Η έκτακτη Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή στις Βρυξέλλες ανέδειξε τις αγεφύρωτες διαφορές μεταξύ των κρατών - μελών της. Ολοι όσοι χρόνια τώρα προπαγανδίζουν ότι η ΕΕ θα γινόταν ένα «ενιαίο οικοδόμημα», που θα διασφάλιζε την ...ευημερία των λαών, είδαν τις κυβερνήσεις των κρατών που την απαρτίζουν να μετατρέπουν τη Σύνοδο σε ένα πεδίο διαφωνιών και αντιπαραθέσεων, προασπίζοντας ο καθένας τα συμφέροντα της δικής του αστικής τάξης. Οι ηγέτες των κρατών - μελών που συναντήθηκαν για να εκπονήσουν ένα «κοινό σχέδιο» για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης διαφώνησαν σχεδόν στα πάντα, αλλά φρόντισαν να καταλήξουν ομόφωνα ότι το «μάρμαρο» της κρίσης θα πληρώσουν τα λαϊκά στρώματα.

Μέσα στους κόλπους της ΕΕ, για πολλοστή φορά, συγκροτήθηκαν «μπλοκ», «ομάδες» και «παρα-ομάδες» κρατών. Η Γερμανία ανέλαβε - εκφράζοντας τις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες - να απορρίψει μετά βδελυγμίας την ύπαρξη «ειδικού σχεδίου ενίσχυσης των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης», αποκλείοντας κάθε μορφή οικονομικής στήριξης από τον κοινοτικό προϋπολογισμό για τα συγκεκριμένα κράτη - μέλη. Την ίδια ώρα, ανάμεσα στους «θιασώτες» της απόλυτης «ελευθερίας δράσης» του κεφαλαίου έξω από τα κρατικά σύνορα, κορυφώνονταν οι διαφωνίες, με αφορμή το θέμα του «προστατευτισμού». Με αρκετές χώρες κυρίως της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης να κατηγορούν τη Γαλλία - που πριμοδοτεί τις γαλλικές πολυεθνικές αυτοκινητοβιομηχανίες, προκειμένου να κλείσουν τα εργοστάσιά τους στο εξωτερικό και όχι στη Γαλλία - ότι ακολουθεί μια οικονομική πολιτική που αποσκοπεί στην προστασία της εγχώριας παραγωγής από τον ανταγωνισμό.

Οι διαφωνίες που δυναμώνουν, μεταξύ των κυβερνήσεων των κρατών - μελών της ΕΕ, εκφράζουν ακριβώς τις αντιθέσεις μεταξύ των μονοπωλίων, αφού, όσο η κρίση θα διευρύνεται και θα χτυπάει κάθε κλάδο της καπιταλιστικής παραγωγής, τόσο θα μεγαλώνουν και οι αντιθέσεις μεταξύ τους. Μέσα από την κρίση, κάποιοι όμιλοι θα υποστούν καταστροφές, άλλοι θα γιγαντωθούν μέσω της συγκεντροποίησης. Σε αυτόν τον αδυσώπητο ανταγωνισμό, οι εθνικές κυβερνήσεις αναλαμβάνουν να υπερασπιστούν τα συμφέροντα της ντόπιας πλουτοκρατίας τους. Σε αυτήν τη σκληρή σύγκρουση που προς το παρόν εκφράζεται στο επίπεδο των επιμέρους διαφωνιών, συμμετέχει και η ελληνική κυβέρνηση, έχοντας στο πλευρό της και την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Ο πρωθυπουργός, Κ. Καραμανλής, επιχείρησε στη Σύνοδο να αποκομίσει οφέλη για τους ελληνικούς επιχειρηματικούς ομίλους, αλλά και συγχρόνως να διασφαλίσει τις επενδύσεις τους στα Βαλκάνια και τη νοτιοανατολική Ευρώπη.

Οι «νεοφιλελεύθερες» και «σοσιαλδημοκρατικές» κυβερνήσεις των κρατών - μελών που πρωτοστάτησαν, αξιοποιώντας το «ευρωοικοδόμημα», για να νομοθετήσουν πλήθος αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων, ώστε να θωρακίσουν την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου και με την πολιτική τους συνέβαλαν στην εμφάνιση της κρίσης, σήμερα εν μέσω των αντιθέσεων των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, αναζητούν τη «φόρμουλα», για να φορτώσουν τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους. Με πυξίδα το «σύμφωνο σταθερότητας» και τη «στρατηγική της Λισαβόνας» ετοιμάζουν καινούργιους φόρους και νέα αντεργατικά νομοθετήματα για να μειώσουν την τιμή της εργατικής δύναμης.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από την ΕΕ. Το λαϊκό κίνημα σε κάθε χώρα πρέπει να εναντιωθεί στις ευρωενωσιακές πολιτικές και με όρους απειθαρχίας και ανυπακοής να παλέψει για την απαγκίστρωση της χώρας του από το οικοδόμημα των μονοπωλίων σε συνδυασμό με τον αγώνα για την ανατροπή των μονοπωλίων στη χώρα του.