ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Κοινή η γραμμή της συκοφάντησης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η γραμμή της συκοφάντησης και της επίθεσης εναντίον του ΠΑΜΕ, που ξεκινά από την πλουτοκρατία, την κυβέρνησή της και τα κόμματά της, περνάει σε όλη τη χώρα. Το ρόλο του «σκυλιού που γαυγίζει βραχνά» έχουν αναλάβει στελέχη του ΛΑ.Ο.Σ., που ζητούν ξεδιάντροπα και προκλητικά τη χρησιμοποίηση κατασταλτικών μηχανισμών εναντίον του ΠΑΜΕ. Ενας από δαύτους, ο πολιτευτής του ΛΑ.Ο.Σ. στα Τρίκαλα Χρ. Μακρυγιάννης, σε δήλωσή του στον τοπικό Τύπο σχετικά με τη δράση του ΠΑΜΕ και την ανάρτηση πανό στην πόλη, ανάμεσα στ' άλλα, αναφέρει: «Το ΠΑΜΕ έχει αυτή τη χρονική στιγμή σε όλη την επικράτεια ένα καθεστώς ανοχής». Και συνεχίζει: «Το ΠΑΜΕ διέκοψε στα Τρίκαλα την παρέλαση την 25η Μαρτίου και κανένας δεν αντέδρασε. Το ΠΑΜΕ ανέβασε αεροπανό στην κεντρική γέφυρα και κανείς δεν αντιδρά. Τώρα έκανε κατάληψη στις όχθες του ποταμού με ένα τεράστιο πανό και ο δήμος περί άλλων τυρβάζει. Αν δεν μπορεί ο δήμαρχος και η επικεφαλής της δημοτικής αστυνομίας να προστατεύσουν τους εργάτες του δήμου να κατεβάσουν τα πανό (ή φοβούνται) να ζητήσει τη συνδρομή της αστυνομίας και των εισαγγελικών αρχών».

Βεβαίως, κι αν αλυχτούν τα «σκυλιά του συστήματος» εναντίον του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ, θα πρέπει να ξέρουν τ' αφεντικά τους ότι οι αγωνιστές του ταξικού εργατικού κινήματος και οι κομμουνιστές δεν πρόκειται να τρομοκρατηθούν και να σταματήσουν να αγωνίζονται μαζί με το λαό.

Συνήγοροι του συστήματος

Στον ίδιο δρόμο που οδήγησε τους λαούς στο σημείο που βρίσκονται σήμερα, ισχυρίζονται οι «Οικολόγοι - Πράσινοι» ότι βρίσκεται η λύση στο πρόβλημα της καπιταλιστικής κρίσης. Με ανακοίνωση εκφράζουν την αντίρρησή τους στο ΔΝΤ απ' τη σκοπιά υπεράσπισης της ιμπεριαλιστικής ευρωένωσης, καθώς, όπως αναφέρουν, η εμπλοκή του ΔΝΤ «ναρκοθετεί και την ευρωπαϊκή προοπτική». Οι προτάσεις τους καταλήγουν σε περισσότερο καπιταλισμό, αλλά με ευρωενωσιακή βούλα. Ετσι, ενώ στηλιτεύουν τις «"αναπτυξιακές" πολιτικές» του ΔΝΤ, αποκρύπτουν ότι στις ίδιες ακριβώς πολιτικές συμπίπτει και η ΕΕ.

Αποκαλυπτικές είναι και οι προτάσεις τους για «έξοδο» απ' την κρίση. Οχι μόνο συσκοτίζουν ότι αυτή ως σύμφυτο φαινόμενο του καπιταλισμού στο πλαίσιό του δεν μπορεί να αποφευχθεί, αλλά συνηγορούν υπέρ της καπιταλιστικής ανάπτυξης, ζητώντας «εκτεταμένες επενδύσεις για πράσινη στροφή της οικονομίας» και μέτρα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας, προτείνοντας «ενίσχυση της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας ως δίχτυ ασφαλείας κατά της φτώχειας, και εξαίρεση των χαμηλότερων μισθών και συντάξεων από τις περικοπές». Ακόμα, ζητούν ισχυροποίηση της ΕΕ και συγκεκριμένα «συνέχιση της προσπάθειας να συμπληρωθεί το ευρώ με κοινή οικονομική πολιτική σε ευρωπαϊκό επίπεδο». Θεραπαινίδες του συστήματος είναι, όσο κι αν προσπαθούν να εμφανιστούν ότι έχουν πρόταση εναλλακτική στην κυρίαρχη στρατηγική. Η «πράσινη» πολιτική τους ισοδυναμεί με «πράσινα άλογα» για τα δικαιώματα του λαού, τον οποίο νομίζουν πως μπορούν να κοροϊδέψουν.

Είναι στη σκέψη!

«Καίγεται» ο κόσμος και ανακοινώνονται σαρωτικές αλλαγές στο Ασφαλιστικό, που από μόνες τους, χωρίς να συνυπολογιστούν οι υπόλοιπες ανατροπές κατακτήσεων και δικαιωμάτων που προωθούνται, συνιστούν μιαν ανελέητη και ευρείας κλίμακας επίθεση. Και τι κάνει η ΓΣΕΒΕΕ; Το ...σκέφτεται!

Το προεδρείο της αποφάσισε, «ανάλογα και με τα αποτελέσματα των συναντήσεων με τον υπουργό Εργασίας», να συνεργαστεί με την ΕΣΕΕ και τη ΓΣΕΕ για τη «συγκρότηση πλαισίου κινητοποιήσεων» με κύριο θέμα το Ασφαλιστικό.

Αλλά μέχρι να... σιγουρευτεί η ΓΣΕΒΕΕ για τα προωθούμενα μέτρα και να το συζητήσει με την ΕΣΕΕ, που δεν εμφανίζεται να τραβάει μεγάλο ...ζόρι, και να πάνε μετά στη ΓΣΕΕ, τους άλλες «εραστές» των «κοινωνικών διαλόγων» που έβαλαν πλάτη όλο αυτό στο διάστημα για να «σερβίρει» ανενόχλητη η κυβέρνηση τα μέτρα της, όλα θα έχουν γίνει πράξη. Ολα!

Και σαν να μην έφτανε αυτή η απαράδεκτη τακτική κωλυσιεργίας, η ΓΣΕΒΕΕ, «υπερασπιζόμενη», τάχα, τις αμοιβές των εργαζομένων, δηλώνει ότι όχι μόνο δεν πρέπει να υπάρξουν περικοπές μισθών, «αλλά τουναντίον έστω και ενδεικτικές αυξήσεις στα κατώτερα ημερομίσθια».

Προαναγγέλλει, δηλαδή, άγρια λιτότητα για τους εργαζόμενους και αυξήσεις ...συμβολικές και θέλει και συνεργασία με τη ΓΣΕΕ! Αλλά ξέρουν οι ηγεσίες των παρατάξεων της πλειοψηφίας στη ΓΣΕΒΕΕ πού τα λένε αυτά. Στους συνδικαλιστές που στηρίζουν θέσεις, στάση και τακτική, το λειψό ψωμί των εργατικών οικογενειών.

«Τολμηροί» υπηρέτες

Δικαίωμα του Κυρ. Μητσοτάκη να κραυγάζει ότι είναι αντικομμουνιστής, αφού τέτοιος είναι ως πολιτικός υπηρέτης των μονοπωλίων. Η τόλμη του κατά του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ δε μας εκπλήσσει. Αλλά ας ψελλίσει αν μπορεί, όχι να φωνάξει, αν πρότεινε ποτέ στην πολιτική καριέρα του έστω και ένα μέτρο που να θίγει μια «τρίχα» από τα αφεντικά που υπηρετεί.

Να καταργηθούν οι ΕΞΥΠΠ

Σύμφωνα με καταγγελία που δημοσίευσε χτες ο «Ρ», μια ιδιωτική εταιρεία που παρέχει υπηρεσίες Υγείας και Ασφάλειας σε χώρους δουλειάς (Εξωτερικές Υπηρεσίες Προστασίας και Πρόληψης - ΕΞΥΠΠ), χρησιμοποίησε το όνομα Γιατρού Εργασίας χωρίς ο ίδιος να το γνωρίζει. Εν ολίγοις, είχε δηλώσει ότι ο συγκεκριμένος Γιατρός Εργασίας θα είναι συγκεκριμένες μέρες σε μια εταιρεία που έχει αναλάβει το εστιατόριο των ΤΕΙ Καλαμάτας, χωρίς αυτός να έχει ειδοποιηθεί καν γι' αυτό. Ταυτόχρονα, επιστήμονες του χώρου καταγγέλλουν επανειλημμένες πλαστογραφήσεις της υπογραφής τους από ΕΞΥΠΠ, ενώ η απάντηση που δίνουν πολλές ΕΞΥΠΠ είναι ότι ... «συνηθίζεται για λόγους ταχύτητας»!

H παραπάνω καταγγελία δεν αποκαλύπτει απλά μια αυθαιρεσία μιας συγκεκριμένης ΕΞΥΠΠ. Ερχεται να επιβεβαιώσει και με αυτόν τον τρόπο πως η επιχειρηματική δραστηριότητα και στον τομέα της Υγείας και της Ασφάλειας στην εργασία μόνο «κάλυψη» στην κερδοφορία των ιδιωτών μπορεί να εξασφαλίσει. Οι πελάτες τους τις χρησιμοποιούν, ως κάλυψη απέναντι στο νόμο (των επιχειρηματιών είναι ο νόμος για τις ΕΞΥΠΠ), με κάθε τίμημα για τη ζωή και την υγεία των εργαζομένων.

Οι ΕΞΥΠΠ με τη στήριξη του κράτους, μόνο ψευδεπίγραφες υπηρεσίες Υγείας και Ασφάλειας των εργαζομένων μπορούν να προσφέρουν. Η ιδιωτικοποίηση - εμπορευματοποίηση και των υπηρεσιών Υγείας και Ασφάλειας οδηγεί στον εκφυλισμό τους. Αν οι ελεύθεροι επαγγελματίες Γιατροί Εργασίας ή Τεχνικοί Ασφάλειας δέχονται πιέσεις από τους εργοδότες, οι επιστήμονες αυτοί που απασχολούνται μέσω ΕΞΥΠΠ δέχονται διπλή πίεση, από δύο εργοδότες.

Το ταξικό εργατικό κίνημα πρέπει να βάλει στο επίκεντρο της πάλης την κατάργηση των ΕΞΥΠΠ και κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας στον τομέα αυτό. Μόνο ένα κρατικό σώμα Γιατρών Εργασίας και Τεχνικών Ασφαλείας, ενταγμένο στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και στα Κέντρα Υγείας, σε ένα αποκλειστικά δημόσιο σύστημα Υγείας, αναπτυγμένο σε όλες βαθμίδες, μπορεί να εξασφαλίσει και την ουσιαστική προστασία της υγείας, της ασφάλειας και συνολικά της ζωής των εργαζομένων, αλλά και να κατοχυρώσει πλήρη εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα των Γιατρών Εργασίας και των Τεχνικών Ασφαλείας και απρόσκοπτη εφαρμογή της επιστήμης τους.

Ταυτόχρονα, η πραγματική προστασία των εργαζομένων από εργατικά «ατυχήματα» και επαγγελματικές ασθένειες συνδέεται με τις βαθύτερες πολιτικές αλλαγές. Στην παραγωγική διαδικασία επικρατούν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και χιλιάδες εργαζόμενοι θυσιάζονται κάθε χρόνο για τα κέρδη των εργοδοτών. Ολόκληρη η οργάνωση της παραγωγής γίνεται με γνώμονα το κέρδος, με αποτέλεσμα ο εκσυγχρονισμός των μέσων παραγωγής και των υλικών να μη στοχεύει στην προστασία του εργαζόμενου (ούτε βέβαια και του καταναλωτή των προϊόντων), αλλά στο τι συμφέρει την επιχείρηση. Το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής (δουλειά μέχρι τα γεράματα, ελαστικές μορφές εργασίας, κατάργηση του 5ήμερου - 40ωρου, των ΒΑΕ κ.ά.), εντείνει τις τραγικές επιπτώσεις των συνθηκών εργασίας στην υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων. Η απάντηση που πρέπει να προτάξει η εργατική τάξη, παλεύοντας για πραγματικές συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας στους τόπους δουλειάς, είναι η σύνδεση αυτής της πάλης με τον αγώνα για κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής, τη λαϊκή εξουσία, όπου η παραγωγή θα υποτάσσεται στις ανθρώπινες και κοινωνικές ανάγκες, όχι στο κέρδος.

Ελένη ΜΑΪΛΗ

Στήριξη στο μεγάλο κεφάλαιο...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΤΟ ...ΑΣΤΕΙΟ ΣΤΗΝ όλη υπόθεση είναι ότι συνεχίζουν να μιλάνε για την υποτιθέμενη «βοήθεια» - και μάλιστα σε ύψος ρεκόρ - που θα λάβουμε από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Κομισιόν ως χώρα!

Εξ όσων γνωρίζουμε, όταν ...βοηθάς κάποιον, αυτός βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση από εκείνη που ήταν πριν τον βοηθήσεις. Αν βρεθεί σε χειρότερη, για τι είδους «βοήθεια» μιλάμε;

Γιατί ακόμη κι αν υποτίθεται ότι μας «βοηθάνε» για να μη βρεθούμε σε ακόμη χειρότερη κατάσταση στο μέλλον, δεν ακούσαμε κανέναν να αποκλείει το ενδεχόμενο αυτό...

Αντιθέτως, «όλα παίζονται» μας λένε και μας παραμυθιάζουν για «μεγάλες εθνικές προσπάθειες» και όλα τα σχετικά.

Ομως, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, υπάρχουν και κάποιοι στην Ελλάδα, που θα βρεθούν σε καλύτερη - πολύ καλύτερη μάλιστα - κατάσταση από αυτήν στην οποία βρίσκονται σήμερα.

Και μιλάμε, φυσικά, για τις επιχειρήσεις. Δυσκολευόμαστε να φανταστούμε τα διοικητικά τους συμβούλια θλιμμένα, επειδή θα πληρώνουν μικρότερους μισθούς, θα απολύουν όσους θέλουν και, μάλιστα, με μικρότερες αποζημιώσεις.

ΕΡΩΤΗΣΗ ΚΡΙΣΕΩΣ, τα καινούρια (τυπικά καινούρια δηλαδή, γιατί από καιρό τα έχουν αποφασίσει) μέτρα, σε ποιο μέρος πρόκειται να ανακοινωθούν από τον πρωθυπουργό;

Αφού την προηγούμενη φορά προτίμησε το ειδυλλιακό Καστελόριζο, ίσως τώρα θα μπορούσε να αλλάξει τοπίο: Ισως τα Μετέωρα με φόντο τους επιβλητικούς βράχους; Μήπως τις πλαγιές του Παρνασσού; Μπορεί, πάλι, ένα ορεινό τοπίο της Ηπείρου;

Γιατί είμαστε βέβαιοι ότι πολύ τους αρέσουν εκεί στο ΠΑΣΟΚ οι ανακοινώσεις αντιλαϊκών μέτρων σε στιλ ...«καρτ -ποστάλ». Και ενισχύουμε τα δημοσιονομικά, και προβάλλουμε τις ομορφιές του τόπου.

Κάτι τέτοια αρέσουν, άλλωστε, στους επενδυτές!

Γρηγοριάδης Κώστας

Ευκαιρία για νέα «κοινωνικά συμβόλαια»

Γρηγοριάδης Κώστας

«Το θέμα της δυνατότητας σύναψης ενός Κοινωνικού Συμβολαίου, ανάλογου με αυτά που οι κοινωνικοί παράγοντες συνυπέγραψαν σε περιόδους κρίσης και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες» τέθηκε στην προχτεσινή συνάντηση του ΣΕΒ με την τρόικα, όπως δήλωσε αμέσως μετά ο πρόεδρος του Συνδέσμου, Δ. Δασκαλόπουλος. «Γνωρίζετε - συμπλήρωσε - ότι την πρόταση αυτή έχει ήδη κάνει ο ΣΕΒ προς τη ΓΣΕΕ από τον περασμένο Νοέμβριο και είμαστε θετικοί να ξαναγίνει αντικείμενο ευρύτερης συζήτησης». Πράγματι, στις 19 του περασμένου Νοέμβρη, το απόγευμα, η ηγεσία της ΓΣΕΕ είχε κρυφό ραντεβουδάκι με το ΣΕΒ στα γραφεία του. Εκεί οι μεγαλοβιομήχανοι της είχαν παραδώσει πρόταση για τη σύναψη κοινωνικού συμβολαίου με την εκτίμηση ότι «το 2010 προαλείφεται ακόμη πιο δυσοίωνο» και θεωρώντας «αυτονόητη» τη συνεργασία εργοδοτών και εργαζομένων για να - όπως έλεγε - «εισφέρουν στην οικονομική σταθερότητα και στην επάνοδο σε συνθήκες κοινωνικής ασφάλειας και οικονομικής ανάπτυξης». Κάτι, δηλαδή, που οι εργάτες ήξεραν καλά ότι σημαίνει πιέσεις για να αποδεχθούν ή μισθούς - ψίχουλα ή απολύσεις.

Τώρα βρήκαν πάλι ευκαιρία να μιλούν για νέα «κοινωνικά συμβόλαια», νέες δηλαδή συμφωνίες υποταγής και αποπροσανατολισμού των εργαζομένων. Να είναι σίγουροι όμως ότι δε θα μείνουν ήσυχοι. Εδώ υπάρχει ΠΑΜΕ που θα συνεχίσει να είναι καρφί στο μάτι τους όσο κι αν ενοχλούνται. Οπως είχαν ενοχληθεί κι εκείνο το απόγευμα, όταν αστραπιαία η Γραμματεία Αθήνας του ΠΑΜΕ έστησε κινητοποίηση έξω από τα γραφεία του ΣΕΒ αναγκάζοντας τους εργατοπατέρες να τρέχουν να κρυφτούν σα «βρεγμένες γάτες»...

Να μη βρίσκει ούτε χαραμάδα η προπαγάνδα τους

«Μια κυβέρνηση σαν και εκείνη του Κωνσταντίνου Καραμανλή τον Ιούλιο του 1974, από όλους τους πολιτικούς χώρους», ζητάει ο δημοσιογράφος Τάσος Τέλογλου, σε διάλογο με αναγνώστες ιστοσελίδας. Πώς τη φαντάζεται αυτή την κυβέρνηση και ποιο θα είναι το έργο της; Γράφει: «Η κυβέρνηση αυτή πρέπει να έχει έκτακτες εξουσίες, για να το πω πιο απλά η χώρα είναι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης χωρίς δικτατορία αλλά ορισμένα άρθρα του συντάγματος πρέπει να βγουν "εκτός" ή να ερμηνευτούν ανάλογα. Εκδηλώσεις σαν κι εκείνες του ΠΑΜΕ στον Πειραιά πρέπει να δίνεται η δυνατότητα να κηρύσσονται αμέσως παράνομες με διαδικασίες αυτοφώρου, πρέπει να περιοριστεί το δικαίωμα της απεργίας αλλά και της διαμαρτυρίας σε ευαίσθητους τομείς (π.χ. πιλότοι της πολεμικής αεροπορίας, απεργία εκπαιδευτικών μέσα στις εξετάσεις)». Καλά διαβάσατε. Ο Τέλογλου ζητάει να ρίξει τις μάσκες η αστική δημοκρατία και να δείξει το αληθινό πρόσωπο της δικτατορίας των μονοπωλίων. Και κατά συνέπεια, να κηρύξει και εκτός νόμου τις εργατικές κινητοποιήσεις! Αυτές και άλλες «ιδέες» ζυμώνουν τα πρόθυμα παπαγαλάκια της αστικής τάξης σε καιρούς δύσκολους για την αναπαραγωγή των κερδών της και με κλιμακούμενη τη λαϊκή δυσαρέσκεια για το αστικό πολιτικό σύστημα. Βλέπουν μπροστά οι προπαγανδιστές της πλουτοκρατίας και στρώνουν το έδαφος για τα χειρότερα. Θέλουν «κοπάνημα». Ιδεολογικό, πολιτικό, αγωνιστικό. Να μη βρίσκει η τρομοκρατία και οι αντιδραστικές τους ιδέες ούτε χαραμάδα για να περάσει στις λαϊκές συνειδήσεις. Να παίρνει απάντηση κάθε τους πρόκληση. Είναι θρασύδειλοι, επειδή ξέρουν πως ο λαός έχει το δίκιο και τα αφεντικά τους το άδικο, το οποίο και υπερασπίζονται. Ετσι, από θέση υπεροχής πρέπει να τους αντιμετωπίζουν όλους αυτούς οι εργαζόμενοι και ο λαός.

Καθαροί «λογαριασμοί»

Ενας μαγικός αριθμός κυριαρχούσε στα χτεσινά πρωτοσέλιδα του αστικού Τύπου: 120 δισ. ευρώ. Πρόκειται για το ποσό με το οποίο θα δανείσουν, εννοείται με το αζημίωτο, τη χώρα τα επόμενα τρία χρόνια ΕΕ και ΔΝΤ... Ο επικοινωνιακός στόχος ήταν εξόφθαλμος: Να περάσουν σε δεύτερο πλάνο τα πλέον βάρβαρα μέτρα που έχουν ληφθεί ποτέ σε βάρος του λαού. Τα 120 δισ. είναι το τυρί στη φάκα, προκειμένου να παγιδεύσουν την λαϊκή οργή. Δεν είναι καθόλου βέβαιο όμως ότι ο λαός θα τσιμπήσει. Γνωρίζει πολύ καλά ότι από αυτά τα 120 δισ. δε θα φτάσει στο λαό ούτε ένα ευρώ. Οπως δεν έφτασε στο λαό ούτε ένα ευρώ από τα 28 δισ. ευρώ που δόθηκαν στις τράπεζες, ούτε ένα ευρώ από τα πακέτα των δεκάδων δισεκατομμυρίων που δόθηκαν ως πακέτα στήριξης στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Γνωρίζει πολύ καλά ότι τα 120 δισ. είναι ψίχουλα μπροστά στον πακτωλό των χρημάτων που έχουν κατευθυνθεί τις τελευταίες δεκαετίες στα χρηματοκιβώτια των καπιταλιστών και μέσω των «κοινοτικών πακέτων». Με άλλα λόγια, γνωρίζει πολύ καλά ότι άλλοι θα τα φάνε και αυτή τη φορά τα 120 δισ. του δανεισμού και άλλοι θα πληρώσουν το λογαριασμό. Τώρα όμως δεν πρέπει να το επιτρέψει ο εργαζόμενος λαός, ακριβώς γιατί ο λογαριασμός πληρώνεται με το αίμα του ίδιου και των παιδιών του, γιατί βάζει ταφόπλακα στα δικαιώματά του. Ηρθε η στιγμή να διεκδικήσει όσα του ανήκουν και να «λογαριαστεί» με την ιστορία.

Ηταν προαποφασισμένα

Το ΚΚΕ και ο «Ριζοσπάστης» είχαν προειδοποιήσει έγκαιρα, για την επερχόμενη λαίλαπα. Εξήγησαν στους εργαζόμενους ότι η επιθετικότητα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ δε θα κοπάσει από μόνη της. Η ταύτιση των κυβερνώντων με τις αξιώσεις του κεφαλαίου και η απόλυτη σύμπλευσή τους με τα πλέον αντιδραστικά κέντρα, τα οποία στο όνομα της επιχειρηματικής κερδοφορίας απεργάζονται τον εξανδραποδισμό των εργαζομένων, τους υποχρεώνουν να τραβήξουν το σκοινί μέχρι τέλους.

Μην τους πιστεύετε, όταν λένε ότι λόγω εκτάκτων περιστάσεων, όπως είναι τα ελλείμματα και το δημόσιο χρέος, αναγκάζονται να μπήγουν το μαχαίρι, όλο και πιο βαθιά, στο σώμα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Λένε ψέματα. Ολες οι χώρες στην ΕΕ έχουν υψηλά ελλείμματα και χρέη. Τα μέτρα ήταν προαποφασισμένα, αλλά ανακοινώνονται σε δόσεις, για να μη φουντώσει η λαϊκή αγανάκτηση. Για να εξουδετερώσουν την αντίδραση και την οργή του λαού, που, μετά από τόσα χρόνια λιτότητας και υποσχέσεων για το ...καλύτερο, βομβαρδίζεται συνεχώς με μέτρα που ευτελίζουν τελείως το, έτσι κι αλλιώς, πενιχρό εισόδημα, απειλείται με δεκάδες χιλιάδες απολύσεις, αυξάνονται τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, του μειώνουν δραστικά το μισθό, χάνει κυριολεκτικά τη σύνταξή του, παραδίνεται βορά στις ορέξεις της πλουτοκρατίας.

Η κυβέρνηση, η ΕΕ και το ΔΝΤ γνώριζαν από την πρώτη στιγμή πού πάει το πράγμα. Στο παράδειγμα της Ελλάδας, όπου και χάρη στη λαϊκή παρέμβαση καθυστερούσαν μια σειρά αντιλαϊκές προσαρμογές στις σύγχρονες ανάγκες του καπιταλισμού, υλοποιείται σήμερα ένα σχέδιο που αφορά όλες τις χώρες, το σύνολο των εργαζομένων στις χώρες - μέλη της ΕΕ. Γι' αυτό, από τις αρχές του περασμένου Δεκέμβρη ακόμα, όταν ο Γ. Παπανδρέου μας καθησύχαζε ότι δεν τρέχει τίποτα, ο Γιούνγκερ του Γιούρογκουπ ευχόταν στους εργαζόμενους της χώρας μας «κουράγιο και υπομονή, γιατί τα μέτρα θα είναι πολύ σκληρά».

Στόχος των κυβερνώντων και όλων όσοι, άμεσα ή έμμεσα, στηρίζουν τις αντιλαϊκές τους επιλογές, δεν είναι να σώσουν τη χώρα. Το μοναδικό τους ενδιαφέρον εστιάζεται στο να ξελασπώσουν την άρχουσα τάξη από τα προβλήματα και τις αντιθέσεις που γεννά το ίδιο το σύστημα. Το μόνο που επιδιώκουν είναι να αυξηθεί ακόμα περισσότερο το κομμάτι του κοινωνικού πλούτου που νέμονται τα μονοπώλια και οι πολυεθνικές. Αποκλειστικός οδηγός τους είναι η εξασφάλιση μεγαλύτερης κερδοφορίας για το κεφάλαιο, μέσα από την ακόμα πιο άγρια λεηλασία του εισοδήματος και των εναπομεινάντων δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Το ΚΚΕ δε μάσησε τα λόγια του ούτε στιγμή. Την ώρα που διαδηλώνει ότι οι εργαζόμενοι, που εδώ και μια εικοσαετία βογκούν στο όνομα της «επιχειρηματικότητας» και του «ανταγωνισμού», δε χρωστάνε ούτε ένα ευρώ για την αντιμετώπιση της κρίσης που προκάλεσε η πολιτική στήριξης του κεφαλαίου και των κερδών, λέει ξεκάθαρα στους εργαζόμενους ότι το «αύριο» εξαρτάται από τους ίδιους. Από τη δική τους ταξική πάλη. Τη δική τους συνειδητοποίηση, ότι αυτοί έχουν, όλοι μαζί έχουμε τη δύναμη να βάλουμε φρένο στις εγκληματικές επιλογές του «μαύρου μετώπου». Στο χέρι μας είναι να φρενάρουμε τα αντιλαϊκά σχέδια, να ανατρέψουμε τα δεδομένα, να απαιτήσουμε ό,τι μας ανήκει. Μόνο που βασική προϋπόθεση για όλα αυτά, είναι να συναντηθούμε στο δρόμο του αγώνα, να ξεσηκωθούμε, να βρεθούμε στην πρώτη γραμμή. Να τους τρομάξουμε.