Τετάρτη 4 Μάρτη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Στο χείλος του γκρεμού ταμεία και συντάξεις

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εκτός τις άμεσες συνέπειες στους μισθούς και στο δικαίωμα στην εργασία, η καπιταλιστική κρίση, με δεδομένη την αντιασφαλιστική πολιτική, επιφέρει νέα δεινά στην οικονομική κατάσταση των Ταμείων. Η κορυφή του παγόβουνου, είναι η ολέθρια για τα ταμεία τοποθέτηση των αποθεματικών τους σε μετοχές και αμοιβαία, τα οποία - σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις - έχουν χάσει περίπου το 75% της αξίας τους σε σχέση με το τέλος του 2007.

Ομως δεν είναι μόνο οι απώλειες στο τζόγο. Τα ταμεία θα αντιμετωπίσουν επιπλέον προβλήματα στην είσπραξη εσόδων. Με δεδομένη την αύξηση της ανεργίας και την καθήλωση των μισθών, το ΙΚΑ, ο μεγαλύτερος ασφαλιστικός οργανισμός της χώρας, θα δει τα έσοδά του ακόμα και να μειώνονται, ενώ η αύξηση της ανασφάλιστης εργασίας εξαιτίας των πιέσεων των εργοδοτών, πρέπει να θεωρείται βέβαιη.

Επιπλέον, επειδή η κρατική χρηματοδότηση του ΙΚΑ είναι συνδεδεμένη με την αύξηση του ΑΕΠ (1% επί του ΑΕΠ), η αναμενόμενη στασιμότητα του ΑΕΠ, πολύ περισσότερο η πιθανή μείωσή του, θα μεταφραστεί αυτόματα σε μειωμένη κρατική χρηματοδότηση. Και εδώ, επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά η εγκληματική απόφαση του ΠΑΣΟΚ να συνδέσει την κρατική χρηματοδότηση του ΙΚΑ, όχι με τις ανάγκες του ιδρύματος αλλά με το ΑΕΠ και την πορεία του.

Προβλήματα όμως θα αντιμετωπίσουν και τα άλλα δύο μεγάλα ταμεία, ο ΟΓΑ των αγροτών και ο ΟΑΕΕ των επαγγελματοβιοτεχνών, αφού η κρίση και η πολιτική που ευνοεί τα μονοπώλια ενάντια στους αγρότες και στους εκατοντάδες χιλιάδες επαγγελματοβιοτέχνες, θα τους οδηγήσει σε ακόμα χειρότερη οικονομική θέση και πολλούς απ' αυτούς σε αδυναμία για την καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών.

Περί «απαξίωσης» δημόσιου πανεπιστημίου...

«Η απαξίωση του Δημόσιου Πανεπιστημίου ιδιαίτερα από την κοινωνία, μπορεί να οδηγήσει σε ένα ταξικό Πανεπιστήμιο από την ανάποδη, δηλ. ένα Πανεπιστήμιο των φτωχών, όχι των πολύ φτωχών - αυτοί εγκαταλείπουν την εκπαίδευση από το Λύκειο, τώρα ενδεχομένως και από το Γυμνάσιο - και των μικρομεσαίων. Τα μεσαία και ανώτερα στρώματα ήδη εκπαιδεύονται στα Πανεπιστήμια της αλλοδαπής. Αυτό το Πανεπιστήμιο (εναλλακτικό ή όχι) θα αποτελέσει φοβάμαι το ισχυρότερο επιχείρημα για την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων και τότε οι αντιστάσεις της κοινωνίας θα είναι πολύ αδύνατες».

Η παραπάνω «βαθυστόχαστη ανάλυση», ανήκει στην πανεπιστημιακό Σόνια Τσιτήλου, της ανανεωτικής πτέρυγας του ΣΥΝ, σε άρθρο της που δημοσιεύτηκε στην «Κυριακάτικη Αυγή». Εν ολίγοις, ισχυρίζεται ότι η «απαξίωση» των πανεπιστημίων συμβαδίζει με την έξοδο των παιδιών της ελίτ και γενικότερα της αστικής τάξης στο εξωτερικό και ότι θα ξεσηκωθεί ο λαός να ζητάει ιδιωτικά πανεπιστήμια, όχι για τον ίδιο... για τα «φουκαριάρικα» τα παιδιά των βιομηχάνων, που αναγκάζονται να ξενιτεύονται..!

... και προτάσεων του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ

Το «διά ταύτα» της, είναι ότι δεν μπορούμε να λέμε «όχι» σε όλες τις αναδιαρθρώσεις και ότι πρέπει οι πανεπιστημιακοί να έχουν θέσεις για την ανάπτυξη των δημόσιων πανεπιστημίων. Ανάπτυξη όμως, για ποιον; Οταν έχεις αποδεχτεί τον καπιταλισμό και αναζητάς τρόπους «αναμόρφωσης» του πανεπιστημίου στα πλαίσια του καπιταλισμού, τότε αναπόφευκτα οι προτάσεις σου θα ενισχύουν τις επιλογές του κεφαλαίου για πιο «ανταγωνιστικά» ιδρύματα, για ιδρύματα «δεμένα» με τις επιλογές του κεφαλαίου. Και τέτοιες είναι οι προτάσεις συνολικά του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και όλων των «τάσεών» του στους πανεπιστημιακούς, που εμφανίζονται τάχα «αντιμαχόμενες» μπροστά στο συνέδριο της ομοσπονδίας τους (ΠΟΣΔΕΠ).

«Δεν μπορούμε να λέμε "όχι" σε όλα» λένε οι μεν της παράταξης «ΑΡΜΕ», «θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα και στο διάλογο» λένε οι δε της παράταξης «Συσπείρωσης»! Κι όλοι μαζί οι δήθεν «αντιμαχόμενοι» είναι μέλη του ίδιου κόμματος που συναποφασίζουν προτάσεις σαν αυτές που είχε καταθέσει ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή την περίοδο που συζητιόταν ο νόμος πλαίσιο και ήταν πανομοιότυπες του νόμου πλαισίου. Αυτές τις προτάσεις που βρίσκονται ακόμα σε πλήρη ισχύ για τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, τις υπερασπίζεται και τις διαφημίζει ο ΣΥΝ με όλες τις δυνάμεις του, τόσο «ανανεωτές» όσο και «αριστερό ρεύμα».

Παλιό το κόλπο

Εκλογές πλησιάζουν και ο ΛΑ.Ο.Σ. - αφού όλο αυτό το διάστημα δήλωνε την προθυμία του να στηρίξει ως δεκανίκι την κυβέρνηση της ΝΔ ή και μία του ΠΑΣΟΚ ακόμα - ξαναθυμήθηκε ελέω ψηφοθηρίας την «πολυσυλλεκτικότητά του». Είπε ο πρόεδρος Καρατζαφέρης στα Γιαννιτσά όπου περιόδευε: «Είμαστε ένα κόμμα με πολλούς Νεοδημοκράτες, ενεργά μέλη του ΚΚ, μέλη του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ και κάνουμε ένα άνοιγμα σε όλους τους πατριώτες».

Παλιό το κόλπο της χρήσης τέτοιων εξαργυρώσιμων «πρώην», από κόμματα όπως το ΛΑ.Ο.Σ. για να διαφημίσουν τη «φιλολαϊκότητά» τους. Ομως και η αστειότητα έχει τα όρια της. Και η προβοκάτσια σε ό,τι έχει σχέση με τα «ενεργά» μέλη του ΚΚΕ. Αλλωστε οι εργαζόμενοι ξέρουν τι σημαίνει ΚΚΕ, και από την άλλη τι μέρος του λόγου είναι όλοι αυτοί οι περιδιαβαίνοντες από κόμμα σε κόμμα «πρώην», υποχείρια του κάθε Καρατζαφέρη, προκειμένου όλοι αυτοί από κοινού να δουλεύουν για τη σταθερότητα του συστήματος.

Ευρωενωσιακές αντιθέσεις

Η έκτακτη Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή στις Βρυξέλλες ανέδειξε τις αγεφύρωτες διαφορές μεταξύ των κρατών - μελών της. Ολοι όσοι χρόνια τώρα προπαγανδίζουν ότι η ΕΕ θα γινόταν ένα «ενιαίο οικοδόμημα», που θα διασφάλιζε την ...ευημερία των λαών, είδαν τις κυβερνήσεις των κρατών που την απαρτίζουν να μετατρέπουν τη Σύνοδο σε ένα πεδίο διαφωνιών και αντιπαραθέσεων, προασπίζοντας ο καθένας τα συμφέροντα της δικής του αστικής τάξης. Οι ηγέτες των κρατών - μελών που συναντήθηκαν για να εκπονήσουν ένα «κοινό σχέδιο» για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης διαφώνησαν σχεδόν στα πάντα, αλλά φρόντισαν να καταλήξουν ομόφωνα ότι το «μάρμαρο» της κρίσης θα πληρώσουν τα λαϊκά στρώματα.

Μέσα στους κόλπους της ΕΕ, για πολλοστή φορά, συγκροτήθηκαν «μπλοκ», «ομάδες» και «παρα-ομάδες» κρατών. Η Γερμανία ανέλαβε - εκφράζοντας τις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες - να απορρίψει μετά βδελυγμίας την ύπαρξη «ειδικού σχεδίου ενίσχυσης των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης», αποκλείοντας κάθε μορφή οικονομικής στήριξης από τον κοινοτικό προϋπολογισμό για τα συγκεκριμένα κράτη - μέλη. Την ίδια ώρα, ανάμεσα στους «θιασώτες» της απόλυτης «ελευθερίας δράσης» του κεφαλαίου έξω από τα κρατικά σύνορα, κορυφώνονταν οι διαφωνίες, με αφορμή το θέμα του «προστατευτισμού». Με αρκετές χώρες κυρίως της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης να κατηγορούν τη Γαλλία - που πριμοδοτεί τις γαλλικές πολυεθνικές αυτοκινητοβιομηχανίες, προκειμένου να κλείσουν τα εργοστάσιά τους στο εξωτερικό και όχι στη Γαλλία - ότι ακολουθεί μια οικονομική πολιτική που αποσκοπεί στην προστασία της εγχώριας παραγωγής από τον ανταγωνισμό.

Οι διαφωνίες που δυναμώνουν, μεταξύ των κυβερνήσεων των κρατών - μελών της ΕΕ, εκφράζουν ακριβώς τις αντιθέσεις μεταξύ των μονοπωλίων, αφού, όσο η κρίση θα διευρύνεται και θα χτυπάει κάθε κλάδο της καπιταλιστικής παραγωγής, τόσο θα μεγαλώνουν και οι αντιθέσεις μεταξύ τους. Μέσα από την κρίση, κάποιοι όμιλοι θα υποστούν καταστροφές, άλλοι θα γιγαντωθούν μέσω της συγκεντροποίησης. Σε αυτόν τον αδυσώπητο ανταγωνισμό, οι εθνικές κυβερνήσεις αναλαμβάνουν να υπερασπιστούν τα συμφέροντα της ντόπιας πλουτοκρατίας τους. Σε αυτήν τη σκληρή σύγκρουση που προς το παρόν εκφράζεται στο επίπεδο των επιμέρους διαφωνιών, συμμετέχει και η ελληνική κυβέρνηση, έχοντας στο πλευρό της και την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Ο πρωθυπουργός, Κ. Καραμανλής, επιχείρησε στη Σύνοδο να αποκομίσει οφέλη για τους ελληνικούς επιχειρηματικούς ομίλους, αλλά και συγχρόνως να διασφαλίσει τις επενδύσεις τους στα Βαλκάνια και τη νοτιοανατολική Ευρώπη.

Οι «νεοφιλελεύθερες» και «σοσιαλδημοκρατικές» κυβερνήσεις των κρατών - μελών που πρωτοστάτησαν, αξιοποιώντας το «ευρωοικοδόμημα», για να νομοθετήσουν πλήθος αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων, ώστε να θωρακίσουν την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου και με την πολιτική τους συνέβαλαν στην εμφάνιση της κρίσης, σήμερα εν μέσω των αντιθέσεων των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, αναζητούν τη «φόρμουλα», για να φορτώσουν τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους. Με πυξίδα το «σύμφωνο σταθερότητας» και τη «στρατηγική της Λισαβόνας» ετοιμάζουν καινούργιους φόρους και νέα αντεργατικά νομοθετήματα για να μειώσουν την τιμή της εργατικής δύναμης.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από την ΕΕ. Το λαϊκό κίνημα σε κάθε χώρα πρέπει να εναντιωθεί στις ευρωενωσιακές πολιτικές και με όρους απειθαρχίας και ανυπακοής να παλέψει για την απαγκίστρωση της χώρας του από το οικοδόμημα των μονοπωλίων σε συνδυασμό με τον αγώνα για την ανατροπή των μονοπωλίων στη χώρα του.


Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Στη ρότα του ευρωμονόδρομου...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ μόλις χτες ξεκίνησε να υλοποιεί νομοθετικά την ιδιωτικοποίηση των λιμανιών. Εχει δώσει 28 δισεκατομμύρια στις τράπεζες, ετοιμάζεται να επιβάλλει πακέτο νέων φορών...

Επίσης, εφαρμόζει ταχύτατα τις αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις που έχει ψηφίσει, έφτιαξε «πρόγραμμα σταθερότητας» λιτότητας και ανέχειας, προετοιμάζει την ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης της Παιδείας, δένει με διεθνείς συμβάσεις τη χώρα στο άρμα του ΝΑΤΟ και των ευρωστρατών...

Κι ο Γιώργος Παπανδρέου μέσα σε όλα αυτά βλέπει ...«έλλειμμα πολιτικής». Δεν έχει λέει πολιτική η κυβέρνηση.

Δηλαδή, αν χωρίς να έχει πολιτική μια κυβέρνηση κάνει όλα αυτά (κι ακόμη περισσότερα που δε γράφουμε για λόγους οικονομίας) τι θα κάνει αν ...αποκτήσει πολιτική;

Ακόμη χειρότερα το ΠΑΣΟΚ (που κατά τον πρόεδρό του «έχει» πολιτική) πόσο χειρότερα πράγματα σχεδιάζει;

Ας κόψουν λοιπόν αμφότεροι αυτή την - αστεία πλέον - πολιτική αντιπαράθεση. Εχουν και οι δυο τους πολιτική και μάλιστα την ίδια, έστω αν ο ένας την αποκαλεί «υπεύθυνη» και ο άλλος «πράσινη»...

Το πρόβλημα είναι πως η πολιτική του είναι αντιλαϊκή και πρέπει με τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους οι εργαζόμενοι να της αντεπιτεθούν.

ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΔΥΣΚΟΛΗ θέση ο ΣΥΝ δηλώνει ο πρόεδρός του Αλέξης Τσίπρας, γιατί η κυβέρνηση τον καλεί σε διάλογο για την οικονομία, που το περιεχόμενο του συνιστά ...«προειλημμένες αποφάσεις».

Οντως, πρόκειται για «προειλημμένες αποφάσεις», που όμως δεν πάρθηκαν την προηγούμενη βδομάδα, ούτε τον προηγούμενο μήνα, ούτε τον προηγούμενο χρόνο. Ούτε καν περίμεναν τη λεγόμενη κρίση.

Τα «προγράμματα σταθερότητας», όπως αυτό της κυβέρνησης πατάνε - όπως άπαντες αναγνωρίζουν - στη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Που αν δεν το θυμάται ο πρόεδρός του, ο ΣΥΝ την ψήφισε...


Παπαγεωργίου Βασίλης

«Αυτονόητη» καταδίκη της συναίνεσης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Υποτίθεται ότι κατέβασε τον πήχη στα «αυτονόητα» για να πετύχει την πολυπόθητη συναίνεση ο πρωθυπουργός, αλλά αυτό που κατάφερε ήταν να καταδείξει ότι απλά δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για συναίνεση με την εφαρμοζόμενη πολιτική. Είπε συγκεκριμένα από τις Βρυξέλλες: «Δε διεκδικώ να συμφωνήσουμε σε όλα, αλλά, τουλάχιστον, να συνεννοηθούμε σε κάποια βασικά. Δεν μπορεί να συμφωνήσουμε σε κάποια αυτονόητα;». Ποια είναι λοιπόν τα αυτονόητα; Οπως διευκρίνισε αμέσως μετά ο ίδιος ως αυτονόητα εννοεί «τα όρια αντοχής της οικονομίας», αλλά και «τις υποχρεώσεις που έχουμε ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Ομως ποια συμφωνία και συναίνεση μπορεί να υπάρξει για «τα όρια αντοχής» της οικονομίας, όταν είναι αποδεδειγμένο ότι οι πρασινογάλαζες κυβερνήσεις τα θυμούνται μόνο όταν θέλουν να βρουν δικαιολογίες για να μην ικανοποιήσουν στοιχειώδεις ανάγκες των εργαζομένων, των συνταξιούχων, να μειώσουν τις δαπάνες για την Παιδεία, την Υγεία, την Κοινωνική Ασφάλιση κ.ο.κ. Αντίθετα, δεν υπάρχουν όρια στις αντοχές όταν πρόκειται να ενισχυθούν οι τράπεζες και τα μονοπώλια, όταν μειώνονται οι φόροι για τις επιχειρήσεις, τους προσφέρονται «κίνητρα», όταν αγοράζονται εξοπλιστικά προγράμματα για ΝΑΤΟικές ανάγκες κ.ο.κ. Αλλά και για το άλλο «αυτονόητο», δηλαδή «τις υποχρεώσεις που έχουμε στην ΕΕ», δεν υπάρχει κανένα περιθώριο συνεννόησης. Δηλαδή τι; Να συμφωνήσουν οι εργαζόμενοι στις «υποχρεώσεις» που απορρέουν από το Μάαστριχτ, το Σύμφωνο Σταθερότητας, τη στρατηγική της Λισαβόνας, δηλαδή να συμφωνήσουν στη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής;

Χτυπήματα κατά των αγώνων

Ακόμα και αν δεν υπήρχαν οι διάφοροι «μπαχαλάκηδες», «γκαζάκηδες» και οι πάσης φύσεως «σέχτες» των κουκουλοφόρων θα έπρεπε να τους εφεύρει το σύστημα. Ακριβώς γιατί του προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες για να πλήξει το λαϊκό - ταξικό κίνημα, να τρομοκρατήσει τις λαϊκές μάζες, να επιταχύνει την αυταρχική θωράκιση του κράτους απέναντι στους λαϊκούς αγώνες. Χάρη στα διάφορα «χτυπήματά» τους, που διαφημίζονται στο έπακρο για να δημιουργηθεί το κατάλληλο τρομοκλίμα, η κυβέρνηση θέτει σε εφαρμογή τους ευρω-τρομονόμους, οι δικαστικές αρχές χαρακτηρίζουν τους αγώνες των εργαζομένων ως «έγκλημα», ενισχύονται οι μηχανισμοί παρακολούθησης και φακελώματος (κατάργηση της ανωνυμίας στα καρτοκινητά), αλλά και καταστολής (χρήση αντλιών κατά των διαδηλώσεων). Αποκαλυπτική η άποψη Χρ. Μαρκογιαννάκη (στο «Πρώτο Θέμα») όπου ευθέως και δίχως περιστροφές δηλώνει ότι πρέπει να συρρικνωθούν τα εναπομείναντα στοιχειώδη ατομικά δικαιώματα: «Από την ώρα που κινδυνεύουν πολλά αγαθά, ενδεχομένως να χρειαστεί να στερηθούμε κάποια πράγματα», δηλώνει ο αρμόδιος για τα θέματα δημόσιας τάξης αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών. Από κοντά και η Ντ. Μπακογιάννη προαναγγέλλει (στην κυριακάτικη «Καθημερινή») πιο στενή συνεργασία με τις ΗΠΑ στην αντιμετώπιση της «τρομοκρατίας». Ποιος λοιπόν βρίσκεται στο στόχαστρο των «κουκουλοφόρων»;

«Στο σφυρί» δημόσιες εκτάσεις

Μετά το «χαράτσι» για τη «νομιμοποίηση» των ημιυπαίθριων χώρων, μια ακόμη «νέα ιδέα» σκοπεύει να υλοποιήσει η κυβέρνηση, με πρόσχημα την κάλυψη των ελλειμμάτων του κρατικού προϋπολογισμού. Συγκεκριμένα, πρόκειται να καταθέσει στη Βουλή το νομοσχέδιο - που βρίσκεται στα συρτάρια του εκάστοτε υπουργού Οικονομίας εδώ και μια τουλάχιστον δεκαετία - με το οποίο βγαίνουν «στο σφυρί» δημόσιες εκτάσεις που έχουν καταπατηθεί και μάλιστα θα πωληθούν στους ίδιους τους καταπατητές με... δόσεις και εκπτώσεις! Πρόκειται για γεωργικές και αστικές εκτάσεις συνολικής έκτασης 4 εκατ. στρεμμάτων περίπου, ενώ τα προσδοκώμενα έσοδα υπολογίζονται σε 1 δισ. ευρώ τουλάχιστον.

Προϋπόθεση θα είναι η καταπάτηση να έχει γίνει πριν από 20 χρόνια τουλάχιστον, ενώ ως τιμή εξαγοράς θα λαμβάνεται η αντικειμενική αξία ή η εμπορική αξία του ακινήτου μειωμένη κατά 20%. Επίσης θα προβλέπονται και άλλες εκπτώσεις αν η αντικειμενική αξία του ακινήτου δεν υπερβαίνει τις 50.000 ευρώ...

Δεν είναι η πρώτη φορά που με κάποιο νομοσχέδιο δικαιώνονται οι καταπατητές. Θυμίζουμε ότι το 2003 η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με πρόσχημα την... επίσπευση της σύνταξης του Εθνικού Κτηματολογίου χάρισε στους καταπατητές τις δασικές εκτάσεις που βρίσκονται εντός σχεδίου πόλης, τις οποίες είχαν εκχερσώσει και οικοπεδοποιήσει!

Η μία μετά την άλλη οι κυβερνήσεις του δικομματισμού, αντί να την προστατεύσουν, παίζουν τα παιχνίδια τους με τη δημόσια γη, που είναι λαϊκή περιουσία, χωρίς να ρωτήσουν κανέναν, λες και είναι τσιφλίκι τους...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Συναγερμός για την επικίνδυνη εξέλιξη

Το έγγραφο - εντολή, με το οποίο ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, απευθυνόμενος στους κατά τόπους υφισταμένους του εισαγγελείς, χαρακτηρίζει «έγκλημα» τους εργατικούς αγώνες, σηματοδοτεί επικίνδυνη εξέλιξη για την εργατική τάξη. Είναι κρίκος στην αντιδραστική αλυσίδα της ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης, που από κοινού επιχειρούν το κεφάλαιο, η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί της. Αποτελεί συνέχεια και όξυνση αντίστοιχων παρεμβάσεων της Δικαιοσύνης, την πολιτική ευθύνη για τις οποίες έχει η κυβέρνηση, με τις οποίες η Δικαιοσύνη στέκεται σταθερά στο πλευρό της μεγαλοεργοδοσίας. Αλλοτε ποινικοποιώντας το δικαίωμα στην απεργία, άλλοτε καλώντας εργάτες - θύματα να λογοδοτήσουν για εγκλήματα της εργοδοσίας, άλλοτε μεριμνώντας για την εφαρμογή της πολιτικής επιστράτευσης απεργών, είτε με κυβέρνηση ΝΔ είτε με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ.

Στην επιχείρηση «Τζάμπο» ο απολυμένος κομμουνιστής εργαζόμενος Νίκος Νικολόπουλος απολύθηκε επειδή συμμετείχε σε πανεργατική απεργία. Δέχτηκε εκβιασμούς και απειλές για τον ίδιο και την οικογένειά του από ανθρώπους της εργοδοσίας. Εγινε προσπάθεια εξαγοράς του με 50.000 ευρώ. Ολα αυτά είναι δημοσιοποιημένα εδώ και δύο περίπου μήνες. Είναι καταγεγραμμένα και στη μηνυτήρια αναφορά που έχει καταθέσει ο εργαζόμενος σε βάρος της πολυεθνικής. Είναι γνωστά στην Εισαγγελία της Αθήνας, όπου από την πρώτη στιγμή έγινε καταγγελία από συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ. Είναι γνωστά στις αστυνομικές αρχές, που με εισαγγελική εντολή έχουν εξαπολύσει ανθρωποκυνηγητό σε βάρος συνδικαλιστών και εργαζομένων, επειδή διαδηλώνουν για την ανάκληση της απόλυσης του Νίκου Νικολόπουλου.

Για όλες τις παραπάνω καταγγελίες, η Δικαιοσύνη δεν έχει κουνήσει ούτε το μικρό της δαχτυλάκι. Το δίκιο του μεγαλοεργοδότη είναι αυτό που βαραίνει στη ζυγαριά της. Αποτελεί ταξική επιλογή το γεγονός ότι για την ώρα μένει στα αζήτητα η καταγγελία ενός εργάτη, που καταφανέστατα βρέθηκε στο στόχαστρο της εργοδοσίας και μάλιστα με μαφιόζικες - όπως ο ίδιος περιγράφει - πρακτικές. Την ίδια ώρα, οι αναφορές της πολυεθνικής και των μεγαλοεργοδοτών του ΣΕΛΠΕ βρίσκουν άμεσα ανταπόκριση από τους εισαγγελικούς λειτουργούς. Κινητοποιούν τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ο οποίος, δε χαρακτηρίζει μόνο «έγκλημα» τους εργατικούς αγώνες. Αλλά, επιπλέον, δίνει κατεύθυνση να κριθούν σαν «τελεσθέντα εγκλήματα» οι 40 υποθέσεις που εκκρεμούν στα ποινικά και αστικά δικαστήρια σε βάρος συνδικαλιστών και εργαζόμενων που συμμετέχουν στο δίκαιο αγώνα ενάντια στην απόλυση του νεολαίου εργαζόμενου.

Η παρέμβαση Σανιδά πρέπει να σημάνει συναγερμό στους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από κλάδο δουλειάς, ξέχωρα από πολιτικές πεποιθήσεις. Πρέπει να καταδικαστεί σθεναρά από κάθε άνθρωπο, ο οποίος, είτε συμφωνεί, είτε όχι με το ΠΑΜΕ, αναγνωρίζει στους εργαζόμενους το δικαίωμα να παλεύουν για τα δικαιώματά τους και στο κίνημα να επιλέγει μόνο του τις μορφές πάλης. Πρέπει επίσης να κινητοποιήσει τις ενώσεις νομικών και να την καταδικάσουν. Η απαράδεκτη πρόκληση από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου δεν πρέπει να «περπατήσει» στη ζωή. Δεν πρέπει να αποτελέσει θηλιά στο λαιμό των δικαστών που θα κληθούν να δικάσουν τις μηνύσεις της πολυεθνικής σε βάρος συνδικαλιστών και εργαζομένων. Η απαράδεκτη εισαγγελική παρέμβαση πρέπει να δεχτεί καθολική κατακραυγή. Μόνο έτσι θα ακυρωθεί κάθε προσπάθεια να δημιουργηθούν νέα επώδυνα τετελεσμένα για την εργατική τάξη, σε μια περίοδο μάλιστα που, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, το κεφάλαιο οξύνει την επιθετικότητά του.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ