Αρχισαν, δυστυχώς, οι πρώτες «αψιμαχίες» του θερινού «θεσσαλικού πολέμου» για το νερό. Εκπρόσωποι του ΤΟΕΒ Πηνειού απαιτούν την εξασφάλιση διοχέτευσης νερού προς τον κάμπο της Λάρισας, από τη λίμνη Πλαστήρα που βρίσκεται στην Καρδίτσα, προειδοποιώντας ότι, αν δεν εισακουστούν, οι αγρότες της θεσσαλικής πρωτεύουσας θα αντιδράσουν δυναμικά. Αρμόδιοι παράγοντες της Καρδίτσας απαντούν «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος», εκτιμώντας ότι τα νερά της λίμνης δεν επαρκούν ούτε για την κάλυψη των υδρευτικών και αρδευτικών αναγκών του δικού τους νομού. Οι Λαρισαίοι κατηγορούν τους Τρικαλινούς ότι κατασκευάζουν παράνομα φράγματα στον Πηνειό, συγκρατώντας τα νερά που πάνε για τη Λάρισα κι απειλούν να τα γκρεμίσουν. Οι Τρικαλινοί ανταπαντούν «πρώτα ικανοποιείς τη δική σου δίψα και μετά του γείτονά σου». Οσο οι ζέστες αυξάνονται, τόσο οι φωνές αντιπαράθεσης αγριεύουν. Κι ενώ οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι, επί της ουσίας, αναζητούν ένα νέο «θαύμα της Κανά» - οι Θεσσαλοί αγρότες καλούνται να «μοιράσουν την ανέχεια», αφού το νερό που υπάρχει είναι ελάχιστο και δε φτάνει για όλους - εντούτοις δύσκολα συγκρατούνται τα νεύρα, ώστε να υπάρξουν πιο λογικές σκέψεις και νηφάλιες αποφάσεις για από κοινού αντιμετώπιση του προβλήματος...
... και ζημιογόνος «πόλεμος»
Απ' αυτόν τον «πόλεμο για το νερό», κανένας νομός και ουδείς αγρότης στη Θεσσαλία θα βγει, τελικά, κερδισμένος. Η μόνη που θα ωφεληθεί είναι η κυβέρνηση, η οποία, άλλωστε, και οξύνει τις επικίνδυνες τοπικιστικές αντιθέσεις και τις αδιέξοδες ενδοαγροτικές αντιπαραθέσεις, εφαρμόζοντας, με μαστοριά, την τακτική του «διαίρει και βασίλευε». Ετσι, «μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια»: Και τον αγροτικό κόσμο αποπροσανατολίζει από την αιτία του προβλήματος, με αποτέλεσμα να μη βάλλεται η πολιτική της, που ευθύνεται για τη δημιουργία και την όξυνση του προβλήματος της λειψυδρίας στην περιοχή, και, ταυτόχρονα, προχωράει στον απώτερο στόχο της, που είναι το μαζικό ξεκλήρισμα της φτωχομεσαίας αγροτιάς, στην επίτευξη του οποίου συμβάλλει και η λειψυδρία, αφού μειώνει δραστικά την αγροτική παραγωγή και, ως εκ τούτου, το αγροτικό εισόδημα. Ο εχθρός των αγροτών της Λάρισας, λοιπόν, βρίσκεται στην Αθήνα και στις Βρυξέλλες και δεν είναι οι συνάδελφοί τους στην Καρδίτσα και στα Τρίκαλα, που αντιμετωπίζουν την ίδια ακριβώς απειλή. Να γιατί ο «θεσσαλικός πόλεμος» πρέπει να σταματήσει αμέσως κι όλοι μαζί οι Θεσσαλοί αγρότες να στραφούν εναντίον των πραγματικών εχθρών τους...
Εκτιμήσεις και διδάγματα
«Μόνον κακοπροαίρετοι ανεγκέφαλοι - πέρα από τους πράκτορες και εισπράκτορες που κάνουν τη δουλιά τους με επαγγελματική ευσυνειδησία - αρνούνται να δουν ότι δύο χρόνια μετά την τυχοδιωκτική επέμβαση του ΝΑΤΟ στο Κοσσυφοπέδιο, τα Βαλκάνια απειλούνται με ολοκληρωτική βύθιση στο απόλυτο χάος». Αυτά γράφει στο χτεσινό «Βήμα» ο Αγγ. Στάγκος. Και τα σημειώνουμε για τους εξής λόγους: Πρώτον, για να συμφωνήσουμε με την εκτίμησή του. Δεύτερον, για να συμπληρώσουμε ότι όλα όσα συμβαίνουν σήμερα αποτελούν τις συνέπειες όχι μόνο της εγκληματικής ΝΑΤΟικής επέμβασης στο Κοσσυφοπέδιο, αλλά της γενικότερης επιχείρησης διαμελισμού της πρώην Γιουγκοσλαβίας, που ξεκίνησε από τα τέλη ακόμη της δεκαετίας του 1980. Και τρίτον, για να υπογραμμίσουμε ότι όσο οι λαοί των Βαλκανίων δε σηκώνουν το ανάστημά τους και δε βάζουν φραγμό στις πολιτικές του «διαίρει και βασίλευε» των πέρα και δώθε του Ατλαντικού «προστατών», ο Γολγοθάς θα συνεχίζεται και τα δεινά θα συσσωρεύονται.
Τονίζουμε, ιδιαίτερα, το τελευταίο, μια και ο αρθρογράφος του «Βήματος» μπορεί να ξεκινά το άρθρο του με την προαναφερόμενη εκτίμηση, αλλά αδυνατεί να βγάλει και τα απαραίτητα διδάγματα και αναζητεί «διεξόδους» ουσιαστικά σε νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.
Δε θα σας κάνουμε τη χάρη
Με τις κινητοποιήσεις των φοιτητών αποφάσισε να ασχοληθεί προχτές το «Sportime» και συγκεκριμένα ο συντάκτης του Ν. Ασημακόπουλος. Η ενασχόληση, βέβαια, μιας αθλητικής εφημερίδας με θέματα που αφορούν τη νέα γενιά είναι κατ' αρχή θετική. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, τα ελατήριά της δεν είναι και τόσο αγαθά.
Κι αυτό γιατί ο εν λόγω συντάκτης ανέλαβε να μας πείσει ότι οι φοιτητές δεν κάνουν καθόλου καλά που αγωνίζονται. Θα 'πρεπε να κοιτάνε την «πάρτη» τους, να βολευτούν με την «εξατομίκευση» και την «υπέροχη» καπιταλιστική αγορά, να ασχολούνται αποκλειστικά και μόνο με το διάβασμα κι, αν θέλουν να εκτονωθούν, ας πάνε σε κανένα γήπεδο... Προσπαθεί, δηλαδή, να μας πείσει ότι ο κόσμος προχωράει «μπροστά», ο καπιταλισμός είναι αιώνιος κι αυτό μας συμφέρει όλους! Συμφέρει δηλαδή, τους φοιτητές να παίρνουν ένα πτυχίο, που δεν έχει κανένα αντίκρισμα, να κερδίζουν μια θέση στην ανεργία και τη «διαρκή κατάρτιση», να είναι έρμαια του κάθε εργοδότη και δεν πρέπει να σηκώνουν κεφάλι... Ο,τι, δηλαδή -όλως τυχαίως... - θέλει να επιβάλει και η εκσυγχρονιστική κυβέρνηση Σημίτη.
Ε, όχι! Η ζωντανή νεολαία που έχει μάτια και μυαλό δε θα σας κάνει τη χάρη!
Η σκυτάλη στο Γκέτεμποργκ
Σιάτλ, Πράγα, Νίκαια, Γκέτεμποργκ... Κάθε Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης και συνάντηση των ηγετών των «ισχυρών κρατών» έχει, ταυτόχρονα, αναδειχτεί σε ένα σταθμό αντίστασης και αγώνα του μεγάλου και πολύχρωμου κινήματος ενάντια στην «παγκοσμιοποίηση» και τη δικτατορία των πολυεθνικών και του κεφαλαίου. Κάθε φορά, ολοένα πιο πολλοί οι «απέξω», κάθε φορά, ολοένα πιο απομονωμένοι οι «εντός των τειχών». Ολο και πιο δύσκολο γίνεται για τους «ισχυρούς του πλανήτη» να «νομιμοποιούν» τις βάρβαρες και απάνθρωπες αποφάσεις τους.
Το Γκέτεμποργκ κράτησε άξια τη σκυτάλη των μεγάλων διαδηλώσεων και έστειλε παντού το ελπιδοφόρο μήνυμα της ασυμβίβαστης και δυναμικής δράσης ενάντια στις επιλογές και τις αποφάσεις, που εξωθούν ολοένα και περισσότερα τμήματα των εργαζομένων στη φτώχεια και την ανεργία, ενάντια στις αποφάσεις που οδηγούν στον πόλεμο. Οι δυνάμεις καταστολής δεν μπόρεσαν, παρά τις πρωτοφανείς σε βιαιότητα και βαρβαρότητα επεμβάσεις τους - έφτασαν στο σημείο να εισβάλουν σε σχολείο, όπου είχαν καταλύσει οι διαδηλωτές για να περάσουν τη νύχτα τους(!) - να συγκρατήσουν τα αλλεπάλληλα «κύματα της οργής». Κανένα ρόλο δεν έπαιξαν οι αστείες απόπειρες «νουθεσίας» και ενσωμάτωσης, που κατέβαλαν οι διοργανωτές, όπως αυτή του προεδρεύοντος της ΕΕ και πρωθυπουργού της Σουηδίας Γκόραν Πέρσον, ο οποίος προσπάθησε να πείσει τους διαδηλωτές να μη διαταράξουν τη Σύνοδο του Γκέτεμποργκ, με το γελοίο επιχείρημα ότι «η ΕΕ είναι από τους λίγους θεσμούς που μπορούμε να αναπτύξουμε ως αντίβαρο στην παγκόσμια κυριαρχία των ΗΠΑ»(!). Το σύστημα πάντα θα παίρνει τα μέτρα του, αλλά, μετά από κάθε «έκρηξη» λαϊκής οργής, θα διαπιστώνει απλά πόσο ήταν αναποτελεσματικά.
Οι ογκώδεις και μαχητικές διαδηλώσεις σε κάθε «Συνάντηση Κορυφής» δεν έχουν βέβαια «επετειακό» χαρακτήρα, ούτε οδηγούν σε εκφυλισμό το κίνημα ενάντια στην «παγκοσμιοποίηση», παρά τις λυσσαλέες και συντονισμένες προσπάθειες, που καταβάλλονται γι' αυτό από τα αφεντικά της «νέας τάξης». Απλούστατα, γιατί στο κίνημα αυτό δεν ανήκουν, βέβαια, μόνο όσοι διαδηλώνουν και πολιορκούν τους χώρους όπου συνεδριάζουν οι ηγέτες των ισχυρών κρατών. Στο κίνημα αυτό, δίνει δυναμικό «παρών» και ώθηση το «όχι» του ιρλανδικού λαού ενάντια στη Συνθήκη της Νίκαιας. Στο κίνημα αυτό, «μετράνε» οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις, που έγιναν στην Ελλάδα ενάντια στην αντιασφαλιστική επίθεση της κυβέρνησης. Στο κίνημα αυτό, «συμμετέχει» και η θέληση των ανθρώπων όλου του κόσμου ενάντια στον «πόλεμο των άστρων», που μοναδικό στόχο έχει την εδραίωση της ηγεμονίας του ιμπεριαλισμού. Στο κίνημα αυτό, έχει τη «δική του» θέση ο αγώνας για να διασωθεί ο πλανήτης από τη μόλυνση της ακόρεστης δίψας των πολυεθνικών για υπερκέρδη - «αειφόρο ανάπτυξη» το λένε ειρωνικά οι πολιτικοί τους υπάλληλοι - με ό,τι αυτό συνεπάγεται και στην υγεία των ανθρώπων και στην υγεία του περιβάλλοντος.
Με άλλα λόγια, το κίνημα ενάντια στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση είναι ένα κίνημα που αγκαλιάζει ολοένα και περισσότερους ανθρώπους, που, από διάφορους «λόγους» και «αφορμές», διακρίνουν πού βρίσκεται η «ρίζα του κακού» και συνειδητοποιούν την ανάγκη να βρεθούν στους δρόμους του αγώνα. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι διαρκώς θα εξαπλώνεται και θα δυναμώνει, αντιμετωπίζοντας νικηφόρα, τόσο την ανοιχτή τρομοκρατία και επίθεση, όσο και την καλυμμένη ιδεολογική προσπάθεια χειραγώγησής του από δυνάμεις που έχουν στόχο την ανώδυνη ενσωμάτωσή του στα όρια και τις επιδιώξεις του συστήματος. Οι κομμουνιστές, πάντα μέσα και μπροστάρηδες σ' αυτό το κίνημα, θα κάνουν το καθήκον τους σ' αυτήν την κατεύθυνση.
Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ
Ε, ρε Ελλάδα ... υπερδύναμη
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΛΕΣ ΚΑΙ είχαμε την παραμικρή αμφιβολία δηλαδή, μας το ξεκαθάρισε χτες ο πρωθυπουργός, ότι η Ελλάδα, λέει, θα συμμετέχει σε περίπτωση «ανάπτυξης πολυεθνικής δύναμης» στα Σκόπια. Ε, βέβαια, είναι δυνατόν να λείπει η ...υπερδύναμη;
Προφανώς (και) αυτή τη φορά θα συμμετέχουμε, προκειμένου να ...στηρίξουμε τα ελληνικά συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, όπως τα στηρίξαμε, για παράδειγμα, και στο Κόσσοβο. Από τότε που πήγε εκεί η «Κέι Φορ», όλα πάνε καλά, βλέπετε...
Αυτό πάντως που έχει αρχίσει να γίνεται εκνευριστικό, είναι αυτή η ΝΑΤΟική υποκρισία. Κάνουν και τους δύσκολους τώρα, σχετικά με την αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων, λες και δεν κατανοεί πλήρως ακόμα και ο πλέον αδιάφορος ότι αυτοί βρίσκονται πίσω από το παιγνίδι που παίζεται σε βάρος των Σκοπίων.
ΚΟΙΤΑ που μιλάνε κιόλας οι υπεύθυνοι του υπουργείου Ανάπτυξης, για το θέμα της ηλεκτροδότησης των καταυλισμών των σεισμοπλήκτων! Περηφανεύονται δε ότι ασκούν τόσο καλή κοινωνική πολιτική, που δεν έκοψαν σε κανέναν το ρεύμα, όπως είπε χαρακτηριστικά χτες ο υφυπουργός Ανάπτυξης, Αλ. Καλαφάτης.
Μήπως πρέπει να κάνουν και δημόσια δήλωση ευχαριστίας οι σεισμόπληκτοι, που τους παρέχουν ύδρευση, θέρμανση και καταλύματα, έτσι για να ξέρουμε δηλαδή; Μέχρι και τα αυτονόητα, σαν απόδειξη των καλών τους προθέσεων θα μας παρουσιάζουν τώρα;
ΜΗΠΩΣ, τέλος πάντων, είναι καιρός να σταματήσει αυτός ο θόρυβος με την υπόθεση Λυμπέρη και η παράλογη δημοσιότητα που έχει πάρει το θέμα; Δε λέμε, έχει καλούς «σταρ» το σίριαλ, και Ρουβά και Ψινάκη και Λαζόπουλο, όμως πάσχει από σενάριο, βρε παιδιά, και από μόνα τους τα ονόματα τι να σου κάνουν;
Οσο για τις φήμες περί του ποιος και γιατί ξεκίνησε την όλη ιστορία και ποιον θέλει να πλήξει, δε λέμε, είναι αρκετά περίπλοκες, πλην όμως ενδιαφέρουν πολύ κλειστούς κύκλους και δεν είναι κομψό να το κάνουμε κοινωνικό πρόβλημα.
Γρηγοριάδης Κώστας
Αναπόφευκτη κατηφόρα
Γρηγοριάδης Κώστας
Οταν δε θέλεις ή δεν μπορείς να ανιχνεύσεις -και πολύ περισσότερο να αντιμετωπίσεις- τις βαθύτερες κοινωνικές ρίζες της μάστιγας των ναρκωτικών. Οταν έχεις αναγορεύσει σε πρώτιστη αξία σου τους «νόμους της αγοράς» κι έχεις κάνει ιερό και όσιό σου την «ιδιωτική πρωτοβουλία» και το κυνηγητό του κέρδους είναι αναπόφευκτες αντιλήψεις, σαν τις παρακάτω, που περιέχονται στο κύριο άρθρο της χτεσινής «Καθημερινής».
Διαβάστε μερικά αποσπάσματα: «Ο συνδυασμός των παραμέτρων αυτών, που υποδηλώνουν ότι η αγορά των ναρκωτικών, παρά την παρανομία της, παραμένει αγορά με νόμους προσφοράς και ζητήσεως (σ.σ.: η μείωση της χρήσης ηρωίνης και η αύξηση της κοκαΐνης), αλλά και ότι επηρεάζεται από την ενημέρωση των "καταναλωτών" της για τον κίνδυνο που διατρέχουν, αποτελεί, ίσως, το θεμέλιο, επί του οποίου θα έπρεπε το κράτος να επανεξετάσει τη στάση του στο πρόβλημα...
Η νηφάλια ανάλυση των διαπιστώσεων αυτών δεν αποκλείεται να οδηγεί σε συμπεράσματα εντελώς διαφορετικά από την εύλογη, αλλά ενστικτώδη, αντίδρασή μας. Σε συμπεράσματα, όπως ότι η μείωση της τιμής της κοκαΐνης ενδέχεται να αποτελεί μέσο μάχης κατά της ηρωίνης, ή ότι, αν η χορήγηση υποκαταστάτων είναι θετική, είναι καλύτερο να γίνεται και από ιδιώτες παρά να μη γίνεται καθόλου, λόγω ανεπάρκειας του αριθμού των κρατικών κέντρων...».
«Αριστερή» ενημέρωση
Τέσσερις εφημερίδες («Ριζοσπάστης», «Νέα», «Ελευθεροτυπία», «Νίκη») είχαν χτες για πρώτο θέμα την έρευνα του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ), άλλες τρεις είχαν αναφορές στην πρώτη σελίδα, ενώ όλες είχαν ρεπορτάζ μιας τουλάχιστον σελίδας - πλην της «Αυγής» και της «Αθηναϊκής».
Η «Αθηναϊκή» αντιπαρήλθε του θέματος με ένα σχόλιο ρωτώντας το ΚΕΘΕΑ για το πόσους θεράπευσε. Η «Αυγή» είχε δυο σχόλια. Μάλιστα, η δήλωση του Ν. Παρασκευόπουλου (σ.σ. δημοσιεύτηκε ολόκληρη στο χτεσινό «Ρ») υπέστη τα πάνδεινα για να... χωρέσει στη λογική της αποποινικοποίησης, όπως την εννοεί η «Αυγή».
Παρεπόμενο θα πει κανείς της... αριστερής - κατά την «Αυγή» - ενημέρωσης.
Η πρώτη και η τελευταία σελίδα της «Αυγής»
Οι σελίδες που βλέπετε δίπλα είναι η πρώτη και η τελευταία της «Αυγής», αλλά έχουν διαφορετική ημερομηνία. Η φωτογραφία με το πρωτοσέλιδο είναι την επομένη μέρα που παρουσιάστηκε η γνωστή πρόταση νόμου των πέντε βουλευτών (δύο του ΣΥΝ, δύο του ΠΑΣΟΚ, ένας της ΝΔ), που μεταξύ των άλλων περιλαμβάνει την ελεγχόμενη χορήγηση όλων των ναρκωτικών απ' το κράτος. Η άλλη φωτογραφία είναι η τελευταία σελίδα της χτεσινής «Αυγής» και έχει δυο σχόλια του Β. Β. Το ένα σχόλιο σχετικά με τον Νίκο Παρασκευόπουλο, πρόεδρο του ΚΕΘΕΑ, για τη θέση του απέναντι στο σχέδιο νόμου των «πέντε» - όπου υπάρχουν και 22 αράδες για την έρευνα του ΚΕΘΕΑ - και το άλλο για το «Ρ» με το χυδαίο τίτλο: «Φυλακές ζητεί ο "Ριζοσπάστης"».
Βέβαια, αν ο Β. Β. δημοσίευε τις διαπιστώσεις και μόνο του ΚΕΘΕΑ για την ανάγκη νέων μονάδων, τόσο σε επίπεδο πρόληψης όσο και αποθεραπείας, τότε θα καταλάβαινε ότι το ΚΚΕ και ο «Ρ» όχι μόνο δε ζητούν φυλακές, αλλά ανοίγουν ευρύ πεδίο δράσης κατά των ναρκωτικών.
Μπράβο..., πάντως, στο Β. Β. που όχι μόνο ξεκοκαλίζει τον «Ρ», αλλά και ασκείται συστηματικά στο προσφιλές του - απ' ό,τι φαίνεται - σπορ της διαστρέβλωσης. Ο προχτεσινός «Ρ», πάντως, είχε και το κύριο άρθρο του αφιερωμένο στο ζήτημα των ναρκωτικών και κατέληγε ως εξής: «Αριστερή πολιτική είναι η απόρριψη κάθε τρόπου και μέσου που περιθωριοποιεί το νέο και τον υποδουλώνει στο κυνήγι της ουσίας».
Κανένα «αριστερό» σχόλιο έχει να κάνει επ' αυτού η «Αυγή»;
Τα... κουμπούρια
Ο τελευταίος(;) κρίκος στη μακρά αλυσίδα της ενίσχυσης των μηχανισμών καταστολής οσονούπω προστίθεται κι αυτός. Στην αρχή είχαμε τις συμφωνίες «δικαστικής συνδρομής» και «αστυνομικής συνεργασίας» με τις ΗΠΑ. Ακολούθησε ο «τρομονόμος». Εμβόλιμα αποκαλύφθηκε το νομοσχέδιο για την απαγόρευση των διαδηλώσεων καθώς και το νομοσχέδιο για την ίδρυση μισθοφορικού στρατού. Εν συνεχεία, μόλις προχτές, επί του «συμμαχικού» εδάφους των Βρυξελλών και της έδρας του ΝΑΤΟ, υπεγράφη το επαίσχυντο καθεστώς της «ετεροδικίας» ανάμεσα στους Πάουελ - Παπανδρέου.
Κατόπιν όλων αυτών ήρθε και το «κερασάκι»: Οπως αποκάλυψε χτες ο «Ριζοσπάστης» (και φυσικά ουδείς αρμόδιος διανοήθηκε να το διαψεύσει) η κυβέρνηση, και ειδικότερα το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, προωθεί την αλλαγή του καθεστώτος που διέπει τη χρήση των όπλων από τους Αστυνομικούς. Μάλιστα, βασικό επιχείρημα των κρατούντων για να παράσχουν στην Αστυνομία μεγαλύτερο εύρος δυνατοτήτων σε ό,τι αφορά τη χρήση των υπηρεσιακών περιστρόφων, είναι ότι οι αστυνομικοί «δεν κάνουν χρήση την κατάλληλη στιγμή» των όπλων τους, διότι - όπως λέει ο κ.Χρυσοχοΐδης - «φοβούνται ενδεχόμενη εμπλοκή τους με την Εισαγγελία και τα δικαστήρια»... Αξιοσημείωτο είναι κάτι ακόμα: Το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, στο άγχος του να προωθήσει άμεσα τις διατάξεις που ευαγγελίζεται, προσπερνά το μέγα θέμα της εκπαίδευσης, αλλά και του προσανατολισμού δράσης των Σωμάτων Ασφαλείας, ισχυριζόμενο ότι οι κακοποιοί χρησιμοποιούν όλο και συχνότερα βία κατά των αστυνομικών, όχι γιατί οι τελευταίοι είναι πλημμελώς εκπαιδευμένοι, αλλά γιατί οι κακοποιοί αξιοποιούν την υφιστάμενη νομοθεσία που «δρα αποτρεπτικά» στη χρήση των όπλων από τους αστυνομικούς!
Κατ' αρχήν, η δήθεν αποτρεπτική νομοθεσία που ισχύει σήμερα, ουδόλως απέτρεψε την εκπυρσοκρότηση των αστυνομικών περιστρόφων κατά του 16χρονου Καλτέζα, την εποχή που ο Κ. Μητσοτάκης απευθυνόταν στους Αστυνομικούς με την προσφώνηση «εσείς είστε το κράτος», ούτε κατά του 17χρονου Σερβόπουλου, πρόπερσι στη θεσσαλονίκη... Παράλληλα, το γεγονός ότι το υπουργείο Δημόσιας Τάξης αντιμετωπίζει περίπου ως... τριτεύον ζήτημα την εκπαίδευση των αστυνομικών είναι δηλωτικό του γενικότερου προσανατολισμού, βάσει του οποίου εντέλλονται να δρουν οι μηχανισμοί καταστολής. Ειδικότερα, το γεγονός αυτό είναι όχι απλώς ενδεικτικό, αλλά αποδεικτικό, για το πού στοχεύει η κυβέρνηση με τις κυοφορούμενες ρυθμίσεις περί «απελευθέρωσης» του νομικού πλαισίου που αφορά τη δυνατότητα της Αστυνομίας να θέτει με μεγαλύτερη ευκολία σε λειτουργία τα «κουμπούρια»...
Ακόμα κι αν προς στιγμήν δεχτούμε ότι οι επερχόμενες ρυθμίσεις αφορούν την αντιμετώπιση της «σύγχρονης εγκληματικότητας», αυτή και μόνο η κυβερνητική αντίληψη που ουσιαστικά αντιμετωπίζει το ζήτημα με όρους «φαρ ουέστ» και το προσεγγίζει από τη σκοπιά του «ποιος θα τραβήξει πρώτος τη σκανδάλη», ο αστυνομικός ή ο κακοποιός, είναι μια αντίληψη βαθύτατα αντιδραστική. Ομως, η κυβέρνηση «βλέπει» ακόμα μακρύτερα. Αλλωστε, με την αλλαγή του τρόπου χρήσης των όπλων από την Αστυνομία, αποκτά «ειδικότερο βάρος» και εκείνη η διάταξη του νομοσχεδίου κατά των διαδηλώσεων, που κάνει μνεία στη χρήση των όπλων από την Αστυνομία ακόμα και στις λαϊκές συγκεντρώσεις... Παραπέρα, σε εποχές «τρομονόμου» και γενικευμένης θωράκισης του νομοθετικού οπλοστασίου της καθεστηκυίας τάξης, τα... «πιστόλια» του συστήματος πρέπει και να είναι και να φαίνονται ότι είναι «έτοιμα και γεμάτα»...
Εκεί ακριβώς αποσκοπεί η κυβερνητική πρακτική. Στην εμπέδωση ενός γενικευμένου κλίματος τρομοκράτησης του λαού και στη θεσμοθέτηση κανόνων που θα επιβάλουν το «Αλτ, τις ει;» σε πρόσταγμα μαζικής ακινησίας. Διότι αυτό θέλει να εμποδίσει η κυβέρνηση: Την κίνηση των μαζών σε κατεύθυνση αντίθετη από εκείνη που υπαγορεύει η πολιτική της.
Feeds
