Η κυβέρνηση συνεχίζει τον πόλεμο κατά των μεταναστών και προσφύγων που έχουν διεξάγει διαδοχικά οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Μπορεί ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη να έσπευσε να παρουσιάσει «θριαμβευτικά» ένα «νέο κεφάλαιο για την πολιτική ασύλου στη χώρα», την Υπηρεσία Ασύλου, όμως τονίζει σε όλους τους τόνους ότι η Ελλάδα πρέπει να γίνει αποτρεπτική για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Οπως είπε ξανά πριν από λίγες μέρες, η χώρα «δεν μπορεί να είναι ξέφραγο αμπέλι», «προχωράμε στη θωράκιση των συνόρων, τόσο στην είσοδο, όσο και στην έξοδο. Κυρίως στην έξοδο». Η κυβέρνηση έχει αναλάβει το κομμάτι που της αναλογεί στον έλεγχο των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών προς την ΕΕ. «Είμαστε ακρίτες, φυλάμε τα σύνορα της Ευρώπης και της πατρίδας», λέει ο υπουργός.

Το ΠΑΣΟΚ ήταν ξεκάθαρο και πριν γίνει κυβέρνηση, όταν δεσμευόταν σαν αξιωματική αντιπολίτευση για «0% λαθρομετανάστευση» και «μηδενική ανοχή στη λαθρομετανάστευση». Αυτή είναι και η γραμμή της ΕΕ. Ενα μεγάλο ΝΑΙ στους μετανάστες που χρειάζονται στην αγορά και ένα βίαιο ΟΧΙ στους υπόλοιπους κατατρεγμένους από τον ιμπεριαλισμό και τη φτώχεια. Στην υλοποίηση αυτής της δέσμευσης προχωρά σήμερα το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση, πάντα αξιοποιώντας την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Εκεί ακριβώς εντάσσεται και η Υπηρεσία Ασύλου που εξήγγειλε η κυβέρνηση και υποτίθεται ότι αποτελεί ριζική μεταρρύθμιση. Την ίδια στιγμή, οι μηχανισμοί φακελώματος των αιτούντων άσυλο, όπως η βάση ηλεκτρονικών δεδομένων και δακτυλικών αποτυπωμάτων Eurodac, παραμένουν και ενισχύονται.

Ριζική αλλαγή στην πολιτική ασύλου σημαίνει να δίνεται άσυλο σε όσους το έχουν ανάγκη, να προσαρμοστεί το άσυλο στις πραγματικές ανάγκες. Αλλωστε, όσοι ζητούν άσυλο δεν το κάνουν γιατί ήθελαν να εκπατριστούν. Είναι άνθρωποι κυνηγημένοι για την πολιτική τους δράση υπέρ των λαϊκών συμφερόντων από αντιδραστικά καθεστώτα, ή για την αντιπολεμική - αντιιμπεριαλιστική τους δράση σε χώρες που γίνονται ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Αντίθετα, σύμφωνα με την κυβέρνηση, στόχος της Υπηρεσίας θα είναι τα ποσοστά παροχής ασύλου να αυξηθούν στον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Ακόμα κι αν «επιτευχθεί» ο στόχος, θα είναι βάναυση καταστρατήγηση του δικαιώματος των προσφύγων στο άσυλο. Στην ΕΕ, το 2008 έγιναν συνολικά 240.000 αιτήσεις ασύλου. Εξετάστηκαν οι 193.690 και απορρίφθηκε το 73% αυτών (στοιχεία Eurostat)! Δηλαδή, ούτε 3 στους 10 δεν παίρνουν άσυλο στην ΕΕ. Για να μην αναφερθούμε στην περίπτωση της Σουηδίας, που δεν χορηγεί σε Ιρακινούς πρόσφυγες άσυλο, γιατί η κατάσταση στο Ιράκ δεν συνιστά εμπόλεμη σύγκρουση (σ.σ. ο Σουηδός υπουργός για τη Μετανάστευση και το Ασυλο είχε μιλήσει στο Παγκόσμιο Φόρουμ για τη Μετανάστευση και την Ανάπτυξη εκ μέρους της ΕΕ)!

Πώς γίνεται η κυβέρνηση να νοιάζεται για τους πρόσφυγες και την ίδια στιγμή να προωθεί τη συγκρότηση ενός διακλαδικού οργάνου της Ελληνικής Αστυνομίας και του Λιμενικού Σώματος, του διοικητή της ΕΥΠ και άλλων «ειδικών», ώστε να ενισχυθεί η καταστολή στα σύνορα; Απλά, δεν γίνεται. Γι' αυτό και η απάντηση των Ελλήνων και ξένων εργατών πρέπει να είναι κοινή ενάντια στην ιμπεριαλιστική πολιτική, και σε όσους την εφαρμόζουν, μέσα από την οργάνωση της πάλης τους.