Ενας από αυτούς που απάντησαν στην επίθεση ήταν ο Πέτρος Μαρκάκης: «...Ενας ανάπηρος του Αλβανικού πολέμου, που θυσίασα τα δυο μου ποδάρια για την ανεξαρτησία, την ακεραιότητα της πατρίδας μας και τη λευτεριά του λαού της. Οταν λοιπόν ύστερα από τόσο μικρό χρονικό διάστημα βλέπω την μεγάλη μου θυσία να χάνεται κι ο λαός μας πάλι να κινδυνεύει, αφού πια εγώ, ένας σακάτης, δεν διαθέτω τίποτα για να τον υπερασπισθώ, δεν μου μένει παρά μόνο η υπογραφή κι αυτή την δίνω».

Δεν περνά μήτε μια μέρα δίχως να δολοφονηθούν δεκάδες και να καταδιωχτούν εκατοντάδες πολίτες που το μόνο τους έγκλημα είναι τα δημοκρατικά τους φρονήματα. Σ' αυτούς συμπεριλαμβάνονται γέροι ογδόντα χρονών, γυναίκες, ακόμη και παιδιά και βρέφη. Οι φυλακές στενάζουν από τις δεκάδες των κρατουμένων. Τα γραφεία και οι τυπογραφικές εγκαταστάσεις των εφημερίδων καταστρέφονται και πυρπολούνται. Οι συνδικαλιστικές ελευθερίες καταλύονται. Το οικογενειακό άσυλο παραβιάζεται. Ο τρόμος βασιλεύει στην ύπαιθρο. Γυναίκες βιάζονται και τουφεκίζονται. Οι στρατιωτικές αρχές εκδίδουν διαταγές όπως καίονται τα σπίτια των διωκόμενων χωρικών. Ετσι αντί η χώρα μας να ανοικοδομηθεί, νέα ερείπια σωριάζονται πάνω στα ερείπια. Εκτακτα στρατοδικεία εκδίδουν με συνοπτική διαδικασία διαρκώς αποφάσεις σε θάνατο. Σε μια και μόνο δίκη εκδόθηκαν δεκατρείς θανατικές αποφάσεις. Οι περισσότεροι από αυτούς πολέμησαν ηρωικά στα χρόνια της Κατοχής (...) Τώρα υπέρτατη ανταμοιβή αντίκρισαν τις σφαίρες των εκτελεστικών αποσπασμάτων. Με νόμο προβλέπεται η εκκαθάριση απ' όλες τις δημόσιες υπηρεσίες κάθε δημοκρατικού υπαλλήλου. Αλλες θλιβερές χιλιάδες πολιτών - αξιωματικοί του στρατού, εργάτες, διανοούμενοι, επαγγελματίες, γυναίκες, ακόμη και ιερείς - παίρνουν το δρόμο της εξορίας προς τα απομακρυσμένα νησιά του Αιγαίου, όπως τον καιρό της Μεταξικής δικτατορίας. Πριν από λίγες μέρες έγινε ένα από τα πιο φοβερά εγκλήματα απ' όσα αναφέρει η ιστορία. Μοναρχική συμμορία γκρέμισε σ' ένα βάραθρο τριάντα χωρικούς ενός χωριού του Πηλίου, άνδρες και γυναίκες, επειδή είχαν αποφασίσει να εγκαταλείψουν τις πολιτικές διαμάχες και να ζουν μεταξύ τους ήσυχα και αγαπημένα. Αλλη μοναρχική συμμορία συνέλαβε, βασάνισε κι εξετέλεσε έναν επίλεκτο δημοσιογράφο της χώρας, τον Κώστα Βιδάλη.

Η έκκλησή τους ακούστηκε από τους Γάλλους συναδέλφους τους. Το Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου οι Γάλλοι διανοούμενοι απηύθυναν διαμαρτυρία στον Τσαλδάρη.