Σήμερα στο τετρασέλιδο «Διεθνή και Οικονομία» φιλοξενούμε τα εξής θέματα:

Κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ: Παζάρια για τη συμπλήρωση του επόμενου αντιλαϊκού πακέτου. Ενσωμάτωση νέων και παλιών αντεργατικών μέτρων στον κρατικό προϋπολογισμό για το 2016.

Ευρωπαϊκή Επιτροπή - Βιομηχανίες χάλυβα: Λήψη επιθετικών μέτρων «άμυνας» έναντι του παγκόσμιου ανταγωνισμού ετοιμάζει η Κομισιόν, στο φόντο της σταθερής υποχώρησης των ευρωενωσιακών βιομηχανιών.

G20: Ανησυχία και αβεβαιότητα από τους ηγέτες των 20 πιο αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών για την ανάκαμψη. Ολα τα πεδία ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης ανοιχτά.

Δανία: Νέα σκληρά μέτρα και σαρωτικές αλλαγές ή πώς οι ανάγκες του κεφαλαίου κατεδαφίζουν ό,τι έχει απομείνει από το «σκανδιναβικό μοντέλο».

Την ίδια ώρα, η «δεύτερη φορά αριστερά», επιχειρώντας να θολώσει το τοπίο, ισχυρίζεται ότι τα εν λόγω ποσά είναι τάχα χαμηλότερα από αυτά που η ίδια εκτιμούσε με το προσχέδιο του προϋπολογισμού. Στην πραγματικότητα, οι όποιες «αριθμητικές αλλαγές» σχετίζονται, πρώτα και κύρια, με τις νεότερες εκτιμήσεις τους ως προς την αποδοτικότητα των μέτρων, που φορτώνουν στις πλάτες του λαού, ενώ μαζί με όλα τα άλλα μεταφέρουν και τις «αστοχίες» του 2015 στον προϋπολογισμό του 2016. Για παράδειγμα, η «ακύρωση» του ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση αλλάζει και το μείγμα της αντιλαϊκής πολιτικής, με την εφαρμογή νέων μέτρων προκειμένου να συμπληρωθούν τα ποσά.

Επιπλέον, όπως τονίζεται σε ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών, «δεν έχουν προϋπολογιστεί έσοδα από την πάταξη της φοροδιαφυγής, την αύξηση της εισπραξιμότητας και παρόμοια "διαχειριστικά" μέτρα που είναι αδύνατο να ποσοτικοποιηθούν», από τα οποία προπαγάνδιζαν ότι θα είχαν έσοδα, επομένως υπονοούν ότι θα υπάρξουν ελαφρύνσεις για το λαό από την πάταξη της φοροδιαφυγής και ας είναι άπιαστη. Βέβαια, οι στόχοι περί της εισπραξιμότητας αφορούν στην ένταση των εκβιασμών και των άλλων «διαχειριστικών μέτρων», με τα οποία θα επιδιώξουν να αρπάξουν από τη λαϊκή οικογένεια τους δυσβάσταχτους φόρους και τα άλλα χαράτσια, τόσο αυτά που «τρέχουν» όσο και τα ληξιπρόθεσμα.

Οι νέες δημοσιονομικές παρεμβάσεις, 5,7 δισ. ευρώ για τη διετία 2015 - 2016, επιμερίζονται σε καρατόμηση των κρατικών κονδυλίων, πρώτα και κύρια, για την κάλυψη λαϊκών αναγκών κατά 2,5 δισ. ευρώ, και σε 3,2 δισ. ευρώ, που αφορούν σε πρόσθετους φόρους και άλλα χαράτσια. Το 2016 τα λαϊκά νοικοκυριά θα νιώσουν ακόμη εντονότερη την αντιλαϊκή πολιτική. Τα ήδη ψηφισμένα μέτρα θα εφαρμόζονται σε όλη τη διάρκεια της επόμενης χρονιάς, με αντίστοιχη αύξηση της απόδοσης για το κρατικό ταμείο, ενώ, παράλληλα, η αντιλαϊκή πολιτική θα συμπληρώνεται και με νέα μέτρα.

Εισφορές και λοιπές παροχές προς τους Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης καρατομούνται κατά 1,1 δισ. ευρώ.

Στις συντάξεις μπαίνει νέο «τσεκούρι» κατά 538 εκατ. στους Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης και ακόμη 188 εκατ. στο Δημόσιο (συνολικά 726 εκατ.).

Το επίδομα για το πετρέλαιο θέρμανσης της λαϊκής οικογένειας μειώνεται στο 50%, με την «εξοικονόμηση» να φτάνει στα 105 εκατ. ευρώ, κ.ά.

Η κρατική επιχορήγηση στους ΟΤΑ συρρικνώνεται κατά 63,8%, από 250 στα 90 εκατ. ευρώ.

Στο σκέλος των φορολογικών εσόδων, η αποδοτικότητα των μέτρων, είτε αυτών που ψηφίστηκαν πρόσφατα είτε αυτών που έρχονται το προσεχές διάστημα, διαμορφώνεται ως εξής:

Από την απογείωση του ΦΠΑ προβλέπεται πρόσθετη φοροαφαίμαξη στα 1,3 δισ. ευρώ.

Από την αναμόρφωση της φορολογικής κλίμακας (μισθωτοί - συνταξιούχοι) προβλέπεται διόγκωση κατά 150 εκατ. ευρώ. Να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο μέτρο θα περάσει από τη Βουλή με το αμέσως επόμενο πακέτο.

Απέναντι στους φτωχούς αγρότες, η ενίσχυση της φοροαφαίμαξης φτάνει: Από την αλλαγή των συντελεστών στη φορολογία 33 εκατ. (το μέτρο θα περάσει σε επόμενο νομοσχέδιο), από την αύξηση της προκαταβολής φόρου στα 79 εκατ. ευρώ, από την καρατόμηση και κατάργηση στη συνέχεια της επιστροφής στο φόρο κατανάλωσης στο πετρέλαιο 13 εκατ. ευρώ. Μόνο από τα παραπάνω, η πρόσθετη φοροαφαίμαξη στο αγροτικό εισόδημα φτάνει στα 125 εκατ. ευρώ.

Αυτοπασχολούμενοι και μικροί επαγγελματίες επιβαρύνονται με επιπλέον ποσά ύψους 114 εκατ. ευρώ, από την αύξηση της προκαταβολής του φόρου εισοδήματος.

Ακόμη 123 εκατ. ευρώ προβλέπονται από «λοιπές παρεμβάσεις»...

Τα βασικά μεγέθη του κρατικού προϋπολογισμού εμφανίζονται ως εξής:

ΑΕΠ: Αναμένεται απόλυτη στασιμότητα για το 2015 (έναντι εκτίμησης για πτώση 2,3% στο προσχέδιο προϋπολογισμού). Για το 2016 αναμένεται εκ νέου πτώση με ρυθμό 0,7% (έναντι πτώσης 1,3% στο προσχέδιο). Σε απόλυτα μεγέθη το ΑΕΠ για το 2016 αναμένεται στα 174,4 δισ. ευρώ.

Ακαθάριστες επενδύσεις: Στο 8,4% φτάνει η κατρακύλα για το 2015. Για το 2016 αναμένεται περαιτέρω πτώση 3,7%.

Επίσημη ανεργία: Διαμορφώνεται στο 25,4% τόσο για το 2015 όσο και για το 2016.

Για το 2016, ανάμεσα σε άλλα, προβλέπονται:

Καθαρά έσοδα (τακτικός προϋπολογισμός): Διαμορφώνονται στα 49 δισ. ευρώ, από 48,6 δισ. το 2015.

Οι άμεσοι φόροι φτάνουν στα 20 δισ. (από 19,2 δισ.) και οι κάθε είδους έμμεσοι φόροι στα 24,7 δισ. (από 23,6 δισ.). Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι οι φόροι των κάθε είδους («νομικών προσώπων») εταιρειών παραμένουν στα επίπεδα του 2015 (2,9 δισ.). Την ίδια ώρα, η φορολογία στα «φυσικά πρόσωπα» φτάνει στα 7,8 δισ. Από το λαό γεμίζουν τα κρατικά ταμεία.

Οι έμμεσοι φόροι, που φορτώνονται στη λαϊκή κατανάλωση, φτάνουν στα 24,7 δισ. (από 23,6 δισ.), διόγκωση που προέρχεται κατά κύριο λόγο από το ΦΠΑ. Πάλι ο λαός πληρώνει.

Δαπάνες (τακτικός προϋπολογισμός): Εμφανίζονται στα 48,9 δισ. ευρώ, ενώ στο σχετικό κονδύλι δεν καταγράφονται τα ποσά για την αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου, που συνεχίζουν σε ρότα διόγκωσης...

Κρατικό χρέος: Σε ρότα συνεχιζόμενης απογείωσης διαμορφώνεται η μάζα του κρατικού χρέους, που θα τροφοδοτηθεί και από τη νέα δανειακή σύμβαση. Το 2016, εκτιμάται στα 337,6 δισ. ευρώ (193,5 του ΑΕΠ), από 326,5 δισ. ευρώ (185,9% του ΑΕΠ) το 2015.

Πρωτογενές αποτέλεσμα: Το 2015 αναμένεται πρωτογενές έλλειμμα ύψους 349 εκατ. ευρώ (0,2% του ΑΕΠ), έναντι «πλεονάσματος» 915 εκατ. το 2016 (0,5% του ΑΕΠ), ως αποτέλεσμα της έντασης της αντιλαϊκής πολιτικής.

Στην εισηγητική έκθεση καταγράφονται σειρά παραγόντων που απειλούν να διαταράξουν την «ομαλή» εκτέλεση του προϋπολογισμού. Στο εσωτερικό της χώρας, σχετίζονται με τη διασφάλιση της κεφαλαιακής επάρκειας και ρευστότητας των τραπεζών, την αντιμετώπιση των «μη εξυπηρετούμενων δανείων» αλλά και την «παγίωση της βελτίωσης των δημοσιονομικών αποτελεσμάτων ώστε βαθμιαία να επιστρέψει η δυνατότητα χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας από τις αγορές».

Ως «σημαντικός παράγοντας αβεβαιότητας» καταγράφονται και οι αυξημένες μεταναστευτικές ροές που αναμένεται να συνεχιστούν και το 2016.

Η ευρωπαϊκή βιομηχανία χάλυβα σήμερα έχει κύκλο εργασιών περί τα 180 δισ. ευρώ, με περίπου 360.000 άμεσες θέσεις εργασίας, ενώ παράγει ετησίως 170 εκατ. τόνους χάλυβα σε περισσότερες από 500 εγκαταστάσεις παραγωγής σε 23 κράτη - μέλη της ΕΕ. Στην ΕΕ αναλογεί σήμερα μόνο το 10% της παγκόσμιας παραγωγής, από το 22% που της αντιστοιχούσε το 2001 και 15,7% το 2007.

Ενδεικτική της ιδιαίτερα αρνητικής κατάστασης που έχει διαμορφωθεί και των ανησυχιών που προκαλεί στο αστικό πολιτικό προσωπικό της ΕΕ είναι η σχετική Εκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 23ης Οκτώβρη 2015 (Α8-0309/2015), στην οποία υπογραμμίζεται πως ο τομέας του χάλυβα «διέρχεται τη σοβαρότερη κρίση της ιστορίας του σε καιρό ειρήνης, κρίση που προκαλεί μεγαλύτερη εξάρτηση των βιομηχανικών μεταποιητικών τομέων από τις εισαγωγές από τρίτες χώρες και απώλεια βιομηχανικής τεχνογνωσίας, με άμεσο αντίκτυπο σε εκατομμύρια θέσεις εργασίας, λαμβάνοντας υπόψη ότι η παγκόσμια πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα υπολογίζεται μεταξύ 300 και 400 εκατ. τόνων, κυρίως στην Κίνα».

Η Κίνα καταδεικνύεται στις σχετικές εκθέσεις πολιτικών οργάνων της ΕΕ ως ο κατ' εξοχήν «ένοχος» για τη ραγδαία υποχώρηση του τομέα στις ευρωπαϊκές χώρες, καθώς αυξάνει διαρκώς την παραγωγή χάλυβα κατά την τελευταία 20ετία. Επίσης, έχει ανταγωνιστικές τιμές. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Βρετανοί βιομήχανοι του χάλυβα έθεσαν ζήτημα στην κυβέρνησή τους να βρει τρόπους να εμποδίζει τις εισαγωγές χάλυβα από την Κίνα, γιατί δεν μπορούν να την ανταγωνιστούν. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Χάλυβα, η ετήσια παραγωγή στην Κίνα από τα 355,8 εκατ. τόνους το 2005 έφτασε τα 822,7 εκατ. τόνους το 2014, αντιπροσωπεύοντας σχεδόν το 50% της παγκόσμιας παραγωγής που έφτασε πέρσι τα 1,670 δισ. τόνους ακατέργαστου χάλυβα, όταν το 1999 αντιπροσώπευε το 15% της παγκόσμιας παραγωγής.

Η Κίνα σκοπεύει να διατηρήσει την παραγωγή της στα σημερινά επίπεδα παρά το γεγονός ότι η εσωτερική ζήτηση του προϊόντος, κυρίως εξαιτίας της επιβράδυνσης στην ανάπτυξη του κατασκευαστικού τομέα, εμφάνισε μείωση κατά 3,3% το 2014, τάση που αναμένεται να συνεχιστεί και φέτος αλλά και το 2016, σύμφωνα με τις προβλέψεις της Επιτροπής Χάλυβα του ΟΟΣΑ. Η μείωση αυτή είναι η πρώτη που καταγράφεται από το 1999 και συνδέεται με τη γενικότερη επιβράδυνση που παρουσιάζει η κινεζική οικονομία.

Ωστόσο, τα μέτρα που προετοιμάζει η ΕΕ για την προστασία των μονοπωλιακών ομίλων του τομέα, τα οποία θα παραθέσουμε στη συνέχεια, δεν αφορούν μόνο την Κίνα, αλλά και τις ΗΠΑ, αφού όπως επισημαίνεται σε κείμενο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής [COM(2013) 407 final] υπό τον τίτλο «Σχέδιο δράσης για μια ανταγωνιστική και βιώσιμη χαλυβουργία στην Ευρώπη» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η «θεαματική άνοδος» της παραγωγής σχιστολιθικού φυσικού αερίου στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει μειώσει το ενεργειακό κόστος της αμερικανικής βιομηχανίας γενικά, ενισχύοντας την ανταγωνιστική της θέση την ίδια στιγμή που προσελκύει και νέες επενδύσεις στο χαλυβουργικό τομέα. Το «σχέδιο δράσης» της Επιτροπής προέβλεπε ότι πολύ σύντομα οι ΗΠΑ θα μετατραπούν σε καθαρό εξαγωγέα χάλυβα, ενισχύοντας με αυτόν τον τρόπο ακόμη περισσότερο τα παγκόσμια αποθέματα και αυξάνοντας την πίεση στον ευρωπαϊκό χαλυβουργικό τομέα.

Γι' αυτό, άλλωστε, η Επιτροπή Βιομηχανίας, Ερευνας και Ενέργειας του Ευρωκοινοβουλίου συμπεριέλαβε στην έκθεσή του προς την Επιτροπή αναφορικά με τις διαπραγματεύσεις για τη «Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων» (TTIP) [2014/2228(INI)] μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ, ειδική επισήμανση για την προστασία των ενεργοβόρων βιομηχανιών της Ευρώπης και «την ανάγκη διασφάλισης της ανταγωνιστικότητάς τους». Την ίδια στιγμή, την παραγωγική τους ικανότητα έχουν ενισχύσει και οι Ρωσία, Ουκρανία, Τουρκία, αλλά και η Ινδία και Βραζιλία, με την ΕΕ να κατηγορεί τους «εταίρους» της στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, ότι χρησιμοποιούν αθέμιτες πρακτικές προστασίας της εσωτερικής τους παραγωγής κατά παράβαση των όρων του «ισότιμου ανταγωνισμού»...

Οπως επισημάνθηκε εισαγωγικά, η βιομηχανία χάλυβα αποτελεί ζωτικής σημασίας τομέα για κάθε ανεπτυγμένο καπιταλιστικό κράτος (ας μην ξεχνάμε ότι η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ανθρακα και Χάλυβα που ιδρύθηκε με τη συνθήκη των Παρισίων στις 18 Απρίλη του 1951, αποτέλεσε το πρόπλασμα της μετέπειτα ΕΟΚ και της σημερινής ΕΕ) καθώς συνδέεται στενά με μια σειρά άλλους σημαντικούς βιομηχανικούς τομείς, όπως η αυτοκινητοβιομηχανία, οι δομικές κατασκευές, οι βιομηχανίες ηλεκτρικών, πάσης φύσεως μηχανών και φυσικά η πολεμική βιομηχανία. Επιπλέον, σύμφωνα με την προαναφερθείσα έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου, το 65% των επιχειρηματικών δαπανών για «έρευνα και ανάπτυξη» πραγματοποιείται από τους βιομηχανικούς μονοπωλιακούς ομίλους και κατά συνέπεια είναι ουσιώδους σημασίας η σταθεροποίηση και ενίσχυση της ευρωπαϊκής βιομηχανικής βάσης, προκειμένου «να διατηρηθούν η πραγματογνωσία και η τεχνογνωσία στην ΕΕ».

Εκεί υπογραμμίζεται, επίσης, πως η ανάκαμψη της ευρωπαϊκής χαλυβουργίας κρίνεται απαραίτητη και για τον επιπλέον λόγο ότι η όποια σχετική ανάκαμψη της οικονομίας της ΕΕ προκύψει, όποτε κι αν συμβεί αυτό και η συνεπακόλουθη ενίσχυση της εσωτερικής ζήτησης προϊόντων χάλυβα, εάν δεν υπάρχει εσωτερική παραγωγή να καλύψει αυτήν τη ζήτηση, θα καλύπτεται από τις εισαγωγές, με αποτέλεσμα να προκληθεί τεράστιο εμπορικό έλλειμμα στην Ευρώπη, που θα προξενήσει «εξάρτηση και απώλεια βιομηχανικής τεχνογνωσίας», που θα έχει αντίκτυπο στην αυτοκινητοβιομηχανία, στην οικοδομή και σε άλλους τομείς και κλάδους που συνδέονται με το χάλυβα.

Οπως προκύπτει και από το πρόσφατο έγγραφο της Προεδρίας του Συμβουλίου της ΕΕ η ευρωενωσίτικη οικονομική και πολιτική ελίτ σχεδιάζει να «αντεπιτεθεί» έναντι των διεθνών ανταγωνιστών της σε δύο επίπεδα: Πρώτα, θέτοντας σε πλήρη λειτουργία τα μέσα εμπορικής άμυνας έναντι των εισαγωγών από χώρες που εφαρμόζουν πολιτικές «ντάμπινγκ» (πώληση κάτω του κόστους) και επιδοτήσεων και στη συνέχεια μέσω μέτρων για τη μείωση του ενεργειακού κόστους των βιομηχανιών έντασης ενέργειας μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται η βιομηχανία χάλυβα.

Χαρακτηριστική είναι η απόφαση της Συνόδου του Συμβουλίου Ανταγωνιστικότητας της ΕΕ που συνήλθε στις 9 Νοέμβρη, στην οποία υπογραμμίζεται ότι «κατά προτεραιότητα» θα πρέπει να «αξιοποιηθεί πλήρως και να χρησιμοποιηθεί εγκαίρως το πλήρες φάσμα των εργαλείων εμπορικής πολιτικής της ΕΕ, ώστε να εξασφαλιστεί η ισότιμη μεταχείριση (σ.σ. της ευρωπαϊκής χαλυβουργίας) και να ληφθούν περιοριστικά μέτρα στις τρίτες χώρες», αλλά και επιπλέον να αρθούν τα εμπόδια που ορθώνονται από τρίτες χώρες για είσοδο των ευρωπαϊκών χαλυβουργικών ομίλων στις εσωτερικές τους αγορές.

Οπως όλα δείχνουν, η ΕΕ προσανατολίζεται στη λήψη ακόμη πιο επιθετικών μέτρων έναντι των ανταγωνιστών της, όπως η επιβολή ιδιότυπων εισαγωγικών δασμών. Οπως προτείνει το Ευρωκοινοβούλιο στην έκθεση του περασμένου Οκτώβρη (σελ. 19) προετοιμάζεται η εφαρμογή ενός μηχανισμού «συνοριακής προσαρμογής» στις εισαγωγές μετάλλων. Δηλαδή, οι εισαγωγείς μετάλλων θα είναι υποχρεωμένοι να δηλώνουν στα ευρωπαϊκά τελωνεία το... διοξείδιο του άνθρακα που έχει εκπεμφθεί για την παραγωγή των μετάλλων που θέλουν να πουλήσουν στην ευρωπαϊκή αγορά. Επί της ουσίας, πρόκειται για σχέδιο υποχρεωτικής επέκτασης και στις βιομηχανίες που θέλουν να εισάγουν τα προϊόντα του στην ευρωπαϊκή αγορά, του καθεστώτος που ισχύει για τις ευρωπαϊκές ρυπογόνες βιομηχανίες από το 2005, όταν δημιουργήθηκε η λεγόμενη «αγορά δικαιωμάτων άνθρακα».

Την ίδια όμως στιγμή, όσοι θέλουν να εξάγουν μέταλλα από την αγορά της ΕΕ σε τρίτες χώρες θα απαλλάσσονται από την υποχρέωση συμμόρφωσης με τους κανόνες εμπορίας δικαιωμάτων ρύπων και αυτό, σύμφωνα με την έκθεση, δε συνιστά «κατά κανέναν τρόπο μέσο επιβολής αυθαίρετων διακρίσεων». Θα έχει πράγματι πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε το ποια θα είναι η αντίδραση των εμπορικών εταίρων της ΕΕ σε όλα τα παραπάνω.

Από την τελευταία Σύνοδο των G20

Τα παραπάνω αναφέρει το Ανακοινωθέν των ηγετών των 20 ισχυρότερων καπιταλιστικών οικονομιών του πλανήτη (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Αργεντινή, Καναδάς, Αυστραλία, Βραζιλία, Ινδία, Ινδονησία, Ιαπωνία, Νότια Κορέα, Μεξικό, Σαουδική Αραβία, Νότια Αφρική, Τουρκία, Ηνωμένο Βασίλειο, ΕΕ ως σύνολο) που είναι πλέον γνωστές ως G20 και το περασμένο Σαββατοκύριακο συμμετείχαν στη 10η Σύνοδο Κορυφής τους, στην Αττάλεια της Τουρκίας.

Εκεί διαπιστώθηκε ακόμα μια φορά η ανησυχία των καπιταλιστών για την αναιμική ανάκαμψη, αφού χαρακτηριστικά το Ανακοινωθέν επισημαίνει ότι σύμφωνα με τις αναλύσεις των ΔΝΤ, ΟΟΣΑ και Παγκόσμιας Τράπεζας, μόλις κάτι παραπάνω από το 1/3 των «συλλογικών αναπτυξιακών φιλοδοξιών» έχει εκτελεστεί. Οσον αφορά το διακηρυγμένο στόχο για αύξηση του συλλογικού ΑΕΠ κατά 2% ως το 2018, οι «20» δηλώνουν αφοσιωμένοι στην υλοποίησή του και τον συνδέουν με την «εφαρμογή αναπτυξιακών στρατηγικών που περιλαμβάνουν μέτρα που θα στηρίξουν τη ζήτηση και τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, που θα ανυψώσουν τη σημερινή ανάπτυξη αλλά και την προοπτική (σ.σ. δηλαδή νέες αντιλαϊκές ανατροπές και αναδιαρθρώσεις που προσδοκάται να συμβάλλουν στη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου), θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας, θα προωθήσουν την εξάλειψη των αποκλεισμών και θα μειώσουν τις ανισότητες».

Γενικά, η σημασία της «εξάλειψης των αποκλεισμών» κλίνεται σε όλες τις πτώσεις στο Ανακοινωθέν και τα άλλα ντοκουμέντα της Συνόδου, ενώ ήταν και ένας από τους άξονες που προέταξε προπαγανδιστικά όλη την προηγούμενη χρονιά η Τουρκία, από τη θέση της προεδρεύουσας χώρας.

Η αλήθεια είναι πως οι «20» λένε ότι θα ήθελαν να «κινητοποιήσουν» και να θέσουν στη διάθεση των μονοπωλίων όλο το ανθρώπινο δυναμικό που μπορεί να ενταχθεί στην παραγωγή, διασφαλίζοντας άφθονα εργατικά χέρια και κατορθώνοντας να μειωθούν τα ποσοστά «αποκλεισμού» από την αγορά εργασίας κατηγοριών όπως οι νέοι, οι γυναίκες αλλά και οι ηλικιωμένοι, τα οποία μάλιστα σε ορισμένες χώρες είναι ιδιαίτερα υψηλά, στερώντας από τη μεγαλοεργοδοσία όλες τις «εναλλακτικές» με τις οποίες μπορεί να επιδιώξει αύξηση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητάς της.

Αφετέρου, η «εξάλειψη των αποκλεισμών» συνδέεται και με το περαιτέρω άνοιγμα οικονομιών που εξακολουθούν να δυσκολεύουν τη διείσδυση ανταγωνιστών (π.χ. μέσα από υψηλούς φόρους σε εισαγωγές ή άλλα μέτρα «προστατευτισμού»), αποκλείοντας ισχυρά μονοπώλια από σημαντικές αγορές.

Αισθηση μπορεί να προκαλέσει στον αναγνώστη του Ανακοινωθέντος και η επανάληψη του στόχου για «αξιοπρεπή εργασία» και «ποιοτική δουλειά». Μάλιστα, σε κάποιο σημείο αναφέρεται πως «η ανεργία, η υποαπασχόληση και η αδήλωτη εργασία αποτελούν σημαντικές πηγές ανισότητας σε πολλές χώρες και μπορούν να υπονομεύσουν τις μελλοντικές αναπτυξιακές προοπτικές των οικονομιών», ενώ και όλο το κείμενο διαπνέεται από την προτεραιότητα που δίνεται στη «δημιουργία θέσεων εργασίας».

Στο φόντο της παρατεταμένης ύφεσης ή στασιμότητας και της αναιμικής ανάκαμψης στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη, οι «20» διατυπώνουν την ανησυχία τους για το γεγονός ότι ακόμα δεν έχει επιτευχθεί η «απασχόληση» όσο το δυνατόν μεγαλύτερων εργατικών μαζών, ώστε να λαδωθούν οι μηχανές παραγωγής και αύξησης της κερδοφορίας τους. Η «αντιμετώπιση της ανεργίας», φυσικά, δεν τους απασχολεί από τη σκοπιά διάσωσης των εκατομμυρίων που συνθέτουν τις εξαθλιωμένες οικογένειες των ανέργων, αλλά από τη σκοπιά της πλατύτερης αξιοποίησης της ζωντανής εργασίας, εκείνης δηλαδή της «πρώτης ύλης» χωρίς την οποία δεν αυξάνονται τα κέρδη τους.

Ολα αυτά, βεβαίως, με την προϋπόθεση ότι θα υπάρξει ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας διεθνώς. Αλλά για την ώρα υπάρχει επιβράδυνση. Πώς να εξασφαλίσουν σε περισσότερους εργαζόμενους δουλειά; Αλλά ακόμη και ανάπτυξη να υπάρξει, πάλι δεν μπορούν να μειώσουν την ανεργία αρκετά. Ιδιαίτερα όταν ενδιαφέρονται για επενδύσεις που αυξάνουν την παραγωγικότητα.

Αυτό που επιδιώκουν τα μονοπώλια, είναι να εφαρμοστούν πλατιά και χωρίς καθυστέρηση εκείνες οι μεταρρυθμίσεις στις εργασιακές σχέσεις που θα αυξήσουν το βαθμό εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, θα τους εξασφαλίσουν το προσωπικό που απαιτούν οι εκάστοτε παραγωγικές τους ανάγκες, θα γενικεύσουν τις συνθήκες και τις σχέσεις εργασίας που απαιτεί σήμερα η διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου.

Η ανησυχία τους για την υποαπασχόληση και την αδήλωτη εργασία αφορά πλευρές του ανταγωνισμού μεταξύ μονοπωλίων και ιμπεριαλιστικών κέντρων, που προσπαθούν να περιορίσουν εκφράσεις «αθέμιτου ανταγωνισμού», όπως θα μπορούσε π.χ. να εκληφθεί η εκτεταμένη «μαύρη εργασία» σε μια χώρα όπου μονοπώλια θέλουν να ανατρέψουν τους σημερινούς κυρίαρχους της αντίστοιχης αγοράς. Με λίγα λόγια, θέλουν να διασφαλίσουν ότι κάποιοι... δε θα προπορεύονται στην αντεργατική επίθεση. Επιπλέον, υπάρχουν και τμήματα του κεφαλαίου που έχουν προβληματισμό για την εφαρμογή μορφών ελαστικής απασχόλησης, π.χ. σε τομείς της βιομηχανίας, τις αρνητικές επιπτώσεις στην παραγωγικότητα μιας μονάδας.

Αλλωστε, το κείμενο που ενέκρινε η συνάντηση των υπουργών Εργασίας των G20 τον περασμένο Σεπτέμβρη, διαλύει κάθε είδους... παρεξήγηση για το ποιον πρέπει να ευνοούν οι θέσεις εργασίες που χρειάζεται να δημιουργηθούν. Εκεί διευκρινίζεται, μεταξύ άλλων, ότι πρέπει:

-- Να προωθείται η «δημιουργία θέσεων εργασίας» μέσα από την «καθιέρωση περιβάλλοντος ευνοϊκού για την ανάπτυξη των επιχειρήσεων», δηλαδή μέσα από θέσεις δουλειάς με όρους σκλαβιάς σε μισθούς και εργασιακές σχέσεις (π.χ. διευθέτηση του χρόνου εργασίας ανάλογα με τις ανάγκες των επιχειρήσεων).

-- Να βελτιωθούν οι «μηχανισμοί διαμόρφωσης μισθών» (παζαρέματος με την εργοδοσία υπό το πρίσμα των αντοχών της οικονομίας).

-- Να αξιοποιηθεί η «διεθνής εργατική κινητικότητα», που υποστηρίζεται ότι «μπορεί επίσης να συμβάλει στην αντιμετώπιση των σημερινών και μελλοντικών ανισορροπιών (στην κατανομή) εργατικής δύναμης και αναγκών σε δεξιότητες».

Η Σύνοδος ενέκρινε χωριστή δήλωση για τον «αγώνα κατά της τρομοκρατίας». Εκεί, αφού καταδικάζουν τις πρόσφατες επιθέσεις στο Παρίσι, διαμηνύουν ανάμεσα σε άλλα ότι «η επέκταση τρομοκρατικών οργανώσεων και η παγκόσμια σημαντική αύξηση των τρομοκρατικών ενεργειών υπονομεύει ευθέως τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας και θέτει σε κίνδυνο τις προσπάθειες που καταβάλλουμε για την ενίσχυση της παγκόσμιας οικονομίας και τη διασφάλιση της βιώσιμης ανάπτυξης».

Πέρα από την πρόκληση επενδυτικής «αστάθειας» (που βλέπουν οι επιχειρηματίες ως πρόβλημα όταν κάπου ξεσπούν ένοπλες συγκρούσεις), το να συνδέεται η «τρομοκρατία» απευθείας με τους «κινδύνους για την ανάπτυξη» αποτυπώνει την όξυνση των ενδοαστικών και ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών (στο έδαφος των οποίων, άλλωστε, δημιουργούνται και τρομοκρατικές οργανώσεις όπως το «Ισλαμικό Κράτος») και την ετοιμότητα ισχυρών κέντρων να παρέμβουν με όλα τα μέσα για να αποκατασταθεί η «ασφάλεια» που απαιτούν οι μπίζνες. Αλλωστε, η οικονομική συνεργασία και διαπάλη μεταξύ μονοπωλίων και καπιταλιστικών κρατών αντικειμενικά προεκτείνεται στο πολιτικό και στρατιωτικό πεδίο.

Από την προσοχή των «20», όμως, δε διέφυγε ούτε το Προσφυγικό, για του οποίου τις διαστάσεις επίσης εκφράζεται ανησυχία, δεδομένων των «πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών συνεπειών», για να διατρανωθεί στη συνέχεια «η ανάγκη να αντιμετωπιστούν οι ριζικές αιτίες της εκτόπισης» (μήπως με νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις;). Αλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι σε «γεύμα εργασίας» συζητήθηκε και το θέμα της Συρίας.

Τη χρονιά που πέρασε, έγινε για πρώτη φορά συνάντηση των υπουργών Ενέργειας των «20», στις 2 Οκτώβρη 2015, στην Κωνσταντινούπολη, «αναγνωρίζοντας τη σημασία της ενεργειακής συνεργασίας». Στο Ανακοινωθέν τονιζόταν: «Δίνουμε έμφαση στην ανάγκη για ανθεκτική ενεργειακή ασφάλεια, δεδομένης της δυναμικής και του αβέβαιου ενεργειακού τοπίου σήμερα, και στη δέσμευσή μας να βελτιώσουμε και να ενισχύσουμε την ενεργειακή ασφάλεια μέσω της συνεργασίας και του διαλόγου σε θέματα όπως τα μέτρα επείγουσας απάντησης. Τονίζουμε τη σημασία της διαφοροποίησης των ενεργειακών πηγών, συνυπολογίζοντας τη σημασία των σημερινών επενδύσεων για τη διασφάλιση της μελλοντικής ενεργειακής ασφάλειας».

Στο φόντο της όξυνσης αντιθέσεων που φτάνουν να εκφράζονται και με ένοπλες συγκρούσεις, οι διεργασίες για την «ενεργειακή ασφάλεια» είναι λογικό να επεκτείνονται και στους G20, μέλη των οποίων άλλωστε, ούτως ή άλλως, πρωτοστατούν στις εξελίξεις σε πεδία σφοδρών ανταγωνισμών.

Ειδική αναφορά γίνεται για τη «σημασία των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας» και των «καινοτόμων ενεργειακών τεχνολογιών», συμπεριλαμβανομένων των «τεχνολογιών καθαρής Ενέργειας» (τα μονοπώλια που παράγουν μέσα παραγωγής για τέτοιες μορφές Ενέργειας αναζητούν διέξοδο). Ενώ ως πρώτο πεδίο ενίσχυσης της ενεργειακής συνεργασίας των «20» προσδιορίζεται «η ενίσχυση της πρόσβασης σε ηλεκτρισμό της υποσαχάριας Αφρικής». Είναι περιοχή με τεράστιες αναπτυξιακές δυνατότητες, επομένως περιοχή για κερδοφόρα δράση των μονοπωλίων των G20.

Επιπλέον, με πρόταση της τουρκικής προεδρίας συγκροτήθηκε η «W20»(«Women 20») όπου εκπροσωπούνται γυναικείες οργανώσεις των «20», όπως οι τουρκικές Ενώσεις γυναικών επιχειρηματιών KAGIDER και TIKAD που συμμετείχαν και στην οργανωτική επιτροπή.

Η «W20» (που δημιουργήθηκε κατά τα πρότυπα της «B20» όπου συμμετέχουν επιχειρηματικές οργανώσεις των «20» ή της «L20», με εργατικές οργανώσεις) συστάθηκε ως εργαλείο ενίσχυσης των πολιτικών για την αύξηση της «συμμετοχής» των γυναικών.

Η προώθηση του «κοινωνικού διαλόγου» για «ίση πρόσβαση στην αγορά εργασίας» και η καλύτερη σύνδεση «εκπαίδευσης, απασχόλησης και επιχειρηματικότητας», για να διαπιστώνονται «οι ανάγκες της αγοράς» είναι μερικοί από τους στόχους που η «W20» ξεχωρίζει, προκειμένου να οργανωθεί καλύτερα η «αξιοποίηση» του γυναικείου εργατικού δυναμικού. Στο Ανακοινωθέν από την πρώτη συνάντηση (16-17 Οκτώβρη) γίνεται ακόμα αναφορά στη «στήριξη της ισορροπίας μεταξύ εργασίας και (προσωπικής) ζωής αναπτύσσοντας ή / και βελτιώνοντας μηχανισμούς υποδομών κοινωνικής φροντίδας (για το παιδί, τους ηλικιωμένους, τους ασθενείς και τους αναπήρους)», δεδομένου ότι η ανυπαρξία τέτοιων υπηρεσιών εμποδίζει ακόμα περισσότερο την ένταξη των γυναικών στην παραγωγή. Βέβαια, αφετηρία για την «W20» δεν είναι ο σεβασμός των κοινωνικών και βιολογικών αναγκών των γυναικών, η ισότιμη θέση των γυναικών στην παραγωγή, αλλά η διασφάλιση εκείνων των τρόπων που θα βγάζουν από το σπίτι τις γυναίκες των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων για να αυγαταίνουν κι αυτές τα κέρδη των εκμεταλλευτών. Βεβαίως, οι κοινωνικοί τομείς αποτελούν επιχειρηματικό πεδίο που μπορεί να δώσει δουλειά σε γυναίκες. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που επισημαίνεται ότι «τα συστήματα Κοινωνικής Ασφάλισης πρέπει να επεκταθούν ώστε να καλύπτουν και νέες μορφές απασχόλησης, όπως η μοιρασιά μιας θέσης εργασίας (job sharing) και της ελαστικής αξιοπρεπούς εργασίας, η απασχόληση με έδρα το σπίτι...». Δηλαδή, ζητούμενο δεν είναι η γυναίκα να δουλεύει με πλήρη απασχόληση και δικαιώματα, αλλά με ευέλικτες μορφές. Αυτό δίνει τη δυνατότητα για μικρούς μισθούς στις γυναίκες ενώ οι ήδη πετσοκομμένες παροχές (ασφαλιστικές και άλλες) θα «προσαρμόζονται» σε «μοντέλα» εργασιακών σχέσεων που έχουν φτιαχτεί και για να μειώνεται το λεγόμενο «εργατικό κόστος» και για να εξακολουθεί η εργαζόμενη να φορτώνεται με τις συνέπειες της απουσίας αποκλειστικά δημόσιων και δωρεάν δομών Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας.

Από παλιότερη κινητοποίηση στην κεντρική πλατεία της Κοπεγχάγης ενάντια στις περικοπές στην Παιδεία

Ας σταθούμε σε μερικά απ' αυτά:

Η προηγούμενη κυβέρνηση είχε αναθέσει πριν ένα χρόνο σε μια «επιτροπή σοφών» να επεξεργαστεί ένα «νέο μοντέλο», για τον τρόπο με τον οποίο θα δίνεται επίδομα στους ανέργους, με τα γνωστά κοσμητικά επίθετα «πιο μοντέρνο και πιο βιώσιμο». Αλίμονο σε όποιον παρασυρθεί από αυτές τις νέες ορολογίες επεξεργασμένες στην ΕΕ, που πλασάρονται σε κάθε χώρα για να παραπλανήσουν και να παρουσιάσουν σαν αναγκαία και κοινωνικά τα όποια σκληρά και αντεργατικά μέτρα επιβάλλονται για την ανάκαμψη των κερδών των μονοπωλίων. Σύμφωνα, λοιπόν, με το πόρισμα της επιτροπής, μέλη της οποίας είναι - και μάλιστα με το αζημίωτο - και οι πρόεδροι της Δανέζικης Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών και της αντίστοιχης Συνομοσπονδίας των Δημοσίων Υπαλλήλων, οι άνεργοι περιγράφονται ως τεμπέληδες που εκμεταλλεύονται το σύστημα και ζουν σε βάρος αυτών που εργάζονται και καταβάλλουν τις εισφορές. Λένε απροκάλυπτα ότι αυτοί αποφεύγουν να πιάσουν δουλειά γιατί το επίδομα είναι υψηλό. Γι' αυτό το λόγο και πρέπει το επίπεδο του επιδόματος της ανεργίας να πέσει σε τέτοια όρια, ώστε όποιος το δικαιούται, εκ των πραγμάτων να ψάχνει να βρει μια δουλειά για να μπορέσει να επιβιώσει. Ισχυρίζονται ότι θα είναι κίνητρο για να δουλέψει κανείς το αν η διαφορά μεταξύ του ύψους του κατώτατου μισθού και του επιδόματος ανεργίας γίνει αισθητή. Και μάλιστα, με δεδομένο το ότι σήμερα το επίδομα βρίσκεται σε οριακό επίπεδο για να ζήσει κανείς λιτά, αντί να συζητούν η διαφορά αυτή να γίνει προς τα πάνω, με αύξηση των μισθών, δηλώνουν κυνικά ότι όσοι έχουν δουλειά «θα τη βγάζουν οριακά» και οι άνεργοι θα πεινάνε.

Επίσης, με το μέχρι σήμερα ισχύον σύστημα, όποιος νέος έπαιρνε πτυχίο σπουδών, δικαιούταν ένα μειωμένο επίδομα μέχρι να βρει δουλειά. Αυτό παύει να ισχύει. Το συγκεκριμένο μέτρο αφορά και τους Ελληνες φοιτητές που έρχονται τελευταία και έχουν για κάποιο διάστημα μετά το τέλος των σπουδών ένα εισόδημα. Επίσης, δε θα δικαιούται κανένα επίδομα πλέον όποιος έχει χαμηλό επίπεδο μισθών (και αυτό αφορά ιδιαίτερα τους νέους μετανάστες) κάτω από 2.300 ευρώ (εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι στη Δανία είναι πολύ πιο ακριβά τα νοίκια, είναι δεδομένη η ιδιωτική ασφάλιση κι άλλες επιβαρύνσεις που κατατρώνε τον ονομαστικά υψηλότερο μισθό σε σύγκριση με την Ελλάδα).

Μετά από κάθε τρίμηνο, αν ο άνεργος δεν έχει βρει δουλειά, θα του αφαιρούνται δυο μέρες από το επίδομα, εκτός αν πάρει κάποια δουλειά για λίγες ώρες, που σημαίνει ότι θα σπρώξουν τους ανέργους στα νύχια των δουλεμπορικών γραφείων. Να σημειωθεί εδώ ότι από το 2013 που εφαρμόστηκε η προηγούμενη ριζική αναδιάρθρωση στο σύστημα επιδότησης των ανέργων, 60.000 άνεργοι έχουν μείνει χωρίς επίδομα και το νούμερο αυτό θα αυξηθεί δραματικά. Το κατάπτυστο αυτό πόρισμα έγινε δεκτό από τα κυβερνητικά κόμματα, καθώς και τους Σοσιαλδημοκράτες που δεσμεύτηκαν να το ψηφίσουν. Οι οπορτουνιστές «Κοκκινοπράσινοι» αρκέστηκαν σε δηλώσεις ότι θα περίμεναν κάτι καλύτερο. Την ίδια στάση είχαν και οι συμβιβασμένες ηγεσίες των εργατικών ομοσπονδιών.

Το νέο όριο θα ισχύει για όλους (άντρες και γυναίκες) όσους είναι γεννημένοι μετά την 1η Γενάρη του 1963. Σύμφωνα με το νόμο που είχε ψηφιστεί το 2006, από το 2015 το όριο συνταξιοδότησης θα ρυθμίζεται από τη Βουλή κάθε 5 χρόνια και θα προσαρμόζεται ανάλογα με το προσδόκιμο ζωής. Ανάλογη νομοθεσία θυμίζουμε ότι έχει ψηφιστεί και στην Ελλάδα και θα τεθεί σε ισχύ μετά το 2021. Επιβεβαιώνεται και μ' αυτόν τον τρόπο ότι οι αντιασφαλιστικές ανατροπές στη χώρα μας δεν είναι συνέπεια των μνημονίων, αλλά υπηρετούν στρατηγικές στοχεύσεις του κεφαλαίου σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ.

Η πρόταση θα έρθει για συζήτηση στη Βουλή της Δανίας σε δύο βδομάδες και απ' ό,τι φαίνεται θα περάσει, αφού συμφωνούν με αυτήν όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου.

Οι μόνοι που διατύπωσαν ...«ενστάσεις» είναι ο Σύνδεσμος των Εργοδοτών, ο οποίος απαιτεί να παρθεί υπόψη ότι για τους εργαζόμενους προχωρημένης ηλικίας, ιδιαίτερα στα αποχαρακτηρισμένα βαρέα επαγγέλματα, αυξάνεται ο κίνδυνος ατυχημάτων και ασθένειας και αυτό το κόστος σε καμιά περίπτωση δε θα πρέπει να το επιβαρυνθούν οι εργοδότες.

Με τα μέτρα της προηγούμενης κυβέρνησης, οι πρόωρες συντάξεις έχουν κοπεί για όλους κάτω των 40, ανεξάρτητα από την αιτία, καθώς και όλα τα κοινωνικά επιδόματα σε νέους κάτω των 30. Με βάση το σημερινό νόμο για το επίδομα αναπηρίας, «ακόμα και άτομα με την παραμικρή δυνατότητα να εργαστούν, θα δοκιμάζονται στην αγορά εργασίας. Αν κάποιο άτομο μπορεί να εργαστεί έστω και 40 λεπτά τη βδομάδα (αυτό είναι το κριτήριο για την αναπηρία), τότε θεωρείται υγιής και δε θα πρέπει να του χορηγείται πρόωρη σύνταξη». Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε ο Ντένις Κρίστενσεν, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργαζομένων στην Κοινωνική Πρόνοια, από την 1η Γενάρη του 2013 που εφαρμόστηκε ο νόμος 37, ανάπηροι έχουν πεθάνει στο διάστημα κατά το οποίο οι υπηρεσίες, αρνούμενες να τους παραχωρήσουν σύνταξη, τους έστελναν από τη μια δουλειά στην άλλη.

Η κυβέρνηση, παρά τις πιέσεις και τις προεκλογικές υποσχέσεις, δηλώνει ότι δεν πρόκειται ν' αλλάξει κάτι σ' αυτό το νόμο, αντίθετα σκοπεύει να κόψει δραστικά τα επιδόματα ενοικίου στους χαμηλοσυνταξιούχους, ιδιαίτερα στους δικαιούχους πρόωρων συντάξεων.

Σύμφωνα με την κυβέρνηση, θα γίνουν μεγάλες περικοπές στα χρήματα που δικαιούνται οι περιφέρειες, που σημαίνει ότι οι δήμοι θα χρειαστεί να κόψουν κι άλλο τα κοινωνικά κονδύλια. Ηδη η σχολική χρονιά έχει αρχίσει με έλλειψη δασκάλων και υπολογίζεται ότι οι δήμοι θα αναγκαστούν να απολύσουν έναν στους τρεις παιδαγωγούς και θα κάνουν μεγάλες περικοπές στο πρόγραμμα της «Βοήθειας στο σπίτι». Με βάση έρευνα της Ομοσπονδίας Εργαζομένων στην Κοινωνική Πρόνοια, το 44% των δήμων έχουν ήδη απαντήσει ότι θα κάνουν περικοπές στις κοινωνικές παροχές, που θα έχουν άμεσες επιπτώσεις για παιδιά, ασθενείς και ανάπηρους. Μόνο ο δήμος Κοπεγχάγης ανακοίνωσε ότι θα προβεί άμεσα σε περικοπές στα σχολεία ύψους 24 εκατ. κορωνών για το 2016 και το ποσό θα ανέλθει στα 60 εκατ. κορ. (8 εκατ. ευρώ) για το διάστημα 2017-2019.

Στον αντίποδα, σύμφωνα με το δόγμα του ΝΑΤΟ AJP 3.5 που αναφέρεται σε μυστικές αποστολές, θα εγκριθούν περίπου 250 εκατ. κορωνών για τη συμμετοχή ειδικευμένου σώματος σε διάφορες επεμβάσεις με το πρόσχημα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Η Δανία μόλις έχει ενσωματωθεί στο δίκτυο ειδικών αποστολών διοικούμενο από τις ΗΠΑ, GlobalSOF Network, ενώ πρωτοστατεί εδώ και χρόνια σε ιμπεριαλιστικές αποστολές στρατευμάτων σε Ιράκ, Αφγανιστάν κ.λπ.

Με την ίδια λογική ότι τόσο οι πρόσφυγες όσο και οι μετανάστες αποτελούν «βάρος» για το κοινωνικό σύστημα, εκτός, όπως ισχυρίζονται, αν απορροφούνται στην αγορά εργασίας, η υπουργός Ενσωμάτωσης Προσφύγων και Μεταναστών ανακοίνωσε σειρά μέτρων, με βάση τα οποία για τους πρόσφυγες αλλά και για τους μετανάστες δε θα ισχύουν τα ίδια δικαιώματα που έχουν οι Δανοί, όπως ισχύει ως σήμερα. Δυσκολεύουν, ακόμα, οι όροι για την επανένωση των οικογενειών και γίνεται σχεδόν αδύνατη η απόκτηση υπηκοότητας. Ιδιαίτερα για τους Σύρους συζητιέται να καθιερωθεί ένας χαμηλός «μισθός απορρόφησης στην αγορά εργασίας», που σημαίνει ότι θα αποτελέσουν φτηνό εργατικό δυναμικό για τις επιχειρήσεις, με την ελπίδα ότι αργότερα θα τους προσλάβουν με καλύτερους όρους, άλλα πάλι ποτέ ίσους με αυτούς των συλλογικών συμβάσεων. Αξίζει, ακόμα, να αναφερθεί ότι με έξοδα του υπουργείου Ενσωμάτωσης αναρτήθηκαν ανακοινώσεις σε ΜΜΕ της Τουρκίας και των αραβικών χωρών, που αποτρέπουν τους μετανάστες να διαλέξουν για τελικό προορισμό τους τη Δανία. Δε χρειάζεται, βέβαια, κανείς να 'ναι ειδικός για να καταλάβει ότι όλες αυτές οι πρωτοβουλίες συντελούν στην ανάπτυξη του ρατσιστικού και φασιστικού ρεύματος.

Γίνεται φανερό από τα παραπάνω ότι η επίθεση των μονοπωλίων είναι συντονισμένη και εξειδικεύεται σε κάθε χώρα από τις κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου. Το «πουλόβερ» έχει προ πολλού αρχίσει να ξηλώνεται και στις λεγόμενες περιζήτητες χώρες προορισμού των μεταναστών, με στόχο τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης. Η τάση προώθησης των αντεργατικών μέτρων είναι η ίδια παντού, παρά τους διαφορετικούς ρυθμούς σε κάθε χώρα. Ούτε το εθνικό νόμισμα στη Δανία ούτε οι εξαιρέσεις από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ μπορούν να εμποδίσουν αυτή την πορεία. Σήμερα, με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές, πρέπει σε κάθε χώρα να παρθούν αγωνιστικές πρωτοβουλίες, να υπάρξει απάντηση στην ιδεολογικοπολιτική προπαγάνδα της αστικής τάξης και των στηριγμάτων της, που να φωτίζει την πραγματική αιτία της αντιλαϊκής επίθεσης του κεφαλαίου, που δεν είναι άλλη από τις ανάγκες του για ενίσχυση της κερδοφορίας του. Για να διαλυθούν οι αυταπάτες για φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού. Να προβληθεί η μόνη διέξοδος, μέσα από το δρόμο ανάπτυξης που δίνει λύση στο πώς θα ικανοποιηθούν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες με βάση τις παραγωγικές δυνατότητες και τον πλούτο που παράγεται σε κάθε χώρα, όπου ο λαός με τη δική του συμμαχία θα κοινωνικοποιήσει τον πλούτο, θα τον καταστήσει δική του ιδιοκτησία. Και αυτός είναι ο σοσιαλισμός.