Τα ρήματα «αναστατώνουν» και «ενόχλησαν» είναι ιδεολογικά φορτισμένα υπέρ της πολιτικής του Ιουστινιανού, σε ένα πνεύμα... αθώωσης των ηγετών μέσα από τα σχολικά βιβλία στα οποία ενώ οι λαϊκές αντιδράσεις αντιμετωπίζονται εχθρικά, ο ρόλος του ηγέτη αντίθετα υπερτονίζεται. Ετσι, εδώ ο Ιουστινιανός εμφανίζεται ριζοσπάστης και μεταρρυθμιστής, αλλά επιρρεπής στο περιβάλλον του και τη γυναίκα του. Η απόφασή του να καταπνίξει τη στάση θεωρείται απρόσμενη ως προς το βασιλικό του αξίωμα και το παιδί δεν κατανοεί το χαρακτήρα του Βυζαντίου και της μεσαιωνικής περιόδου γενικότερα, μιας περιόδου σκληρής, με σκληρότατες συγκρούσεις μεταξύ των αντιμαχόμενων κοινωνικών τάξεων, αλλά και μεταξύ και των κυρίαρχων τάξεων. Το μήνυμα που εισπράττει τελικά ο μαθητής είναι ότι μόνο με το διάλογο και τη συναίνεση μπορεί να αποφευχθεί η στάση και με αυτόν τον τρόπο τελικά να ερμηνεύσει κάθε ανάλογη κρίση στη διάρκεια της ιστορίας.

Οι επαναστάσεις στα νέα βιβλία γενικά ταυτίζονται με «αναστατώσεις». Οι ιδέες του διαλόγου, της κοινωνικής συναίνεσης και της συνεργασίας των αντίθετων πλευρών για να αποφευχθούν οι κρίσεις, οι αιτίες των κοινωνικών φαινομένων που αναζητούνται στο ρόλο του ατόμου είναι αυτές που αναδεικνύονται. Αυτό επιβεβαιώνεται και από τις οδηγίες στο βιβλίο του εκπαιδευτικού: «Ν' αποσαφηνίσουν οι μαθητές ότι οι μεταρρυθμίσεις ενόχλησαν τους δήμους και δυσαρέστησαν τους προνομιούχους και οι μαθητές να αξιολογήσουν την απρόσμενη στάση του Ιουστινιανού να καταπνίξει τη στάση, αλλά και να υποθέσουν και τη δική τους αντίδραση, αν αντιμετώπιζαν παρόμοια κατάσταση (ενσυναίσθηση), ν' αναπτύξουν επιχειρήματα για τις ευθύνες όλων των πλευρών για το τελικό αποτέλεσμα καθώς και την αναζήτηση λύσεων, ώστε να αποτραπεί η σύγκρουσή τους(...)».