Eurokinissi

Σε ανάρτησή του στα κοινωνικά δίκτυα την Κυριακή και ενώ η ένταση της καταστολής στο ΑΠΘ είχε ξεσηκώσει σφοδρές αντιδράσεις, ο πρωθυπουργός έστειλε το «μήνυμα» ότι «δεν πρόκειται να επιτρέψουμε δήθεν "πάρτι" στους πανεπιστημιακούς χώρους να εξελίσσονται σε γιορτές τυφλής βίας και καταστροφής». «Για τέτοια επεισόδια πρέπει να υπάρχουν επιπτώσεις, και αυτά που προβλέπει ο νόμος φτάνουν μέχρι και την οριστική διαγραφή φοιτητών», ανέφερε μεταξύ άλλων, επιχειρώντας να ταυτίσει στα μάτια της κοινωνίας το φοιτητικό κίνημα με παράνομες πράξεις και να δικαιολογήσει την επέμβαση στο ΑΠΘ.

Προαναγγέλλοντας συνέχιση του αυταρχισμού, κατά την χτεσινή συνάντηση με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας ο πρωθυπουργός επανήλθε σε αντίστοιχο τόνο και μάλιστα κάλεσε τις πρυτανικές αρχές «να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να αναλάβουν και αυτές τις ευθύνες τους», για να προσθέσει ότι «δεν γίνεται να υπάρχουν φοιτητές οι οποίοι να προβαίνουν σε τέτοιες παράνομες πράξεις κατ' επανάληψη και τα πανεπιστήμια να μην προχωρούν στη προφανή κίνηση, που δεν είναι άλλη από τη διαγραφή τους από το πανεπιστήμιο».

«Ο πρωθυπουργός, εμφανώς πιεσμένος από τις μεγαλειώδεις φοιτητικές κινητοποιήσεις, καταφεύγει στα γνωστά και χιλιοειπωμένα περί "ανομίας" και "τυφλής βίας" στα πανεπιστήμια. Ομως η πραγματική ανομία στα πανεπιστήμια έχει την υπογραφή της κυβέρνησης», τονίζεται σε σχόλιο που εξέδωσε το Γραφείο Τύπου του ΚΣ της ΚΝΕ με αφορμή τις δηλώσεις του πρωθυπουργού τη Δευτέρα, εξηγώντας:

«Γιατί ανομία είναι να πέφτουν φοιτητές του ΑΠΘ από τα παράθυρα επειδή δεν χωράνε στις αίθουσες, να έχει μειωθεί κατά 50% η χρηματοδότηση για τον εξοπλισμό των φοιτητικών εστιών που δεν καλύπτουν ούτε το 10% των φοιτητών, να υπάρχουν πτυχία που δεν κατοχυρώνουν επαγγελματικά δικαιώματα. Ανομία είναι τα κυκλώματα διαπλοκής, διαφθοράς και τραμπουκισμών της κυβερνητικής παράταξης ΔΑΠ - ΝΔΦΚ. Ανομία είναι ο ίδιος ο νόμος - έκτρωμα της κυβέρνησης για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, που παρακάμπτοντας το Σύνταγμα κάνει την αδικία νόμο και διαλύει τα πτυχία και το μέλλον της νέας γενιάς.

Η συκοφαντία της κυβέρνησης, οι απειλές για πειθαρχικές διώξεις και διαγραφές δεν τρομάζουν τους φοιτητές. Εκθέτουν την ίδια την κυβέρνηση, που έχει απομονωθεί. Γι' αυτό και καταφεύγει στην αισχρή προπαγάνδα να ταυτίζει το οργανωμένο φοιτητικό κίνημα με εγκληματικές ενέργειες, αντί να δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις για το πώς "παράπεσε" αστυνομικός εξοπλισμός (χειροβομβίδες κρότου - λάμψης, δακρυγόνα κ.λπ.) σε ξένα χέρια.

Η κυβέρνηση καλά θα κάνει να ασχοληθεί με την πραγματική ανομία, που προκαλεί καθημερινά το αίσθημα δικαίου του λαού και της νέας γενιάς, όπως είναι η προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών.

ΥΓ. Προτείνουμε στον Κυρ. Μητσοτάκη, αν θέλει πραγματικά να κάνει ένα βήμα στην αντιμετώπιση της ανομίας στα πανεπιστήμια, να διαλύσει τη ΔΑΠ - ΝΔΦΚ».

Ελεύθεροι αφέθηκαν οι 49 συλληφθέντες κατά τη διάρκεια της επιχείρησης καταστολής με την εισβολή των ΜΑΤ στη Σχολή Θετικών Επιστημών, στο ΑΠΘ, το περασμένο Σάββατο. Τη Δευτέρα οδηγήθηκαν στο Αυτόφωρο Τριμελές Πλημμελειοδικείο, όπου δόθηκε αναβολή της δίκης για τις 29 Μαρτίου. Διώκονται για σοβαρή διατάραξη ομαλής λειτουργίας Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου καθώς και για απείθεια, επειδή αρνήθηκαν να υποβληθούν σε δακτυλοσκοπική εξέταση (οι 48 από τους 49).

Οι αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν στη Σχολή Θετικών Επιστημών, στην οποία τελούσαν υπό κατάληψη 3 από τα 7 τμήματα. Η αστυνομική επιχείρηση ζητήθηκε από τον πρύτανη του ΑΠΘ, μετά από ενημέρωση πως ομάδα ατόμων επιχείρησε να αφαιρέσει τις λαμαρίνες έξω από την υπό ανέγερση βιβλιοθήκη, στην πρώην κατάληψη του Βιολογικού.

Παρέμβαση στην Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης πραγματοποίησε το ίδιο βράδυ ο βουλευτής του ΚΚΕ Λεωνίδας Στολτίδης.

Το Γραφείο Τύπου της Κομματικής Οργάνωσης Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ κατήγγειλε ως απαράδεκτες τις συλλήψεις, σημειώνοντας παράλληλα πως «η κυβέρνηση έχει επανειλημμένα επιλέξει, σε μια περίοδο με μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις εργατών, αγροτών, φοιτητών, πότε τη συκοφάντηση, πότε τη δημιουργία κλίματος καταστολής. Τον στόχο της δεν θα τον καταφέρει ούτε τώρα».

Αμεση ήταν η αντίδραση και των φοιτητικών συλλόγων Μαθηματικού, Φυσικού, Βιολογικού, Γεωλογικού, Χωροταξίας, Δασολογίας, Οδοντιατρικής, ΠΤΔΕ, ΦΠ, ΣΟΦΕΘ, ΣΜΗ, ΣΕΥ ΔΙΠΑΕ, που απαίτησαν να αφεθούν ελεύθεροι όλοι οι φοιτητές. Με ανακοίνωσή τους κατήγγειλαν την απαράδεκτη έφοδο ΜΑΤ, ΟΠΚΕ και άλλων δυνάμεων καταστολής μέσα στον χώρο του πανεπιστημίου, τονίζοντας ότι «η κυβέρνηση φέρει μεγάλες ευθύνες για την επιχείρηση τρομοκράτησης και καταστολής, η οποία, όπως αποδείχθηκε από την παρέμβαση στον επικεφαλής των αστυνομικών δυνάμεων από τους εκλεγμένους στα ΔΣ των φοιτητικών συλλόγων και του ΕΣΔΕΠ, ήταν αναίτια και απρόκλητη. Κάθε προσπάθεια καταστολής και κατασυκοφάντησης του φοιτητικού κινήματος θα πέσει στο κενό».

Την αναίτια και απρόκλητη εισβολή της αστυνομίας καταδίκασε και ο Σύλλογος Διδασκόντων Ερευνητικού και Διδακτικού Προσωπικού ΠΑΜΑΚ. Ζητά την παύση των διώξεων σε βάρος των φοιτητών και υπογραμμίζει ότι «η βία και η καταστολή δεν μπορούν να επισκιάσουν τις μαζικές σε συμμετοχή και μεγάλης διάρκειας φοιτητικές κινητοποιήσεις ενάντια στον νόμο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, τον οποίο απορρίπτει η συντριπτική πλειοψηφία της ακαδημαϊκής κοινότητας, μέσω πληθώρας αποφάσεων Συλλόγων μελών ΔΕΠ, της ΠΟΣΔΕΠ και των ομοσπονδιών των υπόλοιπων εργαζομένων στα ΑΕΙ, οι οποίες ήταν σε αρκετές περιπτώσεις ομόφωνες». Ανάλογη ανακοίνωση έβγαλε και ο ΕΣΔΕΠ ΔΙΠΑΕ.

Την εισβολή των ΜΑΤ, τις συλλήψεις και την απόδοση κατηγοριών στους φοιτητές καταδικάζει με ανακοίνωσή της η «Δημοκρατική Πανεπιστημονική Κίνηση» ΑΕΙ, σημειώνοντας, μεταξύ άλλων, ότι «η επέμβαση των δυνάμεων καταστολής στη ΣΘΕ του ΑΠΘ υπήρξε αναίτια, απρόκλητη και μοναδικό στόχο είχε την τρομοκράτηση των φοιτητών και τη δημιουργία κλίματος καταστολής».

Ακόμα, επισημαίνει ότι «κάθε προσπάθεια τρομοκράτησης και κατασυκοφάντησης του αγώνα μας και των αιτημάτων μας θα πέσει στο κενό» και καλεί μέλη ΔΕΠ, φοιτητές και εργαζόμενους στα ΑΕΙ να καταδικάσουν την επέμβαση των ΜΑΤ στο ΑΠΘ και να απαιτήσουν την απόσυρση όλων των κατηγοριών, καθώς και να οργανώσουν την πάλη ενάντια στην εφαρμογή του νέου νόμου, ενώ καλεί επίσης «τα μέλη ΔΕΠ να μη στελεχώσουν τα πειθαρχικά συμβούλια των ΑΕΙ, ακυρώνοντας στην πράξη τις αντιδημοκρατικές προβλέψεις του νόμου Κεραμέως».

Τη διενέργεια προκαταρκτικής έρευνας παρήγγειλε ο εισαγγελέας για το δημοσίευμα της εφημερίδας «Τα Νέα» περί «απόπειρας επίθεσης, με αλυσοπρίονο, από κουκουλοφόρους στον υπόγειο χώρο της Φυσικομαθηματικής Σχολής του ΑΠΘ όπου βρίσκεται πυρηνικός αντιδραστήρας, για να καταλάβουν πάλι τη Βιολογική Σχολή του Ιδρύματος».

Με εντολή προς τον εισαγγελέα Ποινικής Δίωξης, ο διευθύνων την Εισαγγελία Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης ζήτησε να διεξαχθεί ποινική έρευνα από την Υποδιεύθυνση Κρατικής Ασφάλειας Θεσσαλονίκης της ΕΛ.ΑΣ.

Τα διερευνώμενα αδικήματα αφορούν: Διακεκριμένη φθορά πράγματος που χρησιμοποιείται για κοινό όφελος, κοινώς επικίνδυνη βλάβη (κατά συναυτουργία) από την οποία μπορούσε να προκύψει κίνδυνος για ανθρώπους και σοβαρή διατάραξη λειτουργίας δημόσιας υπηρεσίας (κατά συναυτουργία).

Στο μεταξύ οι πρυτανικές αρχές του ΑΠΘ δηλώνουν ότι δεν τίθεται θέμα ασφαλείας και ότι ουδέποτε παραβιάστηκε ή επιχειρήθηκε να παραβιαστεί ο χώρος όπου φυλάσσεται η πυρηνική διάταξη.

Σύμφωνα με δήλωση του πρύτανη του ΑΠΘ, Χαράλαμπου Φείδα, «πριν ενάμιση μήνα βρέθηκε σπασμένο λουκέτο πόρτας που οδηγεί στο υπόγειο. Δεν υπήρξε καμία άλλη παραβίαση. Δεν υπήρξε διαρροή, ούτε υπάρχει δυνατότητα διαρροής, καθώς χρησιμοποιείται μόνο για εκπαιδευτικούς λόγους. Τα μέτρα ασφαλείας έχουν ενταθεί για προληπτικούς λόγους».

Και οι πρυτανικές αρχές του ΑΠΘ σε ανακοίνωσή τους σημειώνουν: «Στο Τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ λειτουργεί μικρής κλίμακας πυρηνική διάταξη, η οποία χρησιμοποιείται καθαρά για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Δεν τίθεται θέμα διαρροής ραδιενεργού υλικού, ούτε ανάφλεξης, διότι δεν μπορεί να φτάσει ποτέ λόγω φύσης σε κατάσταση κρισιμότητας.

Υπόκειται σε όλους τους απαραίτητους ρυθμιστικούς ελέγχους από τις αρμόδιες αρχές, με ετήσιους επιτόπιους ελέγχους για την πληρότητα των προδιαγραφών λειτουργίας και χρήσης.

Τηρούνται όλα τα μέτρα ασφαλείας και φυλάσσεται σε χώρο ο οποίος έχει θωρακισμένη πόρτα και υπάρχει συναγερμός. Ουδέποτε παραβιάστηκε ή επιχειρήθηκε να παραβιαστεί ο χώρος όπου φυλάσσεται η διάταξη αυτή».

Από την πλευρά του ο υπουργός Παιδείας Κ. Πιερρακάκης σημείωσε ότι «μιλάμε για ένα περιστατικό το οποίο έχει γίνει προ μηνών. Δεν είναι κάτι το οποίο έχει γίνει τις τελευταίες μέρες».

Η εισβολή των ΜΑΤ στη Σχολή Θετικών Επιστημών στο ΑΠΘ το περασμένο Σάββατο καταγγέλλεται με ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΚΣ της ΚΝΕ, που απαιτεί να σταματήσουν οι διώξεις και να αφεθούν ελεύθεροι οι φοιτητές. Αναλυτικά τονίζονται τα εξής:

«Καταγγέλλουμε την αναίτια και απρόκλητη εισβολή αστυνομικών δυνάμεων στη Σχολή Θετικών Επιστημών του ΑΠΘ και τις συλλήψεις φοιτητών στον σωρό.

Η αστυνομική επιχείρηση συνδέεται με την αποτυχημένη προσπάθεια της κυβέρνησης να συκοφαντήσει τον αγώνα χιλιάδων φοιτητών ενάντια στον νόμο - έκτρωμα για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, να παρουσιάσει συλλήβδην τους φοιτητές ως "εγκληματίες", να επιβάλει "σιωπητήριο" στις δίκαιες φοιτητικές διεκδικήσεις για αποκλειστικά δημόσιες και πραγματικά δωρεάν σπουδές για όλους! Αυτό επιβεβαιώνει και η αισχρή προπαγάνδα από κυβερνητικά στελέχη, που φτάνουν στο σημείο να ταυτίζουν το οργανωμένο φοιτητικό κίνημα με εγκληματικές ενέργειες.

Η πλειοψηφία των φοιτητών μίλησε. Ο απαράδεκτος νόμος - έκτρωμα της κυβέρνησης έχει απορριφθεί. Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες, με τον αγώνα τους, οργανωμένοι στους φοιτητικούς τους συλλόγους, περιφρουρώντας τις διεκδικήσεις τους, θα "κουρελιάσουν" τα σχέδια έντασης της καταστολής και υποβάθμισης των σπουδών τους.

Απαιτούμε να σταματήσουν οι απαράδεκτες διώξεις και να αφεθούν ελεύθεροι οι φοιτητές».

Τη δέσμευση ότι δεν πρόκειται να υπάρξει μέρα χωρίς φαγητό απέσπασαν οι εκλεγμένοι με την «Πανσπουδαστική ΚΣ», στη διάρκεια της παρέμβασης που πραγματοποίησαν τις προηγούμενες μέρες στην αντιπρύτανη Φοιτητικής Μέριμνας του ΑΠΘ και στην πρόεδρο του ΙΝΕΔΙΒΙΜ.

Η παρέμβαση πραγματοποιήθηκε μπροστά στον κίνδυνο να σταματήσει η λειτουργία των εστιατορίων στις εστίες, καθώς έληγε η σύμβαση του εργολάβου στις 21 Μαρτίου και δεν είχε βρεθεί νέος ανάδοχος.

ΑΠΘ και ΙΝΕΔΙΒΙΜ δεσμεύθηκαν επίσης ότι για τις Δ' Φοιτητικές Εστίες Θεσσαλονίκης, που θα καθυστερήσουν να πάρουν τον εξοπλισμό, θα έρχεται ως προσωρινή λύση φαγητό σε πακέτο για τους φοιτητές. Επίσης ότι θα καταργηθεί το απαράδεκτο χαράτσι που αναγκάζονται να πληρώνουν οι εστιακοί φοιτητές για να πάρουν το δωμάτιό τους με τις εισδοχές στην αρχή της χρονιάς.

Δέσμευση υπήρξε και σε ό,τι αφορά το διαχρονικό αίτημα του ΣΟΦΕΘ για αναβάθμιση και συντήρηση των κτιρίων των Εστιών, καθώς ενημερώθηκαν ότι θα γίνει αντισεισμικός έλεγχος, θα παρθούν μέτρα πυροπροστασίας και έχει δρομολογηθεί η ανακαίνιση των Α', Β' και Γ' κτιρίων των εστιών.

Σε ανακοίνωσή τους οι εκλεγμένοι με την «Πανσπουδαστική ΚΣ» σημειώνουν ότι θα συνεχίσουν τον αγώνα κόντρα στη λογική κόστους - οφέλους που υποβαθμίζει τις σπουδές και τη φοιτητική μέριμνα. «Κλιμακώνουμε τον αγώνα μας! Δεν κρατάμε απλά αυτές τις υποσχέσεις, συνεχίζουμε να διεκδικούμε αποκλειστικά δημόσιες και πραγματικά δωρεάν σπουδές για όλους, σπουδές και ζωή όπως μας αξίζει τον 21ο αιώνα».

«Η ΔΑΠ εμποδίζει την άμεση πραγματοποίηση φοιτητικών εκλογών γιατί φοβάται την πλειοψηφία των φοιτητών!», τονίζουν σε ανακοίνωσή τους οι εκλεγμένοι με την «Πανσπουδαστική ΚΣ», καθώς στη χτεσινή διαπαραταξιακή συνάντηση για τον ορισμό των φοιτητικών εκλογών, η παράταξη της ΔΑΠ δεν παραβρέθηκε. Οπως αναφέρουν αναλυτικά:

«Η επιλογή της ΔΑΠ - ΝΔΦΚ να μην εμφανιστεί την εκθέτει. Δείχνει την απροθυμία της να πραγματοποιηθούν φοιτητικές εκλογές, αφού φοβάται τη συμμετοχή δεκάδων χιλιάδων φοιτητών. Φοβάται την πραγματική πλειοψηφία, τη δυνατότητα να αποτελέσουν και οι φοιτητικές εκλογές σταθμό στην αγωνιστική δράση που εδώ και δύο μήνες βρίσκεται σε εξέλιξη και έχει απομονώσει και τιμωρήσει τη ΔΑΠ και τη ΝΔ για το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και την πολιτική της.

Στην προσπάθειά της να εμποδίσει την άμεση πραγματοποίηση φοιτητικών εκλογών, βρήκε στήριξη και από την ΠΑΣΠ, που αρνήθηκε επίσης την πραγματοποίησή τους το επόμενο διάστημα πριν το Πάσχα. Ερωτήματα επίσης προκαλεί η στάση μέρους των ΕΑΑΚ και του ΔΙΚΤΥΟΥ, που συμπλέουν με την προσπάθεια της ΔΑΠ για την αναβολή της ημερομηνίας των εκλογών.

Οι εκλεγμένοι με την "Πανσπουδαστική ΚΣ" πιστεύουμε ότι οι φοιτητικές εκλογές πρέπει να πραγματοποιηθούν άμεσα! Η πλειοψηφία των φοιτητών μπορεί και με την ψήφο της να απορρίψει το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, να πάρει στα χέρια της περισσότερους φοιτητικούς συλλόγους από την κυβερνητική παράταξη. Να ακουστεί ακόμα μια φορά δυνατά η φωνή των φοιτητών και να δυναμώσει η διεκδίκηση για το πανεπιστήμιο που έχουμε ανάγκη!

Καλούμε όλους τους φοιτητές να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους! Να συμμετέχουν μαζικά στα ψηφοδέλτια της "Πανσπουδαστικής Κίνησης Συνεργασίας". Είμαστε πολλοί - Εχουμε τη δύναμη - Συνεχίζουμε!».

Η ΑΣΕ αναφέρεται στο περιεχόμενο της «αξιολόγησης», απαντώντας στην προσπάθεια να εμφανιστεί αυτή σαν κίνηση αναβάθμισης του σχολείου από την κυβέρνηση, η οποία δείχνει με το δάχτυλο τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς, τους ίδιους τους μαθητές, ως τους μεγάλους υπεύθυνους για τα αδιέξοδα του σημερινού σχολείου. Παραθέτοντας μια σειρά ζητήματα που απασχολούν, όπως αυτά των ακατάλληλων επικίνδυνων υποδομών, της όξυνσης πολλών κοινωνικών, μαθησιακών και άλλων προβλημάτων, του περιεχομένου του σχολείου κ.λπ., προσθέτει: «Ο συνάδελφος και η συναδέλφισσα που εδώ και μια δεκαετία γύριζε όλη την Ελλάδα ως αναπληρωτής/τρια για να στηρίξει με προσωπικό, οικονομικό και οικογενειακό κόστος το δημόσιο σχολείο, που εξαναγκάστηκε με τον ν. 4589 του ΣΥΡΙΖΑ να δώσει έναν σκασμό λεφτά σε προσόντα και πιστοποιήσεις για να γίνει στην πορεία μόνιμος και να αμείβεται με 735 ευρώ, δεν είναι αξιολογημένος; Πρέπει να τον περάσουμε από κρησάρα. Ηταν ικανός τόσα χρόνια να ματώνει και να πληρώνει, και τώρα πρέπει να αποδείξει ότι είναι άξιος και ικανός να μορφώνει τα παιδιά του λαού; Σε καμία περίπτωση! Εχει "αξιολογηθεί" στις πιο σκληρές συνθήκες, κρατώντας το σχολείο όρθιο, το "καθαρό βλέμμα" των χιλιάδων μαθητών είναι η πιο ζωντανή απόδειξη, και δεν πρόκειται να κριθεί σε δύο προπαρασκευασμένα 45λεπτα σόου».

«Αν ήθελαν ένα καλύτερο σχολείο όλες οι κυβερνήσεις θα ξεκινούσαν με τα βασικά», επισημαίνει η ΑΣΕ και αναφέρεται στην ανάγκη για μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών, μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωση των μαθητών στις τάξεις, σύγχρονα και ασφαλή σχολεία, αυξήσεις στις δαπάνες για την Παιδεία και στους μισθούς, και σύγχρονα αναλυτικά προγράμματα που θα προάγουν την ολόπλευρη γνώση. «Τίποτα από αυτά δεν κάνουν, γιατί η λογική τους είναι το "κόστος - όφελος" και τα κέρδη των λίγων», σχολιάζει η ΑΣΕ.

«Ο αγώνας μας για να υπερασπιστούμε τον ρόλο του εκπαιδευτικού και τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών μας έχει στριμώξει για τα καλά την κυβέρνηση», σημειώνει η ΑΣΕ, αναφερόμενη στους εκβιασμούς και τις απειλές, στις προσφυγές της κυβέρνησης κατά του αγώνα που δίνουν οι εκπαιδευτικοί εδώ και τρία χρόνια. «Είναι βαθιά γελασμένοι αν νομίζουν ότι με τέτοιες προκατασκευασμένες δικαστικές αποφάσεις θα μας λυγίσουν!», επισημαίνει και τονίζει: «Η μεγάλη συμμετοχή των εκπαιδευτικών στην πανεργατική απεργία της 28/2 και τα τεράστια ποσοστά συμμετοχής στην απεργία - αποχή, παρά την τρομοκρατία του ΥΠΑΙΘΑ και τις άδικες δικαστικές αποφάσεις εδώ και τρία χρόνια, δείχνουν για ακόμα μια φορά την αποφασιστικότητα του κλάδου να συνεχίσει ενωμένος και συσπειρωμένος ενάντια στα σχέδια κατηγοριοποίησης μαθητών, σχολείων και εκπαιδευτικών. Φανερώνουν τη δύναμη που έχει η συλλογική, ενιαία και μαζική δράση, ότι οι συντονισμένοι αγώνες με περιεχόμενο και δίκαιες διεκδικήσεις είναι η πραγματική αντιπολίτευση σε αυτή και κάθε κυβέρνηση».

Στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, σε νησιά του Αιγαίου και αλλού πραγματοποιήθηκαν παρεμβάσεις και κινητοποιήσεις στις διοικήσεις των Ιδρυμάτων, στις υπηρεσίες της Φοιτητικής Μέριμνας και στις λέσχες σίτισης, όπου οι φοιτητές κατέθεσαν τα αιτήματά τους, ενώ πραγματοποιήθηκαν και μια σειρά από δράσεις ενημέρωσης σε πολλά τμήματα και έτη με πολύμορφες πρωτοβουλίες.

Μάλιστα, όπως επισημαίνεται από τους φοιτητικούς συλλόγους, υπήρξαν σημαντικές κατακτήσεις και αποσπάστηκαν δεσμεύσεις όπως η κατάργηση αντιτίμου σε λέσχες σίτισης, αλλά και η διατήρηση της λειτουργίας των εστιατορίων στις εστίες του ΑΠΘ και της σίτισης όλων των εστιακών φοιτητών ενάντια στα σχέδια για το κλείσιμό τους.

Οι φοιτητικοί σύλλογοι συνεχίζουν τον αγώνα τους για τα αιτήματα που παλεύουν πανελλαδικά συντονισμένα, όπως:

• Δωρεάν φοιτητική μέριμνα (στέγαση, σίτιση, μεταφορά, αναλώσιμα, βιβλία κ.τ.λ.) για όλους και όλες. Να μην πληρώνει κανένας φοιτητής αντίτιμο στις λέσχες σίτισης. Ανέγερση νέων φοιτητικών εστιών στην ευθύνη του κράτους χωρίς ΣΔΙΤ και νοίκια.
• Αποκλειστικά δημόσιες και πραγματικά δωρεάν σπουδές.
• Καμία σκέψη για δίδακτρα
• Να μην εφαρμοστεί ο νόμος για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Να καταργηθούν όλοι οι αντιεκπαιδευτικοί νόμοι των κυβερνήσεων. Να μην αναθεωρηθεί το άρθρο 16.
• Αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για τις ανάγκες των φοιτητών και των ιδρυμάτων σε καθηγητές, προσωπικό, υποδομές.
• Εμβόλιμη εξεταστική για όλους τους φοιτητές σε όλα τα Τμήματα που η κυβέρνηση και οι διοικήσεις επιχείρησαν να εργαλειοποιήσουν την εξεταστική για να σταματήσουν οι αγώνες των φοιτητών.

Τις επόμενες μέρες συνεχίζονται οι κινητοποιήσεις σε πολλά ιδρύματα και πόλεις, αλλά και οι δράσεις ενημέρωσης μέσα στα τμήματα και τα έτη.

Ο Γ. Δελής

Στο Μόναχο, το θέμα που κυριάρχησε στη συζήτηση ήταν το κλείσιμο ελληνικών σχολείων, καθώς μέσα στα τελευταία δυο χρόνια έκλεισε το 2ο Δημοτικό Σχολείο Μονάχου «Πυθαγόρας» και σε αβεβαιότητα έχουν περιέλθει οι μαθητές και μαθήτριες του Δημοτικού Σχολείου Μονάχου «Αριστοτέλης», του Γυμνασίου και του Τμήματος Ελληνικής Γλώσσας Μονάχου, λόγω του ζητήματος στέγασης που έχει προκύψει με ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης.

Μιλώντας για τους νόμους που πέρασαν, ο Γ. Δελής σημείωσε ότι «τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις πρώτα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το 2016 και ύστερα της ΝΔ, τέσσερα χρόνια μετά, το 2020 ψήφισαν η καθεμιά τους και από έναν νόμο για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση του εξωτερικού, κάνοντας λόγο για αναβάθμιση και για ποιότητα, προσαρμοσμένες στη νέα εποχή που ζούμε! Ο νόμος του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο διατήρησε, αλλά και ενίσχυσε ακόμα περισσότερο στην ελληνόγλωσση εκπαίδευση του εξωτερικού τη δράση ιδιωτικών φορέων και ιδρυμάτων, της Εκκλησίας, που τη θεωρεί σχεδόν φέουδό της, διαφόρων ΜΚΟ, παραχωρώντας τους ακόμα και το δικαίωμα ίδρυσης ιδιωτικού σχολείου. Φυσικά δεν παραλείφθηκε καθόλου στον ίδιο νόμο ούτε η πρόβλεψη για την κατάργηση ή τη συγχώνευση σχολικών μονάδων, όπως και η εξ αποστάσεως διδασκαλία, στη γνωστή προσπάθεια των κυβερνήσεων για "εξοικονόμηση πόρων". (...)

Ντίσελντορφ

Πιο ειδικά για τα σχολεία του Μονάχου, ο Γ. Δελής αναφέρθηκε στην ιστορία της ανέγερσης του Ελληνικού Σχολείου του Μονάχου για τους 30.000 και πλέον Ελληνες της περιοχής, που θυμίζει... το γεφύρι της Αρτας, αφού το οικόπεδο των 11 στρεμμάτων που είχε παραχωρηθεί το 2001 στο ελληνικό Δημόσιο για την κατασκευή του, περιήλθε ξανά (στις 20/7/2016) στην κατοχή του δήμου Μονάχου, και τελικά το σχολείο χάθηκε οριστικά! Στη συνέχεια, το 2017, ήρθε η απειλή του κλεισίματος του δίγλωσσου Δημοτικού Σχολείου «Αριστοτέλης», λόγω του ενοικίου του συγκεκριμένου σχολείου, ενώ είχε κλείσει και το ελληνικό Δημοτικό Σχολείο του Νταχάου.

Μόναχο

«Και φτάνουμε στη φετινή χρονιά», είπε, που «οι περίπου 700 μαθητές του Δημοτικού Σχολείου "Αριστοτέλης", του Γυμνασίου Μονάχου και του Τμήματος Ελληνικής Γλώσσας Μονάχου και οι εκπαιδευτικοί των σχολείων είναι αντιμέτωποι με πιθανή έξωση από το κτιριακό συγκρότημα στο Freimann, όπου μέχρι τώρα συστεγάζονταν. Κινδυνεύουν να βρεθούν στον δρόμο, επειδή το ελληνικό κράτος δεν έχει ακόμα υπογράψει το νέο συμβόλαιο ενοικίασης με τον ιδιοκτήτη», θέμα που και πάλι το ΚΚΕ έφερε στη Βουλή με τρεις διαδοχικές παρεμβάσεις, που καμία δεν έχει απαντηθεί έως τώρα! Και κατέληξε μετρώντας ότι «πριν κάποια χρόνια το Μόναχο είχε 5 Ελληνικά Δημοτικά Σχολεία, τώρα μείνανε μόνο 3 και με τον κίνδυνο να μείνουν 2. Υπήρχαν 3 Γυμνάσια που τώρα είναι 2, με τον κίνδυνο να μείνει μόνο 1, και υπήρχαν 2 Λύκεια, τώρα είναι μόνο 1, και δεν ξέρουμε για πόσο ακόμα καιρό θα το αφήσουν ανοιχτό... Γίνεται φανερό ότι όλο αυτό δεν μπορεί πλέον να συνεχιστεί, πρέπει να το σταματήσουμε και να διεκδικήσουμε για τα παιδιά μας αυτό που τους αξίζει και δικαιούνται! Τη μόρφωσή τους σε καλά σχολεία και με τους δασκάλους που χρειάζονται! Κι εδώ χρειάζεται αγώνας διεκδικητικός και ανυποχώρητος!», τόνισε.

Στην εκδήλωση παρεμβάσεις έκαναν επίσης η Μαρία Ιατρίδου, αντιπρόεδρος της ΕΛΜΕ Βαυαρίας, ο Χρήστος Αναγνωστόπουλος, μέλος της Διασχολικής Επιτροπής για το κτιριακό ζήτημα του σχολικού συγκροτήματος στο Freimann, η Ελένη Τσίγκα, γονέας από Τμήματα Ελληνικής Γλώσσας. Στη συζήτηση που ακολούθησε, τον λόγο πήραν για σύντομη τοποθέτηση και άλλοι γονείς μαθητών και μαθητριών των ελληνικών σχολείων και των Τμημάτων Ελληνικής Γλώσσας.

Στο Ντίσελντορφ ο Γ. Δελής παρουσίασε την Κυριακή σε ημερίδα τις θέσεις του ΚΚΕ για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στη Γερμανία, τονίζοντας πως αυτές θέτουν στο επίκεντρο αφενός την ανάγκη εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού, με στήριξη και ευθύνη του ελληνικού κράτους, και αφετέρου την ανάγκη ένταξής τους στις δημόσιες δωρεάν εκπαιδευτικές δομές στις χώρες διαμονής.

Παρουσιάζοντας τα αιτήματα για τα οποία παλεύει το ΚΚΕ για το θέμα, απαρίθμησε:

«- Να καταμετρηθούν οι πραγματικές, αυξημένες ανάγκες που παγιώνονται στην εκπαίδευση των παιδιών των Ελλήνων μεταναστών και με ευθύνη της κυβέρνησης να καλυφθούν άμεσα οι ανάγκες σε προσωπικό όλων των ειδικοτήτων και υποστηρικτικό προσωπικό, εξοπλισμό και υποδομές, με όρους και σχέσεις εργασίας που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων στις χώρες υποδοχής και χωρίς να επιβαρύνονται οικονομικά οι Ελληνες μετανάστες.

- Να στηριχθούν παιδαγωγικά και επιστημονικά οι εκπαιδευτικοί που δουλεύουν στην ελληνόγλωσση εκπαίδευση για την ιδιαίτερη ευθύνη που αναλαμβάνουν.

- Να εξασφαλιστούν όλα τα απαραίτητα κρατικά κονδύλια, τα οποία θα κατευθυνθούν στη στήριξη των υποδομών και των δομών της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης, στην απρόσκοπτη και ασφαλή μετακίνηση των μεταναστών μαθητών και των εκπαιδευτικών.

- Να ληφθούν άμεσα μέτρα για την εύρυθμη λειτουργία των ΤΕΓ.

- Να δοθεί οριστική λύση στο κτιριακό, να διατεθεί το απαιτούμενο κατάλληλο διδακτικό προσωπικό με πλήρη εργασιακά δικαιώματα, να διασφαλιστεί η απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή.

- Να καταργηθεί το απαράδεκτο όριο των 40 μαθητών και 20 διδακτικών ωρών και να λειτουργήσουν κανονικά και πλήρως όλα τα τμήματα όπου υπάρχει δυνατότητα συγκρότησής τους.

- Να αναγνωρίζεται η φοίτηση όλων των μεταναστών μαθητών στη χώρα όπου φοιτούν και να διασφαλίζεται το δικαίωμα ισότιμης πρόσβασής τους στην Ανώτατη Εκπαίδευση».

Παράλληλα αναφέρθηκε στη σημασία της γλωσσικής εκπαίδευσης, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων: «Η προοπτική της ουσιαστικής ένταξης των παιδιών των Ελλήνων μεταναστών στις χώρες υποδοχής δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί χωρίς την κατεύθυνση της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας. Αν ένα παιδί δεν συστηματοποιήσει τη γνώση της γλώσσας του άμεσου οικογενειακού του περιβάλλοντος, τότε θα είναι "φτωχό" και στη γλώσσα της χώρας όπου διαμένει.

Σε αυτήν την προοπτική, χρειάζεται να αναπτυχθούν κατάλληλα εκπαιδευτικά προγράμματα και το αντίστοιχο εκπαιδευτικό υλικό και βιβλία, με βάση τις παραδόσεις, τον πολιτισμό και την Ιστορία του λαού μας, με αξιοποίηση όλων των πρόσφορων προς τούτο μορφών και με ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης για τη διασφάλιση των όρων λειτουργίας και της ισότιμης και δωρεάν πρόσβασης όλων των μεταναστόπουλων.

Η θέση του ΚΚΕ είναι ότι η εκμάθηση της γλώσσας του άμεσου οικογενειακού περιβάλλοντος των παιδιών των μεταναστών πρέπει να είναι ενταγμένη οργανικά στο ενιαίο δημόσιο δωρεάν σχολείο. Η θέση ότι το μεταναστόπουλο πρέπει να εκπαιδεύεται σε "εθνικά σχολεία", τελικά κρατάει τα παιδιά μακριά από την κοινωνική πραγματικότητα, τα γκετοποιεί, δυσκολεύει την κοινωνικοποίησή τους συνολικά, τόσο στη χώρα διαμονής όσο και στην προοπτική της επιστροφής στην πατρίδα τους», επισήμανε μεταξύ άλλων.

Στην ημερίδα στο Ντίσελντορφ παρεμβάσεις έκαναν επίσης οι: Αντώνης Κουντούρης, πρόεδρος της ΕΛΜΕ Βόρειας Ρηνανίας - Βεστφαλίας, φιλόλογος στο Ελληνικό Γυμνάσιο/Λύκειο Βούπερταλ, Γιώργος Καραναστάσης, μέλος του ΔΣ του ΣΕΠΕ Βόρειας Ρηνανίας - Βεστφαλίας, δάσκαλος Φυσικής Αγωγής στο Ελληνικό Δημοτικό Σχολείο Βούπερταλ και το Ελληνικό Δημοτικό Σχολείο Ντόρτμουντ, Φρειδερίκη Τσιαμούρη, πρόεδρος του Συνδέσμου Διδασκόντων της Ελληνικής Γλώσσας στα Τμήματα Μητρικής Γλώσσας Βόρειας Ρηνανίας - Βεστφαλίας, Διονύσης Σβορώνος, πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων του Ελληνικού Γυμνασίου/Λυκείου Ντίσελντορφ, Ρόζα Βερροιώτη, καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής στο Ελληνικό Γυμνάσιο/Λύκειο Βούπερταλ και το Ελληνικό Γυμνάσιο/Λύκειο Ντόρτμουντ, Ντένις Σαλλάχου, μαθητής στο Ελληνικό Λύκειο Ντίσελντορφ, Μαρία Μακρή, συνταξιούχος καθηγήτρια στο Ελληνικό Λύκειο Μπίλεφελντ.

Τη Δευτέρα 18 Μάρτη ο Γ. Δελής πραγματοποίησε επίσης περιοδεία στο Ελληνικό Γυμνάσιο/Λύκειο Ντίσελντορφ και συναντήθηκε με καθηγητές και καθηγήτριες των δύο σχολείων. Ο Γ. Δελής ευχαρίστησε τους εκπαιδευτικούς για τη φιλοξενία και τους παρουσίασε σύντομα τη θέση του ΚΚΕ για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό, εκφράζοντας τη δέσμευση του Κόμματος να βρίσκεται με κάθε τρόπο δίπλα στους αγώνες καθηγητών, γονέων και μαθητών για τα δίκαια αιτήματά τους, καταδεικνύοντας τις διαχρονικές ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης και των αστικών κομμάτων και τονίζοντας την ανάγκη η δυσαρέσκεια να εκφραστεί με ένταση του συντονισμένου αγώνα αλλά και στις ευρωεκλογές του Ιούνη.

Οπως τόνισε εισηγητικά η γραμματέας της Ενωσης, Κατερίνα Μιχαλιού,«ως Ενωση Γονέων με την εκδήλωση αυτή επιχειρούμε να συμβάλουμε στην ευαισθητοποίηση όλων, στον προβληματισμό και φυσικά στην οργάνωση της συλλογικής δράσης. Να πάρουμε πρωτοβουλίες και να διαμορφώσουμε αιτήματα για όλα τα παιδιά με αναπηρία ή και ειδικές μαθησιακές ανάγκες και τις οικογένειές τους. Να γίνει το θέμα αυτό θέμα που θα απασχολήσει και θα συζητηθεί από κάθε σύλλογο γονέων, καταγράφοντας οξυμένα προβλήματα, δυσκολίες, θετική και αρνητική πείρα ώστε να οργανωθεί η συλλογική διεκδίκηση μαζί με την Ενωση Γονέων».

Επειτα τον λόγο πήρε ο Γιάννης Σταύρου, εκπαιδευτικός Ειδικής Αγωγής και προϊστάμενος του ΚΕΔΑΣΥ Ιωαννίνων, ο οποίος αναφέρθηκε στις δραματικές ελλείψεις σε δομές και προσωπικό Ειδικής Αγωγής (Ειδικά Σχολεία, Τάξεις Ενταξης, Παράλληλη Στήριξη). Οπως σημείωσε, «σήμερα απαιτούνται ενίσχυση κι επέκταση όλων των πλαισίων Ειδικής Αγωγής, η εκπαίδευση και η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, η επέκταση των ΕΔΥ σε κάθε σχολείο, η ενίσχυση του ΚΕΔΑΣΥ με προσωπικό, η ίδρυση φορέων υποστήριξης γονέων, με στόχο ένα σχολείο που θα λειτουργεί με μοναδικό κριτήριο τις ανάγκες και τις δυνατότητες των μαθητών και θα τις υπηρετεί πιστά».

Στην ουσιαστική ανυπαρξία δημόσιων υποδομών στάθηκε μεταξύ άλλων ο πρόεδρος της Ενωσης Γονέων δήμου Ιωαννιτών, Τάσος Τόκας, εκπαιδευτικός Ειδικής Αγωγής, περιγράφοντας εκ μέρους των διοργανωτών τον «Γολγοθά» που ανεβαίνουν οι οικογένειες ως εξής:

• «Από τις πρώτες μέρες ζωής ενός παιδιού με αναπηρία, η οικογένειά του βιώνει την ανυπαρξία της πολιτείας, των οργανωμένων δημόσιων υποστηρικτικών δομών και κοινωνικών υπηρεσιών. Τα κέντρα διάγνωσης και πρώιμης παρέμβασης είτε είναι ανύπαρκτα είτε υποστελεχωμένα είτε είναι ιδιωτικά. Ολα αφημένα στην "προσωπική ευθύνη" του γονέα, με την οικογένεια να σηκώνει αποκλειστικά το βάρος της στήριξης των παιδιών, ζώντας σε μόνιμη αγωνία για το παρόν και το μέλλον τους. Και είναι αυτονόητο ότι αν η οικογένεια αδυνατεί να είναι υποστηρικτική (π.χ. οικογένειες που ζουν στο κοινωνικό περιθώριο) τα πράγματα για τα παιδιά γίνονται από δύσκολα έως τραγικά. Αυτή η ανυπαρξία του κράτους πρόνοιας είναι που οδηγεί πολλούς γονείς στο να εθελοτυφλούν μπροστά στο πρόβλημα του παιδιού τους, χάνοντας πολύτιμο χρόνο από την έγκαιρη - πρώιμη παρέμβαση που μπορεί να διορθώσει πολλά ζητήματα. Κανένας φορέας δεν βρέθηκε να τους στηρίξει, να τους καθοδηγήσει και να τους βοηθήσει να σταθούν όρθιοι στις δυσκολίες που συνάντησαν. Εκτός και αν διαθέτουν "γερό κομπόδεμα"...
• Μόλις το παιδί με Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες ή και με αναπηρία φτάσει στην ηλικία του σχολείου, εκεί η οικογένεια διαπιστώνει την τραγική κατάσταση και τις ελλείψεις τόσο σε υποδομές Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης όσο και σε εκπαιδευτικό προσωπικό. Οσο για το θεραπευτικό κομμάτι, εκεί τα πράγματα είναι χειρότερα, καθώς οι γονείς π.χ. αυτιστικών παιδιών ή αυτών με νοητική υστέρηση ή με πολλαπλές αναπηρίες, φτάνουν συχνά στην απόγνωση από την ανυπαρξία ειδικών δημόσιων κέντρων και υποστηρικτικών υπηρεσιών και αφαιμάσσονται οικονομικά, αφού πρέπει να χρυσοπληρώνουν ιδιώτες για να καλύψουν τις ανάγκες των παιδιών τους.
• Μέσα σε αυτές τις συνθήκες αναπτύσσεται με ταχύτατους ρυθμούς η "επιχειρηματικότητα" στον χώρο της Ειδικής Αγωγής, που έρχεται να αναπληρώσει το κενό των δημόσιων υποδομών. Ετσι βλέπουμε να ξεφυτρώνουν καθημερινά κέντρα στήριξης ΑμεΑ καθαρά κερδοσκοπικά. Πακτωλός χρημάτων από τα ΕΣΠΑ, ακόμη και από τον τακτικό προϋπολογισμό διοχετεύεται σε διάφορες κατ' όνομα "μη κερδοσκοπικές οργανώσεις", ανοίγοντας τον δρόμο της επιχειρηματικής δράσης στον χώρο, και των ευκαιριακών "φιλανθρωπικών δράσεων", των τηλεμαραθωνίων και της σύγχρονης ελεημοσύνης.

Και είναι αυτή η πολιτική διαχείρισης που προωθεί με κάθε τρόπο τα ιδεολογήματα ότι η αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων δεν αποτελεί κρατική υποχρέωση, αλλά υπόθεση συμπόνιας... Οτι πρέπει να συμμορφωθούμε με την αντικατάσταση του κράτους πρόνοιας από την "ελεημοσύνη" των εχόντων και κατεχόντων. Οτι η συνειδητή άρνηση της πολιτείας και των κυβερνήσεων να ανταποκριθούν στις ευθύνες τους είναι... "φυσική ανικανότητα", γιατί είναι μοιραίο να αυξάνονται όσοι ζουν στα προβλήματα και στην ανέχεια.

• Αλλη μια λύση που προωθείται τα τελευταία χρόνια, προκειμένου να απαλλαγεί η πολιτεία από τις ευθύνες της, είναι η ίδρυση ΚΔΑΠ ή άλλων υποστηρικτικών δομών από τους ίδιους τους γονείς. Μια λύση ουσιαστικά απόγνωσης, που προσωρινά μπορεί να δίνει μια ανακούφιση στις οικογένειες, όμως πολύ γρήγορα οι γονείς που αναλαμβάνουν αυτήν την ευθύνη, φτάνουν σε οριακές καταστάσεις, μη μπορώντας μέσα στον ελάχιστο ημερήσιο ελεύθερο χρόνο τους να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις που απορρέουν από τη λειτουργία ενός ΚΔΑΠ (μιας μικρής επιχείρησης δηλαδή)».

Ακολούθως ο Τ. Τόκας αναφέρθηκε στα κτιριακά προβλήματα και τις ελλείψεις των δομών στα Γιάννενα, που είναι αντίστοιχα με αυτά των Ειδικών Σχολείων σε όλη τη χώρα και στάθηκε σε κάποιες ακόμα πλευρές. Για το θέμα των μεταφορών είπε ότι «έχει γενικευτεί το μοντέλο, ένα ιδιωτικό λεωφορείο να μαζεύει παιδιά, περνώντας από αρκετές γειτονιές μέχρι να γεμίσει και να φτάσει στο Ειδικό Σχολείο σε μία, μιάμιση, ακόμη και δύο ώρες». Μίλησε για τις ελλείψεις προσωπικού και για την πρόσληψή τους μέσω ΕΣΠΑ σε άλλο σχολείο κάθε χρόνο, με αποτέλεσμα για τα παιδιά αυτή η συνεχής εναλλαγή προσώπων να μη βοηθά ούτε στη συναισθηματική τους ισορροπία ούτε σε σταθερά αποτελέσματα στη μάθηση, στην αγωγή και την κοινωνικοποίηση. Ενώ θύμισε και την απάνθρωπη επέκταση της Τράπεζας Θεμάτων στις εξετάσεις της Γ' και της Δ' Λυκείου των ΕΝΕΕΓΥΛ.

Μίλησε όμως και για τμήμα εκείνο των παιδιών που εντάσσεται στα γενικά σχολεία, πάλι με τεράστιες ελλείψεις σε Τμήματα Ενταξης και Παράλληλη Στήριξη, ενώ εντόπισε και το πρόβλημα στην εργασιακή προοπτική των παιδιών, σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Ολη η προσπάθεια που γίνεται στο σχολείο από τους εκπαιδευτικούς πάει στράφι, αφού η πλειοψηφία των παιδιών αυτών όταν αποφοιτήσει, δεν έχει καμιά επαγγελματική διέξοδο, ώστε να μπορεί να αντιμετωπίζει τη ζωή με αυτάρκεια και αυτοδυναμία.

Ας αναρωτηθούμε: Πόσες βιομηχανίες, πόσες επιχειρήσεις, ακόμη και δημοτικές ή κρατικές υπηρεσίες θα προσλάβουν ΑμεΑ που εκ των πραγμάτων δεν θα είναι παραγωγικοί όσο οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, αρκετές μέρες του χρόνου απουσιάζουν με αναρρωτικές άδειες, μπορεί ακόμη και να δημιουργήσουν προβλήματα στην παραγωγική διαδικασία;

Ετσι το μέλλον των περισσότερων παιδιών με σοβαρές ειδικές μαθησιακές ανάγκες ή και αναπηρίες είναι προδιαγεγραμμένο και μετά την αποφοίτησή τους επιστρέφουν στην οικογένεια, που αναλαμβάνει αβοήθητη την επιμέλειά τους στο σπίτι ή σε κάποιο ίδρυμα, ιδιωτικό κατά κύριο λόγο και εφόσον υπάρχει η δυνατότητα. Κι εδώ ο μεγαλύτερος εφιάλτης των γονέων είναι "τι θα γίνει το παιδί τους" όταν αυτοί πλέον δεν θα είναι βιολογικά ικανοί να το υποστηρίξουν και δεν έχουν τη δυνατότητα να εξασφαλίσουν την περίθαλψή του σε ένα πανάκριβο ιδιωτικό ή ένα αξιοπρεπές δημόσιο ίδρυμα»...

Κλείνοντας συνόψισε: «Τα παιδιά με μέτριες και σοβαρές ειδικές μαθησιακές ανάγκες, επειδή ξεκινούν από άνιση βάση σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά, χρειάζονται από το εκπαιδευτικό σύστημα "ανισότιμη" - δηλαδή προνομιακή - μεταχείριση, για να μπορέσουν να κατακτήσουν την ισοτιμία τους». Τέλος, κάλεσε τους γονείς να μη σκύψουν το κεφάλι αποδεχόμενοι τη σημερινή κατάσταση αλλά να αγωνιστούν για Ειδική Αγωγή που ταιριάζει στις σύγχρονες ανάγκες της εποχής μας και τις δυνατότητες της επιστήμης.

Ακολούθησε ένας ζωντανός διάλογος για τα προβλήματα του χώρου της Ειδικής Αγωγής, όπου καταγράφηκαν η απαίτηση, η πλούσια συζήτηση και ο προβληματισμός να μη μείνουν στην εκδήλωση και μεταξύ των συμμετεχόντων, αλλά να υπάρχει διάχυση σε κάθε Σύλλογο Γονέων, ώστε να συζητηθούν και να καταγραφούν τα προβλήματα σε συνεργασία και με τους Συλλόγους Διδασκόντων. Να πολλαπλασιαστούν οι ενημερωτικές συζητήσεις, δράσεις, παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες, να γίνουν τα προβλήματα αυτά αντικείμενο διεκδίκησης για την επίλυση και κάλυψή τους. Για ένα σχολείο που θα υπηρετεί όλες τις ανάγκες των μαθητών με αναπηρία.