Στις 8 και 9 Μάρτη συνέρχεται στις Βρυξέλλες η Εαρινή Σύνοδος της ΕΕ, με τη συμμετοχή των 27 αρχηγών των κρατών - μελών. Η ατζέντα της Συνόδου έχει καθοριστεί προ πολλού. Η πρόοδος στην εφαρμογή της στρατηγικής της «Λισαβόνας», εργασιακά και θέματα Ενέργειας, θα βρεθούν στο επίκεντρο της συζήτησης, με στόχο το επόμενο διάστημα να επιταχυνθούν οι ανατροπές σε όλα τα μέτωπα, όπως επιτάσσει το ευρωενωσιακό κεφάλαιο, η αύξηση της κερδοφορίας και η τόνωση της ανταγωνιστικότητάς του. Επί της ουσίας, αυτό για το οποίο γίνεται λόγος, είναι η ένταση των αναγκαίων, για το κεφάλαιο, στρατηγικών παρεμβάσεων στα κράτη - μέλη, ώστε να μειωθεί η τιμή στην οποία αγοράζει την εργατική δύναμη.

Τίποτα δε μένει έξω από το πεδίο της αντιδραστικής επίθεσης. Μισθολογικά και εργασιακά δικαιώματα συνθλίβονται στη μέγκενη των προωθούμενων μεταρρυθμίσεων, καθώς στα πλαίσια της λεγόμενης «Πράσινης Βίβλου» για το Εργατικό Δίκαιο νέες ανατροπές μπαίνουν στην ημερήσια διάταξη: Απελευθέρωση απολύσεων, χτύπημα και κατάργηση των συλλογικών Συμβάσεων, διεύρυνση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, παραπέρα ελαστικοποίηση στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Τα εναπομείναντα ασφαλιστικά δικαιώματα αμφισβητούνται συθέμελα, με το κεφάλαιο να ανακοινώνει πλέον απροκάλυπτα τις προθέσεις του: Μείωση των συντάξεων, πετσόκομμα των Βαρέων και Ανθυγιεινών, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, πριμοδότηση της ιδιωτικής ασφάλισης. Οι δηλώσεις Αναλυτή, τη βδομάδα που πέρασε, είναι ενδεικτικές μόνο των όσων ετοιμάζονται για τους εργαζόμενους, κύρια τους νέους.

Η Παιδεία και η ανάγκη να προχωρήσουν με ταχύτερους ρυθμούς οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις είναι επίσης καίριας σημασίας ζήτημα για το ευρωενωσιακό κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του. Δεν είναι τυχαίο ότι η στρατηγική της Λισαβόνας βρίθει από αναφορές για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν άμεσα, ώστε η εκπαίδευση να υποταχτεί στις επιχειρήσεις και την κερδοσκοπία τους, να βαθύνει η εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίησή της. Γέννημα - θρέμμα αυτής της διακηρυγμένης θέσης είναι και οι προωθούμενες αλλαγές σήμερα και στη χώρα μας, με κύριους θιασώτες την κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ. Τούτες τις μέρες, με ιδιαίτερα οξυμένο τρόπο, έρχεται στην επιφάνεια μια ακόμα από τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής της ΕΕ: Το χτύπημα των μικρομεσαίων αγροτών και η εξαθλίωσή τους, με την εφαρμογή της νέας ΚΑΠ. Η κραυγή αντίδρασης από τις κινητοποιήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη είναι χαρακτηριστική.

Είναι φανερό ότι το κεφάλαιο προωθεί ενιαία τη στρατηγική του, επιτίθεται σε όλα τα μέτωπα, προβάλλει το σύνολο των θέσεών του, απαιτώντας εδώ και τώρα παρεμβάσεις για τα κέρδη του. Απέναντι σε αυτήν την επίθεση, η ανάγκη κοινής δράσης των εργαζόμενων, της νεολαίας, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων της πόλης και του χωριού, στη βάση των πραγματικών συμφερόντων τους και με αιτήματα που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες τους, γίνεται επιτατική όσο ποτέ. Είναι η μόνη απάντηση που μπορεί να θορυβήσει το κεφάλαιο και τα κόμματά του. Να ανακόψει την επιθετικότητά του, να ανοίξει το δρόμο για πιο ριζοσπαστικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας.