Το κύριο καθήκον που απορρέει από τις Θέσεις του 20ού Συνεδρίου είναι η οικοδόμηση γερών ΚΟΒ σε χώρους στρατηγικής σημασίας, η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, η ανάπτυξη της συμμαχίας των εργαζομένων με τα άλλα λαϊκά στρώματα που έχουν αντικειμενικό συμφέρον από την εργατική εξουσία.

Είναι τα 3 βασικά συστατικά στοιχεία που ασχολήθηκε το Κόμμα και στο 19ο Συνέδριο και σε μετέπειτα επεξεργασίες μέσα από Πανελλαδικά Σώματα και ντοκουμέντα ώστε συνολικά το Κόμμα να γίνει πιο ικανό, πιο έτοιμο για τον στρατηγικό του στόχο.

Αυτό που κατά τη γνώμη μου πρέπει να απασχολήσει όλη αυτή τη δραστηριότητα, είναι η αφομοίωση αυτών των καθηκόντων στο σύνολο του κομματικού δυναμικού, των οργάνων και των ΚΟΒ.

Κρίσιμος κρίκος είναι η ισχυροποίηση και ο σωστός προσανατολισμός των ΚΟΒ και σε κλαδικό και σε εδαφικό επίπεδο. Ολα τα σφυριά να χτυπάν στη δουλειά μας στην εργατική τάξη, στους εργατοϋπαλλήλους της πόλης και του χωριού, στη νεολαία της εργατικής τάξης, στις γυναίκες.

Σε αυτό τον τομέα νομίζω ότι έχουμε να μετρήσουμε πολλά βήματα ακόμα, ιδιαίτερα σε εδαφικό επίπεδο.

Το πρώτο και βασικό ζήτημα που πρέπει να βάλουμε στη συζήτηση και ζωή της ΚΟΒ, είναι ότι οι παραπάνω στόχοι είναι κοινοί και δεν διαφέρουν από κλαδικές σε εδαφικές Οργανώσεις. Ναι μεν από τη μία, η κλαδική ΚΟΒ έχει πιο «ξεκάθαρο πεδίο δράσης» για τον κλάδο της, αλλά αν οι εδαφικές Οργανώσεις (που έχουν πληθώρα κόσμου στις γραμμές τους ή στον περίγυρό τους) δεν προσανατολιστούν στην εργατική τάξη της περιοχής τους, τα μεγάλα εργοστάσια που υπάρχουν, η κατάσταση θα μένει αμετάβλητη και χωρίς περιεχόμενο για αυτές τις Οργανώσεις, θα συνεχίζουμε στη δουλειά «μπούγιου» που δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Η πείρα έχει δείξει ότι ο καλός συντονισμός φέρνει αποτελέσματα και μπορούμε να κάνουμε ακόμα περισσότερα με βάση τις κατευθύνσεις των Θέσεων.

Χρειάζεται και ουσιαστική συζήτηση και οργανωτικά μέτρα.

Θα βοηθήσει για παράδειγμα τις εδαφικές ΚΟΒ να έχουν στην ημερήσια διάταξή τους θέματα που αφορούν το άνοιγμά μας σε χώρους δουλειάς κ.ο.κ. Ειδικά σε ΚΟΒ που στο έδαφός τους έχουν εργοστάσια, μεγάλα καταστήματα εμπορίου, πρέπει να είναι μόνιμη αυτή η συζήτηση και ο σχεδιασμός. Σε καμία των περιπτώσεων να μην μένει πίσω π.χ. η δουλειά για τα αγροτικά, αλλά πρέπει να ιεραρχήσουμε.

Αυτό προϋποθέτει γερό καθοδηγητικό τιμόνι με μολύβι και χαρτί. Να καταγραφούν όλοι οι χώροι δουλειάς που υπάρχουν στην ευθύνη της κάθε ΚΟΒ, πόσους εργάτες γνωρίζει το κομματικό δυναμικό, τι κόσμο μπορούμε να βρούμε από εφεδρείες που έχουμε στον περίγυρό μας.

Ταυτόχρονα, να βάλουμε σε δουλειά αυτές τις εφεδρείες. Οπως δείχνει η πείρα, σε κάθε συνοικία και χωριό υπάρχει πολύτιμος αριθμός οπαδών και φίλων που όταν ενταχθούν σχεδιασμένα στη δουλειά, μας φέρνουν σε επαφή με πολύ περισσότερο κόσμο.

Να συγκροτηθούν ομάδες με τέτοιο περιεχόμενο, που να εντάσσουν συντρόφους από τις περιοχές με κλάδους που έχουμε στόχο. Η πείρα από τις ομάδες οικοδόμησης της ΤΟ Βιομηχανίας φέρνει θετικά μηνύματα.

Από την άλλη, πρέπει να υπάρχει γνώση της λειτουργίας και της παρέμβασης του αντιπάλου, όποια μορφή και να έχει. Από την εργοδοσία, μέχρι και την παρέμβαση από «τοπικούς» βουλευτές, δημάρχους κ.ο.κ.

Το σχέδιο αυτό να αγκαλιάζει και άλλους χώρους που μας ενδιαφέρουν, όπως είναι η Υγεία, η Παιδεία, οι τράπεζες κ.ο.κ. που υπάρχουν σε όλες τις πόλεις, συνοικίες και κεφαλοχώρια και απασχολούν χιλιάδες κόσμο.

Από τα παραπάνω φαίνεται και η συνθετότητα και η απαίτηση που χρειάζεται να έχουμε το επόμενο διάστημα στην καθοδηγητική δουλειά των Τομεακών Οργάνων. Σε αυτόν το τομέα οι Θέσεις χτυπάν καμπανάκι. Είναι επιτακτικό το καθήκον ανεβάσματος της πολιτικής δουλειάς των Τομεακών Οργάνων, ώστε να γίνουν επιτελεία μάχης.

Να ανεβεί ο πήχης της σταθερής ιδεολογικής δουλειάς στις ΚΟΒ αλλά και στο ίδιο το όργανο, με βάση το πλούσιο πρόγραμμα ιδεολογικών μαθημάτων, μέσα από Κομματικές σχολές, οργανωμένες συσκέψεις με τον περίγυρό μας.

Πολλές φορές δίνουμε περισσότερο βάρος στα τρέχοντα ζητήματα στη συζήτηση και παραμελούμε να κουβεντιάσουμε άρθρα από την ΚΟΜΕΠ, τον «Ριζοσπάστη», ή ακόμα και τις εξελίξεις σε έναν κλάδο που μας ενδιαφέρει. Δεν αποτελεί λάθος να συζητάς τα τρέχοντα, αλλά αν δεν μπολιάζεις κάθε φορά με το ιδεολογικό υπόβαθρο τη συζήτηση, στο τέλος θα μείνει μόνο η «τρεχάλα».

Αυτό προϋποθέτει εξοπλισμό πρώτα και κύρια του στελεχικού δυναμικού. Να ξεφύγουμε από τη δουλειά μεροδούλι μεροφάι, από τη ρουτίνα της καθηκοντολογίας που δεν δυναμώνει την ποιοτική πολιτική δουλειά μέσα στα όργανα και τις ΚΟΒ. Η αυτομόρφωση είναι συστατικό στοιχείο στην ιδεολογική ανάπτυξη των μελών και στελεχών στην παραπάνω κατεύθυνση. Στο ιδεολογικό ατσάλωμα, στις αντοχές που χρειάζεται να έχουμε σε αυτές τις σύνθετες συνθήκες που δρούμε. Αντοχές ώστε να μη μας βάζουν από κάτω τα χιλιάδες προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητα και δεν είναι διαφορετικά από αυτά που αντιμετωπίζει η εργατική τάξη. Πίστη στο ότι η ριζική λύση θα δοθεί μέσα από την πάλη που κάνουμε σήμερα και ότι ανοίγουμε δρόμο για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης από τα δεσμά της εκμετάλλευσης. Με αυτή την έννοια, δεν μπορεί να υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Δυσκολίες υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα σε συνθήκες καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Αρα σκέψεις και αντιλήψεις του τύπου «τα προβλήματα που έχω στη ζωή μου δεν μπορεί να μου τα λύσει το Κόμμα και έτσι προσπαθώ να τα λύσω μόνος μου» είναι έξω από την επαναστατική σκέψη και πράξη. Είναι πιέσεις που έχει ένα κομμάτι του δυναμικού μας και πηγάζει από το ότι δεν βλέπουν «άμεσα αποτελέσματα» από αυτό που κυριαρχεί και στην κοινωνία για την αναποτελεσματικότητα των αγώνων κ.λπ.

Τέτοια ζητήματα δεν μπορούν να λυθούν μόνο με πρακτικά μέτρα. Το βάρος νομίζω ότι χρειάζεται να δοθεί στην πρόταση και το Πρόγραμμα του Κόμματος. Ιδιαίτερα και με βάση τις εξελίξεις στο διεθνές επίπεδο, να ανοίξει ακόμα περισσότερο η θέση μας για τον πόλεμο, για τα καθήκοντα του Κόμματος, τη στάση των Κομμουνιστών σε τέτοιες συνθήκες.

Τούτη η συζήτηση και η προετοιμασία δεν μπορεί να καθορίζεται από το αν έχουμε ή δεν έχουμε τρέχοντα καθήκοντα να λύσουμε. Συνδυάζουμε τα καθημερινά πολιτικά καθήκοντα με τη δουλειά υποδομής που κάνουμε σε μη επαναστατικές συνθήκες στους χώρους στρατηγικής σημασίας, με επιμονή και επαναστατική αισιοδοξία ότι θα νικήσουμε.

Οι εκτιμήσεις που αποτυπώνονται στις Θέσεις της ΚΕ για τις εξελίξεις, τις τάσεις που διαμορφώνονται και τα πιθανά ενδεχόμενα που έχουμε μπροστά μας, είναι ένα σοβαρό εφόδιο για τις δυνάμεις μας, για το κίνημα. Είναι άξονας προσανατολισμού μέσα σε ένα πεδίο πολύ σύνθετων εξελίξεων όπου διεξάγεται η προσπάθειά μας. Παράλληλα, υπάρχουν καλύτερες προϋποθέσεις για τη συζήτηση παραπέρα, καθώς αρκετά από αυτά τα ζητήματα τα έχουμε ήδη ανοίξει μέσα κι από ξεχωριστή συζήτηση (θέση μας για τη μη συμμετοχή σε αστικές κυβερνήσεις, κομματική οικοδόμηση, ανασύνταξη του κινήματος, δουλειά στη νεολαία κ.ά.). Ολα αυτά συνέβαλαν στην αντοχή που σφυρηλατήθηκε αυτό το διάστημα μέσα από νέες προκλήσεις, από μεγάλες πιέσεις.

Η ΚΕ αναδεικνύει ως αποφασιστικό κρίκο για την αντιστοίχηση της παρέμβασής μας την ενίσχυση της λειτουργίας, του περιεχομένου δουλειάς των ΤΕ. Η εκτίμηση αυτή ακουμπά στο γεγονός πως σήμερα, η μέχρι τώρα λειτουργία τους έχει μεγάλες αδυναμίες. Η δυσκολία έχει να κάνει προφανώς και με τη θεωρητική στάθμη του κάθε οργάνου, των στελεχών ξεχωριστά που αποτελούν το όργανο. Κι αυτό δεν είναι ένα απλό ζήτημα. Είναι ένα στοίχημα και θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια. Η βασική δυσκολία είναι να σπάσει στην πράξη η υποτίμηση γύρω από τη νευραλγική πλευρά της δουλειάς μας. Είναι χαρακτηριστικό το πόσο δυσκολευόμαστε κάτω από την πίεση των καθημερινών καθηκόντων να διευκολύνουμε ένα στέλεχος για να πάρει μέρος σε κομματικό σύστημα μόρφωσης, όπως επίσης και να αντιμετωπίσουμε και αντιλήψεις περί «επάρκειας», αν «τα παίρνουμε τα γράμματα ή όχι». Ετσι π.χ. η πρώτη αντίδραση είναι η επιφύλαξη, κάτω από τη σκέψη το ποιος θα αναλάβει τη δουλειά στο κενό που μένει. Αυτό που βαραίνει κι εδώ είναι τα άμεσα καθήκοντα, «να βγει η δουλειά», το «μεροδούλι - μεροφάι». Πολλές φορές δεν γίνεται αντιληπτό πως αυτή η δουλειά είναι προϋπόθεση για να δημιουργηθεί υποδομή, άρα χρειάζεται καλύτερα να βλέπουμε τέτοιες πλευρές σε βάθος χρόνου μέσα κι από την πολιτική ανάδειξης των νέων στελεχών. Στη διάταξη που κάνουμε, στον καταμερισμό, να μη βλέπουμε μόνο τη διάθεση του κάθε συντρόφου, την πείρα του από ένα συγκεκριμένο τομέα δουλειάς. Ιδιαιτέρα πρέπει να μας απασχολήσει το πώς θα βελτιωθεί αυτή η πλευρά στον πιο κρίσιμο ίσως τομέα στελεχών, τα εργατικά - συνδικαλιστικά στελέχη, καθώς εκεί η υποτίμηση και οι δυσκολίες είναι μεγαλύτερες. Και η αδυναμία αυτή εκεί έχει την αντανάκλασή της στο πώς διεξάγεται καθημερινά η αντιπαράθεση με τις άλλες δυνάμεις που δρούνε μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, στο πώς διεξάγεται η διαπάλη, πώς αντιμετωπίζονται τα βαρίδια του «τίποτα δεν γίνεται - δεν αλλάζει». Στο πώς αδυνατίζουμε τη μακροχρόνια επίδραση των κοινοβουλευτικών αυταπατών που έχει αντανάκλαση στο πώς αξιολογούμε τη δουλειά μας, με τι αξίζει να ασχοληθούμε και με τι όχι, στις προτεραιότητές μας δηλαδή. Που με τη σειρά τους προκαλούν δισταγμούς («γιατί να ασχοληθώ με αυτούς, αφού δεν καταλαβαίνουν, πάλι εκεί θα πάνε, αυτούς θα ψηφίσουν») στην προσπάθειά μας να σφυρηλατούμε αγωνιστικούς δεσμούς με ανθρώπους που κινούνται, που έχουν διάθεση να κάνουν κάτι. Εχει αντίκτυπο τελικά στο πώς συμβάλλουμε στην ωρίμανση των συνειδήσεων όλων αυτών των ανθρώπων που συσπειρώνονται στα σωματεία, στην ικανότητα να δένεται ο καθημερινός αγώνας με την προοπτική.

Οι παραπάνω αδυναμίες αποτυπώνονται και στη μεγάλη δυσκολία που υπάρχει στην εξειδίκευση μιας σειράς καθηκόντων που απορρέουν από τις αποφάσεις του Κόμματός μας. Επιδρούν στην ικανότητα των Τομεακών Οργάνων να προσαρμόζουν τις γενικές κατευθύνσεις στο χώρο ευθύνης τους, αλλά και να γενικεύουν την πείρα από το χώρο ευθύνης τους. Σε αυτή την προσπάθεια προφανώς θα παίξει ρόλο η βοήθεια που θα δοθεί από τα παραπάνω όργανα. Ομως για να αναπτυχθεί τέτοια ικανότητα στις ΤΕ, χρειάζεται να σκεφτούμε, να προβληματιστούμε για την ανάγκη οργάνωσης ομάδων δουλειάς, επιτελείων που θα στηρίξουν αυτή την προσπάθεια και στο επίπεδο των ίδιων τον Τομεακών Οργάνων. Γιατί εξειδίκευση δεν μπορεί να γίνει χωρίς δουλειά μελετητική, συγκέντρωση στοιχείων, επεξεργασία. `Η αντίστοιχα βελτίωση της ικανότητας να γενικεύουμε την πείρα μας από κάθε Οργάνωση. Μπορεί αυτό να εξαντλείται ικανοποιητικά με τη χρέωση απλώς ενός υπευθύνου; Υπάρχουν τομείς της δουλειάς μας που πρέπει να το σκεφτούμε. Π.χ. η ιδεολογική δουλειά που είναι ιδιαίτερα σύνθετη, απαιτητική δουλειά. Η «βεντάλια» της δράσης μας έχει ανοίξει τελευταία, σε πολλά επίπεδα. Με πιο συστηματική προσπάθεια ενίσχυσης της εσωκομματικής μόρφωσης, με πιο σύνθετη - πολύμορφη προσπάθεια να επιδράσουμε με τις ιδέες μας, να ανοίξουμε την αντιπαράθεση σε βασικά ζητήματα. Ομως μπορεί αυτή η πολυεπίπεδη δουλειά να οργανώνεται, να καθοδηγείται από έναν άνθρωπο; `Η αντίστοιχα η καθοδήγηση της εργατικής δουλειάς, των δυνάμεών μας στα σωματεία, τους φορείς κ.λπ. Πώς θα εξασφαλίζεται με σταθερή καθημερινή βοήθεια και στήριξη, σε σχέση με το περιεχόμενο δουλειάς, ο ολοκληρωμένος έλεγχος και άλλες σχετικές πλευρές. Στην κατεύθυνση αυτή πώς θα αποκτούμε μια πιο σαφή, πιο συγκεκριμένη εκτίμηση για το ποια είναι η κατάσταση σε κάθε κλάδο, στους κρίσιμους χώρους δουλειάς. Πώς θα έχουμε μια πιο σαφή εικόνα και τοπικά για την οικονομία σε κάθε κλάδο, τους σχεδιασμούς, τις προτεραιότητες, τις εργασιακές σχέσεις που διαμορφώνονται, την ιδεολογική παρέμβαση της εργοδοσίας, τους μηχανισμούς της, τη δράση των άλλων δυνάμεων. Αυτά είναι δεδομένα που θα βοηθήσουν να εξειδικεύσουμε μια σειρά κατευθύνσεις. Χωρίς και τέτοιες επεξεργασίες μπορούμε;

Σίγουρα υπάρχουν αρκετές δυσκολίες για να γίνουν αυτά, ξεκινώντας από το πόσα στελέχη είναι διαθέσιμα. Ισως είναι λίγες οι πλευρές, αυτά που μπορούν να λυθούν άμεσα. Ομως έχει σημασία να βλέπουμε σταθερά τέτοιες πλευρές, να αποκτάμε σε πρώτη φάση τον προσανατολισμό μας, για το πώς πρέπει να φτάσουμε να δουλεύουμε. Εχοντας το «νου μας μπροστά» να διαμορφώνουμε βήμα το βήμα αυτό που απαιτείται. Είναι βέβαιο πως το Συνέδριό μας, οι Θέσεις της ΚΕ μπορούν να δώσουν την αναγκαία ώθηση και σε όλα τα παραπάνω ζητήματα.

Ως συνταξιούχος, πρώην τραπεζοϋπάλληλος, δηλαδή μέλος της εργατικής τάξης με το θλιβερό «προνόμιο» της πρώην εργατικής αριστοκρατίας, δηλώνω ότι συμφωνώ εν γένει με τις Θέσεις της ΚΕ του Κόμματός μας για το 20ό Συνέδριο. Ιδιαίτερη σημασία έχει η ειλικρινής και βαθιά αυτοκριτική της ΚΕ, βασικό και σοβαρό στοιχείο της οικοδομούμενης συλλογικότητας του πρωτοπόρου τμήματος της εργατικής τάξης στην πατρίδα μας. Νομίζω ότι πιάνει το σύνολο των ζητημάτων σε βάθος.

Με τη σειρά μου, ευχαριστώ την πρωτοπόρα εργατιά που δίνει και σε μένα το βήμα να εκφραστώ και ζητώ ταπεινά συγγνώμη που υποχρεώνω τον αναγνώστη να μπει στον κόπο για να διαβάσει χιλιοειπωμένες και, από άγνοιά μου, ίσως άστοχες κουβέντες μου. Ελπίζω οι ευγενείς μου προθέσεις να μετριάζουν το κακό και καμιά φορά μπορεί να συμβάλουν στις συλλογικές αποφάσεις.

Νομίζω ότι οι αστικές τάξεις των ισχυρότερων καπιταλιστικών μητροπόλεων συγκεντρώνουν τον έλεγχο της παραγωγής και πηγών πρώτων υλών διαρκώς, όχι μόνο για ανταγωνιστικούς λόγους, αλλά και με σκοπό να καταστήσουν ανήμπορες τις όποιες εργατικές εξουσίες, ώστε αυτές να αλωθούν άμα τη γενέσει τους. Δεν είναι μόνο η εργατική πυξίδα που απαιτείται για την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας. Ας θυμηθούμε τη ΝΕΠ των μπολσεβίκων στη νεαρή τότε ΕΣΣΔ. Η κάθε ανάλογη «ΝΕΠ» μπορεί να είναι αναγκαία αλλά αφήνει το αποτύπωμά της και σήμερα μπορεί ν' αποτελεί τον ενταφιασμό του νεογέννητου και όχι μόνο. Ας δούμε σήμερα, πέρα από τις ανατροπές του σοσιαλισμού και τις εξελίξεις στην ΛΔ της Κούβας και στο Βιετνάμ. Δεν αρκεί να δίνουμε απαντήσεις μόνο στο τι, ότι δηλαδή οι επιλογές των Κομμουνιστικών Κομμάτων πρέπει να έχουν ως στρατηγική το βάθεμα των νέων παραγωγικών σχέσεων αλλά με γνώση να δίνουμε απαντήσεις και στο πώς, δηλαδή με ποιον τρόπο. Κρίνω ότι ίσως είναι αναγκαίο να έχουμε έτοιμους τέτοιους σχεδιασμούς.

Τα παραπάνω πρέπει να αποτελούν στοιχείο της ιδεολογικής παρέμβασης του Κόμματος, να δίνουμε βαθύτερες απαντήσεις, πέρα από τις μέχρι τώρα επεξεργασίες μας για τις ανατροπές του σοσιαλισμού, τόσο για την καθολική εξέλιξη των ανατροπών που συντελέστηκαν και βαθμιαία συνεχίζουν να συντελούνται (Κούβα, Βιετνάμ). Ιδιαίτερη σημασία έχει να χαρακτηρίσουμε τη ΛΔ της Β. Κορέας με ταξικά κριτήρια, πώς αυτή εξελίσσεται στην πορεία και αν πρόκειται για κοινωνία με πρώιμα κομμουνιστικά χαρακτηριστικά, γιατί εκεί δεν συντελέστηκαν ανατροπές. Μήπως οι εμπορευματικές σχέσεις μεταξύ σοσιαλιστικών και καπιταλιστικών χωρών, αφού αυτές οι σχέσεις δεν έχουν σοσιαλιστικά χαρακτηριστικά, μεταφέρουν ταξικούς ιούς στη νέα κοινωνία;

Για την κομματική δουλειά στους χώρους εργασίας αλλά και κατοικίας:

Νομίζω ότι πρέπει να είναι μόνιμη και διαρκής, όχι συμπτωματική (καμπανιακή) και οπωσδήποτε με βάση σχέδιο που θα εκπονείται συλλογικά στα όργανα και θα επανεξετάζεται τακτικά, στο πλαίσιο της γενικότερης στρατηγικής. Είναι αναγκαίο να αισθανθεί η κάθε εργατική κ.τ.λ. οικογένεια την ανάσα του πρωτοπόρου τμήματός της.

Η διοργάνωση τακτικών και προγραμματισμένων συναντήσεων για τη διαφώτιση της εργατικής τάξης κ.τ.λ. με ιδεολογικά ζητήματα τόσο στρατηγικής και Ιστορίας όσο και τακτικής, νομίζω ότι θα συμβάλει στην ιδεολογική παρέμβαση του Κόμματός μας.

Ας επαγρυπνούμε. Ο κίνδυνος ενός γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου είναι αντικειμενικός και προ των πυλών.

Καλή επιτυχία στο 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ.

Με συντροφική θέρμη

Ενας επιστήθιος φίλος του Κόμματός μας.

Οι Θέσεις του 20ού Συνεδρίου του Κόμματός μας εστιάζουν, σωστά, στην ανάγκη της καθιέρωσης του δημοσιογραφικού και πολιτικού μας οργάνου ως οδηγού στη δράση μας για τη διεξαγωγή της ιδεολογικής και πολιτικής διαπάλης, μέσα από την ευρύτερη κυκλοφορία και αφομοίωσή του. Σε αντίθεση με τα αστικά μέσα το δικό μας πολιτικό όργανο δίνει τη μάχη σε ένα περικυκλωμένο χαράκωμα από λογιών λογιών εχθρούς της αστικής ιδεολογίας, που η γκάμα τους περιλαμβάνει από περισπούδαστες αστικές μελέτες, μέχρι ψευδολογίες, ψευδοπροφητείες και κίτρινο αντικομμουνισμό.

Ο στόχος για την άνοδο των ποσοτικών και ποιοτικών δεικτών της διακίνησης του «Ρ» με σωστό τρόπο προτείνεται από την εισήγηση της ΚΕ. Πέρα από τη διακίνησή του όμως το Συνέδριό μας πρέπει να εγκύψει και στην ποιοτική του αναβάθμιση, και σωστά η ΚΕ στην ακροτελεύτια πρότασή της στη θέση 82, προτείνει την ανάγκη ανοίγματος συζήτησης για τις μορφές και τους τρόπους διάδοσης της πειθούς μας. Δείκτης της αναγνωσιμότητας του «Ρ» είναι το μπάσιμό του σε εργασιακούς χώρους και σπίτια από τα μέλη μας. Οσο πιο εκλαϊκευμένο και ελκυστικό, όχι με την έννοια του να λέμε στο λαό αυτό που θέλει να ακούει, αλλά με την αμακιγιάριστη και ταυτόχρονα ορθά ειπωμένη αλήθεια, είναι το περιεχόμενό του, τόσο πιο βατός θα είναι ο δρόμος της ευρύτερης διάδοσής του.

Το κομματικό μας μέσο πέφτει συχνά στο λάθος της υποτίμησης της μορφής σε σχέση με το περιεχόμενό του, με αποτέλεσμα αυτό να μην αναδεικνύεται στην ολότητά του. Το φαινόμενο που παρατηρείται να μη διαχωρίζεται το πρωτοσέλιδο της μιας ημέρας από μια άλλη έχει δυστυχώς βάση, ενώ λανθασμένα το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας είναι «μπουκωμένο», θέλει να τα πει όλα, αντί να ψάξει μια συνθηματολογική μορφή (όχι απαραίτητα λεκτική) που θα αναδείξει τα λεγόμενά του. Η νόρμα αυτή αφαιρεί από τη δυνατότητα του οργάνου μας να έχει συνθηματολογική κλιμάκωση και να γεννά εγρήγορση στα μέλη και φίλους μας, τις στιγμές που Κόμμα μας θα αξιολογεί ότι μια τέτοια κλιμάκωση είναι επιθυμητή.

Η εφημερίδα δεν είναι μόνο γραπτός λόγος, είναι φωτογραφία, μοντάζ και γραφιστική, που δυστυχώς η αξιοποίησή τους είναι μειωμένη. Επίσης, στους τίτλους μας λείπει η αξιοποίηση λογοτεχνικών εκφράσεων, του τεράστιου λαϊκού πλούτου, με σύγχρονα ή/και παραδοσιακότερα λογοπαίγνα, συνδυασμένα με εικόνα. Οροι που είναι σε αχρησία από σημαντικό κομμάτι του λαού*, δε χρειάζεται να χρησιμοποιούνται, ή τουλάχιστον οφείλουν να αντικαθίστανται δημιουργικά. Η ελληνική γλώσσα έχει πλούτο και εμείς φαντασία! Ο μη πειραματισμός με τη μορφή αγγίζει συχνά και το οπτικό μας υλικό, και κάποια συνθήματά μας (π.χ. το κεντρικό μοτίβο «Ισχυρό» ή «Δυνατό ΚΚΕ» επαναλαμβάνεται πολύ συχνά εδώ και χρόνια σε εκλογικές αναμετρήσεις), παρότι ιδιαίτερα στα σποτ της ΚΝΕ ή του Κόμματος έχουν μετρηθεί θετικά βήματα τα τελευταία χρόνια. Ο «Ρ», τέλος, πρέπει να πλαισιωθεί πέρα από τα ένθετα και την αυτοτελή αρθρογραφία των Τμημάτων της ΚΕ και με ομάδες μαχητικού ρεπορτάζ ερευνητικής δημοσιογραφίας με αφιερώματα και θεματικές της επιλογής της σύνταξής του.

Ορθά η ΚΕ προχωρά στο διαχωρισμό της είδησης από την ενημέρωση και ορθά είναι τα όρια που θέτει στο τι σημαίνει εφημερίδα και τι portal. Πέρα όμως από την πρωτογενή πληροφορία έχουν σημασία και τα μέσα διάδοσής της. Παρότι η παρέμβαση στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (ΜΚΔ) μπορεί να δώσει πόντους μόνο στη μάχη του συνθήματος και όχι της ουσιαστικής ενημέρωσης, πρέπει να μας προβληματίσει πολύ το πώς η μάχη του συνθήματος διαδίδεται στα μέσα αυτά. Οπως ο «Ρ» θέλει δίκτυα διανομής, έτσι και το portal θέλει το αντίστοιχο. Πλέον τα ΜΚΔ δεν αφορούν μόνο τον άνεργο ή τον υπάλληλο γραφείου, αλλά τον οποιονδήποτε μέσω ενός απλού smartphone. Οι χιλιάδες άνεργοι και νέοι πρέπει με την πολιτική παρέμβασή μας να βγουν από τον «τοίχο του facebook» τους στο δρόμο. Παράλληλα όμως, στο μέτρο του εφικτού, η παρέμβασή μας δεν μπορεί να είναι εξαφανισμένη από τα ΜΚΔ, π.χ. η αφίσα (τα banner ή memes όπως συνηθίζουν να λέγονται), τα μικρού μήκους βίντεο (gif), μπορούν με έξυπνο τρόπο να βοηθήσουν στην κατεύθυνση του να γεννιούνται, μικροί έστω, προβληματισμοί στην καθημερινότητα.

Η μάχη της πειθούς μας χρειάζεται συνεχή αναστοχασμό και πρέπει να γεννά ερωτήματα στο διπλανό μας εργαζόμενο. Είναι «παντός καιρού» και πρέπει να την αξιοποιούμε στο έπακρο με τα μέσα που έχουμε από το πρωτοσέλιδο ενός περιπτέρου και τις τιμημένες κόκκινες μάντρες στις γειτονιές, μέχρι το διαδίκτυο και την πλατιά πολιτική εξόρμηση.

* Προφανώς και δεν αναφέρομαι σε επιστημονικούς μαρξιστικούς όρους, που η αστική προπαγάνδα διακαώς επιθυμεί να ξορκίσουμε ως «ξύλινους» και δεν θα τους περάσει.

Ενα ζήτημα που μπαίνει στις Θέσεις είναι η ιδεολογικοπολιτική παρέμβαση του Κόμματος και η σχέση της με την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος αλλά και του φοιτητικού - σπουδαστικού. Οπως αναφέρεται στη Θέση 49: «Για να βρεθούμε με ισχυρότερες δυνάμεις στα κύρια μέτωπα, για να βελτιώσουμε την ικανότητά μας να δουλεύουμε και να επιδρούμε σε αγωνιζόμενες λαϊκές δυνάμεις με διαφορετικό επίπεδο συνείδησης, απαιτείται ανώτερη ιδεολογικοπολιτική, οργανωτική και πρακτική παρέμβαση του Κόμματος, των μελών και οπαδών του στις εργατικές και λαϊκές μάζες». Ορος λοιπόν για την ανασύνταξη είναι η ιδεολογικοπολιτική παρέμβαση του Κόμματος στα ΤΕΙ.

Είναι πάρα πολλά τα μαθήματα που διδάσκονται στα ΤΕΙ ανεξάρτητα από το αντικείμενο της σχολής, από την ΣΔΟ μέχρι την ΣΤΕΦ, που περνάνε την ιδεολογία της αστικής τάξης, που περνάνε «το πόσο σημαντική είναι η ΕΕ που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των λαών», την υποταγή στην εργοδοσία, αλλά και αντιλήψεις όπως το αν είσαι καλός και παραγωγικός θα βρεις δουλειά αρκεί να πάρεις πολλές γνώσεις. Πολλές φορές, μας απασχολεί πώς θα απαντήσουμε τέτοια ζητήματα κάνοντας εκδηλώσεις ανά τμήμα, ανοίγοντας την πολιτική μας ανάλογα με τον κλάδο, αλλά αυτό από μόνο του δεν φτάνει αν δεν δούμε την οργανωμένη παρέμβαση του Κόμματος στα μαθήματα. Πρέπει λοιπόν να γίνεται καταγραφή των μαθημάτων και των ιδεολογημάτων που μπαίνουν και οργανωμένα και σχεδιασμένα να ανοίγεται η αντιπαράθεση με τον καθηγητή για το ποιους εξυπηρετεί η ΕΕ, ποιος φταίει για την ανεργία σήμερα, τη σημασία του οργανωμένου αγώνα απέναντι στα μονοπώλια, το κεφάλαιο που μπροστά στο βωμό του κέρδους θυσιάζει τις σπουδές, τα όνειρα και το μέλλον μας, προβληματίζοντας έτσι τους σπουδαστές που παρακολουθούν το μάθημα.

Ενα άλλο ζήτημα είναι το άνοιγμα των εξελίξεων αξιοποιώντας τον «Ριζοσπάστη». Καθημερινά θα βρεις κάτι που θα απασχολεί έναν νέο από ένα οξυμένο ζήτημα της επικαιρότητας μέχρι τον αθλητισμό και τον πολιτισμό. Είναι ζήτημα λοιπόν το πώς αξιοποιείται ένα άρθρο συζητώντας το στα «πηγαδάκια» έξω από τα μαθήματα, εκτυπώνοντάς το και κολλώντας το έξω από τα αμφιθέατρα, ανοίγοντας έτσι την αντιπαράθεση με αυτό το σύστημα, αναδεικνύοντας την πρόταση διεξόδου του Κόμματος, προβληματίζοντας έναν νέο σπουδαστή και συμβάλλοντας στο να κάνει βήματα στη συνείδησή του, στο να μπει στον αγώνα.

Επιπλέον, μπροστά σε ένα οξυμένο πρόβλημα δεν αρκεί να το αναδείξεις μόνο, αλλά είναι χρέος των κομμουνιστών να ανοίξουν ιδεολογικά και πολιτικά ζητήματα, να αναδείξουν την αιτία του προβλήματος, να οδηγήσουν στην ανάπτυξη της ταξικής πολιτικής συνείδησης όπως αναφέρεται στη Θέση 53. Αυτό θα συμβάλλει στο να βρει ο νέος αποκούμπι στον αγώνα, να αγωνίζεται σταθερά και όχι μπροστά σε ένα πρόβλημα, να αγωνιστεί και αργότερα στο χώρο δουλειάς του, να ενισχυθεί η αντικαπιταλιστική συνείδηση.

Σήμερα η μοιρολατρία και ο συμβιβασμός μπορεί να κυριαρχεί στη νεολαία, αφού είναι επηρεασμένη από την αστική προπαγάνδα, δεν έχει ζήσει τις κατακτήσεις που είχε το κίνημα, την οικοδόμηση και τις κατακτήσεις του σοσιαλισμού. Μπορεί σήμερα να μην κινητοποιείται ο σπουδαστής, αλλά μπροστά σε ένα οξυμένο πρόβλημα να υπάρξουν κινητοποιήσεις. Πρέπει λοιπόν να είμαστε έτοιμοι από σήμερα να καθοδηγήσουμε έναν αγώνα που μπορεί να ξεσπάσει. Είναι ζήτημα λοιπόν πώς προετοιμαζόμαστε από σήμερα, πώς μελετάμε και κατανοούμε τις γενικές εξελίξεις, αλλά και αυτές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και ανοίγοντας τη δική μας θέση στο χώρο των ΤΕΙ, ώστε να υιοθετηθεί από το κίνημα. Σε αυτό έχουμε πολύτιμα όπλα όπως ο «Ριζοσπάστης», η ΚΟΜΕΠ και οι επεξεργασίες του Κόμματος για τα ΤΕΙ. Αυτό βέβαια προϋποθέτει ιδεολογικοπολιτική θωράκιση με μελέτη άρθρων που αφορούν την τριτοβάθμια εκπαίδευση από τις ΚΟΒ και τις ΟΒ.

Εχουμε τη δυνατότητα και την πείρα να συμβάλουμε στην ανασύνταξη του κινήματος, βάζοντας και εμείς το δικό μας λιθαράκι στην ταξική πάλη. Προχωράμε λοιπόν με επαναστατική αισιοδοξία, έτοιμοι να υλοποιήσουμε τις αποφάσεις μας. Να βελτιώσουμε αδυναμίες και να γίνουμε καλύτεροι σε όλους τους τομείς της δουλειάς μας, αξιοποιώντας την εκατοντάχρονη πείρα του Κόμματός μας.

Στις Θέσεις καταγράφονται, όσο γίνεται με πληρότητα οι σημερινές κοινωνικές εξελίξεις. Καταγράφεται η κατάσταση που διαμορφώνουν οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και συγκρούσεις σε παγκόσμιο επίπεδο και η τιτάνια προσπάθεια, που κάνει το Κόμμα να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, για ποιοτική αναβάθμιση της λειτουργίας του, τόσο εντός της χώρας όσο και σε διεθνή κλίμακα.

Αυτό, όμως, που αντιλαμβάνομαι σαν βασικό και κυρίαρχο θέμα και κρίνω σκόπιμο να αναφερθώ σε αυτό είναι ότι στο Κόμμα αναπτύσσεται καθοδηγητικά μια δυναμική συντονισμένης και οργανωμένης προσπάθειας, ιδεολογικής αναβάθμισης σε όλα τα επίπεδα και με όλα τα μέσα που διαθέτει. Απαραίτητη και αναγκαία προσπάθεια, η οποία είναι ευνόητο ότι θα συνεχίζεται, θα διευρύνεται και θα λειτουργεί πολλαπλασιαστικά, έτσι ώστε να διαμορφωθούν οι όροι και οι προϋποθέσεις για την ολομέτωπη σύγκρουση με την αστική ιδεολογία και τον τρόπο ζωής. Ετσι ώστε να αναδειχθεί η αντικειμενική πραγματικότητα στη βάση της επιστημονικής της έκφρασης, όπως αυτή με πληρότητα αποτυπώνει ο Μαρξισμός - Λενινισμός.

Αυτό όμως που εγώ θέλω να τονίσω και δυσκολεύομαι να διατυπώσω είναι κάτι αυτονόητο. Είναι ότι η προσπάθεια αυτή, από τη φύση της, δεν λειτουργεί αυθόρμητα, γιατί δεν πρόκειται για άμεση υλική ανάγκη αλλά απαιτεί την κατάλληλη διανοητική διεργασία και προβληματισμό. Η προσωπική διάθεση διαμορφώνεται από τη συνειδητοποίηση της ατομικής ευθύνης να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των καιρών.

Η ανάδειξη της ιδεολογικής ενασχόλησης σε ύψιστη αξία για τη ζωή από κάθε σύντροφο. Η θεώρησή της όχι απλά ως κομματικό καθήκον, αλλά ως βασική βιοτική ανάγκη της ζωής, που ολοκληρώνει τον κοινωνικό άνθρωπο. Η ταύτιση της ιδιότητας του κομμουνιστή με το βιβλίο και τη δίψα για μάθηση που είχε κατακτηθεί από το Κόμμα στους δύσκολους καιρούς γίνεται σήμερα επιτακτική ανάγκη.

Η ιδεολογική θωράκιση στις γραμμές μας παίρνει ευρύτερες διαστάσεις, γίνεται ζήτημα ζωτικής σημασίας. Αυτό είναι ολοφάνερο από τα διευρυνόμενα αναμενόμενα της κοινωνικής ζωής.

Η κυριαρχία της αστικής ιδεολογίας που απαξιώνει τη γνώση και αντιστρέφει την αντικειμενική πραγματικότητα λειτουργεί εξοντωτικά για τον ίδιο το λαό .

Η ανοχή στον ευτελισμό της ανθρώπινης φύσης και αξιοπρέπειας (ευτελισμό εργασίας). Η ανοχή στην προκλητική περιφρόνηση της ίδιας της ζωής από την αστική εξουσία. Τα φαινόμενα της απογοήτευσης, της κατάθλιψης, της παραβατικής συμπεριφοράς και της αυτοεξόντωσης που διευρύνονται και αναπαράγονται στις λαϊκές μάζες. Ολα αυτά έχουν τη ρίζα τους στην ιδεολογική χειραγώγηση από μηχανισμούς της αστικής τάξης. Εχουν τη ρίζα τους στην ανάδειξη της εκμετάλλευσης - σε αξία - για τον ίδιο τον εκμεταλλευόμενο. Εχουν τη ρίζα τους στην ανοχή, στην αποδοχή ή και την ενεργό στήριξη της ανταγωνιστικής φύσης του καπιταλισμού από το λαό. Εχουν τελικά τη ρίζα τους στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που σαπίζει από παντού.

Γι' αυτό η ιδεολογική δραστηριότητα που αναπτύσσεται στο Κόμμα είναι χωρίς υπερβολή πηγή ζωής για τον άνθρωπο. Είναι, θα έλεγα, κοινωνικό προνόμιο η θέση των συντρόφων και των οπαδών, που παρακολουθούν αυτήν την προσπάθεια, γι' αυτό και η αυξημένη ευθύνη είναι αυτονόητη, ο εφησυχασμός και η επανάπαυση στην κομματική ιδιότητα είναι φθορά, οδηγούν στην αδράνεια και την νέκρωση.

Είναι γνωστό ότι η αφομοίωση της γνώσης είναι πολύπλοκη και αντιφατική διαδικασία, ξεχωριστή για κάθε άτομο. Ομως οι πηγές για κάθε σύντροφο είναι ίδιες και γνωστές.

Στην αδιάκοπη επαφή και μελέτη των συλλογικά επεξεργασμένων κάθε φορά θέσεων του Κόμματος, οι Θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής για το 20ό Συνέδριο θεωρώ ότι πρέπει να τύχουν ιδιαίτερης προσοχής.

Σε αυτές δίνεται, κατά τη γνώμη μου, με ανάγλυφο τρόπο και σε όλες της τις διαστάσεις, η σημασία και ο καθοριστικός ρόλος της ιδεολογικής καθαρότητας στην εσωκομματική ενδυνάμωση και στον προσανατολισμό της δράσης του Κόμματος και του λαϊκού κινήματος γενικά.

Οι θέσεις 40 έως και 47 θεωρώ ότι πρέπει να διαβαστούν και να ξαναδιαβαστούν. Από τις 9 και πλέον σελίδες που καλύπτουν οι θέσεις αυτές, περιορίζομαι σε αυτό το σημείωμα, στην 2η παράγραφο στη σελίδα 45 από την θέση 40. Γιατί θεωρώ ότι σε αυτές τις 10 γραμμές εύστοχα διατυπώνεται όλο το φάσμα της ιδεολογικής αναζήτησης που ανταποκρίνεται στις ανάγκες της ιδεολογικής πάλης. Εκεί τονίζεται χαρακτηριστικά: «Με άλλα λόγια απαιτείται με το ταξικό αντανακλαστικό, την αυθόρμητη κομμουνιστική διάθεση ζωής - και ένα ορισμένο επίπεδο διαλεκτικής υλιστικής σκέψης. Απαιτείται καλή γνώση των συλλογικά επεξεργασμένων συμπερασμάτων από την Ιστορία του Κόμματος και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος σε συνδυασμό με ένα ελάχιστο, αλλά ικανοποιητικό, επίπεδο αφομοίωσης των θέσεων της διαλεκτικής - υλιστικής φιλοσοφίας, της μαρξιστικής ανάλυσης της καπιταλιστικής οικονομίας, των νομοτελειών της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας σε συνδυασμό με τα συμπεράσματα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ό αιώνα. Απαιτείται καλή γνώση των θέσεων και επεξεργασιών του Κόμματος για μια σειρά οικονομικά - κοινωνικά - πολιτικά ζητήματα ...».

Ο δρόμος, σύντροφοι, είναι μεν μακρύς και δύσκολος, αλλά και η δυναμική της θέλησης ανεξάντλητη και η οργανωμένη δράση ακατανίκητη.

Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο του Κόμματος. Ενα Κόμμα που προχωράει προς τη συμπλήρωση των 100 χρόνων αγώνων. Ιδιαίτερα για εμένα είναι μεγάλη μου χαρά και τιμή να με βρίσκει το 20ό Συνέδριο μέλος του Κόμματος.

Θα ήθελα να σταθώ σε κάποια σημεία όπως:

Για τις γυναίκες των Λαϊκών Στρωμάτων στην Κοινωνική Συμμαχία

Ολη η ιστορία του 20ού αιώνα και τα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα επιβεβαιώνει την ανάγκη της ιδιαίτερης και εξειδικευμένης ιδεολογικής - πολιτικής και μαζικής δράσης όλων των κομμουνιστριών προς τις γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Επιβεβαιώνει την ανάγκη της διπλής αφύπνισης των γυναικών της πολιτικής ταξικής τους συνειδητοποίησης, αλλά και της συνειδητοποίησης ότι η πολιτική αφύπνιση των γυναικών έχει πρόσθετη δυσκολία, πρέπει να υπερβεί αντικειμενικά εμπόδια, άρα χρειάζεται πρόσθετη εξειδικευμένη δουλειά, όχι μόνο μέσα στο κίνημα αλλά και στην ίδια την πρωτοπορία του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Στην Ελλάδα υπάρχει πλούσια πείρα πως το ΚΚΕ άνοιξε το δρόμο στη συμμετοχή της γυναίκας στην κοινωνική, πολιτική πάλη μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, στην πάλη των γυναικών μέσα στις γραμμές του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, στη συμμετοχή των γυναικών στο ΔΣΕ. Γυναίκες που πολέμησαν σαν λιοντάρια και κάτω από αντίξοες συνθήκες στάθηκαν όρθιες, μέσα στη φωτιά του πολέμου, στην πρώτη γραμμή της μάχης και στα μετόπισθεν.

Οι κομμουνίστριες που δουλεύουμε στο γυναικείο ριζοσπαστικό κίνημα, προσπαθούμε να κερδίζει έδαφος ο αντικαπιταλιστικός, αντιμονοπωλιακός προσανατολισμός της πάλης στη συνείδηση περισσότερων γυναικών από την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Οι Σύλλογοι και οι Ομάδες της ΟΓΕ έρχονται σε επαφή με τις γυναίκες της εργατικής τάξης συνήθως μέσα από την πολιτιστική τους δράση. Μέλημά μας καθημερινό να κερδίσουμε τις γυναίκες αυτές, να τις αφυπνίσουμε πολιτικά να συνειδητοποιήσουν τη δύναμη της τάξης μας. Να πιστέψουν στην αγωνιστική συλλογική και οργανωμένη δράση. Στα χρόνια που διανύουμε, είναι εξαιρετικά δύσκολη αυτή η δουλειά. Οι κομμουνίστριες, και μέσα από τους Συλλόγους της ΟΓΕ, απευθυνόμαστε σε γυναίκες που ενώ βάλλονται καθημερινά από την αντιλαϊκή πολιτική, ενώ χάνουν κεκτημένα δικαιώματα χρόνων, στέκουν απαθείς, ανήμπορες να αντιδράσουν γιατί δεν πιστεύουν στη δύναμη της οργανωμένης συλλογικής πάλης.

Το 12ο Συνέδριο της ΟΓΕ, η συζήτηση που προηγήθηκε με χιλιάδες γυναίκες σε Συλλόγους και Ομάδες, η πολύμορφη εμπειρία από κάθε γωνιά της Ελλάδας, ο προσανατολισμός στην καθημερινή δράση του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος με βάση τις σύγχρονες ανάγκες της γυναίκας του λαού, διαμόρφωσε αγωνιστικό κλίμα. Στοιχείο απαραίτητο για να συνεχίσουμε να δίνουμε τη μάχη από το δύσκολο μετερίζι του γυναικείου ριζοσπαστικού κινήματος. Με αυτό τον τρόπο συμβάλλουμε και στην επιτακτική ανάγκη της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος.

Ενα συνέδριο με εκατοντάδες αγωνίστριες δεν είχε καμιά προβολή από τα ΜΜΕ, τον αστικό Τύπο. Το αστικό πρότυπο της γυναίκας έρχεται σε αντιπαράθεση με το πρότυπο της γυναίκας αγωνίστριας. Τα life style περιοδικά θέλουν τις γυναίκες δέσμιες των αστικών κυβερνήσεων, να στηρίζουν τα συμφέροντα του καπιταλισμού.

Το Κόμμα μας σταθερά δίνει μεγάλη σημασία στη δράση των κομμουνιστριών στο γυναικείο ριζοσπαστικό κίνημα. Είναι χώρος της δράσης τους και της ευθύνης τους, όπου χρειάζεται να συμβάλουν με τις πράξεις τους και την καθημερινή δράση τους, ώστε οι γυναίκες που συσπειρώνονται στους συλλόγους να κατανοούν όλο και περισσότερο την ανάγκη να παλεύουν μαχητικά για την καλύτερη ζωή που μας αξίζει.

Στόχος για κατάκτηση τα επόμενα χρόνια η ενίσχυση των συλλόγων, όχι μόνο με αριθμητικά κριτήρια, αλλά και με αναβαθμισμένη ποιοτική δουλειά με τις γυναίκες που απευθυνόμαστε. Δουλειά ουσιαστική είναι η ανάπτυξη των δεσμών με τις γυναίκες της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Αξιοποιώντας όλες τις μορφές επικοινωνίας, χωρίς να περιορίζουμε τη δράση μας μπροστά σε σταθμούς, όπως μια απεργία ή μια επέτειο (π.χ. 8η Μάρτη). Για να έχει αποτέλεσμα η παρέμβασή μας μέσα από τους γυναικείους Συλλόγους της ΟΓΕ σε χώρους δουλειάς, στη γειτονιά, στο σχολειό, πρέπει να έχει διάρκεια και συνέχεια. Είναι σημαντικό οι Σύλλογοι και Ομάδες της ΟΓΕ να βρίσκονται σε εγρήγορση και να παίρνουν πρωτοβουλίες για κοινωνικά προβλήματα που ξεσπούν στο χώρο ευθύνης τους. Ολα τα προβλήματα που απασχολούν τις γυναίκες πρέπει να βρίσκονται στο βεληνεκές της δράσης μας (απολύσεις, μητρότητα, ναρκωτικά, παιδικοί σταθμοί, ανεργία, υγεία, μετανάστες, παιδεία κ.ά.). Βέβαια, δεν πρέπει να παραλείπουμε να συζητάμε και θέματα που απασχολούν τις γυναίκες, όπως ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, που χορεύει γύρω - γύρω από την περιοχή μας και η ελληνική αστική κυβέρνηση δεν είναι αμέτοχη.

Για να είμαστε πάντα έτοιμες να ανταπεξέλθουμε σε όποιο πρόβλημα προκύψει, σε κάθε πρόκληση, για να αναδεικνύουμε θέματα πριν αυτά προκύψουν, πρέπει όλες οι γυναίκες κομματικά μέλη να αναπτύσσουν πρωτοπόρα δράση μέσα στους γυναικείους Συλλόγους της ΟΓΕ. Με αυταπάρνηση και μεθοδικότητα να δρουν. Να είναι η συλλογική δουλειά τους παράδειγμα για τις υπόλοιπες γυναίκες. Να είμαστε έτοιμες ώστε κάθε πρωτοβουλία που παίρνουμε, να μας φέρνει κοντά σε γυναίκες που δεν έχουν επαφή με το κίνημα.

Επίσης, η μεταλαμπάδευση της πείρας και της γνώσης των γυναικών κομματικών μελών, με δράση στο κίνημα πολλά χρόνια, είναι μεγάλο κεφάλαιο για τη συνέχεια της δουλειάς μας μέσα στην ΟΓΕ.

Να αναπτύξουμε σε μεγαλύτερο βαθμό την αυτοκριτική μας και την κριτική μας. Να κάνουμε έλεγχο της δουλειάς μας σε τακτά χρονικά διαστήματα, για να μπορέσουμε να περιορίσουμε λάθη και παραλείψεις.

Επίσης, οι κοπέλες της νεολαίας μας, της ΚΝΕ, βοηθά να αποκτούν ουσιαστική επαφή με τη συλλογική δράση των συλλόγων και να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε Ομάδες της ΟΓΕ σε σχολές ΑΕΙ και ΤΕΙ, όπου συγκεντρώνονται κατά πλειοψηφία κορίτσια.

Επίσης, θα βοηθήσει να γίνει το ιδεολογικό μάθημα σε συντρόφους και οπαδούς σε κάθε ΚΟΒ, για το γυναικείο ζήτημα, για να κατανοηθεί η ανάγκη παρέμβασης μέσω του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος, να αφομοιωθεί το περιεχόμενο της πάλης για τη γυναικεία ισοτιμία.

Καθένας και κάθε μια από εμάς με τη δράση μας και τη συμπεριφορά μας εκπροσωπούμε σαν στρατευμένοι πρωτοπόροι κομμουνιστές το τιμημένο Κόμμα μας.

Ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί, με αυταπάρνηση, επιμονή και υπομονή, με όπλα μας το Πρόγραμμα και τις επεξεργασμένες Θέσεις του Κόμματός μας για το 20ό Συνέδριο να ισχυροποιήσουμε το ΚΚΕ ολόπλευρα.

Καλή δύναμη για τους αγώνες που έχουμε μπροστά μας.