Το ΚΚΕ ήταν το μοναδικό κόμμα, που, από το 1992 και το «νόμο Σιούφα», προειδοποιούσε την εργατική τάξη για την ένταση και γενίκευση της επίθεσης στα ασφαλιστικά της δικαιώματα. Καταδίκασε και αντιπάλεψε την αντιασφαλιστική νομοθετική απόπειρα του ΠΑΣΟΚ με το «νόμο Γιαννίτση». Κατήγγειλε τον κοινωνικό διάλογο που ακολούθησε ανάμεσα στην κυβέρνηση, στο ΣΕΒ και τις συνδικαλιστικές παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ. Ξεσκέπασε την πραγματική στόχευση του κοινωνικού εταιρισμού, που δεν είναι άλλη από το πέρασμα της αντιλαϊκής πολιτικής με το μανδύα της συναίνεσης.

Το ΚΚΕ έδωσε μάχη για να μη νομιμοποιηθεί στη συνείδηση των εργαζομένων ο «νόμος Ρέππα», που προέκυψε με τη συναίνεση των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών. Τον πολέμησε στην πράξη, στηρίζοντας τις δυναμικές κινητοποιήσεις των ταξικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα. Δε σταμάτησε ούτε στιγμή να διακηρύττει ότι το κεφάλαιο δεν έχει οροφή στις απαιτήσεις του. Οτι η μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης είναι μονόδρομος για την αύξηση της κερδοφορίας, τη βελτίωση της θέσης του στον παγκόσμιο καπιταλιστικό ανταγωνισμό. Και ο στόχος κάθε αντιασφαλιστικής μεταρρύθμισης είναι ακριβώς να ρίξει ακόμα πιο κάτω την τιμή της εργατικής δύναμης. Αυξάνοντας τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, μειώνοντας τις εισφορές των εργοδοτών και τις συντάξεις.

Το ΚΚΕ προειδοποίησε έγκαιρα τους εργαζόμενους ότι ο «διάλογος» για το Ασφαλιστικό των τραπεζοϋπαλλήλων θα οδηγούσε σε λύση επώδυνη για τους εργαζόμενους στις τράπεζες. Ξεκαθάρισε από την πρώτη στιγμή ότι η ευνοϊκή για τους τραπεζίτες ρύθμιση θα αποτελούσε πρόκριμα για τη γενίκευση της αντιασφαλιστικής επίθεσης σε βάρος του συνόλου της εργατικής τάξης. Οτι η ΝΔ βαδίζει και νομοθετεί στα χνάρια των νόμων του ΠΑΣΟΚ, με στόχο την κατάλληλη στιγμή να προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα το ξεθεμελίωμα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Η πολιτική τους είναι πανομοιότυπη. Υπηρετούν και οι δύο τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Ο επόμενος χτίζει στο αντεργατικό έδαφος που έστρωσε ο προηγούμενος.

Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ. Το Ασφαλιστικό ποτέ δεν έκλεισε, ούτε και πρόκειται να κλείσει. Η κυβέρνηση διακήρυξε ευθαρσώς ότι ο νόμος Ρέππα είναι ξεπερασμένος από την πλευρά των συμφερόντων του κεφαλαίου. Ακουμπώντας στις σίγουρες πλάτες του ΠΑΣΟΚ και των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, θα επιχειρήσει άμεσα να νομοθετήσει σε ακόμα πιο αντιδραστική κατεύθυνση. Είναι στο χέρι των εργαζομένων και μόνο να βάλουν φρένο στην αντιασφαλιστική επέλαση. Να σταματήσουν την ολομέτωπη επίθεση στα εργασιακά τους δικαιώματα, που εξελίσσεται, παράλληλα, με εκείνη στο Ασφαλιστικό.

Να συγκρουστούν μ' εκείνες τις πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις, που στηρίζουν τα σχέδια του κεφαλαίου. Να συσπειρωθούν γύρω από το πλαίσιο πάλης του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Να ενισχύσουν το ΚΚΕ, δίνοντας πολιτικά χαρακτηριστικά στην πάλη τους. Ο αγώνας των εργαζομένων θα γίνεται πιο αποτελεσματικός όσο στο στόχαστρο μπαίνει ο πραγματικός αντίπαλος: Το κεφάλαιο και τα κόμματα που στηρίζουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τις στρατηγικές επιλογές του.