Τη χρονιά που πέρασε, έγινε για πρώτη φορά συνάντηση των υπουργών Ενέργειας των «20», στις 2 Οκτώβρη 2015, στην Κωνσταντινούπολη, «αναγνωρίζοντας τη σημασία της ενεργειακής συνεργασίας». Στο Ανακοινωθέν τονιζόταν: «Δίνουμε έμφαση στην ανάγκη για ανθεκτική ενεργειακή ασφάλεια, δεδομένης της δυναμικής και του αβέβαιου ενεργειακού τοπίου σήμερα, και στη δέσμευσή μας να βελτιώσουμε και να ενισχύσουμε την ενεργειακή ασφάλεια μέσω της συνεργασίας και του διαλόγου σε θέματα όπως τα μέτρα επείγουσας απάντησης. Τονίζουμε τη σημασία της διαφοροποίησης των ενεργειακών πηγών, συνυπολογίζοντας τη σημασία των σημερινών επενδύσεων για τη διασφάλιση της μελλοντικής ενεργειακής ασφάλειας».

Στο φόντο της όξυνσης αντιθέσεων που φτάνουν να εκφράζονται και με ένοπλες συγκρούσεις, οι διεργασίες για την «ενεργειακή ασφάλεια» είναι λογικό να επεκτείνονται και στους G20, μέλη των οποίων άλλωστε, ούτως ή άλλως, πρωτοστατούν στις εξελίξεις σε πεδία σφοδρών ανταγωνισμών.

Ειδική αναφορά γίνεται για τη «σημασία των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας» και των «καινοτόμων ενεργειακών τεχνολογιών», συμπεριλαμβανομένων των «τεχνολογιών καθαρής Ενέργειας» (τα μονοπώλια που παράγουν μέσα παραγωγής για τέτοιες μορφές Ενέργειας αναζητούν διέξοδο). Ενώ ως πρώτο πεδίο ενίσχυσης της ενεργειακής συνεργασίας των «20» προσδιορίζεται «η ενίσχυση της πρόσβασης σε ηλεκτρισμό της υποσαχάριας Αφρικής». Είναι περιοχή με τεράστιες αναπτυξιακές δυνατότητες, επομένως περιοχή για κερδοφόρα δράση των μονοπωλίων των G20.

Επιπλέον, με πρόταση της τουρκικής προεδρίας συγκροτήθηκε η «W20»(«Women 20») όπου εκπροσωπούνται γυναικείες οργανώσεις των «20», όπως οι τουρκικές Ενώσεις γυναικών επιχειρηματιών KAGIDER και TIKAD που συμμετείχαν και στην οργανωτική επιτροπή.

Η «W20» (που δημιουργήθηκε κατά τα πρότυπα της «B20» όπου συμμετέχουν επιχειρηματικές οργανώσεις των «20» ή της «L20», με εργατικές οργανώσεις) συστάθηκε ως εργαλείο ενίσχυσης των πολιτικών για την αύξηση της «συμμετοχής» των γυναικών.

Η προώθηση του «κοινωνικού διαλόγου» για «ίση πρόσβαση στην αγορά εργασίας» και η καλύτερη σύνδεση «εκπαίδευσης, απασχόλησης και επιχειρηματικότητας», για να διαπιστώνονται «οι ανάγκες της αγοράς» είναι μερικοί από τους στόχους που η «W20» ξεχωρίζει, προκειμένου να οργανωθεί καλύτερα η «αξιοποίηση» του γυναικείου εργατικού δυναμικού. Στο Ανακοινωθέν από την πρώτη συνάντηση (16-17 Οκτώβρη) γίνεται ακόμα αναφορά στη «στήριξη της ισορροπίας μεταξύ εργασίας και (προσωπικής) ζωής αναπτύσσοντας ή / και βελτιώνοντας μηχανισμούς υποδομών κοινωνικής φροντίδας (για το παιδί, τους ηλικιωμένους, τους ασθενείς και τους αναπήρους)», δεδομένου ότι η ανυπαρξία τέτοιων υπηρεσιών εμποδίζει ακόμα περισσότερο την ένταξη των γυναικών στην παραγωγή. Βέβαια, αφετηρία για την «W20» δεν είναι ο σεβασμός των κοινωνικών και βιολογικών αναγκών των γυναικών, η ισότιμη θέση των γυναικών στην παραγωγή, αλλά η διασφάλιση εκείνων των τρόπων που θα βγάζουν από το σπίτι τις γυναίκες των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων για να αυγαταίνουν κι αυτές τα κέρδη των εκμεταλλευτών. Βεβαίως, οι κοινωνικοί τομείς αποτελούν επιχειρηματικό πεδίο που μπορεί να δώσει δουλειά σε γυναίκες. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που επισημαίνεται ότι «τα συστήματα Κοινωνικής Ασφάλισης πρέπει να επεκταθούν ώστε να καλύπτουν και νέες μορφές απασχόλησης, όπως η μοιρασιά μιας θέσης εργασίας (job sharing) και της ελαστικής αξιοπρεπούς εργασίας, η απασχόληση με έδρα το σπίτι...». Δηλαδή, ζητούμενο δεν είναι η γυναίκα να δουλεύει με πλήρη απασχόληση και δικαιώματα, αλλά με ευέλικτες μορφές. Αυτό δίνει τη δυνατότητα για μικρούς μισθούς στις γυναίκες ενώ οι ήδη πετσοκομμένες παροχές (ασφαλιστικές και άλλες) θα «προσαρμόζονται» σε «μοντέλα» εργασιακών σχέσεων που έχουν φτιαχτεί και για να μειώνεται το λεγόμενο «εργατικό κόστος» και για να εξακολουθεί η εργαζόμενη να φορτώνεται με τις συνέπειες της απουσίας αποκλειστικά δημόσιων και δωρεάν δομών Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας.