Οι επερχόμενες νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές γίνονται σε μια περίοδο μεγάλης όξυνσης των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων του ελληνικού λαού. Η άρχουσα τάξη της χώρας μας καλπάζει προς την προσαρμογή στη Νέα Τάξη Πραγμάτων και στην κυριαρχία της αγοράς, φορτώνοντας συνεχώς νέα δυσβάστακτα βάρη στις πλάτες του ελληνικού λαού. Οι δυνάμεις του δικομματισμού και οι συνεταίροι τους διαχειρίζονται ως κυβερνητική εξουσία αυτήν την πολιτική, ή προσφέρονται να τη διαχειριστούν. Και σε ό,τι αφορά την Τοπική Αυτοδιοίκηση (νομαρχίες και δήμους) κάνουν τα πάντα, για να αποξενώσουν πλήρως από τα τελευταία ψήγματα αμεσότητας και λαϊκότητας που έχει διασώσει από παλιότερες εποχές.

Από τη Διευρυμένη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αθήνας - Πειραιά μέχρι τη μικρότερη νομαρχία, στις επερχόμενες εκλογές ο ελληνικός λαός θα έχει να επιλέξει ανάμεσα σε δύο αντικειμενικά αντίθετες πολιτικές: Αυτήν που εκφράζει την κυρίαρχη αντίληψη και διαχειρίζεται την αντιλαϊκή πολιτική και αυτήν που στόχο έχει να ανοίξει καινούριους δρόμους μέσα από τη ρήξη και την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής. Την πρώτη υπηρετούν πιστά οι συνδυασμοί που στηρίζουν το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΣΥΝ. Ολη την προηγούμενη τετραετία συνεργάστηκαν αρμονικά για να εφαρμοστεί στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση η κυβερνητική αντιλαϊκή πολιτική, άσχετα αν σήμερα εμφανίζονται δήθεν να συγκρούονται. Τη δεύτερη εκφράζουν οι Νομαρχιακές Αγωνιστικές Συνεργασίες, οι αγωνιστικές συμπαρατάξεις σε όλη τη χώρα. Που αντιστάθηκαν με συνέπεια και χωρίς ταλαντεύσεις χτες και σήμερα αποτελούν την ελπίδα και την προοπτική για το μέλλον.

Προχτές στην Αθήνα, δύο κινήσεις, η Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία και η Δημοκρατική Κοινωνική Κίνηση, παρουσίασαν ενώπιον μεγάλου αριθμού εκπροσώπων μαζικών συνδικαλιστικών και κοινωνικών φορέων την απόφασή τους να συνεργαστούν, ενόψει των εκλογών. Η συμπαράταξη αυτή, που θα δώσει τη μάχη των εκλογών με τον τίτλο της ΝΑΣ, είναι αποτέλεσμα της κοινής δράσης αυτών των Κινήσεων στους αγώνες που αναπτύχτηκαν το προηγούμενο διάστημα, στην Αυτοδιοίκηση, στο συνδικαλιστικό κίνημα, στο κίνημα ειρήνης, στο κίνημα προστασίας των δημοκρατικών ελευθεριών και αλλού. Δεν είναι ούτε ευκαιριακός συνδυασμός, με στόχο τη συνάθροιση ψήφων, ούτε δημιούργημα συμφωνίας κορυφών. Είναι καρπός της συνάντησης των δύο Κινήσεων με τις ζωντανές λαϊκές δυνάμεις οι οποίες συγκρούονται με την αντιλαϊκή πολιτική. Της συναντίληψης ότι οι καιροί απαιτούν να ξεκινήσει μια πορεία οικοδόμησης ενός ευρύτερου λαϊκού μετώπου, που δε θα έχει όριο τις εκλογές, αλλά θα συνεχίσει στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών αγώνων. Και στο οποίο έχουν θέση όσοι αρνούνται στην πράξη τη σημερινή πολιτική και επιλέγουν την ενότητα για την ανατροπή της και όχι για τη διαχείρισή της.

Ο λαός της Αθήνας και του Πειραιά έχει κάθε συμφέρον να αγκαλιάσει αυτήν την προσπάθεια. Ιδιαίτερα τα πλατιά λαϊκά στρώματα οφείλουν να συμπαραταχτούν και να συμβάλουν αποφασιστικά σε μια ελπιδοφόρα λαϊκή αντεπίθεση με προοπτική.