Ας μην αναφερθούμε εδώ στο περιεχόμενο που δίνει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στην έννοια «κίνημα». Οπως κι αν το εννοεί, ό,τι κι αν εννοεί σαν κίνημα, το βέβαιο είναι πως αυτό που θέλει από το κίνημα είναι να αναδείξει μια αντιδεξιά κυβέρνηση.... Προχτές, ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας, αναφερόμενος στα γεγονότα των τελευταίων ημερών, έθεσε την ανάγκη λήψης μέτρων, όπως δημιουργία θέσεων εργασίας, καλύτερη παιδεία, δημόσια και δωρεάν, ελεύθερη πρόσβαση στα Πανεπιστήμια, μέτρα για την ποιότητα ζωής των ανθρώπων και ιδιαίτερα των νέων, δικαίωμα ψήφου στα 16 κλπ. Καταλήγοντας δήλωσε: «Θα μου πείτε: Μπορεί να τα κάνει αυτά η κυβέρνηση; Η απάντηση είναι: αφού δεν μπορεί, τότε πρέπει να φύγει...».

Ολο το ζήτημα δηλαδή είναι να φύγει η δεξιά... Και να αναδειχτεί μια κυβέρνηση των δυνάμεων της «δημοκρατικής αντιπολίτευσης» όπως κατά καιρούς έχουν δηλώσει. Δηλαδή, σοσιαλδημοκρατία. Τώρα αν είναι σκέτο ΠΑΣΟΚ ή ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ, λίγη σημασία έχει. Η οποία θα κάνει τι; Θα συγκρουστεί με την εξουσία του κεφαλαίου; Θα αποδέχεται τη συμμετοχή στην ΕΕ αλλά θα αρνείται την εφαρμογή αντιλαϊκών δεσμεύσεων που πηγάζουν απ' αυτή; Θα λαμβάνει μέτρα για την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία και συγχρόνως μέτρα ευημερίας του λαού; Η εμπειρία αλλά και η κοινή λογική λέει πως δεν μπορεί κανείς να είναι υπηρέτης δύο αφεντάδων, και των μονοπωλίων και του λαού. Οσοι ασπάζονται το υπάρχον σύστημα δεν μπορούν παρά να εφαρμόσουν την πολιτική που έχει ανάγκη, κι αυτή είναι αντιλαϊκή και υπηρετείται και με την καταστολή και με τον αυταρχισμό.

Στο 1ο Νοσοκομείο του ΙΚΑ («Παπαδημητρίου») στα Μελίσσια, οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν ότι οι μόνιμοι έχουν να πληρωθούν 4,5 μήνες τις υπερωρίες και εφημερίες, ενώ οι επί συμβάσει και οι ειδικευόμενοι γιατροί έχουν να πληρωθούν τις εφημερίες και υπερωρίες 5,5 μήνες. Υπάρχουν μάλιστα κάποιοι ειδικευόμενοι που ξεκίνησαν να δουλεύουν στο νοσοκομείο το Μάρτη και Απρίλη και ακόμα δεν έχουν πληρωθεί καθόλου εφημερίες. Καταγγέλλουν ακόμα ότι με απόφαση της διοίκησης του ΙΚΑ δεν μπορούν πλέον να εξυπηρετηθούν στο νοσοκομείο, εάν δεν είναι επείγοντα περιστατικά, ασθενείς που δεν είναι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ και στον ΟΓΑ. Σοβαρό είναι και το κτιριακό πρόβλημα του νοσοκομείου, ενώ μεγάλες είναι οι ελλείψεις σε νοσηλευτικό και λοιπό προσωπικό. Καταγράφουμε όλα τα παραπάνω με αφορμή τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων που βρίσκονται σε εξέλιξη, διεκδικώντας το αυτονόητο για τους ίδιους και τους ασθενείς. Η κατάσταση βέβαια στο Νοσοκομείο δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Και τις πολιτικές αιτίες γι' αυτόν τον κανόνα περιγράφει η Επερώτηση του ΚΚΕ που θα συζητηθεί αύριο, Δευτέρα, στη Βουλή, βάζοντας επί τάπητος και επιτακτικά το αίτημα να παλέψουν εργαζόμενοι και λαός για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία.

Φαίνεται πλέον και στην πράξη ότι η δανειοδότηση των Ενώσεων Αγροτικών Συνεταιρισμών με 150 εκατ. ευρώ, που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, για να παρέμβουν υποτίθεται στην αγορά δημητριακών, δεν έχει να προσφέρει τίποτα το ουσιαστικό στους αγρότες.

Με την απόφαση έγκρισης του δανείου, προέκυψε ότι θα δοθούν προκαταβολές που στην πράξη είναι πολύ χαμηλότερες από τις εξευτελιστικές τιμές που έχουν διαμορφωθεί στην αγορά ως αποτέλεσμα της νέας ΚΑΠ και των κερδοσκοπικών παιχνιδιών των εμποροβιομηχάνων - πολυεθνικών. Θα μπορούν να δοθούν προκαταβολές 11 λεπτών το κιλό για το καλαμπόκι, 14 λεπτών για το μαλακό στάρι, το κριθάρι και τη βρώμη και 17 λεπτών το κιλό για το σκληρό σιτάρι. Αλλά το ζήτημα είναι τι τελική τιμή θα πάρουν οι παραγωγοί. Κι αυτή την περίοδο γιατί δε δίνονται μεγαλύτερες τιμές ή και προκαταβολές, αν η κυβέρνηση και οι Ενώσεις ενδιαφέρονται πραγματικά για το εισόδημα των παραγωγών; Γιατί 11 λεπτά περίπου είναι αυτή την περίοδο η τιμή στο καλαμπόκι, όταν πέρυσι ήταν διπλάσια, και στο σκληρό σιτάρι, για παράδειγμα, είναι τώρα γύρω στα 22 λεπτά, όταν πέρυσι έφτασε τα 40 λεπτά. Τι θα κερδίσουν οι παραγωγοί από αυτές τις προκαταβολές, αν δεν έχουν τίποτα να περιμένουν παραπάνω από την τελική τιμή; Φαίνεται πως πρόκειται για άλλο ένα κόλπο δημιουργίας εντυπώσεων και αποπροσανατολισμού, που από κοινού έχουν στήσει κυβέρνηση και οι πρασινογάλαζες διοικήσεις της ΠΑΣΕΓΕΣ και των Ενώσεων. Και φαίνεται ξανά πως το αίτημα των κατώτερων εγγυημένων τιμών, που θέτει η ΠΑΣΥ, παραμένει, και θα παραμένει επίκαιρο και καίριο.