ΔΙΕΘΝΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΔΙΕΘΝΗ

ΡΩΣΙΑ

Εργατικές κινητοποιήσεις

Από την εργατική κινητοποίηση στο εργοστάσιο της Ford, πριν δύο χρόνια

Εργατικές κινητοποιήσεις ενάντια στις απολύσεις και για τη διασφάλιση των εργατικών δικαιωμάτων στις συνθήκες της οικονομικής κρίσης, προγραμματίζονταν χτες σε 5 πόλεις της Ρωσίας (Μόσχα, Λένινγκραντ, Χαμπάροφσκ, Ταγκαρόγκ, Τβερ) εργατικά συνδικάτα της χώρας, με την υποστήριξη των ΚΚ κι άλλων κοινωνικών οργανώσεων. Στο Λένινγκραντ η προσυγκέντρωση έχει οριστεί στο μνημείο του Λένιν, δήλωσε ο Α. Εντμανοφ, πρόεδρος του συνδικάτου στην αυτοκινητοβιομηχανία της «Ford» στη Ρωσία. Επίσης, όπως έγινε γνωστό την Πέμπτη (12/2), δικαστήριο της ευρύτερης περιοχής του Λένινγκραντ απέρριψε την προσφυγή της εταιρείας της «Ford» κατά του εργοστασιακού σωματείου, με την οποία η εταιρεία ζητούσε από τους εργάτες να πληρώσουν τη ζημιά των 4,5 εκατομμυρίων ρουβλιών, για την απεργία που είχαν διοργανώσει τον Νοέμβρη του 2007, ζητώντας αυξήσεις 30% (πετυχαίνοντας τελικά αυξήσεις από 16-21% και λίγους μήνες μετά νέες αυξήσεις 8-10% στους μισθούς τους).

Στο μεταξύ τα Κομμουνιστικά Κόμματα της Ρωσία και άλλες οργανώσεις καταγγέλλουν τη δολοφονική επίθεση, που δέχτηκε πριν λίγες μέρες ο Γιεβγκένι Ιβανόφ, Πρόεδρος του εργοστασιακού σωματείου της «General Motors» στο Λένινγκραντ, όταν δύο «άγνωστοι» του επιτέθηκαν και τον ξυλοκόπησαν μόλις βγήκε από το σπίτι του, με αποτέλεσμα να το τραυματίσουν σοβαρά.

ΓΑΛΛΙΑ

Νέα γενική απεργία ως «πίεση»

Associated Press

Από την προηγούμενη μεγάλη απεργία μέσα στο Γενάρη

ΠΑΡΙΣΙ.--

Νέα γενική απεργία ανακοίνωσαν χτες, τα συνδικάτα σε μια προσπάθεια, όπως είπαν, ν' ασκήσουν περαιτέρω πίεση ενόψει της κρίσιμης συνάντησης, την επόμενη Τετάρτη, με την κυβέρνηση και τους εκπροσώπους των εργοδοτών. Στην απεργία, που έχει προγραμματιστεί για τις 19 Μάρτη, δήλωσαν συμμετοχή και οι επτά γαλλικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, υπογραμμίζοντας ότι η τηλεοπτική εμφάνιση, την περασμένη Πέμπτη, του Προέδρου Σαρκοζί ήταν προκλητική, αφού παρά τις εργατικές κινητοποιήσεις, επέμεινε στις πολιτικές επιλογές του για περικοπή των θέσεων εργασίας και για στήριξη των εργοδοτών.

Η ανακοίνωση των κινητοποιήσεων συνέπεσε με τη δημοσιοποίηση από το γαλλικό πετρελαϊκό κολοσσό «Total» του ισολογισμού του, όπου επιβεβαιώνεται ότι το 2008 είχε κέρδη 13,9 δισεκατομμύρια ευρώ, δηλαδή το μεγαλύτερο ποσό κερδών που κατέγραψε ποτέ γαλλική εταιρεία. Αντίθετα, αρνητική ήταν η εικόνα που έδωσε η αυτοκινητοβιομηχανία «Renault». Στην ανακοίνωσή της αναφέρει μείωση κατά 80% των κερδών της, από 2,7 δισεκατομμύρια ευρώ σε 599 εκατομμύρια και προαναγγέλλει περαιτέρω μείωση του κόστους παραγωγής και της διατήρησης στοκ αυτοκινήτων.

Σημειώνει, βέβαια, ότι προς το παρόν «παγώνουν» οι απολύσεις που είχε ανακοινώσει για τη Γαλλία, προκειμένου να συμμετάσχει στο πακέτο επιπλέον βοήθειας που προσφέρει η κυβέρνηση Σαρκοζί στην αυτοκινητοβιομηχανία. Μείωση κερδών ανέφερε και η γαλλική εταιρεία ηλεκτρισμού, που έχει ιδιωτικοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό. Η EDF ανακοίνωσε πτώση της τάξης του 40%.

Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα

Η πρόθεση του ελληνικού τραπεζικού κεφαλαίου είναι δεδομένη. Φαίνεται από την ανακοίνωσή του για την «ανάγκη στήριξης των ελληνικών επιχειρήσεων στα Βαλκάνια που είναι περισσότερο ευάλωτα στη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση». Διατυπώνει, επιπλέον, την άποψη ότι «η επιδείνωση αυτών των επιχειρήσεων θα αποβεί εις βάρος της ελληνικής οικονομίας», χωρίς να τεκμηριώνει αυτό το συμπέρασμα. Είναι προφανές ότι αυτή τεκμηριώνεται εκ των πραγμάτων με την ταύτιση της ελληνικής οικονομίας με την κεφαλαιοκρατική οικονομία και τα «διεισδυτικά» ιμπεριαλιστικά της συμφέροντα.

Η τύχη μικρότερου ή μεγαλύτερου μέρους τουλάχιστον της προσφοράς των είκοσι οχτώ δισ. ευρώ του αστικού κράτους προς το τραπεζιτικό κεφάλαιο αποκαλύπτεται από τις ομολογημένες προθέσεις του. Ολη η φλυαρία περί πραγματικής οικονομίας υλοποιείται από εκείνους που ως ιδιοκτήτες κάτοχοι της ελληνικής οικονομίας προσδιορίζουν το περιεχόμενό της και τις «πραγματικές» της πλευρές. Είναι τουλάχιστον ανυπόστατο να αναγνωρίζεται το τραπεζιτικό κεφάλαιο ως κύριος λειτουργός και ρυθμιστής της καπιταλιστικής οικονομίας και να μην αναγνωρίζεται η υλοποίηση αυτής του της υπόστασης. Εμφανίζεται η άποψη της απευθείας χρηματοδότησης των είκοσι οχτώ δισ. ευρώ είτε διαμέσου της κρατικοποίησης ορισμένων τραπεζών, είτε διαμέσου άλλων κρατικών ιδρυμάτων.

Πρέπει να κατανοηθεί ότι και οι κρατικές τράπεζες είναι στοιχεία του συνολικού χρηματιστικού κεφαλαίου και υπόκεινται στους λειτουργικούς του κανόνες. Υπόκεινται δηλαδή στους σιδερένιους αμετάκλητους κανόνες των συμφερόντων του χρηματιστικού κεφαλαίου ως κύριου εκφραστή και εγγυητή του συνολικού κεφαλαιοκρατικού οικονομικού συστήματος και στον ταξικό χαρακτήρα του αστικού κράτους, που υπόκειται και αυτό στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου.

Πρέπει να κατανοηθεί ότι οι αποφάσεις των τραπεζών, ως εκφραστών του χρηματιστικού κεφαλαίου, είναι ... «και τα σκυλιά δεμένα». Τα υπόλοιπα είναι φαντασιώσεις πολιτικών που επιζητούν «δημοκρατικά» μέτρα από τους κύριους κατόχους, λειτουργούς κι εκφραστές της αστικής δημοκρατίας. Η ουσία σ' αυτό το οικονομικό αλισβερίσι πρέπει να αναζητηθεί κι αναλυθεί στην πορεία του ελληνικού καπιταλισμού στην τελευταία εικοσαετία, που σχετίζεται με την ανατροπή των Λαϊκών Δημοκρατιών στα Βαλκάνια, στο πλαίσιο της ανατροπής της ΕΣΣΔ.

Αποκαλύπτεται η αναβάθμιση του ελληνικού καπιταλισμού σε δυνητικά ισότιμο εταίρο των ιμπεριαλιστικών χωρών με την ιδιότητα του περιφερειακού πράκτορα και εγγυητή. Η κατανόηση αυτή με τη συνεχή παρακολούθηση αυτής της πορείας είναι η αναγκαία προϋπόθεση για μια συνολική εις βάθος διαμόρφωση της αντίστοιχης ταξικής πολιτικής της ελληνικής εργατικής τάξης. Είναι αυτό που λέγεται ως «ο ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός μέσα στο σπίτι σου».

Η ελληνική αστική τάξη ως κυβερνητική εξουσία δείχνει να βαδίζει στα ίδια χνάρια των περιοριστικών μέτρων των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών. Ομως, η πραγματική της υπόσταση την κάνει ιδιαίτερα ευάλωτη. Αυτή συνίσταται στην έλλειψη ισχυρής παραγωγικής βάσης που στηρίζει την ιμπεριαλιστική, δηλαδή επεκτατική, πολιτική των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών. Αυτό την υποχρεώνει να δένεται περισσότερο στο άρμα του ιμπεριαλισμού και να αναζητά την εξεύρεση πετρελαίων από την υπερεκμετάλλευση και την άρνηση ακόμη και στοιχειωδών λαϊκών αναγκών. Είναι δηλαδή ιδιαίτερα επικίνδυνη τόσο στην εσωτερική συνοχή της χώρας, όσο και στην εξωτερική της ασφάλεια.

Είναι πιθανό, η ιδιαίτερη αναφορά του τραπεζικού κεφαλαίου για την προστασία των ελληνικών επιχειρήσεων στα Βαλκάνια να οφείλεται ακριβώς στην έλλειψη ικανής εσωτερικής παραγωγικής βάσης. Αλλωστε, είναι γνωστό ότι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα παρά μόνο όταν τη χρησιμοποιεί ως τιμάριο εξυπηρέτησης των συμφερόντων του. Η κατανόηση του αστικού δόγματος της «διείσδυσης» με την ανάλυση και τη συχνή παρακολούθηση συνιστούν τον καμβά της σύγχρονης υπόστασης του ελληνικού καπιταλισμού.

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ