Η αντιλαϊκή «σταθερότητά» τους δεν απειλείται λοιπόν από το ποιος θα είναι ο κορμός της επόμενης αντιλαϊκής κυβέρνησης. Οι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι ξένοι σύμμαχοί τους έχουν δεμένο τον γάιδαρό τους και αισθάνονται σίγουροι ότι σε συνδυασμούς των δύο, των τριών, ή και όλων με όλους, τα αστικά κόμματα θα διασφαλίσουν σε κάθε περίπτωση τη σταθερότητα της κερδοφορίας τους. Αυτήν τη «σταθερότητα», που σημαίνει αστάθεια στη δική του ζωή, έχει κάθε συμφέρον να κλονίσει ο λαός με την πάλη του, αλλά και με την ψήφο του όταν έρθει η ώρα, βγάζοντας πιο δυνατό το ΚΚΕ. Το μόνο κόμμα που δεν μπαίνει σε παζάρια και δεν χωράει σε κανένα αντιλαϊκό μετεκλογικό σενάριο, απ' αυτά που σωρηδόν στήνονται στην πλάτη των εργαζομένων και των άλλων βιοπαλαιστών.