Οι πυρκαγιές, στα Δερβενοχώρια, την περασμένη Τρίτη και σε Ασπρόπυργο - Βοτανικό, προχτές, έφεραν στην επιφάνεια τα σοβαρά προβλήματα, αφ' ενός της πυρασφάλειας στους εργασιακούς χώρους και αφ' ετέρου της ουσιαστικής πρόληψης κινδύνου σε περίπτωση εκτεταμένου βιομηχανικού ατυχήματος. Η ανυπαρξία μέτρων πυρασφάλειας στους τόπους δουλειάς και η ανεξέλεγκτη «συμβίωση» βιομηχανικών μονάδων και κατοικίας, δημιουργούν ένα εύφλεκτο μείγμα, που αρκεί μόνο ένας σπινθήρας για να προκαλέσει τραγικές επιπτώσεις όχι μόνο στο περιβάλλον, αλλά να κοστίσει και σε ανθρώπινες ζωές.

Το Θριάσιο Πεδίο (Ελευσίνα, Ασπρόπυργος κλπ.), αποτελεί την περιοχή με τη μεγαλύτερη επικινδυνότητα. Αρκεί μόνο να θυμίσουμε ότι εκεί ήταν που το 1992 έγινε ένα απ' τα μεγαλύτερα βιομηχανικά ατυχήματα στη χώρα με την έκρηξη της ΠΕΤΡΟΛΑ, το θάνατο 14 εργαζομένων και τoν τραυματισμό άλλων 24. Αλλά και ο Βοτανικός, μια περιοχή λίγα μόλις χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας, στοιβάζει βιοτεχνίες, βιομηχανίες και αποθηκευτικούς χώρους. Η έλλειψη, συνεπώς, των απαραίτητων μέτρων πυρασφάλειας αποτελεί ένα έγκλημα διαρκείας. Εγκλημα με διαχρονικά υπεύθυνους τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που στο όνομα της εξυπηρέτησης των επιχειρηματικών συμφερόντων, δεν ελέγχουν την εφαρμογή της νομοθεσίας που οι ίδιοι ψήφισαν.

Στην πράξη, πρόκειται για ανυπαρξία μέτρων για την Υγεία και την Ασφάλεια των εργαζομένων και την προστασία του περιβάλλοντος, που θυσιάζονται στο βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Η παραβίαση των κανονισμών ασφάλειας και πυρασφάλειας από τους εργοδότες γιατί τα μέτρα κοστίζουν, η ανεξέλεγκτη συμβίωση βιομηχανίας - κατοικίας με ορατό τον κίνδυνο ενός ατυχήματος μεγάλης έκτασης, η απουσία ελέγχων από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του κράτους, η ανεπάρκεια υποδομών και προσωπικού για την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών και ατυχημάτων, είναι μερικές μόνο απ' τις πλευρές της κατάστασης που επικρατεί σήμερα.

Καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι, σύμφωνα με το Β΄ Συνέδριο υγιεινής και ασφάλειας και ρύπανσης στο Θριάσιο Πεδίο, το Κέντρο Πρόληψης Επαγγελματικού Κινδύνου, αδυνατεί να εκπληρώσει ακόμη και τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις του, λόγω των τραγικών ελλείψεων προσωπικού και τεχνικής υποδομής. Το παραπάνω «παζλ» συμπληρώνεται απ' τη μη εφαρμογή - επί της ουσίας - της οδηγίας «ΣΕΒΕΖΟ 2», για την αντιμετώπιση και πρόληψη των Βιομηχανικών Ατυχημάτων Μεγάλης Εκτασης (ΒΑΜΕ).

Αντί όμως, να γίνονται ενέργειες για την αντιμετώπιση της πυριτιδαποθήκης που έχει δημιουργηθεί, οι κυβερνήσεις ενισχύουν τις ορέξεις των μεγαλοεπιχειρηματιών για παραπέρα επεκτάσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της πολιτικής, είναι οι επεκτάσεις που σχεδιάζει να πραγματοποιήσει η ΠΕΤΡΟΛΑ. Τέτοια, μάλιστα, είναι η πρόκληση των κυβερνήσεων που έχει μετατραπεί και σε... κλητήρας των επιχειρήσεων, αφού σε Ερώτηση βουλευτών του ΚΚΕ γι' αυτές τις επεκτάσεις, η κυβέρνηση απάντησε στέλνοντας ενημερωτικό σημείωμα της... εταιρείας!

Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση, οι εργαζόμενοι πρέπει να διεκδικήσουν άμεσα τον προσανατολισμό των αρμόδιων μηχανισμών του κράτους στον έλεγχο της εργοδοτικής ευθύνης, για την ουσιαστική εφαρμογή των κανονισμών. Η αποφυγή εγκλημάτων τύπου Μποπάλ και Σεβέζο, είναι εφικτή, μόνο κάτω απ' τη συνεχή πίεση του εργατικού κινήματος, σε ταξική κατεύθυνση.