Στο σημερινό 4σέλιδο «Εργαζόμενοι και Κοινωνική Συμμαχία» μπορείτε να διαβάσετε τα εξής:

• Ομοσπονδία - Εργατικά Κέντρα - Συνδικάτα: Στη μάχη για την επιτυχία της απεργίας της 1ης Μάη
• Συνδικαλιστική μαφία της ΓΣΕΕ: Απέτυχε η προσπάθειά της για αποκλεισμό της ΔΑΣ από τη διοίκηση της ΓΣΕΕ - Διαβάστε ακόμα μια συνοπτική αναδρομή σε ορισμένα από τα πιο χαρακτηριστικά «κατορθώματα» των εργατοπατέρων τα τελευταία χρόνια
• ΕΕ και Εργασιακά: «Ευρωπαϊκή κανονικότητα» η διαχρονική ένταση της εκμετάλλευσης και το χτύπημα των εργατικών δικαιωμάτων
• Ομοσπονδία Εργαζομένων στο Φάρμακο: Τοποθέτηση για την πραγματική ουσία πίσω από τις εξελίξεις στο Φάρμακο και τη σχετική κοκορομαχία

Πριν από λίγες μέρες, στη Βουλή ψηφίστηκε τροπολογία που αλλάζει τον τρόπο τιμολόγησης των φαρμάκων από το μέσο όρο των τριών χαμηλότερων τιμών στην ΕΕ, στο μέσο όρο των δύο χαμηλότερων τιμών στην Ευρωζώνη, ανεβάζοντας τις τιμές σε περίπου 1.800 κωδικούς φαρμάκων, με το υπουργείο Υγείας να ισχυρίζεται πως αντίστοιχα τόσοι κωδικοί θα μειωθούν και έτσι... «το ισοζύγιο θα είναι αμετάβλητο». Η ανατιμολόγηση θα είναι 10% και θα γίνεται μία φορά το χρόνο, προς τα πάνω ή προς τα κάτω, μέχρι να επιτευχθούν οι μέσοι όροι, ενώ η κατώτατη τιμή των φαρμάκων δεν μπορεί να είναι χαμηλότερη από αυτό που το υπουργείο θα καθορίζει ως «κατώτερο κόστος ημερήσιας θεραπείας». Επίσης, καθορίζεται ως τιμή των γενοσήμων το 65% ή το 75% της τιμής του πρωτότυπου, ενώ αυξάνεται η νοσοκομειακή φαρμακευτική δαπάνη κατά 20 εκατ. ευρώ (στα 550 εκατ. ευρώ από 530).

Η ΝΔ κατηγορεί την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ότι «κάνει δώρο» στις πολυεθνικές εκατοντάδες εκατομμύρια, γιατί ο νέος τρόπος τιμολόγησης θα συμπαρασύρει προς τα πάνω τις τιμές των φαρμάκων σε μια σειρά από χώρες της ΕΕ, αφού η Ελλάδα είναι χώρα αναφοράς. Ο ΣΥΡΙΖΑ, με τη σειρά του, μιλάει για «σκάνδαλο "Novartis"», για «εκτίναξη δαπάνης την περίοδο 2000 - 2009», για «μη είσπραξη 241 εκατ. ευρώ από rebate το διάστημα 2006 - 2010» και πάει λέγοντας...

Αυτό όμως που δεν λέγεται από κανέναν είναι ότι το Φάρμακο είναι εμπόρευμα που παράγεται και διατίθεται από ντόπιους και ξένους μονοπωλιακούς ομίλους και αυτοί είναι που τελικά καθορίζουν, ανάλογα με τα κέρδη τους, αν και πώς το Φάρμακο θα παραχθεί ή θα διατεθεί στον κόσμο που το έχει ανάγκη. Αυτοί οι όμιλοι αποφασίζουν και τι φάρμακο θα παραχθεί.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση αναφοράς της «Goldman Sachs» προς τις φαρμακοβιομηχανίες, θέτοντας σε αυτές το απάνθρωπο, κυνικό και πολύ καπιταλιστικό ερώτημα: «Η μια και έξω θεραπεία των ασθενών (one shot cure) αποτελεί βιώσιμο επιχειρηματικό μοντέλο;»!!! Οι αναλυτές της προειδοποιούν για τον «κίνδυνο» οι νέες γονιδιακές θεραπείες να εξαντλήσουν τις «δεξαμενές» ασθενών, αφού θα τους θεραπεύουν, και τότε θα μειωθεί η «πελατεία» των φαρμακευτικών επιχειρήσεων!

Οι Ελληνες φαρμακοβιομήχανοι ισχυρίζονται ότι οι πολύ χαμηλές τιμές που έχουν επιβληθεί στα φάρμακα που παράγουν (κυρίως γενόσημα), θα καταστήσουν την παραγωγή τους ασύμφορη με αποτέλεσμα να αναγκαστούν να αποσύρουν μια σειρά από φάρμακα, μέχρι και να κλείσουν τις εταιρείες τους. Οι πολυεθνικές, από την άλλη, μιλούν για υπέρογκα clawback που επιβάλλονται στα καινοτόμα φάρμακα, ειδικά αυτά της κατηγορίας 1α (π.χ. αντικαρκινικά φάρμακα), που διατίθενται μέσω νοσοκομείων και φαρμακείων του ΕΟΠΥΥ. Δεν διστάζουν να απειλήσουν με απόσυρση φαρμάκων, αν δεν ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις τους. Η εταιρεία «ΦΑΡΜΑΣΕΡΒ - ΛΙΛΛΥ», μέσω του προέδρου της, Δ. Φιλιώτη, που είναι και πρόεδρος του Φαρμακευτικού Φόρουμ του ΕΒΕΑ, με επιστολή της προς τη διοίκηση του ΕΟΠΥΥ εξέφρασε την αδυναμία της να προμηθεύει τα φαρμακεία του οργανισμού με δύο ογκολογικά φάρμακα της κατηγορίας 1α («Καθημερινή» 8/2/2019), επειδή τα rebate και clawback καθιστούν την παροχή τους ζημιογόνα για την εταιρεία. Αντίστοιχες επιστολές προς τα υπουργεία Οικονομικών και Υγείας απέστειλαν ο Σύνδεσμος Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδας (ΣΦΕΕ) και ο PIF (PhRma Innovation Forum), προειδοποιώντας τόσο για απόσυρση φαρμάκων όσο και για απώλεια θέσεων εργασίας. Αλλωστε, στο πρόσφατο παρελθόν είχαμε παραδείγματα εταιρειών, όπως η «Roche» και η «Novartis», που σταμάτησαν να προμηθεύουν με ογκολογικά φάρμακα τον ΕΟΠΥΥ, ή όπως η NOVO NORDISC, που απέσυρε ινσουλίνες για διαβητικούς, εξαιτίας καθυστέρησης εξόφλησης από τη μεριά του κράτους ή ασύμφορων τιμών.

Ακόμα, όμως, και αν δεν γίνουν πράξη οι απειλές των εταιρειών, αυτό δεν σημαίνει πως δεν συναντάμε έντονα το φαινόμενο των ελλείψεων σε φάρμακα. Και αυτό γιατί ήδη έχουμε κάποιες αποσύρσεις φαρμάκων λόγω ασύμφορης για τις εταιρείες τιμής τους, και από την άλλη έχουμε το φαινόμενο των παράλληλων εξαγωγών. Φάρμακα δηλαδή που αγοράζονται για να εξαχθούν αντί να διατεθούν στην ελληνική αγορά. Ενδεικτικά, ο τζίρος των παράλληλων εξαγωγών το 2018 υπολογίζεται σε 380 εκατ. ευρώ.

Το εμπόρευμα - Φάρμακο είναι «απελευθερωμένο» από περιορισμούς και δεσμεύσεις στην κίνησή του, «ταξιδεύει» εκεί που υπάρχει κέρδος. Αν το απαιτούμενο κέρδος δεν επιτυγχάνεται εδώ, οι επιχειρηματίες θα βγάλουν το εμπόρευμά τους εκτός συνόρων, αδιαφορώντας για τους ασθενείς που μάταια θα ψάχνουν να εκτελέσουν τις συνταγές τους.

Ο νέος νόμος, λοιπόν, έρχεται να εξυπηρετήσει τις απαιτήσεις της φαρμακοβιομηχανίας. Να εξευμενίσει, από τη μια, την «οργή» των εταιρειών και, από την άλλη, να αντιμετωπίσει ζητήματα διάθεσης των φαρμάκων στην ελληνική αγορά. Αυξάνει τις τιμές στα off - patent και γενόσημα φάρμακα, ενώ προσφέρει και 20 εκατ. ευρώ επιπλέον, για να μην πραγματοποιήσουν οι εταιρείες τις απειλές τους.

Ομως, αν οι φαρμακοβιομήχανοι «ασφυκτιούν» από τα 1,426 δισ. ευρώ rebate και clawback που καταβάλλουν (2018), τι συμβαίνει με τους ασθενείς και τους εργαζόμενους στο Φάρμακο;

Η πραγματικότητα δείχνει ότι στη χώρα μας ο ασθενής βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη για να αγοράσει το φάρμακό του. Η ιδιωτική δαπάνη για το Φάρμακο το 2018 έφτασε τα 1,640 δισ. ευρώ. Από αυτά, τα 625 εκατ. αφορούσαν τη συμμετοχή των ασθενών, 115 εκατ. τα φάρμακα που είναι στην αρνητική λίστα, 265 εκατ. τα λεγόμενα ΜΗΣΥΦΑ και, τέλος, 255 εκατ. ευρώ ήταν οι απευθείας αγορές συνταγογραφούμενων φαρμάκων. Συνολικά, δηλαδή, οι ασθενείς στην Ελλάδα πλήρωσαν περίπου 1,26 δισ. ευρώ για τα φάρμακά τους το 2018!

Ο λαός, που υποφέρει από την ανεργία, τους μισθούς και τις συντάξεις πείνας, τη φοροληστεία, πληρώνει χρυσάφι και το φάρμακό του. Γι' αυτό το διαχρονικό σκάνδαλο μάταια ψάχνουμε να ακούσουμε έστω και έναν ψίθυρο από τον ΣΥΡΙΖΑ, τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και τα άλλα αστικά κόμματα.

Οσο για τους εργαζόμενους στο Φάρμακο, αρκεί να πούμε πως από το 2009 βρίσκονται χωρίς κλαδική σύμβαση, απολύονται κατά χιλιάδες (ειδικά οι ιατρικοί επισκέπτες), εργάζονται σε συνθήκες σκληρής εντατικοποίησης, αρκετοί με διευρυμένα ωράρια. Η ενοικιαζόμενη εργασία έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις, ενώ η τρομοκρατία, η πίεση και η ανασφάλεια κυριαρχούν στους χώρους δουλειάς.

Η κόντρα μεταξύ κυβέρνησης, αντιπολίτευσης, βιομηχάνων εξαντλείται σε υποθέσεις «Novartis», rebate και clawback, την ώρα που όλοι μαζί καταδικάζουν τον κόσμο που έχει ανάγκη το φάρμακο, αλλά και τους εργαζόμενους που το παράγουν, στην απελπισία και την αβεβαιότητα.

Αυτό που αποδεικνύεται, λοιπόν, είναι ότι όσο το Φάρμακο είναι στην ιδιοκτησία των επιχειρηματικών ομίλων, οι ανάγκες των εργαζομένων και του λαού μαζί με την Υγεία και την πρόσβαση στις διάφορες θεραπείες έρχονται σε δεύτερη μοίρα μπροστά στα κέρδη.

Επομένως, οι εργαζόμενοι και ο λαός πρέπει να κλείσουμε τα αυτιά μας στις κενές αντιπαραθέσεις, στη σκανδαλολογία που κρύβει τον πραγματικό μας αντίπαλο, τους επιχειρηματικούς ομίλους του Φαρμάκου, οι οποίοι αποφασίζουν τι και με ποιους όρους θα παραχθεί και θα διατεθεί. Πίσω από τη σκανδαλολογία κρύβεται το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα, που κατευθύνεται από την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα και μετατρέπει το Φάρμακο, την Υγεία, όλα τα κοινωνικά αγαθά και τον ίδιο τον άνθρωπο σε εμπόρευμα.

Ο μόνος δρόμος για τους εργαζόμενους και το λαό είναι η οργάνωση της πάλης απέναντι σε όλους αυτούς που τσακίζουν καθημερινά τη ζωή μας. Η μαζική συσπείρωση στα συνδικάτα και στο ταξικό κίνημα, στο ΠΑΜΕ. Για να δώσουμε με αξιώσεις τη μάχη στους χώρους δουλειάς, για να διεκδικήσουμε όλα αυτά που οι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι κυβερνήσεις τους μας έκλεψαν και εξακολουθούν να μας κλέβουν, να παλέψουμε για διεύρυνση των δικαιωμάτων μας, για καλύτερους όρους εργασίας και ζωής, για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, για να βάλουμε μπροστά τις σύγχρονες ανάγκες μας. Για να γίνουμε τελικά εμείς οι κυρίαρχοι του πλούτου που παράγουμε, γιατί μόνο τότε το Φάρμακο θα πάψει να είναι εμπόρευμα και όλα τα κοινωνικά αγαθά θα αντιμετωπίζονται πραγματικά ως τέτοια.

Η πάλη για συνδικάτα εργατών, οργανωτές της πάλης για τις ανάγκες τους, σε αντιπαράθεση με τα κέρδη και την παρέμβαση των εργοδοτών, βρίσκονται στο επίκεντρο της μάχης για την απεργία της Πρωτομαγιάς, με Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και σωματεία να παίρνουν στα χέρια τους την προετοιμασία για την επιτυχία της.

Η απεργιακή συγκέντρωση της Αθήνας θα γίνει στο Σύνταγμα.

Στη Θεσσαλονίκη, παράλληλα με το σχέδιο δράσης για την 1η Μάη, εντείνονται οι προετοιμασίες για την εκδήλωση για τα 20χρονα του ΠΑΜΕ, το Σάββατο 20/4, στις 6.30 μ.μ., στο ΕΚΘ.

Στη Λάρισα το Εργατικό Κέντρο οργανώνει απεργιακή συγκέντρωση στις 10 π.μ., στην κεντρική πλατεία της πόλης.

Στην Κέρκυρα σε Πρωτομαγιάτικη απεργιακή συγκέντρωση, στις 10 π.μ. στο Εργατικό Κέντρο, καλεί ο Κερκυραϊκός Σύνδεσμος Ιδιωτικών Υπαλλήλων.

Οι ναυτεργάτες θα πραγματοποιήσουν 24ωρη πανελλαδική απεργία, σε όλες τις κατηγορίες πλοίων, με απόφαση της ΠΝΟ μετά από πρόταση των ναυτεργατικών σωματείων ΠΕΜΕΝ, «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ», ΠΕΕΜΑΓΕΝ.

Να σημειωθεί επίσης ότι η ΔΑΣ ΟΑΣΑ κατέθεσε πρόταση στο Συνδικάτο Εργαζομένων ΟΑΣΑ, ζητώντας να συγκληθεί το ΔΣ του Σωματείου και να πάρει απόφαση για 24ωρη απεργία την Πρωτομαγιά.

Σήμερα Πέμπτη, το Εργατικό Κέντρο Αγρινίου καλεί σε σύσκεψη τα σωματεία - μέλη του στις 6 μ.μ. με θέματα: Ενημέρωση για τις εξελίξεις στη ΓΣΕΕ και οργάνωση της απεργίας.

Εκδήλωση αφιερωμένη στην Εργατική Πρωτομαγιά οργανώνουν αύριο Παρασκευή, στις 7 μ.μ., στην πλατεία Πρωτομαγιάς στα Πετράλωνα, σωματεία του κλάδου των Τηλεπικοινωνιών. Την πρωτοβουλία έχουν αναλάβει το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής (ΣΕΤΗΠ) Αττικής και τα επιχειρησιακά σωματεία σε «Vodafone» - «360 Connect» και λοιπές θυγατρικές, «Forthnet - Netmed», «Wind» και «e-Value». Η εκδήλωση θα περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, σχετική έκθεση, βιντεοπροβολή για τα 20 χρόνια του ΠΑΜΕ, ομιλία και συναυλία από το συγκρότημα «Οι Υπεραστικοί».

Στο κενό έπεσε η νέα άθλια μεθόδευση της συνδικαλιστικής μαφίας της ΓΣΕΕ με σκοπό να αποκλείσει τη ΔΑΣ από την προσωρινή διοίκηση της Συνομοσπονδίας, η οποία θα έχει την ευθύνη να συγκαλέσει συνέδριο.

Με προσωρινή διαταγή που εξέδωσε χτες το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθήνας (η τακτική δικάσιμος έχει οριστεί για τις 6 Μάη), ορίζεται ως προσωρινή διοίκηση της ΓΣΕΕ η διοίκηση που είχε μέχρι τώρα, στην οποία οι εργαζόμενοι με την ψήφο τους είχαν αναδείξει τη ΔΑΣ δεύτερη δύναμη, με 10 εκλεγμένα μέλη. Πρακτικά η απόφαση απορρίπτει το βασικό αίτημα των διοικήσεων συνδικαλιστικών οργανώσεων που ελέγχουν οι εργατοπατέρες, οι οποίες ζητούσαν να πεταχθεί εκτός η ΔΑΣ.

Από την άλλη, η απόφαση περιλαμβάνει στην προσωρινή διοίκηση και τους «μπροστάρηδες» της συνδικαλιστικής μαφίας (Γ. Παναγόπουλος, Ν. Κιουτσούκης, Θ. Βασιλόπουλος), ακόμα και εργοδότες (Δ. Καραγεωργόπουλος), αυτούς δηλαδή που συνέβαλαν αποφασιστικά με τη στάση τους στην προσπάθεια «νομιμοποίησης» νόθων «αντιπροσώπων» και εργοδοτών.

«Δεν θα τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί. Καλούμε τα Εργατικά Κέντρα, τις Ομοσπονδίες, τα συνδικάτα να συνεχίσουμε τον αγώνα για συνδικάτα εργατών και όχι των εργοδοτών», τονίζει στην ανακοίνωσή της η ΔΑΣ, με την ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ, από την άλλη, να ανακαλύπτει ότι... «το ΠΑΜΕ συνεχίζει με την ίδια αξιόποινη συκοφαντική φρασεολογία», προαναγγέλλοντας ουσιαστικά και νέες πιθανές μηνύσεις σε βάρος συνδικαλιστών, πρόσθετα στη βιομηχανία μηνύσεων που έχουν ήδη στήσει στην προσπάθειά τους να κάμψουν το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Αναλυτικά, στην ανακοίνωσή της η ΔΑΣ σημειώνει τα εξής:

«Απέτυχε η προσπάθεια της πλειοψηφίας της ηγεσίας της ΓΣΕΕ αποκλεισμού της ΔΑΣ - της δεύτερης σε εκλογική δύναμη συνδικαλιστικής παράταξης - από τη διοίκηση της ΓΣΕΕ, προσπάθεια που είχε ξεκινήσει ήδη με τον αποκλεισμό μας από Επιτροπές, όπως του άρθρου 15, τη διοίκηση του ΟΑΕΔ κ.λπ.

Η προσωρινή διαταγή, που δημοσιεύθηκε σήμερα, απορρίπτει το βασικό αίτημα των 61 Εργατοϋπαλληλικών Κέντρων και Ομοσπονδιών να είναι η ΔΑΣ εκτός της διοίκησης της ΓΣΕΕ, με τον ισχυρισμό που προέβαλλαν ότι οι εκπρόσωποι της ΔΑΣ είναι τραμπούκοι, μέλη εγκληματικής οργάνωσης κ.λπ.

Παρ' όλα αυτά, ο διορισμός, στην προσωρινή διοίκηση της ΓΣΕΕ, της συνδικαλιστικής μαφίας, καθώς και εργοδοτών ως εκπροσώπων των εργαζομένων, εγγυάται την προσπάθεια για ένα νέο νόθο συνέδριο.

Δεν αποδεχόμαστε να διορίζουν και να βαφτίζουν καραμπινάτους εργοδότες εκπροσώπους των εργαζομένων.

Με το νέο χρονικό περιθώριο που έχουν, αφού τελειώσουν η τουριστική περίοδος και οι διακοπές τους, θα συνεχίσουν τις διακοπές σε νέα πεντάστερα ξενοδοχεία, επιδιώκοντας την πραγματοποίηση ενός νόθου συνεδρίου.

Τίποτα όμως δεν τελείωσε. Δεν θα τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί.

Καλούμε τα Εργατικά Κέντρα, τις Ομοσπονδίες, τα συνδικάτα να συνεχίσουμε τον αγώνα για συνδικάτα εργατών και όχι των εργοδοτών.

Καλούμε τους εργαζόμενους να δώσουμε μαζική, μαχητική, αποφασιστική απάντηση με την απεργία και τις απεργιακές συγκεντρώσεις της Εργατικής Πρωτομαγιάς σε όλη την Ελλάδα. Να γιορτάσουμε με χιλιάδες εργάτες, γυρνώντας την πλάτη στη συνδικαλιστική μαφία της ΓΣΕΕ. Να τιμήσουμε τους νεκρούς της τάξης μας, τα 100 χρόνια από την ίδρυση της ΓΣΕΕ και τα 133 χρόνια από την αιματοβαμμένη Εργατική Πρωτομαγιά του Σικάγου».

Νέα προσωρινή διαταγή εξέδωσε το Πρωτοδικείο της Κέρκυρας, αυξάνοντας σε έξι τις έδρες της ΔΑΣ και μειώνοντας αντίστοιχα κατά μία τις έδρες της απερχόμενης πλειοψηφίας.

Μετά τη λήξη της θητείας της διοίκησης, το δικαστήριο είχε ορίσει προσωρινή διοίκηση με βάση την προηγούμενη κατανομή των εδρών, κατά τη συνήθη πρακτική. Εξαίρεσε όμως συνταξιούχο που ήταν μέλος της απερχόμενης διοίκησης και ζητούνταν να συμπεριληφθεί και στην προσωρινή διοίκηση, καθώς οι συνταξιούχοι μετέχουν στις διαδικασίες των Εργατικών Κέντρων μόνο με συμβουλευτική ψήφο και δεν μπορούν να εκλέγονται στα όργανά τους. Με δεδομένο μάλιστα ότι η παράταξη του απερχόμενου προέδρου δεν είχε συμπεριλάβει στην αίτησή της άλλο όνομα συνδικαλιστή, το δικαστήριο όρισε διοίκηση με πέντε μέλη από τη ΔΑΣ.

Δυσαρεστημένη από την απόφαση, η παράταξη του πρώην προέδρου απέσυρε την αίτησή της και κατέθεσε νέα αίτηση για προσωρινή διοίκηση. Αποφασίζοντας πλέον πάνω σε αυτή, το δικαστήριο εξαίρεσε για μια ακόμα φορά τη συνταξιούχο, αλλά και έναν ακόμα συνδικαλιστή που είχε οριστεί στην πρώτη προσωρινή διοίκηση και είχε παραιτηθεί αμέσως μόλις αυτή συγκροτήθηκε σε σώμα.

Η εκδίκαση της υπόθεσης έχει οριστεί για τις 19 Μάη, ενώ μετά την έκδοση της απόφασης θα προκηρυχθούν οι αρχαιρεσίες.

Στο μεταξύ, η προσωρινή διοίκηση και τα σωματεία οργανώνουν την απεργία της Πρωτομαγιάς και τη συγκέντρωση που έχουν ανακοινώσει στις 10 π.μ., έξω από το Εργατικό Κέντρο.

Το έγγραφο σύμβασης πρόσληψης, όπου ο «συνδικαλιστής» υπογράφει εκ μέρους της εργοδοσίας...

Συγκεκριμένα, η Γραμματεία του ΠΑΜΕ δίνει στη δημοσιότητα έγγραφο σύμβασης για την πρόσληψη εργαζόμενου, και μάλιστα μέσα από εταιρεία «παροχής ανθρωπίνου δυναμικού», που υπογράφει εκ μέρους της εργοδοσίας ο Τ. Α., «συνδικαλιστής» και στέλεχος της εταιρείας «Σκλαβενίτης».

«Ο πρώην πρόεδρος του επιχειρησιακού σωματείου στον "Σκλαβενίτη", του οποίου το όνομα βρίσκεται παράλληλα και στους ψηφίσαντες στο σωματείο - μηχανισμό των σούπερ μάρκετ στις "εκλογές" το 2017, δηλαδή του εργοδοτικού μηχανισμού που "εξέλεξε δημοκρατικά" 62 αντιπροσώπους στην ΟΙΥΕ και 6 στη ΓΣΕΕ, υπογράφει συμβάσεις εργασίας εκ μέρους της επιχείρησης!», σχολιάζει η Πανελλαδική Γραμματεία.

Το έγγραφο της σύμβασης ανατρέπει τους ισχυρισμούς της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ πως οι καταγγελίες του ΠΑΜΕ για την παρουσία εργοδοτών στις εργατικές οργανώσεις αφορούν τάχα... προϊστάμενους στους πάγκους των τυριών και των αλλαντικών! Τα στελέχη της εργοδοσίας που «συνδικαλίζονται» σε «σωματεία» - μηχανισμούς, δεν... κόβουν σαλάμια, αλλά υπογράφουν εκ μέρους της επιχείρησης συμβάσεις εργαζομένων, «νοικιάζουν» εργαζόμενους από τρίτες εταιρείες.

Η Πανελλαδική Γραμματεία Εμπορίου - Υπηρεσιών του ΠΑΜΕ υπενθυμίζει τη διακήρυξη με την οποία ενημέρωνε τους εργαζόμενους για τη συμμετοχή του ψηφοδελτίου της στις εκλογές του «σωματείου», το φθινόπωρο του 2017: «Πήραμε την απόφαση να συμμετάσχουμε στις εκλογές αυτού του απαράδεκτου μηχανισμού, για να μας δείτε και να σας κοιτάξουμε στα μάτια, να μάθετε ποιοι είμαστε. Για να αποκαλύψουμε εντός των τειχών όλη αυτή τη δυσοσμία που αναδίνεται από τον εργοδοτικό συνδικαλισμό, τις παρατυπίες ανύπαρκτων συλλογικών διαδικασιών που φέρνουν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, τους σχεδιασμούς και την παρέμβαση που επιδιώκουν να κάνουν στο μυαλό και τη συνείδηση των εργαζομένων...», σημείωνε τότε, μεταξύ άλλων.

«Είναι εμφανές πως η διευθύντρια των "Μy Market" που μας καλούσε να χαμογελάμε για 300 ευρώ και ήταν επίσης μέλος του συγκεκριμένου σωματείου - μηχανισμού, δεν ήταν ούτε το μοναδικό ούτε μεμονωμένο περιστατικό!» τονίζει η Πανελλαδική Γραμματεία. «Το συγκεκριμένο σωματείο - μηχανισμός των σούπερ μάρκετ με τα εκατοντάδες διευθυντικά στελέχη, διαμορφώνει συσχετισμούς και εκλέγει αντιπροσώπους που πάνε όλοι στην αγκαλιά της ομάδας Βασιλόπουλου/ΣΥΡΙΖΑ».

Η Γραμματεία του ΠΑΜΕ καλεί τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τους εργαζόμενους στο Εμπόριο, τα σωματεία σε κάθε κλάδο, σε κάθε περιοχή, «να εμφανίσουν σε Γενικές Συνελεύσεις και συνεδριάσεις ΔΣ, όλα τα αποδεικτικά στοιχεία που δείχνουν διευθυντές και μέλη ΔΣ επιχειρήσεων να συμμετέχουν σε εκλογές εργατικών σωματείων, να παρεμβαίνουν με φυσική παρουσία σε αυτές».

«Συνεχίζουμε ακόμα πιο δυναμικά! Η μάχη απέναντι στην εργοδοσία και τη συνδικαλιστική μαφία που την υπηρετεί, βρίσκεται ακόμα στα μισά», αναφέρει.

Οπως ξεκαθαρίζει, η συμμετοχή των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στη διορισμένη διοίκηση της ΟΙΥΕ, που έχει μοναδικό καθήκον την πραγματοποίηση του συνεδρίου, εξασφαλίζει ένα και μόνο πράγμα: «Οτι τίποτα δεν θα μείνει στο σκοτάδι, καμία διαδικασία δεν θα γίνει εν κρυπτώ με μαϊμού εκλογές, με διπλές και τριπλές αίθουσες σε ξενοδοχεία ώστε να στήσουν κάλπες για να εκλεγεί η εργοδοσία, καμία νομιμοποίηση εργοδότη ή νόθου αντιπροσώπου δεν θα γίνει σε κλειστές συνεδριάσεις από τη συνδικαλιστική μαφία. Ο νόθος συσχετισμός που έχει φτιαχτεί και στηρίζεται κατά βάση στην εργοδοσία και σε ανύπαρκτα σωματεία, δεν μπορεί να συνεχίσει να υφίσταται!Συνέδριο θα γίνει και θα είναι των εργατών!».

Οι εργατοπατέρες σε ΓΣΕΕ αλλά και σε μεγάλες συνδικαλιστικές οργανώσεις αναδείχτηκαν στους πιο ένθερμους θιασώτες της «ανταγωνιστικότητας» των επιχειρήσεων, οι καλύτεροι προπαγανδιστές του υπερταξικού μύθου της «εθνικής ανάπτυξης», οι προξενητάδες των «κοινωνικών διαλόγων» και της «κοινωνικής ειρήνης», την ώρα που εντείνεται ο πόλεμος του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του σε βάρος των εργαζομένων. Διαχρονικά έχυναν το δηλητήριο του «ρεαλισμού» με βάση τις «αντοχές της οικονομίας», έχυναν το δηλητήριο της «αναποτελεσματικότητας των αγώνων» στη συνείδηση της εργατικής τάξης και ιδιαίτερα στις νέες γενιές, επιχειρώντας να αφοπλίσουν το εργατικό κίνημα, να υπονομεύσουν σημαντικές μάχες που αναπτύσσονται, παρά την προσπάθειά τους να επιβάλουν «σιγή νεκροταφείου».

Μια συνοπτική ματιά σε χαρακτηριστικά «κατορθώματα» του εργατοπατερισμού όλα τα τελευταία χρόνια είναι χαρακτηριστική, «φωτίζει» την επιδίωξη να παίξουν τον ίδιο αντεργατικό ρόλο και στη φάση της καπιταλιστικής ανάκαμψης, όπως και τη σημασία της μάχης ενάντια στις μεθοδεύσεις τους.

• Η ΓΣΕΕ μέχρι και το 2008, όταν οι ρυθμοί ανάπτυξης της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας τραβούσαν την ανηφόρα, υπέγραφε Εθνικές Γενικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) με αυξήσεις μόλις 0,66 και 0,77 ευρώ τη μέρα. Η ΕΓΣΣΕ της περιόδου 2008 - 2009 χαρακτηρίστηκε από τις τότε συνδικαλιστικές ηγεσίες... «κορυφαία κατάκτηση». Και τότε, δηλαδή, η ΓΣΕΕ έβαζε ως κριτήριο την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και όχι τις ανάγκες των εργαζομένων.
• Επιπλέον, από τότε, οι «ελαστικές» μορφές απασχόλησης έχουν και τη δική της σφραγίδα, είτε μέσα από τη στήριξη των «κοινωνικών διαλόγων», που κατέληξαν σε νόμους αποσάθρωσης των εργασιακών σχέσεων, είτε με απευθείας στήριξη αυτών των νόμων, προβάλλοντας ως πρόσχημα τη θέσπιση «πλαφόν» ως ποσοστό του συνόλου των εργαζομένων.
• Με την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης (2009 - 2010), οι δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού συμπλέουν ανοιχτά με την εργοδοσία, προβάλλουν ως κοινό στόχο «μέσα στη δύσκολη συγκυρία» τη διατήρηση της «αξιοπρέπειας» στις ΣΣΕ, «τη διασφάλιση των δικαιωμάτων που κατοχυρώνουν οι προηγούμενες ΣΣΕ» και «ταυτόχρονη διασφάλιση των θέσεων εργασίας». Ουσιαστικά πρότειναν «μηδενικές αυξήσεις και μηδενικές απολύσεις». Και αυτό έπραξαν, υπογράφοντας ΣΣΕ 3ετούς διάρκειας (2010 - 2012) με μηδενικές αυξήσεις και «παγωμένα» δικαιώματα, αρχής γενομένης από την ΕΓΣΣΕ της ΓΣΕΕ. Ακολούθησαν εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις, αλλά οι ίδιες ηγεσίες εγκατέλειψαν στη μοίρα τους τα εκατομμύρια των ανέργων. Ανάλογες ΣΣΕ υπέγραψαν εκείνη την περίοδο και μια σειρά συνδικαλιστικές οργανώσεις που ελέγχει ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός.
• Από το 2012 και μετά, πρώτη και καλύτερη η ΓΣΕΕ επικύρωσε το νομοθετημένο πια αίσχος με τον βασικό μισθό των 586 και 511 ευρώ μεικτά, μέσα από την ΕΓΣΣΕ που υπέγραψε και ανανεώνει μέχρι σήμερα. Οι δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού έχουν συμβάλει σε μεγάλο βαθμό, όλο αυτό το διάστημα, στην επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων και στη μείωση των μισθών σε πολλές επιχειρήσεις, σε διάφορους κλάδους, με εσωτερικούς κανονισμούς που βαφτίζονται «συμβάσεις», με την υπογραφή επιχειρησιακών συμβάσεων, είτε μέσω Ενώσεων Προσώπων είτε μέσω επιχειρησιακών σωματείων, ακόμα και κλαδικών σωματείων που ελέγχουν.
• Γι' αυτό, την ίδια περίοδο, σε πολιτικό επίπεδο στήριξαν όλες τις κυβερνήσεις, αυτές που έφεραν 3 μνημόνια και εκατοντάδες αντεργατικούς - αντιλαϊκούς νόμους. Από την πρώτη στιγμή στήριξαν την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2009, στη λογική της «κοινής εθνικής προσπάθειας», έστρωσαν από τότε το έδαφος των αντεργατικών νόμων με μυστικές συναντήσεις με τους βιομηχάνους. Αποδέχτηκαν εξαρχής τα βάρβαρα μέτρα ως αναπόφευκτα, στο όνομα της «διάσωσης της χώρας». Ηταν αυτοί που με δηλώσεις τους προωθούσαν τη στήριξη των «υγιών» επιχειρηματιών. Είναι η ίδια η σημερινή ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ που την περίοδο του περιβόητου δημοψηφίσματος του 2015, απέναντι στο διπλό «ΟΧΙ» του ταξικού κινήματος στις προτάσεις της κυβέρνησης και των «θεσμών», φώναζε «ΝΑΙ» στην ΕΕ, «στην ευρωπαϊκή πορεία της πατρίδας μας» και «στο κοινό μας νόμισμα».

Αυτή ακριβώς η στάση τους όλα τα προηγούμενα χρόνια καθόρισε και την ανοιχτή εχθρότητα που επέδειξαν απέναντι στη μεγάλη πρωτοβουλία των 530 συνδικαλιστικών οργανώσεων σε ολόκληρη τη χώρα για την κατάργηση των αντεργατικών νόμων, για την επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ και για όλες τις διεκδικήσεις που πρόβαλαν οι εργαζόμενοι που συσπειρώνονταν σε αυτά τα εκατοντάδες συνδικάτα.

Αλλωστε, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλος, ήταν αυτός που μέσα στο Γενικό Συμβούλιο της Συνομοσπονδίας ξεστόμισε το αμίμητο: «Ποιος εργοδότης θα δώσει 751 ευρώ;». Ηταν ο ίδιος που σε μια άλλη δημόσια δήλωσή του για το ίδιο θέμα έλεγε: «Το σοκ που προκάλεσε στην αγορά και το είδατε, της παραγωγικής αλλά και καταναλωτικής καθίζησης με την υποχώρηση του κατώτερου μισθού με νόμο, ενδεχομένως και με νόμο να προκαλέσει άλλο σοκ που δεν ξέρω αν η αγορά εργασίας μπορεί να το αντέχει...». Αραγε, τι διαφορετικό έλεγαν και λένε οι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων, οι κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, ο ΣΕΒ και οι άλλες εργοδοτικές ενώσεις, οι ίδιοι οι Τροϊκανοί ΕΕ - ΔΝΤ;

Ηταν επίσης ο ίδιος ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ που δήλωνε ότι «η απεργία έφαγε τα ψωμιά της»! Δεν είναι τυχαία λοιπόν η στάση τους στον απεργοκτόνο νόμο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ τον Γενάρη 2018, όταν αρνήθηκαν να κηρύξουν απεργία, έστω για τα μάτια του κόσμου όπως είναι το συνήθειό τους...

Ταυτόχρονα, όλα τα προηγούμενα χρόνια, όχι μόνο στήριξαν το χτύπημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, αλλά τώρα ζητούν και την παράδοσή της ολοκληρωτικά στο μεγάλο κεφάλαιο, μέσω του Εθνικού Επαγγελματικού Ταμείου Ασφάλισης, προχωρώντας σε σχετική συμφωνία με τον ΣΕΒ και τους εργοδότες.

Η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ, τα στελέχη του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού βρίσκονται στην απέναντι όχθη από την εργατική τάξη. Δίνουν τα ρέστα τους για να είναι τα συνδικάτα εργαλεία υποταγής των εργαζομένων στους στόχους του κεφαλαίου. Με όργια νοθείας, αποκλεισμών, εργοδοτικής παρέμβασης στο εργατικό κίνημα επιχειρούν να υπηρετήσουν αυτήν την επιδίωξη.

Χαρακτηριστικά, ο Γ. Παναγόπουλος, μιλώντας σε συνέδριο της ΓΣΕΒΕΕ με θέμα «Ο ρόλος των κοινωνικών εταίρων στην εμβάθυνση της οικονομικής δημοκρατίας», έδωσε ανάγλυφα το πώς ο εργατοπατερισμός αντιλαμβάνεται τον ρόλο των συνδικάτων και τη θέση των εργαζομένων, θέτοντας το εξής ερώτημα: «Πότε μια καπιταλιστική οικονομία μπορεί να λειτουργεί πιο αποτελεσματικά; Οταν το κεφάλαιο και η εργασία μοιράζονται ίσα μερίδια διαπραγμάτευσης και υπερασπίζονται ελεύθερα τα συμφέροντα που εκπροσωπούν; `Η όταν υπάρχει ταξική πόλωση και σύγκρουση;».

Ρίχνοντας το ανάθεμα στους ταξικούς αγώνες, οι εργατοπατέρες διεκδικούν ταυτόχρονα ποιοτική και θεσμική αναβάθμιση του «κοινωνικού διαλόγου», λέγοντας ότι στην «επιδιωκόμενη κοινωνική συναίνεση (...) το πεδίο της οικονομικής δημοκρατίας ήταν περιορισμένο».

Αντίστοιχα, χαρακτηριστική είναι η περίφημη «Κοινή Δήλωση» της ΓΣΕΕ με τους εργοδότες, που υπογράφηκε στις αρχές του 2018 στο πλαίσιο της ΟΚΕ, όπου αναφέρεται: «Η διαμόρφωση συνθηκών πολιτικής και κοινωνικής συνεννόησης και η συμμετοχή όλης της κοινωνίας σε ένα αναπτυξιακό σχέδιο που θα απαντά στα σημερινά προβλήματα, λαμβάνοντας υπόψη τις επόμενες γενιές, αποτελούν τις αναγκαίες προϋποθέσεις για την έξοδο από την κρίση, την επιστροφή στην ευρωπαϊκή κανονικότητα και την ισχυροποίηση της χώρας στις συνεχώς μεταβαλλόμενες διεθνείς συνθήκες».

Μάλιστα, η ΓΣΕΕ, μαζί με τους «κοινωνικούς εταίρους», στην ίδια «Κοινή Δήλωση» δεν παραλείπει να νουθετήσει τους εργαζόμενους ότι «στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας (...) όλοι οι πολίτες της χώρας, μέσα από συλλογικές εκφράσεις και ο καθένας ατομικά, έχουμε ευθύνη να συμβάλουμε υπεύθυνα στη βελτίωση της κατάστασης που βιώνουμε καθημερινά...».

Eurokinissi

Σήμερα, μπροστά στις ευρωεκλογές, και καθώς το παραπάνω κάλπικο αφήγημα ξηλώνεται όλο και περισσότερο από την πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ο ΣΥΡΙΖΑ λανσάρει το αντίστοιχα απατηλό αφήγημα του «προοδευτικού μετώπου» σε Ελλάδα και Ευρώπη, που θα αποτελέσει τάχα το αντίπαλο δέος στην «άνοδο του νεοφιλελευθερισμού και της ακροδεξιάς» και θα εγγυηθεί τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Και στις δύο περιπτώσεις, η κυβέρνηση, όπως και όλα τα επιτελεία του κεφαλαίου, κρύβουν τον ταξικό χαρακτήρα της αντεργατικής επίθεσης, το γεγονός ότι η ΕΕ έχει πρωτοστατήσει στη χάραξη και την προώθησή της πολύ πριν το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης, ακριβώς γιατί η ΕΕ αποτελεί ένωση που εκφράζει τα συμφέροντα μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Το χτύπημα των δικαιωμάτων των εργαζομένων, η ένταση της εκμετάλλευσης είναι συστατικά στοιχεία της ΕΕ για τη διασφάλιση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.

• Το 2000, στο πλαίσιο της Συνθήκης του Μάαστριχτ από το 1992, την οποία ο τότε ΣΥΝ, πρόγονος του ΣΥΡΙΖΑ, στήριξε με χέρια και με πόδια, υιοθετείται από την ΕΕ η Στρατηγική της Λισαβόνας, που έβαζε στόχο η ΕΕ «να γίνει η ανταγωνιστικότερη και δυναμικότερη οικονομία της γνώσης ανά την υφήλιο». Η Στρατηγική της Λισαβόνας σήμανε την έναρξη ενός νέου γύρου επίθεσης σε βάρος των εργαζομένων και συνεχίστηκε μετά το 2010, με την υιοθέτηση της νέας στρατηγικής «Ευρώπη 2020», δείχνοντας ότι τα αντεργατικά μέτρα των τελευταίων ετών έχουν σχεδιαστεί πολύ πριν την καπιταλιστική κρίση.
• Το 2001, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στη Στοκχόλμη ζήτησε να καταρτιστεί έκθεση στο πλαίσιο της Στρατηγικής της Λισαβόνας, για «να προωθηθεί η παράταση του ενεργού επαγγελματικού βίου».
• Στις Βρυξέλλες, το 2004, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο έγινε ακόμα πιο κατηγορηματικό: «Η προσαρμοστικότητα απαιτεί μείωση (...) του μη μισθολογικού κόστους της εργασίας, καλύτερη αντιστοιχία μισθού προς παραγωγικότητα και προώθηση των ευέλικτων μορφών εργασίας (...). Η παραμονή των πιο ηλικιωμένων εργαζομένων στην εργασία απαιτεί τα σωστά νομικά και οικονομικά κίνητρα».
• Το 2007, σε ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προς το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, σημειωνόταν ότι «για να επιτευχθούν οι στόχοι της Λισαβόνας για περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας, χρειάζονται νέες μορφές ευελιξίας και ασφάλειας (...). Γι' αυτό απαιτούνται πολιτικές που θα καλύπτουν ταυτόχρονα την ευελιξία των αγορών εργασίας, την οργάνωση της εργασίας και τις εργασιακές σχέσεις».
• Το 2010, η Ευρωπαϊκή Ενωση διαμορφώνει την «Ατζέντα για νέες δεξιότητες και θέσεις εργασίας: Ευρωπαϊκή συμβολή για την πλήρη απασχόληση», μια από τις βασικές κατευθύνσεις της στρατηγικής «Ευρώπη 2020». Σε αυτή επιβεβαιώνεται ότι στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, η αύξηση της απασχόλησης είναι συνώνυμη με τη μεγαλύτερη «ευελιξία» στην αγορά εργασίας, το χτύπημα των Συλλογικών Συμβάσεων και τη διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης. Σημειώνεται σχετικά: «Οι πολιτικές ευελιξίας με ασφάλεια είναι το καλύτερο μέσο εκσυχρονισμού των αγορών εργασίας». Για την ενίσχυσή της, προτάσσεται η «αποκέντρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων ή η αναθεώρηση των υφιστάμενων συμβατικών ρυθμίσεων. Ενώ σε μερικές περιπτώσεις ενδέχεται να χρειαστεί μεγαλύτερη συμβατική "ποικιλία" για την αντιμετώπιση των εδαφικών και τομεακών ιδιαιτεροτήτων». Η Ατζέντα περιέγραφε αυτό που βίωσαν τα τελευταία χρόνια οι εργαζόμενοι και στην Ελλάδα, την κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, τον καθορισμό των όρων εργασίας μέσω ατομικών ή και τοπικών συμφωνιών με τους εργοδότες.
• Τα τελευταία τρία χρόνια, η Ευρωπαϊκή Ενωση διαφημίζει τον περιβόητο «Ευρωπαϊκό Πυλώνα Κοινωνικών Δικαιωμάτων», που ουσιαστικά αποτελεί έναν μηχανισμό ελέγχου, καταγραφής και διαμόρφωσης κοινών αντεργατικών πολιτικών που συμβάλλουν στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων της ΕΕ. Δεν μιλά για δικαιώματα αλλά για «ευκαιρίες», δεν μιλά για μόνιμη και σταθερή δουλειά αλλά για «προσαρμόσιμη απασχόληση».

Σε όλη αυτήν την περίοδο, οι στόχοι της Ευρωπαϊκής Ενωσης εκφράστηκαν και μέσα από την υιοθέτηση Οδηγιών που αφορούν στις εργασιακές σχέσεις.

Μια από αυτές είναι η Οδηγία 2033/88 για την οργάνωση του χρόνου εργασίας, με την οποία η εργοδοσία μπορεί να αναγκάσει τους εργαζόμενους να δουλεύουν μέχρι και 12 μέρες συνεχόμενα χωρίς ξεκούραση. Προβλέπει ότι «τα κράτη - μέλη θεσπίζουν αναγκαία μέτρα ώστε κάθε εργαζόμενος να διαθέτει, ανά περίοδο επτά ημερών, μια ελάχιστη περίοδο ανάπαυσης 24 ωρών», ωστόσο ως περίοδο αναφοράς ορίζει τις 14 μέρες. Πάνω σε αυτή την Οδηγία πάτησε το Δικαστήριο της ΕΕ, για να βγάλει το 2017 απόφαση που επιτρέπει τη συνεχόμενη εργασία ακόμα και για 12 μέρες χωρίς ανάπαυση για τους εργαζόμενους που δουλεύουν 6 μέρες τη βδομάδα ή για 10 μέρες χωρίς ανάπαυση για τους εργαζόμενους που δουλεύουν 5 μέρες τη βδομάδα. Χαρακτηριστικός είναι ο τίτλος σχετικού δελτίου Τύπου του Δικαστηρίου της ΕΕ για την απόφαση: «Η εβδομαδιαία ανάπαυση εργαζομένων δεν πρέπει να χορηγείται υποχρεωτικά τη μέρα που έπεται έξι συνεχόμενων ημερών εργασίας»!

Ο μόνος περιορισμός στο πόσες ώρες θα δουλεύουν καθημερινά οι εργάτες είναι υποτίθεται οι 11 ώρες ημερήσιας υποχρεωτικής ανάπαυσης. Ομως, αυτός ο περιορισμός καταντά κενό γράμμα, αφού η Οδηγία περιέχει «εξαιρέσεις» που επιτρέπουν λιγότερες ώρες ανάπαυσης και αφορούν σε κλάδους όπου απασχολούνται μεγάλες μάζες εργαζομένων (γιατροί, ύδρευση, ηλεκτρισμός, βιομηχανία, ναυτιλία, φύλαξη, γεωργία, τουρισμός, ταχυδρομεία κ.ά.).

Στο πλαίσιο αυτής της Οδηγίας, οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ ενίσχυσαν το αντεργατικό οπλοστάσιο που επιτρέπει στους εργοδότες να επιβάλουν ωράρια εργασίας - λάστιχο, όπως αυτοί θέλουν. Χαρακτηριστικά, το 2017 η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που τάχα αναγνωρίζει το θεμελιώδες δικαίωμα του 8ωρου, ψήφισε το νόμο 4498 για να εναρμονίσει το ελληνικό Δίκαιο με τη συγκεκριμένη Οδηγία ως προς την οργάνωση του χρόνου εργασίας των νοσοκομειακών γιατρών. Ταυτόχρονα, διατήρησε στο ακέραιο το νόμο 3986/2011 που χτυπά το 8ωρο, ορίζοντας τρόπους «διευθέτησης» του χρόνου εργασίας.

Ακόμα, για την αποτελεσματικότερη και πιο φτηνή οργάνωση του χρόνου εργασίας οι ίδιες κυβερνήσεις έχουν φροντίσει με αλλεπάλληλους νόμους να μειώνουν τις αποζημιώσεις που αφορούν στην υπερεργασία και υπερωρία. Χαρακτηριστικό είναι ότι η προσαύξηση για τις παράνομες υπερωρίες ήταν 250% και τώρα είναι μόλις 80% και πάντα αν και εφόσον διαπιστωθεί ότι γίνονται από τους ανύπαρκτους ελέγχους των αρμόδιων υπηρεσιών του αστικού κράτους...

Μια άλλη Οδηγία που αφορά στις εργασιακές σχέσεις είναι η 1999/70/ΕΚ, που παρά τους λεκτικούς ακροβατισμούς δείχνει ότι στόχος ήταν και είναι η πιο «ευέλικτη» οργάνωση του χρόνου εργασίας σε βάρος του δικαιώματος στη μόνιμη, σταθερή και με πλήρη δικαιώματα εργασία. Οι αρχές που την πλαισιώνουν και περιγράφονται με σαφήνεια είναι «η αύξηση σε ένταση της απασχόλησης στα πλαίσια της ανάπτυξης κυρίως μέσω ελαστικότερης οργάνωσης της εργασίας», με σκοπό «να γίνουν οι επιχειρήσεις παραγωγικές και ανταγωνιστικές». Τα περί αποφυγής κατάχρησης των συμβάσεων ορισμένου χρόνου είναι για να χαϊδέψουν τα αυτιά, αφού στην ίδια Οδηγία όχι μόνο δεν απαγορεύονται τέτοιου είδους συμβάσεις, αλλά και δεν προβλέπεται πουθενά η μετατροπή τους σε συμβάσεις αορίστου χρόνου.

Μια ακόμα Οδηγία είναι η 2008/104/ΕΚ, συνέχεια παλαιότερων Οδηγιών και κατευθυντήριων γραμμών της ΕΕ, για την προώθηση των εταιρειών «ενοικίασης εργαζομένων». Και με αυτή την Οδηγία στόχος είναι η ενίσχυση της «ευελιξίας» στην αγορά εργασίας και γι' αυτό απαγορεύει τα όποια εμπόδια στη δράση των εταιρειών «ενοικίασης» των εργαζομένων.

Μια απλή ματιά στην εξέλιξη των νομοθετικών παρεμβάσεων επιβεβαιώνει ότι οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε τους νομοθετικό βήμα «απελευθέρωσαν» όλο και περισσότερο τη δράση των εταιρειών και των γραφείων αυτών (ΕΠΑ και ΙΓΕΕ), διευκολύνουν την «ενοικίαση» εργατών, κλιμακώνουν την επίθεση ενάντια στα δικαιώματά τους. Η πιο πρόσφατη παρέμβαση έγινε το 2016, όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ κατάργησε ρύθμιση που προέβλεπε πως «η άσκηση της δραστηριότητας Ιδιωτικού Γραφείου Ευρέσεως Εργασίας (ΙΓΕΕ) και υποκαταστήματός του δεν μπορεί να εκχωρηθεί σε άλλο φυσικό ή νομικό πρόσωπο». Στην αιτιολογική έκθεση της τροπολογίας αναφέρεται ότι η ρύθμιση καταργήθηκε γιατί... «αφορούσε αδικαιολόγητο περιορισμό στο πλαίσιο της άσκησης της δραστηριότητας του Ιδιωτικού Γραφείου Ευρέσεως Εργασίας». Ακόμα, υπογράμμιζε ότι η κατάργησή της εντάσσεται στο συνολικότερο πλαίσιο παρεμβάσεων που αποσκοπούν «στην τόνωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, στην αύξηση της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων (...) μέσω της απλούστευσης των διοικητικών διαδικασιών και της άρσης των εμποδίων στην παροχή υπηρεσιών».

Υπενθυμίζουμε επίσης το γεγονός ότι με το πολυνομοσχέδιο τον Μάη του 2017, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ενσωμάτωσε επίσης και την «απελευθέρωση» των ομαδικών απολύσεων, με βάση τις Οδηγίες της ΕΕ και τις σχετικές αποφάσεις του Δικαστηρίου της ΕΕ...

Πριν λίγες μέρες, εξάλλου, το Ευρωκοινοβούλιο ενέκρινε Οδηγία που υποτίθεται ότι προστατεύει τα δικαιώματα των εργαζομένων που δουλεύουν σε μορφές προσωρινής απασχόλησης. Σε ό,τι αφορά τους ίδιους τους εργαζόμενους, πρόκειται για εμπαιγμό, γιατί η ίδια η μορφή εργασίας, η προσωρινή απασχόληση, χτυπά το δικαίωμα στη δουλειά με δικαιώματα, εκτός κι αν θεωρείται... «δικαίωμα» το να μην μπορεί ο εργοδότης «να απαγορεύει, να τιμωρεί ή να παρεμποδίζει τους εργαζόμενους από το να αναλαμβάνουν δουλειές από άλλες εταιρείες αν αυτές είναι εκτός του πλαισίου της απασχόλησης που έχει συμφωνηθεί με τον εργοδότη»!

Πέρα από τον εμπαιγμό που εξυπηρετεί κυρίως προπαγανδιστικούς λόγους, όπως π.χ. με την πρόβλεψη οι «ευέλικτα» εργαζόμενοι να... «λαμβάνουν γνώση» γραπτώς για την εργασιακή γαλέρα που τους περιμένει, οι βασικοί λόγοι μιας τέτοιας Οδηγίας έχουν και πάλι γνώμονα τα συμφέροντα των μονοπωλίων: Μεταξύ άλλων, η Οδηγία στοχεύει στη δημιουργία ενιαίων κανονιστικών πλαισίων σε όλα τα κράτη - μέλη, που διευκολύνουν τη δράση των πολυεθνικών επιχειρήσεων, και ταυτόχρονα θέλει να αντιμετωπίσει τα φαινόμενα αθέμιτου ανταγωνισμού που γεννούν οι διαφορετικοί κανόνες σε κάθε χώρα.