Η Πρόταση Νόμου που κατέθεσε την Πέμπτη το ΚΚΕ για την κατάργηση όλων των ελαστικών μορφών απασχόλησης στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα και την εξασφάλιση της σταθερής εργασίας με πλήρη δικαιώματα για όλους, αποτελεί παρέμβαση του Κόμματος με ξεχωριστή σημασία για το εργατικό λαϊκό κίνημα. Οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από σχέση εργασίας και κλάδο, ανεξάρτητα από τον τομέα στον οποίο δουλεύουν, έχουν αντικειμενικό συμφέρον να υιοθετήσουν στους αγώνες τους τις προτάσεις και τα αιτήματα που καταθέτει το ΚΚΕ. Να οργανώσουν με επιθετικούς στόχους πάλης το αντιπάλεμα της νέας επίθεσης που σχεδιάζει σε βάρος τους η κυβέρνηση, το κεφάλαιο και τα κόμματά του.

Στη διατύπωση των προτάσεών του, το ΚΚΕ ξεκινάει από τη βασική αρχή ότι η δουλειά είναι δικαίωμα, πάγια και διαρκής ανάγκη. Αυτή είναι η στρατηγική διαφορά του σε σχέση με όλα τα άλλα κόμματα, που στον έναν ή στον άλλο βαθμό παρουσιάζουν την εργασία σαν «ευκαιρία». Μ' αυτόν τον τρόπο καταδικάζουν τον εργαζόμενο σε διαρκή περιπλάνηση και μαρασμό στην ανεργία. Ενοχοποιούν μάλιστα τον ίδιο, χρεώνοντάς του «ανικανότητα» να βρει δουλειά και αθωώνουν την πολιτική τους, η οποία, ακριβώς επειδή υπηρετεί το κεφάλαιο, παράγει την ανεργία, την ημιαπασχόληση, την υποαπασχόληση, τη μισή δουλεία και τη μισή ζωή, κύρια για τους νέους και τις γυναίκες.

Είναι κρίσιμο ζήτημα να κατανοήσουν οι εργαζόμενοι ότι το σημερινό κυρίαρχο σύστημα τούς στερεί το δικαίωμα στη δουλειά και όχι την «ευκαιρία» να δουλέψουν. Από αυτή τη σκοπιά, είναι σημαντικό και αναγκαίο για τον εργαζόμενο των stage, που απολύεται σε λίγες μέρες, να συνειδητοποιήσει πως η μονιμοποίηση του ίδιου και η κατάργηση κάθε ελαστικής μορφής απασχόλησης για το διπλανό του είναι αίτημα ρεαλιστικό, δικαίωμα αναφαίρετο. Οτι μπορεί να μη γράφεται στην αστική νομοθεσία, που στόχο έχει να εξασφαλίζει ολοένα και φτηνότερη εργατική δύναμη στη μεγαλοεργοδοσία, αλλά αντανακλά το δίκιο της εργατικής τάξης και είναι απόλυτα εφικτό στο σημερινό υψηλότατο επίπεδο της κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης.

Μόνο ξεκινώντας από μια τέτοια αφετηρία οι εργαζόμενοι μπορούν να θωρακίσουν την πάλη τους από τα ιδεολογήματα του «εφικτού», είτε αυτά εμφανίζονται με το μανδύα της κυβερνητικής θέσης που προκλητικά κάνει λόγο για αποκατάσταση της «αξιοκρατίας», είτε προσπαθούν να εμφιλοχωρήσουν στο κίνημα με προτάσεις όπως αυτή του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για μοριοδότηση και όχι μονιμοποίηση όσων απολύονται. Οι στόχοι πάλης του ΚΚΕ και ο τρόπος με τον οποίο το κάθε κόμμα θα τοποθετηθεί στη Βουλή για την Πρόταση Νόμου που κατέθεσε, πρέπει να αποτελέσουν σοβαρό κριτήριο για τους εργαζόμενους. Να γίνουν μια ακόμη αφορμή για να διορθώσουν την ψήφο τους στις πρόσφατες εκλογές, απορρίπτοντας τους ελιγμούς, την κοροϊδία και την τρομοκρατία που προσπαθούν να ασκήσουν πάνω τους τα κόμματα του κεφαλαίου. Και να συνειδητοποιήσουν πως για την ουσιαστική επίλυση των προβλημάτων, που αφορούν τις εργασιακές σχέσεις του συνόλου των εργαζομένων, μαζί με την οργανωμένη πάλη τους, απαιτείται αλλαγή των συσχετισμών σε συνδικαλιστικό, αλλά και γενικότερα σε πολιτικό επίπεδο, σε επίπεδο εξουσίας.