Στο σημερινό 4σέλιδο «Νεολαία» μπορούμε να βρούμε:

-- Για τα προγράμματα επιχειρηματικότητας που «τρέχουν» στα σχολεία.

-- Ματιές στη δράση του ΕΑΜ Νέων, με αφορμή τα 75 χρόνια από την ίδρυσή του.

-- Παρουσίαση της πρότασης του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής για το Λύκειο.

-- Το πρόγραμμα του Φλεβάρη στο Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ.

Eurokinissi

Η πρόταση του ΙΕΠ παραμένει πιστή στα πορίσματα του κυβερνητικού διαλόγου για την Παιδεία, ωστόσο λέει ότι οι αναδιαρθρώσεις θα προχωρήσουν σταδιακά και σκιαγραφεί το γενικό τους πλαίσιο.

Ξεκαθαρίζει, επίσης, ότι δεν τίθεται θέμα κατάργησης των πανελλαδικών εξετάσεων, αλλά εκφράζει κάποια «ευχολόγια» περί αλλαγής νοοτροπίας σε σχέση με το τι μετριέται στις εξετάσεις. Μάλιστα, ο πρόεδρος του ΙΕΠ, Γερ. Κουζέλης, παρουσιάζοντας χτες την πρόταση στη Βουλή, έκανε λόγο για 4 μαθήματα που θα εξετάζονται πανελλαδικώς, τα οποία θα είναι και τα βασικά μαθήματα που θα διδάσκονται στην Γ' Λυκείου (πιθανώς μαζί με ένα - δυο άλλα μαθήματα επιλογής και κάποιες δραστηριότητες).

Τα θέματα της δραστικής μείωσης των μαθημάτων, της φροντιστηριοποίησης των δύο τελευταίων τάξεων του Λυκείου κ.τ.λ. που πολύ αναλυτικά περιγράφονται στα πορίσματα του κυβερνητικού διαλόγου, δεν επαναλαμβάνονται με τον ίδιο αναλυτικό τρόπο στην πρόταση του ΙΕΠ, αλλά περισσότερο σκιαγραφούνται και υπονοούνται. Αντίθετα, η πρόταση του ΙΕΠ (συμπληρωματικά αν θέλετε στα πορίσματα του διαλόγου) δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην Α' Λυκείου.

Διακηρυγμένος στόχος τόσο των προηγούμενων κυβερνήσεων όσο και της σημερινής είναι η μαζικοποίηση της πρόωρης επαγγελματικής εκπαίδευσης σε σχέση με τη γενική εκπαίδευση. Αυτόν το στόχο προσπαθεί να υπηρετήσει και η πρόταση του ΙΕΠ για την Α' Λυκείου, που την καθιστά ουσιαστικά μια τάξη διαλογής ή αν θέλετε «ξεσκαρταρίσματος» για να σπρώξει μεγαλύτερη απ' ό,τι σήμερα μάζα μαθητών στα ΕΠΑΛ. Ετσι, στην πρόταση περιγράφεται:

«Το Πρόγραμμα Σπουδών της Α' τάξης του Λυκείου αντανακλά τα βασικά χαρακτηριστικά τόσο της αντίστοιχης τάξης του Γενικού Λυκείου όσο και αυτής του Τεχνικού - Επαγγελματικού. Οι μαθητές/μαθήτριες θα μπορούν να εξοικειωθούν με τα γνωστικά αντικείμενα και των δύο υφιστάμενων σήμερα τύπων εκπαίδευσης και να επιλέξουν την εκπαιδευτική πορεία που ταιριάζει καλύτερα σε αυτούς. (...) Μια τέτοια επιλογή συνδέεται άμεσα με την αναβάθμιση της Τεχνικής - Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και την ανάδειξή της ως ισότιμου πυλώνα».

Θα μπορούσε κάποιος να αντιτείνει ότι και σήμερα το πρόγραμμα σπουδών της Α' ΕΠΑΛ είναι σε μεγάλο βαθμό προσανατολισμένο στη Γενική Παιδεία, αφού 22 είναι οι ώρες των γενικών μαθητών τη βδομάδα και μόλις 6 οι ώρες των μαθημάτων ειδικότητας. Ομως, αυτό που απασχολεί περισσότερο την κυβέρνηση, όπως φαίνεται, δεν είναι οι μαθητές που έτσι κι αλλιώς και τώρα επιλέγουν τα ΕΠΑΛ, αλλά οι μαθητές που επιλέγουν τα ΓΕΛ που θέλουν πιο μαζικά να τους κατευθύνουν προς τα ΕΠΑΛ. Γι' αυτό και στην πρόταση του ΙΕΠ αναφέρεται για την Α' Λυκείου ότι πρέπει να συνεισφέρει στην «προώθηση ποικίλων μορφών γνώσης, δεξιοτήτων και ικανοτήτων, στην προσφορά ποικίλων δυνατοτήτων για τους/τις μαθητές/μαθήτριες (τόσο γνωστικά όσο και εργασιακά - επαγγελματικά), στην καλλιέργεια πολλαπλών εκδοχών μάθησης και γνωστικών ενδιαφερόντων». Οπως είπε δε ο πρόεδρος του ΙΕΠ χτες στην Επιτροπή της Βουλής, στόχος είναι η άρση της απαξίωσης της επαγγελματικής εκπαίδευσης. Γι' αυτό και στην Α' Λυκείου θα δίνεται μεταξύ άλλων έμφαση στον Σχολικό Επαγγελματικό Προσανατολισμό. Να θυμίσουμε δε ότι και στα πορίσματα του διαλόγου δινόταν έμφαση στην ίδια τάξη ηλικιακά (ως Δ' Γυμνασίου αναφερόταν στα πορίσματα) στη διαλογή των μαθητών, προτείνοντας και τη θέσπιση καθηγητή - μέντορα για κάθε μαθητή, προκειμένου να τον κατευθύνει στην επιλογή του για το Λύκειο.

Για την υπηρέτηση του παραπάνω στόχου «προτείνεται η άμεση επέκταση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, ώστε να συμπεριλάβει την Α' Λυκείου και η εξέταση της δυνατότητας γρήγορης επέκτασης και στις άλλες δυο τάξεις». Δηλαδή, σε πρώτη φάση τουλάχιστον - αλλά μπορεί και για πολλά χρόνια ακόμη - οι δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου παραμένουν εκτός υποχρεωτικής εκπαίδευσης, δεν θεωρούνται απαραίτητες για όλα τα παιδιά, δεν θεωρείται απαραίτητο ένας μαθητής να ολοκληρώνει το σχολείο μέχρι τα 18 του χρόνια.

Ωστόσο, να σημειωθεί ότι το ΙΕΠ δεν έχει επεξεργαστεί παραπέρα τη δομή και το πρόγραμμα σπουδών του ΕΠΑΛ, στην πρόταση περιγράφει κυρίως το πρόγραμμα του ΓΕΛ και για τα ΕΠΑΛ σημειώνει ότι πρέπει «να μελετηθεί συστηματικά η δομή του ΕΠΑΛ, το οποίο οδηγεί με την ολοκλήρωση των σπουδών του σε ισότιμο τίτλο λυκείου αλλά και επαγγελματικά δικαιώματα».

Σύμφωνα με το ΙΕΠ: «Ιδιαίτερο γνώρισμα της πρότασης αποτελεί η έμφαση στα ενδιαφέροντα των μαθητριών και μαθητών, που μπορούν να δοκιμάσουν τις κλίσεις τους στη Β' Λυκείου και να συνδιαμορφώσουν, βάσει επιλογών, το πρόγραμμά τους στην Γ' Λυκείου προσανατολιζόμενοι στο πώς και σε τι θέλουν να συνεχίσουν». Μπορεί, λοιπόν, να μην καταγράφονται αναλυτικά τα μαθήματα που θα διδάσκονται, ωστόσο δίνεται το πλαίσιο των όσο το δυνατόν «εξατομικευμένων» σπουδών, στη βάση του τι θέλουν να σπουδάσουν οι μαθητές.

Ετσι, προβλέπεται στην πρόταση του ΙΕΠ να υπάρχει ένας κορμός υποχρεωτικών μαθημάτων στη Β' Λυκείου, αλλά στη Γ' Λυκείου, σε αντιδιαστολή, σημειώνεται «η κεντρική λογική είναι η ύπαρξη μιας ενότητας επιλογών που δίνει δυνατότητα προσανατολισμού, σε συνδυασμό με μία ελεύθερη επιλογή εκτός "ειδίκευσης". Επομένως, στην τελευταία τάξη του Λυκείου τα υποχρεωτικά μαθήματα θα είναι εξαιρετικά περιορισμένα, θα παίζουν όλα ρόλο στην πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (ώστε να μην υπάρχουν μαθήματα δύο ταχυτήτων, κάτι που σήμερα διαλύει τη σχολική καθημερινότητα), ενώ θα είναι έντονη η παρουσία των μαθημάτων συγκεκριμένης κατεύθυνσης».

Ουσιαστικά, με στρογγυλεμένα λόγια περιγράφεται μια Γ' Λυκείου, όπου οι μαθητές θα διδάσκονται μόνο τα μαθήματα των εξετάσεων, με άλλα λόγια θα πάρει τη μορφή του φροντιστηρίου. Εξάλλου, η βασική επιχειρηματολογία του ΙΕΠ, όπως παρουσιάστηκε και στη χτεσινή συνεδρίαση, είναι ότι ένα μέρος των μαθημάτων σήμερα στο Λύκειο είναι απαξιωμένο, γιατί δεν συνδέεται με τις εξετάσεις και οι μαθητές στρέφονται πιο πολύ στα φροντιστήρια. Τι είναι λοιπόν το τάχα καινοτόμο που προτείνει; Απλά η αφαίρεση αυτών των μαθημάτων από τη Γ' Λυκείου και κάποιων και από τη Β' Λυκείου!

Οπως και να το δει κανείς, η πρόταση του ΙΕΠ που αποτελεί τη βάση για τη συζήτηση στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής για το Λύκειο και κατ' επέκταση για το εξεταστικό, παραμένει πιστή (σε συνέχεια των πορισμάτων του κυβερνητικού διαλόγου) σε ένα σχολείο που με κάθε τρόπο απομακρύνεται από τη μορφωτική διαδικασία και προσανατολίζεται στην πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση.

Οπως σημειώνει ο ΣΥΣΔΙΕΚ, «το Διοικητικό Συμβούλιο του ΟΑΕΔ, πέρυσι τον Ιούνη, κάτω από τις κινητοποιήσεις μας και την πίεση που ασκήσαμε τον προηγούμενο χρόνο, πήρε απόφαση που αναγνωρίζει την ιδιότητα του ανέργου στους σπουδαστές των ΙΕΚ. Παρ' όλα αυτά, με διάφορα διοικητικά και νομικά τερτίπια αρνείται να την κάνει πράξη. Το υπουργείο Παιδείας, που έχει την πλήρη ευθύνη για τους σπουδαστές στα ΙΕΚ, κάνει ότι δεν γνωρίζει τίποτα!

Να τελειώσουν τώρα κάθε είδους "γραφειοκρατικά" κολλήματα! Στους τραπεζίτες το ζεστό χρήμα το δίνουν σε μια νύχτα, σε μας ακόμα και τα "ψίχουλα" που μας δίνουν, θέλουν να μας τα πάρουν πίσω», σημειώνουν οι σπουδαστές, καλώντας τη διοίκηση του ΟΑΕΔ και τα κατά τόπους γραφεία του άμεσα να πάρουν μέτρα για να ανανεωθούν και να δοθούν οι κάρτες ανεργίας. Οπως τονίζουν, «ο νόμος που ψήφισε η κυβέρνηση σχετικά με την ανεργία των σπουδαστών ουσιαστικά ανοίγει "παραθυράκι" και δεν εγγράφει όλους τους σπουδαστές των ΙΕΚ στα μητρώα ανέργων, βάζοντας επιπλέον προϋποθέσεις για την ένταξή τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι σπουδαστές που έχουν ξαναφοιτήσει σε μεταλυκειακό πρόγραμμα εκπαίδευσης και δε λογίζονται άνεργοι».

Οι σπουδαστές ζητούν: Να μη διαγραφεί κανένας σπουδαστής από τον ΟΑΕΔ. Ο χρόνος κατάρτισης να προσμετράται κανονικά στο χρόνο ανεργίας. Να μη διανοηθούν να ζητήσουν πίσω επίδομα από άνεργους σπουδαστές. Ασφάλιση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους τους σπουδαστές καθ' όλη τη διάρκεια των σπουδών. Καμιά απουσία σε εργαζόμενους σπουδαστές για τις ώρες που εργάζονται. Πάσο για δωρεάν πρόσβαση σε όλα τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Γενναία αύξηση της χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό για αναβάθμιση των σπουδών.

Η εφημερίδα «Νεολαία» της ΟΚΝΕ, τον Οκτώβρη του 1941, καλεί για το ΕΑΜ Νέων

Μετά την κήρυξη του πολέμου και ιδιαίτερα από το 1941 που πολλοί κομμουνιστές κατάφεραν να αποδράσουν από τις εξορίες και τις φυλακές και άρχισε η ανασυγκρότηση της ΟΚΝΕ, οι νέοι κομμουνιστές δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα στην οργάνωση της μαθητικής νεολαίας. Τα πρώτα δείγματα του ξεσηκωμού, που θα έπαιρναν γρήγορα το δρόμο της οργανωμένης πάλης, δεν άργησαν να φανούν... Αυτό το κατάλαβε πολύ καλά ο πρώτος κατοχικός πρωθυπουργός, Γ. Τσολάκογλου, ο οποίος στο πρώτο του διάγγελμα συνιστούσε «πειθαρχίαν και υπακοήν εις τας διαταγάς των αρχών», ενώ παρότρυνε τη νεολαία «να εγκαταλείψη την πολιτικήν και να αφοσιωθή στο ποδόσφαιρόν της» (Εφημ. «Βραδυνή», «Ακρόπολις» της 31.5.1941).

Ηδη, από το φθινόπωρο του 1941 αρχίζει μια πρώτη προσπάθεια να οργανωθεί η μαθητική πάλη και να αναπτυχθούν αγώνες. Χαρακτηριστικά είναι όσα αναφέρει ο Δ. Σέρβος στο βιβλίο του «Που λες... στον Πειραιά»: «Στις 15 Σεπτέμβρη 1941 πραγματοποιείται ανοιχτή καθολική μαθητική διαμαρτυρία και αποχή απ' τα μαθήματα με πρωτοβουλία της Κεντρικής Μαθητικής Επιτροπής Πειραιά. Αιτία της διαμαρτυρίας ήταν η περικοπή της μερίδας του ψωμιού απ' τις Ιταλικές Αρχές κατοχής και η παρασκευή ψωμιού από σκουπόσπορο. Να σημειωθεί ότι η Κεντρική Μαθητική Επιτροπή με υπεύθυνη την Αλεξάντρα (Αννα), αδελφή του Μιχάλη Μυριαγκού, ήταν νομιμοφανής οργάνωση, καθοδηγείτο απ' την ΟΚΝΕ και είχε επιτροπές σε όλα τα Γυμνάσια του Πειραιά» (σ.σ. εκείνη την περίοδο το Γυμνάσιο ήταν εξατάξιο και περιλάμβανε και τις σχολικές τάξεις του σημερινού Λυκείου).

Με την ίδρυση του ΕΑΜ Νέων (ΕΑΜΝ), μετά από πρωτοβουλία της ΟΚΝΕ, το Φλεβάρη του 1942 ιδρύεται επιτροπή μαθητών από ΟΚΝίτες και άλλους αγωνιστές μαθητές και αρχίζει η δράση με στόχο να ανοίξουν τα σχολεία που οι κατακτητές τα είχαν μετατρέψει σε αχούρια, στρατώνες και φυλακές και να εξασφαλιστεί συσσίτιο στους μαθητές, για να μην πεθάνουν από την πείνα.

«...Είναι ο πρώτος τραγικός χειμώνας της φασιστικής κατοχής. Τα μαθήματα στο Γυμνάσιο έχουν ατονήσει. Η πείνα θερίζει τους ανθρώπους και ιδιαίτερα τα παιδιά. Τον πρώτο χειμώνα της κατοχής 1941-1942, πριν δηλαδή απλωθούν για καλά στις πόλεις οι οργανώσεις του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ κι αρχίσει η οργανωμένη πάλη για την επιβίωση του λαού μας, πεθαίνουν 300.000 άνθρωποι από την πείνα.

Το σχολείο αρχίζει ν' αδειάζει. Γενικά η εκπαίδευση σμπαραλιάζει κυριολεκτικά. Ετσι, αν το σχολικό έτος 1940-41 τέλειωσε μέσα σε τρεις μήνες, η επόμενη σχολική χρονιά 1941-42 κράτησε μόλις είκοσι μέρες. Τότε είναι, που βρίσκουμε και το δρόμο μας. Στις 5 Φλεβάρη του 1942 ιδρύεται το ΕΑΜ Νέων, που αρχίζει να αγκαλιάζει και τους μαθητές.

Συστήθηκε αμέσως η πρώτη επιτροπή για τα μαθητικά συσσίτια και άρχισε η οργανωμένη δουλειά. Στο Γυμνάσιο ρίχτηκαν οι πρώτες προκηρύξεις του ΕΑΜ Νέων, που έκαναν γνωστή την απόφαση της Ολομέλειας της ΚΕ του, που ανάμεσα στ' άλλα έδινε κατεύθυνση να παλέψουμε για:

-- 100 δράμια ψωμί τη μέρα,

-- 8 δράμια λάδι,

-- για ματαίωση της πολιτικής επιστράτευσης,

-- για την προστασία των παιδιών,

-- για την οργάνωση της ψυχαγωγίας και αλληλεγγύης ανάμεσα στους νέους» (Δ. Σέρβος, «Που λες... στον Πειραιά»).

Για την υλοποίηση των παραπάνω στόχων, δημιουργούνται μαθητικές επιτροπές σε σχολεία και μια συντονιστική παμμαθητική επιτροπή, φτιάχνονται υπομνήματα, μαζεύονται υπογραφές γονέων, γίνονται παραστάσεις στο ψευτοϋπουργείο της κατοχικής κυβέρνησης και τελικά προκύπτει αποτέλεσμα. Το Μάρτη του '42 ανακοινώνεται το άνοιγμα των σχολείων και επιτυγχάνεται ένα υποτυπώδες συσσίτιο. Η συνέχεια είναι εντυπωσιακή.

Στις 25 Μάρτη 1942, μέσα στην Κατοχή και διακινδυνεύοντας ακόμα και τη ζωή τους, 100 μαθητές στην Αθήνα διαδηλώνουν με την ευκαιρία της εθνικής επετείου. Πρόκειται για την πρώτη μαθητική κινητοποίηση. Η ανάπτυξη των οργανώσεων του ΕΑΜΝ στους μαθητές γίνεται ραγδαία. Τον Απρίλη του 1942, οι μαθήτριες συγκροτούν την κοριτσίστικη οργάνωση «Λεύτερη Νέα» που συμμετέχει στη μαθητική επιτροπή του ΕΑΜΝ. Το καλοκαίρι οι οργανωμένοι μαθητές στο ΕΑΜΝ ανέρχονται στους 500 και τον Οκτώβρη του '42 στους 900. Οι φασιστικές οργανώσεις ξεσκεπάζονται και απομονώνονται.

Τον Ιούλη του '42 οι μαθητές με την καθοδήγηση του ΕΑΜΝ θα προχωρήσουν σε μαζικές κινητοποιήσεις μπροστά στο υπουργείο Οικονομικών, στα γραφεία του Ερυθρού Σταυρού και της Κεντρικής Επιτροπής Συσσιτίων, για να μην κοπεί το μαθητικό συσσίτιο. «Ποιος μπορεί να ξεχάσει την οργανωμένη από τη μαθητική οργάνωση μεγάλη διαδήλωση των παιδιών της Αθήνας του 1942, που χτυπούσαν με τα παλαμάκια τις άδειες καραβάνες τους (σ.σ. σκεύος που χρησιμοποιούνταν στα συσσίτια) και φώναζαν ρυθμικά: Πει - νά - με, σκορπίζοντας σ' όλους ρίγη συγκίνησης, μα και αγανάκτησης...» (Θ. Λιακόπουλου, «Τα ΕΠΟΝίτικα νιάτα της Εθνικής Αντίστασης», εκδ. «Οδηγητής»). Κι όταν τα σχολεία θα ξανανοίξουν, μετά τις καλοκαιρινές διακοπές, ένας νέος κύκλος αγωνιστικών κινητοποιήσεων θα ξεδιπλωθεί, με κορυφαία την αποχή από τα μαθήματα τη μέρα της επετείου του ΟΧΙ, στις 28 Οκτώβρη 1942. Υπολογίζεται ότι πάνω από 6.000 μαθητές και μαθήτριες της Αθήνας και του Πειραιά πήραν μέρος στις μεγαλειώδεις εκδηλώσεις, γιορτάζοντας στις συνθήκες της Κατοχής το ΟΧΙ του ελληνικού λαού στο φασισμό.

Το Νοέμβρη του 1942, με υπόδειξη της ΚΕ του ΕΑΜΝ, το ΕΑΜΝ μαθητών θα πάρει το όνομα «Ενιαία Μαθητική Νεολαία». Το Δεκέμβρη θα ξεσπάσουν νέες μαθητικές κινητοποιήσεις και λίγο αργότερα, στις 23 Φλεβάρη του '43, θα ιδρυθεί η ΕΠΟΝ, που θα πάρει αμέσως το βάφτισμα του πυρός πρωτοστατώντας στον αγώνα του ελληνικού λαού και της νεολαίας. Σε κείνο τον αγώνα οι μαθητές ΕΠΟΝίτες γράψανε μοναδικές σελίδες δόξας.

Το κείμενο είναι αναδημοσίευση από τον «Οδηγητή» (τεύχος 1028, Οκτώβρης 2015).

Φυσικά, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, η παράσταση δεν μπορούσε να στηθεί μόνο με έναν πρωταγωνιστή (βλ. υπουργό), αλλά ήθελε και τους κομπάρσους, ή, για να μην υποτιμήσουμε κάποιους, τους δεύτερους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Ακούσαμε, για παράδειγμα, σχολικό σύμβουλο να ρωτάει αν το επίτευγμα της κυβέρνησης να ανοίξουν όλα τα σχολεία στις 11/9 θα επαναληφθεί και φέτος (!), ή ακαδημαϊκό να ρωτάει «ποιο στίγμα θα εντόπιζε ο ιστορικός του μέλλοντος στην εκπαιδευτική πολιτική της "πρώτη φορά αριστεράς"»! Αλλά και πέρα από το περιεχόμενο των τοποθετήσεων - ερωτήσεων που στην πλειονότητά τους χάιδευαν τον υπουργό, το ίδιο το στήσιμο της «συζήτησης» συνέβαλε στην άθλια αυτή εικόνα. Για παράδειγμα, ελάχιστος χρόνος αφιερώθηκε για να ακουστεί ο πρόεδρος της ΑΣΓΜΕ, που εκφράζει πάνω από 100.000 γονείς, ενώ πλέριος χρόνος για να ακουστούν παράγοντες που εξέφραζαν τον εαυτό τους (σχολικοί σύμβουλοι, διευθυντές κ.ά.) και την αγωνία τους να προωθηθούν πιο γρήγορα αλλαγές που έχουν καθυστερήσει.

Από τη χτεσινή κινητοποίηση των σπουδαστών στη διοίκηση του ΤΕΙ

Σ' αυτήν, μεταξύ άλλων, σημειώνεται:

«Κανείς δεν μπορεί να παίζει με τις αγωνίες χιλιάδων φοιτητών και των οικογενειών τους!

Οι μετεγγραφόμενοι σπουδαστές:

Είναι με το ένα πόδι εδώ και με το άλλο στην Πάτρα, στην Κρήτη ή όπου αλλού βρίσκεται η σχολή στην οποία έχουν περάσει!

Σκέφτονται μέχρι και να παρατήσουν στις σπουδές τους, αν δεν καταλήξουν άμεσα οι αιτήσεις τους, λόγω του αυξημένου κόστους σπουδών σε πόλη μακριά από τον τόπο διαμονής τους!

Χάνουν το εξάμηνό τους, καθώς και μια σειρά παροχές όπως μετακίνηση με μειωμένο εισιτήριο, δωρεάν σίτιση.

Απαιτούμε τώρα να δοθεί λύση! Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να παζαρεύει το δικαίωμά μας στη μόρφωση!

Απαιτούμε:

• Να γίνουν δεκτές όλες οι αιτήσεις των μετεγγραφέντων!
• Να ολοκληρωθούν τώρα οι διαδικασίες εγγραφής στις σχολές και να μη χάσουν άλλο χρόνο από το πρώτο εξάμηνο!
• Να δοθούν όλοι οι κωδικοί για να προμηθευτούν βιβλία, πάσο, μειωμένη κάρτα για τα ΜΜΜ και κάρτα σίτισης! Ολοι οι σπουδαστές από μετεγγραφή να μπορούν να τρώνε δωρεάν στο εστιατόριο της σχολής!
• Να γίνει αναπλήρωση όσων εργαστηρίων έχουν χαθεί και όλοι να δώσουν τα μαθήματα του πρώτου εξαμήνου κανονικά»!

Μέσα από την εισαγωγή της επιχειρηματικότητας ως έννοιας και βιωματικής άσκησης, μέσα από τη δημιουργία εικονικών επιχειρήσεων στο σχολείο, το χώρο δηλαδή που διαπαιδαγωγούνται μαζικά οι νέοι άνθρωποι, καλλιεργείται η ψευδαίσθηση ότι τα παιδιά των εργατικών - λαϊκών οικογενειών θα γίνουν επιχειρηματίες. Δεν είναι όμως αυτός ο κύριος στόχος του εγχειρήματος. Η επιχειρηματικότητα εισάγεται στα σχολεία και στις συνειδήσεις από νωρίς, με στόχο την αφομοίωση των αξιών και δεδομένων της καπιταλιστικής επιχείρησης από τους μελλοντικούς μισθωτούς, για να παίζει η σύγχρονη εργατική τάξη το ρόλο της μέσα στην εργασιακή διαδικασία, πιο αποτελεσματικά και χωρίς κραδασμούς, να ταυτίζονται τα συμφέροντα του εργοδότη με αυτά του εργαζόμενου. Και σχετίζεται με τη στρατηγική της ΕΕ για την ανταγωνιστικότητα των ευρωενωσιακών μονοπωλίων έναντι των υπόλοιπων, γι' αυτό και πολλές φορές η ΕΕ έχει επανέλθει ειδικά στο θέμα της επιχειρηματικότητας στην Εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες.

Το τελευταίο διάστημα, στη χώρα μας βρίσκεται σε εξέλιξη ο καθιερωμένος πια διαγωνισμός μαθητικής επιχειρηματικότητας του «Σωματείου Επιχειρηματικότητα Νέων» (ΣΕΝ), με έμφαση μάλιστα στη δημιουργία εικονικών επιχειρήσεων από μαθητές. Ο συγκεκριμένος οργανισμός, όπως ενημερώνει, εδώ και 11 χρόνια διοργανώνει στην Πρωτοβάθμια, Δευτεροβάθμια και Ανώτατη Εκπαίδευση υπό την αιγίδα του υπουργείου Παιδείας προγράμματα όπως «εικονική επιχείρηση», «ξοδεύοντας έξυπνα», «η δική μου επιχείρηση», «διαγωνισμός κοινωνικής καινοτομίας», «στη σκιά ενός στελέχους», «κοινωνική επιχείρηση 360», «start up» (φοιτητικός διαγωνισμός καινοτομίας), που χρηματοδοτούνται από χορηγίες ιδρυμάτων, εταιρειών - μελών και φυσικών προσώπων. Το ΣΕΝ αποτελεί μέλος του Παγκόσμιου Οργανισμού Εκπαίδευσης και Επιχειρηματικότητας Junior Achievement Worldwide, που υλοποιεί εκπαιδευτικά προγράμματα σε 122 χώρες, ενώ όπως ενημερώνει, «τα προγράμματα του οργανισμού Junior Achievement έχουν αναγνωριστεί από το Γραφείο Επιχειρηματικότητας της Ευρωπαϊκής Ενωσης ως η "Καλύτερη Εφαρμογή Πρακτικής στην Εκπαίδευση που αφορά την επιχειρηματικότητα"».

Το πρόγραμμα στην Ελλάδα στηρίζεται από μεγάλες εταιρείες και ενώσεις εταιρειών, με κύριους χορηγούς τους MetLife, Ελληνική Πρωτοβουλία (The Hellenic Initiative), HSBC, Εθνική Τράπεζα, Ελληνική Ενωση Τραπεζών, Citi, General Mills, Ηundai, SAP, AEGEAN, Apivita, Chipita, Coca Cola 3E, Genesis Farma, Vision, AB Βασιλόπουλος, ΣΕΒ (Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών), Accenture, Lamda, IMERYS Βιομηχανικά Ορυκτά Ελλάς Ανώνυμη Εταιρεία και άλλες 30 επιχειρήσεις.

Τα προγράμματα και το υλικό του Οργανισμού υπάρχουν στα ελληνικά σχολεία από το 2005 και η κυβέρνηση της «πρώτη φορά αριστεράς» συνέχισε τις δράσεις που εφαρμόζονται από τότε. Το υπουργείο Παιδείας σε εγκύκλιό του (Οκτώβρης 2016) ενημερώνει πως «προτείνεται η πραγματοποίηση εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων με σκοπό να εξοικειωθούν οι μαθητές των σχολείων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης με την έννοια της κοινωνικής επιχειρηματικότητας και να συνειδητοποιήσουν πόσο σημαντικό είναι η επιχειρηματική δράση να ανταποκρίνεται στην κοινωνία», παραπέμποντας για υποστήριξη στα προγράμματα του «Σωματείου Επιχειρηματικότητας Νέων».

Οι δράσεις που εισάγουν στο σχολείο τις αξίες της αγοράς έχουν στόχο τις συνειδήσεις των νέων, ανεξάρτητα από το ποιος τις υλοποιεί. Η δε εφαρμογή τους ενέχει και μπόλικη δόση υποκρισίας από πλευράς κυβέρνησης, η οποία στο πλαίσιο των περικοπών στην Παιδεία και ενόψει των νέων μεταρρυθμίσεων που σχεδιάζει, επικαλείται το φόρτο της ύλης που έχουν να αντιμετωπίσουν οι μαθητές, αλλά και τον ανταγωνισμό που σήμερα προωθείται στο σχολείο. Βέβαια, την ίδια στιγμή, εισάγεται στο σχολείο με επίσημο τρόπο ό,τι πιο ανταγωνιστικό, οι νόμοι της αγοράς και ο κόσμος των επιχειρήσεων, όπου ο ανελέητος ανταγωνισμός και η επικράτηση με κάθε μέσον είναι το κυρίαρχο στοιχείο. Οι δε μαθητές και εκπαιδευτικοί καλούνται να αφιερώνουν χρόνο και δουλειά για να φτιάξουν επιχειρήσεις και να μάθουν π.χ. για τα «επιχειρηματικά ρίσκα», για να συμπονέσουν τους αυριανούς εργοδότες τους, αντί να τους δοθεί η ευκαιρία να παρακολουθήσουν ένα επιστημονικό πείραμα στο σχολείο, που θα τους βοηθήσει να κατανοήσουν τους νόμους της φύσης, να έρθουν σε επαφή με την τέχνη, με τον αθλητισμό και άλλα που χτίζουν προσωπικότητες, που είναι πραγματικές ανάγκες των παιδιών και όχι των μονοπωλίων.

Από την ταινία «Και οι δήμιοι πεθαίνουν»

Φέτος, γιορτάζουμε τα 100 χρόνια από τον Οχτώβρη του 1917 που έφερε για πρώτη φορά την εργατική τάξη στην εξουσία. Με πολλές αναφορές στον Μπέρτολτ Μπρεχτ αλλά και σε άλλους δημιουργούς, όπως ο Μαξίμ Γκορκι, συνολικά με τη γνωριμία με τους κομμουνιστές καλλιτέχνες και το έργο τους, στοιχείο που διακρίνει το πρόγραμμα εκδηλώσεων του Στεκιού, δόθηκε ακόμα ένα έναυσμα να προβληθεί το περιεχόμενο της επαναστατικής αλλαγής της καπιταλιστικής κοινωνίας.

Μέσα από τις βιβλιοπαρουσιάσεις και τη συζήτηση που έγινε, αναδείχτηκαν πολλές πλευρές που σχετίζονται με την επανάσταση και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Από τις μπροσούρες του ΚΣ της ΚΝΕ «Αλήθειες και Ψέματα για το Σοσιαλισμό», που φέρνουν τους νέους σε επαφή με την ιστορική προσφορά του σοσιαλισμού, απαντούν στη συκοφάντησή του, αναδεικνύοντας την τιτάνια προσπάθεια να χτιστεί το πρώτο εργατικό κράτος στην Ιστορία της ανθρωπότητας, μέχρι τη «Μάνα», το διαχρονικό μυθιστόρημα του μεγάλου λογοτέχνη Μαξίμ Γκόρκι, που παρουσιάζει για πρώτη φορά στη λογοτεχνία την επαναστατική πάλη του προλεταριάτου και αναδεικνύει την επίδραση που μπορεί να έχει στη συνείδηση του εργάτη η επαναστατική ιδεολογία και δράση, προκάλεσαν το ενδιαφέρον.

Παράλληλα, σημαντικές ήταν και οι προβολές ταινιών, καθώς παρουσιάστηκαν ταινίες που δεν έχει συχνά την ευκαιρία κάποιος να παρακολουθήσει, όπως είναι ο «Γαλιλαίος» του Τζ. Λόζι, που θίγει το σκοπό της επιστήμης και την κοινωνική ευθύνη του επιστήμονα, μέσα από τη διασκευή του ομώνυμου θεατρικού έργου του Μπρεχτ.

Από το πρόγραμμα δεν θα μπορούσε να λείπει η μουσική! Με τη συναυλία «Η μουσική διάσταση του Μπρεχτ Ι» ακούστηκαν έργα μεγάλων συνθετών, όπως ο Κουρτ Βάιλ, ο Χανς Αϊσλερ, αλλά και ο Θάνος Μικρούτσικος, σε στίχους Μπ. Μπρεχτ. Τραγούδια που μιλούν για τη μόνη πραγματική ελευθερία, για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όπως είναι το «Τραγούδι της Ενότητας», «Το τραγούδι του Μολδάβα», το «Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου».

Ο μήνας έκλεισε με τη βιβλιοπαρουσίαση των Πρακτικών του Επιστημονικού Συνεδρίου της ΚΕ του ΚΚΕ, με τίτλο «Μπέρτολτ Μπρεχτ: για τους σεισμούς που μέλλονται να 'ρθούν». Μέσα από την εκδήλωση το κοινό γνώρισε καλύτερα το έργο του Μπρεχτ και πώς αυτό πήρε μορφή μέσα από τα μεγάλα γεγονότα εκείνης της περιόδου, όπως η κατάπνιξη του επαναστατικού προλεταριακού κινήματος στη Γερμανία, η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία και άλλα, αλλά και τις φιλοσοφικές, αισθητικές, διαπαιδαγωγητικές αντιλήψεις του Μπρεχτ, αφού το έργο του, με τον πιο εύστοχο τρόπο, αναπτύσσει και την ικανότητά μας για την αλλαγή της κοινωνίας.

Οπως έλεγε και ο συνθέτης Χανς Αϊσλερ: «Οταν μιλάμε για τον Μπρεχτ, είμαστε σε θέση μάχης, ιδιαίτερα στις καπιταλιστικές χώρες. Αγωνιζόμαστε για τον Μπρεχτ. Είναι αναγκασμένοι να καταπιούν τον Μπρεχτ, και δεν πρέπει να τους επιτρέψουμε να τον καταπιούν παρά μονάχα ολόκληρο, μαζί με τ' αγκάθια».

• Σάββατο 4/2, 20.00, σινεμά στο Στέκι με την προβολή της ταινίας «Και οι δήμιοι πεθαίνουν», 134' (ΗΠΑ, 1943), σενάριο Μπ. Μπρεχτ - Φριτς Λανγκ, σκηνοθεσία Φριτς Λανγκ.

Βασισμένη σε ένα ιστορικό γεγονός που έλαβε χώρα στις 27 Μάη του 1942 στην Πράγα της Τσεχοσλοβακίας, την εκτέλεση του εγκάθετου του ναζιστικού Ράιχ διοικητή της Πράγας, Χάιντριχ, γνωστότερου ως «δημίου της Πράγας». Μέσα από το σενάριο της ταινίας, ο Μπρεχτ στοχεύει να αναδείξει τη λαϊκή αντίσταση στο κύμα της φασιστικής τρομοκρατίας, αλλά και να θέσει το ζήτημα του επαναστατικού - αντικαπιταλιστικού χαρακτήρα που πρέπει να έχει ο αντιφασιστικός αγώνας για να είναι αποτελεσματικός. Ο Μπρεχτ και με αυτό το σχέδιο, θέλει να επέμβει με το δικό του τρόπο στις κοινωνικές διεργασίες της εποχής, παροτρύνοντας τους εργαζόμενους και τους προλετάριους σε στάση αγωνιστική.

• Παρασκευή 17/2, 19.00, βιβλιοπαρουσίαση του «10 μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο» του Τζ. Ριντ.

Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ο αναγνώστης αισθάνεται σαν να συμμετέχει στα δρώμενα των ημερών της Επανάστασης, ακολουθώντας τα βήματα του ίδιου του Ριντ αλλά και των πρωταγωνιστών της Ρωσικής Επανάστασης. Ο Ριντ κατορθώνει να δημιουργήσει ένα κινηματογραφικό μοντάζ από προσωπικές του εμπειρίες, επίσημα ντοκουμέντα, αποσπάσματα από εφημερίδες, πολιτικές ομιλίες, συνεντεύξεις, και με αυτό τον τρόπο να αναπαραστήσει τη χαοτική ροή των γεγονότων που οδήγησαν στην επανάσταση. Το βιβλίο του Ριντ κατόρθωσε να συνεπάρει εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον πλανήτη, να τους οδηγήσει στις γραμμές του κομμουνιστικού κινήματος, να εμπνεύσει γενιές αγωνιστών.

• Σάββατο 18/2, 18.30, βιβλιοπαρουσίαση του έργου «Το Σχολείο» του Αρκάντι Γκαϊντάρ.

Ο Μπόρις Γκόρικοφ είναι 15 χρόνων, μαθητής της δεύτερης τάξης του Τεχνικού Γυμνασίου. Ζει στο Αρζαμάς, μια μικρή επαρχιακή πόλη της τσαρικής Ρωσίας, όπου η ζωή λιμνάζει σαν τα στάσιμα νερά. Στο σχολείο κάνει γαλλικά, θρησκευτικά, γεωγραφία... Το καλοκαίρι παίζει με τους φίλους του ναυμαχία στο ποτάμι... Τα βράδια διαβάζει περιπετειώδη μυθιστορήματα κι ονειρεύεται να γίνει ναυτικός. Ωσπου ο μικρός επαρχιακός κόσμος του αναστατώνεται από συγκλονιστικά γεγονότα... Ξεσηκωμοί! Κι έρχεται η ώρα που ο Μπόρις θα γνωρίσει την πιο συναρπαστική, την αληθινή ζωή και το πιο μεγάλο, το πραγματικό Σχολείο...

• Παρασκευή 24/2, 18.30, θεατρική παράσταση με τα μονόπρακτα του Μπ. Μπρεχτ «Ντάνσεν» και «Πόσο κοστίζει το σίδερο».

Τα μονόπρακτα αναφέρονται σε μια από τις πιο επαίσχυντες ιμπεριαλιστικές συμφωνίες που έχει υπογραφεί ποτέ, το γνωστό στην ιστορία Σύμφωνο του Μονάχου, με το οποίο παραδόθηκε στη χιτλερική Γερμανία η Τσεχοσλοβακία, γεγονός που έφερε ακόμη πιο κοντά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Μπρεχτ γνωρίζοντας τη διδακτική σημασία του θεάτρου, χρησιμοποιεί την εξής αλληγορία: Παρουσιάζει τους πρωταγωνιστές της περιόδου (Αγγλία, Γαλλία, Τσεχοσλοβακία κ.ά.) σαν καταστηματάρχες και εμπόρους όπου ο καθένας νοιάζεται αποκλειστικά για το κέρδος του. Ο «Πελάτης», μάλιστα, (βλ. Φίρερ) προσεγγίζει τα επίδοξα θύματά του πρώτα με υποτιθέμενες αποδείξεις συγγένειας και παράλληλα εξασφαλίζοντας τη συνεργασιμότητά τους με «σύμφωνα φιλίας»... Ο Μπρεχτ, εδώ αποκαλύπτει στο κοινό με τρόπο χρήσιμο συνδυάζοντας το διδακτισμό με την ψυχαγωγία, το πραγματικό πρόσωπο του καπιταλισμού, όπου οι μεγάλες καπιταλιστικές χώρες, μπροστά στον κοινό εχθρό, στην προκειμένη περίπτωση την ΕΣΣΔ, βάζουν στην άκρη τις μεταξύ τους αντιθέσεις και διαφορές και βρίσκουν στην άνοδο του φασισμού στη Γερμανία την αιχμή του δόρατος ενάντια στο παγκόσμιο εργατικό - κομμουνιστικό κίνημα και το πρώτο εργατικό σοσιαλιστικό κράτος...

• Τρίτη 28/2, 19.00, συναυλία «Η μουσική διάσταση του Μπρεχτ ΙΙ».

Πρόκειται για το δεύτερο μέρος, τη συνέχεια της συναυλίας με έργα του Μπ. Μπρεχτ που δόθηκε το Γενάρη. Σε αυτό το δεύτερο μέρος θα ακουστούν γνωστά τραγούδια από τα θεατρικά του έργα.