Σαράντα χρόνια στο μεροδούλι-μεροφάι ο μαστρο-Βασίλης. Παιδάκι σχεδόν μπήκε στη βιοπάλη και τώρα που γκριζάρισαν τα μαλλιά του και ρυτίδωσε το πρόσωπό του, κάνει μια αναδρομή στα χρόνια που πέρασε, δουλεύοντας στα γιαπιά, στις φάμπρικες και σε άλλες χειρωνακτικές εργασίες και διαπιστώνει πως δύο πράγματα γνώρισε για καλά όλον αυτόν τον καιρό. Την εκμετάλλευση των αφεντικών στο πετσί του και το κλομπ των αστυνομικών στο κεφάλι του. Η εκμετάλλευση ήταν «παρούσα» σε όποια δουλιά και αν πήγαινε και το κλομπ «δούλευε» κάθε φορά που αυτός και οι άλλοι προλετάριοι ξεσηκώνονταν να ζητήσουν καλύτερο μεροκάματο ή για να προστατεύσουν τα ελάχιστα «κεκτημένα», που είχαν κερδίσει με αγώνες και αίμα. Κατέβαιναν οι εργάτες σε απεργία ή στους δρόμους με πανό, κατέβαζε και η κυβέρνηση τους ροπαλοφόρους της για να πνίξει τη φωνή τους. Και ο μαστρο-Βασίλης έχει να επιδείξει αρκετά σπασμένα πλευρά και πάμπολλες ουλές στο κεφάλι από τις «μάχες» που έδωσε στους δρόμους, επί σαράντα χρόνια. Διότι ήταν πάντα «παρών» σε κάθε προσκλητήριο αγώνα της εργατικής τάξης. Διότι ήξερε πως τ' αφεντικά και οι κυβερνήσεις του τόπου, που υπηρετούσαν και υπηρετούν την ολιγαρχία, θα σε λιώσουν, θα σε εξοντώσουν εντελώς αν δεν παλέψεις, αν δεν υψώσεις τη γροθιά σου στα αισχρά σχέδιά τους.

Σαράντα χρόνια στο μεροδούλι-μεροφάι ο μαστρο-Βασίλης και να 'ρχεται τώρα το Διευθυντήριο των Βρυξελλών, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και όλο το σκυλολόι του καπιταλισμού να σου λέει πως δε δούλεψες αρκετά και άντε να συνεχίσεις μέχρι τα εξήντα πέντε σου, αν θέλεις να πάρεις σύνταξη. Και όχι καμιά σύνταξη... πλουσιοπάροχη των 150.000 δραχμών που έπαιρναν οι παλαιότεροι, αλλά «πετσοκομμένη» αρκετά, διότι «τα ασφαλιστικά ταμεία δεν αντέχουν πλέον». Και εκτός τούτου ξέχασε το εφάπαξ, τα επιδόματα, τις συλλογικές συμβάσεις και γενικότερα όλη την εργατική νομοθεσία που ήξερες. Τώρα θα υπογράφεις... ατομικές συμβάσεις με τους δουλοκτητικούς όρους κάθε αφεντικού, θα δέχεσαι να είσαι ωρομίσθιος, απασχολήσιμος, ανασφάλιστος και δε θα έχεις καμιά νομική προστασία αν ο εργοδότης σου σε πετάει μια μέρα στο δρόμο. Και φυσικά, μη σκεφτείς για αποζημιώσεις και άλλες τέτοιες «πολυτέλειες» που υπήρχαν ως τώρα. Συνεννοηθήκαμε μαστρο- Βασίλη ή μήπως θέλεις να σου... ανοίξουμε το κεφάλι για να σου βάλουμε μέσα τα «νέα μέτρα»;

Ε, όχι, κύριοι της ΕΟΚ και «εκσυγχρονιστές» της συμφοράς. Ούτε συνεννοηθήκαμε, ούτε πρόκειται να συνεννοηθούμε εμείς ποτέ, διότι ανήκουμε σε άλλες τάξεις ή καλύτερα σε άλλους κόσμους. Εσείς είστε οι «βδέλλες» και οι «γύπες» της υφηλίου, που ξεζουμίζετε και αιματοκυλίζετε χωρίς οίκτο τον κοσμάκη για να συσσωρεύετε χρήμα, άφθονο χρήμα, στις κάσες σας. Το χρήμα είναι ο θεός σας, η «ιδεολογία» σας και ο μοναδικός σκοπός της ζωής σας. Και με θλίψη σας λέμε, κύριοι με τα λευκά κολάρα, πως ουδόλως διαφέρετε από «τάφους ασβεστωμένους, που είναι γεμάτοι μέσα με σκουλήκια». Τι σχέση έχουμε λοιπόν με εσάς εμείς, που ποτέ δε ζηλέψαμε τον πλούτο, που προσκυνούμε τους θεούς της Ισότητας, της Δικαιοσύνης και της Ειρήνης και θύουμε σε υψηλές ιδέες και πανανθρώπινες αξίες; Εσείς, κύριοι, είστε οι λύκοι κι εμείς οι αμνοί, αλλά ξεγελιέστε αν νομίζετε ότι θα καθίσουμε να μας οδηγήσετε στο θυσιαστήριο των ανόμων συμφερόντων σας. Ολοι εμείς θα γίνουμε ένα «μέτωπο» και θα παλέψουμε μέχρι εσχάτων για να μη μας περάσετε από το «φάσγανο» της «νέας τάξης». Ο αγώνας τώρα αρχίζει!