Στο σημερινό 4σέλιδο «Νεολαία» μπορούμε να βρούμε:

-- Ερώτηση του ΚΚΕ στη Βουλή για την εκπαίδευση των προσφυγόπουλων.

-- Κάλεσμα της ΕΕΔΥΕ στα σχολεία να δημιουργήσουν οι μαθητές καλλιτεχνικά έργα ενάντια στον πόλεμο.

-- Αφιέρωμα «Οκτωβριανή Επανάσταση και Παιδεία»: Με τη ματιά του Νίκου Καζαντζάκη (Β' μέρος).

-- Ανακοίνωση της Τομεακής Οργάνωσης ΑΕΙ - ΤΕΙ - Ερευνας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ για την ίδρυση Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής και σχετικά πλαίσια πάλης σπουδαστών.

Αμεσα συγκεκριμένα μέτρα για την εκπαίδευση των προσφυγόπουλων ζητά με Ερώτηση προς τον υπουργό Παιδείας το ΚΚΕ, που αναφέρεται στην κατάσταση που διαμορφώνεται σε σχέση με την ένταξή τους στο σχολείο και στις ευθύνες της κυβέρνησης.

Οπως αναφέρεται στην Ερώτηση, «από την αρχή της σχολικής χρονιάς, μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί βιώνουν τα αδιέξοδα και τα αποτελέσματα μιας "κανονικότητας" μέσα στα σχολεία η οποία ολοένα και αποκαλύπτεται. Η πραγματικότητα από την υλοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής είναι ότι τσακίζονται μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα. Μεγάλες ελλείψεις εκπαιδευτικών, πολυπληθή τμήματα, αναγκαστική μετακίνηση όσων παιδιών "περισσεύουν" σε όμορα σχολεία, συνεχής μετακίνηση ή και έλλειψη εκπαιδευτικών ειδικοτήτων, μη εγγραφή των προνηπίων, μη λειτουργία του ολοήμερου σε αρκετά σχολεία, μοίρασμα των εκπαιδευτικών Παράλληλης Στήριξης σε πολλούς μαθητές.

Ιδια και χειρότερη κατάσταση διαμορφώνεται και σε σχέση με την ένταξη των προσφυγόπουλων στο σχολείο. Παρότι οι δάσκαλοι, οι γονείς, οι συμμαθητές τους δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό, προκειμένου να τα καλωσορίσουν και να συμβάλουν στην ομαλή ένταξή τους στην εκπαιδευτική διαδικασία, η κυβέρνηση, η πολιτική της ΕΕ, οι διάφορες ΜΚΟ στο χώρο, αποτελούν σοβαρά εμπόδια. Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί είναι τραγική σε πολλά σχολεία στο κέντρο της Αθήνας αλλά και σε άλλες περιοχές, και οι ευθύνες της κυβέρνησης και του υπουργείου Παιδείας είναι τεράστιες.

Χωρίς κυριολεκτικά καμία προετοιμασία, στοιβάζονται τα προσφυγόπουλα σε μία τάξη και αφήνονται στην τύχη τους. Υπάρχουν φαινόμενα τμημάτων ακόμα και με 36 παιδιά! Με πάνω από τα μισά να είναι προσφυγόπουλα - μεταναστόπουλα, σε ακατάλληλους και απαράδεκτους χώρους, όπως συμβαίνει στο 55ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών. Ανάλογα προβλήματα υπάρχουν και σε άλλα σχολεία του Κέντρου της Αθήνας (20ό, 21ο - 165ο, 32ο, 35ο, 99ο, 51ο, 79ο, 48ο, αλλά και στο Διαπολιτισμικό του Ελληνικού και αλλού.

Τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά δεν γνωρίζουν καθόλου ελληνικά. Η ένταξή τους θα έπρεπε να γίνεται με την κατάλληλη προετοιμασία (ολιγομελείς τάξεις υποδοχής και τμήματα ένταξης), σχεδιάζοντας και παίρνοντας τα αντίστοιχα μέτρα στήριξης, ώστε αυτή η διαδικασία να γίνει με ομαλό τρόπο. Με αποκλειστική ευθύνη του κράτους, έκτακτη χρηματοδότηση των σχολικών επιτροπών για την κάλυψη των αυξημένων αναγκών που προκύπτουν σε σίτιση, μεταφορές, εκπαιδευτικό υλικό. Να λαμβάνεται υπόψη η ηλικία των παιδιών, το γνωστικό τους επίπεδο, η κοινωνική και συναισθηματική τους κατάσταση. Να γίνονται οι απαραίτητες προσλήψεις εκπαιδευτικών, ειδικού εκπαιδευτικού και ειδικού βοηθητικού προσωπικού.

Αντί αυτών, από την αρχή της χρονιάς ιδρύθηκαν ελάχιστες τάξεις υποδοχής σε όλη την Αττική (μόλις 55, εκ των οποίων μόνο 9 σε σχολεία της Α' Αθήνας) και οι περισσότερες ακόμα δεν είναι στελεχωμένες με δασκάλους, οι μαθητές δεν έχουν αίθουσες να στεγαστούν, το πρόγραμμα που καλούνται να διδαχτούν είναι το ίδιο με των υπόλοιπων μαθητών, οι εκπαιδευτικοί παρά τη διάθεσή τους για προσφορά βρίσκονται σε απόγνωση και οι ΜΚΟ αλωνίζουν καθημερινά στα σχολεία, εγγράφοντας μαθητές, απλά για να υλοποιήσουν την "εργολαβία" τους. Αυτή η κατάσταση υποβαθμίζει συνολικά την εκπαιδευτική διαδικασία, το ρόλο που πρέπει να παίξει το σχολείο για μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς, ενώ αφήνει και περιθώρια στην καλλιέργεια του δηλητηρίου του ρατσισμού και της ξενοφοβίας».

Τα παραπάνω τονίζουν οι βουλευτές του ΚΚΕ Γ. Δελής, Γ. Γκιόκας, Λ. Κανέλλη, Χρ. Κατσώτης και Δ. Μανωλάκου, ζητώντας από τον αρμόδιο υπουργό μέτρα ώστε:

-- Να δημιουργηθούν και λειτουργήσουν άμεσα όλες οι απαραίτητες τάξεις υποδοχής σε όλα τα σχολεία όπου φοιτούν προσφυγόπουλα και μετανάστες και ταυτόχρονα να μειωθεί ο αριθμός των μαθητών σε όλες τις τάξεις, ώστε να μπορεί να διεξάγεται ομαλά η εκπαιδευτική διαδικασία.

-- Να στηριχτούν τα σχολεία με την απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή (π.χ. δημιουργία αιθουσών) και να τους δοθεί η οικονομική δυνατότητα (μέσω αυξημένης χρηματοδότησης των σχολικών επιτροπών), ώστε να μπορούν να αντιμετωπίσουν τις αυξημένες λειτουργικές ανάγκες τους.

Η ιδέα βασίζεται σε μια χαρακτηριστική φωτογραφία παιδιού από εμπόλεμη ζώνη της Μέσης Ανατολής και οι μαθητές των σχολείων μπορούν να συμμετάσχουν με κάθε μορφή έκφρασης - καλλιτεχνικής δημιουργίας (βίντεο, μουσική, ποιήματα, πεζά κείμενα, ζωγραφιές, γκράφιτι κ.λπ.), είτε ατομικά, είτε με ομαδικά - συλλογικά έργα. Οι ατομικές προσπάθειες, όσον αφορά τη γραφική ύλη, θα πρέπει να έχουν διάσταση Α3 ή Α4 (σε μέγεθος χαρτιού), και οι ομαδικές μπορούν να είναι ακόμα και σε μεγάλα ταμπλό, χωρίς να αποκλείεται κάθε άλλη μορφή έκφρασης. Η διάρκεια συμμετοχής είναι από την έναρξη μέχρι τη λήξη της σχολικής περιόδου, με παράδοση των έργων καθ' όλη τη διάρκειά της, ώστε να διευκολύνεται η συμμετοχή των μαθητών, παράλληλα προς την όλη δραστηριότητα των σχολείων. Τα έργα θα παρουσιαστούν σε εκδηλώσεις των Επιτροπών Ειρήνης.

Οπως αναφέρει μεταξύ άλλων η ΕΕΔΥΕ στην επιστολή - κάλεσμά της προς τους εκπαιδευτικούς και γονείς: «Βιώνουμε μια δύσκολη χρονική συγκυρία, με νέα βάρη και κινδύνους για τον ελληνικό λαό, που εντείνονται λόγω των συμφωνιών και δεσμεύσεων που αναλαμβάνουν διαχρονικά οι ελληνικές κυβερνήσεις, καθώς και η σημερινή, σε ΝΑΤΟ - Ευρωπαϊκή Ενωση. Οι οξύτατοι ανταγωνισμοί για το μοίρασμα των αγορών από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα πυκνώνουν τα σύννεφα του πολέμου στη γειτονιά μας, αλλά και ευρύτερα στον κόσμο. Οι ενεργειακοί πόροι, οι δρόμοι μεταφοράς τους κ.λπ. είναι το σύγχρονο "μήλον της έριδος". Ολα αυτά γέννησαν και θα γεννούν τον ξεριζωμό, την προσφυγιά μεγάλου αριθμού ανθρώπων από όλες τις χώρες του πλανήτη, που δεινοπαθούν από τις επεμβάσεις, τη φτώχεια και τους πολέμους.

Σε αυτό το σύνθετο τοπίο, η ΕΕΔΥΕ με δράσεις και πρωτοβουλίες επιδιώκει να έχει και τη δική της συμβολή, στην ευαισθητοποίηση και ανάπτυξη προβληματισμού σχετικά με τις αιτίες που δυναστεύουν την ανθρωπότητα και τη ζωή μας, αλλά και τη δυνατότητα εναντίωσης στους πολέμους και σε κάθε ελληνική συμμετοχή σε αυτούς.

Μέσα από τη γόνιμη συνεργασία των σχολικών κοινοτήτων και των κατά τόπους Επιτροπών Ειρήνης της ΕΕΔΥΕ, οι δράσεις που αναπτύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια ("Μια ζωγραφιά για την ειρήνη" το 2015, "Κανείς δεν επιλέγει να γίνει πρόσφυγας" το 2016 και "Να σκέφτεσαι τους άλλους" το 2017) ενεργοποίησαν τις δυνατότητες δημιουργίας στους μαθητές μας, μέσα στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων στα σχολεία, όπου μοχθούν οι εκπαιδευτικοί, κάτω από δύσκολες συνθήκες, να προσφέρουν το καλύτερο δυνατό στα παιδιά μας. Στην πληθώρα των έργων των μαθητών σε διάφορες μορφές (ζωγραφική, κείμενα, ποιήματα, βίντεο κ.λπ.) εκφράστηκαν σκέψεις και επιθυμίες για έναν κόσμο ειρηνικό, χωρίς πολέμους, φτώχεια και προσφυγιά», σημειώνει η ΕΕΔΥΕ.

«Πρέπει να δουλέψουμε με το τουφέκι δίπλα μας», ήταν το σύνθημα αυτής της αφίσας (1920)

Ο Καζαντζάκης εκφράζεται με συγκίνηση για τη Ρωσία από την πρώτη στιγμή που την επισκέπτεται το 1919, όντας αρχηγός (ως γενικός διευθυντής του υπουργείου Περιθάλψεως που τον είχε διορίσει ο Ελ. Βενιζέλος) μιας ελληνικής αποστολής με σαφέστατο αντικομμουνιστικό χαρακτήρα, για τον επαναπατρισμό των Ελλήνων του Καυκάσου. Το 1920 παραιτείται από τη θέση του στο υπουργείο και από το 1925 έως το 1930 ταξιδεύει άλλες τρεις φορές στη Σοβιετική Ενωση, είτε ως απεσταλμένος εφημερίδας, είτε με πρόσκληση της σοβιετικής κυβέρνησης, γράφοντας και δημοσιεύοντας τις εντυπώσεις του. Μάλιστα, το Γενάρη του 1928, ο Καζαντζάκης μίλησε και σε συγκέντρωση στο θέατρο «Αλάμπρα» της Αθήνας για τη Σοβιετική Ενωση, στο πλαίσιο μιας εκδήλωσης που είχε οργανώσει ο Δ. Γληνός, και ακολούθησαν διώξεις και για τους δυο τους.

Στο βιβλίο του «Ταξιδεύοντας: Ρουσία», ο Καζαντζάκης καταγράφει τις εντυπώσεις και τις εμπειρίες του από αυτά τα ταξίδια και στέκεται με μεγάλο θαυμασμό απέναντι στις προσπάθειες που γίνονται στην Παιδεία. Βέβαια ο Καζαντζάκης δεν υιοθετεί την κομμουνιστική ιδεολογία και γι' αυτό στο βιβλίο του διατυπώνονται κρίσεις και ερμηνείες βαθιά επηρεασμένες από την ιδεαλιστική κοσμοθεωρία του. Αυτή όμως η απόστασή του από την κομμουνιστική ιδεολογία αυξάνει τη βαρύτητα της μαρτυρίας του.

Σε ένα ολόκληρο κεφάλαιο ο Καζαντζάκης μιλάει για τα σοβιετικά σχολεία με τίτλο «Το Ερυθρό Σκολειό» και καταγράφει (οι υπότιτλοι και οι υπογραμμίσεις δικές μας):

Associated Press

Αφίσα της Κομσομόλ για τα 7 χρόνια της Οκτωβριανής Επανάστασης

Ενας δάσκαλος, βαριεστημένος από τα ρωτήματά μου, μου 'λεγε:

-- Εμείς δε θέμε να βγάλουμε σοφούς, θέμε να βγάλουμε πολεμιστές. Τούτη η γενιά που βλέπετε να κάθεται στα θρανία και να φωνάζει στην αυλή, έχει ορισμένη άμεση αποστολή: να πολεμήσει. Την εξοπλίζουμε λοιπόν. Της χρειάζουνται, για να εχτελέσει τον προορισμό της, να 'ναι σωματικά γερή, να ξέρει να χρησιμοποιεί τις φονικές δυνάμες, να κυβερνάει μηχανές, να προχωράει χωρίς λοξοδρομίες ή δισταγμούς στο σκοπό της. Υπερβολικές νοητικές ανάλυσες και ψιλοκοσκινίσματα, διανοητικά μπιχλιμπίδια, γνώσες που δεν μπορούν αμέσως να μετασχηματιστούν σε όπλα αμυντικά ή επιθετικά, δε μας χρειάζουνται - και μη με ρωτάτε.

Σε όλα τα σκολειά που πήγα, ανάσανα τον αγέρα αυτόν της πολεμικής ετοιμασίας. Η νέα γενεά που αναθρέφεται σήμερα στα σοβιετικά σκολειά θα παίξει, είμαι βέβαιος, φοβερό, πολεμικότατο ρόλο στο άμεσο μέλλον.

Ο Λένιν άνοιγε και στον τομέα τούτον το δρόμο που ακολουθάει με φανατισμό και πίστη η ρούσικη παιδεία: "Κι η παραμικρότερη ενέργεια του σκολειού και το παραμικρότερο βήμα στην ανατροφή και στη μόρφωση πρέπει αδιαχώριστα να 'ναι ενωμένα με την πάλη των τάξεων". Κι ένας άλλος αρχηγός, ο Κεμένεφ, κηρύχνει: "Ο ερυθρός στρατός των δασκάλων πρέπει ένα και μόνο σκοπό να 'χει: Να μετατρέψει το σκολειό σε όπλο του Προλεταριάτου".

Παλάτι Παιδικού Βιβλίου, ένα από τα αναγνωστήρια της βιβλιοθήκης της περιοχής Ουλιάνοβοκ

Μονάχα λοιπόν στη Σοβιετική Ρουσία, όπου η τάξη του Προλεταριάτου πήρε την εξουσία, μπορούν να προκόψουν νέα σκολειά, γι' αυτό κι έχει τόση αξία η μελέτη του σημερινού σοβιετικού σκολειού.

Δύο είναι οι κύριοι σκοποί του νέου τούτου σκολειού:

β) Θετικός: να συνηθίσει τα παιδιά σε αλληλέγγυα συνεργασία, να θεμελιώσει στο νου τους και στην πράξη τις αρχές της νέας κομμουνιστικής κοινωνίας.

Το δημοτικό σκολειό πρέπει, κατά το επίσημο σοβιετικό πρόγραμμα: α) να ξυπνήσει στο παιδί ενεργό ενδιαφέρον για ό,τι το περικυκλώνει, να του γεννήσει την ανάγκη να ερευνάει όλα τα φυσικά γύρα του και τα κοινωνικά φαινόμενα, β) να μάθει το παιδί να ζητάει στην επιστήμη την απάντηση σε όλα τα ρωτήματα, γ) να συνηθίσει το παιδί να ζει και να εργάζεται αρμονικά ρυθμισμένο με το σύνολο, δ) να μεταδώσει στο παιδί ορισμένη ποσότητα θετικές γνώσες, που να επιτρέπουν: να μπορεί να συνεχίσει μονάχο του πια τη μόρφωσή του και να προσαρμόζεται γόνιμα με τη σύγχρονη καθημερινή ζωή κι ανάγκη.

Ο,τι κύρια χαραχτηρίζει το νέο σχολικό πρόγραμμα δεν είναι η παιδαγωγική μέθοδος, είναι ο παιδαγωγικός σκοπός. Δίνει εντελώς νέο αντικειμενικό σκοπό στη θέληση, στη σκέψη και στην ενέργεια του μαθητή. Κι ο σκοπός αυτός είναι αξεχώριστα αρμοσμένος με τη νέα κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα της Ρουσίας. Τα παιδιά του εργάτη και του χωριάτη δεν πάνε πια στο σκολειό για να μάθουν περισσότερα από τους κοινωνικά όμοιούς τους, να μπορέσουν να γίνουν γιατροί, δικηγόροι, επιστήμονες, και ν' ανέβουν απάνω από την τάξη που τους γέννησε, όπως γίνεται στην αστική κοινωνία, εδώ στη Ρουσία τα εργατόπαιδα και χωριατόπαιδα πάνε στο σκολειό για ν' αποχτήσουν βαθύτερη τη συνείδηση της τάξης τους και να μπούνε συνειδητοί πρόμαχοι στον αγώνα της. Στα σκολειά αποχτούν τη φανατική πίστη πως χρέος έχουν να λευτερώσουν από την αμάθεια και τη σκλαβιά τις εργαζόμενες τάξες όλου του κόσμου. Κι αυτό αποτελεί το δεύτερο κύριο χαραχτηριστικό της σοβιετικής παιδείας, δίνει στον εαυτό της διεθνή αποστολή, παγκόσμιαν ευθύνη. Οι σημερινοί μικροί μαθητές που κάθουνται στα θρανία και παίζουν στις σχολικές αυλές της Ρουσίας αποχτούν στο νέο σκολειό την πεποίθηση πως είναι πρωτοπόροι μιας παγκόσμιας ιδέας, πως οι άνθρωποι δεν ξεχωρίζουν πια σε Ρούσους, Αμερικάνους ή Κινέζους, σε χριστιανούς ή μουσουλμάνους, σε άσπρους, κίτρινους ή μαύρους, παρά σε αδικητές και σε αδικούμενους. Και χρέος έχουν κι ευθύνη οι μικροί τούτοι μαθητές, σα μεγαλώσουν, να φέρουν δικαιοσύνη στον κόσμο.

Ολα τα αποσπάσματα είναι από το βιβλίο «Ταξιδεύοντας: Ρουσία» (εκδόσεις «Καζαντζάκη»)

Να σφυροκοπήσει το μελλούμενο πολεμιστή που θα ρίξει τη διεθνή αστική τάξη, και συνάμα να δημιουργήσει το φωτισμένο συνεργάτη της νέας κοινωνίας - αυτός είναι ο διπλός σκοπός του σοβιετικού σκολειού. Ο σκοπός αυτός επιδιώκεται με την πιο σίγουρη παιδαγωγική μέθοδο: αρχίζει με τα πιο απλά ρωτήματα και τις πιο απλές απάντησες - ολοένα βαθαίνει και πλαταίνει τον κύκλο, κρατώντας πάντα το μαθητή στο σύγχρονο σίγουρο έδαφος, τον οπλίζει, ανάλογα εκάστοτε με τις διανοητικές του και ψυχικές δυνάμες, με όλες τις γνώσες, τις μέθοδες και τις συνήθειες που θα του χρησιμέψουν στην επαναστατική του αποστολή. Ο Ρούσος δάσκαλος εργάζεται με την ακλόνητη πεποίθηση πως με τη σοβιετική επανάσταση η ανθρωπότητα μπήκε οριστικά στο στάδιο της κοινωνικής επανάστασης. Μάχεται λοιπόν να οπλίσει τη νέα τούτη γενιά με όλα τα πιο συγχρονισμένα όπλα που είναι απαραίτητα στον πολεμιστή στην κρίσιμη τούτη παγκόσμια στιγμή.

Γι' αυτό ό,τι κι αν διδάσκουν στο μαθητή - ιστορία, κοινωνιολογία, επιστήμη, τέχνη, τεχνική - έχει ορισμένη άμεση σκοπιμότητα. Η σημερινή κρίσιμη καμπή του κόσμου είναι το κέντρο της εκπαιδευτικής μέριμνας, δεν ενδιαφέρεται η σοβιετική παιδεία για την επιστήμη θεωρητικά, παρά για όση επιστήμη, ιστορία και γνώση είναι πραχτικά χρήσιμη στον κοινωνικόν αγώνα.

Ο Ν. Καζαντζάκης

Οι μαθητές μαζί με τους δασκάλους διοικούν το σκολειό, τιμωρούν, αμείβουν, κρίνουν τον ίδιο τον εαυτό τους, με το μαθητικό τους ξέχωρο σοβιέτ επιβλέπουν την τάξη και την υγιεινή στο σκολειό τους. Πρωτοστατούν στις επαναστατικές γιορτές, παρακολουθούν τις στρατιωτικές επίδειξες, παίρνουν μέρος στα συλλαλητήρια των εργατών, συνάμα βοηθούν τους χωριάτες στις δουλειές τους: να οργώσουν, να σπείρουν, να θερίσουν, ν' αλωνίσουν, δένουν φιλίες τα χωριατόπουλα με τα εργατόπουλα, γνωρίζουνται από κοντά, αλληλογραφούνται, όλο κι η επαφή τους γίνεται και πιο εγκάρδια. Η πολιτεία με το χωριό γνωρίζουνται έτσι σιγά σιγά κι αγαπιούνται.

Η ζωή των μικρών μπολσεβίκων ξεπερνάει τα συνηθισμένα ως τώρα σύνορα του μαθητικού χρέους.

Σύφωνα με το επίσημο πρόγραμμα, το παιδί που τελειώνει το δημοτικό σκολειό πρέπει να 'χει αποχτήσει τις ακόλουθες συνήθειες και γνώσες:

α) Συνήθειες προσανατολισμού: Προσανατολισμός τόπου: να ξέρει να βρίσκει αλάθευτα οτιδήποτε σημείο της πολιτείας ή της χώρας απάνω σ' ένα σχεδίασμα. Προσανατολισμός χρόνου: να ξέρει να καθορίζει το χρόνο που χρειάζεται για να διατρέξει μιαν απόσταση με βάση τη γεωγραφική κλίμακα. Προσανατολισμός μεγέθους και ποσότητας: να μετράει και να υπολογίζει, να ξέρει να χρησιμοποιεί τη ζυγαριά, το μέτρο κι όλα τα όργανα του μετρημού. Προσανατολισμός ποιότητας: να διακρίνει την ποιότητα των ειδών της πρώτης ανάγκης. Προσανατολισμός διανοητικός: να ξέρει το μηχανισμό της διοίκησης του τόπου του, και τέλος να χρησιμοποιεί το τραμ, το τρένο, το ταχυδρομείο, τον τηλέγραφο, το τηλέφωνο.

β) Συνήθειες πνεματικής εργασίας: Να κάνει το σχέδιο μιας αυλής, ενός σπιτιού, ενός δρόμου, μιας περιφέρειας, να σχεδιάζει απλά αντικείμενα, να συντάζει μιαν έκθεση για οτιδήποτε ζήτημα, να συντάζει ένα λογαριασμό, μια στατιστική, μια φορτωτική, μια στήλη εφημερίδας.

γ) Συνήθειες οικιακής εργασίας: Συνήθειες υγιεινής, υγιεινή κατοικίας, πλύσιμο, αερισμός, απολύμανση, να διορθώνει και να πλένει εξώρουχα κι ασπρόρουχα, να μαγερεύει απλά φαγητά, να δίνει τις πρώτες γιατρικές βοήθειες.

δ) Χρησιμοποίηση εργαλείων κτλ.: Να διορθώνει έπιπλα, να ξεβιδώνει, να καθαρίζει και να ξαναβιδώνει τις απλές μηχανές, να χρησιμοποιεί τον ηλεχτρισμό.

ε) Συνήθειες αγροτικές: Να ξέρει να φροντίζει τα κατοικίδια ζώα και τα φυτά, να εργάζεται τη γης, να σπέρνει, να ποτίζει, να θερίζει, να ξέρει να ψαρεύει και να κυνηγάει.

ς) Συνήθειες επιστημονικές: Να μπορεί να παρακολουθεί συστηματικά ορισμένα φαινόμενα, να κάνει εντομολογικές, ορυχτολογικές κτλ. συλλογές, να χρησιμοποιεί λεξικά, ευρετήρια, καταλόγους, εφημερίδες, οδηγούς, βιβλιοθήκες κτλ.

ζ) Συνήθειες κοινωνικές και πολιτικές: Να συμμετέχει ενεργά στις συνεδρίες του σκολειού του, να ενδιαφέρεται για την ομάδα, να συντάζει πραχτικά κτλ. Να εχτελεί μόνος ή με άλλους την αποστολή που του εμπιστεύεται η ομάδα, να οργανώνει λέσχες, γιορτές, ομιλίες, εκδρομές, προπαγάντα για ορισμένο ζήτημα, να συνεργάζεται ως συντάχτης στην "εφημερίδα του τοίχου", να ταξινομεί περιοδικά, εφημερίδες, αποκόμματα για ορισμένο ζήτημα.

Αυτά τα καταπληχτικά για την αστική μας ρουτίνα απαιτεί το επίσημο σοβιετικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα από τον απόφοιτο του δημοτικού σκολειού, το σύστημα τούτο, που οξύνει στο έπακρο και τις πέντε αίστησες του παιδιού και το ετοιμάζει για το μελλούμενον αγώνα, ονομάζεται λενινικό.

-- Τι θα πει λενινικό σύστημα; ρώτησα μια μέρα ένα δάσκαλο.

-- Να βλέπεις καθαρά, μου αποκρίθηκε, τον γύρα σου υλικό, ηθικό, πνεματικό κόσμο και να τον χρησιμοποιείς για τον άμεσο ορισμένο σκοπό σου: την εξόντωση της παγκόσμιας μπουρζουαζίας και τη δημιουργία κομμουνιστικής κοινωνίας».

Στη συνέχεια του κεφαλαίου, ο Ν. Καζαντζάκης παραθέτει αναλυτικά τη συζήτηση που είχε με έναν Πιονιέρο και την εντύπωση που του προκάλεσε και αμέσως μετά σημειώνει όσα τους είπε ο δάσκαλος για τους Πιονιέρους και τους Κομσομόλους:

«Στράφηκα στο δάσκαλο:

-- Γιατί, ρώτησα, όλα τα παιδιά της Ρουσίας δεν είναι Πιονιέρηδες; Δε φορούν όλα κόκκινη γραβάτα. Γιατί;

Το αυστηρό πρόσωπο του δασκάλου χαμογέλασε.

-- Δεν είναι εύκολο, αποκρίθηκε, δεν πρέπει να 'ναι εύκολο να γίνεται Πιονιέρης όποιο παιδί θέλει. Οι Πιονιέρηδες είναι τάγμα με δύσκολες εντολές, και πρέπει να προπονηθεί και να περάσει πολλές δοκιμασίες το παιδί, για να 'ναι άξιο να φορέσει την κόκκινη γραβάτα.

» Εχουμε τρία τάγματα: τα Οχτωβριανά παιδιά, 6 - 9 χρονών, τους Πιονιέρηδες, 9 - 16, και την κομμουνιστική νεολαία, τους Κομσομόλ, 16 - 23 χρονών.

» Κάθε ομάδα Οχτωβριανά παιδιά έχει αρχηγό έναν Πιονιέρη και σε αυτόν υπακούει, κάθε ομάδα Πιονιέρηδες έχει αρχηγό έναν Κομσομόλ. (...)

» Αμα ο νέος περάσει την πολύχρονη τούτη τριπλή θητεία - Οχτωβριανός, Πιονιέρης, Κομσομόλ - είναι πια ώριμος να καταταχτεί στο ανώτατο, στο πιο υπεύθυνο τάγμα της Σοβιετικής Ρουσίας - στο Κομμουνιστικό Κόμμα.

» Εμάς ο ρόλος της γενεάς μας είναι ν' ανατρέψουμε την αστική τάξη, μα όλα τούτα τα Οχτωβριανά παιδιά, οι Πιονιέρηδες, οι Κομσομόλ, έχουν πολύ δυσκολότερο έργο να εχτελέσουν: να δημιουργήσουν τη νέα κοινωνία. Εμείς γκρεμίσαμε το άτιμο σπίτι, η νέα γενεά έχει αποστολή να χτίσει ένα καινούριο, τίμιο, άνετο σπίτι. Εμείς ρίξαμε στη χώρα μας το άδικο οικονομικό σύστημα, η νέα γενεά έχει χρέος, κατέχοντας καλά τις τεχνικές ικανότητες του αστικού κόσμου, να δημιουργήσει τη νέα, χωρίς κοινωνικές τάξες πια, οικονομική ζωή. Εμείς καταργήσαμε την παλιά ηθική, που βάση είχε το θεό των αστών, η νέα γενεά πρέπει να δημιουργήσει τη νέα ηθική, που βάση της έχει τον άνθρωπο, που ουρανός της είναι η γη και μέλλουσα ζωή της η επίγεια ζωή.

» Η ευθύνη των νέων τούτων, όχι μονάχα απέναντι στη Ρουσία παρά κι απέναντι στον κόσμο, είναι μεγάλη, και γι' αυτό σωστό είναι να γίνεται η επιλογή με τόση αυστηρότητα.

Αποχαιρέτησα τον κόκκινο δάσκαλο και πήρα τους χιονισμένους δρόμους της Μόσχας. Τα κοράκια πια όλα είχαν γυρίσει στις κουρνιές τους, χιλιάδες πολύχρωμα ηλεχτρικά φώτιζαν την πολύκοσμη μυστηριώδη καρδιά της Σοβιετικής Ρουσίας. Ολες τις μέρες τούτες που είχα αφιερώσει στα σκολειά, ένιωθα όλο και βαθύτερα, πως εδώ, στη Σοβιετική Ρουσία, σφυροκοπιέται ένα φοβερό όπλο, γυμνάζεται ένας φανατισμένος στρατός, από μαθητές, από εργάτες, από χωριάτες, από γυναίκες, με ορισμένο αδιάλλαχτο σκοπό: Να γκρεμίσουν τον παλιό κόσμο, να χτίσουν καινούριο.

Αστοί, παπάδες, βασιλιάδες, σακαράκες, καλαμαράδες, όλου του κόσμου, το νου σας!».

* Το Α' μέρος είχε δημοσιευτεί στο 4σέλιδο την «ΝΕΟΛΑΙΑΣ» στις 15/9/2017.

Τμήματα του ΤΕΙ Αθήνας θα συγχωνευτούν με άλλα του ΤΕΙ Πειραιά, σύμφωνα με το κυβερνητικό σχέδιο

«Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ετοιμάζεται το αμέσως επόμενο διάστημα, μέσα στο 2017, να φέρει νομοσχέδιο για τη δημιουργία του "Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής", που θα προκύψει από τη συγχώνευση των ΤΕΙ Αθήνας και Πειραιά. Ο στόχος είναι το νέο ίδρυμα να συγκροτηθεί στις αρχές του 2018 και οι σχολές του να ενταχθούν στο μηχανογραφικό της ίδιας χρονιάς.

Η συγκεκριμένη εξέλιξη από μόνη της, δίνει απάντηση στις πραγματικές αγωνίες και στα ερωτήματα των σπουδαστών, των εργαζομένων και των εκπαιδευτικών; Θα σπουδάσουν χωρίς εμπόδια και φραγμούς; Θα πάρουν σύγχρονες και ολοκληρωμένες σπουδές ώστε να μάθουν καλά το αντικείμενό τους; Θα βρουν δουλειά με βάση τις ανάγκες πάνω στο αντικείμενο που σπούδασαν; Θα στελεχωθεί το ίδρυμα με τους αναγκαίους μόνιμους εκπαιδευτικούς και εργαζόμενους;

Τι φαίνεται από τα μέχρι τώρα στοιχεία:

• Το βασικό κριτήριο για τις συγχωνεύσεις τμημάτων είναι για μια ακόμα φορά η εξοικονόμηση πόρων, με δεδομένη την υποχρηματοδότηση, και η ανταπόκριση στις ανάγκες της αγοράς, σε αντίθεση με τις κοινωνικές και επιστημονικές ανάγκες.
• Η χρηματοδότηση του νέου ιδρύματος θα παραμείνει στην καλύτερη περίπτωση στα σημερινά πολύ χαμηλά επίπεδα, που έχουν οδηγήσει τα ιδρύματα πολλές φορές στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Και αυτό στην καλύτερη περίπτωση, γιατί οι αυτόματοι "κόφτες" είναι σε ισχύ ώστε να πιάνονται τα ματωμένα πλεονάσματα.
• Θα διατηρηθούν οι μεγάλες ελλείψεις σε μόνιμο εκπαιδευτικό και διοικητικό προσωπικό, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει ο σοβαρός κίνδυνος να πεταχτεί εκτός του νέου ιδρύματος η μεγάλη πλειοψηφία του έκτακτου εκπαιδευτικού προσωπικού, που στην παρούσα φάση καλύπτει ένα πολύ μεγάλο μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
• Θα διατηρηθεί η διαχρονική απουσία βασικών αναγκαίων υποδομών, όπως οι εστίες, για τους σπουδαστές από άλλες πόλεις.
• Οχι μόνο δεν αναιρείται η κατηγοριοποίηση των αποφοίτων, αντίθετα διευρύνεται. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι αυτό των μηχανικών, όπου θα υπάρχουν οι μηχανικοί απόφοιτοι του Πολυτεχνείου, με πτυχίο επιπέδου master, οι μηχανικοί απόφοιτοι του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής και οι μηχανικοί απόφοιτοι των 2ετών προγραμμάτων (που πλέον θα οργανώνει το νέο πανεπιστήμιο) μέσα στο Παν. Δυτικής Αττικής!
• Διατηρείται η υπάρχουσα κατεύθυνση της υποβάθμισης και ευελιξίας των σπουδών, ώστε να προετοιμάζεται ο αυριανός φτηνός και ευέλικτος εργαζόμενος. Η αφαίρεση θεωριών ή εργαστηρίων από προγράμματα σπουδών, η συχνή έλλειψη σύγχρονων βιβλίων, ο προσανατολισμός των σπουδών στην απόκτηση εφήμερων δεξιοτήτων, η μεταφορά σημαντικής γνώσης στα μεταπτυχιακά ειδίκευσης και στα σεμινάρια πιστοποίησης.
• Διατηρείται η επιχειρηματική λειτουργία του ιδρύματος, που αντιμετωπίζει τη γνώση σαν εμπόρευμα και τους φοιτητές ως "πελάτες" που αγοράζουν από τον "τιμοκατάλογο" των ακριβών μεταπτυχιακών, των νέων 2ετών προγραμμάτων, των προγραμμάτων πιστοποίησης κ.λπ. Οπως επίσης και η απευθείας εξυπηρέτηση των αναγκών των επιχειρηματικών ομίλων για πάμφθηνους πρακτικάριους και έλεγχο των εργαστηρίων των ιδρυμάτων.

Αυτή είναι η πραγματικότητα που πρέπει να αντιμετωπιστεί για να αναβαθμιστούν οι σπουδές. Την ίδια ώρα, περισσότερο σαν κοροϊδία ακούγεται το επιχείρημα ότι "πλέον οι απόφοιτοι του νέου πανεπιστημίου θα έχουν πλήρως κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα", όταν η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις έχουν διαμορφώσει έναν εργασιακό "μεσαίωνα", όταν διατηρείται και διευρύνεται η κατηγοριοποίηση των αποφοίτων για να πέφτουν τα δικαιώματα όλων προς τα κάτω, όταν διαρκώς αποσυνδέεται το πτυχίο από το επάγγελμα.

Δεν θα μπορούσαν βέβαια τα πράγματα να είναι διαφορετικά, από τη στιγμή που για την κυβέρνηση είναι δεδομένη (όπως φάνηκε και από το νόμο που ψήφισε το καλοκαίρι) η στρατηγική για μια Ανώτατη Εκπαίδευση άμεσα συνδεδεμένη αποκλειστικά με τα συμφέροντα των επιχειρήσεων, σε αντίθεση με τις κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες».

«Θέλουμε να σπουδάζουμε ολοκληρωμένα και χωρίς εμπόδια και να δουλεύουμε στο αντικείμενο που σπουδάζουμε»! Αυτό απαιτούν στα πλαίσια πάλης που καταθέτουν σε σχολές των ΤΕΙ Αθήνας και Πειραιά οι εκλεγμένοι σπουδαστές στα ΔΣ με τα ψηφοδέλτια της Πανσπουδαστικής ΚΣ. Στα πλαίσια αυτά εκφράζουν προβληματισμούς ότι οι συγχωνεύσεις δεν δίνουν απαντήσεις στις ανάγκες που έχουν για τις σπουδές τους και επισημαίνουν ότι «όλοι οι σπουδαστές βράζουμε στο ίδιο καζάνι, είτε συγχωνεύεται το τμήμα μας είτε όχι», καλώντας: «Ολοι μαζί τώρα να παλέψουμε, για να βγούμε πιο δυνατοί και να διεκδικήσουμε τους όρους με τους οποίους πραγματικά μπορούμε να αναβαθμιστούμε, ώστε να σπουδάζουμε χωρίς εμπόδια».

Με τα πλαίσια πάλης τους απαιτούν:

• «Σε κάθε επιστημονικό αντικείμενο να υπάρχει ένα και μοναδικό πτυχίο, πανεπιστημιακού επιπέδου. Να καταργηθούν οι κατηγοριοποιήσεις μεταξύ των αποφοίτων. Οχι στα διετή προγράμματα. Αναβαθμισμένες δημόσιες και δωρεάν επαγγελματικές σχολές.
• Το πτυχίο να είναι η μόνη προϋπόθεση για να έχουμε πρόσβαση στο επάγγελμα και να εμπεριέχεται σε αυτό όλη η απαραίτητη γνώση για την κατανόηση και αφομοίωση του επιστημονικού αντικειμένου και την άσκηση του αντίστοιχου επαγγέλματος.
• Να παρθούν μέτρα για να μην πληρώσουν οι σπουδαστές και οι απόφοιτοι τις αλλαγές που ετοιμάζουν. Οι σπουδαστές όλων των ετών που τώρα σπουδάζουν να έχουν το ίδιο ενιαίο πτυχίο, χωρίς οικονομική επιβάρυνση και εμπόδια. Να μην προστεθούν νέα μαθήματα, να αναγνωριστούν όλα όσα έχουν περάσει. Να παρθούν μέτρα για τους αποφοίτους των σχολών, να αντιστοιχηθούν τα πτυχία τους χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Προγράμματα επιμόρφωσης, με την ευθύνη του κράτους και των πανεπιστημίων, δωρεάν στους αποφοίτους των ήδη υπαρχόντων τμημάτων.
• Αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης στο ύψος των αναγκών μας. Με ευθύνη των τμημάτων να δίνονται δωρεάν όλα τα αναλώσιμα και όλος ο απαραίτητος εξοπλισμός (σχεδιαστικά, ρόμπες, πλακέτες κ.λπ.) σε όλους τους σπουδαστές. Δωρεάν όλα τα απαραίτητα συγγράμματα για να μάθουμε το αντικείμενό μας. Με ευθύνη του τμήματος να φωτοτυπούνται δωρεάν όλες οι απαραίτητες σημειώσεις που χρειάζονται για να διαβάσουμε και να δώσουμε τα μαθήματά μας. Σταθερή ανανέωση και εκσυγχρονισμός του εργαστηριακού εξοπλισμού και των κτιριακών υποδομών.
• Μόνιμο και σταθερό προσωπικό. Ολιγομελή εργαστηριακά και τμήματα με άρτιο εκπαιδευτικό προσωπικό, όπου θα μαθαίνουμε την πρακτική εφαρμογή του αντικειμένου μας. Αμεση πρόσληψη καθηγητών πριν την έναρξη της ακαδημαϊκής χρονιάς, να ξεκινούν κατευθείαν τα μαθήματα χωρίς καθυστερήσεις ή λόγω ελλείψεων. Να μην καθυστερεί η εκπόνηση της πτυχιακής εργασίας λόγω ελλείψεων σε καθηγητές.
• Να καταργηθούν τα εμπόδια που υπάρχουν για να τελειώσουμε τις σπουδές μας. Κατάργηση όλων των αλυσίδων και των προαπαιτούμενων μαθημάτων. Με ευθύνη των διοικήσεων όλοι οι σπουδαστές να πραγματοποιούν την πρακτική τους άσκηση πάνω στο αντικείμενό τους, με όλα τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, με τις αντίστοιχες ιδιαιτερότητες που υπάρχουν στον κάθε κλάδο (Βαρέα και Ανθυγιεινά, μέτρα ασφαλείας, προσαυξήσεις νυχτερινής εργασίας), με πληρωμή στο ύψος του κατώτατου μισθού 751 ευρώ.
• Ενίσχυση φοιτητικής μέριμνας, κατασκευή νέων εστιών, σίτιση - στέγαση - μετακίνηση δωρεάν για όλους. Αξιοποίηση και ανοικοδόμηση της μαθητικής εστίας στο Πάρκο Τρίτση για φοιτητικές εστίες. Να τρώνε όλοι οι σπουδαστές μόνο με την επίδειξη του πάσο».

Την Πέμπτη 12 Οκτώβρη, στις 12 μ., στο ΤΕΙ Αθήνας - αμφιθέατρο ΣΑΕΤ, οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στο ΤΕΙ Αθήνας πραγματοποιούν εκδήλωση με θέμα «Οι εξελίξεις σχετικά με το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής. Η Θέση του ΚΚΕ για Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση». Ομιλητής ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Την ίδια μέρα, στη 1 μ.μ., στο ΤΕΙ Πειραιά - Αίθουσα Α011, οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στο ΤΕΙ Πειραιά πραγματοποιούν εκδήλωση με το ίδιο θέμα. Ομιλήτρια η Κέλλυ Παπαϊωάννου, μέλος του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ του ΚΚΕ.