Διαβάστε σήμερα στο τετρασέλιδο «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία»:

-- Η «γνώμη» της ΟΚΕ για το νομοσχέδιο σχετικά με τον κατώτερο μισθό και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις προσφέρει άλλοθι στην κυβέρνηση να το «μαζέψει».

-- Συνδικαλιστές από Ομοσπονδίες που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ μιλούν στον «Ριζοσπάστη» για τη μάχη των Συμβάσεων.

-- Αρθρο για το 43ο Συνέδριο της ΠΟΕ - ΟΤΑ.

-- Ιστορικό: 1976 - 9ο Συνέδριο Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας.

-- Τα αποτελέσματα του τουρνουά ποδοσφαίρου του ΠΑΜΕ.

Σε ανακοίνωση για τη γνώμη της ΟΚΕ, το ΠΑΜΕ σημειώνει ανάμεσα σε άλλα: «Το πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης δεν αναφέρεται σε αποκατάσταση των απωλειών, ούτε δυναμώνει το πλέγμα προστασίας των ΣΣΕ. Παραπέμπει τις αυξήσεις των μισθών στο μέλλον και σταδιακά, αλλά και με τη σύμφωνη απόφαση των μεγαλοεργοδοτών.

Οι εργοδοτικές οργανώσεις, όμως, φανέρωσαν ήδη τις προθέσεις τους, καθώς στις χτεσινές συζητήσεις με τις Ομοσπονδίες Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών και Τύπου - Χάρτου για την υπογραφή κλαδικών συλλογικών συμβάσεων, αναφέρθηκαν σε "νομοθετικό κενό" και ουσιαστικά ζήτησαν "να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις από το μηδέν", με βάση διαπραγμάτευσης την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση των 586 ευρώ. Αμφισβητούν δηλαδή στην πράξη ακόμα και τα ψίχουλα που προβλέπει το πολυνομοσχέδιο της συγκυβέρνησης.

Σε απλή γλώσσα, κυβέρνηση και μεγαλοεργοδοσία λένε "ξεχάστε τις απώλειες που είχατε τα προηγούμενα χρόνια", οι οποίες έγιναν κέρδη και προνόμια των επιχειρηματικών ομίλων, αγγίζοντας αθροιστικά το ποσό των 14 δισ. ευρώ, και ελάτε να συμφωνήσουμε σε ένα νέο πλαίσιο όπου θα υπάρχουν τυπικά συλλογικές συμβάσεις, αλλά οι εργοδότες δε θα είναι υποχρεωμένοι να τις τηρούν.

Και κυρίως, η διαπραγμάτευση θα ξεκινά από το άθλιο καθεστώς των 586 ευρώ που νομοθετικά παραμένει ανέγγιχτο. Παράλληλα οι ευέλικτες μορφές εργασίας, που οδηγούν σήμερα χιλιάδες εργαζόμενους να έχουν μισθούς των 200 και 300 ευρώ, θα παραμένουν κορώνα στις εργασιακές σχέσεις.

Αυτό είναι το "σύγχρονο μοντέλο" στις εργασιακές σχέσεις και στο Ασφαλιστικό που συμφώνησαν ήδη με την κοινή δήλωση Τσίπρα - Γιούνκερ. Αυτό που θέλουν είναι εργάτες φτηνούς, που θα δουλεύουν με εργασιακές σχέσεις ζούγκλας, χωρίς δικαιώματα, φτηνά εξαρτήματα στις μηχανές τους, που θα πληρώνονται με ψίχουλα όπως και όποτε θέλουν.

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να παρακολουθούν παθητικά το παιχνίδι που παίζεται στις πλάτες τους. Να απαιτήσουν ΕΔΩ και ΤΩΡΑ την αποκατάσταση των απωλειών από τα πλήγματα που δέχτηκαν τα προηγούμενα χρόνια, να διεκδικήσουν άμεση επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, άμεση επαναφορά του κατωτέρου μισθού με νομοθετική ρύθμιση στα 751 ευρώ και αποκατάσταση των κλαδικών συμβάσεων στα επίπεδα του 2009.

Απαιτείται σύγκρουση με τη μεγαλοεργοδοσία στους κλάδους και στους τόπους δουλειάς. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να ελπίζουν στην κυβέρνηση και στα μεγάλα λόγια, καθώς στην πράξη αποδεικνύεται πως η κατάθεση ελπίδας στο παιχνίδι των κυβερνητικών εναλλαγών δε φέρνει πίσω κατακτήσεις και δικαιώματα.

Η κυβέρνηση υποσχόταν ελάχιστα ψίχουλα και κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων. Ομως όλοι παραμένουν εδώ, βοηθώντας τη μεγαλοεργοδοσία κάθε κλάδου να ξεσαλώνει. Οι δήθεν "κόκκινες γραμμές" αποδεικνύονται αόρατες. Οσο περισσότερος χρόνος δίνεται τόσο χαμηλότερα θα ξεκινούν οι διεκδικήσεις μας στο μέλλον.

Μόνο το εργατικό - λαϊκό κίνημα με την οργάνωση και τους αγώνες του μπορεί να αναχαιτίσει την επίθεση που παραμένει ισχυρή και πρόκειται να οξυνθεί ακόμα περισσότερο το επόμενο διάστημα. Στις 11 Ιούνη κάθε πόλη να τρανταχτεί από τις διεκδικήσεις των εργαζόμενων και των συνδικάτων, προετοιμάζοντας το έδαφος για πανελλαδική - πανεργατική απεργία».

Από την κινητοποίηση Ομοσπονδιών και συνδικάτων έξω από το υπουργείο Εργασίας, στις 15/4, ενάντια στον «κοινωνικό διάλογο»

Ετσι, μέχρι κι αυτό το κουτσουρεμένο νομοσχέδιο που ετοίμασε το υπουργείο Εργασίας, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν καταργεί τις συνέπειες της ΠΥΣ 6/2012 για τις Συλλογικές Συμβάσεις και τον κατώτερο μισθό, απορρίπτεται από τον ΣΕΒ, ενώ την ίδια στιγμή ο Π. Σκουρλέτης ομολογεί ότι αποτελεί σημείο εμπλοκής και στις διαπραγματεύσεις με τους «θεσμούς», δηλαδή την τρόικα.

Οπως αναμενόταν, στην εξέταση του σχεδίου νόμου από την Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (ΟΚΕ), η «γνώμη» της οποίας δόθηκε χτες στη δημοσιότητα, η πλευρά του ΣΕΒ απορρίπτει την επαναφορά του κατώτερου μισθού ακόμα και σταδιακά, ενώ τοποθετείται αρνητικά και σε όποια βελτίωση στις συλλογικές διαπραγματεύσεις επέφερε το σχέδιο νόμου.

Πιο συγκεκριμένα, ο ΣΕΒ όχι μόνο χαρακτηρίζει «αυθαίρετη» τη σταδιακή και μερική επαναφορά του κατώτερου μισθού στα επίπεδα του 2012 - το σχέδιο νόμου δεν εξασφαλίζει την επαναφορά των ωριμάνσεων λόγω πολυετίας - αλλά επιπλέον δηλώνει ότι:

«(...) τίποτε στην οικονομία και στις αντοχές των επιχειρήσεων δεν είναι το ίδιο, σήμερα, πέντε χρόνια μετά, δεδομένου μάλιστα ότι υπάρχουν κλάδοι της οικονομίας όπου το εργατικό κόστος έχει αποφασιστική σημασία για την επιβίωσή τους. Οι επιχειρήσεις και οι κλάδοι αυτοί βρίσκονται εκτεθειμένες σε σοβαρό κίνδυνο καθώς οι πελάτες τους, εντός και εκτός Ελλάδας, δεν θα δεχθούν τη μετακύλιση του πρόσθετου κόστους. Θα πρέπει να αποσυρθεί αυτή η διάταξη και να αφεθούν τα μέρη να ρυθμίσουν το θέμα με γνώμονα την οικονομική πραγματικότητα του 2015».

Παρόμοια στάση κρατούν και οι ηγεσίες των ΓΣΕΒΕΕ και ΕΣΕΕ, οι οποίες στην ΟΚΕ ζήτησαν «η σχετική προσαρμογή να γίνει σε δύο στάδια, όπως προσδιορίζει σχετικά το σχέδιο νόμου, χωρίς προς το παρόν να επεκταθεί και στην επαναφορά του υπολογισμού των ωριμάνσεων. Η λύση αυτή προτείνεται προκειμένου να αποφευχθεί το "οικονομικό σοκ" που θα προκληθεί στις μικρομεσαίες ιδίως επιχειρήσεις από την απότομη αύξηση των αποδοχών».

Σε κάθε περίπτωση και η τοποθέτηση πάνω στο σχέδιο νόμου από την ΟΚΕ επιβεβαιώνει την εκτίμηση ότι οι εργάτες δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από τέτοιου είδους όργανα.

Η ΟΚΕ θεσμοθετήθηκε κατ' επιταγή της ΕΕ και με σκοπό όχι να υπηρετηθούν τα εργατικά συμφέροντα, όπως υποστηρίζει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, η οποία συμμετέχει σ' αυτήν καλλιεργώντας επικίνδυνες αυταπάτες, αλλά για να προωθηθεί ο αστικός μύθος περί «κοινών συμφερόντων» μεταξύ καπιταλιστών και εργατών. Μύθος που επιχειρεί να αφοπλίσει το εργατικό κίνημα.

Την ίδια στιγμή, ο υπουργός Εργασίας, σε δηλώσεις του χτες σε ραδιοφωνικό σταθμό, αναγνωρίζει ότι το ζήτημα του κατώτερου μισθού και των συλλογικών διαπραγματεύσεων είναι από τα πλέον βασικά στα παζάρια με τους «εταίρους», παρά το γεγονός ότι μέχρι πρόσφατα τα κυβερνητικά στελέχη υποστήριζαν ότι η κυβέρνηση σκοπεύει να προχωρήσει στη νομοθέτησή τους ανεξάρτητα από την έκβαση της διαπραγμάτευσης.

Μάλιστα, σε μια προσπάθεια να αποφύγει τις ευθύνες της κυβέρνησης και να δικαιολογήσει την απεμπόληση ακόμα και των ελάχιστων που υποσχέθηκε προεκλογικά, επιχειρεί να τα «ρίξει» στους «εταίρους».

Χαρακτηρίζει τη στάση τους «δογματισμό» και δηλώνει: «(...) θέλουν να το παραπέμψουν στις καλένδες και να ακυρώσουν το συγκεκριμένο νομοθέτημα το οποίο είναι σε διαβούλευση και έχει κατατεθεί από το υπουργείο μας, το οποίο ενσωματώνει την ευρωπαϊκή εμπειρία (...) Λένε ελάτε να συμφωνήσουμε να το κάνουμε όλοι μαζί αργότερα και αφού προηγουμένως πάρει την έγκριση των θεσμών».

Από παλιότερη κινητοποίηση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ στους ΟΤΑ

Το πρώτο χαρακτηριστικό στοιχείο είναι τα παζάρια και οι μεταγραφές ανάμεσα στον παλιό και νέο κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό. Αυτό αφορά κυρίως τις δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ (πρώην και νυν) και το ΜΕΤΑ (δυνάμεις που στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ).

Το δεύτερο χαρακτηριστικό είναι η ιδεολογική γειτονία του παλιού και νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού, που έχει να κάνει με το θολό «αντιμνημονιακό» λόγο, όπου «πάτησαν» και οι δύο το προηγούμενο διάστημα, αλλά και τη σημερινή καλλιέργεια αυταπατών για τη νέα κυβέρνηση, που εντέλει καταλήγει στη στήριξή της.

Το τρίτο χαρακτηριστικό είναι η συνέχιση της προσπάθειας αλλοίωσης των εκλογών, μέσα από μεθόδους νοθείας και αποκλεισμών, όπου ο παλιός κυβερνητικός συνδικαλισμός είχε πάντα πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά βρήκε συμμάχους και στο νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό.

Το τέταρτο χαρακτηριστικό είναι η προσπάθεια μέσα από μια τεχνητή ένταση (τα γνωστά «επεισόδια» που έδειξαν τα ΜΜΕ) να περιορίσουν κάθε δυνατότητα ανάπτυξης της συζήτησης.

Στα παραπάνω θα πρέπει να προσθέσουμε και ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο, που έχει να κάνει με την πτώση της συμμετοχής των εργαζομένων στην εκλογική διαδικασία. Υπήρχαν 33 σωματεία που δεν έκαναν καν εκλογές για την ανάδειξη αντιπροσώπων, αλλά αποχή υπήρχε και σε αυτά που πραγματοποίησαν εκλογές. Ετσι, από 684 αντιπροσώπους στο συνέδριο του 2009, ο αριθμός έπεσε στους 545 το 2015.

Τέλος, ένα στοιχείο που δεν έλειψε ούτε από αυτό το συνέδριο της ΠΟΕ ΟΤΑ, είναι οι ανιστόρητες αντικομμουνιστικές κραυγές.

Εχει μια αξία να δούμε πιο αναλυτικά ένα προς ένα τα παραπάνω στοιχεία, γιατί το συνέδριο της ΠΟΕ ΟΤΑ αποτελεί μια μικρογραφία διεργασιών που θα δούμε και σε άλλους κλάδους.

Οι μεταγραφές και τα παζάρια ανάμεσα στις δυνάμεις της «Συνδικαλιστικής Ανατροπής» («Συν.Αν.» - Μπαλασόπουλος) και του ΜΕΤΑ πήραν πολύ έντονα χαρακτηριστικά με μετακινήσεις κορυφαίων στελεχών της «Συν.Αν.». Οπως του πρώην προέδρου της ΑΔΕΔΥ με την ΠΑΣΚΕ-ΔΥ Οδ. Ντριβαλά, του Σ. Μαριδάκη, προέδρου του Σωματείου Εργαζομένων στο Δήμο Ιλίου, πρώην περιφερειακού συμβούλου του Σγουρού και οπαδού της ιδιωτικοποίησης της χωματερής, του Κ. Ζέρβα, πρώην προέδρου του Σωματείου Εργαζομένων στο ΦΟΣΔΑ Κ. Μακεδονίας και συνεργάτη των Μπουτάρη και Δανιηλίδη στο να επέμβουν τα ΜΑΤ στις διαμαρτυρίες ενάντια στο ΣΜΑ Ευκαρπίας!

Να τους χαίρονται κι αυτοί που τους έβαλαν στα ψηφοδέλτιά τους, αλλά και αυτοί που τους υπερασπίζονταν μέχρι χτες.

Εντονη επίσης ήταν η εμπλοκή περιφερειαρχών και δημάρχων, τόσο του ΠΑΣΟΚ υπέρ της «Συν.Αν.», όσο και του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ του ΜΕΤΑ. Χαρακτηριστικό επίσης ήταν ότι στην ομιλία του ο Μπαλασόπουλος (χωρίς αντιδράσεις από το ΜΕΤΑ) ανέφερε πως η ηγεσία του ΜΕΤΑ και κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ συναντήθηκαν μαζί του για να ηγηθεί του ΜΕΤΑ Δημοσίου, προτείνοντάς τον για πρόεδρο της ΑΔΕΔΥ.

Για την ιδεολογική γειτονία της «Συν.Αν.» και του ΜΕΤΑ, αυτή χτίστηκε τα προηγούμενα χρόνια με τον «αντιμνημονιακό» λόγο, αλλά και με τις «πλατείες», όπου η ΠΟΕ ΟΤΑ κρατούσε πρώτη θέση. Αυτό σήμερα μεταφράζεται σε στήριξη της κυβέρνησης. Ηταν χαρακτηριστική η «εξ απαλών ονύχων» κριτική που ακούστηκε για τα διαθέσιμα των δήμων και των Ταμείων, με τις όποιες ενστάσεις να επικεντρώνεται στο διαδικαστικό της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου.

Ωστόσο, αυτό που επαναλάμβαναν όλοι, ήταν το «μακάρι να πετύχει η κυβέρνηση», διαιωνίζοντας έτσι τις αυταπάτες και συντηρώντας τη βασική επιλογή του νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού, που είναι ένα κίνημα - πατερίτσα της κυβέρνησης. Σ' αυτή τη λογική κινήθηκαν και ομιλητές των «Συσπειρώσεων» (ΑΝΤΑΡΣΥΑ), βάζοντας ζήτημα ότι δεν πρέπει να έχουμε στάση ουδετερότητας απέναντι στην κυβέρνηση, αλλά στήριξης!

Για τη νοθεία και τους αποκλεισμούς, εκεί ο παλιός κυβερνητικός συνδικαλισμός δεν έχασε τα πρωτεία (έχοντας και την απόλυτη πλειοψηφία την προηγούμενη τριετία), επιχείρησε να κόψει και να ράψει τα αποτελέσματα όπως τον συνέφεραν.

Οταν η ΔΑΣ ΟΤΑ αποκάλυψε 11 διπλοψηφίσαντες στο Σωματείο Ασπροπύργου με ονοματεπώνυμο, για να το καλύψουν έφεραν υπεύθυνες δηλώσεις ότι δεν ήταν αυτοί! Οταν η ΔΑΣ ΟΤΑ αποκάλυψε πως με μια ψήφο ένα σωματείο του Πειραιά έβγαλε αντιπρόσωπο, μόνο που αυτός είχε ψηφίσει και σε άλλο σωματείο του Πειραιά, για να το καλύψουν έφεραν βεβαίωση ότι είναι μέλος του σωματείου. Μόνο που υπήρχε βεβαίωση ότι ήταν μέλος και στο άλλο σωματείο!

Απέκλεισαν τα σωματεία Αγ. Νικολάου Κρήτης και Φωκίδας ως εκπρόθεσμα στο χρονοδιάγραμμα των εκλογών, νομιμοποίησαν όμως - παρότι εκπρόθεσμο - το Σωματείο Εργαζομένων καθαριότητας του Δήμου Αθήνας. Στο συγκεκριμένο συμφώνησε και το ΜΕΤΑ.

Απέκλεισαν το σωματείο της Ικαρίας, επειδή λόγω αδυναμίας δικαστικού έκαναν εκλογές με δικηγόρο, νομιμοποίησαν όμως το σωματείο της Τήνου, που για τους ίδιους λόγους έκανε εκλογές με δικηγόρο...

Απέκλεισαν και πάλι τους αντιπροσώπους που εκλέχτηκαν με την ψήφο των συμβασιούχων συναδέλφων και σε αυτό συμφωνούσαν όλοι, εκτός από τη ΔΑΣ ΟΤΑ. Τέλος, σε αυτό το συνέδριο για πρώτη φορά η πλειοψηφία καθαίρεσε το διαπαραταξιακό προεδρείο γιατί δεν λειτουργούσε με βάση τις επιθυμίες της απερχόμενης πλειοψηφίας της ΠΟΕ ΟΤΑ!

Τίποτα δεν ήταν τυχαίο σε αυτό το συνέδριο, ούτε αυτά που περιγράφονται παραπάνω, ούτε αυτά που είδαν όλοι οι συνάδελφοι στις τηλεοράσεις. Ηταν μια συνειδητή παρελκυστική τακτική για να μη γίνει εντέλει συζήτηση για το ποιος φταίει για τα προβλήματα, για το ποια είναι η λύση και πώς θα την πετύχουμε, για να μην αναγκαστούν να προσδιορίσουν καταστατικό συνέδριο, για να συνεχίζουν να κρύβουν τις ομοιότητές τους πίσω από τις διαφορετικές ταμπέλες.

Μέσα από αυτή τη σκληρή μάχη, η ΔΑΣ ΟΤΑ αναδείχτηκε και πάλι 2η δύναμη και βγήκε ενισχυμένη σε ποσοστά και σε έδρες στο Γενικό Συμβούλιο, σε σχέση με το 2009, μιας και αυτό μπορεί να αποτελέσει μέτρο σύγκρισης, αφού το 2012, μετά τον αποκλεισμό από την ηγεσία της ΠΟΕ ΟΤΑ των αντιπροσώπων 18 σωματείων, αποχώρησε από το 41ο Συνέδριο.

Οι αντιπρόσωποι της ΔΑΣ ΟΤΑ τίμησαν την ψήφο των εργαζομένων και έδωσαν όλες τους τις δυνάμεις για να συζητηθούν τα προβλήματα, για να γίνει συνέδριο για να παρθούν αποφάσεις, για να γίνει κατανοητό τι κίνημα χρειάζεται ο κλάδος.

Ανέδειξαν τα προβλήματα, έθεσαν το ζήτημα της ενότητας των εργαζομένων, το ζήτημα της ισότιμης συμμετοχής των συμβασιούχων, της ανάγκης να γίνει καταστατικό συνέδριο.

Η παρουσία της ΔΑΣ ΟΤΑ ήταν μιας συγκροτημένης δύναμης ιδεών και προγράμματος και αυτό εκτιμήθηκε και από συνέδρους που άλλαξαν στάση μέσα στο συνέδριο και στήριξαν το ψηφοδέλτιο της ΔΑΣ. Αυτό πρέπει να μεταφερθεί και στους χώρους δουλειάς και στα πρωτοβάθμια σωματεία. Να βγουν μπροστά νέοι συνάδελφοι, νέα συνδικαλιστικά στελέχη.

Τον αρνητικό συσχετισμό που καταγράφηκε στο συνέδριο και που αποτελεί τροχοπέδη στην ανάπτυξη της πάλης των εργαζομένων, για ένα κίνημα ικανό να σταθεί απέναντι στους εκμεταλλευτές μας, μπορούμε και πρέπει να τον αλλάξουμε.

Πολιτικά μιλώντας, ο παλιός κυβερνητικός συνδικαλισμός βουλιάζει από το βάρος των πολιτικών, των κομματικών του φορέων. Οι αυταπάτες που καλλιεργεί ο νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός θα τσακιστούν στα βράχια του «ρεαλισμού», της διαχείρισης ενός σάπιου καπιταλισμού.

Η πρόκληση για τις ταξικές δυνάμεις είναι μεγάλη και τα συμφέροντα της τάξης μας μας καλούν να ανταποκριθούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Να προχωρήσουμε σε κάθε σωματείο πιο οργανωμένα, πιο αποτελεσματικά στο δρόμο της ανασύνταξης του συνδικαλιστικού κινήματος, της συσπείρωσης των εργαζομένων σε γραμμή σύγκρουσης με την ΕΕ και τα συμφέροντα του κεφαλαίου, τους πολιτικούς εκφραστές τους.

Να δυναμώσουμε τον αγώνα για τα καθημερινά δικαιώματα, για την κάλυψη των απωλειών, για προσλήψεις με μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, για τη διασφάλιση βασικών ζητημάτων για την εργαζόμενη οικογένεια (Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια). Να ζωντανέψουμε τα σωματεία και τις μαζικές διαδικασίες.

Η κοινή δήλωση Τσίπρα - Γιούνκερ για τα Εργασιακά και το Ασφαλιστικό αποτελεί προάγγελο νέας συμφωνίας για τα προνόμια του μεγάλου κεφαλαίου ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα. Οι δυνάμεις της ΔΑΣ ΟΤΑ θα μπουν μπροστά για να παρθούν αγωνιστικές αποφάσεις σε όλα τα σωματεία για την απόρριψη των νέων μνημονίων, όπως και αν τα ονομάσουν. Να μην επιτρέψουμε να ξεγελαστούν οι εργαζόμενοι. Για ένα κίνημα ρήξης και ανατροπής και όχι κυβερνητικής στήριξης και υποχώρησης.

ΣΕΤΗΠ - Ομάδα εργαζομένων από το Αφγανιστάν 3-9

Συνδικάτο ΟΤΑ - L'OREAL 8-3

Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας Ελλάδας (παρ. Ελευσίνας 2) - Στέγη plus, ξενώνας ασυνόδευτων ανηλίκων αιτούντων Ασυλο 6-4

Σωματείο ΕΒΓΑ 1 - ΕΠΑΣ ΟΑΕΔ Αιγάλεω (ψυκτικοί) 0-2

ΚΕΘΕΑ Νόστος - ΜΑΤΣΟΥΚΗ 0-8

ΚΕΘΕΑ Διάβαση - Λογιστές 1 3-7

Λαϊκή Επιτροπή Αγ. Αναργύρων/Καματερού - Κλαδικό Σωματείο Χρηματοπιστωτικού 7-5

Λαϊκή Επιτροπή Χαϊδαρίου - Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος 3-6 στα πέναλτι (3-3 ο κανονικός αγώνας).

Επιχειρησιακό σωματείο ΤΑSTY - Λαϊκή Επιτροπή Μενιδίου 11-4

Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας Ελλάδας (παρ. Αθήνας) - Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας Ελλάδας (παρ. Πειραιά) 2-1

Σωματείο FRIENSLAND CAMPINA Ασπροπύργου - ΕΠΑΣ ΟΑΕΔ Καλαμάκι (Ηλεκτρονικών) 18-1

«Ριζοσπάστης» - Επιχειρησιακό σωματείο NEWREST 2-11

Η κλήρωση για τους αγώνες της φάσης των 12, που θα διεξαχθεί αυτήν την Κυριακή, θα γίνει σήμερα Πέμπτη, στις 6 μ.μ. στα γραφεία του ΠΑΜΕ.

Από τη συμμετοχή των εργαζομένων στα Πρακτορεία σε κινητοποίηση για τις Συμβάσεις

Αναδεικνύεται, επίσης, η προσπάθεια που κάνουν οι ταξικές διοικήσεις αυτών και άλλων Ομοσπονδιών να οργανωθεί καλύτερα ο κλάδος, να συσπειρωθούν οι εργαζόμενοι στη μάχη της Σύμβασης, να διεκδικήσουν ουσιαστικές αυξήσεις και ανάκτηση των απωλειών. Σε αυτήν την κατεύθυνση, κεντρικός σταθμός είναι τα συλλαλητήρια στα οποία καλεί το ΠΑΜΕ σε όλη τη χώρα στις 11 Ιούνη και η προετοιμασία για απεργιακή κινητοποίηση στα τέλη του ίδιου μήνα.

«Ως συνέχεια των παρεμβάσεών μας στην εργοδοσία του κλάδου, από το 2010 μέχρι σήμερα, για την υπογραφή της κλαδικής ΣΣΕ, στις 20/4 πραγματοποιήθηκε, με αίτημα της Ομοσπονδίας μας, συνάντηση με τους φαρμακοβιομήχανους του ΣΦΕΕ. Σ' αυτή συμμετείχαν και αντιπροσωπείες από σωματεία του κλάδου στην Αττική», μας λέει η Γιώτα Ταβουλάρη, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Φαρμακευτικών και συναφών επαγγελμάτων Ελλάδας και συνεχίζει:

«Η Ομοσπονδία μας είχε κοινοποιήσει στους εκπροσώπους των φαρμακοβιομηχάνων, πολύ πριν τη συνάντηση, το σχέδιο ΣΣΕ που έχει επεξεργαστεί για το 2015, μετά από συζήτηση στο ΔΣ, με τα σωματεία και τους εργαζόμενους. Το σχέδιο αυτό έχει σταλεί σε όλα τα σωματεία του κλάδου και έχει ως ελάχιστη βάση τη ΣΣΕ του 2009, ενώ θέτει και ορισμένα αιτήματα βελτίωσης της ζωής των εργαζομένων και κάλυψης των εργαζομένων με διάφορες εργασιακές σχέσεις που πληθαίνουν και στον κλάδο μας.

Απέναντι στα αιτήματα της Ομοσπονδίας μας, οι εκπρόσωποι του ΣΦΕΕ τοποθετήθηκαν γενικά, χωρίς να κάνουν κάποια συγκεκριμένη πρόταση και μας παρέπεμψαν σε νέα συνάντηση μετά τις 13 του Μάη, όταν θα έχει συγκροτηθεί το νέο ΔΣ και οι αντίστοιχες επιτροπές του ΣΦΕΕ».

Τι σχεδιάζει από δω και πέρα η διοίκηση της Ομοσπονδίας; Η Γιώτα Ταβουλάρη λέει στον «Ριζοσπάστη»: «Η μάχη για την υπογραφή της Κλαδικής ΣΣΕ φαίνεται ότι μπαίνει σε νέα φάση. Η ΟΕΦΣΕΕ καταβάλλει κάθε προσπάθεια, ώστε τα σωματεία και οι εργαζόμενοι του κλάδου να συζητήσουν, να προετοιμαστούν, να την κάνουν δική τους υπόθεση. Να προετοιμάσουμε πολύμορφες κινητοποιήσεις που περιλαμβάνουν και απεργία. Να συντονιστούμε και με άλλους κλάδους.

Οι όροι της Κλαδικής ΣΣΕ του 2009 είναι για μας το "πάτωμα", από το οποίο δεν θα δεχτούμε να πέσουμε. Η ΟΕΦΣΕΕ δεν μίλησε ποτέ για "έντιμους συμβιβασμούς", ούτε σπέρνει αυταπάτες ότι η ΣΣΕ θα χαριστεί από μια "καλή", "φιλεργατική" κυβέρνηση. Τέτοιες αντιλήψεις σπέρνει στον κλάδο η διασπαστική ΠΟΙΕ. Η νέα ηγεσία της, που ενσωματώνει και κομμάτια της παλιάς, επαναφέρει το ζήτημα της αντιπροσωπευτικότητας στον κλάδο, για να "σώσει", μαζί με τους εργοδότες, τους φαρμακοϋπάλληλους και τους φαρμακεργάτες.

Η ΣΣΕ δεν χαρίζεται, ούτε διευθετείται με νόμους "καλών", "φιλολαϊκών" κυβερνήσεων. Ηταν, είναι και θα είναι ζήτημα ταξικής σύγκρουσης μεταξύ των συμφερόντων των εργαζομένων και της εργοδοσίας, που δεν μπορούν να συναντηθούν».

«Από την αρχή του χρόνου, η διοίκηση της Ομοσπονδίας προσανατόλισε τη δράση της, με ανάλογη κατεύθυνση στα σωματεία, στη διεκδίκηση υπογραφής νέων ΣΣΕ, με βάση διαπραγμάτευσης τις Συμβάσεις που έχουν λήξει», λέει στον «Ριζοσπάστη» ο Παναγιώτης Κατάρας, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Μισθωτών Τύπου και Βιομηχανίας Χάρτου.

Οπως εξηγεί, «η Ομοσπονδία υπογράφει πέντε ΣΣΕ που αφορούν την εκτυπωτική βιομηχανία και τη Χαρτοποιία. Ηδη έχουν ξεκινήσει οι διαπραγματεύσεις και η τελευταία συνάντηση με την εργοδοσία έγινε την Τρίτη που μας πέρασε.

Η στάση των εργοδοτικών Ενώσεων, ΣΕΒ, ΣΕΜΕΕ και ΓΣΕΒΕΕ, ήταν ξανά αποκαλυπτική. Οχυρώνονται πίσω από το υπάρχον νομικό πλαίσιο και απορρίπτουν την υπογραφή οποιασδήποτε συμφωνίας. Σημειώνουμε ότι σήμερα δεν είναι υποχρεωτική η τήρηση της Συλλογικής Σύμβασης σε επιχειρήσεις που δεν είναι μέλη των εργοδοτικών ενώσεων και οι υπάρχουσες εκπροσωπούν μια μειοψηφία των κλάδων. Αυτό επικαλέστηκε ο ΣΕΒ και πρότεινε να περιμένουμε τη νομοθετική παρέμβαση της κυβέρνησης.

Από την άλλη, όμως, είναι πέρα για πέρα καθαρό ότι οι επιχειρήσεις της εκτυπωτικής βιομηχανίας, που εκπροσωπούνται από τον ΣΕΜΕΕ, έχουν στρατηγικό στόχο να ρίξουν τα μεροκάματα και τα δικαιώματα των εργαζομένων ακόμα πιο κάτω. Γι' αυτό ζητούν "να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις από το μηδέν", δηλαδή, βάση να είναι η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση των 586 ευρώ μεικτά».

Σε ό,τι αφορά το πρόγραμμα δράσης από εδώ και πέρα, ο Π. Κατάρας μάς λέει: «Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο. Οσο εμείς καθυστερούμε, οι εργοδότες και η κυβέρνησή τους ετοιμάζουν το νέο αντιλαϊκό πακέτο.

Απ' αυτήν τη σκοπιά, εντείνουμε την προσπάθεια ώστε το ζήτημα των ΣΣΕ να γίνει υπόθεση όλων των εργαζομένων και όχι μόνο των Διοικητικών Συμβουλίων. Ηδη το κλίμα αναμονής και προσδοκιών που είχε καλλιεργηθεί από τη νέα κυβέρνηση, εμφανίζει "ρωγμές", ιδιαίτερα μετά τις τελευταίες εξελίξεις και την κοινή δήλωση Τσίπρα - Γιούνκερ.

Το αμέσως επόμενο διάστημα σχεδιάζουμε συσκέψεις, Γενικές Συνελεύσεις και περιοδείες σε όλη τη χώρα. Ηδη, Γενικές Συνελεύσεις έχουν γίνει στα πρακτορεία Τύπου και στη "Σόφτεξ", όπου πάρθηκαν σοβαρές αποφάσεις:

Στα πρακτορεία, οι εργαζόμενοι αποφάσισαν απεργία για την Πέμπτη (σ.σ. σήμερα), με αίτημα την υπογραφή νέας ΣΣΕ, που να εξασφαλίζει ό,τι και η τελευταία, και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας για τους εργαζόμενους στην "Ιριδα". Αντίστοιχα, στη "Σόφτεξ" κατέληξαν σε τρίωρες στάσεις εργασίας στο τέλος κάθε βάρδιας, την Τρίτη 19, την Τρίτη 26 και την Πέμπτη 28 Μάη, με θέμα τη ΣΣΕ».

Συνάντηση με τον ΣΕΒ για τις Συμβάσεις είχε την Τρίτη και η Πανελλήνια Ομοσπονδία εργατοτεχνιτών και υπαλλήλων Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, μαζί με την Πανελλαδική Ομοσπονδία Εμφιαλωμένων Ποτών (ΠΟΕΕΠ). «Η κοροϊδία των βιομηχάνων "βγάζει μάτι"», είπε στον «Ριζοσπάστη» ο Μανώλης Καραντούσιας, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών. Οπως μας εξήγησε, «από τις 9 Απρίλη είχαν στα χέρια τους τα προσχέδια των ΣΣΕ και στη συνάντηση έβαλαν ξανά εμπόδια, βαφτίζοντάς τη "συνάντηση γνωριμίας"!

Επέμειναν, επίσης, να σπάσει στα τέσσερα η ενιαία σύμβαση Οξοποιίας - Οινοποιίας - Ζυθοποιίας - Αναψυκτικών - Χυμών και Νερών, για να αποδυναμώσουν το διεκδικητικό μέτωπο των εργαζομένων».

Οπως και στην περίπτωση της Ομοσπονδίας Τύπου και Χάρτου, έτσι και εδώ, οι εργοδότες επικαλέστηκαν το «νομοθετικό κενό» και δήλωσαν ότι περιμένουν την κυβέρνηση να φέρει νέο νομοσχέδιο. «Αυτά είναι προσχηματικά, για να κερδίσουν χρόνο», λέει ο Π. Καραντούσιας και συνεχίζει: «Εμείς συνεχίζουμε να διεκδικούμε εδώ και τώρα υπογραφή κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας στα επίπεδα του 2009. Από αυτό δεν κάνουμε βήμα πίσω.

Στην κατεύθυνση αυτή, προκειμένου να συντονιστούμε, αλλά και για να αναλάβει κάθε σωματείο την ευθύνη του σε αυτόν τον αγώνα, καλούμε έκτακτο Διοικητικό Συμβούλιο μαζί με ευρεία ολομέλεια όλων των σωματείων απ' όλη τη χώρα στον κλάδο Τροφίμων - Ποτών την Κυριακή 17/5, στις 11 π.μ. στα γραφεία της Ομοσπονδίας».

Βέβαια, η δράση της Ομοσπονδίας για τις ΣΣΕ, δεν ξεκινάει τώρα. Το προηγούμενο διάστημα έγιναν κλαδικές απεργίες και συλλαλητήρια, παραστάσεις διαμαρτυρίας στα γραφεία του ΣΕΒ, συσκέψεις και συζητήσεις πρωτοβάθμιων σωματείων σε όλη τη χώρα, Γενικές Συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς.

«Αν δεν υπήρχε αυτή η προσπάθεια θα είχαν μειωθεί κι άλλο οι μισθοί και τα δικαιώματά μας» σημειώνει ο Μ. Καραντούσιας και ξεχωρίζει το γεγονός ότι η διοίκηση κατάφερε να φτιάξει ολοκληρωμένο σχέδιο κλαδικών ΣΣΕ που αφορούν όλους τους εργαζόμενους που εργάζονται, ανεξάρτητα από σχέση εργασίας, «ώστε να υπηρετείτε η ενότητα όλων των εργαζομένων στον κλάδο».

«Είναι παρακαταθήκη μαζί με τους αγώνες που έγιναν, για να προχωρήσει η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, η μαζικοποίηση των σωματείων, η δημιουργία νέων συνδικάτων, η παραπέρα αλλαγή των συσχετισμών υπέρ του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Σε αυτήν την προσπάθεια έχουμε συντονιστεί και με άλλες ομοσπονδίες στον κλάδο όπως η ΠΟΕΕΠ και συνεχίζουμε και με άλλες όπως με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Κρέατος για να συγκεντρώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερες δυνάμεις για την υπόθεση των ΣΣΕ», καταλήγει ο συνδικαλιστής.

Ο «Ριζοσπάστης» αναγγέλλει τα αποτελέσματα των αρχαιρεσιών, την επομένη του Συνεδρίου

Η σημασία του συνεδρίου για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, όχι μόνο των οικοδόμων, αλλά συνολικά της εργατικής τάξης, αναδεικνύεται από τα ίδια τα γεγονότα. Σε παρουσίαση του βιβλίου του Αναστάση Γκίκα, «Από την πείρα του κινήματος των οικοδόμων στην Ελλάδα», ο Γιάννης Πάσουλας, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ και πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, ανέφερε τα εξής:

«Τα πρώτα χρόνια της μεταπολιτευτικής περιόδου είναι χρόνια έντονων πολιτικών ζυμώσεων και αναζητήσεων στον κλάδο των οικοδόμων. Η μάχη για το κέρδισμα των οικοδόμων μεταξύ των ρεφορμιστών κυρίως και των ταξικών δυνάμεων είναι καθημερινή. Αυτό εκφράζεται και στα σωματεία.

Την Ομοσπονδία συνεχίζει να την ελέγχει ο χουντοθρεμμένος Λυκιαρδόπουλος. Αρνούνταν να γράψει τα συνδικάτα που δεν έλεγχε, παρά του ότι συμπύκνωναν τη συντριπτική πλειοψηφία του κλάδου, ψήφιζαν διά αλληλογραφίας υποτιθέμενοι αντιπρόσωποι από την επαρχία, έφερνε αντιπροσώπους από την Κύπρο.

Το 9ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας, τον Αύγουστο του 1976, έμεινε στην ιστορία ως το συνέδριο που οι οικοδόμοι ξεφορτώθηκαν τον Λυκιαρδόπουλο και την παρέα του και έγιναν νοικοκύρηδες στο σπίτι τους».

Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι οι δυνάμεις του εργοδοτικού συνδικαλισμού, με επικεφαλής τον Λυκιαρδόπουλο, υπήρξαν για πολλές δεκαετίες πιστοί υπηρέτες του κεφαλαίου, είτε με «δημοκρατία», είτε με δικτατορία, σε βάρος των πραγματικών συμφερόντων των οικοδόμων.

Η κατάσταση που επικρατούσε έως τότε στην Ομοσπονδία, δεν ήταν η εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Η πτώση της δικτατορίας δε σήμαινε και εκδημοκρατισμό του συνδικαλιστικού κινήματος. Αντιθέτως, συνεχίστηκαν οι κυβερνητικές παρεμβάσεις και η διατήρηση μηχανισμών για τον έλεγχο των Συνδικάτων για λογαριασμό του κεφαλαίου.

Ετσι, από τη μια παύτηκαν οι χουντικές διοικήσεις των Συνδικάτων όλων των βαθμίδων και στη θέση τους διορίστηκαν άλλες από τα δικαστήρια. Η σύνθεσή τους, όμως, άλλαξε ελάχιστα (!) καθώς παρέμειναν στις διοικήσεις των Συνδικάτων πολλοί συνδικαλιστές της χούντας, ενώ αποκλείστηκαν εντελώς οι εκπρόσωποι των ταξικών σωματείων.

Χαρακτηριστικό είναι ακόμα πως ο τότε υπουργός Εργασίας, Κ. Λάσκαρης, με δύο νόμους, το 1975 και το 1976 απέκλεισε από τις αρχαιρεσίες για τις τριτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία που είχαν διαλυθεί επί χούντας.

Πριν από το συνέδριο του 1976, ο Λυκιαρδόπουλος είχε αντιληφθεί ότι ο βασικός του αντίπαλος είναι η ΕΣΑΚ, που «κατέβηκε» στην Ομοσπονδία Οικοδόμων στηρίζοντας το ψηφοδέλτιο «Πανοικοδομικός Ενωτικός Δημοκρατικός Συνδυασμός». Για να εμποδίσει την ενίσχυσή της, επιστράτευσε τον ωμό αντικομμουνισμό.

Στη διακήρυξή του σημείωνε χαρακτηριστικά: «Εάν δεν ψηφίσετε τον Συνδυασμόν μου μέσα εις τον οποίον υπάρχουν τα πλέον επίλεκτα στελέχη του οικοδομικού κόσμου, τότε υπάρχει φόβος να εκλεγή ή ΕΣΑΚ (ήτοι το Κ.Κ.Ε.έξ.) με δυσμενείς συνεπείας διά την τάξιν μας, διότι τότε η Ομοσπονδία θα κομματικοποιηθή και δεν θα λειτουργή ανεξάρτητη όπως λειτουργούσε μέχρι σήμερον και όπως θα λειτουργήση και πάλι εάν εκλεγή ο Συνδυασμός μου. Η δε επίλυσις των προβλημάτων από την ΕΣΑΚ θα είναι προβληματική. Τις άλλες παρατάξεις δεν τις αναφέρω, διότι δεν είναι αξιόλογες».

Βεβαίως, ο Λυκιαρδόπουλος δεν έμεινε μόνο στις αντικομμουνιστικές κορόνες. Χρησιμοποίησε κάθε μέσο και με τη βοήθεια της τότε κυβέρνησης της ΝΔ, προκειμένου να αλλοιώσει τους πραγματικούς συσχετισμούς, χωρίς τελικά να τα καταφέρει. Χαρακτηριστικά είναι όσα σημειώνονται στο βιβλίο του Αν. Γκίκα (οι αναφορές μέσα στα εισαγωγικά είναι από τον «Ριζοσπάστη» της εποχής και άλλα ντοκουμέντα):

«Ο δρόμος προς το 9ο Συνέδριο υπήρξε μακρύς και δύσβατος για τις ταξικές δυνάμεις (...) Οι μεθοδεύσεις και παρεμβάσεις κράτους και εργοδοτικού συνδικαλισμού εντάθηκαν στην πορεία προς το Συνέδριο. Οχι όμως δίχως ισχυρές αντιστάσεις.

Στις 31/1/1976 η Ανώτατη Εφορευτική Επιτροπή της ΓΣΕΕ με επέμβασή της ανάγκασε την Εφορευτική Επιτροπή της Ομοσπονδίας "ν' αποκλείσει τα εκτός Ομοσπονδίας συνδικάτα". Την επομένη "ανακαλούν την απόφαση και γράφουν 27 σωματεία".

Στις 3/2 "κάτω από την πίεση και δυναμική υποστήριξη των οικοδόμων" παίρνεται νέα απόφαση "να εγγραφούν όλα τα σωματεία με πλήρη δικαιώματα". Και όμως "πριν στεγνώσει η μελάνη στο χαρτί για την τελευταία αυτή απόφαση να πάρουν όλα τα σωματεία ισότιμα μέρος στο Συνέδριο, αόρατες δυνάμεις επεμβαίνουν και τα τρία μέλη της Εφορευτικής Επιτροπής παραιτούνται το ίδιο βράδυ".

Ετσι, "ο κύκλος αρχίζει από την αρχή. Η Ανώτατη Εφορευτική Επιτροπή στο προσκήνιο για νέο διορισμό. Στόχος βέβαια να αποκλείσουν τα μαζικά Σωματεία απ' το Συνέδριο". Δεν θα τα καταφέρουν. Οι μαζικές και δυναμικές αντιδράσεις των οικοδόμων επέβαλαν τελικά τη συμμετοχή όλων των σωματείων δίχως όρους και περιορισμούς.

Παράλληλα διεξαγόταν η μάχη των αρχαιρεσιών στις πρωτοβάθμιες οργανώσεις. Ο Λυκιαρδόπουλος, ακολουθώντας την προσφιλή σ' αυτόν οδό των εκλογικών "μαγειρεμάτων", προσπάθησε να εξασφαλίσει το μέγιστο δυνατό αριθμό αντιπροσώπων. Στο σωματείο Κτιστοαμμοκονιαστών Αθήνας, Πειραιά και Περιχώρων, για παράδειγμα, που βρισκόταν υπό τον έλεγχό του, "ψήφισαν άτομα που ούτε καν είναι οικοδόμοι", "ψήφισαν άλλοι χωρίς να το γνωρίζουν (!!) και μάλιστα δύο φορές (!)".

Τα ταξικά σωματεία κατήγγειλαν την κραυγαλέα αυτή καλπονοθεία στον Εισαγγελέα, προσκομίζοντας μάλιστα κατάσταση με τους ψηφίσαντες. Ωστόσο, πέρασαν 7 μήνες και η καταγγελία έμεινε καταγγελία. Ομως είναι μόνο αυτό; Οχι βέβαια. Δεκάδες ανάλογα "σωματεία" έκαναν τέτοιου είδους αρχαιρεσίες και έχουν εκλέξει "αντιπροσώπους» για το συνέδριο"».

Στις 7 Αυγούστου, μία μέρα πριν την έναρξη των εργασιών του Συνεδρίου ο «Ριζοσπάστης» σημείωνε: «Σε συναγερμό βρίσκονται οι οικοδόμοι όλης της χώρας. Αύριο στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά αρχίζουν οι εργασίες του 9ου Συνεδρίου της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, το πρώτο κάπως αντιπροσωπευτικό μετά από δεκάδες χρόνια. Και λέμε κάπως γιατί η σκιά των 200 περίπου κάλπικων "αντιπροσώπων" βρίσκεται πάνω από τον κλάδο αυτό. Κοινός είναι ο πόθος των εκατοντάδων χιλιάδων οικοδόμων: Να συντριβούν οι χουντικοί εργατοκάπηλοι, να μην περάσουν τα σχέδια της κυβέρνησης και της εργοδοσίας».

Ούτε στη διάρκεια του συνεδρίου ο εργοδοτικός συνδικαλισμός εγκατέλειψε τις προσπάθειες να αλλοιώσει τους συσχετισμούς.

Στο φύλλο του «Ριζοσπάστη» στις 10 Αυγούστου, αναφέρεται για την τελευταία μέρα του συνεδρίου, όταν κι έγιναν οι εκλογές: «Χθες - γύρω στο μεσημέρι - ο κ. Λυκιαρδόπουλος "χάθηκε" και μαζί του "χάθηκαν" το μητρώο και ορισμένες κάρτες αντιπροσώπων, κυρίως από την επαρχία, που τελικά βρέθηκαν σε κάποιο συρτάρι, όπου τις είχε τοποθετήσει ο εργατοπατέρας.

(...) Ο κ. Λυκιαρδόπουλος αφού εξαφανίστηκε για πολλές ώρες από το Συνέδριο, φάνηκε αργά χτες το απόγευμα για να δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερη ένταση (...) Κατά τις 7.15 ένα μεγάλο "αίσχος" ακούστηκε από την αίθουσα, όπου ψήφιζαν οι σύνεδροι. Οπως αποκαλύφθηκε τελικά, ο κ. Λυκιαρδόπουλος δήλωσε κατά ωμό τρόπο στον δικαστικό αντιπρόσωπο: "Αν δεν ψηφίσουν τα "πληρεξούσια" θα βγει η ΕΣΑΚ».

Παρά τις προσπάθειες, ο «Πανοικοδομικός» αναδεικνύεται καθαρά σε πρώτη δύναμη, παίρνοντας το 44% των ψήφων.

Χαρακτηριστικό είναι το φύλλο του «Ριζοσπάστη» στις 11 Αυγούστου. Στο πρωτοσέλιδο, το ρεπορτάζ με τον τίτλο «Οι οικοδόμοι νοικοκύρηδες στα σωματεία τους», σημειώνει: «Μετά από 40 χρόνια η Ομοσπονδία Οικοδόμων πέρασε και πάλι στα χέρια των συνεπών συνδικαλιστών, στα χέρια των ίδιων των εργαζομένων. Τα αντεργατικά σχέδια της κυβέρνησης και των εργατοκάπηλων δεν πέρασαν».

Στο ίδιο φύλλο, σε άλλο ρεπορτάζ στη σελίδα 5, αναφέρεται στο βράδυ των εκλογών: «Ωρα 11.10 το βράδυ στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά. Η αγωνία έχει φθάσει στο κατακόρυφο. Το διήμερο της έντασης έχει αρχίσει να επιδρά στους οικοδόμους που έντονα σημάδια κούρασης παρουσιάζονται στα πρόσωπά τους. Παρ' όλα αυτά, είναι αποφασισμένοι να το ξενυχτήσουν. Είναι γνωστά, άλλωστε, τα τερτίπια του Λυκιαρδόπουλου και είναι αποφασισμένοι να μην του επιτρέψουν να κάνει άλλες νοθείες. Τα αποτελέσματα αργούν να βγουν κι όλοι αναρωτιούνται τι να συμβαίνει.

(...) ξαφνικά... παρατεταμένα χειροκροτήματα και η κραυγή: "Νικήσαμε, ΕΣΑΚ, ΕΣΑΚ" μας κάνουν να τρέξουμε στο διάδρομο. Το τι συνέβη δεν περιγράφεται (...) Ολοι χορεύουν, χειροκροτούν, αγκαλιάζονται, φιλιούνται και ζητωκραυγάζουν. Ο κυβερνητικός συνδικαλισμός δέχτηκε μεγάλο πλήγμα... Η εργατιά αλληλοσυγχαίρεται για τη νίκη και πηγαίνει προς την έξοδο με τάξη (...) Ενας εβδομηντάρης μας λέει: "40 χρόνια παλεύαμε. 40 χρόνια περιμέναμε αυτήν τη στιγμή..."».

Για την Ιστορία, στο συνέδριο κατέβηκαν τέσσερις παρατάξεις: Ο «Πανοικοδομικός Ενωτικός Συνδυασμός» (ΕΣΑΚ), η «Δημοκρατική Συνεργασία» (ψηφοδέλτιο που απαρτιζόταν από τις δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ, του ΑΕΜ - στηριζόταν από το τότε «ΚΚΕ εσωτερικού» - και εργοδοτικών συνδικαλιστών), το ψηφοδέλτιο του Λυκιαρδόπουλου και ένα ακόμα ψηφοδέλτιο, με την επωνυμία «Ανεξάρτητοι».

Τα αποτελέσματα, όπως έγραψε ο «Ριζοσπάστης», ήταν τα εξής: «Στο συνέδριο πήραν μέρος 500 αντιπρόσωποι. Από αυτούς ψήφισαν οι 487. Πήραν: Πανοικοδομικός Ενωτικός Συνδυασμός - ΕΣΑΚ 217. Δημοκρατική Συνεργασία 92. Λυκιαρδόπουλος 175 (οι περισσότεροι από σωματεία σφραγίδες). Ανεξάρτητοι 4».