Το παραμύθι είναι παλιό όσο και ο ιμπεριαλισμός. Και αναπαράγεται κάθε φορά που ένας λαός επιχειρεί να αποτινάξει το ζυγό του κατακτητή. Τα ίδια έλεγαν και οι ναζί, όταν η γερμανική μπότα πατούσε την ελληνική γη. Ποιος έφταιγε για τις εκκαθαρίσεις των κατοχικών στρατευμάτων, τις εκτελέσεις, το Δίστομο, τα Καλάβρυτα και τόσους άλλους μαρτυρικούς τόπους της πατρίδας μας; Μα φυσικά η αντίσταση. Ο ΕΛΑΣ και το ΕΑΜ που μάχονταν τον κατακτητή. Τα ίδια ακούμε σήμερα από την ηγεσία του Ισραήλ, από τις ηγεσίες των ΗΠΑ και της ΕΕ, αλλά και τα φερέφωνά τους στα ΜΜΕ. Για τη σφαγή στη Γάζα, φταίνε οι ρουκέτες της Χαμάς, ευθύνεται η αντίσταση των μαχητών Παλαιστινίων. Για την εισβολή στο Ιράκ έφταιγε ο δικτάτορας Σαντάμ. Στη Σερβία, ο Μιλόσεβιτς. Πάντα ο ιμπεριαλισμός και οι συν αυτώ είχαν το άλλοθί τους. Και όταν δεν το είχαν το κατασκεύαζαν.
Ετσι, η υποδούλωση του παλαιστινιακού λαού, οι σφαγές, η κατοχή, η πείνα, οι φυλακίσεις και ο εξανδραποδισμός γενεών και γενεών για πάνω από 60 χρόνια από έναν πάνοπλο καταχτητή, μετατρέπονται στο στόμα των ιμπεριαλιστών, ως μια απλή διαφορά μιας οργάνωσης με ένα γειτονικό κράτος. Και εκεί αρχίζουν να μας «αναλύουν», ποιος πρώτος «έσπασε» την εκεχειρία, ποιος δεν τήρησε τα «συμφωνημένα», ποιος πρώτος έριξε τη ρουκέτα..! Και όλα αυτά, για να ξεχάσουμε το κύριο. Οτι ένας λαός βρίσκεται υπό κατοχή και δεν του επιτρέπεται να έχει το δικό του ανεξάρτητο κυρίαρχο κράτος. Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα του Παλαιστινιακού. Αυτό ήταν πάντα. Σε αυτό καλείται να απαντήσει η ηγεσία του Ισραήλ, αλλά και οι ΗΠΑ και οι ΕΕ. Ολα τα άλλα είναι «προφάσεις εν αμαρτίαις».
Ανατριχίλα...
Πήραν σβάρνα οι του ΛΑ.Ο.Σ. τις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες και με αφορμή τη δολοφονική επίθεση εναντίον του αστυνομικού, τι δεν είπε το στόμα τους. Βγάζοντας όλη τους τη χολή ενάντια στο λαϊκό κίνημα και τους διεκδικητικούς αγώνες, αποκάλυψαν το επικίνδυνο και αποκρουστικό περιεχόμενο της πολιτικής και της πραχτικής τους.
Ο πρόεδρος Καρατζαφέρης μιλώντας χτες το πρωί στον τηλεοπτικό σταθμό ALPHA επιτέθηκε κατ' αρχάς στο εργατικό κίνημα («Λέω ότι οι συντεχνίες μπορούν και εκβιάζουν και παίρνουν (...) Κατέβαζαν τους διακόπτες της ΔΕΗ οι συνδικαλιστές και έπαιρναν και έπαιρναν»). Μετά ζήτησε απαγόρευση διαδηλώσεων («Το Σύνταγμα λέει, άρθρο 11, σε έκτακτες περιπτώσεις που κρίνει η αστυνομία ότι υπάρχει κίνδυνος για την κοινωνική ειρήνη μπορεί να μη δώσει άδεια στις εκδηλώσεις»). Και επειδή η αντίδραση είναι σύμφυτη με τον αντικομμουνισμό, επιτέθηκε στο ΚΚΕ... («Σήμερα το ΚΚΕ εξυπηρετείται με αυτή την πολιτική. Εχθές το ΚΚΕ δεν είχε τέτοια εξυπηρέτηση και θυμόμαστε τι είχαν κάνει κάποτε οι οικοδόμοι» ή ότι στο Κόμμα «γνωρίζουν πρόσωπα, πράγματα, καταστάσεις, χρόνια στη συνωμοσία και το κρυφτούλι»).
... και στο στόχαστρο το ΚΚΕ και το λαϊκό κίνημα
Το λαϊκό κίνημα και το ΚΚΕ έχει στόχο ο ΛΑ.Ο.Σ. Για τις διάφορες υπηρεσίες και μηχανισμούς, που στήνουν και εκτελούν προβοκάτσιες ενάντια στο οργανωμένο λαϊκό κίνημα δε μιλά. Γιατί άραγε; Μήπως επειδή χρειάζονται στο κράτος του; Αλλά τι ρωτάμε τώρα... Του κράτους των μονοπωλίων που υπερασπίζεται ο ΛΑ.Ο.Σ. είναι και αυτές, γι' αυτό το κράτος, την πολιτική των αντιδραστικών κυβερνήσεων και τη δράση των μονοπωλίων ενάντια στο λαό δουλεύουν, αυτά ενισχύει η δράση τους. Οπως και την κρατική τρομοκρατία και καταστολή.
Αλλά το διατυπώνει ο ίδιος προχτές βράδυ, πάλι στον ALPHA «...Ιδιώνυμο αδίκημα η κουκούλα, τρίτον, η μολότοφ, μόνο που την κρατάει είναι έγκλημα...»). Ερωτηθείς από τον δημοσιογράφο «Ιδιώνυμο, κ. πρόεδρε και για την κουκούλα του αστυνομικού;» απάντησε: «Ο κουκουλοφόρος αστυνομικός εκτελεί εντολές της πατρίδας. Και αν η πατρίδα του λέει να φοράει κράνος, θα φοράει κράνος. Δεν μπορεί να εξισωθούν τα όργανα της δημοκρατίας με τους αλήτες». Αλλά ο κουκουλοφόρος αστυνομικός που μπαίνει μέσα στις διαδηλώσεις για να τις προβοκάρει και να τις χτυπήσει είναι για τον ΛΑ.Ο.Σ. όργανο της Δημοκρατίας. Δηλαδή οι κουκουλοφόροι προβοκάτορες είναι όργανα της δημοκρατίας!
«Ανασχηματισμός» και ίδια εξουσία
Μόνο για όσους παίζουν, στον ένα ή άλλο βαθμό, στο παιχνίδι εξουσίας παρουσιάζει ενδιαφέρον ο νέος ανασχηματισμός της γαλάζιας κυβέρνησης. Αυτό άλλωστε ισχύει για όλους τους ανασχηματισμούς που «πάγιο» στόχο έχουν να δώσουν «νέα δυναμική» στην εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική. Ποτέ κανένας ανασχηματισμός δε σηματοδότησε αλλαγή πολιτικής επί το φιλολαϊκότερον, ακόμα και όταν γινόταν παραμονές εκλογών με στόχο την ψηφοθηρία. Από τη σκοπιά αυτή το νέο ανακάτεμα της τράπουλας εξουσίας πρέπει να αφήσει παγερά αδιάφορους τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, που χρόνια τώρα έχουν βαρεθεί να είναι στο ίδιο στημένο έργο θεατές και να τρέφουν ψευδαισθήσεις για την «επόμενη μέρα».
Είναι φανερό ότι η όποια αξία του ανασχηματισμού εξαντλείται στα μηνύματα που στέλνει πρώτα και κύρια στα μεγάλα αφεντικά για την αποφασιστικότητα στη διαχείριση της κυρίαρχης πολιτικής στο επόμενο διάστημα από την εκάστοτε κυβέρνηση. Αυτό είναι και το κυρίαρχο μήνυμα του χτεσινού ανασχηματισμού, ότι δηλαδή η κυβέρνηση θα συνεχίσει με εντεινόμενους ρυθμούς την αντιλαϊκή πολιτική, φορτώνοντας τα βάρη της κρίσης στα λαϊκά στρώματα. Αυτό υποδηλώνει σαφώς η τοποθέτηση των Γ. Παπαθανασίου και Κ. Χατζηδάκη στα υπουργεία Οικονομίας και Ανάπτυξης, αντίστοιχα, αλλά και η παραμονή του υπόλοιπου οικονομικού επιτελείου στη θέση του. Η απομάκρυνση των Γ. Αλογοσκούφη και Χρ. Φώλια, εκτός των άλλων, γίνεται ακριβώς για να «προστατευτεί» από τη λαϊκή δυσαρέσκεια η κυρίαρχη πολιτική που εφάρμοζαν με συνέπεια και οι ίδιοι, αλλά πλέον έχουν «φθαρεί». Αλλωστε το σύστημα, προσωποποιώντας την εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική, προσπαθεί να δημιουργεί άλλοθι στα λαϊκά στρώματα, έτσι που να τα χειραγωγεί όσο μπορεί σ' αυτή την πολιτική. Στην πρώτη γραμμή της κυβερνητικής πολιτικής το επόμενο διάστημα παραμένουν οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στις Εργασιακές Σχέσεις, την Παιδεία, την Υγεία κ.ο.κ.
Ο πρωθυπουργός κάνει ό,τι μπορεί ώστε το νέο κυβερνητικό σχήμα να ανταποκριθεί σε αυτές τις ανάγκες των μονοπωλίων, ρίχνοντας στη μάχη ό,τι καλύτερο του έχει απομείνει από το γαλάζιο στελεχικό δυναμικό. Την ίδια στιγμή δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη η ενίσχυση των μηχανισμών καταστολής μέσω της «αναβάθμισης» του τομέα της Δημόσιας Τάξης, γεγονός που εκπέμπει μήνυμα πυγμής για την αντιμετώπιση των λαϊκών αγώνων. Στην κατεύθυνση αυτή δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως η κυβέρνηση θα αξιοποιήσει το κλίμα τρομολαγνείας που δημιουργείται και από την πρόσφατη δολοφονική επίθεση κατά του αστυνομικού, για να δρομολογήσει νέους μηχανισμούς και μέτρα καταστολής κατά του λαϊκού κινήματος.
Μόνο χειρότερα μπορούν να περιμένουν οι εργαζόμενοι από τυχόν ισχυροποίηση του κυβερνώντος κόμματος, αλλά και από μη αποφασιστική αποδυνάμωση των άλλων κομμάτων του ευρωμονόδρομου. Το δικό τους συμφέρον περνάει μέσα από την αποδυνάμωση τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ, μέσα από την ταξική συσπείρωσή τους για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους, σε ρότα διαμόρφωσης των προϋποθέσεων για να ανατρέψουν την αντιλαϊκή πολιτική. Είναι ο δικός τους βασανιστικός αλλά συνάμα ο μόνος ελπιδοφόρος μονόδρομος για να αλλάξουν στα αλήθεια τα πράγματα προς όφελος της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού.
Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ
Ανέγγιχτη η αντιλαϊκή πολιτική...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΥΣΚΟΛΗ ώρες ώρες η δουλειά των φιλοκυβερνητικών εφημερίδων και αναλυτών κάθε είδους. Τους συμπονούμε...
Αντε τώρα να βρεις κάτι «να πατήσεις», προκειμένου να πείσεις ότι αυτός ο ανασχηματισμός έχει, έστω, ελάχιστη ουσία.
Πολύ δε περισσότερο πως «κάτι αλλάζει» στην κυβερνητική πολιτική. Ζόρικα πράγματα, ζόρικες καταστάσεις, καταδικασμένες εκ των προτέρων.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΛΗΝΑΣ που πιστεύει πως όταν αποχωρήσει από το γραφείο του στο υπουργείο Οικονομίας ο Γιώργος Αλογοσκούφης θα ...πάρει μαζί του και την πολιτική που ακολούθησε;
Προφανώς εκεί θα την αφήσει για τον επόμενο, που, μάλιστα, πρέπει να την προσαρμόσει σε ...κρισιακές συνθήκες. Δηλαδή, να την κάνει ακόμη χειρότερη. Αλλωστε, ο πρωθυπουργός είναι σαφέστατος σε αυτό το θέμα.
ΛΕΤΕ ο Αρης Σπηλιωτόπουλος στο υπουργείο Παιδείας να αποδειχθεί ...πολέμιος της ιδιωτικοποίησης της Παιδείας και της προσαρμογής στις κατευθύνσεις της ΕΕ;
Αν αναλογιστούμε τις παραλίες και τα υπό δημόσιο έλεγχο ξενοδοχεία που παρέδωσε στα μεγάλα ξενοδοχειακά συμφέροντα ως υπουργός Τουρισμού, μόνον ως ...ανέκδοτο μπορεί να ακουστεί.
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ που ανέλαβε να καταστρέψει τη μεγαλύτερη και πιο αξιόπιστη αεροπορική εταιρεία στην Ελλάδα επειδή ήταν κρατική και να χαρίσει απίστευτα κέρδη στους ανταγωνιστές της, τι άλλο μπορεί να τον κάνεις;
Υπουργό Ανάπτυξης, φυσικά. Και ιδού ο Κ. Χατζηδάκης έτοιμος να εφαρμόσει τις «συνταγές» του σε όλη τη βιομηχανία της χώρας. Τη γνώμη του για τις δημόσιες βιομηχανίες την καταλαβαίνετε...
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΝ Σωτήρη Χατζηγάκη, που γίνεται υπουργός Γεωργίας ενόψει αγροτικών κινητοποιήσεων, τι να πούμε; Να υποθέσουμε ότι θα του χρειαστεί η εμπειρία του ως ...υπουργός Δικαιοσύνης;
Παπαγεωργίου Βασίλης
Αν ετοιμάζουν αγροτοδικεία - όπως παλιότερα έκανε το ΠΑΣΟΚ - είναι σαφώς η καλύτερη επιλογή. Το ...ξέρει το «σπορ».
Πίσω από την είδηση...
Παπαγεωργίου Βασίλης
Την Κυριακή 4 Γενάρη, ο μαντρότοιχος μιας ετοιμόρροπης αποθήκης, στη Χώρα Μεσσηνίας, κατέρρευσε και η 18χρονη γυναίκα μετανάστρια από τη Ρουμανία, που κοιμόταν εκεί, καταπλακώθηκε και πέθανε. Οι κάτοικοι της περιοχής, σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου, λένε πως αν το ατύχημα συνέβαινε πριν από μια βδομάδα - όταν οι μετανάστες ήταν πολύ περισσότεροι, αφού η περίοδος της συγκομιδής ήταν ακόμη ανοιχτή - θα είχαν σκοτωθεί περισσότεροι άνθρωποι. Το Σάββατο το πρωί, 3 Γενάρη, κοντά στη Διεύθυνση Αλλοδαπών Αθηνών στο Ρουφ, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, βρέθηκε νεκρός ένας ακόμη μετανάστης, από το Μπαγκλαντές.
Τα δύο αυτά περιστατικά δεν είναι κάτι καινούριο - είναι, απλά, τα πιο πρόσφατα. Και δε δείχνουν μόνο τις τραγικές συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν οι μετανάστες στη χώρα μας. Ούτε το πόσο φτηνή είναι πλέον η ανθρώπινη ζωή - και ιδιαίτερα αυτή των μεταναστών. Τούτα είναι γνωστά. Εκείνο που πρέπει να κάνουμε είναι «να σπάσουμε τον καθρέφτη» και να δούμε την αλήθεια πίσω από αυτόν. Να δούμε τις αιτίες, που γεννούν τέτοια γεγονότα.
Ποιες είναι οι πολιτικές, που επιτρέπουν αυτό το έγκλημα; Ποιοι κρατάνε τους μετανάστες χωρίς δικαιώματα, χωρίς νομιμότητα, να περιμένουν επί ώρες έξω από το Αλλοδαπών ή να κοιμούνται σε ετοιμόρροπα παραπήγματα; Για ποιο λόγο η Ευρωπαϊκή Ενωση - με αποφάσεις των Βρυξελλών και των κυβερνήσεων των χωρών - μελών, άρα και των ελληνικών - μετατρέπεται σε φρούριο και την ίδια στιγμή κρατά σε μόνιμη ομηρία χιλιάδες και χιλιάδες μετανάστες που ξεριζώνονται απ' τις χώρες τους, λόγω των ιμπεριαλιστικών πολέμων; Η πραγματικότητα, σίγουρα, είναι πολύ πιο περίπλοκη από μια είδηση...
Ούτε κουβέντα για δωρεάν συγγράμματα
Ο ΣΥΡΙΖΑ απευθύνεται σε ανθρώπους χωρίς μνήμη, που ξεχνούν ότι άλλα έλεγε χτες και άλλα λέει σήμερα.
Αρχές Νοέμβρη 2007, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γρ. Ψαριανός κατέθεσε στη Βουλή Ερώτηση προς τον υπουργό Παιδείας, ζητώντας την εφαρμογή του νόμου - πλαισίου στο σκέλος που αφορά τη διανομή συγγραμμάτων. Υποτίθεται, βέβαια, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αντίθετος στο νόμο - πλαίσιο, αλλά στην ουσία, οι θέσεις του ήταν παρόμοιες με αυτές της κυβέρνησης και οι προτάσεις του για το νόμο - πλαίσιο δεν ήταν επί της ουσίας αντίθετες σε όλα τα βασικά σημεία του νόμου που τελικά ψήφισε η κυβέρνηση. Συμφωνούσαν και στον περιορισμό της δωρεάν διανομής συγγραμμάτων, αφού πρότειναν να διανέμεται ένα μόνο σύγγραμμα κι ένα βοήθημα ανά μάθημα, αντί να δίνονται δωρεάν σε όλους τους φοιτητές όλα τα απαραίτητα συγγράμματα για όλα τα μαθήματα.
Χτες ο ίδιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, κατέθεσε Ερώτηση στη Βουλή, κάνοντας λόγο για γραφειοκρατία του νόμου - πλαισίου (του οποίου ζητούσε εναγωνίως την εφαρμογή) και καθυστέρηση της διανομής βιβλίων, ενώ πρότεινε να αναπτυχθούν προγράμματα, ώστε να μπορούν οι φοιτητές να βρίσκουν συγγράμματα και συμπληρωματικό υλικό στο ίντερνετ (όπως ζητάει και το ΠΑΣΟΚ)!
Δηλαδή, τη μια ζητάει εφαρμογή του νόμου, την άλλη κατηγορεί το νόμο για «γραφειοκρατία», αλλά σε κάθε περίπτωση δε λέει κουβέντα για την ανάγκη δωρεάν διανομής όλων των απαραίτητων συγγραμμάτων. Κατά τα άλλα, έχουν και το θράσος να το παίζουν «ηγέτες» του φοιτητικού κινήματος στους αγώνες του ενάντια στο νόμο - πλαίσιο και την αναθεώρηση του άρθρου 16.
Τόση σιγουριά;;;
«
Δεν πιστεύω στη θεωρία των Εξαρχείων και των σεναρίων συνωμοσίας. Είναι πλήρως αποπροσανατολιστική...», υποστήριξε ο τέως υπουργός του ΠΑΣΟΚ Μ. Χρυσοχοΐδης σε συνέντευξή του στο «Εθνος» με αφορμή τις προβοκατόρικες δολοφονικές επιθέσεις κατά των αστυνομικών. Μάλιστα, παρακάτω, σε ερώτηση αν απορρίπτει την προσέγγιση περί παρακρατικών μηχανισμών, απαντάει: «Θυμώνω κιόλας. Δεν πρέπει να παραπλανούμε τους πολίτες...». Επίσης, σε άλλο σημείο ισχυρίζεται: «Είναι πολύ ριζοσπαστικοποιημένα άτομα, ανήκουν στο χώρο της άκρας εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς...». Πολλά τα ερωτήματα που προκύπτουν: Από πού αντλεί τόση σιγουριά ο τέως υπουργός; Μάλιστα, πώς πρόλαβε ο Μ. Χρυσοχοΐδης και έδωσε και ιδεολογικό προσδιορισμό και περιεχόμενο; Μήπως η σιγουριά αυτή είναι για να οδηγήσει το μυαλό σε αντίθετη κατεύθυνση από εκεί που το πάει με απόλυτη σιγουριά η λογική του; Δηλαδή, ότι πρόκειται για ξεφωνημένη προβοκάτσια μηχανισμών που στοχεύει άμεσα στο λαϊκό κίνημα. Στοχεύει να φοβίσει, να συντηρητικοποιήσει, να δικαιολογήσει ακόμα σκληρότερους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Τέλος, γιατί τόση σπουδή και κατηγορηματικότητα στον ιδεολογικό προσδιορισμό από τον τέως υπουργό; Γιατί δεν αφήνει έστω και την παραμικρή πιθανότητα για άλλο πράγμα; Ξέχασε πως στο όνομα της «ριζοσπαστικοποίησης» και του «ενάντια στην εξουσία» έχουν στηθεί και είναι γνωστό από ποιους οι «Γκλάντιο» και οι «Κόκκινες Προβιές»;
«Μ' ένα σμπάρο... »
Πού το πάει η «Ελευθεροτυπία»; Πού παραπέμπει πάλι ο τίτλος της «Σε πόλεμο με την αστυνομία»; Φυσικά, αυτή τη φορά φρόντισαν για άλλοθι, παρουσιάζοντας παλιά προκήρυξη του «Επαναστατικού Αγώνα». Κάποιοι βέβαια - όχι τόσο αθώοι - θα έλεγαν πως είναι η τακτική τού «μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια», δηλαδή από τη μια εξασφαλίζεται άλλοθι και από την άλλη γίνεται και μια παράξενη;! προβολή...
Για ενιαίο ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος
Με την έναρξη και την εξέλιξη των πολεμικών επιχειρήσεων του Ισραήλ στη Γάζα, που αντικειμενικά πυροδότησαν τα αισθήματα συμπαράστασης και αλληλεγγύης του λαού και της νεολαίας προς τον αγωνιζόμενο παλαιστινιακό λαό, οι αστικές πολιτικές δυνάμεις και οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου σε Ευρώπη και ΗΠΑ χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το δοκιμαζόμενο λαό της Παλαιστίνης, μιλούν για «ανθρωπιστική κρίση» και κάνουν «εκκλήσεις» για εκεχειρία. «Ξεχνώντας» ότι υπάρχει κατακτητής και κατεχόμενος, ότι τα παλαιστινιακά εδάφη είναι υπό την κατοχή του Ισραήλ, ότι οι Παλαιστίνιοι είναι αποκλεισμένοι σε μια λωρίδα γης. «Ξεχνώντας» το κύριο και δίκαιο αίτημα των ίδιων των Παλαιστινίων: Ιδρυση ενιαίου ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Οι εκφραστές της κυρίαρχης πολιτικής «δακρύζουν» για τους εκατοντάδες νεκρούς, για τα διαμελισμένα παιδιά της Παλαιστίνης, για τη ματωμένη Γάζα και σύσσωμοι μιλούν για κατάπαυση του πυρός. Θέλουν να μετριάσουν τον αποτροπιασμό της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού και της νεολαίας, με προτάσεις που στέκονται μόνο στη μια ή την άλλη πλευρά της τραγωδίας που ζει ο παλαιστινιακός λαός και δεν αμφισβητούν τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή: Είτε πρόκειται για το γαλλο-αιγυπτιακό σχέδιο για κατάπαυση του πυρός, άνοιγμα περασμάτων για ανθρωπιστική βοήθεια και εγγυήσεις για μακρόχρονη εκεχειρία, είτε για την έκκληση για τήρηση των ανθρωπιστικών αξιών από τον Υπατο Αρμοστή του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, είτε για την ίδια την πρακτική του Ισραήλ να ...διακόπτει τους βομβαρδισμούς για τρεις ώρες τη μέρα, προκειμένου να περάσει η ανθρωπιστική βοήθεια.
Φυσικά, ο παλαιστινιακός λαός έχει απόλυτη ανάγκη την ανθρωπιστική βοήθεια, τα φάρμακα, τα τρόφιμα, την όποια χρηματική ενίσχυση. Και, φυσικά, έχει ανάγκη τον τερματισμό των πολεμικών επιχειρήσεων του Ισραήλ στη Γάζα. Ομως, η σημερινή εισβολή του Ισραήλ αποτελεί συνέχεια της κατοχής των παλαιστινιακών εδαφών, της ιμπεριαλιστικής πολιτικής στην περιοχή, κομμάτι της οποίας είναι και οι πολεμικές επεμβάσεις του Ισραήλ στα παλαιστινιακά εδάφη. Οι προτάσεις και τα σχέδια των εκφραστών του κεφαλαίου είναι άκρως υποκριτικές και ενταγμένες στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, δεν αρθρώνουν λέξη για το αίτημα των Παλαιστινίων για ανεξάρτητο κράτος, δεν καταδικάζουν, ούτε καν φραστικά, την ισραηλινή κατοχή.
Η στήριξη και η συστράτευση με το λαό της Παλαιστίνης στον αγώνα του για τη δική του πατρίδα είναι το στοιχείο που διαφοροποιεί την πηγαία και γνήσια λαϊκή αλληλεγγύη στον αγώνα του λαού της Παλαιστίνης από τις κορόνες των ιμπεριαλιστών που δήθεν δακρύζουν για τα σκοτωμένα παιδιά της Παλαιστίνης. Ο παλαιστινιακός λαός έχει άμεση και αδήριτη ανάγκη την αλληλεγγύη όλων μας. Μια αλληλεγγύη που εκφράζεται ήδη ποικιλόμορφα, με πορείες, διαδηλώσεις, συμβολικές πρωτοβουλίες, αποστολή φαρμάκων και χρημάτων βγαλμένων από το υστέρημα του λαού και της νεολαίας. Ο λαός της Παλαιστίνης έχει ανάγκη από τον εντεινόμενο αντιιμπεριαλιστικό αγώνα σε κάθε χώρα, που μπορεί να ασκήσει πραγματική πίεση. Πίεση, όμως, για το αίτημα που καταρχήν ο ίδιος ο παλαιστινιακός λαός διεκδικεί, το δίκαιο αίτημα για την ίδρυση ενιαίου ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους.
Feeds
