ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Πρωτοβουλία» ΠΑΣΟΚ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αποκαλυπτικά για τους στόχους της παράταξης «Πρωτοβουλία» με υποψήφιο δήμαρχο τον Γιάννη Μπουτάρη, στην οποία μετέχουν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ Π. Αβραμόπουλος και Λ. Ζαχαριάδης, είναι όσα αναφέρουν στην επιστολή που έστειλαν προς την Περιφερειακή Επιτροπή Καταστατικού και Πιστοποίησης (ΠΕ.ΚΑ.Π.) Κεντρικής Μακεδονίας του κόμματός τους.

Λένε λοιπόν πως δεν έχουν προβεί σε καμία αντικαταστατική ενέργεια αφού «τα αρμόδια όργανα του κόμματος όχι μόνο ήταν ενήμερα για το περιεχόμενο και τους στόχους της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ, αλλά ενθάρρυναν την ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ και συναίνεσαν στην αναζήτηση και στους στόχους των μελών της». Και εξηγούν: «η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ συμβάλλει σημαντικά στο στόχο να οδηγηθεί ο κ. Παπαγεωργόπουλος σε Β΄ γύρο και να επιτευχθεί η συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με ευρύτερες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις».

Τα σχόλια περιττεύουν...

Μάταιος κόπος

Γρηγοριάδης Κώστας

Χαρτοπόλεμο για τις επικοινωνιακές τους ανάγκες έστησαν τις τελευταίες μέρες κυβέρνηση και πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Και η μεν πρώτη, παρά τους χαρακτηρισμούς που εκτοξεύει για τα δελτία και μόνο των «οχτώ», ξέρει ότι η ΓΣΕΕ είναι και δεδομένη και στρατευμένη στην ίδια κοινή υπόθεση, της «ανάπτυξης», της ευρωπαϊκής εμβάθυνσης και της ανταγωνιστικότητας. Η όποια φραστική αντιπαράθεση με την ηγεσία της ΓΣΕΕ είναι μια άκρως «οικογενειακή υπόθεση», όσο και αν η κάθε πλευρά ταυτόχρονα θέλει να εξυπηρετήσει το δικό της ιδιαίτερο συμφέρον. Η ΓΣΕΕ, π.χ., πρέπει να φαίνεται ότι εκφράζει τα συμφέροντα των εργατών.

Σε αυτές τις φραστικές αψιμαχίες ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλος, απαντώντας στον υπουργό Οικονομίας, ισχυρίστηκε ότι τα αιτήματα που προβάλλει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ «έχουν αποφασιστεί ομόφωνα απ' όλες τις παρατάξεις που συγκροτούν τη διοίκηση της ΓΣΕΕ». Καταφεύγει στο ψέμα για να θολώσει τα νερά και να εμφανιστεί δήθεν ως ο εκφραστής των εργατικών συμφερόντων.

Μάταιος κόπος. Τα αιτήματα που προβάλλει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ είναι αιτήματα της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και της «Αυτόνομης Παρέμβασης». Καμιά σχέση δεν έχουν με τις ανάγκες των εργαζομένων και με το πλαίσιο διεκδικήσεων του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου. Και δεν έχουν γιατί η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ είναι «ψυχή τε και σώματι» ταγμένη να υπηρετεί τους στόχους των επιχειρήσεων και υπονομεύει - όταν δε σφυρίζει αδιάφορη - τα εργατικά συμφέροντα.

Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ ψάχνει για συνενόχους. Αν θέλει να τους βρει, ας κοιτάξει τίνος οι υπογραφές μπήκαν κάτω από την Εθνική Συλλογική Σύμβαση της ντροπής των 77 λεπτών αύξησης που υπέγραψε η πλειοψηφία και ποιων τα εύσημα έπαιρνε η πλειοψηφία κείνες τις μέρες.

Πολιτική αποκλεισμού;

Κατά πάγια τακτική του υπουργείου Οικονομίας, ο «Ρ» αποκλείεται από όλες τις διεθνείς αποστολές, όπου συζητούνται κρίσιμα οικονομικά και κατ' επέκταση πολιτικά θέματα. Στα 2,5 χρόνια που βρίσκεται στην κυβέρνηση η ΝΔ, η εφημερίδα μας δεν έχει προσκληθεί ούτε μια φορά σε τέτοιου είδους διεθνείς συναντήσεις και δραστηριότητες.

Χτες ρωτήθηκε ο Γ. Αλογοσκούφης, αν η μη πρόσκληση του «Ρ», εφημερίδας η οποία εκπροσωπεί το τρίτο σε δύναμη κόμμα της Βουλής, συνιστά προσπάθεια αποκλεισμού των πολιτικών και ιδεολογικών απόψεων που εκφράζει το ΚΚΕ, αν δηλαδή η κυβέρνηση της ΝΔ επιχειρεί να παρεμποδίσει την ενημέρωση των αναγνωστών της εφημερίδας και την έκφραση μιας διαφορετικής, από την επικρατούσα, πολιτικής άποψης.

Και ο μεν υπουργός έδωσε μια γενικής φύσης απάντηση, ότι δεν υπάρχει αποκλεισμός για κανέναν, τα γεγονότα όμως των 2,5 χρόνων, όπου αυτός βρίσκεται στη συγκεκριμένη θέση, άλλα δείχνουν. Κάποια στιγμή, σεμνά και ταπεινά, θα πρέπει να απαντήσει στο ερώτημα πώς γίνεται κάθε φορά σε κρίσιμες αποστολές - όπως, π.χ., η σύνοδος του ΔΝΤ στη Σιγκαπούρη σε λίγες μέρες - να συμμετέχουν τρεις και τέσσερις δημοσιογράφοι του ίδιου εκδοτικού συγκροτήματος, ενώ άλλες εφημερίδες - όπως ο «Ρ» - να έχουν μπει σε ...μαύρη λίστα.

Συνένοχοι στις ιδιωτικοποιήσεις

Σε μια ιδιότυπη σκυταλοδρομία επιδίδονται την τελευταία εικοσαετία το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία για την προώθηση της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων. Κατά την εναλλαγή τους στην κυβερνητική εξουσία, ο ένας συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε ο προηγούμενος, με μια αξιοθαύμαστη συνέπεια στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.

Στην αφετηρία αυτής της επιχείρησης, στα τέλη της δεκαετίας του '80, το ΠΑΣΟΚ, με την ίδρυση του Οργανισμού Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων, έθεσε τις βάσεις για το ξεκαθάρισμα των λεγόμενων προβληματικών επιχειρήσεων. Η «ανασυγκρότηση» σειράς μεγάλων επιχειρήσεων που εγκατέλειψαν καταχρεωμένες οι πρώην ιδιοκτήτες τους, και πλήρωσαν τα σπασμένα τους οι φορολογούμενοι, δηλαδή ο λαός, αφού η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μετοχοποίησε τότε τις ζημιές τους, έστρωσε το χαλί στην κυβέρνηση της ΝΔ το 1990, να προχωρήσει για την ολοκλήρωση του εγκλήματος. Είτε με λουκέτο σε πολλές από τις επιχειρήσεις αυτές (περίπτωση συγκροτήματος Σκαλιστήρη), είτε με το ξεπούλημα (περίπτωση ΑΓΕΤ) των υπολοίπων.

Ηταν η περίοδος που δρομολογήθηκε η ενιαία εσωτερική αγορά της τότε ΕΟΚ, την οποία υπηρέτησε πιστά το ΠΑΣΟΚ και η οποία προετοίμασε το επόμενο βήμα που ήταν η μετατροπή της ΕΟΚ σε Ευρωπαϊκή Ενωση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενοποίησης. Στο κομβικό σημείο της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων, στις αρχές της δεκαετίας του '90, βρίσκουμε τα δύο κόμματα (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) μαζί με το Συνασπισμό, να υπερψηφίζουν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, με την οποία ανοίγει το κεφάλαιο της «απελευθέρωσης» των αγορών και της ιδιωτικοποίησης των δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών.

Το 1993, το ΠΑΣΟΚ παίρνει τη σκυτάλη από τη ΝΔ για να αποδειχθεί στην επόμενη δεκαετία ο πιο συνεπής φορέας αυτής της πολιτικής. Οι μετοχοποιήσεις (ΟΤΕ, Ελληνικά Πετρέλαια, κ.ά.), οι απευθείας ιδιωτικοποιήσεις (περίπτωση Ιονικής Τράπεζας) σε συνδυασμό με τις ιδιωτικοποιήσεις πολλών τομέων μέσω εργολαβιών στις ΔΕΚΟ και την Τοπική Αυτοδιοίκηση προετοίμασαν το έδαφος για να ακολουθήσει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με τη δεδηλωμένη πρόθεση να ολοκληρώσει αυτή την πολιτική. Η πλήρης ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ, της Εμπορικής, που όπως δήλωσε ο κ. Καραμανλής είναι μόνο η αρχή...

Σ' όλα τα στάδια η ταύτιση των δύο κομμάτων στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων ήταν εντυπωσιακή. Ωστόσο, αυτή η ταύτιση δεν εμπόδιζε τη ΝΔ, ή το ΠΑΣΟΚ, όταν βρίσκονταν στην αντιπολίτευση, να καταγγέλλουν την κυβέρνηση για την πολιτική σ' αυτό τον τομέα. Περιορίζοντας την αντιπαράθεση στο ύψος του τιμήματος, έναντι του οποίου εκποιούνται οι ΔΕΚΟ, ή στις διαδικασίες της εκποίησης, οι δύο συνεταίροι επιχειρούν να εκτρέψουν το ενδιαφέρον της «κοινής γνώμης», των εργαζομένων από το κύριο θέμα στα δευτερεύοντα.

Για τους εργαζόμενους το έγκλημα είναι η πολιτική της ιδιωτικοποίησης και όχι αν οι ΔΕΚΟ πουλιούνται φθηνά ή ακριβά. Η παραπλανητική ψευτοαντιπαράθεση δεν πρέπει να «θολώσει» το αίτημα «όχι στην ιδιωτικοποίηση», απαίτηση που πρέπει να αποτελεί και περιεχόμενο πάλης για ΔΕΚΟ λαϊκή ιδιοκτησία αφού μόνο έτσι θα μπουν στην υπηρεσία των λαϊκών συμφερόντων.

Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Τα σακούλια του Αβραμόπουλου

Την ηθική και οικονομική ενίσχυση του «κοινωνικού εθελοντισμού» για την ανάπτυξη της εθελοντικής αιμοδοσίας, υποσχέθηκε χτες ο υπουργός Υγείας Δημήτρης Αβραμόπουλος, υποδεχόμενος στο υπουργείο τη Φλόγα της 4ης Πανελλήνιας Λαμπαδηδρομίας των Εθελοντών Αιμοδοτών.

Οι εθελοντές αιμοδότες υπογράμμισαν απ' τη μεριά τους ότι θα κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να γίνει η χώρα μας αυτάρκης από εθελοντικά προσφερόμενο αίμα και συμβολικά έδωσαν στον Δημήτρη Αβραμόπουλο και στον υφυπουργό Υγείας Γιώργο Κωνσταντόπουλο δυο σάκους, προσδοκώντας να τους επιστραφούν γεμάτοι με τις ενισχύσεις που υποσχέθηκαν οι υπουργοί.

Δεν ξέρουμε τι θα λάβουν οι εθελοντές αιμοδότες για το πολύτιμο πράγματι έργο που επιτελούν. Η στήλη απλώς θυμίζει τη γνωστή λαϊκή ρήση: «Οπου ακούς πολλά κεράσια πάρε μικρό καλάθι».

Τέλος, σημειώνει ότι η πορεία της Φλόγας ξεκίνησε στις 17.8.2006 από την Τερπνή Σερρών και θα καταλήξει στο τέλος της εβδομάδας στην Ηπειρο - όπου θα παραβρίσκεται ο υπουργός Υγείας και τότε θα φανεί τι θα φέρνει στο... σακούλι.

Σκόπιμη αποσιώπηση

Γρηγοριάδης Κώστας

Οι εργαζόμενοι κι η νεολαία της πόλης, ο λαός που κατέβηκε μαζικά και μαχητικά στους δρόμους, συσπειρωμένοι στα μπλοκ του ΠΑΜΕ και της ΠΑΣΥ, για άλλη για φορά δεν υπήρξαν για την πλειοψηφία των ΜΜΕ, ιδιαίτερα των ηλεκτρονικών. Προφανώς αυτό απαιτεί το σύστημα για τη διατήρηση της κυριαρχίας του. Να μη μάθει ο λαός στην υπόλοιπη χώρα τι πραγματικά συνέβη στη Θεσσαλονίκη. Να μη μάθει ότι χιλιάδες εργαζόμενοι μπήκαν σε πορεία σύγκρουσης με την πολιτική εξυπηρέτησης του κεφαλαίου που υπηρετούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Πως διεκδίκησαν ανάπτυξη για το λαό, προσανατολισμένη στις ανάγκες τους, απορρίπτοντας τη λογική του δήθεν ρεαλιστικού που προσπαθούν να επιβάλουν τα συνδικαλιστικά δεκανίκια της πλουτοκρατίας. Σ' αυτά άλλωστε δόθηκε βήμα.

Επρεπε λοιπόν, αυτό που θα μείνει από τα εγκαίνια της φετινής ΔΕΘ να είναι το «κλέφτες κι αστυνόμοι» ανάμεσα στα ΜΑΤ και τους κουκουλοφόρους. Το σκηνικό άλλωστε, είναι απαραίτητο για την κοινωνία «τρόμου» που προβάλλουν. Το γεγονός κατήγγειλαν με ανακοινώσεις τους και η ΝΑΣ και η παράταξη «Θεσσαλονίκη Τώρα».

ΥΓ: Δυστυχώς για το σύστημα, μέρα με τη μέρα πληθαίνουν όσοι επιλέγουν το δρόμο της ανυπότακτης πάλης και της σύγκρουσης. Χτες ήταν περισσότεροι από προχτές. Και να είναι σίγουροι πως αύριο το ανάστημά τους θα σπρώξει στα αζήτητα τους εκμεταλλευτές και τα παπαγαλάκια τους.

Τα συχαρίκια τους μάραναν...

Το αίτημα της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου για «ειδικές τιμές» το τριήμερο 21-23 του Σεπτέμβρη, με αφορμή τις εκδηλώσεις για την Ημέρα του Ελληνικού Εμπορίου, έκανε δεκτό το υπουργείο Ανάπτυξης. Μάλιστα ο Δ. Σιούφας και ο υφυπουργός Γ. Παπαθανασίου απέστειλαν συγχαρητήρια επιστολή στον πρόεδρο της ΕΣΕΕ, Δ. Αρμενάκη.

Πρωτοβουλίες τέτοιου τύπου μπορεί να βοηθούν λίγο τον εμπορικό τζίρο, αλλά ούτε το πρόβλημα των μικρεμπόρων λύνει, ούτε των καταναλωτών, που στο όνομα της «μεταρρυθμιστικής» πολιτικής της κυβέρνησης υπέρ των μονοπωλίων, βλέπουν το μικρό τους εισόδημα να μικραίνει όλο και περισσότερο μήνα το μήνα.

Τα συγχαρητήρια, οι ανταλλαγές επιστολών και φιλοφρονήσεων μπορεί να συμβάλουν στη δημιουργία ενός... πολιτισμένου πολιτικού, συναινετικού κλίματος, ωστόσο η ανέχεια και η οικονομική στενότητα είναι καταστάσεις εκ φύσεως απολίτιστες...

Απελευθέρωση των πέντε Κουβανών

Καθήκον κάθε ανθρώπου που δεν ανέχεται και δε συμβιβάζεται με τ' άδικο και την αυθαιρεσία των ιμπεριαλιστών, είναι η έκφραση με κάθε πρόσφορο τρόπο αλληλεγγύης στους πέντε Κουβανούς ήρωες, που επί 8 ολόκληρα χρόνια κρατούνται δέσμιοι στις φυλακές των ΗΠΑ, με τη χαλκευμένη κατηγορία της κατασκοπίας. Διέπραξαν το «αδίκημα» να υπερασπιστούν την πατρίδα τους και την κουβανική επανάσταση απ' όσους την επιβουλεύονται, «αδίκημα» βαρύ για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, που έχει «στοχοθετήσει» από καιρό την Κούβα και παλεύει ενάντιά της με νύχια και δόντια.

Από σήμερα 12 Σεπτέμβρη αρχίζει η παγκόσμια εκστρατεία ενημέρωσης και κινητοποίησης, που θα διαρκέσει ως τις 6 Οκτώβρη, ώστε με συγκέντρωση υπογραφών, διοργάνωση ποικιλόμορφων εκδηλώσεων αλληλεγγύης κλπ. να σπάσει το φράγμα της σιωπής που έχει σκεπάσει αυτή την υπόθεση, να διατρανωθεί το δημοκρατικό αίτημα για την άμεση απελευθέρωση των πέντε και να ασκηθεί η μέγιστη δυνατή πίεση προς αυτή την κατεύθυνση. Σημειώνουμε ότι οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές δεν κατόρθωσαν να στοιχειοθετήσουν την κατηγορία της κατασκοπίας, παρά ταύτα εξακολουθούν να κρατούν τους πέντε Κουβανούς σιδηροδέσμιους. Κι αυτό όταν πίσω από τα κάγκελα θα έπρεπε να βρίσκονται όλοι εκείνοι για τους οποίους οι Κουβανοί αγωνιστές συγκέντρωσαν στοιχεία - τα οποία παρέδωσαν στις αμερικάνικες αρχές - που αποδεικνύουν ότι σχεδίαζαν επιθέσεις σε βάρος της Κούβας. Αυτοί κυκλοφορούν ελεύθεροι, οι πράξεις τους και οι σχεδιασμοί τους ήταν και είναι συμβατοί με τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ να ανακόψουν την πορεία της κουβανικής επανάστασης.

Η σύλληψη και φυλάκιση των Κουβανών πατριωτών, όλα όσα έχουν διαδραματιστεί αυτά τα οκτώ χρόνια, κραυγάζουν για την πολιτική σκοπιμότητά τους, εντάσσονται στη γενικότερη αντικουβανική εκστρατεία και αποπνέουν μίσος απέναντι στο νησί της επανάστασης και τον περήφανο λαό του. Για τους λαούς όλου του κόσμου οι πέντε Κουβανοί αποτελούν ζωντανό παράδειγμα αυτοθυσίας και αξίζουν την αλληλεγγύη κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου. Στη χώρα μας άρχισε ήδη, με πρωτοβουλία του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου, η συγκέντρωση υπογραφών. Στο σχετικό κάλεσμα ανταποκρίθηκαν αμέσως προσωπικότητες των τεχνών και των γραμμάτων. Ενέργεια που πρέπει να βρει συνεχιστές στην καμπάνια. Κρίνεται αναγκαία η ανταπόκριση κάθε δημοκράτη, φιλειρηνιστή, προοδευτικού ανθρώπου, κάθε ενός που δεν ανέχεται τη βάναυση καταπάτηση δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, ακόμα και όσων κριτικά στέκονται απέναντι στην Κούβα.

Η πλατιά έκφραση αλληλεγγύης στους πέντε Κουβανούς που παράνομα κρατούνται στις φυλακές των ΗΠΑ είναι χρέος, καθήκον απέναντι στα υψηλά ιδανικά που εκείνοι υπερασπίζονται, πληρώνοντας αυτό το τίμημα, αλλά και απέναντι στην πάλη για περιφρούρηση δικαιωμάτων κατακτημένων με αίμα που ο ιμπεριαλισμός τσαλαπατά. Οι μαζικοί φορείς, τα συνδικάτα, συνολικά το λαϊκό και εργατικό κίνημα μπορούν να συμβάλλουν, αναπτύσσοντας δραστηριότητες, διοργανώνοντας εκδηλώσεις, στην ενίσχυση του αιτήματος για την άμεση αποφυλάκιση των πέντε Κουβανών.

Συνειδητή αφέλεια...

«Δε γνωρίζω εάν θα μάθουμε ποτέ τις γενεσιουργές αιτίες του τρομοκρατικού χτυπήματος της 11ης Σεπτεμβρίου 2001», δήλωσε ο υποψήφιος υπερνομάρχης του ΣΥΝ Γ. Πανούσης. Πέντε χρόνια μετά, ακόμα αναρωτιέται για το τι και κυρίως γιατί έγινε ό,τι έγινε εκείνη τη μέρα. Φυσικά, μια εκ βαθέων εξομολόγηση όσων γνωρίζουν την αλήθεια δεν πρόκειται να υπάρξει. Αλλά καμία σημασία δεν έχει πια. Αντ' αυτών μιλούν και ομολογούν οι εξελίξεις.

«Οπως και να 'χουν όμως τα πράγματα, η ανθρωπότητα ξαναμπήκε σε περίοδο πόλωσης. Η παγκοσμιοποίηση της προσδοκίας μετουσιώθηκε σε παγκοσμιοποίηση του φόβου και της ανασφάλειας με προαναγγελίες παγκόσμιας καταστολής, ολοκληρωτικών ελέγχων και αναστολής του κράτους δικαίου», συνεχίζει ο Γ. Πανούσης. Βεβαίως, η «πόλωση» στην ανθρωπότητα ήταν υπαρκτή, πριν την 11η Σεπτέμβρη. Τα μονοπώλια πάντα τσακίζουν τους λαούς. Αυτός ο κόσμος ο ιμπεριαλιστικός δεν ήταν ποτέ αγγελικά πλασμένος, αλλά φαίνεται πως έτσι τον έβλεπε ο υποψήφιος «αριστερός» υπερνομάρχης. Και, βεβαίως, η ανθρωπότητα μπήκε σε περίοδο ακόμη πιο οξυμένης ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, αναμενόμενης για όσους δεν εθελοτυφλούσαν και δεν καλλιεργούσαν αυταπάτες για τη φύση του ιμπεριαλισμού. Ισως, ο κ. Πανούσης να ήλπιζε, αφελώς σκεπτόμενος, στην «παγκοσμιοποίηση της προσδοκίας». Αν ναι, τότε είναι αυτός και οι ομοϊδεάτες του στον κόσμο της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης, άντε της ιμπεριαλιστικής ειρήνης. Αλλά ποια προσδοκία γεννούσε αυτή η πραγματικότητα για τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα απανταχού της Γης πριν από την 11η Σεπτέμβρη; Ποια, πέραν αυτής για συνειδητοποίηση από μέρους τους της ανάγκης οργάνωσης της πάλης τους για ανατροπή της καπιταλιστικής «παγκοσμιοποίησης»;

... και ουτοπική προσδοκία

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ομως ο Γ. Πανούσης επιμένει... αφελώς λέγοντας ότι «ο τρομοπανικός δεν είναι καλός σύμβουλος», αλλά και ότι «το ερώτημα "πώς τιμωρείς τον τρομοκράτη ενώ την ίδια ώρα αίρεις τις αιτίες της τρομοκρατίας" δεν προσφέρεται σε εύκολες λύσεις». Δηλαδή από τη μια είναι κατά του τρομοπανικού ως «κακού συμβούλου» και από την άλλη αναρωτιέται πώς θα τιμωρηθεί ο «τρομοκράτης». Τις κυβερνήσεις των ιμπεριαλιστών που σπέρνουν τον τρομοπανικό και τρομοκρατούν τους λαούς δεν τις ακουμπά. Δε θέλει ή δεν μπορεί να το καταλάβει, αυτό λίγη σημασία έχει.

Κι όσο κι αν συμφωνούμε ως προς τα «αυτονόητα ΟΧΙ» που διατυπώνει, όπως αυτά στο αστυνομικό κράτος, στη δικαιοσύνη εκτάκτου ανάγκης, στην επιστροφή των βασανιστών και των βασανιστηρίων, σε ευρω-τρομονόμους, στους περιορισμούς των ελευθεριών και των δικαιωμάτων κ.λπ., αυτά, για να καταργηθούν, απαιτούν κάποια μεγάλα «ΝΑΙ» που πρέπει να συνομολογήσουν οι λαοί και τα κινήματά τους - για τα οποία επίσης δε θέλει ή δε συμφωνεί ο κύριος υπερνομάρχης, αφού επιμένει στην «προσδοκία της παγκοσμιοποίησης», δηλαδή του ιμπεριαλισμού - όπως αυτό το «ΝΑΙ» στην αντιιμπεριαλιστική πάλη μέχρι τέλους, μέχρι την ανατροπή του ιμπεριαλισμού, μέχρι την οικοδόμηση μιας εξουσίας από τους λαούς για τους λαούς, τη σοσιαλιστική.