται στα Πανεπιστήμια της αλλοδαπής. Αυτό το Πανεπιστήμιο (εναλλακτικό ή όχι) θα αποτελέσει φοβάμαι το ισχυρότερο επιχείρημα για την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων και τότε οι αντιστάσεις της κοινωνίας θα είναι πολύ αδύνατες».

Η παραπάνω «βαθυστόχαστη ανάλυση», ανήκει στην πανεπιστημιακό Σόνια Τσιτήλου, της ανανεωτικής πτέρυγας του ΣΥΝ, σε άρθρο της που δημοσιεύτηκε στην «Κυριακάτικη Αυγή». Εν ολίγοις, ισχυρίζεται ότι η «απαξίωση» των πανεπιστημίων συμβαδίζει με την έξοδο των παιδιών της ελίτ και γενικότερα της αστικής τάξης στο εξωτερικό και ότι θα ξεσηκωθεί ο λαός να ζητάει ιδιωτικά πανεπιστήμια, όχι για τον ίδιο... για τα «φουκαριάρικα» τα παιδιά των βιομηχάνων, που αναγκάζονται να ξενιτεύονται..!

Το «διά ταύτα» της, είναι ότι δεν μπορούμε να λέμε «όχι» σε όλες τις αναδιαρθρώσεις και ότι πρέπει οι πανεπιστημιακοί να έχουν θέσεις για την ανάπτυξη των δημόσιων πανεπιστημίων. Ανάπτυξη όμως, για ποιον; Οταν έχεις αποδεχτεί τον καπιταλισμό και αναζητάς τρόπους «αναμόρφωσης» του πανεπιστημίου στα πλαίσια του καπιταλισμού, τότε αναπόφευκτα οι προτάσεις σου θα ενισχύουν τις επιλογές του κεφαλαίου για πιο «ανταγωνιστικά» ιδρύματα, για ιδρύματα «δεμένα» με τις επιλογές του κεφαλαίου. Και τέτοιες είναι οι προτάσεις συνολικά του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και όλων των «τάσεών» του στους πανεπιστημιακούς, που εμφανίζονται τάχα «αντιμαχόμενες» μπροστά στο συνέδριο της ομοσπονδίας τους (ΠΟΣΔΕΠ).

«Δεν μπορούμε να λέμε "όχι" σε όλα» λένε οι μεν της παράταξης «ΑΡΜΕ», «θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα και στο διάλογο» λένε οι δε της παράταξης «Συσπείρωσης»! Κι όλοι μαζί οι δήθεν «αντιμαχόμενοι» είναι μέλη του ίδιου κόμματος που συναποφασίζουν προτάσεις σαν αυτές που είχε καταθέσει ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή την περίοδο που συζητιόταν ο νόμος πλαίσιο και ήταν πανομοιότυπες του νόμου πλαισίου. Αυτές τις προτάσεις που βρίσκονται ακόμα σε πλήρη ισχύ για τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, τις υπερασπίζεται και τις διαφημίζει ο ΣΥΝ με όλες τις δυνάμεις του, τόσο «ανανεωτές» όσο και «αριστερό ρεύμα».

Εκλογές πλησιάζουν και ο ΛΑ.Ο.Σ. - αφού όλο αυτό το διάστημα δήλωνε την προθυμία του να στηρίξει ως δεκανίκι την κυβέρνηση της ΝΔ ή και μία του ΠΑΣΟΚ ακόμα - ξαναθυμήθηκε ελέω ψηφοθηρίας την «πολυσυλλεκτικότητά του». Είπε ο πρόεδρος Καρατζαφέρης στα Γιαννιτσά όπου περιόδευε: «Είμαστε ένα κόμμα με πολλούς Νεοδημοκράτες, ενεργά μέλη του ΚΚ, μέλη του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ και κάνουμε ένα άνοιγμα σε όλους τους πατριώτες».

Παλιό το κόλπο της χρήσης τέτοιων εξαργυρώσιμων «πρώην», από κόμματα όπως το ΛΑ.Ο.Σ. για να διαφημίσουν τη «φιλολαϊκότητά» τους. Ομως και η αστειότητα έχει τα όρια της. Και η προβοκάτσια σε ό,τι έχει σχέση με τα «ενεργά» μέλη του ΚΚΕ. Αλλωστε οι εργαζόμενοι ξέρουν τι σημαίνει ΚΚΕ, και από την άλλη τι μέρος του λόγου είναι όλοι αυτοί οι περιδιαβαίνοντες από κόμμα σε κόμμα «πρώην», υποχείρια του κάθε Καρατζαφέρη, προκειμένου όλοι αυτοί από κοινού να δουλεύουν για τη σταθερότητα του συστήματος.