Δύο παραδείγματα από τη χτεσινή μόνο δραστηριότητα των κυβερνητικών στελεχών είναι αποκαλυπτικά. Ο Αλ. Τσίπρας επισκέφτηκε το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και έβγαλε ένα λόγο που σίγουρα θα βρει πολλούς χειροκροτητές ανάμεσα στους μεγαλοαγρότες και τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο χώρο.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, είπε ότι δίνει μάχη απέναντι στους «θεσμούς» να απαλύνει τα φορολογικά μέτρα για τους «κατ' επάγγελμα αγρότες», τους οποίους μάλιστα δεσμεύτηκε να περιορίσει κι άλλο σε απόλυτα νούμερα, αυξάνοντας το όριο του εισοδήματος που πρέπει να αποκτά κανείς από την ενασχόληση με τη γεωργία και την κτηνοτροφία για να χαρακτηριστεί έτσι.
Στην πραγματικότητα, ομολόγησε ότι διαπραγματεύεται για λογαριασμό του κεφαλαίου, είτε αυτό δραστηριοποιείται στη βιομηχανία, είτε στο εμπόριο και τις υπηρεσίες, είτε στην αγροτική παραγωγή και την κτηνοτροφία. Τα μέτρα που ετοιμάζεται να συμφωνήσει η κυβέρνηση με τους δανειστές, είναι μέτρα που επιταχύνουν τη συγκέντρωση της γης και της παραγωγής σε ακόμα λιγότερα χέρια, όπως προβλέπει η Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ.
Το άλλο παράδειγμα, εξίσου αποκαλυπτικό, έρχεται από το υπουργείο Εργασίας. Εκεί, ο αρμόδιος υπουργός είπε «φόρα παρτίδα» στην αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ ότι όλα τα αντιασφαλιστικά μέτρα που είδαν έως τώρα το φως της δημοσιότητας, και μάλιστα στην πιο άσχημη εκδοχή τους, θα περιληφθούν στη συμφωνία με τους «θεσμούς». Οδηγός της κυβέρνησης είναι το «σύστημα των τριών πυλώνων» στο Ασφαλιστικό, που ωριμάζει σιγά σιγά με τους νόμους και των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Το ίδιο ισχύει και για τα Εργασιακά, καθώς επανέρχεται όλη η ατζέντα που συζητούσε η τρόικα με την προηγούμενη κυβέρνηση, και μάλιστα ενισχυμένη με νέα μέτρα. Αυτό που διαφαίνεται είναι ότι η κυβέρνηση θα νομοθετήσει, ανάμεσα σε άλλα, την αυστηροποίηση των προβλέψεων για τη συνδικαλιστική δράση, με έμφαση στην περιστολή του δικαιώματος στην απεργία και ταυτόχρονα ευνοϊκότερους όρους για την εργοδοσία, προκειμένου να κάνει ομαδικές απολύσεις.
Επομένως, αυτό που έχουν απέναντί τους οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα, είναι μια κυβέρνηση στρατευμένη στα συμφέροντα του κεφαλαίου, η οποία μάλιστα προσπαθεί να διεκπεραιώσει τις υποθέσεις του χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά επιδιώκει να κάνει και το λαό συμμέτοχο στη σφαγή του, χειροκροτητή της αντιλαϊκής πολιτικής της.
Είναι χαρακτηριστικά όσα έλεγε χτες ο Γ. Κατρούγκαλος στην αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ζητούσε να κινητοποιηθούν οι εργαζόμενοι ώστε να ενισχυθεί η διαπραγματευτική ικανότητα της κυβέρνησης και να αποφύγει ορισμένα από τα μέτρα που υποτίθεται ότι δεν είναι από τα βασικά της συμφωνίας και υπάρχουν ακόμα κάποια περιθώρια για τροποποιήσεις!
Το θράσος τους είναι απύθμενο. Τα ίδια όμως λέει πάνω - κάτω και η εργοδοτική - κυβερνητική πλειοψηφία στη ΓΣΕΕ. Χτες, ο Γ. Παναγόπουλος διαπίστωσε στη συνάντηση με τον πρόεδρο της ΝΔ ότι όταν μια κυβέρνηση διαπραγματεύεται με τη συναίνεση των άλλων κομμάτων, τα καταφέρνει καλύτερα! Για να του απαντήσει ο Ευ. Μεϊμαράκης ότι στο μέτωπο αυτό, της συναίνεσης, μεγάλη αξία έχει και η συμμετοχή της ΓΣΕΕ.
Μήπως όμως και οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν έλεγαν τα ίδια πριν από λίγες μόλις βδομάδες, καλώντας τους εργαζόμενους να δώσουν χέρι βοήθειας στην κυβέρνηση, η οποία υποτίθεται ότι έδινε μάχη απέναντι στους δανειστές; Το δηλητήριο της ανοχής και της αναμονής που έσταξαν στις εργατικές -λαϊκές συνειδήσεις και ο πολύτιμος χρόνος που χάθηκε και με τη δική τους συμβολή για την οργάνωση της πάλης, στοιχίζουν στην εργατική τάξη και το λαό νέες θυσίες για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Να, λοιπόν, ποιοι βρίσκονται απέναντι από τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Να ποιοι πολεμούν τα πραγματικά τους συμφέροντα. Τώρα αποκαλύφθηκαν όλοι. Στέκονται ο ένας δίπλα στον άλλο και ακονίζουν τα μαχαίρια για την τελική επίθεση, που θα οδηγήσει στην ψήφιση και εφαρμογή του 3ου μνημονίου.
Θα το επιτρέψουμε; Η απάντηση είναι αυτονόητα όχι. Το ΠΑΜΕ, οι άλλες δυνάμεις της Κοινωνικής Συμμαχίας δείχνουν το δρόμο, χαράζουν πορεία. Δεν άφησαν σε χλωρό κλαρί την κυβέρνηση, την εργοδοσία και τα συνδικαλιστικά τους δεκανίκια, προειδοποίησαν, αποκάλυψαν, πάλεψαν για να δημιουργηθούν, να στηριχτούν και να ενισχυθούν εστίες αντίστασης στην κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική.
Τώρα, μπροστά μας έχουμε μια δύσκολη και απαιτητική μάχη: Να βγάλουν οι εργαζόμενοι συμπεράσματα, να αποτελέσουν αυτά κίνητρο για δράση. Τις επόμενες μέρες πρέπει να δυναμώσει η συζήτηση στους χώρους δουλειάς, η αντιπαράθεση με τις δυνάμεις εκείνες που πάνε να βγάλουν λάδι την κυβέρνηση, να σπείρουν νέες αυταπάτες και αναμονές.
Ολη αυτή η διαφωτιστική και οργανωτική δουλειά πρέπει να συγκλίνει σ' ένα στόχο: Να πλημμυρίσουν κυριολεκτικά οι δρόμοι όταν η κυβέρνηση φέρει στη Βουλή τη συμφωνία με τους «θεσμούς». Να ανέβουν οι αγωνιστικές διαθέσεις, η συσπείρωση στη γραμμή που παλεύει το ΠΑΜΕ, για την ανάκτηση των απωλειών, την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Η νέα περίοδος, από Σεπτέμβρη, πρέπει να βρει το κίνημα ετοιμοπόλεμο και μαχητικό, μπροστά στην εφαρμογή των μέτρων που βιάζεται να ψηφίσει η κυβέρνηση.
Στο σημερινό 4σέλιδο «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία», μπορείτε να διαβάσετε:
Συνάντηση για το λεγόμενο «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» αναμενόταν να έχουν χτες βράδυ τα τεχνικά κλιμάκια των «θεσμών» με στελέχη του υπουργείου Εργασίας. Σύμφωνα με πληροφορίες, αντικείμενο της συζήτησης θα ήταν η εφαρμογή του μέτρου που θέσπισε πιλοτικά η προηγούμενη κυβέρνηση, με έμφαση στην ταχύτερη ενσωμάτωση (δηλαδή κατάργηση) όλων των προνοιακών επιδομάτων στο «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα».
Μια τέτοια εξέλιξη θα σημάνει απώλεια εισοδήματος για χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά, καθώς η χρηματοδότηση του «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος» προβλέπεται να γίνει από την «εξοικονόμηση» υπαρχόντων πόρων. Στο σχέδιο της προηγούμενης κυβέρνησης, το ποσό αυτό υπολογιζόταν γύρω στο 1 δισ. ευρώ.
Τα επιδόματα που βρίσκονται στη «γραμμή κινδύνου» είναι αυτά της στήριξης τέκνων, τα ειδικά τριτεκνικά και πολυτεκνικά επιδόματα που δίνει ο ΟΓΑ, τα φοιτητικά επιδόματα, τα προνοιακά επιδόματα του ΟΓΑ, ακόμα και το ΕΚΑΣ, για το οποίο έχει εκφραστεί η πρόθεση κυβέρνησης και θεσμών να το καταργήσουν, έστω και σταδιακά, μέσω της συνολικής επανεξέτασης των προνοιακών επιδομάτων.
Οπως γραφόταν στο προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού για το 2015, «για την καθολική εφαρμογή του προγράμματος (σ.σ. "ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα ") σε εθνικό επίπεδο, οι πιστώσεις αναμένεται να καλυφθούν από πόρους που θα προέλθουν αποκλειστικά από τη συνολική αναμόρφωση του συστήματος Κοινωνικής Πρόνοιας στη χώρα».
Με τον τρόπο αυτό, το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» αναδιανέμει τα ίδια ψίχουλα σε περισσότερους φτωχούς και πάμφτωχους, όπως αυτοί ορίζονται από τις στατιστικές υπηρεσίες της ΕΕ και της κυβέρνησης. Στην πραγματικότητα, με τη μέθοδο του «μίξερ», αθροίζονται όλα τα επιδόματα και τίθεται όριο «επιβίωσης» για μια τετραμελή οικογένεια τα 400 ευρώ το μήνα. Δηλαδή, 13,1 ευρώ τη μέρα για τις ανάγκες τεσσάρων ανθρώπων, βάσει του σχεδίου που συνέταξε η προηγούμενη κυβέρνηση.
Με τον τρόπο αυτό, εξειδικεύονται οι κατευθύνσεις των εκθέσεων του ΟΟΣΑ και του ΔΝΤ για την «αναμόρφωση» των κοινωνικών επιδομάτων. Οπως σημειώνει το «Ενημερωτικό Δελτίο» 3/2012 της «Ομάδας ανάλυσης δημόσιας πολιτικής» του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, «η κεντρική ιδέα της Εκθεσης (σ.σ. του ΟΟΣΑ) είναι η κατάργηση των περισσοτέρων επιδομάτων που λειτουργούν σήμερα και η αντικατάστασή τους από άλλα, τα οποία θα χορηγούνται με εισοδηματικά κριτήρια». Τέτοια θα είναι η λεγόμενη «εισοδηματική ενίσχυση» που προβλέπεται στο «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα».
Αντίστοιχα, η σχετική έκθεση του ΔΝΤ γράφει: «Η μεγαλύτερη εξοικονόμηση μπορεί να επιτευχθεί με την κατάργηση των περισσοτέρων επιδομάτων και την αντικατάστασή τους από ένα ενιαίο πρόγραμμα ελάχιστου εισοδήματος - το οποίο θα λειτουργεί με εισοδηματικά κριτήρια και θα απευθύνεται στο χαμηλότερο 20% της κατανομής εισοδήματος (χρησιμοποιώντας αντικειμενικά κριτήρια για τον έλεγχο της φοροδιαφυγής και της απόκρυψης εισοδήματος)"».
Αντιδρούν στις εξαντλητικές συνθήκες δουλειάς και στην αυθαιρεσία των εργοδοτών που χτυπάει «κόκκινο»
Ο Σύνδεσμος Ξενοδοχοϋπαλλήλων Κέρκυρας υπενθυμίζει τον πρόσφατο θάνατο νεαρής Ουκρανής, μαθητευόμενης σε ξενοδοχείο της Ζακύνθου, και εξηγεί ότι αντίστοιχες συνθήκες αντιμετωπίζουν και οι ξενοδοχοϋπάλληλοι στην Κέρκυρα.
Στην ανακοίνωσή του αναφέρει: «Πριν από λίγες μέρες μια νέα εργαζόμενη, θύμα του σκλαβοπάζαρου των αλλοδαπών, άφησε την τελευταία της πνοή σε ξενοδοχείο της Ζακύνθου θυσιάζοντας τη ζωή της στο βωμό της εργοδοτικής κερδοφορίας. Εργαζόταν 10 και 12 ώρες καθημερινά με ιλιγγιώδεις ρυθμούς εργασίας, που τελικά αποδείχτηκαν εξοντωτικοί. Κάθε χρόνο εδώ στην Κέρκυρα δεκάδες εργαζόμενοι οδηγούνται στο νοσοκομείο, στα Κέντρα Υγείας και τα ιδιωτικά ιατρεία είτε με συμπτώματα υπερκόπωσης, εξάντλησης, είτε πιεσμένοι από την εργοδοτική αυθαιρεσία και αυταρχισμό, είτε μετά από εργατικά "ατυχήματα" που προκαλούνται από την πλημμελή λήψη μέτρων προστασίας των εργαζομένων, αλλά και την ένταση της δουλειάς. Παρά τις επανειλημμένες καταγγελίες μας κανενός δεν ιδρώνει το αυτί!».
Ο Σύνδεσμος σημειώνει, επίσης, πρόσφατα περιστατικά, ενδεικτικά της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και των κινδύνων στους οποίους είναι εκτεθειμένοι οι εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία του νησιού. Οπως καταγγέλλει, ξενοδοχοϋπάλληλος απλήρωτος επί δύο χρόνια δέχθηκε επίθεση από τον εργοδότη όταν ζήτησε τα δεδουλευμένα του, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί στο νοσοκομείο. Σε άλλο ξενοδοχείο, ξενοδοχοϋπάλληλος μεταφέρθηκε επίσης σε κατάσταση σοκ στο νοσοκομείο, αφού δέχθηκε επίθεση από πελάτη.
«Το θράσος της εργοδοσίας έχει πλέον ξεπεράσει κάθε όριο», τονίζει ο Σύνδεσμος, και επισημαίνει πως το θράσος αυτό «τροφοδοτείται απ' το αντεργατικό - αντιλαϊκό και αντιδημοκρατικό τοπίο ζούγκλας που έχουν διαμορφώσει οι κυβερνητικές πολιτικές και η Ευρωπαϊκή Ενωση».
Τέλος, υπενθυμίζει πως λίγα χρόνια πριν, όταν ο συγκεκριμένος εργοδότης που επιτέθηκε στον εργαζόμενο εμφανίστηκε στο νησί «οι επενδυσιολάγνοι τον υποδέχτηκαν μετά βαΐων και κλάδων», την ίδια ώρα που «"επένδυε" στον τόπο με δεκάδες απολύσεις εργαζομένων, παραβιάσεις των ΣΣΕ και εισάγοντας σκληρό all inclusive στην περιοχή δραστηριοποίησής του». Οσο για τη σημερινή κατάσταση, το σωματείο εξηγεί πως «ο "επενδυτής" έχει φεσώσει εργαζόμενους και όχι μόνον, ανοίγοντας πανιά γι' άλλες "επενδύσεις", σ' άλλες περιοχές».
Ζητάνε μεγαλύτερη «ευελιξία», ρευστότητα, φοροασυλία και μείωση του «λειτουργικού κόστους» για να παραμείνουν ανταγωνιστικοί
Αυτά προκύπτουν απ' όσα εμφανίζεται να λέει ο Γιάννης Ρέτσος, αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ) και πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων (ΠΟΞ), σε ρεπορτάζ που αναπαράχθηκε πρόσφατα από πολλά ΜΜΕ.
Η αλήθεια είναι βέβαια ότι μια σειρά αντεργατικοί νόμοι προσφέρουν σήμερα στους μεγαλοξενοδόχους τη δυνατότητα να απασχολούν τζάμπα σχεδόν εργάτες, χωρίς απαραίτητα να καταφεύγουν στην «παράνομη» απασχόληση ανασφάλιστων.
Συμβάσεις μιας μέρας, «ενοικιαζόμενοι», «έξτρα» εργαζόμενοι και «διαλείπουσα» εργασία, «μαθητευόμενοι», όχι μόνο από την Ελλάδα, αλλά και από μια σειρά ξένες χώρες, άνεργοι που πιάνουν δουλειά μέσα από προγράμματα voucher, όπως αυτό της «Επιταγής Εισόδου», είναι μερικές από τις «νόμιμες» σχέσεις εργασίας που τείνουν να γίνουν κυρίαρχες στον τομέα του Τουρισμού, ο οποίος αποτελεί το κατεξοχήν φυτώριο για την επέκταση των αντεργατικών ανατροπών και σε άλλους κλάδους.
Οι ορέξεις όμως των ξενοδοχειακών ομίλων φτάνουν ακόμα πιο πέρα. Ετσι, ο αντιπρόεδρος του ΣΕΤΕ ζήτησε μεγαλύτερη «ευελιξία» στη δυνατότητα που έχουν οι επιχειρήσεις να αυξομειώνουν το προσωπικό, επικαλούμενος την εποχικότητα στη λειτουργία των επιχειρήσεων. Στην πράξη, όμως, την ευελιξία που ζητούν οι ξενοδόχοι, την έχουν ήδη κάνει πράξη: Για παράδειγμα, καθόλου δε διστάζουν να «μοιράσουν» αναγκαστικές άδειες στους εργαζόμενους όταν υπάρξει ακόμα και η ελάχιστη πτώση στην πληρότητα των μονάδων τους.
Την ίδια ώρα, όπως έχουν καταγγείλει οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στον κλάδο, περισσότερες από 160 επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις που υπογράφτηκαν από Ενώσεις Προσώπων, ενώσεις δηλαδή που στήνουν οι ίδιοι οι εργοδότες, προβλέπουν τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας με διευθυντικό δικαίωμα. Ετσι, τα 12ωρα ξεκινούν και τελειώνουν μαζί με τη σεζόν, που μπορεί να περνά ακόμα και χωρίς ρεπό.
Οσο για την κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, για την οποία ο εκπρόσωπος των ξενοδόχων έσπευσε να σημειώσει πως είναι η μόνη μεγάλη κλαδική σύμβαση σε ισχύ, η Πανελλαδική Γραμματεία Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων του ΠΑΜΕ υπενθυμίζει με ανακοίνωσή της: Η κλαδική Συλλογική Σύμβαση διατηρεί τη μείωση της τάξης του 15% στους μισθούς για τέταρτη χρονιά φέτος, ενώ η εφαρμογή της περιορίζεται περίπου στο 10% του συνόλου των εργαζομένων στα 9.000 ξενοδοχεία της χώρας.
Κατά τ' άλλα, προκαλώντας χωρίς ντροπή τους χιλιάδες ξενοδοχοϋπαλλήλους, ο Γ. Ρέτσος έκανε λόγο για «θλιβερές καταστάσεις με αντιληπτές αρνητικές κοινωνικές συνέπειες» σε ό,τι αφορά τη γενικευμένη απληρωσιά στον κλάδο και για να «αντιμετωπιστεί» το ζήτημα ζήτησε «ρευστότητα» και φθηνό χρήμα για τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, φοροασυλία και μείωση του λειτουργικού κόστους!
Ολα αυτά, όπως είπε, για να μπορούν οι μεγαλοεργοδότες «να ανταποκριθούν εγκαίρως στις υποχρεώσεις προς τους εργαζόμενους», από τους οποίους όμως έχουν την απαίτηση να προσφέρουν τη δουλειά τους αδιάκοπα και όχι μόνο όταν τους καταβάλλουν τον πενιχρό μισθό.
Σε κάθε περίπτωση, η πραγματικότητα είναι πως από τα λεφτά των επιδοτήσεων, των κοινοτικών προγραμμάτων, των παχυλών δανείων, ούτε ευρώ δεν προορίζεται για τους εργαζόμενους. Εξάλλου, και στις συνθήκες της κρίσης, οι επενδύσεις από τους ξενοδοχειακούς ομίλους, με τη στήριξη διεθνών και εγχώριων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, δεν έλειψαν. Από το 2009 έως το 2013 δημιουργήθηκαν περισσότερες από 900 νέες ξενοδοχειακές μονάδες. Την ίδια περίοδο, όμως, η επίθεση στους εργαζόμενους εντάθηκε.
Ο εκπρόσωπος των εργοδοτών αναφέρθηκε, τέλος, στους «εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας που βάζουν κάθε μέρα το τσουκάλι στη φωτιά από την απασχόλησή τους στα ξενοδοχεία της χώρας».
Αυτό είναι που «υπόσχεται» στους ξενοδοχοϋπαλλήλους που λιώνουν σε συνθήκες εντατικοποίησης η «ναυαρχίδα» της οικονομίας και η «ατμομηχανή» της ανάπτυξης, όπως έλεγε ο Γ. Ρέτσος: Κάτι να βάλουν στο καθημερινό «τσουκάλι». Δηλαδή, λίγα από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των ξενοδοχειακών ομίλων. Κι αυτά υπό τον όρο να διευρύνονται διαρκώς τα κέρδη που απομυζούν οι μεγαλοεργοδότες από το δικό τους μόχθο...
Το «παζάρι» που στήνει ο ΣΕΤΕ πάνω στην «αδήλωτη εργασία» αποτυπώνεται και στις θέσεις του για το λεγόμενο «μη μισθολογικό κόστος» και τις ασφαλιστικές εισφορές, που βρίσκονται αναρτημένες στην ιστοσελίδα του. Εκεί, ο ΣΕΤΕ περιγράφει τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, που έχει ήδη συντελεσθεί, ως «ένα μέτρο που ασφαλώς κινείται στη σωστή κατεύθυνση, γιατί μειώνει την υπέρογκη φορολογική επιβάρυνση της εργασίας».
Παράλληλα, κάνει σαφές πως η μείωση αυτή δεν του αρκεί, αλλά ζητά ακόμα μεγαλύτερη, «προκειμένου να πλησιάσουμε στο ύψος των καταβαλλόμενων στις ανταγωνιστικές προς την Ελλάδα χώρες ασφαλιστικών εισφορών».
Στην απαίτησή τους για μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, οι εργοδότες αξιοποιούν ως προκάλυμμα την πάταξη τάχα της ανασφάλιστης εργασίας, την οποία οι ίδιοι αξιοποιούν για φτηνότερα εργατικά χέρια: «Το κόστος για την ανωτέρω μείωση μπορεί να καλυφθεί μέσω των εσόδων που θα προέλθουν από την πάταξη της εισφοροδιαφυγής και της αδήλωτης εργασίας, φαινομένων τα οποία ασφαλώς και είναι κατακριτέα και θα πρέπει μέσω αυστηρών ελέγχων να περιοριστούν στο ελάχιστο, καθότι εκτός των δυσμενών συνεπειών που έχουν για τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων, νοθεύουν και τον υγιή ανταγωνισμό», αναφέρει ο ΣΕΤΕ, κοροϊδεύοντας ωμά τους εργαζόμενους.
Μαζική διαμαρτυρία, χτες, στο υπουργείο Εργασίας
Συνέχεια της κινητοποίησης θα αποτελέσει τις επόμενες μέρες η καθημερινή παρέμβαση στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές, με στόχο να δοθεί αποφασιστική αγωνιστική απάντηση με εργατική - λαϊκή κινητοποίηση τη μέρα που η συμφωνία κυβέρνησης - ιμπεριαλιστικών οργανισμών θα έρθει στη Βουλή.
Στις 10 το πρωί έγινε συγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος και ακολούθησε διαδήλωση έξω από το υπουργείο Εργασίας. Εξω από το υπουργείο μίλησαν η Γιώτα Ταβουλάρη, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργαζομένων στο Φάρμακο, ο Σωτήρης Πουλικόγιαννης, πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας Ελλάδας, και η Λίνα Ράλλη, μέλος της διοίκησης της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Επισιτισμού - Τουρισμού.
Στη συνέχεια, αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ συναντήθηκε με τον υπουργό Εργασίας, Γιώργο Κατρούγκαλο, στον οποίο έθεσε το συνολικό πλαίσιο αιτημάτων που αφορά στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, στις ΣΣΕ, στην απλήρωτη εργασία, στις απολύσεις κ.λπ. Απαίτησε, μεταξύ άλλων, την κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων, την επαναφορά κλάδων στα Βαρέα και Ανθυγιεινά κ.ά.
Μετά τη συνάντηση με τον υπουργό, ο Γ. Πέρρος, μέλος της ΕΓ του ΠΑΜΕ, ενημέρωσε τους συγκεντρωμένους για όσα τους είπε ο υπουργός και υπογράμμισε πως όλοι πρέπει να ριχτούν στη μάχη για την οργάνωση του αγώνα. Σε δηλώσεις του λίγο μετά, σημείωσε ανάμεσα σε άλλα:
«Φαίνεται ότι ο υπουργός θα ανοίξει, όπως είπε, δημόσιο διάλογο για όλα τα θέματα, και για το Ασφαλιστικό, και για τα Εργασιακά και για το συνδικαλιστικό νόμο. Για εμάς δημόσια συζήτηση, όπως την εννοεί η κυβέρνηση, και έχουμε πείρα γι' αυτό, σημαίνει να κάνουν συνένοχους τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους στην αντιλαϊκή πολιτική της. Αυτό που διαφάνηκε καθαρά είναι ότι μπροστά στην υπογραφή της συμφωνίας δεν υπολογίζουν κανένα εργατικό δικαίωμα, θέλουν να τα ισοπεδώσουν όλα.
Στέλνουμε ένα μήνυμα στους εργαζόμενους, στους ανέργους, στους συνταξιούχους και τους αυτοαπασχολούμενους, ότι ο μόνος δρόμος είναι η οργάνωση του αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς και συνολικά η συμπόρευση με τα συνδικάτα και το ταξικό εργατικό κίνημα, με το ΠΑΜΕ».
Αποκαλυπτικός ο υπουργός Εργασίας στη χτεσινή συνάντηση με αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ
Eurokinissi |
Στη χτεσινή συνάντηση αντιπροσωπείας του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ) με τον υπουργό Εργασίας, Γ. Κατρούγκαλο, στο πλαίσιο της μαζικής παράστασης διαμαρτυρίας ενάντια στους αντιασφαλιστικούς και αντεργατικούς σχεδιασμούς, αναδείχθηκαν όχι μόνο οι προθέσεις της κυβέρνησης, αλλά και η συγκεκριμένη μορφή που παίρνουν πλέον οι αντιλαϊκοί σχεδιασμοί.
Ο υπουργός Εργασίας επισήμανε ότι είναι δεδομένη η ψήφιση των αντιασφαλιστικών μέτρων που συζητούνται αυτές τις μέρες, με την έννοια ότι αποτελούν ρητές δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς με τη συμφωνία στου eurosummit στις 12 Ιούλη.
Παράλληλα, επιβεβαίωσε κι αυτός την πρόθεση της κυβέρνησης να ολοκληρώσει άμεσα τη συμφωνία για το νέο μνημόνιο, για την οποία, όπως είπε, ένα από τα προαπαιτούμενα είναι η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, με κατάργηση όλων των πρόωρων συντάξεων, ανεξάρτητα από τους ρυθμούς που θα επιλεγούν τελικά.
Συνοπτικά, τα αντιασφαλιστικά μέτρα που η κυβέρνηση θεωρεί δεδομένα και θα ψηφιστούν στο πλαίσιο του 3ου μνημονίου, όπως προέκυψε και από τη συνάντηση με τον Γ. Κατρούγκαλο, είναι:
Ο Γ. Κατρούγκαλος είπε ευθαρσώς στη συνάντηση ότι δεν μπορεί να αποστεί από τις αποφάσεις του eurosummit, όπου «δεσμευόμαστε να προωθήσουμε φιλόδοξες μεταρρύθμιση στο συνταξιοδοτικό σύστημα και να προωθήσαμε πολιτικές για την αντιστάθμιση του νομικού αποτελέσματος των αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας. Επίσης, να εφαρμόσουμε τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος ή ισοδύναμα μέτρα μέχρι τον Οκτώβρη του 2015».
Κατά τα άλλα, ο υπουργός παρουσίασε «τις σκέψεις του» - όπως είπε - για το νέο Ασφαλιστικό, αν και στην πραγματικότητα παραβιάζει ανοιχτές πόρτες. Γιατί δεν αποτελεί νέα πρόταση ο διαχωρισμός της σύνταξης σε δύο μέρη, στη βασική και στο ανταποδοτικό της μέρος, όπως άλλωστε προβλέπεται και από την έως τώρα νομοθεσία για τον υπολογισμό των συντάξεων από 1/1/2015.
Για τη βασική, ο υπουργός είπε ότι θα είναι στο ύψος του ορίου φτώχειας (ως όριο θεωρείται το 60% του μέσου εισοδήματος) θα χρηματοδοτείται από τη φορολογία μέσω του κρατικού προϋπολογισμού και το υπόλοιπο μέρος από τις ασφαλιστικές εισφορές και θα είναι ανταποδοτική. Στην πράξη περιέγραψε το σύστημα που νομοθετήθηκε με το νόμο 3863/10 (γνωστό και ως νόμο Κουτρουμάνη).
Ούτε, βέβαια, αποτελεί δική του σκέψη η ενσωμάτωση της επικουρικής στην κύρια σύνταξη. Είναι μέτρο που απορρέει από τον ευρωενωσιακό σχεδιασμό για ασφαλιστικά συστήματα τριών πυλώνων, της κύριας, της επαγγελματικής και της ιδιωτικής Ασφάλισης, η οποία μετατρέπει την Ασφάλιση σε καθαρά ατομική υπόθεση.
Ως προς τα Εργασιακά, υπενθυμίζεται ότι η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί για την αλλαγή προς το χειρότερο του νομικού πλαισίου που διέπει τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, τη συνδικαλιστική δράση και τις ομαδικές απολύσεις. Σύμφωνα, επίσης, με τα λεγόμενα του υπουργού, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να ξεχάσουν μια για πάντα ακόμα και την κουτσουρεμένη προεκλογική δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ για νομοθετική επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ.
Οπως είπε στη συνάντηση ο Γ. Κατρούγκαλος, ως προς τα Εργασιακά υπάρχει η δέσμευση από τις 12 Ιούλη «να επανεξεταστούν και να εκσυγχρονιστούν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις, η συνδικαλιστική δράση και στην ίδια γραμμή με τη σχετική οδηγία της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τις καλές πρακτικές οι ομαδικές απολύσεις, με βάση ένα χρονοδιάγραμμα και μια μέθοδο που θα συμφωνηθεί με τους θεσμούς. Στη βάση αυτής της επανεξέτασης, οι πολιτικές στο χώρο της εργασίας θα πρέπει να ευθυγραμμιστούν με τις διεθνείς και τις ευρωπαϊκές καλές πρακτικές».
Στη χτεσινή κινητοποίηση του ΠΑΜΕ παραβρέθηκε το μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής του Κόμματος Χρήστος Κατσώτης, ο οποίος έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Είμαστε εδώ σήμερα, συμπαραστεκόμαστε στον αγώνα των εργαζομένων ενάντια στον πόλεμο που συνεχίζουν η αστική τάξη, το κεφάλαιο, η ΕΕ, η κυβέρνηση και τα κόμματα που τους υπηρετούν. Οι επιχειρηματικοί όμιλοι σήμερα, μέσα από αυτή την πολιτική, ωφελούνται, ζημιώνονται οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι και οι αγρότες. Δεν υπάρχει άλλη λύση πέρα από την ισχυρή συμμαχία και τον αγώνα ενάντια στα μονοπώλια και τις πολιτικές που τα υπηρετούν. Αυτός ο δρόμος είναι μονόδρομος για τον φτωχόκοσμο, για τα λαϊκά στρώματα της χώρας μας».
Το 1885, ο Γερμανός μεταλλειολόγος Αιμίλιος Γρόμαν συμβλήθηκε με την εταιρεία «Σέριφος - Σπηλιαλέζα» (ιδιοκτησίας της γαλλικής μεταλλευτικής εταιρείας στο Λαύριο) και ανέλαβε εργολαβικά την εξόρυξη του ορυκτού πλούτου στο νησί. Με διάφορα μέσα, ο Γρόμαν αποσπούσε από τους ιδιοκτήτες των μικρών κλήρων τα χωράφια τους χωρίς να τους αποδίδει το νόμιμο μέρισμα και τους εξανάγκαζε να δουλεύουν στην εξόρυξη με μεροκάματα πείνας.
Για να «κουκουλώσει» μάλιστα το όργιο της εκμετάλλευσης στα Μεταλλεία, ίδρυσε ένα δημοτικό σχολείο στο Μέγα Λειβάδι (όπου ήταν και η έδρα της επιχείρησης) και ένα υποτυπώδες νοσοκομείο στο κοντινό Μέγα Χωριό. Το προσωπικό, βέβαια, των ιδρυμάτων αυτών, πληρωνόταν από τους ίδιους τους εργάτες.
Στη Σέριφο προσέφευγαν για να δουλέψουν στα μεταλλεία, νησιώτες από τα γύρω νησιά, αλλά και από την απέναντι πελοποννησιακή ακτή. Ετσι, παρατηρείται μια σημαντική για τα πληθυσμιακά δεδομένα του νησιού συγκέντρωση της εργατικής τάξης. Ο πληθυσμός, από 2.134 κατοίκους το 1880, ανεβαίνει στους 4.000 το 1912.
Μετά το θάνατο του Αιμίλιου Γρόμαν το 1906, τα Μεταλλεία ανέλαβε ο γιος του Γεώργιος Γρόμαν. Οι Γρόμαν δημιούργησαν στο πλάι τους μια ομάδα πιστών τους υπαλλήλων, που λειτουργούσαν ως επιστάτες και μαγκουροφόροι πραιτοριανοί. Ταυτόχρονα, «εγγράμματοι» υπάλληλοί τους αναλάμβαναν να καλλιεργήσουν στις συνειδήσεις των εργατών και των κατοίκων του νησιού την εικόνα ενός εργοδότη που φρόντιζε τους «εργάτες - παιδιά του».
Στις 24 Ιούλη 1916 δημιουργήθηκε το Σωματείο «Εργατών Μεταλλευτών» Σερίφου, με αιτήματα την καθιέρωση του 8ωρου, την αύξηση των ημερομισθίων και τη λήψη μέτρων ασφαλείας των εργαζομένων. Σε υπομνήματα του σωματείου προς προς το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, σημειώνεται για τις συνθήκες που επικρατούν στα μεταλλεία:
«(...) εις το βασίλειον Σερίφου, αι ώραι εργασίας είναι κανονισμέναι από της ανατολής μέχρι της δύσεως ηλίου, με διακοπή μιας ώρας κατά τους χειμερινούς μήνας, και 2 έως 2 1/2 κατά τους θερινούς, ήτοι 9 - 12».
Και παρακάτω: «Ασφάλεια καμία δεν υπάρχει μεταξύ των εργατών μεταλλωρύχων διότι η εταιρεία με τον σκοπόν να καρπωθεί κέρδη εύκολα από δύο μηνών διέταξε και κρημνίζονται οι στύλοι μεταλλεύματος οίτινες μένουν προς στήριξη των στοών κατά τους κανόνες της μηχανικής (...) Υποχρεούμεθα να καταβάλλωμεν 2% επί των ημερομισθίων μας διά το ταμείον αλληλοβοήθειάς μας, αλλά κανείς εργάτης δεν ηξεύρει τι ποσόν συνάζεται πού κατατίθεται και ποίος το διαχειρίζεται. Μόνον ιατρική περίθαλψις και τα στοιχειώδη φάρμακα τους παρέχονται και όχι πάντοτε».
Σε άλλες μαρτυρίες της εποχής, συναντάμε τις εξής αφηγήσεις: «Εθαβαν εργάτες ζωντανούς για να αποκομίζουν με ληστρική εκμετάλλευση περισσότερα κέρδη. Οι εργάτες βρίσκονταν νεκροί καταπλακωμένοι στις στοές και οι οικογένειές τους ανησυχούσαν αφού δεν είχαν νέα τους. Ερχονταν κάποιος δικός τους άνθρωπος να ρωτήσει και του λέγανε πως ο νεκρός είχε φύγει απ' τη δουλιά!»...
«Οι μεταλλωρύχοι κατοικούσαν σε απομακρυσμένες περιοχές της Σερίφου, νυχτοπερπατούσαν σαν τσακάλια δυόμισι και τρεις ώρες ποδαρόδρομο, ανεβοκατεβαίνοντας τις ράχες και τις ρεματιές. Ηταν υποχρεωμένοι με το χάραμα να βρίσκονται στοιβαγμένοι στις εισόδους της κάθε γαλαρίας για να πιάσουν δουλειά.
Εκεί πήγαινε ο κάθε μαγκουροφόρος επιστάτης, έβαζε τη μαγκούρα ανάμεσά τους και τους έλεγε: "Από δω και μπρος θα πάτε για δουλειά, οι υπόλοιποι να φύγετε γιατί αργήσατε, αύριο πάλι". Οσοι είχαν την τύχη να δουλέψουν, αν δεν ακολουθούσαν τις εντολές του επιστάτη και αρνιούνταν να πάνε σε κάποιο επικίνδυνο σημείο της γαλαρίας, η απάντηση άμεση: "Αν δεν πας, να πας σπίτι σου". Ετσι, οι εργάτες κατέβαιναν σα μυρμήγκια στα βάθη της γης κάθε πρωί και δε γνώριζαν αν θα βγουν ζωντανοί ή όχι».
Μετά από σειρά υπομνημάτων που συνέταξε και απέστειλε στους αρμόδιους το σωματείο, ξεσπά τελικά η απεργία στις 7 Αυγούστου 1916. Οι μεταλλωρύχοι αρνούνται να φορτώσουν το ανδριώτικο πλοίο «Μανούσι», που ήρθε να παραλάβει σιδηρομετάλλευμα για τη Γερμανία, όπως ισχυρίζονται οι ίδιοι, για τη Γλασκόβη, όπως λένε οι εκπρόσωποι της εταιρείας.
Δεκαπέντε μέρες μετά την κήρυξη της απεργίας, στις 21 Αυγούστου, φτάνουν στη Σέριφο 10 (κατ' άλλους 12) χωροφύλακες, με επικεφαλής τον υπομοίραρχο Χρυσάνθου, με την εντολή να καταπνίξουν την κινητοποίηση.
Ο Χρυσάνθου βιαιοπραγεί εναντίον των πάντων, σε όλη την πορεία του αποσπάσματος από το λιμάνι του νησιού στο Μέγα Λειβάδι, ενώ φυλακίζει την ηγεσία του σωματείου. Ο χώρος της απεργίας και της συγκέντρωσης των εργατών είναι η κλειστή παραλία του Μεγάλου Λειβαδιού. Το απόσπασμα της χωροφυλακής δίνει προθεσμία 5 λεπτών στους συγκεντρωμένους για να φορτώσουν το πλοίο.
Οταν η προθεσμία εκπνέει, πυροβολεί τους απεργούς εν ψυχρώ. Ενας εργάτης, ο Θεμιστοκλής Κουζούπης, πέφτει αμέσως νεκρός και ακολουθούν άλλοι τρεις (Μιχάλης Ζωίλης, Μιχάλης Μητροφάνης και Γιάννης Πρωτόπαπας). Οι απεργοί δε μένουν με σταυρωμένα τα χέρια: Ακολουθεί γενικευμένη σύρραξη, στην οποία συμμετέχουν ενεργά γυναίκες και παιδιά. Τραυματίζονται 10 χωροφύλακες, ενώ λιθοβολούνται μέχρι θανάτου ο υπομοίραρχος Χρυσάνθου και ο αστυνόμος Σερίφου Τριανταφύλλου, ο οποίος γκρεμίζεται από τη γέφυρα φόρτωσης στη θάλασσα.
Οι απεργοί έδωσαν μια σκληρή ταξική μάχη, που θορύβησε την τότε αστική κυβέρνηση σε τέτοιο βαθμό, ώστε να αποφασίσει να στείλει στο νησί το πολεμικό πλοίο «Αυλίς» με ισχυρή αστυνομική δύναμη, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής. Τελικά, με τη λήξη της απεργίας, φαίνεται ότι η απόφαση αυτή δεν υλοποιήθηκε.
Το ΠΑΜΕ, με ανακοίνωσή του, «τιμά τη μνήμη των μεταλλωρύχων της Σερίφου, των χιλιάδων επώνυμων και ανώνυμων εργατών που όρθωσαν ανυπότακτα το μπόι τους και αγωνίστηκαν για τα δίκια της εργατικής τάξης». Το επόμενο διάστημα, το ΠΑΜΕ θα διοργανώσει εκδήλωση στη Σέριφο, στο χώρο της ιστορικής απεργίας. Στην ανακοίνωση σημειώνει ακόμα:
«Οι μεταλλωρύχοι στη Σέριφο σημάδεψαν με το αίμα και την αποφασιστικότητά τους την ιστορία του εργατικού κινήματος. Οργάνωσαν και έφεραν σε πέρας έναν αγώνα με ταξικά χαρακτηριστικά. Συγκρούστηκαν ανοιχτά με την εργοδοσία αλλά και με τους κυβερνητικούς μηχανισμούς, που και τότε στήριζαν και ήταν όργανα της αστικής τάξης. Στα μεταλλεία, οι εκατοντάδες άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους κυριολεκτικά μέσα στα κάτεργα των μεταλλείων, στοιχειώνουν τις στοές.
Μαζί με τη θλίψη για τα θύματα στη Σέριφο, υπάρχει η περηφάνια για την ιστορική απεργία του 1916, αλλά και τους αγώνες που ακολούθησαν μέχρι και το 1963, όταν τερματίστηκε η λειτουργία των μεταλλείων.
Στη δουλειά από νύχτα σε νύχτα, στη βία και την τρομοκρατία της εργοδοσίας και του καπιταλιστικού συστήματος, στην ανυπαρξία μέτρων ασφάλειας και στα αναρίθμητα εργοδοτικά εγκλήματα, στην αγωνία του μεροκάματου, στη ζωή χωρίς δικαιώματα, οι μεταλλωρύχοι της Σερίφου απαντούν και επιλέγουν την οργάνωση σε ταξικό σωματείο. Διαισθάνονται ότι η υποταγή, ο συμβιβασμός και η μοιρολατρία δεν τους ωφελούν. Επιλέγουν τον οργανωμένο αγώνα.
Ο αγώνας τους άφησε στο νησί, αλλά κυρίως στο εργατικό κίνημα μια ιστορική παρακαταθήκη. Την επιλογή τους να συνεχίσουν τους αγώνες τους παρά την αιματηρή καταστολή, παρά τις διώξεις και συλλήψεις των πρωτοπόρων εργατών. Κληροδοτεί σε μας, στη σημερινή βάρδια του εργατικού κινήματος, ένα χρήσιμο παράδειγμα μα και ένα σοβαρό καθήκον.
Στη σημερινή ολομέτωπη επίθεση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, της ΕΕ, των επιχειρηματικών ομίλων, η μόνη διέξοδος είναι ο ανυποχώρητος αγώνας με την εργατική τάξη οργανωμένη. Με συνδικαλιστικό κίνημα πραγματικό στήριγμα της εργατικής τάξης, δύναμη υπεράσπισης των συμφερόντων της. Για ένα μέλλον χωρίς μνημόνια και αφεντικά.
Το αίμα της εργατικής τάξης έχει σημαδέψει όλες τις κατακτήσεις που σήμερα αφαιρούνται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς προκειμένου να βγει το κεφάλαιο αλώβητο από την καπιταλιστική κρίση.