Στο σημερινό 4σέλιδο «Κομματική Ζωή και Δράση» μπορείτε να διαβάσετε τα εξής:

-- Θεσσαλονίκη: Ρεπορτάζ από τις πολιτικές συγκεντρώσεις του ΚΚΕ σε Τούμπα και Σταυρούπολη.

-- Πελοπόννησος: Συνέντευξη με τον Γραμματέα της Οργάνωσης Περιοχής του Κόμματος, Ν. Κουτουμάνο.

-- Εκθέσεις για τα 70 χρόνια από την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών: Ρεπορτάζ από τα εγκαίνια των εκθέσεων αρχειακού υλικού του ΚΚΕ, φωτογραφίας και έργων Τέχνης σε Χαϊδάρι και Καισαριανή.

-- 100 χρόνια ΚΚΕ: Αφιέρωμα στον ήρωα κομμουνιστή Ναπολέοντα Σουκατζίδη, έναν από τους 200 εκτελεσμένους στην Καισαριανή την Πρωτομαγιά του 1944.

Ο Ζ. Λυμπερίδης

Στη συγκέντρωση που έγινε στη Σταυρούπολη, στην πλατεία Τερψιθέας, μίλησε ο Ζήσης Λυμπερίδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΕΠ Κ. Μακεδονίας του ΚΚΕ και στην Τούμπα, στη συγκέντρωση στο Πάρκο Αγίου Θεράποντα, μίλησε ο Νίκος Χριστάνης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Παρουσίασαν τις αιτίες των δεινών που βιώνει ο λαός μας, αποκάλυψαν τους σχεδιασμούς και τις στοχεύσεις της κυβέρνησης και παρουσίασαν την πρόταση διεξόδου που προτείνει το ΚΚΕ. Κάλεσαν σε συστράτευση με το ΚΚΕ στον αγώνα ενάντια στη συμμετοχή της χώρας σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και πολέμους, για την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή και ολοσχερή διαγραφή του χρέους, για την κοινωνικοποίηση όλου του φυσικού και παραγόμενου από το λαό πλούτου της χώρας και την αξιοποίησή του με κεντρικό σχεδιασμό.

Από τη συγκέντρωση στη Σταυρούπολη

Η δική της λίστα μεταρρυθμίσεων περιέχει άγριο φοροκυνηγητό σε λαϊκά στρώματα, να πληρώνουμε ακόμα και αν δεν έχουμε, μας καλεί να δώσουμε τη μάχη κατά της φοροδιαφυγής, την ώρα που διατηρεί όλες τις προκλητικές φοροελαφρύνσεις για το μεγάλο κεφάλαιο, για τους εφοπλιστές.

Περιέχει νέα επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα με κατάργηση των πρόωρων συντάξεων, ενοποίηση ασφαλιστικών ταμείων που θα συμπαρασύρει αντικειμενικά πάλι τις συντάξεις προς τα κάτω.

Προβάλλει ως δήθεν μεγάλη μάχη τις επιφυλάξεις στο να αυξηθούν και άλλο τα όρια συνταξιοδότησης και κρύβει ότι έχει ήδη αποδεχθεί τη μεγάλη αύξηση στα όρια συνταξιοδότησης που έφεραν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και προωθεί τα αντικίνητρα σε κάθε πρόωρη συνταξιοδότηση».

Ο Ν. Χριστάνης

Ακόμα και στην περίπτωση που δεν καταλήξουν σε μια συμφωνία και επιβεβαιωθεί το ενδεχόμενο της "ρήξης", όπως λένε, της εξόδου δηλαδή από το ευρώ, πάλι θα υπάρξουν σκληρά μέτρα σε βάρος του λαού. Σε μια τέτοια περίπτωση, πάλι θα υπάρξει ραγδαία υποτίμηση του νέου νομίσματος, συνοδευόμενη με μέτρα λιτότητας και φτωχοποίησης, χτύπημα ασφαλιστικού, εργασιακών σχέσεων.

Επομένως, ούτε ο λεγόμενος έντιμος συμβιβασμός, ούτε η λεγόμενη ρήξη που προβάλλει η κυβέρνηση, αποτελούν λύσεις για το λαό.

Ο λαός πρέπει να έχει ανοιχτά τα μάτια του, να μη στοιχηθεί σε καμία περίπτωση ούτε με τη μία ούτε με την άλλη επιλογή της αστικής τάξης.

Ο λαός πρέπει να χαράξει τη δική του γραμμή πάλης για μονομερή διαγραφή του χρέους, για αποδέσμευση από την ΕΕ, για κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, για λαϊκή εξουσία. Αυτή είναι η μοναδική λύση και προοπτική που υπηρετεί τα συμφέροντά του».

«Το να υποστηρίζει σήμερα κάποιος ότι υπάρχει έστω και η παραμικρή πιθανότητα να προκύψει συμφωνία προς όφελος του λαού, είναι το λιγότερο αφελές αν όχι σενάριο επιστημονικής φαντασίας, γιατί επιστημονική φαντασία είναι να λες ότι στο πλαίσιο της στρατηγικής της ΕΕ, του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και του καπιταλιστικού δρόμου, μπορεί να βγει κερδισμένος ο λαός», είπε ο Ζ. Λυμπερίδης.

Ξεκαθάρισε ότι η «υπερήφανη διαπραγμάτευση» αφορά συμφέροντα της άρχουσας τάξης που η κυβέρνηση επιδιώκει να υπηρετήσει, όπως έκαναν και οι προηγούμενοι. Οτι η κυβέρνηση βαφτίζει εθνική προσπάθεια την πολιτική της, προκειμένου να διασφαλίσει περισσότερο ζεστό χρήμα για τους εγχώριους μονοπωλιακούς ομίλους.

Στιγμιότυπο από τη συγκέντρωση στην Τούμπα

Πάνω σε αυτήν τη βάση, διεξάγεται ένας ανελέητος πόλεμος μεταξύ μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων, μονοπωλίων και σε τελική ανάλυση μεταξύ κρατών και κυβερνήσεων, που εκπροσωπούν αυτά τα συμφέροντα».

Υπογράμμισε, ωστόσο, ότι «ο ελληνικός λαός δεν έχει να κερδίσει τίποτα από αυτά τα επικίνδυνα παιχνίδια της κυβέρνησης, από τη διαπάλη που είναι σε εξέλιξη ανάμεσα στις καπιταλιστικές ισχυρές οικονομίες, από την αντιπαράθεση και τους ανταγωνισμούς μέσα στην Ευρωζώνη και την ΕΕ, ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Γερμανία για την πρωτοκαθεδρία στην Ευρώπη».

Και πρόσθεσε: «Ο λαός πρέπει να βλέπει την ουσία των εξελίξεων για τον ίδιο. Είναι δύσκολο, αλλά είναι αναγκαίο. Και μάλιστα σε συνθήκες που τα επόμενα χρόνια, μπορεί να γίνουν πιο σύνθετες και πολύπλοκες.

(...) Χρειάζεται σε κάθε καμπή, σε κάθε φάση των εξελίξεων, να διασφαλίζεται ως "κόρη οφθαλμού" η αυτοτέλεια του κινήματος, για να μην μπαίνουν το κίνημα και ο λαός κάτω από ξένη σημαία, αλλά να σηκώνουν τη δική τους σημαία. Γιατί όπως πάντα στην ιστορία των λαών και των χωρών, έτσι και σήμερα, το περιεχόμενο της "εθνικής προσπάθειας" είναι ταξικό.

Στο συμφέρον της εργατικής τάξης κρίνεται η ουσία και το αποτέλεσμα κάθε πολιτικής».

Χαρακτήρισε ως μία από τις μεγαλύτερες «προσφορές» αυτής της κυβέρνησης στις στοχεύσεις της αστικής τάξης την επιδίωξή της «να σπρώξει το λαό να μειώσει κι άλλο τις απαιτήσεις του, να συμβιβαστεί με ακόμα λιγότερα, με ψίχουλα κυριολεκτικά, με την αδυναμία κάλυψης βασικών αναγκών του, κι ακόμα παραπέρα, να αποσπάσει την εργατική - λαϊκή συναίνεση στη μιζέρια που εγγυάται η πολιτική της, παρουσιάζοντάς την σαν "σωτηρία", ενώ πρόκειται για την ίδια αντιλαϊκή πολιτική με άλλο περιτύλιγμα. Και αυτό γιατί έτσι ευνουχίζεται κάθε ριζοσπαστική διεκδικητική διάθεση, κάθε σκίρτημα εναντίωσης σε μια πολιτική βαθιά ταξική και εξωθείται ο λαός κάτω από τις σημαίες του κεφαλαίου σε έναν πόλεμο που διεξάγεται όμως εναντίον του και εναντίον των δικαιωμάτων του».

«Ο λαός έχει άλλη επιλογή», τόνισε, ολοκληρώνοντας ο Ζ. Λυμπερίδης, «έχει τη δυνατότητα να μην εγκλωβιστεί σε ψευτοδιλήμματα, σε αποπροσανατολιστικά και επικίνδυνα δίπολα. Οι εργαζόμενοι έχουν τη δυνατότητα να απαντήσουν στα διλήμματα με βάση τα δικά τους ταξικά συμφέροντα, υπερασπίζοντας το παρόν τους αλλά και, πολύ περισσότερο, το μέλλον τους. Με βάση αυτά τα ταξικά συμφέροντα διαμορφώνει το ΚΚΕ τις θέσεις και τις τοποθετήσεις του.

Ο δρόμος για το λαό είναι η συσπείρωση στα συνδικάτα, στα σωματεία, στις Λαϊκές Επιτροπές. Το δρόμο δείχνουν οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις και οι παρεμβάσεις που έχουν προηγηθεί, απαιτώντας την ανάκτηση όλων όσα έχασαν οι εργαζόμενοι τα προηγούμενα χρόνια, χωρίς εκπτώσεις και κάλπικες υποσχετικές, το ξήλωμα όλου του αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου, τη διεκδίκηση των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών, τη διεκδίκηση μιας ζωής με βάση τις δυνατότητες της εποχής, την απόρριψη του συμβιβασμού για μια ζωή με ψίχουλα.

Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες δεν θα κουραστούμε να ενημερώνουμε, να διαφωτίζουμε, να εξηγούμε, να παλεύουμε, να αντιστεκόμαστε, να οργανωνόμαστε.

Με μεγαλύτερο πείσμα να μην τους αφήσουμε να οδηγήσουν το κίνημα, το λαό, τη νεολαία, σε νέα κατρακύλα, να ματώνει εσαεί».

***

-- Με βάση όσα συζητήσατε και στην πρόσφατη Συνδιάσκεψη της Κομματικής Οργάνωσης, σε ποιους τομείς εντοπίζονται οι κύριοι σχεδιασμοί του κεφαλαίου στην περιοχή και πώς επιδρούν αυτοί στα εργατικά - λαϊκά στρώματα;

-- Οι νέοι οδικοί άξονες που διατρέχουν την Πελοπόννησο, η αναβάθμιση αεροδρομίων - κυρίως αυτού της Καλαμάτας - και οι συζητήσεις για τη βελτίωση των λιμανιών αποτελούν έργα υποδομής για ανάπτυξη της κερδοφορίας του κεφαλαίου που δραστηριοποιείται στην περιοχή.

Ο κλάδος του Τουρισμού ξεχωρίζει. Τεράστιες μονάδες με χιλιάδες εργαζόμενους ήδη λειτουργούν, ενώ άλλες κατασκευάζονται τώρα, καθιστώντας τα παράλια της Μεσσηνίας, της Αργολίδας και της Κορινθίας πόλους έντονης τουριστικής δραστηριότητας. Τα μονοπώλια και οι όμιλοι που επενδύουν, αξιοποιούν παχυλές επιδοτήσεις με «ζεστό» κρατικό χρήμα και την πάμφθηνη εργατική δύναμη που εξασφάλισαν με την πολιτική τους όλες οι αστικές κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων.

Από συγκέντρωση του ΚΚΕ στην Καλαμάτα ενάντια στη νέα αντιλαϊκή συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές

Στην Κεντρική Πελοπόννησο κύριο ρόλο διαδραματίζει το ενεργειακό κέντρο της Μεγαλόπολης, ο μεγαλύτερος εργασιακός χώρος της Πελοποννήσου, ενώ στην περιοχή της Κορινθίας λόγω και της γειτονίας της με την Αθήνα δραστηριοποιούνται μεγάλες βιομηχανίες σε όλους τους στρατηγικούς κλάδους, ξεχωρίζοντας όμως αυτός του Μετάλλου.

Με όλα αυτά δεν ήταν τυχαία η φιλολογία που αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια από αστικούς κύκλους για τους υποτιθέμενους «τυχερούς» κατοίκους της Πελοποννήσου, που ήδη απολαμβάνουν τα καλά της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι η ανεργία τσακίζει κόκαλα, οι μισθοί των εργαζομένων είναι όπως σε όλη την Ελλάδα χαμηλοί, οι μικρομεσαίοι πρώτα απ' όλα στον Τουρισμό βλέπουν την «αντίφαση» από τη μία να ανεβαίνει η τουριστική κίνηση και από την άλλη να μην μπαίνει κανείς στα μαγαζιά τους ή να πέφτει ο τζίρος τους.

-- Από την πλευρά της, ποιες προτεραιότητες βάζει η Κομματική Οργάνωση Πελοποννήσου στην προσπάθεια να συμβάλει στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος;

Ο Ν. Κουτουμάνος

Με βάση και όσα αναφέραμε παραπάνω, λαμβάνουμε υπόψη τις εξελίξεις και τις τάσεις της οικονομίας, τους κλάδους που αναπτύσσονται και τη συγκέντρωση εργαζομένων. Δίνουμε βάρος στον προσανατολισμό όλης της Οργάνωσης και της κομματικής δραστηριότητας στην ανάπτυξη και στο χτίσιμο δεσμών με την εργατική τάξη, με προτεραιότητα τους μεγάλους εργασιακούς χώρους.

-- Ενα ιδιαίτερα σημαντικό κομμάτι στην προσπάθεια για ενίσχυση της κοινωνικής συμμαχίας στην περιοχή περνά μέσα από την παρέμβαση στους αγρότες και τους κτηνοτρόφους. Τι πείρα βγαίνει από τη δουλειά της Οργάνωσης σε αυτήν την κατεύθυνση;

-- Η Πελοπόννησος ήταν από τις περιοχές που χαρακτηρίζονταν τυπικά «αγροτικές». Η επίδραση των κατευθύνσεων του κεφαλαίου μέσω κυβερνήσεων και ΕΕ είχε ως αποτέλεσμα το χτύπημα παραδοσιακών καλλιεργειών, όπως της ελιάς και του ελαιόλαδου, των εσπεριδοειδών, της σταφίδας, που έφτασε κοντά στην εξαφάνιση, του σύκου κ.ά. Βεβαίως, το χτύπημα δεν αφορούσε κυρίως την εγκατάλειψη αλλά τη συγκέντρωση της γης και της παραγωγής. Παρά την επιδίωξη των αστικών δυνάμεων, που είχε αποτέλεσμα τη μείωση της αγροτιάς στην Πελοπόννησο, ακόμα κρατάει ο μικρός πολυκαλλιεργητής αγρότης. Γι' αυτό και δημιουργούνται σωρηδόν ομάδες παραγωγών έτσι ώστε να συγκεντρώνουν παραγωγή άριστης ποιότητας και χαμηλής τιμής για λογαριασμό των εμποροβιομηχάνων.

Τα προηγούμενα χρόνια οι αγώνες της φτωχομεσαίας αγροτιάς έβαλαν τη σφραγίδα τους, αναδεικνύοντας την πραγματική κατεύθυνση της ΚΑΠ, ακόμα και καθυστερώντας το μαζικό ξεκλήρισμα.

Η εμπειρία της ΚΟ επιβεβαιώνει πως η έντονη και πολυδιάστατη αυτοτελής κομματική δουλειά στις αγροτικές περιοχές είναι αναντικατάστατη. Οι φτωχοί αγρότες, ακόμα και οι πολιτικά αντίπαλοι, εμπιστεύονται το ΚΚΕ αφού τόσα χρόνια τους έλεγε την αλήθεια. Η έντονη αυτοτελής πολιτική δράση αποτελεί το φάρο για να μη χάνουν οι πρωτοπόροι αγρότες το δρόμο, να μην αποπροσανατολίζονται από τις Σειρήνες της υποταγής και του συμβιβασμού με την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ, να αναπτύσσουν κινηματικές δομές και κινητοποιήσεις με σωστό προσανατολισμό.

-- Οι Κομματικές Οργανώσεις στην περιοχή της Πελοποννήσου έχουν μια σημαντική πείρα από τη διοργάνωση δραστηριοτήτων σχετικών με την Ιστορία του Κόμματος και του λαϊκού κινήματος. Τι σχεδιασμός μπαίνει μπροστά στα 100χρονα του ΚΚΕ το 2018;

-- Στην Πελοπόννησο, οι Κομματικές Οργανώσεις εδώ και πάνω από 15 χρόνια έχουν εντάξει στον ετήσιο προγραμματισμό τους την ενασχόληση με την Ιστορία του Κόμματος και του λαϊκού κινήματος. Η Ακροναυπλία και άλλοι δεκάδες τόποι εξορίας και βασανισμού, οι τόποι όπου δημιουργούνταν οι υποδομές της νέας Ελλάδας, όπως το Λαϊκό Διδασκαλείο στην Ανδρίτσαινα, οι βάσεις ανάπτυξης του ΔΣΕ στους ορεινούς όγκους του Ταΰγετου, του Μαινάλου, του Πάρνωνα, οι ανταρτομάνες πόλεις, όπως η Σπάρτη, η Καλαμάτα, η Τρίπολη, η στάση χιλιάδων κομμουνιστών που έδωσαν και τη ζωή τους για μια σοσιαλιστική Ελλάδα, με πρωτοπόρους αυτούς που ήταν στην ηγεσία του Κόμματος στην Πελοπόννησο, που από τον Μπελογιάννη έως το τελευταίο μέλος του Γραφείου Περιοχής σκοτώθηκαν ή εκτελέστηκαν, αποτέλεσαν και αποτελούν πηγή έμπνευσης και οδηγό για την καθημερινή σημερινή πάλη.

Στο επόμενο διάστημα θα γίνει προσπάθεια από την ΚΟ Πελοποννήσου:

• Να αναδειχθεί η αταλάντευτη στάση των κομμουνιστών που εκτελέστηκαν στο στρατοδικείο της Τρίπολης. Αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους τόπους θυσίας, αφού τουλάχιστον 250 σύντροφοί μας εκτελέστηκαν την περίοδο '46 - '49.
• Να αναδειχθεί επίσης η - άγνωστη σε πολύ κόσμο - Ιστορία του αγροτικού κινήματος, στη Δυτική (κυρίως) Πελοπόννησο τη 10ετία του '30, με σημαντικό σταθμό το ένοπλο σταφιδικό κίνημα το 1935 στην Πύλο, όπου οι αγρότες κατέλαβαν την πόλη.
• Να σταθούμε και να αναδείξουμε τη διαπάλη με τις αστικές δυνάμεις τη δεκαετία του '40 ιδιαίτερα την περίοδο της Κατοχής.
• Να τιμήσουμε την 3η μεραρχία του ΔΣΕ που έδρασε στην Πελοπόννησο, οι αγώνες του οποίου καθιστούν την περιοχή μας ένα τεράστιο μνημείο - παρακαταθήκη για τη δική μας αλλά και τις επόμενες γενιές.
• Να αναδείξουμε πιο σύγχρονες ταξικές συγκρούσεις, όπως οι μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις της 10ετίας του '80 στη ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη, οι μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια στο κλείσιμο των εργοστασίων ιματισμού στην Καλαμάτα, αναδεικνύοντας ότι τα εργοστάσια τα ανοίγουν και τα κλείνουν οι καπιταλιστές ανάλογα με το συμφέρον τους και όχι οι αγώνες των εργατών.

Οι εκθέσεις στα Δημαρχεία του Χαϊδαρίου (Στρ. Καραϊσκάκη 138, απέναντι από το «Παλατάκι») και της Καισαριανής (Βρυούλων 125 και Κλαζομενών) θα λειτουργούν μέχρι την Κυριακή 10 Μάη.

• Ημέρες και ώρες λειτουργίας: Καθημερινά, 10.00 - 13.00 και 18.00 - 21.30.
• Και στις δύο εκθέσεις υπάρχουν ξεναγοί.
• Υπάρχει, επίσης, η δυνατότητα για τις Οργανώσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ οργανωμένης περιήγησης στην έκθεση, διοργάνωσης συζητήσεων, προβολών κλπ.

Φωτογραφικό υλικό από την έκθεση στην Καισαριανή

Στο άνοιγμα και των δύο εκθέσεων παρευρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Δημήτρη Κουτσούμπα, ο οποίος, προσερχόμενος στην έκθεση του Χαϊδαρίου, δήλωσε: «Εγκαινιάζουμε σήμερα την έκθεση της ΚΕ για την Αντιφασιστική Νίκη, όχι μόνο σαν ελάχιστο φόρο τιμής στους αγωνιστές, τους ήρωες του αντιφασιστικού αγώνα, αλλά κυρίως για να γίνει το έναυσμα να αναπτυχθεί η συζήτηση μέσα στο λαό μας, ιδιαίτερα στις νέες ηλικίες.

Να έρθουν σ' αυτήν την έκθεση μαζικά σχολεία, μαθητές, φοιτητές, σπουδαστές, εργαζόμενοι, νέοι, διότι περιέχει πλούσιο αρχειακό υλικό από παράνομες προκηρύξεις, εφημερίδες, περιέχει φωτογραφικό υλικό του αγώνα και βεβαίως έργα σπουδαία. Εργα τέχνης αντιστασιακών, που δημιούργησαν για αυτή τη μεγάλη ιστορική νίκη, την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους».

Ο Δ. Κουτσούμπας μπροστά σε μία από τις προθήκες αρχειακού υλικού στην Καισαριανή

«Εδώ η Ιστορία ζωντανεύει, οι εικόνες παίρνουν χρώμα και "μιλάνε", αποτυπώνουν το μεγαλείο της δράσης του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και άλλων οργανώσεων της Αντίστασης. Αποτυπώνουν το μέγεθος της προσφοράς και της θυσίας της Σοβιετικής Ενωσης. Δείχνουν τον ανυπέρβλητο ηρωισμό, το μέγεθος της δράσης και των δεσμών, δεσμών αίματος που εδώ και 96 χρόνια οικοδομεί το ΚΚΕ με το λαό μας.

Εδώ η αλήθεια δίνεται με ντοκουμέντα και με αποδείξεις!

Καλούμε ακόμα όλους εκείνους που θέλουν και αναζητούν να μάθουν την ιστορική αλήθεια για την αντιφασιστική πάλη των λαών, τα πραγματικά γεγονότα και τις αιτίες που οδήγησαν στους παγκόσμιους και τους τοπικούς πολέμους, στην άνοδο του φασισμού - ναζισμού να επισκεφθούν τις Εκθέσεις του Κόμματος σε Χαϊδάρι και Καισαριανή».

Να σημειωθεί ότι στο Χαϊδάρι φιλοξενούνται για πρώτη φορά φωτογραφίες απ' τη συλλογή του Κώστα Μπαλάφα. Σπάνια ντοκουμέντα από την περιοχή της Ηπείρου που δρούσε το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ, η ΕΠΟΝ. Είναι χαρακτηριστική η φωτογραφία από χωριό της Ηπείρου, το 1943, που αποτυπώνει σε μια μάντρα γραμμένο το ΕΑΜίτικο σύνθημα - υπενθύμιση: «Αλτ! Τι έκανες σήμερα πατριώτη για τον αγώνα;».

Από τη συγκέντρωση στα εγκαίνια της έκθεσης στο Χαϊδάρι

Ξεχωριστή ενότητα είναι τα έργα Τέχνης. Εργα μεγάλων εικαστικών μας, που εμπνεύστηκαν από την πάλη του ΚΚΕ, την αντίσταση του λαού μας. Παρουσιάζονται έργα των Γ. Οικονομίδη, Δ. Μεγαλίδη, Η. Φέρτη, Α. Τάσσου. Ξεχωριστά χρειάζεται να αναφερθεί το έργο της εικαστικού Θ. Μπρη. Παραχωρήθηκε στην έκθεση από το δήμο Χαϊδαρίου και απεικονίζει το φοβερό Στρατόπεδο του Χαϊδαρίου.

Συγκλονιστικό είναι το αρχειακό υλικό που φυλάσσεται μέσα σε προθήκες. Χειρόγραφες εφημερίδες εξορίστων, φύλλα του «Ριζοσπάστη» κι άλλων κομματικών εντύπων, πριν και κατά τη διάρκεια του πολέμου από διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Προκηρύξεις, έντυπα των ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ. Στην έκθεση ξεχωρίζουν, μεταξύ άλλων, η ιστορική ανασκόπηση του Κώστα Θέου για το εργατικό κίνημα της Κατοχής, έντυπα από αντιφασίστες φαντάρους κι αξιωματικούς του στρατού της Μέσης Ανατολής, που στιγματίζουν τη στάση της εξόριστης αστικής κυβέρνησης. Ξεχωριστό κομμάτι της έκθεσης αποτελούν έντυπα που καταδείχνουν τον αντικομμουνισμό που καλλιεργούταν από τις κατοχικές αρχές και το ελληνικό κράτος.

Στην Καισαριανή, χαιρετισμό απηύθυνε ο δήμαρχος της πόλης Ηλίας Σταμέλος, ενώ στην ομιλία του ο Κώστας Θυμιανός, Γραμματέας της ΤΕ Ανατολικών Συνοικιών της ΚΟ Αττικής, μεταξύ άλλων, τόνισε:

«Το αρχειακό υλικό δίνει αποδείξεις ότι όταν η εργατική τάξη και λαός χειραφετηθούν, οργανωθούν και παλέψουν αποφασιστικά για το δίκιο τους, δεν υπάρχει δύναμη που να μπορεί να τους υποτάξει. Οτι ο συνειδητοποιημένος λαός όλα τα μπορεί.

(...) Πρωτοβουλίες όπως αυτή η έκθεση, με αυθεντικά - πρωτότυπα ντοκουμέντα μιας από τις κορυφαίες στιγμές της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, δεν αποτελεί μόνο μια εκδήλωση οφειλόμενης τιμής, και γνωριμίας με την Ιστορία. Αποτελεί μια αφορμή για τη μελέτη των συμπερασμάτων που θεμελιώνουν το Πρόγραμμα του ΚΚΕ, τους σκοπούς της πάλης του.

Ο πρωταγωνιστικός ρόλος των λαϊκών μαζών, με ηγέτιδα δύναμη την εργατική τάξη, ο ρόλος του Κομμουνιστικού Κόμματος ως επαναστατικής εργατικής πρωτοπορίας αποτελούν ένα τεράστιο ιστορικό δίδαγμα για το παρόν και το μέλλον του επαναστατικού κινήματος».

Και στην Καισαριανή, οι ενότητες είναι παρόμοιες με αυτές του Χαϊδρίου, αλλά με διαφορετικό υλικό. Εδώ έγινε προσπάθεια να εκτεθούν και έντυπα πιο συγκεκριμένα για την Καισαριανή, τις Ανατολικές Συνοικίες.

Στα έργα Τέχνης, ξεχωρίζει ο πίνακας από την Απελευθέρωση του Α. Τάσσου, που αποτυπώνει το συγκροτημένο μπλοκ του ΕΑΜ Καισαριανής, όπως και ο πίνακας του ηθοποιού Μίμη Φωτόπουλου, που απεικονίζει τον πρωτοκαπετάνιο του ΕΛΑΣ Αρη Βελουχιώτη και είχε δωρίσει στο Κόμμα.

Στην Καισαριανή, το φωτογραφικό υλικό είναι από τις συλλογές των Σπύρου Μελετζή και Ντμίτρι Κέσελ. Εκτίθενται προκηρύξεις και έντυπα από τις περιοχές της Ελεύθερης Ελλάδας. Σε ξεχωριστή προθήκη με τίτλο «Η γνώση είναι δύναμη» εκτίθενται εκδόσεις της εποχής. Το ενδιαφέρον των επισκεπτών της έκθεσης τράβηξε ιδιαίτερα η εφημερίδα τοίχου με ονόματα κομμουνιστών που εκτελέστηκαν στην Εύβοια ως αντίποινα για επιθέσεις σε Γερμανούς στρατιώτες και Ελληνες χωροφύλακες. Αναφέρονται τα ονόματά τους και δίπλα οι κατηγορίες τους... «επικίνδυνος κομμουνιστής», «σύνδεσμος», «αντάρτης», «κομμουνίστρια ενδεδυμένη ανδρικά».

Και στις δύο εκθέσεις εκτίθενται οπλοπολυβόλα του αγώνα, θήκες μεταφοράς χαρτών κι εγγράφων.

Στους χώρους, υπάρχουν εκθέσεις βιβλίου της «Σύγχρονης Εποχής» και προβάλλεται βίντεο του Τμήματος Προπαγάνδας της ΚΕ του ΚΚΕ, βασισμένο στη Διακήρυξη της ΚΕ.

Από την εκδήλωση για τον Χρήστο Καρανταή

Στην εκδήλωση απαγγέλθηκαν, μεταξύ άλλων, ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου, του Τάσου Λειβαδίτη και του Ναζίμ Χικμέτ και αποσπάσματα της απολογίας του Χρήστου Καρανταή.

Στην ομιλία του ο Αντρέας Κοκοσάλης, μέλος του Γραφείου Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ, μεταξύ άλλων, τόνισε: «Σήμερα, η γνώση της Ιστορίας του επαναστατικού κινήματος στη χώρα μας, της αλύγιστης στάσης χιλιάδων μελών και στελεχών του ΚΚΕ απέναντι στον ταξικό εχθρό, αποτελεί πηγή επίκαιρων διδαγμάτων για τη σκληρότητα της ταξικής πάλης και την ανάγκη αταλάντευτης στάσης των κομμουνιστών. Ιδιαίτερα στις συνθήκες της παρατεταμένης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, των μειωμένων απαιτήσεων, της υποχώρησης του εργατικού κινήματος, που ενισχύονται και από τον πρόσθετο παράγοντα, της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά και της μόνιμης επιδίωξης της αστικής τάξης να βάλει το ΚΚΕ στο χέρι.

Η επόμενη τετραετία, πλησιάζοντας δηλαδή στη συμπλήρωση των 100 χρόνων ζωής και δράσης του Κόμματός μας, του ηρωικού ΚΚΕ, μπορεί να σημάνει ένα άλμα στους στόχους που θέτουμε.

Γιατί η ίδια η εργατική τάξη έχει ανάγκη σήμερα την ανασύνταξη, την αναζωογόνηση του κινήματός της για να γίνει πιο ικανή στη διεξαγωγή της πάλης ενάντια στους σχεδιασμούς του κεφαλαίου».

Αμέσως μετά πραγματοποιήθηκε πορεία στους κεντρικούς δρόμους της Αλικαρνασσού με κατεύθυνση τις φυλακές Αλικαρνασσού και την τιμητική πλακέτα για τους εκτελεσμένους πολιτικούς κρατούμενους των φυλακών, όπου κατατέθηκαν στεφάνια εκ μέρους του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.

Ο Ναπολέων Σουκατζίδης

Τέτοιες μέρες θυμόμαστε τα λόγια του προλετάριου ποιητή Φώτη Αγγουλέ που, απ' τις φυλακές της Κέρκυρας, μηνούσε: «Μην καρτεράτε να λυγίσουμε,/ μήτε για μια στιγμή/ μηδ' όσο στην κακοκαιρία / λυγάει το κυπαρίσσι / έχουμε τη ζωή πολύ / παρά πολύ αγαπήσει».

Ενας τέτοιος άνθρωπος ήταν ο κομμουνιστής Ναπολέων Σουκατζίδης, ένας από τους 200 εκτελεσμένους στην Καισαριανή την Πρωτομαγιά του '44, και τον οποίο θα τιμήσει σήμερα στο Αρκαλοχώρι (στις 10.00, στην κεντρική πλατεία) η ΤΟ Ηρακλείου του ΚΚΕ στο πλαίσιο των εκδηλώσεών της για τους αλύγιστους της ταξικής πάλης.

Στην εκδήλωση θα μιλήσει ο Δημόκριτος Σαλούστρος, μέλος της ΤΕ Ηρακλείου του ΚΚΕ.

Πολύπλευρη προσωπικότητα ο Ναπολέων Σουκατζίδης, σύνδεσε από νωρίς τη μοίρα του με το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Μέλος της ΟΚΝΕ από το 1927, γλωσσομαθής (από 19 χρόνων μιλούσε και έγραφε έξι γλώσσες), παρότι σπούδασε Οικονομικά, ανέπτυξε δράση και στο χώρο του πολιτισμού (είχε οργανώσει μια φιλολογική συντροφιά στην οποία μετείχε και η σπουδαία δασκάλα και λαογράφος της Κρήτης, Μαρία Λιουδάκη). Δημοσίευσε επιφυλλίδες «με χαρακτήρα μικρού δοκιμίου σε εκλαϊκευτική μορφή» και χρονογραφήματα. Οπως έχει πει η Μ. Λιουδάκη, που κατέγραψε χιλιάδες μαντινάδες, παραμύθια, μοιρολόγια, γνωμικά, γλωσσοδέτες και όλα τα έθιμα του κρητικού λαού, συμπαραστάτης στο λαογραφικό έργο της ήταν ο αγωνιστής Ναπολέων Σουκατζίδης, που είχε αρραβωνιαστεί την αδελφή της Χαρά. Πλήθος μαντινάδες και άλλο υλικό αποθησαύρισε ο ίδιος.

«Ο χορός του Σουκατζίδη», έργο του Βάλια Σεμερτζίδη (παραλλαγή του 1966)

Το 1934 ιδρύεται και επίσημα το Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου. Το δίμηνο Νοέμβρη - Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου ξεσπά η απεργία των υποδηματεργατών. Συλλαμβάνονται πέντε δυναμικότατα στελέχη, κομμουνιστές, οι οποίοι συνεχίζουν τον αγώνα τους με πολυήμερη απεργία πείνας στην απομόνωση. Στις 25/7/1935 αποφασίζεται πανεργατική απεργία.

Στις 4/8, το σταφιδεργατικό πρόβλημα οξύνθηκε και σημειώθηκαν αιματηρές συγκρούσεις εργατών και ενόπλων της Χωροφυλακής και του Στρατού. Μέχρι να 'ρθουν ενισχύσεις, οι απεργοί γίνονται κύριοι της κατάστασης. Στις συμπλοκές, ο Στρατός χρησιμοποίησε και πολυβόλα, δολοφονώντας τρεις εργάτες και τραυματίζοντας 15. Το επόμενο πρωί έγινε μάχη μιας ώρας με την Αστυνομία και το Στρατό από την πλατεία Αγίου Μηνά μέχρι το «Μεϊντάνι». Αλλοι τρεις εργάτες δολοφονήθηκαν και τραυματίστηκαν δέκα. Μπροστά στην αποφασιστικότητα των εργαζομένων, στις 6/8 ο επιθεωρητής εργατικών διαφορών και οι εκπρόσωποι των Σωματείων συμφώνησαν σε 10 ζητήματα, ένα από τα οποία ήταν η προμήθεια βιβλιαρίων Υγείας σε όλους τους εργάτες. Για τους σταφιδεργάτες οι σταφιδοεξαγωγείς αποδέχτηκαν αυξήσεις 15% για τους εργάτες και τις εργάτριες, ακόμη και για τις υπερωρίες, τη νυχτερινή εργασία, τις Κυριακές και τις γιορτές.

Τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης το '36 ώθησαν στην πανελλαδική απεργία στις 13 του Μάη. Το τότε Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου (ΕΚΗ), μεταξύ άλλων, προβάλλει το αίτημα για ελεύθερη διακίνηση και κυκλοφορία του «Ριζοσπάστη». Το κράτος, βλέποντας τη δύναμη του λαϊκού κινήματος, θορυβήθηκε και το κατέστειλε βίαια. Διασπά και αποδυναμώνει το ΕΚΗ, προχωρώντας στην απόσχιση των συντηρητικών εργατών και στην ίδρυση του Εργατικού Κέντρου Συντηρητικών. Προχωρεί σε αθρόους εκτοπισμούς δημοκρατικών και κομμουνιστών. Στις 16-6-1936, ιδρύεται ο «Εθνικός και Κοινωνικός Σύνδεσμος Ηρακλείου» για τη «διά παντός νομίμου μέσου προστασία του υπάρχοντος αστικού συστήματος». Ενώ προηγούμενα, στις 13-6-1936, η Ασφάλεια συνέλαβε 5 κομμουνιστές προέδρους Σωματείων και στελέχη του ΕΚΗ και τους εκτόπισε στον Αϊ - Στράτη. Ανάμεσά τους ο Ναπολέων Σουκατζίδης, πρόεδρος του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων, που δεν ξαναγύρισε ποτέ, αλλά ακολούθησε το δρόμο της θυσίας.

Ιδιαίτερος σταθμός στη ζωή του Ν. Σουκατζίδη είναι η φυλάκισή του στην Ακροναυπλία. Μνημειώδη έμειναν τα μαθήματα που παρέδιδε, αλλά και παρακολουθούσε. Ο Ναπολέων έζησε εντατικά την πνευματική ζωή της Ακροναυπλίας. Οσο υπήρχαν βιβλία, μελετούσε ιστορία, λογοτεχνία, λαογραφία, ξένες γλώσσες. Εμαθε τέλεια τα Γερμανικά, τα Γαλλικά, τα Αγγλικά, τα Ρωσικά, τα Τουρκικά. Δίδασκε τη μέρα στους συντρόφους του - εργάτες και αγρότες - Ελληνικά, Ιστορία, ξένες γλώσσες και το βράδυ στο μισοσκόταδο, σε μια γωνιά του μεγάλου θαλάμου, τσίτωνε το αυτί του να μη χάσει λέξη από το μάθημα του μεγάλου δασκάλου του, του Δημήτρη Γληνού.

Ακολουθεί το Χαϊδάρι, όπου παραδόθηκε στους Γερμανούς ως κρατούμενος της Ακροναυπλίας. Η ηρωική πράξη που συνδέεται με το όνομα του Ν. Σουκατζίδη αφορά στο γεγονός πως, όντας διερμηνέας, αρχικά των Ιταλών και αργότερα των Γερμανών, όταν ο Γερμανός διοικητής τού πρότεινε να βγει από τη λίστα των μελλοθανάτων και να τουφεκιστεί άλλος στη θέση του, το αρνήθηκε πεισματικά. Εκτελέστηκε την Πρωτομαγιά του 1944, μαζί με τους 200 της Καισαριανής. Στο τελευταίο γράμμα του προς τον πατέρα του, έγραφε: «Πατερούλη, πάω για εκτέλεση. Να 'σαι περήφανος για το μονάκριβο γιο σου. Ν' αγαπάς και να λατρεύεις την κορούλα σου και την αδελφούλα μου. Κι οι δυο μεγάλοι άνθρωποι. Γεια, γεια πατερούλη. Ναπολέων».