ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Διεργασίες συγκέντρωσης και διαγκωνισμοί

Κεντρικό ζητούμενο η απόσπαση φτηνού χρήματος από τις λαϊκές καταθέσεις
Σωσίβιο για τις τράπεζες η κρατικομονοπωλιακή ρύθμιση κυβέρνησης - ΕΕ

Εντείνονται οι διεργασίες και τα επιχειρηματικά παζάρια, με στόχο την παραπέρα συγκέντρωση κεφαλαίων γύρω από το ντόπιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Ταυτόχρονα, οι επιμέρους μερίδες του τραπεζικού κεφαλαίου ακονίζουν μαχαίρια. Στόχος τους και η απόσπαση μεγαλύτερων μεριδίων από την πίτα των καταθέσεων, προκειμένου να χρηματοδοτήσουν τους επιχειρηματικούς σχεδιασμούς τους.

Και, βέβαια, το βασικό ζητούμενο για τους τραπεζίτες είναι η απόσπαση λαϊκών καταθέσεων, που αποτελούν και το πιο φτηνό χρήμα. Σε αυτήν τη φάση, άμεσο ζητούμενο για τους τραπεζίτες είναι η ενίσχυση της ρευστότητάς τους και η διεκδίκηση μεγάλων υπό κατάθεση κεφαλαίων που προέρχονται είτε από δημόσιους φορείς και οργανισμούς είτε από μεγαλοκεφαλαιούχους που αποφάσισαν να τοποθετήσουν τα χρήματά «τους» σε ντόπιες τράπεζες. Είναι απόλυτα φανερό ότι η συγκυρία της κρίσης είναι το εφαλτήριο για ένα νέο γύρο ανακατατάξεων που τροφοδοτεί και τους διαγκωνισμούς τους. Κάθε άλλο παρά τυχαία ορισμένοι τραπεζίτες κατηγορούν άλλους (όπως, για παράδειγμα, τη διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας) για διακράτηση ρευστότητας, δηλαδή ότι δεν την τοποθετούν στη διατραπεζική χρηματαγορά, κάτι, που σύμφωνα με τις δικές τους ερμηνείες, διατηρεί τα επιτόκια σε ψηλά επίπεδα.

Σε αυτό το πλαίσιο, η κρατικομονοπωλιακή ρύθμιση - σωσίβιο για τα συνολικά συμφέροντα των τραπεζών και γενικότερα του εκμεταλλευτικού συστήματος - έχει γίνει αντικείμενο διαπραγμάτευσης και αλλεπάλληλων συσκέψεων των λεγόμενων μεγάλων τραπεζών με τη διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδας.

Η «εθνική» εξειδίκευση των απόλυτα προκλητικών επιλογών της ΕΕ αναμένεται να περιλαμβάνει τους παρακάτω άξονες:

Κρατική εγγύηση στο διατραπεζικό δανεισμό. Με απλά λόγια, αυτό σημαίνει ότι το κράτος θα εγγυάται - και σε περίπτωση αθέτησης της συμφωνίας ανάμεσα στις τράπεζες - θα πληρώνει τη δανείστρια τράπεζα!
Ελαστικοποίηση των κανονιστικών ρυθμίσεων για τους ισολογισμούς των τραπεζών, έτσι ώστε να τους εμφανίζουν υγιείς και ρωμαλέους. Σε αυτό το πλαίσιο οι τράπεζες παίρνουν το δικαίωμα να εμφανίζουν τα διάφορα χρεόγραφα που έχουν στο χαρτοφυλάκιό τους όχι σε τρέχουσες τιμές (όπως μέχρι σήμερα), αλλά στις τιμές που κάποτε τα είχαν αγοράσει. Ετσι, για παράδειγμα, τα λεγόμενα δομημένα ομόλογα, η χρηματική αξία πολλών από τα οποία έχει καταρρεύσει, θα εμφανίζεται ως «κελεπούρι», κατά τα καλά και συμφέροντα των τραπεζών και των μεγαλομετόχων τους. Και όλα αυτά στο όνομα της «ομαλής» και «απρόσκοπτης» λειτουργίας των τραπεζών.
Το κράτος θα μπορεί να αγοράζει μετοχές τραπεζών που αντιμετωπίζουν «προβλήματα», προκειμένου να τις στηρίξει.

Σε αυτό το περιβάλλον, είναι απόλυτα βέβαιο ότι η «κολεγιά» ανάμεσα στις τράπεζες Πειραιώς και Proton θα βρει και άλλους μιμητές. Η Aspis Bank ανακοίνωσε χτες ότι «διερευνά πάντοτε συνεργασίες με άλλες τράπεζες». Σύμφωνα με τραπεζίτες, εξετάζεται το ενδεχόμενο συνεργασίας με το χρηματοπιστωτικό ίδρυμα Προμπάνκ.

Ταυτόχρονα, τα λαϊκά στρώματα πληρώνουν τα κρισιακά φαινόμενα και μέσω των επιτοκίων τα οποία συνεχίζουν να αυξάνουν οι τραπεζίτες. Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο προχώρησε χτες σε «αναπροσαρμογή» των πιστωτικών καρτών και για τους παλαιότερους πελάτες κατά 1,4% που διαμορφώνονται (ανάλογα με την κατηγορία) σε 11,4% ή 13,4%.

Δισεκατομμύρια ευρώ προς τις τράπεζες

Ο υπουργός Οικονομίας ανακοίνωσε χτες το «ελληνικό σχέδιο» στήριξης των χρυσοκάνθαρων του τραπεζικού κεφαλαίου

Στην πεπατημένη των μέτρων στήριξης του κλυδωνιζόμενου από την κρίση τραπεζικού κεφαλαίου που ανακοίνωσαν οι χώρες της ΕΕ, κινείται και η ελληνική κυβέρνηση. Στα πλαίσια αυτά, παραμονές της έκτακτης Συνοδού Κορυφής των ηγετών της Ενωσης, ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Αλογοσκούφης - μετά τη συνάντηση που είχε χτες με τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή - ανακοίνωσε την ύπαρξη «ελληνικού» σχεδίου στήριξης των τραπεζικών ομίλων. Το σχέδιο αυτό αναμένεται να συζητηθεί στη σημερινή συνεδρίαση της Κυβερνητικής Επιτροπής, και - αφού πάρει την τελική μορφή - στη συνέχεια θα δοθεί στη δημοσιότητα. Στις δηλώσεις τις οποίες έκανε αμέσως μετά τη συνάντηση, ο υπουργός ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «προχωρούμε με σχέδιο, προκειμένου να διασφαλίσουμε ότι η χρηματοπιστωτική κρίση θα έχει τις μικρότερες δυνατές επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία, στην ανάπτυξη, στην απασχόληση, στα ζητήματα που αφορούν τους πολίτες».

Είναι εμφανής η εναγώνια - και βαθιά υποκριτική - προσπάθεια του υπουργού Οικονομίας να προσδώσει φιλολαϊκά χαρακτηριστικά, σε ένα καθ' εαυτό κρατικομονοπωλιακό μέτρο στήριξης των τραπεζών με δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία, μέσω των φοροεισπρακτικών μηχανισμών, έχουν αποσπαστεί από τον ελληνικό λαό.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το σχέδιο προβλέπει:

Τη δημιουργία ενός ταμείου στήριξης στο οποίο θα καταφεύγει κάθε τράπεζα που θεωρείται ότι κινδυνεύει.
Την παροχή κρατικής εγγύησης των δανείων που παρέχουν οι τράπεζες η μια στην άλλη (διατραπεζικός δανεισμός), καθώς, υπό το φόβο της εξαπλούμενης κρίσης, οι τράπεζες προτιμούν να καταθέτουν έντοκα τα πλεονάζοντα κεφάλαιά τους στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, παρά να τα δανείζουν σε άλλες που αντιμετωπίζουν έλλειψη ρευστότητας.
Την παροχή κρατικής εγγύησης προκειμένου μια τράπεζα να εξαγοράσει μια άλλη που απειλείται από κατάρρευση...

Η ανακοίνωση «ελληνικού σχεδίου» διάσωσης των τραπεζών έρχεται σε αντίθεση με τις κυβερνητικές διακηρύξεις, περί φερεγγυότητας και της ασφάλειας του τραπεζικού συστήματος της χώρας. Από την άλλη, η κυβερνητική εξαγγελία ενίσχυσης του τραπεζικού κεφαλαίου αποκτά τα χαρακτηριστικά βάναυσης πρόκλησης, δεδομένου ότι το τραπεζικό κεφάλαιο για περισσότερα από 15 χρόνια εμφανίζει προκλητικά υπερκέρδη, τα οποία προήλθαν από τις άγριες τοκογλυφικές πρακτικές των τραπεζών, σε βάρος των λαϊκών καταθετών και δανειοληπτών. Και τα θύματα της ληστείας καλούνται σήμερα να διασώσουν τους θύτες τους...

Οταν οι οπορτουνιστές ερμηνεύουν τον Μαρξ!

Ούτε σαν κακόγουστο αστείο δεν μπορεί να γίνεται αποδεκτή η διαρκής επίκληση του Μαρξ απ' τον εγχώριο οπορτουνισμό με τρόπο που θα κάνει τα κόκαλά του να τρίζουν. Μπορεί ο ίδιος να μη ζει για να υπερασπιστεί το έργο του απ' τους καθ' έξιν διαστρεβλωτές του, το ίδιο το έργο του όμως μιλά και λέει ότι τα μαρξιστικά διδάγματα δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τα κηρύγματα συμβιβασμού και υποταγής που εκπέμπουν, επικαλούμενοι μάλιστα τον ίδιο τον Μαρξ.

Το έκανε χτες και ο επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Αλαβάνος, μιλώντας στην εκπομπή «Πρώτη Γραμμή» της ΝΕΤ. Εκεί, στο πλαίσιο μιας συζήτησης σχετικής με την οικονομική κρίση, ρωτήθηκε: «Δηλαδή, εσείς μιλάτε μέσα από το ίδιο σύστημα... Πρέπει να είστε σαφής... Λέει το ΚΚΕ ότι μέσα σ' αυτό το σύστημα δεν μπορεί να γίνει τίποτα... Ανατροπή του συστήματος. Εχει μια σαφήνεια. Εσείς λέτε μέσα από την ΕΕ; Μέσα από το υπάρχον σύστημα;».

Και τι απάντησε; Απολαύστε: «Φυσικά, σήμερα με τις εξελίξεις που υπάρχουν δεν μπορεί κάθε χώρα να κλειστεί στον εαυτό της (...). Χρειάζονται κοινά μέτρα, χρειάζονται κοινές ρυθμίσεις σε διεθνές επίπεδο. Χρειάζεται αυτή η οικονομία της αγοράς χωρίς ελέγχους και της σκανδαλώδους ελευθερίας των κεφαλαίων να κερδοσκοπούν να σταματήσει. Αυτό είναι μια βασική θέση, μια φιλοσοφία της Αριστεράς. Αυτό που ξέρει ο καθένας από τον Μαρξ ή όσοι ξέρουν τον Μαρξ σήμερα είναι προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε. Τι σημαίνει; Δηλαδή ενωθείτε για να κάνουμε κάτι διεθνώς διαφορετικό»!!!

Τρεις λαλούν και δυο χορεύουν! Τι σχέση έχει το μαρξιστικό πρόταγμα προς το παγκόσμιο προλεταριάτο με το οπορτουνιστικό πρόταγμα σκύψτε τα κεφάλια, στοιχηθείτε στον «ευρωμονόδρομο», προσευχηθείτε για έναν «ανθρώπινο» και «ηθικό» καπιταλισμό; Απολύτως καμία. Ενωμένο προλεταριάτο μπορεί να θέλουν πολλοί, άλλοι, όπως ο Μαρξ, για την απελευθέρωσή του απ' την εκμετάλλευση, άλλοι, όπως οι οπορτουνιστές, για την αιώνια δέσμευσή του στο καθεστώς της εκμετάλλευσης.

Το οποίο δε θα πάψει αν αύριο παραιτηθεί η κυβέρνηση, όπως ζήτησε ο Αλ. Αλαβάνος, σπεύδοντας να την απαλλάξει απ' την ευθύνη μιας συνειδητής υπέρ του κεφαλαίου πολιτικής και υπαγορευμένης απολύτως απ' αυτό, χρεώνοντάς της απλά ένα ...λαθάκι: «Να πει παραιτούμαι. Οι πολιτικές που χρειάζονται είναι έξω από τη δικιά μου φιλοσοφία, δεν μπορώ να τις εφαρμόσω (...). Να πει συγνώμη, ρε παιδιά, ήρθαμε και σας είπαμε λιγότερο κράτος και χρειαζόμαστε περισσότερο κράτος. Συγνώμη για όλες αυτές τις αντιπαραθέσεις σας μέσα στη Βουλή και στους δρόμους και χρειάζεται άλλη πολιτική»!

Το καθεστώς της εκμετάλλευσης δε θα πάψει με «περισσότερο κράτος», αφού ανεξαρτήτως μεγέθους τα ίδια συμφέροντα θα εκφράζει. Δε θα πάψει να υπάρχει ακόμα κι αν πάψει, που δε γίνεται αντικειμενικά να πάψει, «η πιστωτική σφαίρα» να εξαπλώνεται με «τρόπο παθολογικό, κομπιναδόρικο και καζινοειδή, χωρίς να υπάρχουν κάποιοι έλεγχοι», ή ακόμα κι αν «το χρηματοπιστωτικό σύστημα, χωρίς να είναι αποκλειστικά όλο δημόσιο, να έχει έναν πυρήνα ισχυρό του δημοσίου». Και βεβαίως δε θα πάψει να υφίσταται ακόμα κι αν «αυτοί οι οποίοι είχαν την ευθύνη (...) συρθούν στα δικαστήρια».

Το πάντα επίκαιρο και διδακτικό έργο του Μαρξ κάνει φύλλο και φτερό τέτοιες παιδαριώδεις προσεγγίσεις της πολιτικής και της οικονομίας του καπιταλισμού.

Β. Ν.