Πέμπτη 2 Νοέμβρη 2006
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 28
ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ

ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Η δασκαλίτσα

Καλημέρα σας. Δε με γνωρίζετε. Και γιατί να με γνωρίζετε; Μια δασκαλίτσα είμαι, σ' ένα μονοθέσιο σχολείο στις πλαγιές του Καϊμακτσαλάν. Απεργούσα κι εγώ. Μόνη μου, χωρίς να μπορώ να ενώσω το βήμα μου με τους συναδέλφους μου, να υψώσω απειλητικά τις ιδρωμένες γροθιές μου.

Κυρία, τι είναι απεργία; Ενός μπόμπιρα το ερώτημα. Και τα μάτια όλων στράφηκαν σ' εμένα. Ναι, όλων. Μαθητών, και παππούδων, και γονιών. Ενα ξεχωριστό μάθημα γίνεται στην πλατεία του χωριού, κάθε μέρα, κάτω από τον γεροπλάτανο.

Τι είναι απεργία; Απεργία είναι, άρχισα, να μη δουλεύεις, γιατί δε σ' αφήνουν να κάνεις σωστά τη δουλιά σου. Γιατί δε σου δίνουν εποπτικά όργανα, βιβλία. Δε σε πληρώνουν δίκαια. Απεργία είναι κραυγή διαμαρτυρίας. Είναι πρόκληση και σ' εσάς να γνωρίσετε το δάσκαλο. Να μάθετε πώς δουλεύει το σχολείο. Να ενδιαφερθείτε για τη μόρφωση που παίρνουν τα παιδιά σας. Απεργία είναι, όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο, να μη ρημάζει το χωριό σας. Να μην αραχνιάζουν οι αίθουσες του πέτρινου σχολείου σας. Κάποτε, εσείς το είπατε, ήταν γιομάτο μαθητές. Τώρα μονοθέσιο κι αυτό ως πότε;

Κυρία, πόσο θα κρατήσει ο αγώνας; Ναι, καλή μας δασκάλα, πόσο θ' αντέξετε;

Αχ, γιατί τέτοιες ερωτήσεις; Μήπως όποιος αρχίζει τον αγώνα, κάθεται προηγουμένως και υπολογίζει πόσο θ' αντέξει; Αν αυτή ήταν η λογική του, δε θα ξεκινούσε κανένας αγώνας, θυμάστε, παιδιά, που διαβάζαμε τις «Θερμοπύλες» του Καβάφη; Τι; Ξεχάσατε το ποίημα; Δεν το πιστεύω. Οχι, κυρία, το θυμόμαστε. Τιμή σ' εκείνους που έταξαν να φυλάττουν Θερμοπύλες. Και σε μικρό γενναίοι, αν και ξέρουν ότι τελικά θα περάσουν οι Πέρσες. Αχ κυρία, δεν το είπαμε καλά.

Αυτό είναι το νόημα. Επρεπε να το ξαναδιαβάσουμε. Βλέπετε, που κι εγώ φταίω και πρέπει κι εσείς να αντιδράσετε, ζητώντας να είμαι καλύτερη δασκάλα;

Και δε μας λέτε, κυρία, τι είναι αυτό το άρθρο 16 και τι θα πει Σύνταγμα;

Μου βάζετε δύσκολα. Δεν είμαι συνταγματολόγος. Δε θέλουμε να είστε. Αυτούς που ακούμε στην τηλεόραση δεν τους καταλαβαίνουμε. Εσείς τα λέτε απλά, με λόγια δικά μας.

Θα σας μιλήσω με όσα κι εγώ ξέρω. Το Σύνταγμα καθιερώθηκε πριν από πολλά χρόνια. Είναι αποτέλεσμα της Γαλλικής Επανάστασης. Ο Λαός ζητούσε τα βασικά να είναι γραμμένα σ' ένα χαρτί. Το ίδιο έγινε και μ' εμάς, τους Ελληνες. Μόλις ξέσπασε η Επανάσταση του '21 μαζεύτηκαν οι κεφαλές, και έφτιαξαν Σύνταγμα. Ελα Ελισάβετ, εσύ που έχεις καλό μνημονικό, θυμάσαι τι ζητούσαν οι φτωχοί στην αρχαία Αθήνα; Μπράβο. Γραπτούς νόμους. Το Σύνταγμα, λοιπόν, είναι ένα κείμενο, πάνω στο οποίο κτίζεται όλη η λειτουργία του κράτους. Αυτό το κείμενο έχει και το άρθρο 16, που λέει ότι τα πανεπιστήμια είναι δημόσια. Απαγορεύει να ιδρύσουν πανεπιστήμια κάποιοι που έχουν λεφτά, για να βγάλουν λεφτά. Θέλουν να την άρουν την απαγόρευση αυτή κι έτσι να ιδρυθούν και ιδιωτικά πανεπιστήμια.

Εμάς δε μας νοιάζει. Φτωχοί είμαστε. Πού θα βρούμε τα λεφτά να στείλουμε τα παιδιά μας στα ιδιωτικά πανεπιστήμια;

Α, όχι. Λάθος έχετε. Εσάς πρώτα - πρώτα ενδιαφέρει. Γιατί θα υποβαθμιστούν παραπέρα τα δημόσια πανεπιστήμια και σιγά - σιγά θα γλιστρήσουν κι αυτά στο εμπόριο. Είναι πολύ σοβαρό ζήτημα.

Το είπα. Δε με γνωρίζετε. Είμαι 32 ετών. Ο καλός μου είναι σ' άλλο ορεινό σχολείο. Τα γονικά μου, κάτω στον κάμπο, βασανίζονται στα χωράφια, χωρίς να έχουν χαΐρι. Α, όχι. Ο πατέρας μου λέει, κι όλοι γελάμε, το χαΐρι του είναι που μας μόρφωσε. Καταλαβαίνετε, γιατί δεν μπορώ να προδώσω τους γονείς μου, εμένα, εσάς; Γιατί αγωνίζομαι, ζητώντας και μόρφωση ουσιαστική για τα παιδιά σας;

Η δασκαλίτσα σας


(για την αντιγραφή)
Ιορδάνης Α. ΠΡΟΥΣΑΝΙΔΗΣ



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ