Η αντιλαϊκή «σταθερότητά» τους δεν απειλείται λοιπόν από το ποιος θα είναι ο κορμός της επόμενης αντιλαϊκής κυβέρνησης. Οι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι ξένοι σύμμαχοί τους έχουν δεμένο τον γάιδαρό τους και αισθάνονται σίγουροι ότι σε συνδυασμούς των δύο, των τριών, ή και όλων με όλους, τα αστικά κόμματα θα διασφαλίσουν σε κάθε περίπτωση τη σταθερότητα της κερδοφορίας τους. Αυτήν τη «σταθερότητα», που σημαίνει αστάθεια στη δική του ζωή, έχει κάθε συμφέρον να κλονίσει ο λαός με την πάλη του, αλλά και με την ψήφο του όταν έρθει η ώρα, βγάζοντας πιο δυνατό το ΚΚΕ. Το μόνο κόμμα που δεν μπαίνει σε παζάρια και δεν χωράει σε κανένα αντιλαϊκό μετεκλογικό σενάριο, απ' αυτά που σωρηδόν στήνονται στην πλάτη των εργαζομένων και των άλλων βιοπαλαιστών.

Καθημερινά, με δηλώσεις, επιστολές και μηνύματα, η τουρκική κυβέρνηση θέτει τις απαράδεκτες διεκδικήσεις στο τραπέζι και καλεί την ελληνική να μην κάνει τον «μπροστινό» άλλων δυνάμεων. Από την άλλη, η «ανά πάσα ώρα και στιγμή» ετοιμότητα για διάλογο, που επανέλαβε ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ, εναλλάσσεται με μεγαλοστομίες για «νταηλίκια γιοκ» και προειδοποιήσεις για «βαριές συνέπειες» σε περίπτωση ελληνοτουρκικής σύρραξης. Από κοντά, αποκαλύψεις που δεν διαψεύδονται, ότι ο πρωθυπουργός δεσμεύτηκε στην τελευταία συνάντηση με τον Ερντογάν - με την ενθάρρυνση και του ΣΥΡΙΖΑ - για εφ' όλης της ύλης διάλογο, αλλά πηγαίνοντας στις ΗΠΑ ύψωσε δυσανάλογα τους τόνους, «αδειάζοντας» τον γείτονα «σύμμαχο» στο ΝΑΤΟ. Το κερασάκι στην τούρτα η αρθρογραφία που πυκνώνει για τα «καλά» της Χάγης, που δεν πρόκειται να «δικαιώσει» απόλυτα τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά θα δώσει μια μακρόπνοη «λύση» στο Αιγαίο και στην Ανατ. Μεσόγειο. Τι κρύβεται πίσω απ' όλα αυτά; Το μεγάλο παζάρι σε «πλατφόρμα ΝΑΤΟ», που πέρασε σε νέα φάση μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία και αφορά ευρύτερες διευθετήσεις στην περιοχή, με στόχο να θωρακίζεται η ΝΑΤΟική συνοχή. Γι' αυτό ο λαός δεν έχει τίποτα να περιμένει από την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα που στοιχίζονται στην ίδια ευρωατλαντική γραμμή. Η βαθύτερη εμπλοκή στα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια οξύνει τους ανταγωνισμούς και στα Ελληνοτουρκικά, βάζοντας τα κυριαρχικά δικαιώματα στο μπλέντερ της ΝΑΤΟικής «ασφάλειας» και «σταθερότητας» στην περιοχή.

Θα είναι «δύσκολος, αλλά διαχειρίσιμος» ή «ανεξέλεγκτα δύσκολος» ο χειμώνας που έρχεται; Τα «έδωσε όλα» ή έδωσε «μετρημένα» ο πρωθυπουργός; «Ξεκαθάρισε το τοπίο» και «εγγυήθηκε σταθερότητα» ή «έκοψε γέφυρες» για μετεκλογικές συνεργασίες; Αυτά σχολιάζουν τα αστικά επιτελεία, τα ΜΜΕ και τα άλλα κόμματα σχετικά με την παρουσία του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ. Καταγράφουν παράλληλα τη «σχοινοβασία σε τεντωμένο σκοινί» που προκαλούν οι ανταγωνισμοί και οι «αβεβαιότητες» ενόψει μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης και της συνέχισης του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Ομως, ακόμα και σε ένα τέτοιο «θολό τοπίο», υπάρχουν «βεβαιότητες» που ανέδειξε η πρωθυπουργική ομιλία. Για παράδειγμα, είναι βέβαιο ότι η πολιτική που φουντώνει τη φτώχεια για να θωρακίσει τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, θα συνεχιστεί ακάθεκτη. Βέβαιο είναι επίσης ότι τα ψίχουλα που εξαγγέλλονται - όσα απ' αυτά δεν είναι απευθείας επιδοτήσεις στους επιχειρηματικούς ομίλους - αποτελούν επί της ουσίας έμμεσες επιδοτήσεις, που το κράτος παίρνει από την άλλη τσέπη του λαού και ανατροφοδοτούν τις αιτίες της φτώχειας. Βέβαιο είναι, τέλος, ότι το κοινό πρόγραμμα ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και λοιπών, που ακούει στο όνομα «Ταμείο Ανάκαμψης», είναι έτοιμο προς εφαρμογή μαζί με τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα. Το μόνο ερώτημα είναι ποια κυβέρνηση και με ποια σύνθεση θα κάνει τη μοιρασιά στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Ολα τα παραπάνω έρχονται να υπογραμμίσουν μια ακόμα αδιαμφισβήτητη βεβαιότητα: Οτι η διέξοδος για τον λαό δεν βρίσκεται στους σημερινούς κι επίδοξους κυβερνητικούς «σωτήρες», στην αναμονή για λύσεις από τις αστικές κυβερνήσεις και στην αντιλαϊκή «σταθερότητα» που εξασφαλίζει την άγρια εκμετάλλευση. Αλλά στον δρόμο της οργάνωσης του αγώνα για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, κατάργηση των αντιλαϊκών φόρων, πραγματικές ανάσες για τον λαό, σύγχρονα δικαιώματα. Αυτές οι «ανακοινώσεις» έγιναν έξω από το Βελλίδειο το Σάββατο, από το μεγάλο συλλαλητήριο σωματείων, συλλόγων αγροτών, αυτοαπασχολούμενων. Σε αυτές και μόνο μπορούν να προσβλέπουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, μπαίνοντας ακόμα πιο ορμητικά στον αγώνα.