Για τους λόγους για τους οποίους οι κυβερνήσεις της «ελεύθερης αγοράς» έφτιαξαν μηχανισμούς όπως είναι ο «Ενιαίος Φορέας Ελέγχου Τροφίμων» (ΕΦΕΤ) δεν είχαμε από την αρχή καμιά αμφιβολία. Δε χρειάζονται ούτε ιδιαίτερες γνώσεις ούτε καμιά φιλοσοφία για να καταλάβει ο καθένας πως ό,τι κάνουν τέτοιες κυβερνήσεις, κινείται γύρω από τον άξονα της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου.

Γιατί να είναι διαφορετικά; Αλλωστε, θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι αυτοί που καθορίζουν τις νόρμες ποιότητας των προϊόντων και προσδιορίζουν την καταλληλότητά τους προκειμένου να κυκλοφορήσουν στην αγορά δεν είναι οι κρατικές υπηρεσίες, αλλά οι ίδιες οι πολυεθνικές. Σ' αυτό το φόντο, ο καθένας δικαιούται να κάνει αυτονόητους συνειρμούς σχετικά με την αποκάλυψη ότι εκτός από τις ποσότητες που επίσημα γνωστοποιήθηκε ότι κατείχε και διέθεσε στην αγορά η UNILEVER, προχτές εντοπίστηκε ότι είχε εισάγει ακόμα 10.000 τόνους ύποπτου ηλιέλαιου. Κάτι για το οποίο ο πρόεδρος του ΕΦΕΤ περιορίστηκε να σχολιάσει πως «δεν έχει καμία επίσημη ενημέρωση»!

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ η σύσταση του ΕΦΕΤ, κατήγγειλε ότι επρόκειτο για μια προσπάθεια της κυβέρνησης να ρίξει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων και αποκάλυψε ότι κυβέρνηση και ΕΕ δεν έχουν καμιά απολύτως πρόθεση να πάρουν μέτρα για να εξασφαλιστεί η ποιότητα των προϊόντων. Αντίθετα, προειδοποιούσε ότι τα επόμενα χρόνια η κατάσταση στον έλεγχο των τροφίμων θα γίνει ακόμα χειρότερη. Ετσι κι έγινε!

Το θέμα με το μολυσμένο ηλιέλαιο είναι ένα ακόμα σκάνδαλο στη διατροφική αλυσίδα. Είναι, όμως, απόλυτα βέβαιο ότι αποτελεί σταγόνα στον ωκεανό σε σχέση με το όργιο διακίνησης και κατανάλωσης ακατάλληλων τροφίμων. Το βέβαιο είναι ότι το όργιο αυτό θα εξακολουθεί να υφίσταται στο βαθμό που στην εφαρμοζόμενη πολιτική κυριαρχεί ο «ανταγωνισμός» και η «επιχειρηματικότητα», δηλαδή η κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου. Για να περιοριστεί το φαινόμενο της διατροφικής απειλής χρειάζεται επειγόντως ουσιαστικός προληπτικός κρατικός έλεγχος σε όλες τις φάσεις παραγωγής, εισαγωγής και εμπορίας. Για να εξαλειφθεί, απαιτείται κατάργηση των καπιταλιστικών μονοπωλίων και οργάνωση της παραγωγής με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες.