Οι ρωμαϊκές λεγεώνες περιφρουρούσαν τα σύνορα της αυτοκρατορίας τους. Ετσι, με σιδερένια πυγμή, είχε θεμελιώσει η αρχαία Ρώμη την πολιτικοστρατιωτική τους «τάξη», την «Παξ Ρομάνα». Σ' αυτά τα αχνάρια βάδιζε ο Βοναπάρτης. Στις ιδέες της «νέας τάξης» εβάδισε ο φασίστας Χίτλερ, όταν εξαπέλυσε τις σιδερένιες στρατιές του στις χιονισμένες στέπες της Ρωσίας. Και τον Μουσολίνι οιστρηλατούσε η «μεγάλη ιδέα» να αναστήσει την αρχαία Ρώμη. Φωτογραφιζόταν ως νέος Καίσαρ! Την Κορσική, απ' την οποία είχαν εξορμήσει οι Βοναπάρτηδες, τη διεκδικούσε γιατί την έλεγε «αναφαίρετο» ιταλικό έδαφος! Τον Βοναπάρτη (Μπουοναπάρτε), τον θεωρούσε, ιστορικά, σαν τέκνο καθαρόαιμο ρωμαϊκής καταγωγής. Ολοι τους, στα βήματα του Βοναπάρτη, έλεγαν ότι η κάθε επιθετική πρωτοβουλία, πόλεμος δηλαδή, χρειάζεται «θυσίες». Οπως ο Ναπολέων, που έλεγε «πως μπορούσε να επιτρέπει στον εαυτό του τη "δαπάνη" 40 χιλιάδων στρατιωτών το μήνα!!!». (Ανθρωποθυσίες / στον πόλεμο).

Σ' αυτό το παρανοϊκό υπέδαφος της Ιστορίας, κινείται η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Με τα μακρόσυρτα λόγια του Μπους, περί «ελευθερίας» των λαών («αναγκαστικής!!!!!! ελευθερίας»), δεν κρύβει παρά τα νέα εγκλήματά τους. Σ' αυτό συμφωνούν όλοι οι έμποροι πετρελαίου, οι κατασκευαστικές εταιρείες, οι εταιρείες πληροφορικής κ.ο.κ. Και η Ευρωπαϊκή Ενωση στην ίδια ρότα, άλλοι πιο σκληροί - άλλοι πιο «ήπιοι», θέλουν να παίξουν το ρόλο του «τίμιου μεσίτη». Είναι έτοιμοι όλοι τους να παραδώσουν το «εμπόρευμα», ανακατεμένο με αίμα. Οπου τους καλέσουν οι ιμπεριαλιστικοί αφεντάδες. Σ' αυτό το ματς μεταξύ των παγκόσμιων τραστ, επιστρατεύονται όλα τα ιδεολογικά όπλα τους. Οι παραγωγοί των πολυεθνικών όπλων «προετοιμάζουν» τους λαούς. Τώρα, το Ιράν απειλείται με τους μακρόσυρτους λυγμούς του πολέμου. Ετσι καταγράφεται στα παγκόσμια ΜΜΕ, σε Αμερική - Ευρώπη. Ο εφιάλτης των πολλαπλών μετώπων δεν «κλονίζει» το πολιτικοστρατιωτικό κατεστημένο στις ΗΠΑ. Εφαρμόζοντας την πολιτική του Κλαούζεβιτς, ότι η πολιτική του ιμπεριαλισμού «υφαίνεται μέσα στον ίδιο τον ιστό του πολέμου», διαρρέουν πολεμικά χτυπήματα... «Ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής μ' άλλα μέσα». (Κλαούζεβιτς) για την «ΡΑΧ Αμερικάνα». Αλλά ο ηγεμονισμός και τα εγκώμια του εγκλήματος, όπως έλεγε ο Μαρξ, δε ζουν.

Κι όμως, η δύναμη των λαών μπορεί να ανατρέψει αυτές τις επιδιώξεις του ιμπεριαλισμού. Αυτή η «σταυροφορία» του αμερικανικού κατεστημένου, αργά ή γρήγορα, θα καταρρεύσει. Από τα «ιστορικά στήθια» που αναπτύσσει το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιπολεμικό, το Αντιμονοπωλιακό Μέτωπο Πάλης. Κι όπως ακριβώς ο Χίτλερ, που φιλοδοξούσε να χτίσει την Ευρώπη των «χιλίων προσεχών ετών», κατέρρευσε, έτσι κι η «νέα τάξη» του αίματος θα καταρρεύσει. Με πολλαπλά θύματα ή καταστροφές, βεβαίως. Η δύναμη της καταστροφής του κεφαλαίου, των νέων τεχνολογικών υπερόπλων, μπορεί να σταματήσει. Γιατί, ιστορικά, με τον πόλεμο, καταργείται ο Ανθρωπος, η Ελευθερία του, η ίδια η ζωή του: «Δε ζητώ να με κοιτούν./ Μου φτάνουν τ' άστρα/ ο ήλιος που φωτίζει όλους τους ανθρώπους / και τα στάχυα» (Γιάννης Καραβίδας).