• ΣΕΒ: Νέος πρόεδρος, παλιές αξιώσεις και ικανοποίηση από την «ευρεία συναίνεση»
• ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ: Οι προτεραιότητες των κεφαλαιοκρατών στις «πράσινες» μπίζνες
• ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ SIPRI: Οι πυρηνικές δυνάμεις εκσυγχρονίζουν το οπλοστάσιό τους

INTIME NEWS

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρόεδρος του ΣΕΒ δεν επέμεινε απλά σε μέτρα που θα έχουν ως αποτέλεσμα τη χειροτέρευση των όρων δουλειάς (ένταση της «ευελιξίας» κ.λπ.), αλλά σε όλο το πλέγμα μεταρρυθμίσεων για την προώθηση των επενδύσεων, που διαμορφώνουν μια ασφυκτική καθημερινότητα για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα. Ηταν άλλωστε σαφής όταν ζήτησε προσήλωση στις «πολυσυζητημένες μεταρρυθμίσεις» διευκόλυνσης της επιχειρηματικής δράσης («μείωση της γραφειοκρατίας» τις ονομάζουν οι βιομήχανοι), πολλές από τις οποίες ψηφίστηκαν με τον πρόσφατο περιβαλλοντοκτόνο νόμο της ΝΔ και δίνουν το ελεύθερο στο κεφάλαιο να ξεσαλώνει σε βάρος του φυσικού περιβάλλοντος.

Μεταφέροντας την ανησυχία της αστικής τάξης για το γεγονός ότι «η κοινωνία συχνά δεν αγκαλιάζει, δεν εμπιστεύεται την επιχειρηματικότητα», ανέδειξε ως μία από τις προτεραιότητες το «χτίσιμο μιας νέας σχέσης εμπιστοσύνης ανάμεσα στις επιχειρήσεις και την κοινωνία». Ο δρόμος για να αναδειχθεί η «συμβολή των επιχειρήσεων στο κοινό καλό» περνάει, σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΕΒ, και μέσα από το «να γίνει μόδα η επιχειρηματικότητα στη νεολαία, να παντρευτεί με το εκπαιδευτικό μας σύστημα». Προφανώς η εργοδοσία διαπιστώνει ότι το αφήγημα «όλοι μια οικογένεια είμαστε», που διακινεί στους χώρους δουλειάς, «σκοντάφτει» τόσο στο τσάκισμα των εργασιακών σχέσεων όσο και στην πραγματικότητα που βιώνουν χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά εκεί που οι «δυναμικοί κλάδοι» αναπτύσσουν την επιχειρηματική τους δράση: Στις γειτονιές της Δυτικής Αττικής, του Θριασίου και της Δυτικής Θεσσαλονίκης, που μετατρέπονται σε θαλάμους αερίων από τη ρυπογόνα και άναρχη βιομηχανική δραστηριότητα, την καύση και το θάψιμο σκουπιδιών, την μπόχα που αναδίδει η καπιταλιστική ανάπτυξη στις γειτονιές του Πειραιά, που υποφέρουν από τα καζάνια, στα κατεστραμμένα βουνά και δάση που παραδίδονται στα μονοπώλια των ΑΠΕ, αλλά και στα εργοστάσια - κρεματόρια που «παράγουν» δεκάδες νεκρούς και σακατεμένους από τα εργατικά «ατυχήματα».

Ο νέος πρόεδρος του ΣΕΒ, Δ. Παπαλεξόπουλος, ξεκαθάρισε ότι στις άμεσες προτεραιότητες του Συνδέσμου είναι καταρχάς «η αύξηση του ειδικού βάρους της βιομηχανίας στο σύνολο της οικονομίας», στόχος που όπως είπε περνά μέσα από την ενίσχυση και αύξηση της συμμετοχής του ελληνικού κεφαλαίου στην «ψηφιακή επανάσταση», με ανάλογη προσαρμογή και ενίσχυση των δεξιοτήτων των εργαζομένων και φυσικά την «πράσινη ανάπτυξη». Ισχυρίστηκε ότι μια «στροφή στη μεταποίηση» θα δημιουργήσει «550.000 νέες, καλά αμειβόμενες και σταθερές θέσεις εργασίας», την ίδια στιγμή που οι εργολαβικοί εργαζόμενοι στη βιομηχανία όλο και πληθαίνουν, οι συμβασιούχοι σε κλάδους όπως η Ενέργεια και οι Μεταφορές πολλαπλασιάζονται, μεγάλα εργοστάσια όπως η «ΣΝΑΪΝΤΕΡ» και η «ΤΕΡΝΑ» κλείνουν πετώντας στο δρόμο εκατοντάδες εργάτες, αφού η εργοδοσία προτιμά να μεταφέρει κεφάλαια σε άλλους τομείς.

Κατά τ' άλλα, η ηγεσία του ΣΕΒ προέβαλε την επέκταση των ιδιωτικοποιήσεων, στο πλαίσιο της αναζήτησης νέων πεδίων κερδοφορίας, και τη διατύπωση μιας συγκροτημένης βιομηχανικής πολιτικής, εξασφάλιση ανταγωνιστικού κόστους Ενέργειας, ενίσχυση επενδύσεων στις κατάλληλες υποδομές από το κράτος κ.ο.κ.

Ενώ, συγκεκριμενοποιώντας τις προτεραιότητες, εστίασε σε επενδύσεις στην «πράσινη ανάπτυξη», στον «ενεργειακό μετασχηματισμό», στην «κυκλική οικονομία», και μέσα από τέτοιες επενδύσεις, με την κατάλληλη πάντα «κρατική στήριξη», να αυξηθεί η συμμετοχή της βιομηχανίας στο ΑΕΠ από 10% σε 15% τα επόμενα δέκα χρόνια. Στο πλαίσιο αυτό, ζήτησε τα οικονομικά μέτρα στήριξης των επιχειρήσεων, πέρα από την ελάχιστη προστασία των οικονομικά αδύναμων (βλ. επιδόματα πτωχοκομείου), να στηρίζουν κατά προτεραιότητα τον «υγιή παραγωγικό ιστό», δηλαδή τις πιο ισχυρές επιχειρήσεις. Και παράλληλα, επιβεβαιώνοντας ότι «ρευστό» στο κεφάλαιο σημαίνει σκληρά μέτρα στο λαό, σημείωσε ότι δεν πρέπει να «φρενάρει» η πολιτική των «μεταρρυθμίσεων», αντίθετα θα πρέπει να επιταχυνθεί. Σπεύδοντας δε να πάρει θέση στο μοίρασμα «ζεστού» χρήματος που έχει προαναγγελθεί από την Κομισιόν στο πλαίσιο του «Ταμείου Ανάκαμψης», επισήμανε την ανάγκη του μεγάλου κεφαλαίου για ενίσχυση των ιδιωτικών επενδύσεων, παράλληλα με την προσέλκυση ξένων επενδύσεων για μια «βιώσιμη ανάπτυξη».

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ δεν παρέλειψε να αναγνωρίσει την προσήλωση των αστικών κομμάτων στη στρατηγική ενίσχυσης του κεφαλαίου. Αλλωστε στην ποδιά των βιομηχάνων «σφάχτηκαν» και φέτος στη Γενική τους Συνέλευση Τσίπρας και Μητσοτάκης, διαγκωνιζόμενοι για το ποιος είναι ο ικανότερος «διευθυντής» των υποθέσεων του κεφαλαίου, για το ποιος μπορεί καλύτερα σε συνθήκες κρίσης να απορροφήσει τα ευρωπαϊκά κονδύλια, που θα πληρώσει μέχρι τελευταίας δεκάρας ο λαός. Εδωσε δε τα εύσημα στον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς όπως είπε «η αντιπολίτευση στάθηκε επάξια στο ύψος των περιστάσεων στην υγειονομική κρίση».

Μιλώντας στη ΓΣ, ο πρωθυπουργός έδωσε πλήρεις διαβεβαιώσεις προς τη νέα ηγεσία του ΣΕΒ ότι η κυβέρνηση θα είναι σταθερά στο πλευρό των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Εκανε μια ανασκόπηση των όσων έχει κάνει μέχρι σήμερα η κυβέρνηση για τη στήριξη των μεγαλοεπιχειρηματιών, την αντιμετώπιση των συνεπειών της πανδημίας αλλά και τα μέτρα που λαμβάνει για την ενίσχυση των επενδύσεων.

Ο Αλ. Τσίπρας, από την πλευρά του, ως «ισχυρό χαρτί» έπαιξε την ικανότητα του κόμματός του να διατηρεί την «κοινωνική συνοχή», δηλαδή την ενσωμάτωση των εργαζομένων, κατηγορώντας ουσιαστικά τη ΝΔ ότι δεν μπορεί να εξασφαλίσει «ειρήνη» για τους βιομηχάνους.

Ετσι, Μητσοτάκης και Τσίπρας παρουσιάστηκαν ο μεν πρώτος ως «τεχνοκράτης manager», ο δε δεύτερος ως «φιλεύσπλαχνος manager», που και οι δύο είναι αποφασισμένοι να στηρίξουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.

Οπως σχολίασε άλλωστε χαρακτηριστικά ο Δ. Παπαλεξόπουλος, είναι «ιδιαίτερα θετικό» το γεγονός ότι «παρά τις όποιες διαφωνίες, υπάρχει ευρεία συναίνεση στο ότι απαιτούνται επενδύσεις με ρίσκο, για να πάει μπροστά ο τόπος (...) Φαίνεται να αναδεικνύεται ένα πιο ελπιδοφόρο μοντέλο αντιπαράθεσης και διαλόγου».

Ο πυρηνικός σταθμός Μπαρακά στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα

Στο κάδρο της «μεγάλης εικόνας» των ενεργειακών ανακατατάξεων και διαφοροποίησης των πηγών Ενέργειας σε παραδοσιακές πετρελαιοπαραγωγές χώρες της Μέσης Ανατολής πρέπει να προστεθούν και τα φιλόδοξα σχέδια διεύρυνσης ή δημιουργίας νέων αστικών, οικιστικών περιοχών, πεδία για νέα κέρδη για τους κεφαλαιοκράτες.

Παράλληλα, η διαρκής εξέλιξη της τεχνολογίας στις μονάδες παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος από ΑΠΕ έχει ήδη μειώσει αρκετά - και αναμένεται να μειώσει περαιτέρω - το κόστος παραγωγής και συντήρησης των μονάδων παραγωγής Ενέργειας μέσω Ανανεώσιμων Πηγών, άρα και την κερδοφορία των ομίλων.

Εκθεση της Διεθνούς Υπηρεσίας Ανανεώσιμης Ενέργειας (IRENA) στις 2/6/20 εκτιμά ότι φθηναίνει σημαντικά η παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος από ΑΠΕ σε σχέση με το κόστος παραγωγής του από πετρέλαιο, λιγνίτη, φυσικό αέριο. Αναφέρει επίσης ότι σήμερα πάνω από το 50% των εγκαταστάσεων παραγωγής Ενέργειας μέσω ΑΠΕ είχαν χαμηλότερο ενεργειακό κόστος. Επισημαίνει επίσης ότι από το 2010 το κόστος παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος μέσω ΑΠΕ μειώθηκε μεταξύ 47% έως 82%. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι και οι εργαζόμενοι ως καταναλωτές ωφελήθηκαν ή θα ωφεληθούν.

Με δεδομένα τα παραπάνω, εντείνονται οι φιλόδοξοι σχεδιασμοί χωρών της περιοχής για την κατασκευή πυρηνικών σταθμών, αχανών φωτοβολταϊκών και αιολικών πάρκων, μολονότι εξακολουθούν να διαθέτουν οι περισσότερες ορισμένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στον κόσμο. Είναι χαρακτηριστικό πως οι επενδύσεις σε φωτοβολταϊκά πάρκα που γίνονται σε χώρες που βρέχονται από την Αραβική Θάλασσα είναι από τις μεγαλύτερες διεθνώς. Το 2019, το 72% των μονάδων παραγωγής Ενέργειας σε χώρες της περιοχής προερχόταν από ΑΠΕ λόγω μείωσης του κατασκευαστικού και λειτουργικού κόστους. Στα μέσα του περασμένου Μάη, το βρετανικό δικηγορικό γραφείο «Ashurst», σε έρευνα που έκανε για τον τομέα των ΑΠΕ στη Μέση Ανατολή, κατέταξε τις χώρες της περιοχής στη δεύτερη θέση διεθνώς όσον αφορά τις «πράσινες» επενδύσεις στην Ενέργεια, μετά τις χώρες της Βόρειας Αμερικής.

Σε ό,τι αφορά την παραγωγή Ενέργειας μέσω πυρηνικών σταθμών, πρωτοπόρο στις χώρες του Κόλπου είναι το Ιράν, που από το 2011 έθεσε σε λειτουργία τον πυρηνικό σταθμό Μπουσέρ 1, σχεδιάζοντας να το επεκτείνει κατασκευάζοντας το Μπουσέρ 2, ώστε να παραχθεί επιπρόσθετα ηλεκτρικό ρεύμα 1,8 GW έως το 2026. Τη σκυτάλη της παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος από πυρηνικούς σταθμούς παρέλαβαν στη συνέχεια τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα...

Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα αποτελούν μία από τις πλέον χαρακτηριστικές περιπτώσεις στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από πυρηνικούς σταθμούς και ηλιακά πάρκα στην ευρύτερη περιοχή του Περσικού Κόλπου. Η χώρα αυτή, από τον Απρίλη του 2008, σχεδίασε μία «εθνική στρατηγική Ενέργειας», προωθώντας έως το 2050 την παραγωγή του 75% του ηλεκτρισμού που χρειάζεται από πυρηνικούς σταθμούς και Ανανεώσιμες Πηγές.

Ο πρώτος αντιδραστήρας από τους συνολικά τέσσερις του πυρηνικού συγκροτήματος «Μπαρακά» (σημαίνει «Ευλογημένος») κατασκευάστηκε από τη νοτιοκορεατική εταιρεία KEPCO στην παραθαλάσσια περιοχή Ντάφρα του Αμπου Ντάμπι. Μετά από αναβολές και πολυετείς καθυστερήσεις, τέθηκε τελικά σε λειτουργία τον περασμένο Μάρτη με σκοπό την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος 1.300 MW. Είναι ο πρώτος πυρηνικός σταθμός παραγωγής Ενέργειας στον αραβικό κόσμο και ο δεύτερος στην περιοχή μετά τον ιρανικό πυρηνικό σταθμό Μπουσέρ. Τη διαχείριση του πυρηνικού συγκροτήματος έχει η εγχώρια κρατική εταιρεία «Emirates Nuclear Energy Corporation» (ENEC), που υποστηρίζει πως έχει πάρει προσήκοντα μέτρα ασφαλείας.

Η διαβεβαίωση αυτή δεν καθησυχάζει γειτονικές χώρες, όπως το Κατάρ, που ανησυχούν για πιθανούς κινδύνους που εγκυμονεί η λειτουργία του πυρηνικού συγκροτήματος για την ασφάλεια και το περιβάλλον. Δεδομένου του γενικότερου κλίματος ρευστότητας και συγκρούσεων στην ευρύτερη περιοχή, Καταριανοί αξιωματούχοι φέρνουν ως παράδειγμα τις επιθέσεις αγνώστων σε διυλιστήρια της Σαουδικής Αραβίας, τον Σεπτέμβρη του 2019, και τον ασίγαστο πόλεμο της Σαουδικής Αραβίας και των συμμάχων της στην Υεμένη. Το υπουργείο Εξωτερικών του Κατάρ πρόσφατα ζήτησε από τη Διεθνή Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας να παρέμβει για να αντιμετωπιστούν οι απειλές από τη λειτουργία του πυρηνικού σταθμού «Μπαρακά» των ΗΑΕ, τονίζοντας πως η λειτουργία του συνιστά «σοβαρή απειλή» για την περιφερειακή σταθερότητα και το περιβάλλον.

Απέναντι σε πιθανούς κινδύνους η κυβέρνηση των ΗΑΕ αντιτάσσει την ανάπτυξη σύγχρονου αντιπυραυλικού συστήματος. Ωστόσο, δεν έχει έως τώρα παρουσιάσει συγκεκριμένα μέτρα ασφαλείας που μπορεί να εφαρμόσει για να αντιμετωπίσει π.χ. μία διαρροή ραδιενέργειας στα νερά του Περσικού Κόλπου, απ' όπου χρωστούν την ύδρευσή τους σχεδόν όλες οι χώρες της περιοχής, μέσω πολλών εργοστασίων αφαλάτωσης.

Στο δρόμο των ΗΑΕ βαδίζουν και άλλες χώρες της περιοχής. Ηδη από τον Δεκέμβρη του 2006, πέντε χώρες - μέλη του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου (GCC), το Κουβέιτ, το Μπαχρέιν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Ομάν και το Κατάρ, είχαν ανακοινώσει την έναρξη μελετών σκοπιμότητας για την ειρηνική χρήση της πυρηνικής ενέργειας.

Η Αίγυπτος σχεδίαζε από το ...1966 την ανέγερση πυρηνικού σταθμού και είχε υπογράψει από το 1983 συμφωνίες με ξένα μονοπώλια όπως οι εταιρείες KWU, «Frama» και «Westinghouse», προωθώντας την ανέγερση πυρηνικού σταθμού στην περιοχή αλ Ντάμπαα της Μεσογείου. Πάγωσε ωστόσο στη συνέχεια κάθε κίνηση μετά το πυρηνικό δυστύχημα στο Τσέρνομπιλ. Τον Απρίλη του 2013 η Αίγυπτος ανέθεσε στη ρωσική εταιρεία «Rosatom» την κατασκευή τεσσάρων μεγάλων πυρηνικών αντιδραστήρων και μονάδων αφαλάτωσης.

Η Σαουδική Αραβία, που σήμερα παράγει το 60% της ηλεκτρικής ενέργειας από φυσικό αέριο, σχεδιάζει να φτιάξει, επίσης, πυρηνικό σταθμό Ενέργειας στην περιοχή Ουμ Χουγιανίτ ή Κχορ Ντουουεχίν, με κοινοπραξία εταιρειών που θα επιλέξει έως το τέλος του 2020. Ενδιαφέρον έχουν εκδηλώσει εταιρείες από Κίνα, Ρωσία, Γαλλία, Ν. Κορέα και ΗΠΑ.

Η Ιορδανία σχεδιάζει να φτιάξει πυρηνικό σταθμό, αναθέτοντας το 2016 μελέτη σκοπιμότητας στη ρωσική «Rosatom». Οι εργασίες αναμένεται να ξεκινήσουν το 2021 και να ολοκληρωθούν το 2024.

Η Τουρκία προωθεί το σχέδιο ανέγερσης πυρηνικού σταθμού στο Ακουγιου με κόστος περίπου 20 δισ. δολάρια έως το 2025, από τη ρωσική «Rosatom». Οι κύριες εργασίες ξεκίνησαν το 2018 και επιδιώκουν την ανέγερση τεσσάρων μονάδων τύπου VVER ισχύος 1.200 MW.

Το ίδιο διάστημα, δίνεται ώθηση και στην παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Πρωτοπόρα είναι και σε αυτήν την περίπτωση τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Η Ηλεκτρική Εταιρεία του Αμπου Ντάμπι στήνει μεθοδικά, εδώ και μερικά χρόνια, το τεράστιο ηλιακό πάρκο σύγχρονων φωτοβολταϊκών συστημάτων με κοινοπραξίες εταιρειών από ΗΠΑ, Σαουδική Αραβία, Ισπανία. Το πρώτο τμήμα του πάρκου ξεκίνησε να λειτουργεί το 2013 παράγοντας ρεύμα 13 MW. Η τρίτη φάση ανάπτυξης του σχεδίου δεν έχει ακόμη ανατεθεί σε κοινοπραξία εταιρειών, κονταροχτυπιούνται όμως μεταξύ άλλων η γαλλική «Total» και η κινεζική «Jinko Solar». Σε κάθε περίπτωση, το πάρκο «Μοχάμεντ Μπιν Ρασίντ» θεωρείται το μεγαλύτερο ηλιακό πάρκο του είδους στον κόσμο, καθώς η Αρχή Ηλεκτρισμού και Υδάτων του Ντουμπάι (DEWA) σχεδιάζει να αυξήσει την παραγωγική ικανότητα στα 5.000 MW (μεγαβάτ) έως το 2030.

Διόλου τυχαία, μία άλλη χώρα της ευρύτερης περιοχής, το Ισραήλ, διαθέτει διεθνώς τον υψηλότερο «ηλιακό πύργο» που κατασκευάστηκε φέτος στην έρημο Νεγκέβ. Το 2030, το ηλιακό πάρκο σχεδιάζεται να καλύπτει επιφάνεια 215 τετραγωνικών χιλιομέτρων ώστε να μειώσει τις εκπομπές CO2 (διοξειδίου του άνθρακα) κατά 6,5 εκατομμύρια τόνους ετησίως. Αλλωστε, πριν λίγες μέρες ο Ισραηλινός υπουργός Ενέργειας, Γιουβάλ Στέινιτζ, ανακοίνωσε ως κεντρικό στόχο της ισραηλινής ενεργειακής πολιτικής να αυξηθεί έως το 2030 στο 30% (από το 17% σήμερα) η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές. Το σχέδιο προωθείται με επενδύσεις αξίας 22 δισ. δολαρίων, στο φόντο παράλληλης αξιοποίησης των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων της ισραηλινής ΑΟΖ και των πιθανών νέων αγωγών (π.χ. «East Med») στην ευρύτερη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου, ενώ δεν πρέπει να αγνοηθεί και η συστηματική καταλήστευση της Παλαιστινιακής γης.

Associated Press

Σε όλες τις διαπραγματεύσεις και τις αμφισβητήσεις συνθηκών για τον έλεγχο εξοπλισμών, πέρα από τις αντιθέσεις με τη Ρωσία, καθρεφτίζεται και η «ανησυχία» των ΗΠΑ για την ανερχόμενη (και στρατιωτικά) Κίνα. «Ανησυχία» που συμμερίζονται όλες οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις αλλά εκφράζεται διαφορετικά, ανάλογα με τις σχέσεις που διατηρούν με την Κίνα, την αλληλεξάρτησή τους, τη θέση τους στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα κ.λπ. Τη στρατιωτική άνοδο της Κίνας υπογράμμισε άλλωστε και η τελευταία Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ, ενώ η Ρωσία έχει καλέσει όλες τις δυνάμεις που συμμετέχουν στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ σε συνομιλίες - μεταξύ άλλων - και για τον έλεγχο των εξοπλισμών.

«Η Κίνα έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι δεν προτίθεται να πάρει μέρος σε τριμερείς διαπραγματεύσεις για τον έλεγχο των όπλων με τις ΗΠΑ και τη Ρωσία. Η θέση αυτή είναι πολύ σαφής».

Αυτή ήταν η πιο πρόσφατη απάντηση, διά στόματος Χούα Τσουνουίνγκ, εκπροσώπου του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών (ΥΠΕΞ), σε ερώτηση για τη συμμετοχή της χώρας της στις προσεχείς συνομιλίες ΗΠΑ και Ρωσίας στη Γενεύη, στις οποίες προσκάλεσαν την Κίνα.

«Οι ΗΠΑ "τραβάνε" την Κίνα στο θέμα για την ανανέωση της Συνθήκης "New START" κάθε φορά που εγείρεται», σχολίασε η Χούα, ενώ, προσπαθώντας να εξηγήσει την άρνηση του Πεκίνου να δεσμευτεί από οποιαδήποτε διαπραγμάτευση ή συνθήκη, επανέλαβε ότι οι ΗΠΑ θέλουν «να εκτρέψουν τις δικές τους ευθύνες».

Μάλιστα, έκρινε κατάλληλη τη στιγμή να υπενθυμίσει ότι τα τελευταία χρόνια οι ΗΠΑ έχουν αποχωρήσει από μια σειρά Συνθηκών - για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, για τα πυρηνικά όπλα μεσαίου βεληνεκούς, για τους «Ανοιχτούς Ουρανούς» κ.ά. Σχολιάζοντας δε τις πιέσεις της αμερικανικής κυβέρνησης να προσέλθει η κινεζική στις διαπραγματεύσεις «δείχνοντας καλή πίστη», υποστήριξε ότι «μοιάζουν εξαιρετικά γελοίες, έως και σουρεαλιστικές...».

Η Κίνα από τη μεριά της αρνείται, με το επιχείρημα ότι το δικό της οπλοστάσιο αναπτύσσεται για «ειρηνικούς σκοπούς», ενώ οι κούρσες εξοπλισμών εντείνονται διεθνώς, με φόντο βαθιές ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ανταγωνισμούς, που και η νέα κρίση οξύνει ακόμα πιο γοργά.

Πάντως η αμερικανική κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι προσέρχεται στις διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία με καλές προθέσεις. Ειδικότερα, ερωτηθείς για το ενδεχόμενο αποχώρησης και από τη «New START», ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου, Ρόμπερτ Ο' Μπράιεν, δήλωσε στο FOX (21/5):

«Οχι, δεν το νομίζω. Συγκεντρώσαμε μια πολύ δυνατή ομάδα διαπραγματεύσεων. Πρόκειται να αρχίσουμε διαπραγματεύσεις με τους Ρώσους, με καλή πίστη, για τον έλεγχο των πυρηνικών όπλων».

Η δε ΕΕ με τη σειρά της κρατά αποστάσεις από τη σκληρή κριτική των ΗΠΑ. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του επικεφαλής Εξωτερικής Πολιτικής Ζοζέπ Μπορέλ, ο οποίος, ενόψει και της Συνόδου Κορυφής ΕΕ - Κίνας, διαβεβαίωσε τον Κινέζο ΥΠΕΞ πως «η Ευρώπη δεν πρόκειται να εμπλακεί σε οποιονδήποτε ψυχρό πόλεμο με την Κίνα». Πάντως, ανέφερε και ότι «έχουμε πλήρη συνείδηση στην Ευρώπη πως η Κίνα αυξάνει τις στρατιωτικές της δαπάνες», ενώ αξίζει να αναφερθεί και το σχόλιό του πάνω στις επισημάνσεις του Πεκίνου ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας για τους εξοπλισμούς του: «Αλλο τι λένε οι Κινέζοι και άλλο τι γνωρίζουμε εμείς ότι ισχύει».

Στο μεταξύ, σύμφωνα με έκθεση που έδωσε την περασμένη βδομάδα στη δημοσιότητα το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών της Στοκχόλμης για την Ειρήνη (SIPRI), οι χώρες που διαθέτουν πυρηνικά όπλα εξακολουθούν να εκσυγχρονίζουν το οπλοστάσιό τους, ενώ υπογραμμίζονται οι «ζοφερές προοπτικές» ελέγχου αυτών των οπλοστασίων.

«Η αναστολή του ζωτικής σημασίας διαλόγου μεταξύ της Ρωσίας και των ΗΠΑ» - των οποίων τα οπλοστάσια αποτελούν περισσότερο από το 90% του συνόλου - «ενδέχεται να οδηγήσει σε μια νέα κούρσα πυρηνικών εξοπλισμών», σύμφωνα με τον Σάνον Κάλι, διευθυντή του προγράμματος ελέγχου των πυρηνικών όπλων του SIPRI.

«Οι συζητήσεις για την παράταση της "New START" ή για μια νέα συμφωνία δεν σημείωσαν προόδους το 2019», επισημαίνει η έκθεση. Παράλληλα, οι πυρηνικές δυνάμεις εξακολουθούν να εκσυγχρονίζουν το οπλοστάσιό τους, οι δε Κίνα και Ινδία να το αυξάνουν.

«Η Κίνα βρίσκεται σε διαδικασία εκσυγχρονισμού του πυρηνικού της οπλοστασίου. Για πρώτη φορά αναπτύσσει μια "πυρηνική τριάδα", πυραύλους με πυρηνικές κεφαλές οι οποίοι μπορούν να εκτοξευθούν από τη θάλασσα, από αέρος και με χερσαία μέσα», εξηγεί το SIPRI.

Πάντως, ο αριθμός των πυρηνικών κεφαλών παγκοσμίως σημείωσε μικρή πτώση στη διάρκεια της χρονιάς που πέρασε. Στις αρχές του 2020 οι ΗΠΑ, Ρωσία, Βρετανία, Γαλλία, Κίνα, Ινδία, Πακιστάν, Ισραήλ και Βόρεια Κορέα διέθεταν 13.400 πυρηνικά όπλα, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του SIPRI, δηλαδή 500 λιγότερα σε σχέση με τις αρχές του 2019.

Η μείωση αυτή προέρχεται κυρίως από τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, οι οποίες το 2019 συνέχισαν να τηρούν τις δεσμεύσεις της συμφωνίας και το πυρηνικό τους οπλοστάσιο παρέμεινε κάτω από τα όρια που τίθενται. Ομως, συνεχίζει η έκθεση, οι δύο χώρες «έχουν ξεκινήσει εκτεταμένα και κοστοβόρα προγράμματα για την αντικατάσταση και τον εκσυγχρονισμό των πυρηνικών κεφαλών τους, των πυραυλικών τους συστημάτων και των αεροσκαφών τους που μπορούν να φέρουν πυρηνικά όπλα, καθώς και των εγκαταστάσεων κατασκευής πυρηνικών όπλων».

Ενδεικτικά, όπως ανακοίνωσε την περασμένη βδομάδα το ρωσικό υπουργείο Αμυνας, το πλέον σύγχρονο πυρηνικό υποβρύχιο της Ρωσίας εντάχθηκε και επίσημα στο Πολεμικό Ναυτικό της χώρας. Πρόκειται για το υποβρύχιο «Knyaz Vladimir» (πρίγκιπας Βλαντιμίρ), το οποίο έχει σχεδιαστεί για να μεταφέρει τους διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους «Bulava», με πυρηνική γόμωση. Σύμφωνα με τον αρχηγό του Πολεμικού Ναυτικού της Ρωσίας, ναύαρχο Νικολάι Εφμένοφ, στις 29/10/2019 πραγματοποιήθηκε επιτυχής εκτόξευση του διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου «Bulava», ακολουθώντας τροχιά από τη Λευκή Θάλασσα έως το πεδίο δοκιμών Κούρα στη χερσόνησο Καμτσάτκα.

Επιπλέον, ο Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε την περασμένη βδομάδα ότι η Ρωσία θα είναι σύντομα σε θέση να αντιμετωπίσει υπερηχητικά όπλα που αναπτύσσουν άλλες χώρες και ότι προηγείται των ΗΠΑ στην ανάπτυξη νέου τύπου όπλων. Πέρυσι η Ρωσία ανέπτυξε τους πρώτους της υπερηχητικούς πυραύλους, ενώ το Πεντάγωνο έχει στόχο να αναπτύξει υπερηχητικές δυνατότητες μέσα στο 2020.

«Είναι πολύ πιθανό ότι θα έχουμε τα μέσα να αντιμετωπίσουμε υπερηχητικά όπλα μέχρι την ώρα που οι ηγέτιδες χώρες του κόσμου θα έχουν τέτοια όπλα», είπε ο Ρώσος Πρόεδρος, σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων RIA. Αν και Ρωσία και ΗΠΑ διαθέτουν σε γενικές γραμμές τον ίδιο αριθμό πυρηνικών όπλων, ο Πούτιν είπε πως η Μόσχα προηγείται στην ανάπτυξη προηγμένων όπλων.