• «ΚΟΚΚΙΝΑ» ΤΡΑΠΕΖΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ: Φορτώνουν τα σπασμένα των επιχειρηματικών ομίλων στα λαϊκά στρώματα
• ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ: Στον «καιάδα» της «απελευθέρωσης» οι ανάγκες του λαού
• ΕΕ: Οι εξελίξεις στη Συρία αναζωπύρωσαν τη συζήτηση για την ανάγκη ενίσχυσης της «αυτόνομης» παρέμβασης των Ευρωπαίων
• ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ ΡΩΣΙΑΣ - ΑΦΡΙΚΗΣ: Ρωσικά κεφάλαια αναζητούν διέξοδο στην πολλά υποσχόμενη ήπειρο

Σε απόλυτα μεγέθη, η αύξηση σε σχέση με το 2008 φτάνει στα 60,6 δισ. (+ 409%), ενώ το ύψος των «προβληματικών» δανείων σε σχέση με τη συνολική μάζα του δανεισμού διαμορφώνεται στο 43,6%, έναντι 5,7% στο τέλος του 2008.

Σε αυτό το φόντο, ο στόχος για την απομείωσή τους στην 3ετία 2019-2021 φτάνει στο αστρονομικό ύψος των 53 δισ. ευρώ (αφορά τα «κόκκινα» δάνεια που εμφανίζονται στους ισολογισμούς των τραπεζών) και όπως χαρακτηριστικά επισημαίνεται από τους τραπεζίτες, η «προσπάθεια» αυτή θα συνεχιστεί με αμείωτη ένταση και μετά το συγκεκριμένο χρονικό ορόσημο, καθώς ο τελικός στόχος είναι η σύγκλιση με τον μέσο όρο στην ΕΕ που είναι στο 5% επί του συνόλου των χορηγήσεων, δηλαδή στα επίπεδα που καταγράφονταν πριν από την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης.

Σε αυτό το πλαίσιο, όπως έχει τονίσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, «θα χρειαστούν συνεχείς προσπάθειες προκειμένου τα "κόκκινα" δάνεια να υποχωρήσουν σε βιώσιμα επίπεδακαι να επιτρέψουν έτσι στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να εκπληρώσουν το ρόλο τους», δηλαδή προκειμένου να ανοίξουν την κάνουλα της χρηματοδότησης στα «βιώσιμα και ανταγωνιστικά» επιχειρηματικά σχήματα. Σ' αυτό το πλαίσιο, η Κομισιόν επισημαίνει ότι «απαιτούνται περαιτέρω σημαντικές προσπάθειες», ενώ τα ήδη υπάρχοντα μέτρα (ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, «πλαίσιο αφερεγγυότητας» νοικοκυριών και επιχειρήσεων), καθώς βέβαια και η δευτερογενής αγορά «κόκκινων» δανείων «πρέπει» να εφαρμοστούν με συνέπεια.

Σε αυτή την προοπτική θα αξιοποιηθούν όλα τα διαθέσιμα εργαλεία, όπως οι μαζικοί πλειστηριασμοί στη λαϊκή κατοικία, οι τιτλοποιήσεις και πωλήσεις προβληματικών δανείων από τις τράπεζες σε funds και άλλα «κοράκια», καθώς και «βιώσιμες λύσεις» που θα δώσουν οι τράπεζες μέσω αναδιαρθρώσεων σε επιχειρήσεις.

Θυμίζουμε ότι το υποτυπώδες σύστημα «προστασίας» που έχει απομείνει στην πρώτη κατοικία έχει ημερομηνία λήξης την 31η Δεκέμβρη 2019, με βάση τη διάταξη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που βέβαια θα τηρήσει αυτή της ΝΔ στο πλαίσιο των μεταμνημονιακών «δεσμεύσεων».

Για την ώρα, ως μεταβατικό καθεστώς, βρίσκεται σε λειτουργία η ηλεκτρονική πλατφόρμα για «κόκκινα» στεγαστικά δάνεια, που με τη σειρά της αποτελεί έναν ακόμη κρίκο με κατεύθυνση την κλιμάκωση των πλειστηριασμών και των εκβιασμών από την πλευρά των τραπεζών.

Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία της Ειδικής Γραμματείας Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους, σύμφωνα με τα οποία από την 1η Ιούλη, όταν ξεκίνησε η λειτουργία της «πλατφόρμας», μέχρι τις 20 Οκτώβρη:

-- Εχουν υποβληθεί και διαβιβαστεί στις τράπεζες 167 αιτήσεις.

-- Εχουν δοθεί 21 προτάσεις ρύθμισης από τις τράπεζες.

-- Εχουν γίνει αποδεκτές μόλις 8 προτάσεις ρύθμισης και εκκρεμεί η αποδοχή των υπολοίπων.

Βέβαια, τα παραπάνω συνδέονται με τους διαδοχικούς «κόφτες» (εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια) στην όποια παρεχόμενη προστασία. Λεόντειοι όροι προβλέπονται και για τις ρυθμίσεις «διευκόλυνσης» που προσφέρουν οι τράπεζες σε όσους ενταχθούν στη ρύθμιση. Ενδεικτικά, η «πρόταση ρύθμισης του πιστωτή» αποτελεί «εκτελεστό τίτλο». Αυτό σημαίνει ότι σε περίπτωση «αθέτησης των υποχρεώσεων αποπληρωμής» η τράπεζα θα μπορεί άμεσα να προχωρά σε πλειστηριασμό χωρίς τη διαμεσολάβηση των δικαστηρίων.

Την ίδια ώρα, στα σκαριά βρίσκονται η πλήρης ανάπτυξη και η ενεργοποίηση του αντιλαϊκού νομικού πλαισίου σε ό,τι αφορά την κλιμάκωση των πλειστηριασμών απέναντι στη λαϊκή στέγη και την πρώτη κατοικία, ενώ δρομολογούνται και παραπέρα παρεμβάσεις με στόχο την απαλλαγή των τραπεζών από τα «βαρίδια» των «κόκκινων» δανείων.

Θέμα χρόνου είναι η πλήρης λειτουργία της νέας ηλεκτρονικής πλατφόρμας, για τον έλεγχο τόσο των υποθέσεων που ήδη έχουν ενταχθεί σε καθεστώς «προστασίας», όσο και αυτών που εκκρεμούν στα δικαστήρια.

Η διαδικασία προβλέπει την απευθείας πρόσβαση των τραπεζών (μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας) στα φορολογικά στοιχεία που τηρούνται στο Taxis, προκειμένου να διαπιστώνουν κατά πόσο τηρούνται τα εισοδηματικά και άλλα κριτήρια «προστασίας», που ενδέχεται να έχουν μεταβληθεί στη συνέχεια (π.χ. λόγω οριακής αύξησης των εισοδημάτων του λαϊκού νοικοκυριού). Βέβαια, οι τράπεζες με συνοπτικές διαδικασίες θα μπορούν να προσκομίζουν στα δικαστήρια τα στοιχεία που αντλούν μέσω της πλατφόρμας.

Στα σκαριά βρίσκεται και το νομοσχέδιο αναφορικά με την παροχή και νέας δέσμης κρατικών εγγυήσεων, που θα ενεργοποιηθούν σε περίπτωση που οι τράπεζες και άλλοι εμπλεκόμενοι «επενδυτές» εμφανίσουν χασούρα στο πλαίσιο της διαχείρισης των κάθε είδους προβληματικών δανείων.

Πρόκειται για το νέο εργαλείο κρατικής στήριξης των τραπεζών και των επιχειρηματικών ομίλων, που θα φέρει την «κωδική» ονομασία «Ηρακλής». Λόγος γίνεται για παροχή κρατικών εγγυήσεων της τάξης των 9 δισ. ευρώ. Οι τράπεζες, από την πλευρά τους, θα τιτλοποιήσουν και στη συνέχεια θα μεταβιβάζουν σε επενδυτές προβληματικά δάνεια ύψους μέχρι 30 δισ. ευρώ. Σε αυτό το πλαίσιο, το ελληνικό κράτος αναμένεται να δώσει εγγυήσεις για το τμήμα των προβληματικών δανείων που έχουν ισχυρές διασφαλίσεις, όπως για παράδειγμα η ύπαρξη υποθήκης στην πρώτη κατοικία ή άλλα περιουσιακά στοιχεία.

Το σχετικό νομοσχέδιο αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή το αμέσως επόμενο διάστημα, ενώ προωθούνται και νομοθετικές διατάξεις γύρω από το «πτωχευτικό δίκαιο» των νοικοκυριών, τη «βελτίωση» του πλαισίου για τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, την «επιτάχυνση» των δικαστικών διαδικασιών, καθώς επίσης για επιχειρηματικές πτωχεύσεις, όπως για τη διευκόλυνση «ρευστοποίησης μετοχών» από την πλευρά των τραπεζών και άλλων πιστωτών, με στόχο να επιταχυνθούν οι διαδικασίες των αναδιαρθρώσεων σε «προβληματικές» επιχειρήσεις. Παράλληλα, έρχεται προς ψήφιση η ρύθμιση σχετικά με την παρεχόμενη νομική προστασία σε τραπεζικά στελέχη που εμπλέκονται σε αναδιαρθρώσεις επιχειρηματικών δανείων.

Οι νέες κρατικές «εγγυήσεις» και διασφαλίσεις προς τους τραπεζικούς ομίλους έρχονται να προστεθούν σε αυτές των προηγούμενων ετών. Υπενθυμίζεται ότι την περίοδο 2012 - 2015 πραγματοποιήθηκαν 3 ανακεφαλαιοποιήσεις συνολικού ύψους 51,7 δισ. ευρώ. Τα 32 δισ. ευρώ (περίπου 62%) καλύφθηκαν από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, μέσω των δανείων που χορηγήθηκαν προς το ελληνικό κράτος και φορτώθηκαν απευθείας στις πλάτες του λαού. Τα 19,7 δισ. ευρώ προήλθαν από ιδιώτες επενδυτές. Αυτοί, με τη σειρά τους, σε πρώτη φάση «ρεφάρουν» από τις κάθε είδους κυβερνητικές παρεμβάσεις από ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ και για τη συνέχεια προσδοκούν να αποκομίσουν σημαντικά κέρδη.

Τα παραπάνω έχουν αποτέλεσμα ήδη τα «κόκκινα» δάνεια που έχουν μεταβιβαστεί από τις τράπεζες και διαχειρίζονται «Εταιρείες Διαχείρισης Απαιτήσεων από Δάνεια και Πιστώσεις» να ανέρχονται, σε όρους ονομαστικής αξίας, στα 17,4 δισ. ευρώ.

Ειδικότερα, σύμφωνα με τα στοιχεία από την Τράπεζα της Ελλάδας, το ποσό αυτό αφορά καταναλωτικά δάνεια ονομαστικής αξίας περίπου 10 δισ. ευρώ, στεγαστικά 361 εκατ., επιχειρηματικά 5 δισ. και δάνεια σε επαγγελματίες και ατομικές επιχειρήσεις 2 δισ.

Παράλληλα, σύμφωνα με εκτιμήσεις εγχώριων τραπεζιτών, από τις 21 εταιρείες διαχείρισης που έχουν πάρει άδεια από την Τράπεζα της Ελλάδας, θα απομείνουν πολύ λιγότερες, με μεγαλύτερους «παίχτες» εκείνες που ιδρύουν οι ίδιες οι τράπεζες σε σύμπραξη με άλλους επενδυτές - μεγαλομετόχους.

Σε κάθε περίπτωση, οι πλειστηριασμοί λαϊκής στέγης τόσο από την πλευρά των τραπεζών όσο και από τα άλλα «κοράκια» προσλαμβάνουν μαζικές διαστάσεις.

Χαρακτηριστικά, εξάλλου, είναι και τα στατιστικά των τραπεζών που είδαν το φως της δημοσιότητας τις προηγούμενες μέρες και δείχνουν αύξηση των πλειστηριασμών κατά 20% τους τελευταίους μήνες, οπότε «ωριμάζουν» ορισμένες από τις παρεμβάσεις της προηγούμενης και της σημερινής κυβέρνησης, που «αδυνάτισαν» παραπέρα το υποτυπώδες προστατευτικό πλαίσιο για τη λαϊκή κατοικία. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το δ' τρίμηνο του 2019 που ήδη «τρέχει», είναι προγραμματισμένοι 6.425 πλειστηριασμοί, ενώ μόνο τον Σεπτέμβρη δρομολογήθηκε η εκποίηση 3.195 ακινήτων, καταγράφοντας αύξηση κατά 18% σε σχέση με πέρυσι. Για τον Οκτώβρη ήταν προγραμματισμένοι άλλοι 3.214 πλειστηριασμοί, προκειμένου στα τέλη του χρόνου να έχει πιαστεί ο στόχος για 25.000 - 30.000 πλειστηριασμούς ακινήτων, έναντι 22.447 το 2018.

Eurokinissi

Δίνοντας υποτίθεται τις βασικές «βλέψεις» του σχεδιασμού αυτού, από τα εγκαίνια νέων μονάδων παραγωγής «πράσινης» Ενέργειας επιχειρηματικών ομίλων (τη μονάδα παραγωγής ηλεκτρισμού από φυσικό αέριο του Ομίλου Μυτιληναίου στη Βοιωτία, αλλά και τα εγκαίνια του αιολικού πάρκου της ENEL στον Καφηρέα Εύβοιας) ο πρωθυπουργός ισχυρίστηκε κατ' επανάληψη ότι πρόκειται για επενδύσεις συμβατές «με τις τρεις κεντρικές επιλογές της κυβέρνησής μας: Την αντικατάσταση του λιγνίτη από ηπιότερες μορφές παραγωγής, την απελευθέρωση της αγοράς Ενέργειας για να δημιουργηθούν περισσότερες θέσεις εργασίας αλλά και για να πέσει η τιμή του ρεύματος, και τέλος τον περιορισμό της οικονομικής αιμορραγίας που συχνά προκαλούν οι εισαγωγές ηλεκτρικής ενέργειας από γειτονικές χώρες».

Πρόκειται για ψέμα πάνω στο ψέμα, αφού οι στρατηγικοί στόχοι της αστικής τάξης σε ό,τι αφορά και την Ενέργεια όχι μόνο δεν συμβαδίζουν με τις λαϊκές ανάγκες για φτηνή Ενέργεια, σταθερή δουλειά με δικαιώματα και προστασία του περιβάλλοντος, αλλά τις αντιστρατεύονται.

Η σχεδόν εικοσάχρονη πλέον πείρα επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές, αφού η πορεία της παραπέρα «απελευθέρωσης» πήγε χέρι χέρι με το σάρωμα των εργασιακών δικαιωμάτων στον κλάδο, με την επέκταση του δουλεμπορίου των εργολαβιών, με 12ωρη και 16ωρη εργασία, μισθούς και συντάξεις πείνας, υποβάθμιση των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας.

Αυτήν την πραγματικότητα επιχειρεί να κρύψει τώρα η κυβέρνηση, καθώς επίσης το γεγονός ότι οι παραπέρα αναδιαρθρώσεις στη ΔΕΗ - βάσει των προβλεπόμενων στο σχεδιασμό που είχε κάνει η διοίκησή της με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - περιλαμβάνουν χιλιάδες απολύσεις στη ΔΕΗ (με «εθελούσιες» εξόδους, πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, διατήρηση του παγώματος στις προσλήψεις, μη ανανέωση των συμβάσεων με έκτακτους εργαζόμενους κ.ο.κ.) και παραπέρα παρέμβαση στις Συλλογικές Συμβάσεις των εργαζομένων, με χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα την κατάργηση της έκπτωσης του ηλεκτρικού ρεύματος στους εργαζόμενους στην επιχείρηση.

Και βέβαια θα ήταν για γέλια, αν δεν ήταν πικρές για το λαό της περιοχής, οι διαβεβαιώσεις των κυβερνητικών στελεχών ότι οι συνέπειες από τη διάλυση της βαριάς βιομηχανίας των λιγνιτικών σταθμών - που ειδικά για τη Δυτική Μακεδονία σηματοδοτεί εκτόξευση της ανεργίας - θα αντισταθμιστούν από διάφορα επιδοτούμενα σεμινάρια μετεκπαίδευσης, προγράμματα αγροτουρισμού και δραστηριότητες όπως... παραγωγή ιατρικής κάνναβης.

Οσο για τις τάχα «πολλές» θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν από τους επιχειρηματικούς ομίλους των ΑΠΕ ως αντιστάθμισμα, χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα που επικαλέστηκε ο ίδιος ο πρωθυπουργός από τα εγκαίνια της μονάδας του Μυτιληναίου: Οταν το έργο ύψους 350 εκατομμυρίων ευρώ τεθεί σε λειτουργία, οι θέσεις εργασίας θα είναι... 40 όλες κι όλες. Αντίστοιχα, και στο έργο στον Καφηρέα που εγκαινιάστηκε την Τρίτη 15/10, οι πολυδιαφημισμένες θέσεις εργασίας στη συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν με ημερομηνία λήξης, οι εργαζόμενοι στην κατασκευή δούλευαν κάτω από αντίξοες συνθήκες εργασίας, χωρίς να λείπουν τα ατυχήματα και οι απολύσεις.

Σε σοβαρό σχολιασμό δεν αντέχει ούτε το «επιχείρημα» ότι η παραπέρα «απελευθέρωση» του κλάδου μειώνει τάχα τις τιμές για τα λαϊκά στρώματα, που τις έχουν δει την τελευταία δεκαετία να έχουν εκτοξευτεί κατά 150%, μεταξύ άλλων και για την επιδότηση της κερδοφορίας των «πράσινων» αρπακτικών, ενώ το 30% είναι για τα καλά βυθισμένο στην ενεργειακή φτώχεια.

Αλλωστε, το τι έχουν να περιμένουν τα λαϊκά στρώματα από τον κυβερνητικό σχεδιασμό φάνηκε με το «καλημέρα», με τις νέες αυξήσεις που ανακοίνωσε η κυβέρνηση στα ήδη τσουχτερά τιμολόγια της ΔΕΗ, την περικοπή των εκπτώσεων για τους «συνεπείς» κ.ο.κ., πριν από περίπου ένα μήνα, ως μέρος του σχεδίου «διάσωσης» της επιχείρησης.

Παράλληλα, με την καθοριστική συμβολή και της προηγούμενης κυβέρνησης, που τη δρομολόγησε, σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η «διαδικασία μείωσης των ανεξόφλητων οφειλών» προς την επιχείρηση, που έχει περάσει ήδη στη φάση της «τιτλοποίησής» τους, ώστε να αναλάβουν τα funds και λοιπά «κοράκια» την είσπραξη, σφίγγοντας κι άλλο τη θηλιά των εκβιασμών στα λαϊκά στρώματα, ενώ δεκάδες χιλιάδες είναι οι εντολές διακοπής του ρεύματος, εκατοντάδες χιλιάδες τα νοικοκυριά που αδυνατούν να αντεπεξέλθουν.

Το ίδιο υποκριτικά είναι και τα περί προστασίας του περιβάλλοντος, με επίκληση μάλιστα της δήθεν «φιλοπεριβαλλοντικής» νομοθεσίας της ΕΕ, που περιλαμβάνει το άθλιο εμπόριο ρύπων, με τους καπιταλιστές να εμπορεύονται την προστασία του περιβάλλοντος που καταστρέφουν.

Αλλωστε, όπως επιβεβαιώνεται, οι πραγματικοί στόχοι της ΕΕ για την «πράσινη Ενέργεια» ήταν να επιταχυνθεί η «απελευθέρωση» της αγοράς, να περιοριστεί η εξάρτηση της ΕΕ από εισαγόμενα καύσιμα και να προωθηθεί η σχετική ευρωενωσιακή τεχνολογία στις ΑΠΕ, ενώ τα αρπακτικά της «πράσινης Ενέργειας» διασφάλισαν τα προηγούμενα χρόνια μεγάλα κέρδη χωρίς κανέναν επιχειρηματικό κίνδυνο, με το σύστημα εγγυημένων τιμών απόδοσης.

Αν οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ είχαν πραγματικό ενδιαφέρον για το περιβάλλον, θα έδιναν βάρος στους μεγάλους υδροηλεκτρικούς σταθμούς, που συμβάλλουν ταυτόχρονα στην ύδρευση, στην άρδευση και στην αντιπλημμυρική προστασία. Δεν θα αύξαναν την ηλεκτροπαραγωγή από φυσικό αέριο, που λόγω απωλειών αποτελεί μεγάλη σπατάλη Ενέργειας. Ούτε θα επέτρεπαν να συνοδεύεται η εγκατάσταση αιολικών πάρκων με την καταστροφή μεγάλων εκτάσεων δασικής γης, με τη διατάραξη της βιοποικιλότητας και της υδρολογικής ισορροπίας, με την προκλητικά δυσανάλογη κατανομή των αιολικών πάρκων, με τον Καφηρέα π.χ., που επισκέφτηκε τις προάλλες ο πρωθυπουργός, να διδάσκεται ως... αντιπαράδειγμα στις σχολές για την υπερσυγκέντρωση τέτοιων μονάδων.

Εξάλλου, τα χρήματα που σπαταλώνται σε αυτό το αντιλαϊκό πλαίσιο της ΕΕ, καθώς και για την ενίσχυση του δικτύου ώστε να αντισταθμίζεται η αστάθεια που δημιουργούν οι ΑΠΕ, θα μπορούσαν να διατεθούν στην αξιοποίηση του εγχώριου λιγνίτη, με σύγχρονη τεχνολογία, πιο φιλική στο περιβάλλον, με μονάδες συνδυασμένου κύκλου, υψηλής ενεργειακής απόδοσης, και για τη μετεγκατάσταση οικισμών που γειτνιάζουν σε ρυπογόνες δραστηριότητες.

Ενδεικτικό είναι και το γεγονός ότι μέσα στα κυβερνητικά σχέδια φαίνεται πως βρίσκεται ακόμα και η διακοπή της κατασκευής της υπερσύγχρονης λιγνιτικής μονάδας της ΔΕΗ «Πτολεμαΐδα IV». Μιας μονάδας που έχει στοιχίσει μέχρι σήμερα περίπου 950 εκατ. ευρώ, με τελικό εκτιμώμενο κόστος 1,4 δισ. ευρώ, και θα χρησιμοποιεί σύγχρονη τεχνολογία, που θα προκαλεί πολύ χαμηλότερη ρύπανση σε σχέση με τις παλιές λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ. Το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας απαιτεί ακόμα και την απαξίωση μιας τέτοιας υποδομής, όσο δε για το λογαριασμό των αποζημιώσεων στους επιχειρηματικούς ομίλους που «τρέχουν» την εν λόγω επένδυση, θα σταλεί και πάλι στο λαό.

Εξίσου σοβαρό στοιχείο είναι αυτό της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, που, σε αντίθεση με όσα ισχυρίζεται η κυβέρνηση, μεγαλώνει, δεδομένου και του προσανατολισμού των επιχειρηματικών ομίλων στις εξαγωγές, στο πλαίσιο της «ενιαίας αγοράς ηλεκτρισμού». Τα προηγούμενα χρόνια, εξάλλου, και μόνο η δρομολόγηση της «απελευθέρωσης» έφερε ανά περιπτώσεις το σύστημα στα όριά του. Η επιτάχυνση του σχεδιασμού για κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων μέχρι το 2028 σηματοδοτεί επίσης την αύξηση των εισαγωγών ηλεκτρισμού που θα γίνονται μέσω των διασυνδεδεμένων συστημάτων ηλεκτρισμού - εισαγωγές ρεύματος από την Βουλγαρία, την Ιταλία και άλλες διασυνδεδεμένες χώρες - καθώς και άμεσων εισαγωγών καυσίμων, φυσικού αερίου αλλά και υγροποιημένου φυσικού αερίου, με ιδιαίτερο εδώ το ενδιαφέρον και των ΗΠΑ.

Αλλά και τα οικονομικά στοιχεία της ΔΕΗ επιβεβαιώνουν τα παραπάνω: Ηδη το πρώτο εξάμηνο του 2019 η ΔΕΗ πλήρωσε 80,9 εκατ. ευρώ περισσότερα για αγορές φυσικού αερίου σε σχέση με το προηγούμενο έτος, όπως προκύπτει από τα επίσημα οικονομικά στοιχεία που δημοσίευσε πρόσφατα η επιχείρηση. Αντίστοιχα, η δαπάνη για αγορές ηλεκτρικής Ενέργειας ήταν αυξημένη σε σχέση με πέρυσι κατά 205,2 εκατ. ευρώ, ποσό στο οποίο περιλαμβάνεται και η ζημιά συνολικού ύψους 70,1 εκατ. ευρώ που προκλήθηκε στην επιχείρηση από τις δημοπρασίες «ΝΟΜΕ», την πώληση δηλαδή ηλεκτρικής ενέργειας κάτω του κόστους στους ιδιώτες ανταγωνιστές, για να την εξάγουν σε ακόμα υψηλότερες. Παράλληλα, το κόστος για αγορές δικαιωμάτων ρύπων που κατέβαλε ήταν αυξημένο κατά 122 εκατ. ευρώ.

Ολα αυτά μάλιστα σε μια περίοδο όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών με επίκεντρο τα καύσιμα, τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και των οδών μεταφοράς.

Γεγονός που με τη σειρά του αναδεικνύει και ένα ακόμα πολύ βασικό στοιχείο του ενεργειακού σχεδιασμού που προωθούν διαδοχικά οι αστικές κυβερνήσεις: Το ότι η Ελλάδα χώνεται ακόμα πιο βαθιά στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.

Χαρακτηριστικά είναι τα όσα λέγονται στη διακήρυξη του πρόσφατου «Στρατηγικού Διαλόγου» με τις ΗΠΑ. Στο κομμάτι της Ενέργειας καταγράφεται ο ρόλος «κόμβου» που αναλαμβάνει η Ελλάδα για τον αμερικανικό ενεργειακό σχεδιασμό στην περιοχή, ο οποίος «αποτελεί κοινή προτεραιότητα». Ανάμεσα σε πολλά άλλα σημειώνεται πως οι δύο πλευρές «επεσήμαναν τις πρώτες εισαγωγές φυσικού αερίου των ΗΠΑ στην Ελλάδα και εξέφρασαν την ετοιμότητά τους να υποστηρίξουν μελλοντικά έργα ενεργειακής υποδομής που αποσκοπούν στη διαφοροποίηση των ενεργειακών διαδρομών και προμηθειών και στην επέκταση της περιφερειακής συνδεσιμότητας (...) Χαιρέτισαν τις προσπάθειες της Ελλάδας να ιδιωτικοποιήσει ενεργειακές υποδομές (...) Συζήτησαν τις ΑΠΕ και τον σημαντικό ρόλο του φυσικού αερίου ως καυσίμου γέφυρας σε ένα πιο πράσινο μέλλον». Ολα αυτά απέναντι στην «κακόβουλη» επιρροή της Ρωσίας.

Απέναντι σε αυτήν την πολιτική, το ΚΚΕ φωτίζει ότι υπάρχει λύση που μπορεί να ικανοποιήσει το σύνολο των αναγκών του λαού, δηλαδή να διασφαλίζει ταυτόχρονα την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της λαϊκής οικογένειας, την προστασία του περιβάλλοντος και της υγείας των κατοίκων, τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, σταθερές θέσεις ασφαλούς εργασίας για τους εργαζόμενους του κλάδου, ώθηση στην ισόμετρη ανάπτυξη των περιοχών της χώρας.

Για να εφαρμοστεί αυτή η λύση πρέπει η εργατική τάξη, ο λαός να πάρει στα χέρια του τα κλειδιά της οικονομίας και το τιμόνι της εξουσίας, σκοπό της παραγωγής να αποτελούν οι κοινωνικές ανάγκες και όχι το καπιταλιστικό κέρδος.

Ετσι, το ενεργειακό προϊόν θα αποτελεί πλέον κοινωνικό αγαθό για όλους και όχι εμπόρευμα. Πρόκειται για έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, όπου όλες οι εγχώριες ενεργειακές πηγές και τα μέσα παραγωγής, μεταφοράς και διανομής της Ενέργειας θα αποτελούν κρατική κοινωνική ιδιοκτησία. Σ' αυτό το πλαίσιο, του σοσιαλισμού, ο ενεργειακός κεντρικός σχεδιασμός θα μπορεί να αξιοποιεί συνδυασμένα όλες τις διαθέσιμες εγχώριες πηγές και όλες τις διαθέσιμες τεχνικές λύσεις για να βελτιώνεται το σημερινό «ενεργειακό μείγμα» της χώρας, για τη διασφάλιση της λαϊκής ευημερίας. Θα αξιοποιήσει την επιστημονική έρευνα για να προβλέπει έγκαιρα μελλοντικές ανάγκες της κοινωνίας.

Το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά για να οργανωθεί η πάλη του λαού και να ανοίξει αυτός ο ελπιδοφόρος δρόμος της πραγματικής ανατροπής.

Δίπλα στα παραπάνω αξίζει κανείς να παραθέσει αποσπάσματα από την ομιλία που έκανε η απερχόμενη επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Φεντερίκα Μογκερίνι, στις 15/10, στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, με θέμα «Ο ρόλος της ΕΕ ως παγκόσμιου παίκτη για την ειρήνη και τη σταθερότητα».

Επιχειρηματολογώντας ότι η πρωταγωνιστική συμβολή των Βρυξελλών στη «διευθέτηση» των κρίσεων που είναι διάσπαρτες στον πλανήτη αφορά όλο και περισσότερο την αποτελεσματική διαφύλαξη των συμφερόντων τους, σημείωσε: «Η ΕΕ πρέπει να διαδραματίσει έναν παγκόσμιο ρόλο γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να προωθήσουμε τις αξίες και τα συμφέροντά μας». Ενώ, εξηγώντας ότι ζητούμενο είναι να μπορούν οι Ευρωπαίοι να αποκτούν ένα (έστω σχετικό) πιο συχνό προβάδισμα και πλεονέκτημα στις εξελίξεις, είπε: «Αν θέλουμε να εμποδίσουμε την εξάπλωση του χάους, αν θέλουμε μια ειρηνική επίλυση των συγκρούσεων και μια πιο ισότιμη οικονομία, χρειάζεται να εμπλακούμε απευθείας στις παγκόσμιες υποθέσεις».

Ουσιαστικά πρόκειται για κάτι που αφορά «το πώς θα ανακτήσουμε τον έλεγχο», συνέχισε αναφέροντας ότι σε «έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο», σήμερα, «η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι ο καλύτερος τρόπος για μας ως Ευρωπαίους να ανακτήσουμε την κυριαρχία μας, είναι ο συλλογικός τρόπος για να ανακτήσουμε τον έλεγχο».

Μιλώντας για τις σχέσεις ΕΕ - ΝΑΤΟ, είπε ότι στόχος πρέπει να είναι η «συνεργατική αυτονομία» και μεταξύ άλλων κατέληξε: «Η ικανότητα της ΕΕ να γίνει παγκόσμιος παίκτης εξαρτάται πρώτα απ' όλα από τη δική μας αποφασιστικότητα να αναλάβουμε αυτόν το ρόλο. Διαθέτουμε σαφώς τη δυνατότητα να γίνουμε παγκόσμιος παίκτης. Η εκπλήρωση αυτού του στόχου είναι πρώτα θέμα πολιτικής βούλησης. Δε χρειάζεται να αλλάξουμε τις συνθήκες ή τις δομές μας, αλλά να αποφασίσουμε να χρησιμοποιήσουμε όλα τα εργαλεία που ήδη έχουμε... Πρέπει να ενισχύσουμε περαιτέρω τη στρατηγική αυτονομία της ΕΕ. Αυτό δεν αφορά μόνο την ασφάλεια και την άμυνα (...) αφορά την ελευθερία των ευρωπαϊκών χωρών να επιλέγουμε αυτόνομα τους εμπορικούς μας εταίρους, με βάση τα δικά μας συμφέροντα και τις δικές μας αξίες, και όχι αποφάσεις που λαμβάνονται σε άλλες πρωτεύουσες. Αφορά το ρόλο του ευρώ στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα. Οπως αφορά και την ικανότητά μας να θέσουμε νέους κανόνες σε παγκόσμιο επίπεδο - για παράδειγμα όσον αφορά την προστασία των δεδομένων ή την τεχνητή νοημοσύνη. Αφορά τη συμβολή μας στη διαμόρφωση μιας πιο συνεργατικής παγκόσμιας τάξης πραγμάτων... πιο ισότιμης...».

Copyright 2019 The Associated

Πριν από το πρόσφατο Γαλλογερμανικό Συμβούλιο, Μακρόν και Μέρκελ επισκέφτηκαν εργοστάσιο της «Airbus», που θεωρείται σύμβολο της «ευρωπαϊκής υπεροχής»

Δεν είναι τυχαίο ότι η Κραμπ - Καρενμπάουερ επισήμανε πως «χρειάζεται μια ισχυρή ευρωπαϊκή πρωτοβουλία» και πως η πρόταση για «διεθνώς ελεγχόμενη ζώνη ασφαλείας» «θα ήταν μια ισχυρή πολιτική και διπλωματική απάντηση των Ευρωπαίων στο ΝΑΤΟ».

Μάλιστα, εξηγώντας ότι στόχος είναι η διασφάλιση ισχυρού ρόλου στη μεταπολεμική Συρία, με δεδομένες και τις νέες γεωπολιτικές ισορροπίες που διαμορφώνονται στη Μέση Ανατολή, υπογράμμισε ότι στόχος είναι αυτή η «διεθνώς ελεγχόμενη ζώνη» να συσταθεί σε συνεργασία με την Τουρκία και τη Ρωσία, αλλά και «να αναζητηθεί» πώς αυτή «θα συμβάλει στον αγώνα ενάντια στην τρομοκρατία και στο "Ισλαμικό Κράτος" (...) Θα διασφάλιζε ακόμα ότι θα σταθεροποιούσαμε την περιοχή ώστε να καταστεί εφικτή ξανά η ανοικοδόμηση της ζωής των πολιτών». Επιμένοντας ότι χρειάζονται περισσότερες πράξεις παρά λόγια από την ΕΕ, ανέφερε: «Δεν μπορούμε απλά και μόνο να συζητάμε γι' αυτό. Η Ευρώπη δεν μπορεί να είναι θεατής. Πρέπει να παρουσιάσουμε τις δικές μας προτάσεις και να ξεκινήσουμε» τις σχετικές συζητήσεις.

Αλλωστε, το αμέσως προηγούμενο Σαββατοκύριακο, μιλώντας σε στελέχη των Χριστιανοδημοκρατών στο Μόναχο η Κραμπ - Καρενμπάουερ είχε θέσει επίσης ανοιχτά την ανάγκη μεγαλύτερης αυτονόμησης των Ευρωπαίων από το ΝΑΤΟ και τον εταίρο τους από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Σύμφωνα με εκτενές ρεπορτάζ της «Ντόιτσε Βέλε», εκτίμησε ότι η αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από τη βόρεια Συρία και η «εγκατάλειψη» των κουρδικών δυνάμεων θα είναι «καταστροφικές» για τη μακροπρόθεσμη ανάπτυξη του ΝΑΤΟ. «Αυτό δημιουργεί ένα αληθινό ερώτημα για την αξιοπιστία του ισχυρότερου συμμάχου μας στον κόσμο», είπε, χωρίς να κατονομάσει τις ΗΠΑ, για να ασκήσει μετά κριτική και σε άλλον έναν ΝΑΤΟικό σύμμαχο, την Τουρκία, επειδή με τη νέα στρατιωτική επιχείρηση στη βόρεια Συρία «τίθεται σε κίνδυνο όλη η μεταπολεμική τάξη». Αναρωτήθηκε δε: «Αλήθεια, πότε ήταν η τελευταία φορά που εμείς, ως Γερμανία, η συμμαχία CDU και CSU, κατέθεσε μια ουσιαστική πρόταση για αυτά τα διεθνή ζητήματα... Δεν μπορώ να ακούω πια ότι απλά ανησυχούμε, ότι απλά παρακολουθούμε τις εξελίξεις με ανησυχία... Εχουμε δύναμη, έχουμε καθήκοντα και σε ένα βαθμό πρέπει τελικά εμείς να καταθέσουμε τις δικές μας απαντήσεις».

Τις δηλώσεις της Γερμανίδας υπουργού συμπληρώνουν και άλλες παρεμβάσεις. Οπως είπε ο Νόρμπερτ Ρέτγκεν, επικεφαλής της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της γερμανικής Βουλής, αν δεν αλλάξει τίποτα στην «παραλυτική στάση» που έχει σήμερα η Ευρώπη απέναντι στη Συρία, «θα συνεχιστεί συνολικά η αποτυχία της Ευρώπης στην εξωτερική πολιτική και σύντομα θα εξελιχθεί σε μια πραγματική κρίση νομιμότητας της ΕΕ. Η Ευρώπη πρέπει να αναλάβει δράση όσον αφορά τον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και της ασφάλειας, καθώς συνειδητοποιούμε ότι άλλοι - ΗΠΑ, Ρωσία αλλά και Ιράν - δεν ενεργούν προς το δικό μας συμφέρον».

Ακόμα και πολλές από τις ενστάσεις που διατυπώθηκαν για την πρόταση της Κραμπ - Καρενμπάουερ, με πιο ενδεικτική τη διαφοροποίηση των Σοσιαλδημοκρατών εταίρων της CDU στην κυβέρνηση, κατατέθηκαν με γνώμονα το πώς τέτοιες ιδέες θα προετοιμάζονται όσο το δυνατόν καλύτερα, ώστε να διασφαλίζουν μεγαλύτερη αποδοχή και αποτελέσματα. «Οι Χριστιανοδημοκράτες δεν κατέθεσαν την πρότασή τους στους κυβερνητικούς εταίρους τους. Δεν γίνεται να κερδηθεί η στήριξη όλης της Ευρώπης, αν το πρώτο εμπόδιο βρίσκεται στο ίδιο το Βερολίνο και δεν προχωράει η συνεργασία με τον κυβερνητικό εταίρο», δήλωσε ο βουλευτής των Ελεύθερων Δημοκρατών (FDP) Μίχαελ Λινκ.

Εξίσου ενδεικτικές ήταν και οι δηλώσεις που έκανε (18/10) ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν αμέσως μετά την τελευταία Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, όπου εξέφρασε ενόχληση για τον τρόπο που ενημερώθηκε για τις επιλογές ΝΑΤΟικών συμμάχων της Γαλλίας για τη βόρεια Συρία: «Ανακάλυψα μέσω tweet ότι οι ΗΠΑ αποφάσισαν να αποσύρουν τα στρατεύματά τους (...) Και ότι μια άλλη δύναμη του ΝΑΤΟ (σ.σ. η Τουρκία) αποφάσισε να επιτεθεί σε δυνάμεις που συνεργάζονταν μαζί μας στο διεθνή συνασπισμό» κατά του «Ισλαμικού Κράτους».

Μίλησε για «σοβαρό λάθος της Δύσης και του ΝΑΤΟ στην περιοχή», που «αποδυναμώνει σε βάθος χρόνου την αξιοπιστία μας (σ.σ. του ΝΑΤΟ) για να μπορούμε να βρούμε εταίρους στο πεδίο των μαχών (...) και αμφισβητεί επίσης τη λειτουργία του ΝΑΤΟ». Μάλιστα, εκείνη τη μέρα ο Μακρόν ανακοίνωσε ότι μαζί με τους ηγέτες Γερμανίας και Βρετανίας θα επιδιώξει τις επόμενες μέρες συναντήσεις με τον Τούρκο Πρόεδρο Ρ. Τ. Ερντογάν:«Είναι σημαντικό να μπορέσουμε να μαζευτούμε και να συντονιστούμε, κυρίως για να δούμε πώς η Τουρκία θα επανέλθει σε πιο λογικές θέσεις».

Εκανε λόγο και για ένα «συμπέρασμα» που προκύπτει από τις εξελίξεις, ότι «η περιοχή της Εγγύς και της Μέσης Ανατολής είναι στρατηγικής σημασίας για την Ευρώπη» και γι' αυτό η Ευρώπη πρέπει να οικοδομήσει «μια στρατηγική αυτονομία και ικανότητα. Δεν μπορούμε να είμαστε άλλο οι μειοψηφικοί εταίροι άλλων, ακόμα κι αν πρόκειται για συμμάχους μας».

Νωρίτερα, είχε υπερασπιστεί την ανάγκη να δυναμώσει η «κυριαρχία της ΕΕ», αναφέροντας: «Πρόκειται για το πώς θα κάνουμε επιλογές μόνοι μας για το μέλλον μας, πώς θα σχεδιάσουμε το μέλλον μας και πώς θα αποφασίσουμε ότι δεν είμαστε υποτελείς ούτε της Κίνας ούτε των ΗΠΑ. Πρέπει να επενδύσουμε σε αυτό το ζήτημα, όπως εξάλλου επενδύουν και αυτές οι δύο μεγάλες δυνάμεις».

Να σημειωθεί ότι λίγο πριν από τη Σύνοδο, στις 16 Οκτώβρη, είχε συνεδριάσει στην Τουλούζη της νότιας Γαλλίας το Γαλλογερμανικό Συμβούλιο, ένας διμερής μηχανισμός συνεργασίας των δύο ισχυρότερων δυνάμεων της ΕΕ, που παρά τις σοβαρές αντιθέσεις επιδιώκει να αναδειχθεί ως μοχλός συγκερασμού και συντονισμού, προς όφελος της διεθνούς αναβάθμισης της ΕΕ έναντι των άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων. Μετά τη συνάντηση στην Τουλούζη εκδόθηκε χωριστή απόφαση για βήματα ενίσχυσης της ευρωπαϊκής - και γαλλογερμανικής - συνεργασίας σε «ασφάλεια και άμυνα».

Ξεχώριζε η αναφορά στην περιοχή του Περσικού και Αραβικού Κόλπου, περιοχή για την οποία Παρίσι και Βερολίνο τάχθηκαν υπέρ «μιας αποστολής θαλάσσιας επιτήρησης υπό ευρωπαϊκή διεύθυνση», προσπερνώντας την επίμονη πρόταση της Ουάσιγκτον για συγκρότηση νέου «διεθνούς συνασπισμού» κάτω από δικό της συντονισμό.

TASS News Agency

Από τη Σύνοδο Κορυφής στο Σότσι

Η Αφρική, που χαρακτηρίζεται «η ήπειρος των ευκαιριών» από την ΕΕ, αποτελεί ένα ακόμη πεδίο σφοδρού ανταγωνισμού μεταξύ διαφόρων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Η οικονομική και στρατιωτική διείσδυση ευρωπαϊκών μονοπωλιακών ομίλων ιεραρχείται ως βασική προτεραιότητα για την ΕΕ, η Κίνα επεκτείνει ραγδαία την οικονομική, επενδυτική και στρατιωτική παρουσία της και οι ΗΠΑ έχουν σημαντικά συμφέροντα στην περιοχή.

«Οι αφρικανικές χώρες γίνονται όλο και πιο ελκυστικές για τις ρωσικές επιχειρήσεις», σημείωσε ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, προσθέτοντας ότι «η Αφρική γίνεται κέντρο παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης», αφού υπολογίζεται ότι «το ΑΕΠ της θα φθάσει τα 29 τρισ. δολάρια μέχρι το 2050».

Στη Σύνοδο Κορυφής στο Σότσι - η οποία προετοιμάζεται εδώ και μήνες - συμπροήδρευσαν ο Βλ. Πούτιν και ο Αιγύπτιος Πρόεδρος, Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι, ενώ παραβρέθηκαν αντιπροσωπείες και από τις 54 χώρες της Αφρικής, οι περισσότερες από τις οποίες εκπροσωπήθηκαν από ηγέτη του κράτους. Στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής, διεξήχθη ένα οικονομικό φόρουμ με τη συμμετοχή των αρχηγών κρατών και χιλιάδων εκπροσώπων επιχειρηματιών και κυβερνήσεων.

Στο πλαίσιο του οικονομικού φόρουμ, παρουσιάστηκαν στους συμμετέχοντες συγκεκριμένες ιδέες και προτάσεις για τους πολλά υποσχόμενους τομείς της ρωσοαφρικανικής συνεργασίας. Στο περιθώριο της Συνόδου υπογράφτηκαν πάνω από 50 επιχειρηματικές και διακρατικές συμφωνίες, αξίας 12 δισ. δολαρίων. Σημαντική θεωρείται και η σύναψη συνεργασίας μεταξύ της Αφρικανικής Ενωσης και της Ευρασιατικής Οικονομικής Ενωσης, οι οποίες ανακοίνωσαν ότι θα υπογράψουν σχετικό μνημόνιο.

Οπως σημείωσε ο Ρώσος Πρόεδρος, το εμπόριο Ρωσίας - Αφρικής υπερδιπλασιάστηκε τα τελευταία πέντε χρόνια και ξεπέρασε τα 20 δισ. δολάρια. Ωστόσο, σημείωσε πως αυτά είναι «πολύ λίγα», θυμίζοντας πως η Αίγυπτος «αντιπροσωπεύει 7,7 δισ. ή το 40% από αυτά τα 20 δισ.». Επομένως, «υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες» ακόμη και για διπλασιασμό του διμερούς εμπορίου μέσα στα επόμενα 4 ή 5 χρόνια, συμπλήρωσε.

Δεσμεύτηκε ότι η ρωσική κυβέρνηση θα υποστηρίξει επενδυτικά σχέδια, όπως της «Gazprom», της «Rosneft» και της «Lukoil», που υλοποιούν επιχειρηματικά έργα πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Αφρική, της «Alrosa» στην εξόρυξη και επεξεργασία διαμαντιών, της «Yandex», στον τομέα της ασφάλειας πληροφοριών και της ψηφιακής οικονομίας σε αφρικανικά κράτη. Επίσης η «Rosatom» είναι έτοιμη να προσφέρει στα αφρικανικά κράτη μια πυρηνική βιομηχανία «έτοιμη προς λειτουργία».

Σύμφωνα με τον επικεφαλής της «Rosatom», σχεδόν σε όλες τις συναντήσεις που είχε ο Βλ. Πούτιν με Αφρικανούς ηγέτες, τέθηκε από αυτούς το ζήτημα της συνεργασίας στην πυρηνική ενέργεια. Ρωσία και Αιθιοπία υπέγραψαν διακυβερνητική συμφωνία συνεργασίας στην «ειρηνική χρήση της πυρηνικής ενέργειας». Επίσης, ο Βλ. Πούτιν συνομίλησε με τον Πρόεδρο της Ναμίμπια, για τις προοπτικές μιας συνεργασίας στην «παραγωγή καυσίμων ουρανίου». Σύμφωνα με τον Ρώσο Πρόεδρο, «η Ρωσία, ως παγκόσμιος ηγέτης στην πυρηνική ενέργεια, στην παραγωγή πυρηνικών καυσίμων και η Ναμίμπια, ως ο μεγαλύτερος παραγωγός ουρανίου» θα μπορούσαν να συνεργαστούν στενά. Ο Πούτιν πρόσθεσε ότι η Ρωσία ενδιαφέρεται επίσης για επενδύσεις στη βιομηχανία διαμαντιών της Ναμίμπια, αλλά και για «κοινή έρευνα σε περιοχές δυνητικά πλούσιες σε βανάδιο, χαλκό, χρυσό και άλλα ορυκτά».

Η «Lukoil» ανακοίνωσε ότι θα υπογράψει σειρά νέων επιχειρηματικών συμφωνιών με αφρικανικά κράτη, συμπεριλαμβανομένου του τομέα της διύλισης. Σύμφωνα με τον διευθύνοντα σύμβουλο του μεγάλου ρωσικού πετρελαϊκού ομίλου, η εταιρεία θεωρεί τη Δυτική Αφρική την πιο «ελπιδοφόρα» περιοχή για επενδύσεις από άποψη εξερεύνησης και ανάπτυξης υδρογονανθράκων. Η «Lukoil» εξετάζει να επεκτείνει τη δραστηριότητά της στο LNG (υγροποιημένο φυσικό αέριο) εκτός Ρωσίας και ιδιαίτερα εξετάζεται η περίπτωση του Καμερούν.

Επίσης, οι «Lukoil» και «Rosgeologia» ανακοίνωσαν μνημόνιο συμφωνίας με τη Γουινέα σε ερευνητικά και παραγωγικά έργα υδρογονανθράκων.

Σε μια κίνηση αύξησης της ρωσικής επιρροής, το ΥΠΕΞ ανακοίνωσε ότι θα στηρίξει το πρακτορείο ειδήσεων στο να ανοίξει νέα γραφεία σε ολόκληρη την Αφρική, ξεκινώντας το 2020 σε Νιγηρία, Σενεγάλη, Αιθιοπία και στη συνέχεια σε Αγκόλα, Γουινέα, Τανζανία και Μαδαγασκάρη.

Ενα από τα «πολλά υποσχόμενα» επιχειρηματικά σχέδια Ρωσίας - Αφρικής, είναι η Ρωσική Βιομηχανική Ζώνη (RIZ) στην Αίγυπτο. Οπως ειπώθηκε και στη Σύνοδο Κορυφής, στόχος αυτής της βιομηχανικής ζώνης, που θα καλύπτει μια περιοχή 5,25 εκατ. τ.μ., είναι να εξελιχθεί σε μια «πύλη» για τους ρωσικούς ομίλους, ώστε να επεκταθούν σε Αίγυπτο, συνολικά στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή.

Ο Πούτιν αναφέρθηκε στην κατασκευή της βιομηχανικής ζώνης, που ολοκληρώνεται, χαρακτηρίζοντάς την «μια μεγάλη πλατφόρμα στην οικονομική ζώνη της διώρυγας του Σουέζ» και πρόσθεσε πως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα εξέφρασαν το ενδιαφέρον τους για συμμετοχή σε κοινά επιχειρηματικά έργα Ρωσίας και Αιγύπτου.

«Θέλουμε να επενδύσουμε 190 εκατ. δολάρια στην ανάπτυξη υποδομών και μεταφορών και να προσελκύσουμε μέχρι και 7 δισ. δολάρια», δήλωσε ο Πούτιν.

Από την πλευρά του, ο Αιγύπτιος Πρόεδρος αναφέρθηκε στη σημαντική οικονομική και εμπορική συνεργασία των ομίλων των δύο κρατών, ενώ παράλληλα ανέδειξε πως η Ρωσία είναι ένας από τους «βασικούς παίκτες της παγκόσμιας σκηνής».

Ακριβώς αυτός ο ρόλος της Ρωσίας αναδείχτηκε στη Σύνοδο Κορυφής Ρωσίας - Αφρικής, επιβεβαιώνοντας πως οι «δρόμοι των επενδύσεων» τέμνονται πάντα με γεωπολιτικές και στρατιωτικές βλέψεις, στο πλαίσιο του παγκόσμιου ανταγωνισμού.

Ετσι, ο Βλ. Πούτιν τόνισε την πρόθεση της Ρωσίας να επιταχύνει τη στρατιωτική συνεργασία με τις αφρικανικές χώρες «για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και του εξτρεμισμού», που στην πραγματικότητα είναι το μακρύ χέρι διαφόρων ιμπεριαλιστικών κέντρων. «Σχεδιάζουμε να εντείνουμε τις επαφές μεταξύ των υπηρεσιών επιβολής του νόμου και των υπηρεσιών ασφαλείας της Ρωσίας και των αφρικανικών χωρών για συντονισμό της δράσης και ανταλλαγή σχετικών πληροφοριών», είπε συμπληρώνοντας πως «η κατάσταση σε πολλές αφρικανικές περιοχές παραμένει ασταθής».

Αναφέρθηκε συγκεκριμένα στις «συνέπειες της λεγόμενης Αραβικής Ανοιξης, η οποία αποσταθεροποίησε την κατάσταση σε όλη τη Βόρεια Αφρική», λέγοντας πως «πολλές τρομοκρατικές οργανώσεις λειτουργούν στην περιοχή αυτή καθώς και στην περιοχή Σαχέλ, γύρω από τη λίμνη Τσαντ και το Κέρας της Αφρικής».

Η Ρωσία επιδιώκει πιο ενεργό ρόλο και στη Λιβύη και αυτό εκφράστηκε και από την «πρόσκληση» του ΥΠΕΞ της «κυβέρνησης του Τομπρούκ» υπό τον στρατηγό Χαλίφα Χαφτάρ, ώστε να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις για τη Λιβύη παρόμοιες με αυτές στη Συρία. Θυμίζουμε ότι Ρώσοι μισθοφόροι πολεμούν στο πλευρό του Χαφτάρ απέναντι στη δοτή κυβέρνηση της Τρίπολης του Φ. Σάρατζ.

Τα τελευταία χρόνια, η Ρωσία έχει κλείσει σημαντικές στρατιωτικές συμφωνίες με διάφορες αφρικανικές χώρες, ενώ, όπως είπε ο Πούτιν, προμηθεύει με όπλα περίπου 30 αφρικανικά κράτη.

Χτες - κι ενώ οι εργασίες της Συνόδου Κορυφής στο Σότσι ήταν σε εξέλιξη - δύο ρωσικά βομβαρδιστικά αεροσκάφη (που μπορούν να φέρουν πυρηνικά όπλα) «Tu-160», προσγειώθηκαν στη Νότια Αφρική με σκοπό την ανάπτυξη της διμερούς στρατιωτικής συνεργασίας, όπως η συνεργασία των ρωσικών Αεροδιαστημικών Δυνάμεων και της Πολεμικής Αεροπορίας της Νότιας Αφρικής.

Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί η «ετοιμότητα» της ρωσικής κυβέρνησης να μεσολαβήσει στη διένεξη Αιγύπτου και Σουδάν με την Αιθιοπία σχετικά με το «φράγμα της Αναγέννησης» που κατασκευάζει η Αιθιοπία στον Μπλε Νείλο και αναμένεται να μειώσει τη ροή του νερού στις δύο χώρες, προκαλώντας ακόμη και ξηρασία. Ο ειδικός απεσταλμένος της Ρωσίας για Μέση Ανατολή και Αφρική, υφυπουργός Εξωτερικών, Μιχαήλ Μπογκντάνοφ, προέτρεψε τους ηγέτες των ενδιαφερόμενων χωρών να έχουν συνομιλίες επί του θέματος στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του Σότσι.