«Τριάντα οκτώ χρόνια μετά τον θάνατο του Τσε Γκεβάρα (...) το μυστικό για τα ακρωτηριασμένα χέρια του αποκαλύφθηκε από την αργεντινή εφημερίδα "Κλαρίν" (...) Μετά τον φόνο, το πτώμα του Τσε τάφηκε ανώνυμα, μαζί με τα πτώματα άλλων τριών ανταρτών της ομάδας του, σε μιαν άκρη της πίστας του αεροδρομίου Βαλεγκράντε. Ομως η βολιβιανή κυβέρνηση είχε δυσκολία να κάνει τον υπόλοιπο κόσμο να πιστέψει ότι ο άνθρωπος που είχε σκοτωθεί ήταν πράγματι ο Τσε. Οι πρώτοι που το αμφισβήτησαν ήταν οι συγγενείς του και δεύτεροι οι Κουβανοί, κυρίως ο Φιντέλ Κάστρο. Στην αρχή, ο Μπαριέντος είχε σκεφτεί να κόψει το κεφάλι του Τσε και να το στείλει στην Κούβα, αλλά οι Αμερικανοί εξέφρασαν την αντίθεσή τους. Τελικά πριν από την ταφή έκοψαν τα χέρια του από τους καρπούς και τα φύλαξαν μέσα σε φορμόλη (...) Τρεις Αργεντινοί ειδικοί επεξεργάστηκαν τα χέρια και το ημερολόγιο του Τσε (...) Χρησιμοποίησαν μια φωτογραφική τεχνική η οποία τους επέτρεψε να καταλήξουν στο ασφαλές συμπέρασμα: "Είναι τα χέρια του Τσε" (...) Χάρη σ' εκείνη τη μυστική αποστολή τους, πείστηκε ακόμη και η Κούβα ότι πράγματι ο Τσε Γκεβάρα είχε σκοτωθεί» (το ρεπορτάζ στα «ΝΕΑ»).

«Εχουμε μεγάλη απήχηση στη νεολαία. Δεν έχουμε μεγάλη δύναμη στα συνδικάτα (...) Αντίθετα σε όλα τα άλλα κινήματα (οικολογικά, αντιρατσιστικά, γυναικεία, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ομοφυλοφίλων, κ.ά.) έχουμε μεγάλη επιρροή (...) Το Μπλοκ εκπροσωπείται στο Κοινωνικό Φόρουμ Πορτογαλίας. Οι απόψεις μας βέβαια πάνω σε αυτό το ζήτημα διαφέρουν σημαντικά από άλλες πολιτικές δυνάμεις που συμμετέχουν, όπως για παράδειγμα το Κομμουνιστικό Κόμμα Πορτογαλίας. Δεν ασκούμε τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό στο κίνημα» (ο Μιγκέλ Πόρτας του «Μπλοκ της Αριστεράς» και του ΚΕΑ / «ΑΥΓΗ»).