Στο σημερινό 4σέλιδο «Διεθνή & Οικονομία» φιλοξενούμε τα εξής θέματα:

-- Πλειστηριασμοί - «κόκκινα» στεγαστικά δάνεια: Με σειρά από κάλπικα επιχειρήματα, η συγκυβέρνηση επιχειρεί να συσκοτίσει το σφίξιμο της θηλιάς των εκβιασμών σε βάρος των χρεωμένων εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών

-- Ενεργειακή φτώχεια για εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά: Αντιμέτωποι με νέες αυξήσεις φόρων και τιμής στο πετρέλαιο θέρμανσης και πετσοκομμένο επίδομα οι εργαζόμενοι και ο λαός, την ώρα που η κυβέρνηση «δίνει ρέστα» για μείωση του «ενεργειακού κόστους» των βιομηχάνων

-- Τουρκία: Το «Παγκόσμιο Ενεργειακό Συνέδριο» στην Κωνσταντινούπολη, με συμμετοχή εκπροσώπων μονοπωλιακών ομίλων και πολιτικών, έφερε στο προσκήνιο παλιούς και νέους σχεδιασμούς

-- Γερμανία: Στην προώθηση συμφερόντων γερμανικών μονοπωλίων στους τομείς της Βιομηχανίας, γεωργίας, Ανανεώσιμων Πηγών και διαχείρισης υδάτινων πόρων, αλλά και του ελέγχου της μετανάστευσης, αποσκοπούσε η περιοδεία της Α. Μέρκελ σε Μάλι, Νίγηρα και Αιθιοπία.

Η ένταση των εκβιασμών πρέπει να απαντηθεί με λαϊκή κινητοποίηση για να μη βγει στο σφυρί κανένα λαϊκό σπίτι

Σε αυτό το πλαίσιο, η όποια «προστασία» της πρώτης κατοικίας των λαϊκών νοικοκυριών έχει πέσει στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο, συνδέεται με σειρά από λεόντειους όρους και προϋποθέσεις, ενώ βέβαια οι τράπεζες έχουν το ελεύθερο να προχωρούν σε πλειστηριασμούς τυχόν άλλης μικροϊδιοκτησίας των λαϊκών νοικοκυριών.

Ταυτόχρονα και παράλληλα, η «θηλιά» των κατασχέσεων και των εκβιασμών σφίγγει και από την πλευρά του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, προκειμένου να «βάλουν στο χέρι» τις ληξιπρόθεσμες «οφειλές» της λαϊκής οικογένειας, τόσο από την τρέχουσα όσο και από την προηγούμενη περίοδο.

Η κυβέρνηση επανέφερε - 10 ολόκληρους μήνες μετά από την πρώτη φορά που την έκανε - την... «εξαγγελία» για επέκταση της «προστασίας» της πρώτης κατοικίας από πλειστηριασμούς και για τα χρέη προς την Εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία. Η εν λόγω ρύθμιση, εάν και εφόσον προωθηθεί στη Βουλή, θα είναι αντίστοιχη με αυτήν για την «προστασία» από τις τράπεζες, δηλαδή θα συνδυάζεται με σειρά απειλών και εκβιασμών.

Υπενθυμίζουμε ότι ο νόμος 4346/2015 της σημερινής κυβέρνησης για τα «κόκκινα» στεγαστικά δάνεια πρώτης κατοικίας, μεταξύ άλλων, προβλέπει:

-- Η όποια παρεχόμενη «προστασία» στην πρώτη κατοικία έχει εφαρμογή μέχρι 31/12/2018, με πρώτη προϋπόθεση την υποβολή στο δικαστήριο πρότασης εκκαθάρισης και σχέδιο διευθέτησης οφειλών.

-- Η δικαστική προστασία στην πρώτη κατοικία συνδέεται με την απαλλοτρίωση οποιασδήποτε άλλης «ρευστοποιήσιμης περιουσίας» του οφειλέτη, όπως, για παράδειγμα, μιας δεύτερης κατοικίας ή ενός μικρού κομματιού γης.

-- Αποβολή από τη ρύθμιση «προστασίας» προβλέπεται στις περιπτώσεις οφειλετών με καθυστέρηση που «υπερβαίνει αθροιστικώς την αξία τριών μηνιαίων δόσεων ετησίως». Σε αυτήν την περίπτωση, το δικαστήριο «διατάσσει την ανάκληση κάθε προληπτικού ή ανασταλτικού μέτρου». Αυτό σημαίνει ότι ενεργοποιείται, εκ νέου, η διαδικασία των πλειστηριασμών.

-- Το σχέδιο ρύθμισης «δε θα πρέπει να παραβλάπτει τη συλλογική ικανοποίηση των πιστωτών». Διευκρινίζεται παραπέρα ότι οι τράπεζες «παραβλάπτονται» στην περίπτωση που «βρεθούν σε χειρότερη οικονομική θέση από αυτήν στην οποία θα βρίσκονταν σε περίπτωση αναγκαστικής εκτέλεσης». Οι τράπεζες, δηλαδή, θα εισπράξουν τουλάχιστον τα ίδια ποσά με αυτά που θα έβαζαν στο χέρι σε περίπτωση πλειστηριασμών.

-- Η ένταξη στη ρύθμιση της υποτιθέμενης προστασίας έχει ως όρο και προϋπόθεση «ο οφειλέτης να υπήρξε συνεργάσιμος, κατά την έννοια του Κώδικα Δεοντολογίας», και μάλιστα όχι μόνο από 'δώ και στο εξής, αλλά και «κατά το χρόνο της αρχικής καθυστέρησης του δανείου».

Επιπλέον, σε ένα μπαράζ κυβερνητικών τροπολογιών που ψηφίστηκαν φέτος στις αρχές Ιούνη, σε συνέχεια του πολυνόμου - εκτρώματος που ψήφισε η κυβέρνηση τον Μάη, προβλέπονται και έχουν τεθεί σε εφαρμογή συμπληρωματικά αντιλαϊκά μέτρα, όπως:

-- Πρώτη κατοικία. Παρέχεται στις τράπεζες η δυνατότητα να μεταβιβάζουν άμεσα τη διαχείριση των στεγαστικών δανείων πρώτης κατοικίας σε άλλους «επενδυτές» (τα περιβόητα funds) και μάλιστα ανεξάρτητα από το ύψος της υποθήκης και την αξία του ακινήτου. Δηλαδή, τα πιστωτικά ιδρύματα θα διατηρούν την ιδιοκτησία των δανείων αυτών, αλλά τη διαχείρισή τους μπορούν να τη μεταβιβάζουν σε «εταιρείες διαχείρισης».

Προβλέπεται η δυνατότητα πώλησης των δανείων για πρώτη κατοικία πάνω από 140.000 ευρώ, ενώ από την 1/1/2018 το σύνολο των δανείων πρώτης κατοικίας «απελευθερώνεται» πλήρως και σε ό,τι αφορά τη δυνατότητα πώλησης, όπως ήδη ισχύει για όλες τις άλλες κατηγορίες των τραπεζικών δανείων...

-- Δάνεια με εγγύηση του Δημοσίου. Η νομοθετική ρύθμιση προβλέπει τη δυνατότητα πώλησης (και βέβαια ανάθεσης της διαχείρισης) για το σύνολο των δανείων της συγκεκριμένης κατηγορίας, χωρίς καμία εξαίρεση και μάλιστα με άμεση εφαρμογή. Να σημειωθεί ότι πρόκειται για δάνεια, που αφορούν σε μεγάλες επιχειρήσεις που βρίσκονται υπό κρατικό έλεγχο, σε ΟΤΑ, σε επιχειρήσεις που έχουν ενταχθεί σε προγράμματα ενίσχυσης από την ΕΕ (ΕΣΠΑ κ.ά.), αλλά και σε δάνεια σε σεισμόπληκτους και πυρόπληκτους, για την αποκατάσταση ζημιών από καταστροφές κ.ά.

Τα παραπάνω αποτελούν συνέχεια των μέτρων που προηγήθηκαν στο πλαίσιο του τρίτου μνημονίου. Ανάμεσα σε αυτά:

-- Η πώληση δανείων σε άλλους «επενδυτές» για τους «μη συνεργάσιμους δανειολήπτες» μπορεί να είναι άμεση και μάλιστα χωρίς να προβλέπεται η ύπαρξη ενημέρωσης από την πλευρά των τραπεζών. Είναι φανερό ότι με τη συγκεκριμένη ρύθμιση εντείνονται οι εκβιασμοί, με στόχο να εξαναγκάσουν τα χρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά να κόψουν και από τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες τους προκειμένου να «συνεργαστούν» με τις τράπεζες...

-- Με τον νέο Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, πρώτη τιμή προσφοράς για τους πλειστηριασμούς ακινήτων ορίζεται η εμπορική αξία όπως αυτή προσδιορίζεται κατά το χρόνο της κατάσχεσης, αντί της κατά πολύ υψηλότερης αντικειμενικής τιμής, όπως ίσχυε σύμφωνα με τον προηγούμενο νόμο. Είναι φανερό ότι η υψηλή αντικειμενική τιμή θα ήταν εμπόδιο για την «επιτυχή» έκβαση του πλειστηριασμού.

«Ο αποχαρακτηρισμός του δανειολήπτη ως συνεργάσιμου μπορεί να έχει ως συνέπεια τον αποκλεισμό του από ειδικές ευεργετικές διατάξεις της νομοθεσίας», αναφέρεται χαρακτηριστικά στον αναθεωρημένο «Κώδικα Δεοντολογίας» των τραπεζών, που καταρτίστηκε από την Τράπεζα της Ελλάδας και τέθηκε σε ισχύ από τις αρχές Αυγούστου.

Ανεξάρτητα από το τι επιλέγουν ως πιο συμφέρον γι' αυτές οι τράπεζες στην παρούσα φάση, το σίγουρο είναι ότι ανοίγει ο δρόμος για κατασχέσεις και πλειστηριασμούς ακόμη και για την πρώτη κατοικία της λαϊκής οικογένειας, καθώς «ο αποχαρακτηρισμός του δανειολήπτη ως συνεργάσιμου», σύμφωνα με τον νέο Κώδικα, «μπορεί να έχει συνέπεια τον εκπλειστηριασμό της κύριας κατοικίας του». Με βάση τον «Κώδικα», πέρα από τα εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια, τα οικονομικώς ανήμπορα λαϊκά νοικοκυριά, προκειμένου να τύχουν δικαστικής προστασίας, όπου αυτή προβλέπεται, πρέπει να έχουν, με τη βούλα των τραπεζών, το χαρακτηρισμό του «συνεργάσιμου δανειολήπτη». Σε διαφορετική περίπτωση, τα δικαστήρια θα απορρίπτουν την αίτηση, με ανοιχτό πλέον το ενδεχόμενο των πλειστηριασμών.

Στην «τυποποιημένη κατάσταση οικονομικής πληροφόρησης», που ο οφειλέτης θα υποβάλλει υποχρεωτικά στην τράπεζα, μεταξύ άλλων, πρέπει να αναγράφει σε ειδικές λίστες:

• Την αξία της ακίνητης περιουσίας και μάλιστα αναλυτικά για κάθε τεμάχιο γης (ποσοστό συνιδιοκτησίας, είδος εμπράγματου δικαιώματος).
• Τα ποσά από τις μεικτές και καθαρές αποδοχές από μισθούς και συντάξεις, τα επιδόματα από φορείς του Δημοσίου (π.χ. ανεργίας), τα ποσά βοήθειας από ιδιώτες (π.χ. από οικογενειακά πρόσωπα), καθώς και το σύνολο του εισοδήματος από κάθε πηγή προέλευσης.
• Τις κάθε είδους δαπάνες για την καθημερινή διαβίωση, όπως για στέγαση, ηλεκτρικό ρεύμα, ύδρευση, βασικές καταναλωτικές δαπάνες (διατροφή) κ.ά.

Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα πλήρες φακέλωμα των λαϊκών νοικοκυριών, στη βάση του οποίου προσδιορίζεται η περιβόητη «μέγιστη ικανότητα αποπληρωμής», το ποσό δηλαδή που θα πρέπει να «κόβουν το λαιμό τους» να πληρώνουν στην τράπεζα κάθε μήνα, προκειμένου να μη χαρακτηριστούν «μη συνεργάσιμοι»...

Να σημειωθεί ότι στις τραπεζικές «λύσεις διευθέτησης» για τα λαϊκά νοικοκυριά συγκαταλέγονται και τα παρακάτω:

-- Πώληση και ενοικίαση του ακινήτου. Ο δανειολήπτης μεταβιβάζει την κυριότητα του ακινήτου στην τράπεζα και στη συνέχεια μπορεί να έχει το δικαίωμα της διαμονής στην κατοικία του έναντι ενοικίου, «για μια ελάχιστη περίοδο»...

-- «Εθελοντική παράδοση» του ακινήτου. Ο δανειολήπτης, που αδυνατεί να εξυπηρετήσει το χρέος, μεταβιβάζει την κυριότητα του ακινήτου στην τράπεζα και στη συνέχεια, σε συμφωνία με την τράπεζα, «διατυπώνεται σαφώς ο τρόπος διευθέτησης» για τυχόν υπολειπόμενα ποσά.

-- «Εθελοντική εκποίηση ακινήτου». Ο δανειολήπτης προχωρά «οικειοθελώς» στην πώληση του ακινήτου σε τρίτους, μετά από τη σύμφωνη γνώμη της τράπεζας. Σε περίπτωση που το τίμημα πώλησης είναι χαμηλότερο από την οφειλή, η τράπεζα προχωρά σε «διαγραφή» του υπολειπόμενου ποσού.

• Υπό προϋποθέσεις προβλέπονται ρυθμίσεις όπως αυτές που ήδη εφαρμόζουν οι τράπεζες (χρονική μετακύλιση, μείωση επιτοκίων κ.ά.).

Eurokinissi

Ετσι, όσοι θελήσουν να προμηθευτούν πετρέλαιο θέρμανσης, που η διάθεσή του ξεκίνησε από σήμερα, θα διαπιστώσουν ότι η τιμή του έχει εκτοξευθεί σε σχέση με πέρσι, εξαιτίας των νέων επιβαρύνσεων στον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης (ΕΦΚ) και στον ΦΠΑ. Κι αυτό συμβαίνει σε μια περίοδο που οι διεθνείς τιμές του πετρελαίου παραμένουν σε χαμηλά επίπεδα. Οχι ότι αυτό θα έλυνε ολοκληρωτικά το πρόβλημα της ενεργειακής φτώχειας, γιατί το λαϊκό εισόδημα είναι πενιχρό. Θα μπορούσαν, όμως, τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά να επωφεληθούν από τη συγκυρία των χαμηλών τιμών των καυσίμων, ώστε τουλάχιστον να καλύψουν μερικώς την ανάγκη για θέρμανση. Ωστόσο, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ φρόντισε να «διορθώσει» την τιμή προς τα πάνω, ώστε να καλυφθούν οι φοροεισπρακτικοί στόχοι του προϋπολογισμού. Ετσι, η τιμή φέτος διαμορφώνεται στα 92 λεπτά το λίτρο μέση τιμή, από 83 λεπτά που ήταν πέρσι. Η αύξηση των 9 λεπτών είναι αποτέλεσμα της αύξησης του ΕΦΚ στα 28 λεπτά το λίτρο από 23 λεπτά που ήταν πέρσι, αλλά και της αύξησης του ΦΠΑ στο 24% από 23% που ήταν την προηγούμενη χρονιά. Παράλληλα και η τιμή διυλιστηρίου έχει αυξηθεί σχεδόν κατά ένα λεπτό το λίτρο σε σχέση με πέρσι.

Εκτός από τις αυξήσεις, από πέρσι έχει τεθεί σε εφαρμογή το «τσεκούρωμα» κατά το ήμισυ του επιδόματος θέρμανσης σε σχέση με το 2014, σύμφωνα με τις προβλέψεις του τρίτου μνημονίου, με αποτέλεσμα και λιγότεροι να είναι οι δικαιούχοι αλλά και λιγότερα χρήματα να εισπράττουν. Να υπενθυμίσουμε την περσινή απόφαση του υπουργείου Οικονομικών, σύμφωνα με την οποία δικαιούχοι επιδόματος θέρμανσης είναι όσοι έχουν ετήσιο οικογενειακό εισόδημα 12.000 ευρώ για άγαμο και 20.000 για έγγαμο, το οποίο προσαυξάνεται κατά 2.000 ευρώ για κάθε τέκνο, ενώ η αξία της ακίνητης περιουσίας τους πρέπει να μην υπερβαίνει τα 100.000 ευρώ για τους άγαμους και τα 200.000 ευρώ για τους έγγαμους και τις μονογονεϊκές οικογένειες.

Φέτος, σύμφωνα με όσα έχουν διαρρεύσει μέχρι στιγμής, το υπουργείο Οικονομικών επεξεργάζεται ανακατανομή στις «κλιματικές ζώνες», βάσει των οποίων υπολογίζεται το τελικό ποσό της επιδότησης, ώστε, όπως λέει, να γίνει «δικαιότερη» η κατανομή... του πετσοκομμένου επιδόματος για το ακριβότερο πετρέλαιο θέρμανσης.

Κόντρα στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και στο ζήτημα της θέρμανσης των νοικοκυριών, το ΚΚΕ, με τροπολογία που κατέθεσε στη Βουλή η Κοινοβουλευτική Ομάδα του Κόμματος, απαιτεί την κατάργηση του ΕΦΚ και του ΦΠΑ στο πετρέλαιο θέρμανσης και στο φυσικό αέριο για οικιακή χρήση. Η τροπολογία κατατέθηκε στο νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας με τίτλο «Κοινωνική και αλληλέγγυα Οικονομία και ανάπτυξη των φορέων της και άλλες διατάξεις», το οποίο αναμένεται να ψηφιστεί την ερχόμενη βδομάδα από την Ολομέλεια της Βουλής.

Στην αιτιολογική έκθεση της τροπολογίας του ΚΚΕ αναφέρεται: «Οι συνεχείς αυξήσεις στους φόρους που έχουν επιβληθεί στο πετρέλαιο θέρμανσης από τις προηγούμενες κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και τη σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, έχουν ως αποτέλεσμα εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες να μην μπορούν να καλύψουν στοιχειωδώς τις ανάγκες θέρμανσης ή να καταφεύγουν σε μέσα επικίνδυνα για την υγεία και το περιβάλλον. Επιπλέον, το επίδομα θέρμανσης έχει περιορισθεί δραματικά και ως προς το ποσό που καταβάλλεται και ως προς τον αριθμό των δικαιούχων με βάση τις κυβερνητικές αποφάσεις. Ως αποτέλεσμα όλων αυτών, η θέρμανση των κατοικιών έχει γίνει είδος πολυτελείας για τις λαϊκές οικογένειες».

«Η άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος - καταλήγει η αιτιολογική έκθεση - βρίσκεται στην κατάργηση του ΕΦΚ, αλλά και του ΦΠΑ, που επιβαρύνει τόσο το πετρέλαιο θέρμανσης όσο και το φυσικό αέριο για οικιακή χρήση και για το λόγο αυτόν η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ καταθέτει» τη συγκεκριμένη τροπολογία, απαιτώντας να συμπεριληφθεί ως άρθρο στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο, το οποίο θα ορίζει ότι: «Από την ψήφιση του παρόντος καταργούνται ο ΦΠΑ και ο ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης και στο φυσικό αέριο για οικιακή χρήση».

Την ίδια στιγμή που η συγκυβέρνηση, όπως είδαμε προηγούμενα, περιορίζει ακόμη περισσότερο τη δυνατότητα των λαϊκών στρωμάτων να καλύπτουν μια βασική τους ανάγκη, όπως η θέρμανση, προωθεί τη μία μετά την άλλη ρύθμιση μείωσης του ενεργειακού κόστους μεγάλων βιομηχανιών. Πρόσφατα, ο ΣΕΒ κατέγραψε το σύνολο των ευνοϊκών κυβερνητικών παρεμβάσεων που αφορούν την κατάργηση του ΕΦΚ στο φυσικό αέριο που χρησιμοποιείται για την ηλεκτροπαραγωγή, τη μείωση του ΕΦΚ στο φυσικό αέριο που χρησιμοποιείται από τη βιομηχανία για κατανάλωση, την εφαρμογή των συμβάσεων διακοψιμότητας στις μεγάλες βιομηχανίες, την ευνοϊκότερη αλλαγή των όρων τιμολόγησης της πρόσβασης στο δίκτυο μεταφοράς φυσικού αερίου.

Παράλληλα, υπήρξε και η διμερής συμφωνία μεταξύ της «Αλουμίνιον της Ελλάδας» (ΑτΕ) του «Ομίλου Μυτιληναίος», η οποία προβλέπει εκπτώσεις που μπορεί υπό κάποιους όρους να φτάσουν ακόμη και στο 48% επί της χρέωσης ηλεκτρισμού στην Υψηλή Τάση, που σήμερα τιμολογείται με 57,57 ευρώ/MWh. Η νέα σύμβαση προμήθειας προβλέπει ότι για την περίοδο από 1/1/2014 έως 30/6/2016, κατά την οποία υπήρχε διένεξη με την ΑτΕ, η τιμή διαμορφώνεται στα 36,6 ευρώ/MWh, ενώ για την ερχόμενη τετραετία προβλέπεται περαιτέρω μείωση, στα 31,6 ευρώ/MWh, δίχως το κόστος ρύπων και δικτύων. Σε ανάλογες γενναίες εκπτώσεις έχει προχωρήσει η ΔΕΗ στο σύνολο της ενεργοβόρου βιομηχανίας στα ιδιωτικά συμφωνητικά που έχει υπογράψει με τον κάθε πελάτη υψηλής τάσης ξεχωριστά, τα οποία λήγουν το Δεκέμβρη του 2017, οπότε και προβλέπεται νέα γενναιόδωρη αναπροσαρμογή τους.

Εκτός από τις αυξήσεις το πετρέλαιο θέρμανσης, τα λαϊκά νοικοκυριά πανάκριβα πληρώνουν και το ηλεκτρικό ρεύμα, το οποίο σε πολλές περιπτώσεις χρησιμοποιείται και ως ενεργειακή πηγή για θέρμανση σε ποσοστό άνω του 10% των νοικοκυριών, σύμφωνα με την πιο πρόσφατη έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ. Είτε αυτό αφορά την κύρια πηγή θέρμανσης είτε συμπληρωματική. Παρ' όλα αυτά, η απειλή αποκοπής της ηλεκτροδότησης παραμένει σε ισχύ από τη διοίκηση της ΔΕΗ για χιλιάδες νοικοκυριά που δεν μπορούν ή δυσκολεύονται αφάνταστα να πληρώνουν τους υπέρογκους λογαριασμούς, λόγω της πανάκριβης τιμής του ρεύματος και του τσακισμένου εργατικού - λαϊκού εισοδήματος, στην Επιχείρηση. Ολες οι κυβερνήσεις, και φυσικά και η σημερινή, γνωρίζοντας ότι το ηλεκτρικό ρεύμα είναι βασική πηγή οικιακής Ενέργειας με πολλαπλές βασικές και αναγκαίες χρήσεις από τα λαϊκά νοικοκυριά, συνδέουν εκβιαστικά με τους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος μια σειρά χρεώσεις, γνωρίζοντας ότι η συντριπτική πλειοψηφία των καταναλωτών αναγκαστικά θα «κόψει το λαιμό» της να τις πληρώσει, για να έχουν τα σπίτια τους ρεύμα.

Συνολικά, από το 2008 μέχρι σήμερα, υπολογίζεται ότι οι αυξήσεις στα οικιακά τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος, μαζί με τις αυξήσεις σε ΦΠΑ, τέλη Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, αυξήσεις Υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας και μια σειρά άλλες χρεώσεις, φτάνουν το 70%. Είναι προφανές, λοιπόν, ότι η μείωση κατά 15% στην τιμή του ρεύματος - δηλαδή όχι στο σύνολο του λογαριασμού - που υπόσχεται ότι θα κάνει η διοίκηση της ΔΕΗ στους «συνεπείς πελάτες» (αποκλείοντας όσους αδυνατούν να πληρώνουν έγκαιρα τους λογαριασμούς τους), δεν μπορεί να αλλάξει τη συνολική εικόνα. Αλλωστε, όταν κάποιος δυσκολεύεται να πληρώσει, που σημαίνει δυσκολεύεται γενικά να καλύψει στοιχειώδεις ανάγκες, αυτή η έκπτωση λειτουργεί εκβιαστικά εξαναγκάζοντας στέρηση στην κάλυψη άλλων αναγκών, αντί να υπάρξει πολιτική για πάμφθηνο ρεύμα στα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά.

Η εργατική - λαϊκή πάλη για ικανοποίηση των αναγκών του λαού με φτηνή Ενέργεια πρέπει να συνδέεται με την πάλη για τομέα Ενέργειας λαϊκή ιδιοκτησία, που απαιτεί κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής. Αλλά αυτό απαιτεί λαϊκή εξουσία.

Στο συνέδριο συμμετείχε και ο Ισραηλινός υπουργός Ενέργειας, Γιουβάλ Στίνιτζ, ο οποίος ήταν μάλιστα ομιλητής σε ειδική συζήτηση που συνδιοργάνωσαν το Παγκόσμιο Ενεργειακό Συμβούλιο και η αμερικανική «δεξαμενή σκέψης» «Ατλαντικό Συμβούλιο» με θέμα: «Ενα νέο τοπίο στην Ανατολική Μεσόγειο». Στους στόχους της συζήτησης ήταν, σύμφωνα με τους διοργανωτές, να εξεταστούν νέες παράμετροι που πιθανώς θα αλλάξουν τα δεδομένα και τις προοπτικές στην περιοχή, όπως το Κυπριακό, «του οποίου η επίλυση θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια θεμελιώδη ανακατάταξη του πολιτικού, οικονομικού, ενεργειακού πεδίου στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και του πεδίου που αφορά την Ασφάλεια, και να ανοίξει νέους δρόμους για την ανάπτυξη και την αξιοποίηση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στη λεκάνη».

Ενδεικτικές άλλωστε των πιθανών «ανακατατάξεων» είναι και διάφορες πλευρές, όπως:

• Στο περιθώριο του συνεδρίου, ο Στίνιτζ συναντήθηκε με τον Τούρκο ομόλογό του, Μπεράτ Αλμπαϊράκ (στην πρώτη τουρκο-ισραηλινή συνάντηση σε επίπεδο υπουργών μετά την εξομάλυνση των διμερών σχέσεων) και ανακοίνωσαν ότι θα διενεργηθεί μελέτη «βιωσιμότητας» για την κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου που θα συνδέει τις δύο χώρες. Η ιδέα δεν είναι καινούρια, αλλά είχε «παγώσει» μετά την κρίση με το «Μαβί Μαρμαρά» και την ψύχρανση των σχέσεων των δύο χωρών.
• Ο ηγέτης του ψευδοκράτους, που η Αγκυρα αναγνωρίζει ως «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου», Μουσταφά Ακιντζί, ο οποίος έγινε δεκτός ως αρχηγός κράτους στο συνέδριο, υποστήριξε ότι σχετικά με την ενεργειακή σύνδεση Μέσης Ανατολής - Ευρώπης μέσω υποθαλάσσιου καλωδίου, αυτό «αντί να τοποθετηθεί μεταξύ Ισραήλ - Νοτίου Κύπρου - Κρήτης και Ελλάδας, όπως σχεδιάζεται, αν γίνει μεταξύ Ισραήλ - Κύπρου - Τουρκίας τότε θα είναι πιο γρήγορο, πιο φτηνό και η απόσταση (θα είναι) μικρότερη».

Τα παραπάνω δείχνουν πόσο ρευστά είναι τα πράγματα στις «κολιγιές» για τις οποίες περηφανεύεται και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, προσπαθώντας να πείσει το λαό μας ότι συνεργασίες με δυνάμεις όπως το κράτος - δολοφόνος Ισραήλ θα τον ωφελήσουν.

Με δεδομένη και την όξυνση της τουρκικής προκλητικότητας (βλ. Αιγαίο, Κυπριακό, Ιράκ, Συρία) μπορεί να γίνει ακόμα πιο κατανοητό ότι τα επιτελεία των μονοπωλίων εξετάζουν κάθε ενδεχόμενο για την υπεράσπιση των στρατηγικών τους συμφερόντων, χωρίς βέβαια να σταματούν το ατέρμονο παζάρεμα στα τραπέζια όπου καθορίζονται οι νέες προτεραιότητες των μεγαλοεπιχειρηματιών και οι τρόποι υπεράσπισης της συνολικής θέσης τους.

Copyright 2016 The Associated

Στο βήμα ο Τούρκος Πρόεδρος, που λάνσαρε τη χώρα του ως ... πάροχο «ενεργειακής ασφάλειας»

Στη συνάντηση, αναδείχθηκε το προβάδισμα που αποκτούν μια σειρά επιχειρηματικοί σχεδιασμοί, σε αλληλεξάρτηση με εξελίξεις και σε γεωπολιτικό επίπεδο. Αλλωστε, η Ενέργεια παραμένει στο επίκεντρο σφοδρών ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών σε μια σειρά περιοχές του πλανήτη, που τη συγκεκριμένη περίοδο μάλιστα μοιάζουν να κλιμακώνονται (π.χ. Συρία, Ουκρανία, Ασία - Ειρηνικός).

Την ίδια στιγμή, αναδείχθηκαν και ευρύτερες ανησυχίες των μονοπωλιακών και ιμπεριαλιστικών κέντρων για τη λεγόμενη «Ενεργειακή Μετάβαση». Ανησυχίες ουσιαστικά, για τις αλλαγές στη διαδικασία εξόρυξης και παραγωγής, αξιοποίησης και διανομής ενεργειακών πόρων και τις επιπτώσεις που αυτές θα έχουν στις επιχειρήσεις και στον παγκόσμιο συσχετισμό δύναμης.

Από την έναρξη του συνεδρίου, όπου έγινε δεκτός ως αρχηγός κράτους και ο ηγέτης των Κατεχόμενων στην Κύπρο (στη φωτογραφία δεξιά)

Τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια που λιμνάζουν και αναζητούν διέξοδο, η ραγδαία ανάπτυξη των μέσων παραγωγής σε τομείς όπως οι ΑΠΕ, η «στροφή» σε νέους φυσικούς πόρους και βέβαια οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί για τον έλεγχο αγορών και πρώτων υλών είναι παράγοντες που θα επιδράσουν καθοριστικά στις εξελίξεις στην Ενέργεια διεθνώς.

Σε Δήλωση («Statement») που το Συμβούλιο μοίρασε στο συνέδριο, καταγράφονται πλευρές που τα αστικά και ιμπεριαλιστικά επιτελεία ξεχωρίζουν, αναδεικνύοντας πεδία, στα οποία οι «κόντρες» θα δυναμώσουν το επόμενο διάστημα. Μεταξύ άλλων:

• Διατυπώνεται η άποψη ότι «η κατά κεφαλή ζήτηση για Ενέργεια θα φτάσει στο ανώτατο όριο πριν το 2030», αλλά και εκφράζονται προβληματισμοί για τις συνέπειες που θα έχει η στροφή πολλών στις ΑΠΕ. Εκτιμάται ότι η αύξηση της ζήτησης για Ενέργεια θα υπολείπεται σημαντικά των ρυθμών βελτίωσης της απόδοσης «εναλλακτικών» φυσικών πόρων.

Βεβαίως, η ανάπτυξη των ΑΠΕ δεν θα είναι μια ευθύγραμμη διαδικασία, για παράδειγμα υπάρχουν εκτιμήσεις για μεγάλη μείωση των σχετικών επενδύσεων τα τελευταία χρόνια (που φυσικά αφορά και τη στασιμότητα, τις προσδοκίες για αναιμική ανάπτυξη). Από την άλλη μεριά, δεν πρέπει να προσπερνάμε και την αύξηση του ανταγωνισμού ανάμεσα στα μονοπώλια που έχουν στραφεί στις ΑΠΕ και στα μονοπώλια που συνεχίζουν να δραστηριοποιούνται σε πιο «συμβατικές» μορφές Ενέργειας.

Πάντως, ως γενική εικόνα, εκτιμάται ότι το πετρέλαιο θα συνεχίσει να «τροφοδοτεί» βασικά τις Μεταφορές (καλύπτοντας το 60% των σχετικών ενεργειακών αναγκών) και ότι θα συνεχιστεί «η χρυσή εποχή» για το φυσικό αέριο, του οποίου η παραγωγή μέχρι το 2060 αναμένεται να αυξηθεί 25% - 70%.

• Μεγάλη συζήτηση ανοίγει για την «τεχνολογική επανάσταση στον ενεργειακό τομέα», την «περαιτέρω αύξηση της συνθετότητας των ενεργειακών αγορών», την «ψηφιοποίηση» του κλάδου. Οι νέες τεχνολογίες και οι καινοτόμες πρακτικές ενδιαφέρουν τους καπιταλιστές και από την πλευρά τού πόσο ταχύτερα μπορούν να διεισδύσουν σε νέες αγορές, π.χ. σε περιοχές της Αφρικής και της Ασίας που οι επενδύσεις σε διάφορους τομείς της βιομηχανικής παραγωγής αυξάνει απευθείας τις ενεργειακές ανάγκες. Η εφαρμογή νέων πρακτικών και η ευρεία χρήση νέων τεχνολογιών μπορεί να διασφαλίσούν επενδύσεις με μεγάλα περιθώρια κέρδους, δεδομένου του ότι αυξάνεται η παραγωγικότητα, άρα και ο βαθμός εκμετάλλευσης του εργατικού δυναμικού.
• Σημαντικό βάρος για τις εξελίξεις αποκτούν οι επιλογές ανερχόμενων δυνάμεων, αφού «το κέντρο βάρους έχει μετατοπιστεί εκτός χωρών ΟΟΣΑ: Κίνα, Ινδία και Αφρική καθορίζουν την ατζέντα του μέλλοντος για την Ενέργεια και πρέπει να αναλάβουν τη θέση τους στην παγκόσμια ενεργειακή διακυβέρνηση», σημειώνεται. Δηλαδή, προμηνύεται όξυνση του ανταγωνισμού, αφού αυξάνεται η δύναμη μονοπωλίων που εδρεύουν σε χώρες ανερχόμενες στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα.

Στο περιθώριο του συνεδρίου, επιβεβαιώθηκαν και ευρύτερες διεργασίες για θέματα Ενέργειας. Ετσι, σε συνέχεια της πρόσφατης συνάντησης των χωρών του ΟΠΕΚ στο Αλγέρι, Ρωσία και Σαουδική Αραβία εμφανίστηκαν έτοιμες να συναινέσουν σε μια συμφωνία για τη μείωση της παραγωγής πετρελαίου, με την προσδοκία ότι έτσι θα ανακοπεί η κατρακύλα της διεθνούς τιμής του.

Επίσης, ενδιαφέρον έχουν και οι συμφωνίες συνεργασίας που υπέγραψε η κυβέρνηση της Βενεζουέλας με τη ρωσική «Rosneft» και την ισπανική «Repsol».

Στο συνέδριο συμμετείχαν εκατοντάδες εκπρόσωποι κυβερνήσεων και επιχειρήσεων, ενώ ίσως δεν ήταν τυχαίο ότι σε επίπεδο αρχηγού κράτους εκπροσωπήθηκαν οι Ρωσία, Βενεζουέλα, Αζερμπαϊτζάν.

Οι επισημάνσεις περί της σημασίας όλοι να έχουν πρόσβαση στην Ενέργεια μαζί με αυτές για την ανάγκη μέτρων για την «ενεργειακή ασφάλεια» ήταν άφθονες. Μεταξύ άλλων, ξεχώρισε η παρέμβαση του Τούρκου Προέδρου, Ρ. Τ. Ερντογάν, που επέλεξε να τραβήξει την προσοχή στην κατάσταση στη Μέση Ανατολή, δεδομένης και της «ετοιμότητας» της τουρκικής πλουτοκρατίας να αναλάβει δράση σε όλα τα επίπεδα, αναζητώντας έναν πρωταγωνιστικό ρόλο και κύρια να μην υποστεί μεγάλες απώλειες σε ένα πλαίσιο μεγάλων ανακατατάξεων που κυοφορούνται.

«Η ασφάλεια της ενεργειακής προμήθειας του κόσμου εξαρτάται από την εκκαθάριση της Μέσης Ανατολής από τους τρομοκράτες», προσπαθώντας να δικαιολογήσει και τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της χώρας του σε Συρία και Ιράκ («παλεύουμε για τη δική μας ασφάλεια, για την ενεργειακή ασφάλεια του κόσμου, επίσης»). Πρόσθεσε, μεταξύ άλλων, ότι η χώρα του προχώρησε σημαντικά σε διάφορα ενεργειακά έργα, ενισχύοντας το δίκτυο μεταφοράς Ενέργειας που έχει, και υποστήριξε ότι «μπορούμε να χτίσουμε τον τέταρτο ενεργειακό διάδρομο της Ευρώπης», επιμένοντας ότι «η Τουρκία έχει ένα όραμα, να εγγυηθεί την ενεργειακή ασφάλεια».

Copyright 2016 The Associated

Από τη συνέντευξη Τύπου της Μέρκελ στο Μάλι

α) Περιορισμό των μεταναστευτικών ροών από την Αφρική προς την Ευρώπη και δη προς τη Γερμανία.

β) Διεύρυνση του ρόλου και της παρουσίας του γερμανικού στρατού στις χώρες της περιοχής, με πρόσχημα τη δράση ισλαμικών τρομοκρατικών οργανώσεων, που αξιοποιούνται με διάφορες σκοπιμότητες.

γ) Την ακόμη μεγαλύτερη προώθηση των συμφερόντων συγκεκριμένων γερμανικών μονοπωλίων, που επιθυμούν να αυξήσουν τις επενδυτικές, παραγωγικές δραστηριότητές τους σε χώρες της περιοχής, αξιοποιώντας φτηνό εργατικό δυναμικό, άφθονες πρώτες ύλες, πρόθυμες κυβερνήσεις.

Αν και θα φανεί το επόμενο διάστημα η πραγματική επιτυχία της μίνι αφρικανικής περιοδείας της Αγκελα Μέρκελ στην περιοχή, το βέβαιο είναι πως προσπάθησε, για μία ακόμη φορά, να εντείνει το ρόλο του γερμανικού ιμπεριαλισμού απέναντι σε άλλους ανταγωνιστές και τα μονοπώλιά τους, όπως τα γαλλικά, καθώς δύο από τις τρεις χώρες που επισκέφθηκε (το Μάλι και ο Νίγηρας) ήταν πρώην γαλλικές αποικίες. Δεν είναι, άλλωστε, μυστική η απόφαση των γερμανικών μονοπωλίων να επεκτείνουν τις μπίζνες στην Αφρική και ούτε η μάλλον ασυγκράτητη, πλέον, ορμή ενός τμήματος της γερμανικής αστικής τάξης να αξιοποιήσει την παρούσα γεωπολιτική συγκυρία για να εκτοπίσει από τον ανταγωνισμό άλλα μονοπώλια.

Αυτό, άλλωστε, καταγράφηκε με αρκετή σαφήνεια τον περασμένο Ιούλη, όταν το γερμανικό υπουργείο Αμυνας δημοσιοποιούσε την τελευταία «Λευκή Βίβλο», διαμηνύοντας μεταξύ άλλων πως «η πολιτική ασφάλειας ξεκινάει από το εσωτερικό της Γερμανίας και έχει ορίζοντα όλο τον κόσμο...». Πως βάσει οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών λόγων, το Βερολίνο «θα πρέπει ενεργά να βοηθήσει στην παγκόσμια τάξη»... και να αναλάβει «ηγετικό ρόλο στα διεθνή κέντρα λήψης αποφάσεων».

Η Γερμανία, δηλαδή η αστική τάξη, κλιμακώνει τη δράση της και στην Αφρική με στόχο τον περιορισμό των μεταναστευτικών ροών, θέμα ιδιαίτερα δημοφιλές μεταξύ των γερμανικών αστικών κομμάτων, ενόψει και των βουλευτικών εκλογών το φθινόπωρο του 2017. Είναι, ωστόσο, ενδιαφέρον πως το ζήτημα του περιορισμού των μεταναστευτικών ροών από αφρικανικές χώρες προς την Ευρώπη η Μέρκελ το συνδύασε αφενός με την προώθηση ενός πιο δυναμικού ρόλου του γερμανικού στρατού (με άλλοθι την ενίσχυση της «ασφάλειας» και της καταπολέμησης της τρομοκρατίας ακραίων ισλαμικών οργανώσεων) και αφετέρου με την κλιμάκωση των επενδύσεων γερμανικών κεφαλαίων στις χώρες αυτές, υπό το πρίσμα της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας ώστε να σταματήσει η διαρροή Αφρικανών εργατών προς χώρες της ΕΕ και δη τη Γερμανία.

Στο Μάλι, που ήταν ο πρώτος σταθμός περιοδείας της Μέρκελ, ο γερμανικός στρατός έχει στείλει τα τελευταία δύο χρόνια περίπου 650 στρατιώτες στο πλαίσιο αποστολών ΟΗΕ και ΕΕ, μεταξύ άλλων και για την εκπαίδευση των μαλινέζικων δυνάμεων στρατού και αστυνομίας έναντι τζιχαντιστών και αυτονομιστών Τουαρέγκ που δραστηριοποιούνται ιδιαίτερα στο Βορρά. Ετσι, η Μέρκελ, λίγο μετά τη συνάντησή της με τον Μαλινέζο Πρόεδρο, Ιμπραχίμ Μπουμπακάρ Κέιτα, δήλωσε πως «η Γερμανία είναι σημαντικό να εξασφαλίσει τη συνοχή του Μάλι σε συνδυασμό με την ανάπτυξη συνεργασίας και τη στρατιωτική υποστήριξη που παρέχουμε». Τόνισε πως αυτή η γερμανική βοήθεια «στην ανάπτυξη του Μάλι» θα δοθεί σε πολύ συγκεκριμένους τομείς, ιδιαίτερα σε αυτούς της γεωργίας και της διαχείρισης υδάτινων πόρων. Δεν παρενέβη στον τομέα του ορυκτού πλούτου, αφού μονοπώλια όπως η γερμανική εταιρεία χρυσού «Pearl Gold AG», που έχει κάνει μεγάλες επενδύσεις στη Δυτική Αφρική τα τελευταία χρόνια, δραστηριοποιείται στο Μάλι ήδη από το 2011, με επενδύσεις σε χρυσωρυχεία στο βόρειο Μάλι, σε περιοχή που απέχει περίπου 300 χλμ. νοτιοανατολικά της πρωτεύουσας, Μπαμάκο.

Ας μην ξεχνάμε, επιπλέον, ότι ο γερμανικός Ομοσπονδιακός Σύνδεσμος Βιομηχανιών Ενέργειας και Υδατος (BDEW) εκπροσωπεί περίπου 1.800 εταιρείες, εκ των οποίων αρκετές βλέπουν σημαντικά περιθώρια για κερδοφόρες μπίζνες και σε χώρες της Αφρικής όπως το Μάλι, επειδή έχουν τεράστιες ανάγκες σε υποδομές, διαθέτουν σημαντικό ορυκτό πλούτο (ουράνιο, χρυσό, πετρέλαιο κ.ά.) και παράγουν σε ζηλευτές ποσότητες και ποιότητες πρώτες ύλες (π.χ. βαμβάκι) για τα γερμανικά μονοπώλια βιομηχανίας και μεταποίησης.

Ενδιαφέρον για μπίζνες στο Μάλι δείχνει και ο Γερμανικός Σύνδεσμος Βιομηχανίας Τροφίμων (BVE), καθώς βλέπει νέα δεδομένα και περιθώρια, ιδιαίτερα μετά την αποσταθεροποίηση της χώρας από τη δράση τζιχαντιστών της «Αλ Κάιντα» και αυτονομιστών Τουαρέγκ (2012) και την επέμβαση του γαλλικού στρατού (2013), που στη συνέχεια άνοιξε το δρόμο επέμβασης και σε στρατιωτικές δυνάμεις χωρών της ΕΕ, μεταξύ των οποίων και η Γερμανία.

Τη Δευτέρα, η Μέρκελ μετέβη στο Νίγηρα και συναντήθηκε με τον Πρόεδρο της χώρας, Μαχαμάντου Ισούφου, παίρνοντας το «πράσινο φως» για την εξασφάλιση της πρώτης βάσης του γερμανικού στρατού στην πρωτεύουσα Νιαμέι, με πρόσχημα την επιμελητηριακή υποστήριξη των γερμανικών στρατευμάτων στο Μάλι. Η επιλογή ήταν σκόπιμη, καθώς η συγκεκριμένη χώρα διαθέτει στη βόρεια πόλη Αγκαντέζ έναν από τους μεγαλύτερους ενδιάμεσους σταθμούς Αφρικανών μεταναστών, που επιδιώκουν να μεταβούν σε πιο πλούσιες χώρες της Βόρειας Αφρικής ή στην Ευρώπη.

Ο Πρόεδρος του Νίγηρα, Μαχαμάντου Ισούφου, προσπάθησε να αποσπάσει δεσμεύσεις για αύξηση της οικονομικής βοήθειας από τη Γερμανία στη χώρα του, με πρόσχημα την ανάσχεση της «μη ομαλής μετανάστευσης», ζητώντας από την Μέρκελ ένα «νέο σχέδιο Μάρσαλ».

Η Μέρκελ, γνωρίζοντας προφανώς τα υψηλά ποσοστά συμμετοχής δυνάμεων ασφαλείας του Νίγηρα στα κυκλώματα λαθρεμπορίας ανθρώπων, απέφυγε την πρόκληση, σημειώνοντας ότι προϋπόθεση για αύξηση της οικονομικής «βοήθειας» είναι η εξασφάλιση πως οι πόροι που διατίθενται θα εξυπηρετήσουν τους λόγους για τους οποίους δίνονται. Εξέφρασε έτσι την επιθυμία του Βερολίνου να «οικοδομήσουμε μακροπρόθεσμα αναπτυξιακή συνεργασία στο Νίγηρα» με προτεραιότητα στους τομείς (και πάλι...) της διαχείρισης νερού, της γεωργίας (τομέα που ορέγεται ο γερμανικός κολοσσός BASF), της εκπαίδευσης. Πρόσφερε, ακόμη, τη συνεργασία των γερμανικών αρχών στην «καταπολέμηση δικτύων ναρκωτικών, όπλων και διακίνησης ανθρώπων». Υποσχέθηκε έτσι 10.000.000 ευρώ το 2017 μόνο για την αγορά και προμήθεια αυτοκινήτων, φορτηγών και τηλεπικοινωνιακού εξοπλισμού και τηλεπικοινωνιών στο Νίγηρα (προς όφελος, βεβαίως, γερμανικών μονοπωλίων όπως η αυτοκινητοβιομηχανία MAN, η «Ζήμενς»). Διαβεβαίωσε ακόμη πως μέσα στο 2017 θα δώσει άλλα 17.000.000 ευρώ άμεσα και άλλα 60.000.000 ευρώ έμμεσα, για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και την οικοδόμηση υποδομών μεταφορών και εγκαταστάσεων εκπαίδευσης στο βόρειο (και φτωχότερο) τμήμα του Νίγηρα.

Τελευταίος και σημαντικότερος σταθμός της μίνι αφρικανικής περιοδείας της Μέρκελ ήταν η Αιθιοπία. Η επίσκεψή της έγινε λίγες μόλις μέρες μετά την επιβολή κατάστασης «εκτάκτου ανάγκης» από τον πρωθυπουργό, Χαϊλεμαριάμ Ντεσαλέν, και τις πολύνεκρες συγκρούσεις αντικυβερνητικών διαδηλωτών - αστυνομικών στην επαρχία Ορόμια.

Η Μέρκελ δεν πήγε στη χώρα για να προσφέρει «οικονομική βοήθεια», ούτε για να προωθήσει τα ήδη ανεπτυγμένα συμφέροντα γερμανικών μονοπωλίων στην Αιθιοπία, όσο για να δώσει το ηχηρό «παρών» του γερμανικού ιμπεριαλισμού στην ευρύτερη περιοχή της Αφρικής. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τα πρώτα πράγματα που έκανε η Μέρκελ φτάνοντας στην Αντίς Αμπέμπα, ήταν να εγκαινιάσει το νέο κτίριο του «Συμβουλίου Ειρήνης και Ασφάλειας» της Αφρικανικής Ενωσης, που χρηματοδοτήθηκε από τη Γερμανία με 27.000.000 ευρώ. Εκεί ήταν, για παράδειγμα, που η Μέρκελ άσκησε πιέσεις στις χώρες της Αφρικανικής Ενωσης, προκειμένου «να βοηθήσουν στον τερματισμό του χάους στη Λιβύη» και να συμβάλουν στη δημιουργία προϋποθέσεων για την ανάσχεση της μετανάστευσης νέων Αφρικανών εργατών στη Δύση.

Δεν παρέλειψε, ωστόσο, να αξιοποιήσει την τεταμένη πολιτική κατάσταση που υπάρχει στην Αιθιοπία, τα τελευταία χρόνια, μεταξύ άλλων και λόγω σχεδίων για νέα έργα υποδομών, ενίοτε με την καταπάτηση της γης φτωχών αγροτών ή φυλετικών κοινοτήτων. Η Μέρκελ πρόσφερε παροχή κατάλληλης εκπαίδευσης στις αιθιοπικές αστυνομικές δυνάμεις από Γερμανούς αξιωματικούς και μεσολάβηση στην κρίση μεταξύ αιθιοπικής κυβέρνησης και οργανώσεων της αντιπολίτευσης, αποδεικνύοντας, εμμέσως πλην σαφώς, την αυξημένη επιρροή που διαθέτουν, σε διάφορα επίπεδα, τα γερμανικά μονοπώλια στην Αιθιοπία, ιδιαίτερα στους τομείς της αγροτικής παραγωγής και μεταποίησης, υποδομών, Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, αλλά και λογισμικού παρακολούθησης τηλεπικοινωνιών.

Το τελευταίο διάστημα, άλλωστε, αιθιοπικές και ξένες οργανώσεις προάσπισης δικαιωμάτων στην Αιθιοπία κατήγγειλαν τις γερμανικές εταιρείες λογισμικού «Trovicor» και «Gamma & Elaman» πως παρέχουν στις αιθιοπικές μυστικές υπηρεσίες, με το αζημίωτο, προγράμματα παρακολούθησης δημοσιογράφων, αγωνιστών και πολιτικών της αντιπολίτευσης.

Φτάνοντας, πάντως, στο Βερολίνο, η Μέρκελ συνέχισε την «αφρικανική εκστρατεία». Ετσι, την Τετάρτη φιλοξένησε στο Βερολίνο τον Πρόεδρο του Τσαντ, Ιντρίς Ντεμπί (που έγινε ο πρώτος ηγέτης της χώρας του που μετέβη στο Βερολίνο από την ανεξαρτησία της χώρας το 1960), και την Παρασκευή τον Νιγηριανό Πρόεδρο, Μουχαμάντου Μπουχάρι, που ξεκίνησε τριήμερη επίσκεψη με βαριά ατζέντα θεμάτων οικονομίας, επενδύσεων και ασφαλείας. Δεν είναι να απορεί κανείς γιατί το αυξημένο ενδιαφέρον της Μέρκελ για την Αφρική. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως «η πολιτική ασφάλειας ξεκινάει από το εσωτερικό της Γερμανίας και έχει ορίζοντα όλο τον κόσμο»... Συμπεριλαμβανομένης και της Αφρικής, που προβλέπεται, όσο περνούν τα χρόνια, να προκαλέσει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον πολλών ανταγωνιστικών μονοπωλίων.