Τετάρτη 23 Νοέμβρη 2016
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στο σημερινό 4σέλιδο «Νεολαία» μπορούμε να βρούμε:

-- Η ατζέντα της τελευταίας Συνόδου υπουργών Παιδείας και Νεολαίας της ΕΕ.

-- Αρθρο για τη διαπάλη στο φοιτητικό - σπουδαστικό κίνημα.

-- Το πλαίσιο του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών μπροστά στις δύο απεργιακές μάχες που έχουμε μπροστά μας.

-- Ναρκωτικά: Οι εξελίξεις στον τομέα της υποκατάστασης ανοίγουν νέους επικίνδυνους δρόμους...

ΣΥΝΟΔΟΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΗΣ ΕΕ
Δεξιότητες και εθελοντισμός στο επίκεντρο της συζήτησης για τη νεολαία

EUROPEAN-UNION

Η εξειδίκευση της στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης στα ζητήματα που αφορούν τη νεολαία βρέθηκε στο επίκεντρο της συζήτησης στο Συμβούλιο υπουργών Παιδείας της ΕΕ στις 21 και 22 Νοέμβρη, με έμφαση, για μια ακόμα φορά, στα ζητήματα της εξασφάλισης των δεξιοτήτων που ζητά το μεγάλο κεφάλαιο και της παρέμβασης στις συνειδήσεις της νέας γενιάς.

Αυτό διατυπώθηκε και στη συνέντευξη Τύπου προχτές, μετά την ολοκλήρωση των εργασιών της Συνόδου, όπου ποτέ όσο σήμερα δεν γινόταν τόσο συχνή αναφορά στο θέμα της νεολαίας, καθώς... σχετίζεται με το παρόν και το μέλλον. Ενα μέλλον, όμως, που η Ενωση οικοδομεί μέσα από την ισοπέδωση των δικαιωμάτων, τη διαμόρφωση χειρότερων όρων δουλειάς, σπουδών και ζωής για τη νέα γενιά, στο όνομα της κερδοφορίας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων που είναι η «ταμπακιέρα» και των πολιτικών για τη νεολαία.

Η ατζέντα του Συμβουλίου συμπεριελάμβανε, για μια ακόμα φορά, τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ΕΕ και αφορούν το ζητούμενο επίπεδο βασικών δεξιοτήτων, τις ψηφιακές δεξιότητες, τη μεταφορά δεξιοτήτων, την αναντιστοιχία της προσφοράς και ζήτησης δεξιοτήτων που χαρακτηρίστηκαν ως παράγοντες που απειλούν την απασχολησιμότητα. Ως στόχος τίθεται η καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού, απασχολησιμότητα και η συμμετοχή στην κοινωνία, αλλά και το να επωφεληθεί η ΕΕ, δηλαδή τα μονοπώλιά της, από τις δυνατότητες και τα ταλέντα της νέας γενιάς για την οικοδόμησης μιας ισχυρότερης Ευρώπης στο διεθνή ανταγωνισμό. Στο πλαίσιο αυτό, συζητήθηκε η νέα ατζέντα για τις δεξιότητες, ένας οδικός χάρτης που έχει σχεδιαστεί προκειμένου να καλυφθούν οι σημερινές σύνθετες ανάγκες της καπιταλιστικής παραγωγής και με βάση αυτόν να σχεδιαστούν οι εκπαιδευτικές πολιτικές. Στο ίδιο πλαίσιο, συζητήθηκε το ζήτημα της διασφάλισης ενός μίνιμουμ δεξιοτήτων και για τους ενήλικες, η λεγόμενη «εγγύηση δεξιοτήτων». Να σημειωθεί ότι η συζήτηση περί δεξιοτήτων αναπτύσσεται εδώ και μια δεκαπενταετία στην ΕΕ και ήδη τα εκπαιδευτικά συστήματα έχουν προσανατολιστεί σε μεγάλο βαθμό στην παροχή των δεξιοτήτων που ζητά το κεφάλαιο. Ωστόσο, αυτές δεν μπορούν να αποτελέσουν απάντηση στην ανεργία, η οποία είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό.

Στην ατζέντα του Συμβουλίου βρέθηκε, επίσης, το ζήτημα της πρόληψης της «ριζοσπαστικοποίησης της νεολαίας και του βίαιου εξτρεμισμού» και της καλλιέργειας συνείδησης Ευρωπαίου πολίτη μέσα από εκπαιδευτικές, πολιτιστικές και άλλες δραστηριότητες. Να σημειωθεί ότι στη ρητορική της ΕΕ η έννοια του ριζοσπαστισμού, η προσπάθεια ρήξης με το κατεστημένο και η προώθηση ριζικών αλλαγών στην κοινωνία ταυτίζονται σκόπιμα με σκοταδιστικές λογικές και πρακτικές, προκειμένου να αποκτήσει αρνητική χροιά στη συνείδηση της νεολαίας, και αυτή τη ρητορική την προσυπογράφει σε επίπεδο ΕΕ και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Ο αρμόδιος για θέματα Παιδείας και Νεολαίας επίτροπος της ΕΕ, στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στο πρόγραμμα Erasmus, το οποίο, όπως είπε, του χρόνου κλείνει τρεις δεκαετίες και προχωρά «στο επόμενο επίπεδο». Οσο για το τι επιφυλάσσει αυτό, ο ίδιος παρουσίασε το παράδειγμα του «Ευρωπαϊκού Σώματος Αλληλεγγύης», που προγραμματίζεται να ξεκινήσει τον επόμενο μήνα και είναι ενδεικτικό τού τι εννοούν όταν μιλούν για εξασφάλιση «ελπιδοφόρου μέλλοντος» για τη νεολαία στις χώρες της ΕΕ: Είναι ένα πρόγραμμα που προβλέπει την απασχόληση, εθελοντικά ή με μισθό - χαρτζιλίκι, νέων έως 30 ετών, σε ΜΚΟ, τοπικές αρχές ή ιδιωτικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην αντιμετώπιση δύσκολων καταστάσεων σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση, όπως φυσικές καταστροφές, «κοινωνικές προκλήσεις», υποδοχή και ένταξη προσφύγων κ.λπ. Φιλοδοξία της ΕΕ είναι να δημιουργηθεί μέχρι το 2020 μια στρατιά νέων που, στο όνομα της καταπολέμησης της ανεργίας και με ταμπέλα την αλληλεγγύη, θα αμείβονται με ψίχουλα, για έργο που θα έπρεπε να γίνεται από τις κρατικές υπηρεσίες.

Ενδεικτικό, επίσης, της κατεύθυνσης των παρεμβάσεων που σχεδιάζονται στην Εκπαίδευση, είναι η πρωτοβουλία που εξήγγειλε ο Επίτροπος της ΕΕ, μεταξύ άλλων, για εισαγωγή στα σχολεία της επιχειρηματικότητας, με στόχο όποιος τελειώνει την υποχρεωτική εκπαίδευση να έχει εμπειρία στην επιχειρηματικότητα. Οταν μιλούν όμως για εμπειρία στην επιχειρηματικότητα, εννοούν ο νέος που τελειώνει την υποχρεωτική εκπαίδευση να έχει τις απαραίτητες γι' αυτούς βάσεις, ώστε να σκέφτεται για τα συμφέροντα του εργοδότη του, να υπηρετεί αυτά και όχι τα δικά του συμφέροντα ως εργαζόμενος.

Τον υπουργό Παιδείας στο Συμβούλιο εκπροσώπησε ο γενικός γραμματέας Δια Βίου Μάθησης του υπουργείου, Π. Παπαγεωργίου, ο οποίος, σύμφωνα με το υπουργείο, είπε ότι «σε εποχές όπως η σημερινή, όπου οι νέοι στην Ευρώπη έρχονται αντιμέτωποι με την ανεργία, τη ριζοσπαστικοποίηση, τον εθνικισμό, τα κράτη - μέλη πρέπει να προσφέρουν στη νεολαία τη δυνατότητα να προασπιστεί τα ευρωπαϊκά ιδεώδη και να πάρει θέση στην αντιμετώπιση της κοινωνικοπολιτικής κρίσης». Ως προτεραιότητες έθεσε, μεταξύ άλλων, το «να αναπτύξουμε μία πολιτική που να βασίζεται σε στοιχεία και πρακτικές που στοχεύουν στη διαρκή εξέλιξη των δεξιοτήτων των νέων ιδιαίτερα, μέσω των μορφών μη τυπικής εκπαίδευσης» και «να βοηθήσουμε να εκφραστούν και να ενταχθούν μέσω του εθελοντισμού, όλους τους νέους που προέρχονται από διαφορετικά κοινωνικά, εθνικά και πολιτισμικά περιβάλλοντα». Εξέφρασε, δε, την ελπίδα πως «πρωτοβουλίες της Επιτροπής όπως αυτή για το Ευρωπαϊκό Σώμα Αλληλεγγύης, θα καθιερωθούν και σύντομα θα αποκτήσουν μέγεθος και σημασία, αντίστοιχα άλλων επιτυχημένων προγραμμάτων, όπως του ERASMUS+»...

ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΓΩΝΑ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ
Φοιτητές και σπουδαστές στο δρόμο για τις επικείμενες απεργιακές μάχες

Στις 24 Νοέμβρη, στις 10.30, στα Προπύλαια και στις 8 Δεκέμβρη στην πανεργατική απεργία

Κάλεσμα προς τους φοιτητές και σπουδαστές να βρεθούν στους δρόμους μαζί με το λαό στις δύο απεργιακές μάχες του επόμενου διαστήματος, στις 24 Νοέμβρη και 8 Δεκέμβρη, απευθύνει η Εκτελεστική Γραμματεία του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών:

«Παίρνουμε δύναμη και αισιοδοξία από τα μαχητικά συλλαλητήρια στις 3 Νοέμβρη, από τη μαζική απάντηση του λαού μας ενόψει της επίσκεψης Ομπάμα, από τη μεγάλη αντιιμπεριαλιστική πορεία του Πολυτεχνείου!

Τώρα είναι ώρα για πιο αποφασιστικό αγώνα, να σπάσει κάθε δισταγμός!

Η μόνη λύση είναι να ενώσουμε τις φωνές μας με τους εργαζόμενους, να παλέψουμε για το μέλλον και τις σπουδές που μας αξίζουν!

Τέρμα η κοροϊδία της κυβέρνησης! Καμία συναίνεση στην αντιλαϊκή επίθεση!

Πίσω από τις ωραίες λέξεις περί "συναίνεσης", τις όμορφες φράσεις για τη "δίκαιη ανάπτυξη" που θα μας χαρίσουν, αρκεί να κάνουμε "υπομονή" και "να περιμένουμε", βρίσκεται η σκληρή πραγματικότητα! Και η πραγματικότητα είναι ότι μας καλούν να συναινέσουμε...

...στη λεγόμενη "ανταγωνιστικότητα" των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων, δηλαδή στη δυνατότητα που έχουν να απολύουν όλο και περισσότερους εργαζόμενους και όσους δουλεύουν να τους πληρώνουν με ψίχουλα, χωρίς να κατοχυρώνονται τα εργασιακά δικαιώματά τους!

Γι' αυτό:

  • Απελευθερώνουν τις μαζικές απολύσεις στο 10%.
  • Φτιάχνουν μια εργασιακή ζούγκλα, στην οποία οι 2 στις 3 νέες θέσεις εργασίας είναι μερικής απασχόλησης.
  • Μειώνουν κι άλλο τον κατώτερο μισθό, καταργώντας κάθε συλλογική διαπραγμάτευση, βγάζοντας δηλαδή τους εργαζόμενους από τη μέση!

...στα νέα δυσβάσταχτα βάρη στις οικογένειές μας! Καταργούν όσα επιδόματα έχουν μείνει. Μειώνουν και άλλο τις σημερινές συντάξεις και κοινωνικές παροχές. Φτάνουν το αφορολόγητο όριο για μισθωτούς και συνταξιούχους στα 5.000 από τα 8.600, την ίδια στιγμή που η σύνταξη για πολλές λαϊκές οικογένειες αποτελεί βασικό εισόδημα!

Κι όλα αυτά την ίδια στιγμή που:

  • 1 στους 3 αποφοίτους Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης είναι άνεργος!
  • Οι απόφοιτοι των καθηγητικών σχολών έχουν χάσει την παιδαγωγική και διδακτική επάρκεια, άλλο ένα εμπόδιο που τους ωθεί στην ανεργία, αν πάρουμε υπόψη και το εμπόδιο του ΑΣΕΠ!
  • Οι μισθωτοί επιστήμονες με μπλοκάκι πληρώνουν τα 2/3 του μισθού τους σε Ασφάλιση και φόρους!
  • Η Κοινωνική Ασφάλιση παραδίδεται στα χέρια των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών και πρέπει να πληρώσεις ένα σκασμό λεφτά για φάρμακα και εξετάσεις!

Αυτή είναι η πραγματικότητα που καθημερινά βιώνουμε εμείς και οι οικογένειές μας! Και για όποιον δεν "συναινεί" σε αυτή την πραγματικότητα, δεν πιστεύει στο παραμύθι με τίτλο "φως στο τούνελ", η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως και οι προκάτοχοί της ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, έχουν κι άλλες μεθόδους...

...Χημικά σε συνταξιούχους, συλλήψεις και δικογραφίες σε μαθητές, απαγόρευση των διαδηλώσεων όπως συνέβη ενόψει της επίσκεψης Ομπάμα, νέο συνδικαλιστικό νόμο και περιορισμοί στο δικαίωμα στην απεργία!

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση επιδιώκει να χρυσώσει το χάπι μιλώντας για την "ελάφρυνση του χρέους"! Αυτό που δεν μας λέει, βέβαια, είναι ότι "ελάφρυνση του χρέους" σημαίνει νέα μέτρα σε εμάς και τις οικογένειές μας! Οπως ακριβώς έγινε και το 2012, που με το "κούρεμα του χρέους" κουρεύτηκαν μαζί και τα αποθεματικά των σχολών μας, ενώ στη συνέχεια ψηφίστηκε το 2ο μνημόνιο. Ετσι και τώρα, η ελάφρυνση του χρέους περιλαμβάνει ένα 4ο μνημόνιο στις πλάτες μας!

Δεν θυσιάζουμε τις σπουδές και το μέλλον μας για να αυγατίσουν τα κέρδη των μονοπωλίων!

Ανάπτυξη για τους φοιτητές σημαίνει μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα, δημόσια και δωρεάν Παιδεία, Υγεία και Πρόνοια για όλους, πτυχία που θα εξασφαλίζουν όλη την απαραίτητη γνώση, ώστε να είμαστε ολοκληρωμένοι επιστήμονες και θα αποτελούν τη μόνη προϋπόθεση για δουλειά. Γι' αυτήν την ανάπτυξη παλεύουμε! Σε αυτόν τον αγώνα αξίζει να πάρει θέση ο κάθε φοιτητής που αγωνιά, προβληματίζεται για τις σπουδές και το μέλλον του. Μέσα από αυτόν τον αγώνα θα δίνουμε απάντηση στα σχέδια της κυβέρνησης, που προσπαθεί να μας πείσει ότι "όλα πάνε καλά" και να περιμένουμε τις διαπραγματεύσεις για να δούμε "φως στο τούνελ".

Το σημερινό πανεπιστήμιο δεν μας ταιριάζει!

Το "νέο" που ετοιμάζουν είναι ακόμα χειρότερο!

Σύγχρονο για εμάς δεν είναι ένα πανεπιστήμιο που:

Οι οικογένειές μας πληρώνουν 1,5 δισ. το χρόνο για τις σπουδές μας! Λεφτά για εργαστηριακό εξοπλισμό, σημειώσεις και συγγράμματα, νοίκια και λογαριασμούς. Τώρα γενικεύονται τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά.

Οι σπουδές μας υποβαθμίζονται μέρα με τη μέρα! Ηδη έχουν συνταξιοδοτηθεί πάνω από 1.660 καθηγητές! Παράλληλα, με βάση το 3ο μνημόνιο που από κοινού ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ, απαγορεύουν την πρόσληψη καθηγητών! Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η κατάργηση ή συγχώνευση μαθημάτων, εργαστηρίων μέχρι και δημιουργία κοινών τμημάτων, που μας αναγκάζει να μη χωράμε μέσα στα αμφιθέατρα!

Φέτος μόνο, μένουν έξω από τις σχολές τους πάνω από 7.000 μετεγγραφέντες φοιτητές σε σύνολο 12.000, ενώ ακόμα και όσοι πήραν τη μετεγγραφή κινδυνεύουν να χάσουν το 1ο εξάμηνο!

Και η παραμικρή φοιτητική "βοήθεια" κόβεται η μία πίσω από την άλλη! Οπως συμβαίνει τώρα με το επίδομα των 1.000 ευρώ που δινόταν σε φοιτητές που σπούδαζαν μακριά από το σπίτι τους.

  • Βγάζει αποφοίτους πολλών ταχυτήτων! Που θα αναλώνονται σε ένα ατελείωτο κυνήγι πανάκριβων πιστοποιήσεων για μια "θέση στον ήλιο"! Σε αυτή την κατεύθυνση είναι και η εξίσωση των κολεγίων με τις πολυτεχνικές σχολές, που περνάει τώρα με νομοσχέδιο η κυβέρνηση.
  • Ενισχύεται η "αυτονομία των ιδρυμάτων", δηλαδή η υποχρηματοδότηση και η επιχειρηματική λειτουργία μέσα στις σχολές, για να κάνουν τις μπίζνες τους, να ιδρύουν επώνυμες έδρες, να χρησιμοποιούν τους φοιτητές για να βγάζουν τσάμπα έρευνα, που θα σπρώχνει και άλλα κέρδη στα θησαυροφυλάκιά τους!

Σύγχρονο για εμάς είναι το Πανεπιστήμιο που μπορούμε να σπουδάζουμε χωρίς να μας κοιτάζουν στις τσέπες μας, με όλο το διδακτικό προσωπικό που χρειαζόμαστε, με σύγχρονο εργαστηριακό εξοπλισμό! Ολη η γνώση να είναι στο πτυχίο μας και να μην πληρώνουμε ένα σκασμό λεφτά σε πανάκριβα μεταπτυχιακά! Να δουλεύουμε στο αντικείμενό μας με όλα τα εργασιακά και ασφαλιστικά μας δικαιώματα!», τονίζει η ΕΓ του ΜΑΣ.

«Παλεύουμε για το δικαίωμά μας στη μόρφωση, τη δουλειά και τη ζωή! Διεκδικούμε:

  • Αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης στο ύψος των αναγκών μας! Καμία επιχειρηματική λειτουργία στις σχολές μας!
  • Πλήρη και σταθερή εργασία με δικαιώματα για όλους τους αποφοίτους!
  • Ούτε ευρώ για σίτιση - στέγαση - μετακίνηση - βιβλία - αναλώσιμα - δίδακτρα!
  • Αμεση κατάργηση των διδάκτρων σε όλα τα μεταπτυχιακά.
  • Σύγχρονες, πλήρεις και ασφαλείς κτιριακές δομές σε ΑΕΙ - ΤΕΙ, χωρίς την εμπλοκή εταιρειών και ιδιωτών.
  • Πτυχίο μοναδική προϋπόθεση για δουλειά! Καμία απόσπαση της παιδαγωγικής και διδακτικής επάρκειας από το πτυχίο των αποφοίτων καθηγητικών σχολών!

Στις 24 Νοέμβρη το μάθημα γίνεται στο δρόμο! Στην απεργία μαζί με τους εργαζόμενους και όλο το λαό. Στις 10.30 στα Προπύλαια».

ΑΝΩΤΑΤΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Για την αντιπαράθεση γύρω από το μέλλον των αποφοίτων

Μέσα στα αμφιθέατρα των πανεπιστημίων και τις σχολές έχει ενισχυθεί η συζήτηση για την ανάγκη διασύνδεσης της Ανώτατης Εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας, τους όρους που αυτό θα επιτευχθεί.

Το ζητούμενο είναι πώς η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση θα διαμορφώσει τους νέους εργαζόμενους και επιστήμονες, ώστε το κεφάλαιο να εξασφαλίσει το κατάλληλα προσαρμοσμένο επιστημονικό και εργατικό δυναμικό που χρειάζεται για την κερδοφορία του. Αυτό εξασφαλίζεται και από τη συνολικότερη αντιλαϊκή πολιτική της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και των προηγούμενων κυβερνήσεων. Τα μέτρα που έρχονται με το κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης» μειώνουν και άλλο την τιμή πώλησης της εργατικής δύναμης, αφήνουν ακόμα περισσότερο εκτεθειμένο τον εργαζόμενο στην εργοδοσία προωθώντας τις ατομικές και επιχειρησιακές συμβάσεις, ενώ ενισχύουν ακόμα περισσότερο τις ελαστικές σχέσεις εργασίας.

Η παραπάνω ανάγκη εκφράζεται με συγκεκριμένο τρόπο στην Ανώτατη Εκπαίδευση, μέσα από την προώθηση και υλοποίηση του ενιαίου Χάρτη για την Ανώτατη Εκπαίδευση, που ο νέος υπουργός Παιδείας θέτει σε πρώτη προτεραιότητα.

Περί του «σύγχρονου ευρωπαϊκού πανεπιστημίου»

Ενας από τους στόχους του «σύγχρονου ευρωπαϊκού πανεπιστημίου», όπως το προσδιορίζουν, είναι η διευκόλυνση της κινητικότητας των φοιτητών και αποφοίτων - εργαζομένων υψηλής ειδίκευσης από χώρα σε χώρα και από ίδρυμα σε ίδρυμα. Αυτό απαιτεί αντιστοίχιση των προσόντων τους ώστε να ενιαιοποιείται τελικά η αγορά εκπαιδευτικών και ερευνητικών προϊόντων της ΕΕ. Ο ανταγωνιστικός επιστήμονας παρουσιάζεται ως πρότυπο, ο καθορισμός του περιεχομένου σπουδών με βάση τις ανάγκες της αγοράς - δηλαδή της κερδοφορίας των μονοπωλίων - ως λύση στην απορρόφηση των αποφοίτων στην αγορά εργασίας.

Ποια είναι όμως η πραγματικότητα;

Ο νέος επιστήμονας οδηγείται στο να μαζεύει πανάκριβα και ατελείωτα πιστοποιητικά και πτυχία, να τρέχει από χώρα σε χώρα για να παίρνει εμπειρίες ώστε να μαζέψει τα κατάλληλα προσόντα και να είναι πιο ανταγωνιστικός στην αγορά εργασίας. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του ΕΜΠ, που πουλάει πανάκριβα πιστοποιητικά γνώσης, τα οποία θα έπρεπε να κατοχυρώνονται με την απόκτηση του πτυχίου. Ετσι, ένας απόφοιτος αναγκάζεται να αγοράσει αυτά τα πιστοποιητικά - ανεξάρτητα από το εάν έχει ήδη τα κατάλληλα εφόδια - ώστε να μπορεί να τα βάλει στο βιογραφικό του. Η ίδια κατεύθυνση εκφράζεται και σε άλλες σχολές, π.χ. με την απόσπαση της παιδαγωγικής επάρκειας από το πτυχίο. Με αποτέλεσμα ένας πτυχιούχος φυσικός για να μπορέσει να διδάξει θα πρέπει να πληρώσει πιστοποιητικό παιδαγωγικής επάρκειας ή να κάνει μεταπτυχιακό στο οποίο εισάγονται δίδακτρα.

Στην εργασιακή ζούγκλα που επικρατεί, το ατελείωτο αυτό κυνήγι γνώσεων έχει ως αποτέλεσμα την ενίσχυση δημιουργίας ενός ευέλικτου φτηνού εργατικού και επιστημονικού δυναμικού που θα είναι έτοιμο προς εκμετάλλευση από τα μονοπώλια. Η πραγματικότητα άλλωστε δείχνει πως η πλειοψηφία των αποφοίτων βρίσκεται μεταξύ ανεργίας και εργασιακής περιπλάνησης. Οσοι δουλεύουν έχουν τσακισμένα εργασιακά δικαιώματα, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, η δουλειά με το μπλοκάκι, η πληρωμή των ασφαλιστικών εισφορών από την τσέπη του εργαζόμενου κυριαρχούν. Ενώ οι απόφοιτοι που είναι ελεύθεροι επαγγελματίες έχουν το άγχος των ασφαλιστικών εισφορών, των φόρων, την ίδια ώρα που τα μονοπώλια κάνουν ασφυκτική την παρουσία μικρών επιχειρήσεων. Ακόμα όμως και αρκετοί από τους επιστήμονες που θα καταφέρουν να δουλέψουν σε ερευνητικό κέντρο δύσκολα μπορούν να συμβάλουν δημιουργικά στην ανάπτυξη της επιστήμης. Θα είναι αποσπασμένοι από το σύνολο του έργου που παράγεται και θα ασχολούνται με ένα μικρό κομματάκι δουλειάς που η επιχείρηση θα 'χει δώσει στο συγκεκριμένο εργαστήριο, θα κυνηγούν χορηγίες και δημοσιεύσεις, ενώ οι ώρες εργασίας στο εργαστήριο συχνά θα είναι ατελείωτες, η δουλειά κακοπληρωμένη και η ασφάλιση προσωπική υπόθεση του ερευνητή.

Αυτές είναι κάποιες πλευρές από τα αποτελέσματα του «σύγχρονου ευρωπαϊκού πανεπιστημίου»...

Την ουσία του δεν την υπερασπίζεται μόνο η κυβέρνηση αλλά και η πλειοψηφία καθηγητών, όχι μόνο προπαγανδίζοντάς το στα μαθήματα αλλά διοργανώνοντας ή συμμετέχοντας σε ημερίδες και συμπόσια με επιχειρηματικούς ομίλους. Αναδεικνύοντας τις αρετές της επιχειρηματικότητας και καλλιεργώντας τη στρεβλή αντίληψη στους φοιτητές ότι η ακόμα μεγαλύτερη διασύνδεση πανεπιστημίου με την αγορά θα εξασφαλίσει περισσότερες θέσεις εργασίας για τους αποφοίτους. Οι πρυτανικές αρχές πρωτοστατούν στην εφαρμογή των παραπάνω αλλαγών και διακηρύσσουν σε όλους τους τόνους ότι «αυτό το πανεπιστήμιο έχει ανάγκη η χώρα μας». Οι όποιες διαφωνίες προκύπτουν με την κυβέρνηση είναι στη βάση του πώς θα εφαρμοστούν καλύτερα οι παραπάνω κατευθύνσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι αντιμαχίες κάποιων πρυτανικών αρχών με την κυβέρνηση όχι για το εάν θα υπάρχουν δίδακτρα στα μεταπτυχιακά - σε αυτό όλοι συμφωνούσαν - αλλά στο ποιος θα τα καθορίζει.

Υπάρχουν οι δυνατότητες να καλύπτονται οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες

Χρειάζεται να αποκαλυφθεί το μεγάλο ψέμα ότι η εξέλιξη της κοινωνίας και της επιστήμης προς όφελος του λαού μπορεί να γίνει με την ενίσχυση και τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Η ανάδειξη των αναγκών και των δυνατοτήτων που υπάρχουν αντικειμενικά σήμερα στην κοινωνία μπορεί να αποτελέσει βάση ώστε νέες δυνάμεις να μπαίνουν στο κίνημα, να ανεβαίνει ο βαθμός διεκδίκησης και οργάνωσης στους συλλόγους, να ενισχύεται η συσπείρωση στο Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών.

Ανάπτυξη με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες και τα συμφέροντα των φοιτητών των λαϊκών στρωμάτων σημαίνει μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα, εκπαιδευτικό σύστημα που θα εξασφαλίζει την καθολική, ολόπλευρη και ενιαία μόρφωση όλων των νέων, χωρίς ταξικούς φραγμούς, Ανώτατη Εκπαίδευση που θα προετοιμάζει ολοκληρωμένους επιστήμονες με γνώση και κριτήριο για το επιστημονικό τους αντικείμενο, επιστήμη και έρευνα που θα εφαρμόζεται και θα αξιοποιείται προς όφελος των λαϊκών αναγκών και της κοινωνικής εξέλιξης.

Κόντρα στα κηρύγματα συμβιβασμού και ενσωμάτωσης

Φυσικά, δεν μπορεί να δυναμώνει αυτή η γραμμή εάν δεν παίρνονται και πρακτικά μέτρα αποκάλυψης των πολιτικών δυνάμεων που είναι υπερασπιστές της σημερινής κατάστασης.

Η ΔΑΠ φωνάζει γιατί οι αναδιαρθρώσεις αυτές άργησαν, χαρακτηρίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ άχρηστο και επικίνδυνο. Στη λογική αυτή κάνουν κριτική ότι δήθεν οι αριστεροί δε θέλουν τις μεταρρυθμίσεις για να γίνουμε πανεπιστήμιο ευρωπαϊκών προδιαγραφών και εμμένουν στο παλιό δημόσιο δήθεν χαρακτήρα τους, «σοβιετικού τύπου», όπως αυτοί λένε.

Οχι τυχαία κάνουν τέτοια κριτική και ακολουθούν φυσικά την ίδια τακτική με το κόμμα τους τη ΝΔ, επιδιώκοντας με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Από τη μια, να αποδώσουν στον ΣΥΡΙΖΑ ένα αριστερό προφίλ που δεν έχει, κάνοντας και ένα ιδιαίτερου τύπου αντικομμουνισμό, παρουσιάζοντας την ΕΣΣΔ ως την κοινωνία που θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και, από την άλλη, συκοφαντούν τις τεράστιες κατακτήσεις και επιτεύγματα που υπήρχαν στις σοσιαλιστικές χώρες (και) στα ζητήματα της μόρφωσης, της επιστήμης και της εκπαίδευσης.

Τα βάζουν με τον ΣΥΡΙΖΑ αξιοποιώντας τη λαϊκή δυσαρέσκεια που υπάρχει ώστε να προβάλουν ως μόνη διέξοδο μία κυβέρνηση της ΝΔ.

Στην ίδια ρότα, φυσικά, κινείται και η ΠΑΣΠ αφού συμπλέει στρατηγικά με την πολιτική ΕΕ - μονοπωλίων. Ιδιαίτερα, μαζί με τα παραπάνω επιχειρήματα, κάνει λόγο για την «παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας που είναι αναγκαία». Οταν όμως μιλούν γι' αυτήν την περιβόητη ανασυγκρότηση κρύβουν ότι αυτή θα γίνει για να βρει κερδοφόρα πεδία επένδυσης το κεφάλαιο και θα γίνει πάνω στα αποκαΐδια των λαϊκών δικαιωμάτων, στις σχέσεις εκμετάλλευσης του καπιταλιστικού συστήματος. Εξάλλου, για να κρύψουν τον πραγματικό ένοχο, που είναι η στρατηγική της ΕΕ και των μονοπωλίων, ρίχνουν την ευθύνη στα «λαμόγια», βγάζοντας λάδι και το κόμμα τους που έφερε τα μνημόνια και είναι υποστηρικτής αυτής της πολιτικής.

Από την άλλη, τα ΕΑΑΚ και οι υπόλοιπες δυνάμεις του οπορτουνισμού συνεχίζουν το ρόλο τους στον αποπροσανατολισμό του κινήματος, βάζοντας εμπόδια στην προσπάθεια το κίνημα να περάσει στην αντεπίθεση ενάντια στο σύστημα, στο κράτος και τη στρατηγική του κεφαλαίου.

Μετά τη στήριξη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζουν σερβίροντας ξαναζεσταμένη την ίδια σούπα. Βρίζουν την κυβέρνηση αλλά την ίδια ώρα λένε πως το πρόβλημα είναι ότι «συνθηκολόγησε με τους εταίρους και γι' αυτό δεν είναι καλή». Νέες αυταπάτες, δηλαδή, ότι μπορεί να υπάρξει μια κυβέρνηση σε αυτό το σύστημα που δεν θα «συνθηκολογεί» ή δε θα λειτουργεί υπέρ του κεφαλαίου.

Αντιστρέφουν την αντικειμενική πραγματικότητα που είναι ότι η Εκπαίδευση προσαρμόζεται με τις ανάγκες της οικονομίας. Η λογική που καλλιεργούν ότι μπορείς να αντιπαλέψεις την ανεργία και την κακοπληρωμένη δουλειά με ένα καλύτερο πτυχίο δεν έχει καμία σχέση με την ίδια την πραγματικότητα της εργασιακής ζούγκλας που υπάρχει. Ενώ ενισχύουν από τη μεριά τους την άποψη «να κάνω τα πάντα ώστε να είμαι πιο προσαρμοσμένος στην αγορά εργασίας». Απομονώνουν τα προβλήματα από το χαρακτήρα και το ρόλο του πανεπιστημίου, όπως με τα δίδακτρα, την παιδαγωγική επάρκεια, βάζοντας εμπόδιο ώστε να αναπτυχθεί προβληματισμός για τις αιτίες, άρα και τη λύση των ζητημάτων, την κατεύθυνση της πάλης που χρειάζεται να υπάρξει.

Θέλουν κίνημα ανοργάνωτο, χωρίς κατεύθυνση σύγκρουσης με τον πραγματικό αντίπαλο, το οποίο θα οδηγείται στην απογοήτευση και το συμβιβασμό με τη σημερινή κατάσταση. Κάνουν τα πάντα ώστε να μπλοκάρουν τις προσπάθειες οργάνωσης στους συλλόγους, την ενίσχυση της συζήτησης και της διαπάλης γύρω από το τι ανάγκες έχουμε σήμερα, την ανάδειξη του ποιος πραγματικά ευθύνεται για τη σημερινή κατάσταση. Παρουσιάζουν τους συλλόγους που συσπειρώνονται στο ΜΑΣ ως «κομματικά καπέλα»... επειδή λειτουργούν (λέει!) τα Διοικητικά Συμβούλια και εισηγούνται στις Γενικές Συνελεύσεις! Ενώ δε συμφωνούν με τις συνελεύσεις ετών και τμημάτων γιατί «αποδυναμώνουν τη Γενική Συνέλευση»... την ώρα που μέσα από αυτές τις διεργασίες ανεβαίνει ο βαθμός οργάνωσης των φοιτητών και ενισχύεται η συζήτηση για τη λειτουργία του συλλόγου, παίρνοντας μέρος περισσότεροι φοιτητές τελικά και στις Γενικές Συνελεύσεις των συλλόγων.

Η προετοιμασία των απεργιών σταθμός στις διεργασίες στους συλλόγους

Οι δύο απεργίες που έχουμε μπροστά μας μπορούν να αποτελέσουν σταθμό στις διεργασίες στους φοιτητικούς συλλόγους ώστε να ενισχυθεί η συζήτηση και αποκάλυψη για το μέλλον του αποφοίτου και το ρόλο που έχει η Ανώτατη Εκπαίδευση σε αυτό. Να δουλέψουμε πιο ολοκληρωμένα με την επιστημονικά επεξεργασμένη αντίληψη του ΚΚΕ για την Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση, όχι αναδεικνύοντας την υπεροχή της πρότασης του Κόμματος ως κάτι «ιδανικό που όμως δεν γίνεται» - όπως μας λένε πολλοί φοιτητές - αλλά κάνοντάς τη βάση για συζήτηση ώστε να δυναμώσει σήμερα η διεκδίκηση για το περιεχόμενο και τους όρους σπουδών που έχουν αντικειμενικά ανάγκη οι φοιτητές, τι είναι αυτό που μπαίνει εμπόδιο σήμερα, ποια κατεύθυνση πρέπει να έχει ο αγώνας.

Η προετοιμασία των απεργιών μπορεί να αποτελέσει βάση ώστε να δυναμώσει η συζήτηση για την ανάγκη συμπόρευσης του φοιτητικού κινήματος με το ταξικό εργατικό κίνημα και το ΠΑΜΕ. Ωστε από καλύτερες θέσεις, μαζί με το λαό, να δίνεται ο αγώνας για το δικαίωμα στη μόρφωση, στη δουλειά και τη ζωή. Για να αποκτήσουν οι φοιτητές πείρα, αντοχή στον αγώνα, να πάρουν θέση μάχης απέναντι στα μονοπώλια και το κράτος τους.

Σε κάθε φοιτητικό σύλλογο μπορεί να ανέβει ο βαθμός οργάνωσης και η συμμετοχή των φοιτητών στις Γενικές Συνελεύσεις, συνελεύσεις ετών και τμημάτων, να ενισχυθεί η διαπάλη, να ξεχωρίσουν πρωτοπόροι νέοι που θα πάρουν ρόλο στη λειτουργία και δράση του συλλόγου τους.


Βάγια ΓΚΟΥΝΕΛΑ
Μέλος του Περιφερειακού Γραφείου ΑΕΙ Αττικής της ΚΝΕ

Εγκληματική η συνταγογράφηση υποκατάστατου ηρωίνης

Πριν από δύο μήνες η διοίκηση του Οργανισμού Κατά των Ναρκωτικών (ΟΚΑΝΑ) ανακοίνωσε ότι στόχος είναι το επόμενο διάστημα να κλείσουν οι μονάδες χορήγησης μεθαδόνης (ξεκινώντας απ' τη μονάδα της Νίκαιας) και να αντικατασταθούν με μονάδες χορήγησης βουπρενορφίνης, επικαλούμενη «καθαρά ιατρικούς λόγους, ασφάλειας και αποτελεσματικότητας της θεραπείας», ισχυριζόμενη ότι «η βουπρενορφίνη αποτελεί πιο σύγχρονο, πιο ασφαλές φάρμακο, που υπερτερεί σε όλα τα επίπεδα».

Το, διόλου αθώο, εγχείρημα της διοίκησης του ΟΚΑΝΑ και κατ' επέκταση της κυβέρνησης, λειτουργεί ως «Δούρειος Ιππος», που στόχο έχει να καταστρατηγήσει το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα των δομών που σχετίζονται με την τοξικοεξάρτηση, να υπονομεύσει το μέλλον χιλιάδων εξαρτημένων και το δικαίωμά τους στη ζωή, που θυσιάζονται στο βωμό των αμύθητων κερδών φαρμακοβιομηχανιών και να ανοίξει την πόρτα για τη νόμιμη, πλέον, ακροσφαλή δράση ιδιωτών στο συγκεκριμένο τομέα.

Σήμερα, ο ΟΚΑΝΑ διαθέτει περίπου 55 μονάδες χορήγησης υποκατάστατων. Στις 45 χορηγείται βουπρενορφίνη (τη λαμβάνουν περίπου 6.500 άνθρωποι) και στις 10 μονάδες μεθαδόνη (χορηγείται σε περίπου 2.500 ανθρώπους).

Οι διαφορές μεθαδόνης και βουπρενορφίνης...

Η μεθαδόνη χαρακτηρίζεται από παρόμοια χημική δομή και δράση με τη μορφίνη και η δράση της διαρκεί πολύ περισσότερο από αυτή της ηρωίνης. Μία δόση μεθαδόνης διαρκεί για τουλάχιστον 24 ώρες, ενώ μία δόση ηρωίνης για λίγες ώρες. Χορηγείται σε υγρή μορφή και ανήκει σε κατηγορία του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΟΦ) που δεν επιτρέπει τη συνταγογράφησή της. Αν ένας χρήστης έχει πάρει ηρωίνη και μετά πάρει μεθαδόνη, η χρήση των δύο ουσιών αθροίζεται και είναι πιθανότερο να πάθει overdose και να πεθάνει.

Η δράση της βουπρενορφίνης διαρκεί, ανάλογα με τη δόση, έως και τρεις μέρες! Χορηγείται σε δισκία και ανήκει σε διαφορετική λίστα του ΕΟΦ, όπου επιτρέπεται η συνταγογράφησή της. Αν ένας χρήστης πάρει ηρωίνη και μετά βουπρενορφίνη δεν αθροίζεται, δεν τίθεται ζήτημα υπερδοσολογίας, καθώς η ηρωίνη μπλοκάρεται από τους υποδοχείς του εγκεφάλου και παίρνει τη θέση της η βουπρενορφίνη (ο εγκέφαλος αναγνωρίζει τη βουπρενορφίνη ως δική του ουσία, επειδή μοιάζει περισσότερο με τα ενδογενή οπιοειδή που παράγονται φυσιολογικά από τον οργανισμό, όπως οι ενδορφίνες). Ομως, σε περίπτωση παράλληλης χρήσης βουπρενορφίνης και κατασταλτικών ουσιών, όπως είναι το αλκοόλ ή τα υπνωτικά χάπια, οδηγεί σε υπερδοσολογία και μπορεί να επιφέρει το θάνατο.

...και η ένταξή τους σε κοινό σχεδιασμό

Η μεθαδόνη και η βουπρενορφίνη είναι οπιοειδείς ουσίες (δηλαδή πρόκειται για χημική ένωση, η οποία επιδρά στους υποδοχείς οπιοειδών που βρίσκονται κυρίως στο κεντρικό νευρικό σύστημα) και προκαλούν εξάρτηση, όπως όλα τα ναρκωτικά. Η πιθανότητα υπερδοσολογίας είναι πολύ μεγάλη και για τις δύο ουσίες για τους εξής λόγους: Στις μέρες μας, που κυριαρχεί το φαινόμενο της πολυτοξικομανίας, η εξασφαλισμένη από το κράτος «νόμιμη» δόση τις περισσότερες φορές δεν καλύπτει τον χρήστη και αναζητά μαζί με αυτή μια συμπληρωματική, νόμιμη ή παράνομη.

Η ιστορία της «υποκατάστασης» και, μέσω αυτής, της «ιατρικοποίησης» της τοξικομανίας, είναι παλιά, «αμαρτωλή» και αποτυχημένη σε ό,τι αφορά την απεξάρτηση. Και οι δύο ουσίες υποκατάστασης εντάσσονται στην πολιτική διαχείρισης της τοξικοεξάρτησης, όπως αυτή απορρέει από τις ντιρεκτίβες της ΕΕ. Στηρίζεται στην αντίληψη του «περιορισμού της βλάβης», η οποία πλασάρεται διεθνώς ως η μόνη ρεαλιστική λύση, βασιζόμενη στην επιχειρηματολογία ότι η τοξικοεξάρτηση δεν είναι αντιμετωπίσιμη και κατά συνέπεια το μόνο που μπορεί να γίνει είναι η διαχείρισή της, περιορίζοντας στον έναν ή στον άλλο βαθμό τις συνέπειές της. Πρόκειται για επιχειρηματολογία που δεν «πατάει» στην πραγματικότητα, μιας και ο τοξικοεξαρτημένος μπορεί να απεξαρτηθεί, αρκεί να το θελήσει ο ίδιος αλλά και να υπάρχουν τόσα «στεγνά» θεραπευτικά προγράμματα, υψηλών προδιαγραφών, δημόσια και δωρεάν, όσα χρειάζεται η χώρα.

Τα προγράμματα υποκατάστασης μπορεί να βοηθήσουν μόνο συγκεκριμένες κατηγορίες εξαρτημένων - όσους απέτυχαν σε άλλα προγράμματα, που πάσχουν από ΕΪΤΖ κ.ά. - με την προϋπόθεση ότι είναι υψηλών προδιαγραφών.

Αξιοποιώντας τις «ουσίες» για να αποκρύψουν την ουσία

Σε μια προσπάθεια να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και να αποπροσανατολίσει από το πραγματικό πρόβλημα και στόχο, η διοίκηση του ΟΚΑΝΑ επιδίδεται, μέσω ανακοινώσεων, στα οφέλη της βουπρενορφίνης και την ανάγκη συνταγογράφησής της.

Η συνταγογράφηση σημαίνει ότι διαπιστευμένοι γιατροί - η διαπίστευση θα γίνεται με βάση τη διεθνή εμπειρία, με την παρακολούθηση σεμιναρίου κάποιων ωρών!!! - θα μπορούν να συνταγογραφούν δισκία βουπρενορφίνης για ένα μήνα ή δίμηνο. Δηλαδή, θα μπορεί να το κάνει οποιοσδήποτε έχει τη σχετική πιστοποίηση (γενικοί γιατροί, παθολόγοι, ψυχίατροι) του δημόσιου ή του ιδιωτικού τομέα. Με αυτόν τον τρόπο ανοίγει η πόρτα νόμιμα πλέον στους ιδιώτες να θησαυρίσουν και απ' αυτό τον τομέα.

Παράλληλα, αν πριμοδοτηθεί η συνταγογράφηση βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο η ζωή και η ασφάλεια των χρηστών καθώς ποιος θα επιβλέπει την πορεία της υγείας τους, αν παράλληλα θα κάνουν χρήση άλλων ουσιών, αλκοόλ, χαπιών κ.ά... Οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν τις διαχρονικές προσπάθειες να εφαρμοστεί στον ΟΚΑΝΑ «ένα δόγμα που επικεντρώνεται στην αντιμετώπιση της εξάρτησης με την απλή χορήγηση υποκατάστατου στα εξαρτημένα άτομα, όπως "χορηγείται η ινσουλίνη στα διαβητικά άτομα"».

Μια τέτοια μορφή χορήγησης υποκατάστατου σημαίνει ότι καταργούνται όλοι οι απαραίτητοι έλεγχοι (εξέταση ούρων κ.ά.) που πρέπει να γίνονται για την ασφάλεια των χρηστών καθώς και οι δομές ψυχοκοινωνικής υποστήριξης. Δηλαδή, πρόκειται για χορήγηση κρατικής πρέζας. Το κράτος απαλλάσσεται από την υποχρέωσή του να μεριμνά και να φροντίζει τους χρήστες και ακόμα και ο ΟΚΑΝΑ (του οποίου με ευθύνη των μέχρι τώρα κυβερνήσεων και διοικήσεων έχουν διολισθήσει οι προδιαγραφές των προγραμμάτων του) δεν θα έχει λόγο ύπαρξης...

Τα παραπάνω είναι άκρως αντιεπιστημονικά, εγκληματικά κι απαξιώνουν την ανθρώπινη ζωή. Χρήση και εξάρτηση σημαίνουν φυγή από την κοινωνική πραγματικότητα και από την καθημερινότητα, όπου καθορίζεται και σφυρηλατείται η ζωή του καθενός μας.

Ακόμα αξίζει να προστεθεί ότι η φαρμακευτική εταιρεία VIOGEN, που παράγει και προμηθεύει αποκλειστικά στη χώρα μας τη βουπρενορφίνη, στο πρώτο τρίμηνο του 2016 σημείωσε κέρδη που ανήλθαν στα 970,9 εκατομμύρια δολάρια ή 4,43 δολάρια ανά μετοχή, με τα έσοδά της να αυξάνονται σ' ένα τρίμηνο κατά 6,7%.

Ευρωπαϊκή Ενωση και ναρκωτικά

Το ΚΚΕ έγκαιρα έχει προειδοποιήσει και παρέμβει για τα επόμενα βήματα που θα γίνουν στην υποτιθέμενη αντιναρκωτική πολιτική, υπογραμμίζοντας τον αντιδραστικό ρόλο της ΕΕ, η οποία υπηρετώντας τη στρατηγική της κερδοφορίας των μονοπωλίων έχει εναρμονίσει σε αυτό το πλαίσιο και την πολιτική της για τα ναρκωτικά.

Μέσα από τα κείμενα και τις αποφάσεις της, η ΕΕ από το 1990 μέχρι και σήμερα αλλά και τους στόχους που θέτει μέχρι το 2020 επικεντρώνει την πολιτική της για τα ναρκωτικά στα εξής:

  • Αθωώνει την τοξικομανία και την αποσυνδέει από τα κοινωνικά της αίτια, στοχεύοντας στη διαμόρφωση κοινωνικής ανοχής για το φαινόμενο.
  • Διαμορφώνει στάση ιατρικοποίησης του φαινομένου, ενισχύοντας έτσι την παραγωγή και κερδοφορία της φαρμακοβιομηχανίας με τη μαζική παραγωγή υποκατάστατων ηρωίνης, αφού στο καπιταλιστικό σύστημα το φάρμακο είναι εμπόρευμα.
  • Συντηρεί το φαινόμενο της τοξικοεξάρτησης, αφού δεν στοχεύει στις αιτίες που το γεννούν και το αναπαράγουν, αλλά απλά στο να μειωθούν οι βλάβες από την εξάρτηση τόσο σε ατομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο.


Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ