Σάββατο 13 Ιούνη 2015
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΔΙΑΤΛΑΝΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΚΑΙ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ ΕΕ - ΗΠΑ (ΤΤΙΡ)
Οικονομικό ΝΑΤΟ για τα μονοπώλια - Σχεδιασμένο χτύπημα ενάντια στους λαούς

Κείμενο της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ

Ο οξυμένος ανταγωνισμός που εκδηλώνεται ανάμεσα στις ισχυρές καπιταλιστικές δυνάμεις με αιχμή το ζήτημα της διαπραγμάτευσης για τη νέα αντιλαϊκή συμφωνία με την ελληνική κυβέρνηση έχει ασφαλώς και μεγαλύτερη εικόνα. Αυτήν την περίοδο, είναι αλήθεια πως για τα συμφέροντα των μονοπωλίων διακυβεύονται πολλά. Πιο συγκεκριμένα, η Διατλαντική Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου και Επενδύσεων μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ (γνωστή και με τα αγγλικά αρχικά ΤΤΙΡ - Transatlantic Trade and Investment Partnership) αποτελεί βασικό κρίκο αυτών των ανταγωνισμών. Η εν λόγω επικείμενη συμφωνία έχει στόχο να αποτελέσει ένα τεράστιο οικονομικό σχέδιο ενιαίας ευρωατλαντικής αγοράς για τις καπιταλιστικές οικονομίες στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, αυξάνοντας τα κέρδη των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων. Πρόκειται για συμφωνία με σοβαρές γεωπολιτικές προεκτάσεις, που επιδιώκει να ενισχύσει την κυρίαρχη θέση των μονοπωλίων τους, διευκολύνοντας την ακόμα μεγαλύτερη συσσώρευση κεφαλαίων. Τα όργανα της ΕΕ προπαγανδίζουν ότι η Διατλαντική Συμφωνία θα αυξήσει το ΑΕΠ της ΕΕ κατά περίπου 120 δισ. ευρώ (0,5% του ΑΕΠ) και τις εξαγωγές των κρατών - μελών της ΕΕ προς τις ΗΠΑ κατά 28%, δηλαδή κατά 187 δισ. ευρώ. Aνεξάρτητα από την ακρίβεια αυτών των προβλέψεων, το βέβαιο είναι ότι οι μόνοι ωφελημένοι από τη συμφωνία αυτή θα είναι τα μεγάλα μονοπώλια, τα οποία θα δυναμώσουν τις θέσεις τους στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά. Απ' όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας μέχρι σήμερα, στο πλαίσιο της ΤΤΙΡ θα συγκροτηθεί ένα «Σώμα Ρυθμιστικής Συνεργασίας», με διάφορες ομάδες εργασίας, το οποίο και μετά την υπογραφή και κύρωση της συνθήκης θα αναλάβει να προσαρμόζει τη συμφωνία στις τρέχουσες εξελίξεις ανά τομέα και κλάδο της οικονομίας, έπειτα από διαβούλευση με τους «ενδιαφερόμενους», δηλαδή τα μονοπώλια, στα οποία ανατίθεται να ρυθμίζουν τα πολιτικά και νομοθετικά μέτρα που εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους, ανάλογα με τις εξελίξεις. Το βέβαιο είναι ότι οι συνέπειες της ΤΤΙΡ θα είναι δραματικές για την εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, αφού θα σημάνει την ένταση της εκμετάλλευσής τους, τη δραματική μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, το σάρωμα όποιων δικαιωμάτων τους έχουν απομείνει όρθια, χειροτερεύοντας δραστικά όλες τις πλευρές της ζωής τους.

Το περιεχόμενο της Διατλαντικής Συμφωνίας

Διαπραγματευτές της ΕΕ και των ΗΠΑ για τη Διατλαντική Συμφωνία Εμπορίου και Επενδύσεων (ΤΤΙΡ)

Associated Press

Διαπραγματευτές της ΕΕ και των ΗΠΑ για τη Διατλαντική Συμφωνία Εμπορίου και Επενδύσεων (ΤΤΙΡ)
Η ΤΤΙΡ δεν αφορά μόνο και κυρίως τα τελωνειακά και δασμολογικά εμπόδια ανάμεσα στις δύο αγορές, αφού τέλη και δασμοί ανάμεσα σε ΕΕ και ΗΠΑ ήδη βρίσκονται σε πολύ χαμηλά επίπεδα, ωστόσο, με την ΤΤΙΡ θα τείνουν προς τον εκμηδενισμό τους. Στοχεύει βασικά να άρει όλα τα εμπόδια που προκύπτουν από διαφορετικές «κανονιστικές ρυθμίσεις και πρότυπα» (π.χ. αποκλίσεις προδιαγραφών εμπορίου, αλληλοεπικαλύψεις μηχανισμών κι άλλα κοστοβόρα εμπόδια και περιορισμούς για το κεφάλαιο). Αυτά τα εμπόδια για το κεφάλαιο στο πλαίσιο της διεθνοποίησής του έρχεται να άρει η Διατλαντική Συμφωνία σε διάφορους τομείς της οικονομίας σε ΗΠΑ και ΕΕ, ώστε να επιτευχθεί η ακόμα μεγαλύτερη απελευθέρωση των δύο αγορών, να κατοχυρωθεί δηλαδή η μέγιστη δυνατή ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων και υπηρεσιών. Κι οι δύο πλευρές εκτιμούν ότι με τη συμφωνία μπορεί να δοθεί ώθηση στις επενδύσεις συσσωρευμένων λιμναζόντων κεφαλαίων αυτών των χρόνων της συγχρονισμένης καπιταλιστικής κρίσης. Ο ΟΟΣΑ, είναι ενδεικτικό, προβλέπει πως αυτός ο «εκσυγχρονισμός του διατλαντικού εμπορίου» μπορεί να οδηγήσει στη μείωση κατά 15% του κόστους του παγκόσμιου εμπορίου.

Συζητήσεις για τη Διατλαντική Συμφωνία προηγήθηκαν άτυπα τα περασμένα χρόνια από τα επιτελεία των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, αλλά και διάφορα λόμπι που εκφράζουν μονοπώλια. Από το 1990 διαμορφώθηκε η Διατλαντική Διακήρυξη, που ανάμεσα στα άλλα, προέβλεπε τακτικές συνόδους για να επιλύονται ζητήματα διατλαντικού εμπορίου. Η ίδρυση του ΠΟΕ το 1995 δεν έλυσε τέτοιου είδους προβλήματα για το κεφάλαιο. Η κατάρρευση των συνομιλιών της Ντόχα για το παγκόσμιο εμπόριο το 2006 προκάλεσε τις δηλώσεις της γερμανικής κυβέρνησης που επανέφερε την προοπτική σύναψης Διατλαντικής Συμφωνίας.

Οι συζητήσεις αυτές εντάθηκαν μετά το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης και τις ανακατατάξεις που αυτή έφερε στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία και στο συσχετισμό δύναμης ανάμεσα στις ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες.

Οι διαπραγματεύσεις για τη Διατλαντική Συμφωνία ξεκίνησαν επίσημα τον Ιούλη του 2013, μετά την ομόφωνη απόφαση της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ τον Ιούνη του ίδιου έτους να προχωρήσει σε διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ για τη δημιουργία ελεύθερης ζώνης εμπορίου και επενδύσεων. Οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών εξουσιοδότησαν τους διαπραγματευτές της ΕΕ να έχουν ένα προσχέδιο της συμφωνίας έως τα τέλη του 2015, επιζητώντας να αποφύγουν πιθανά εμπόδια που μπορεί να φέρουν οι αμερικανικές προεδρικές εκλογές.

Η σημασία της ΤΤΙΡ και οι εξελισσόμενοι καπιταλιστικοί ανταγωνισμοί

Η ΕΕ αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στην επίτευξη της Διατλαντικής Συμφωνίας, προσβλέποντας στην αμερικάνικη αγορά αλλά και σε επενδύσεις επιχειρήσεων των ΗΠΑ στην ΕΕ, σαν μία διέξοδο για την οικονομία της Ευρωζώνης και της ΕΕ, που βλέπει την καπιταλιστική ανάκαμψη να καθυστερεί.

Ανάμεσα στους βασικούς λόγους που ωθούν στη συμφωνία της ΤΤΙΡ είναι όμως και γεωπολιτικοί και συνδέονται άμεσα με την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων για τον έλεγχο των αγορών, σε συνδυασμό με τις δυσκολίες της αστικής διαχείρισης από την αβέβαιη και ασταθή καπιταλιστική ανάκαμψη, τόσο στις ΗΠΑ όσο και κυρίως στην Ευρωζώνη και την ΕΕ.

Ωστόσο, και σε αυτό το ζήτημα υπάρχουν σοβαρές αντιπαραθέσεις και αντικρουόμενες ιεραρχήσεις στο εσωτερικό της ΕΕ, ιδιαίτερα ανάμεσα στις ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες της, σχετικά με το περιεχόμενο και την έκταση της ΤΤΙΡ. Για παράδειγμα η Βρετανία, η οποία δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις ρυθμίσεις στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, εμφανίζεται δυσαρεστημένη από την όλη συζήτηση και φαίνεται πως οι αξιώσεις της συνδέονται μεταξύ άλλων και με την εξαγγελία για δημοψήφισμα για την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ. Από την άλλη μεριά του Ατλαντικού, η καπιταλιστική οικονομία των ΗΠΑ βρίσκεται σε φάση ανάκαμψης αν και όχι χωρίς προβλήματα. Αυτά τα προβλήματα οι ΗΠΑ ευελπιστούν να τα ξεπεράσουν και μέσα από την ΤΤΙΡ, που θα ανοίξει δρόμο στα αμερικάνικα μονοπώλια σε συγκεκριμένους κλάδους που είτε μειονεκτούν, είτε βρίσκουν ακόμα εμπόδια σε ευρωενωσιακό έδαφος, επιδιώκοντας να αποσπάσουν τα μέγιστα δυνατά οφέλη και διευκολύνσεις για λογαριασμό τους. Παράλληλα, τα επιτελεία τους εκτιμούν ότι οι ΗΠΑ βγάζουν διδάγματα από το ότι δεν κατάφεραν να επωφεληθούν γεωπολιτικά όσο υπολόγιζαν από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε Ιράκ - Αφγανιστάν, Συρία και πλέον ισχυρίζονται ότι «αλλάζουν πλεύση», μιλώντας για την ανάπτυξη της «γεωοικονομίας» για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των αμερικανικών μονοπωλίων. Οι ΗΠΑ επιχειρούν να αναχαιτίσουν τις κινήσεις της Κίνας με επίκεντρο την Ασία, όπως είναι οι διεργασίες για την τράπεζα των χωρών των BRICS, αλλά και η συγκρότηση της Ασιατικής Τράπεζας Επενδύσεων Υποδομών (Asian Infrastructure Investment Bank - AIIB), στην οποία πρωτοστατεί η Κίνα, καθώς και οι επιθετικές κινήσεις του Πεκίνου στη Λ. Αμερική και την Αφρική. ΕΕ και ΗΠΑ μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις ανησυχούν και μέσα από την ΤΤΙΡ επιχειρούν να θωρακίσουν την κερδοφορία τους εν μέσω ανέλιξης των υπολοίπων ανταγωνιστών τους. Χρειάζεται εδώ να σημειωθεί ότι διαπάλη κι ανταγωνισμοί για τις τελικές διατάξεις που θα προβλέπει η Διατλαντική Συμφωνία δεν εκδηλώνονται μόνο ανάμεσα σε ΗΠΑ και ΕΕ, ή ανάμεσα σε κράτη - μέλη της ΕΕ, αλλά και στο εσωτερικό των αστικών τάξεων τόσο των ΗΠΑ, της Γερμανίας και άλλων κρατών - μελών.

Η ΤΤΙΡ στην ουσία της αποτελεί την ευρωατλαντική απάντηση στην άνοδο ισχυρών καπιταλιστικών οικονομιών όπως η Κίνα και η Ινδία στην Ασία, αλλά και συνολικά οι χώρες των BRICS. Η Κίνα ζυγίζοντας τις εξελίξεις και τις κινήσεις των ανταγωνιστών της επιδιώκει να μη μείνει εκτός νυμφώνος στη διαμορφούμενη νέα κατάσταση. Ετσι, μετά από την αρχική άρνησή του, το Πεκίνο αποδέχτηκε να συμμετάσχει στην πολυμερή συμφωνία για τον κλάδο των υπηρεσιών (TISA), ενώ εδώ και μήνες έχει ξεκινήσει συνομιλίες και με την ΕΕ για αντίστοιχη της ΤΤΙΡ συμφωνία Κίνας - ΕΕ. Ο επερχόμενος έκτος γύρος των συνομιλιών αυτών μάλιστα θα πραγματοποιηθεί αυτόν το μήνα.

Σε πιο δύσκολη θέση φαίνεται πως βρίσκεται η Ρωσία, καθώς αυτήν την περίοδο που «κουμπώνουν» τέτοιες διεθνείς συμφωνίες αυτή βρίσκεται «στον πάγο» των κυρώσεων, των πιέσεων για το Ουκρανικό, τόσο από την ΕΕ όσο κι από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Με δεδομένη και την ύφεση στην οικονομία της, η Ρωσία επιχειρεί να αντιπαρέλθει αυτές τις δυσκολίες με τη θωράκιση της επιρροής της στις χώρες της γειτονιάς της, αλλά και με ενισχυμένη παρουσία της στη Λατινική Αμερική.

Η ΤΤΙΡ και τα άλλα εν εξελίξει πακέτα διεθνών συμφωνιών του κεφαλαίου

ΠΙΝΑΚΑΣ 1
ΠΙΝΑΚΑΣ 1
Η ΤΤΙΡ πέρα από τα προφανή οικονομικά αποτελέσματά της στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία, επιδιώκεται να επιτελέσει και το ρόλο του «οδηγού», για τη σύναψη και άλλων παρόμοιων διμερών ή πολυμερών συμφωνιών από την ΕΕ και τις ΗΠΑ. Ηδη, άλλα 3 μεγάλα πακέτα διεθνών συμφωνιών βρίσκονται σε διαδικασία διαπραγματεύσεων. Πρόκειται για τη Συμφωνία Εταιρικής Σχέσης Ατλαντικού - Ειρηνικού (ΤransPacific Partnership- ΤΡΡ), δηλαδή την επιδίωξη των ΗΠΑ αποκλείοντας την Κίνα, να εξασφαλίσουν συμφωνίες με τις 11 πιο σημαντικές χώρες της λεκάνης του Ειρηνικού (Ιαπωνία, Καναδάς, Μεξικό, Χιλή, Περού, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Σιγκαπούρη, Μαλαισία, Βιετνάμ και Μπρουνέι). Την ίδια στιγμή, η ΕΕ για δικό της λογαριασμό βρίσκεται επίσης σε συζητήσεις για αντίστοιχες συμφωνίες με την Κίνα και την Ιαπωνία, με τη Mercosur στη Λ. Αμερική, την Ινδία, τη Μαλαισία, το Βιετνάμ, την Ταϊλάνδη, το Μαρόκο. Πριν από όλες αυτές τις συμφωνίες, η ΕΕ ήδη βρίσκεται στο τελικό στάδιο της αντίστοιχης συμφωνίας της με τον Καναδά (CETA) και με τη Σιγκαπούρη, οι οποίες θεωρούνται γενική δοκιμή για την ΤΤΙΡ κι αυτή τη στιγμή βρίσκονται στη φάση «νομικών επεξεργασιών» πριν να έρθει ως το τέλος του χρόνου για κύρωση στο Ευρωκοινοβούλιο και κατόπιν στα Κοινοβούλια όλων των κρατών - μελών. Να σημειωθεί επίσης, ότι ως αποτέλεσμα της νέας κατάστασης που φέρνει η ΤΤΙΡ, ήδη δρομολογούνται και μια σειρά επικαιροποιήσεις παλιότερων διμερών συμφωνιών της ΕΕ, όπως π.χ. η τελωνειακή ένωση με την Τουρκία.

ΠΙΝΑΚΑΣ 2
ΠΙΝΑΚΑΣ 2
Ιδιαίτερη σημασία έχει, επίσης, η επικείμενη «διεθνής συμφωνία για τις συναλλαγές στον τομέα των υπηρεσιών» (ΤΙSA) ανάμεσα στην ΕΕ και σε άλλα 22 κράτη (ΗΠΑ, Κίνα, ΕΕ, Αυστραλία, Καναδάς, Ιαπωνία, Ισραήλ, Μεξικό, Νορβηγία, Πακιστάν, Τουρκία, Ν. Κορέα κ.ά.), με βασική στόχευση την παραπέρα απελευθέρωση των υπηρεσιών που έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα στο πλαίσιο των πολυμερών διαπραγματεύσεων του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου.

Ο όγκος, ωστόσο, των οικονομικών μεγεθών της ΤΤΙΡ σε σχέση με όλες τις προαναφερθείσες συμφωνίες δε χωρά καμιά σύγκριση, αφού και οι παραμικρές μεταβολές οικονομικών μεγεθών στο πλαίσιο αυτής της συμφωνίας σημαίνουν αστρονομικά κέρδη για τα μονοπώλια.

Με δεδομένο όλο το παραπάνω πλέγμα διεθνών συμφωνιών που βρίσκονται υπό διαπραγμάτευση, ο στόχος επίτευξης της συμφωνίας ΤΤΙΡ μετατέθηκε για το 2016, δεδομένου ότι οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί των δύο ιμπεριαλιστικών κέντρων είναι ιδιαίτερα οξυμένοι. Δεν είναι βέβαιο ότι οι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε ΕΕ και ΗΠΑ, ανάμεσα στα κράτη - μέλη της ΕΕ θα γεφυρωθούν, τα συμφέροντα είναι μεγάλα. Συνυπάρχει μαζί με το κοινό συμφέρον ο σφοδρός ανταγωνισμός.

Μια εικόνα αυτών των αντιθέσεων και των διαφορετικών προσδοκιών για τα μονοπώλια που εκπροσωπούν μπορούν να μας δώσουν κάποια στοιχεία για τις οικονομικές σχέσεις ΕΕ - ΗΠΑ.

Για τις οικονομικές σχέσεις ΕΕ - ΗΠΑ

Οι οικονομίες της ΕΕ και των ΗΠΑ από κοινού αντιπροσωπεύουν περίπου το 50% του παγκόσμιου ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ) και το ένα τρίτο του παγκόσμιου εμπορίου.

Σύμφωνα με τα στοιχεία για το 2013, η ΕΕ διατήρησε τη θέση της ως ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος των ΗΠΑ για τις εισαγωγές εμπορευμάτων, μπροστά από τον Καναδά και την Κίνα. Παρά τη μείωση των εξαγωγών της ΕΕ προς τις ΗΠΑ κατά 5 δισεκατομμύρια ευρώ, οι ΗΠΑ παρέμειναν ο πρώτος προορισμός των ενωσιακών εξαγωγών το 2013, απορροφώντας το 16,6% του συνόλου των εξαγωγών της ΕΕ (συγκριτικά, η Κίνα απορροφά το 8,5%).

Οι ΗΠΑ βρίσκονται μόλις στην τρίτη θέση μεταξύ των «εταίρων» της ΕΕ όσον αφορά τις εισαγωγές. Οι εξαγωγές τους προς την ΕΕ μειώθηκαν κατά 10 δισεκατομμύρια ευρώ, αλλά εξακολουθούν να αντιστοιχούν στο 11,7% των αγαθών που εισάγονται στην ΕΕ. Από την άποψη αυτή, οι ΗΠΑ υστερούν σε σύγκριση με την Κίνα και τη Ρωσία, οι οποίες παρέχουν το 16,6% και το 12,3% των συνολικών εισαγωγών της ΕΕ, αντίστοιχα.

Οι εξαγωγές υπηρεσιών της ΕΕ προς τις ΗΠΑ μειώθηκαν μεταξύ του 2012 και του 2013, όπως και οι εισαγωγές υπηρεσιών από τις ΗΠΑ. Το 2013 η ΕΕ κατέγραψε εμπορικό πλεόνασμα ύψους 12,7 δισεκατομμυρίων ευρώ στις συναλλαγές της με τις ΗΠΑ στον τομέα των υπηρεσιών.

Σημειώνουμε επίσης δύο ακόμα ενδεικτικά στοιχεία: Οι επενδύσεις των ΗΠΑ προς την ΕΕ είναι τρεις φορές παραπάνω από τις επενδύσεις τους σε όλη την Ασία. Επίσης, οι επενδύσεις της ΕΕ στις ΗΠΑ είναι οκτώ φορές παραπάνω από τις επενδύσεις της ΕΕ σε Κίνα και Ινδία. Ωστόσο, η ενισχυόμενη θέση της Κίνας στην ΕΕ προκαλεί προβλήματα στην παρέμβαση των ΗΠΑ (βλ. ΠΙΝΑΚΑ 1).

Η ΕΕ είναι ο μεγαλύτερος επενδυτής στις ΗΠΑ και αντίστροφα. Το 2012 σημειώθηκε αύξηση άνω των 200 δισεκατομμυρίων ευρώ όσον αφορά τα επενδυτικά αποθέματα και στις δύο πλευρές. Οι διμερείς άμεσες επενδύσεις είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από τις διατλαντικές εμπορικές σχέσεις. Αυτό ενισχύεται από το γεγονός ότι το εμπόριο μεταξύ μητρικών εταιρειών και θυγατρικών στην ΕΕ και στις ΗΠΑ αντιπροσωπεύει πάνω από το ένα τρίτο όλου του διατλαντικού εμπορίου (βλ. ΠΙΝΑΚΑ 2).

ΔΙΑΤΛΑΝΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΚΑΙ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ ΕΕ - ΗΠΑ (ΤΤΙΡ)
Οικονομικό ΝΑΤΟ για τα μονοπώλια - Σχεδιασμένο χτύπημα ενάντια στους λαούς
Τα σημεία των ενδομονοπωλιακών τριβών

Σύνοδος των G7 στη Βαυαρία
Σύνοδος των G7 στη Βαυαρία
Από αυτά που έχουν δει το φως της δημοσιότητας μέχρι σήμερα μπορούν να γίνουν κάποιες πρώτες εκτιμήσεις για τις επιπτώσεις της ΤΤΙΡ. Καταρχήν φαίνεται ότι η συμφωνία αφορά όλο το φάσμα των οικονομικών τομέων και κλάδων.

Η ΕΕ ενδιαφέρεται για την κανονιστική εναρμόνιση με τις ΗΠΑ στους υγειονομικούς και φυτοϋγειονομικούς κανονισμούς (SPS), στα τεχνικά και μη δασμολογικά εμπόδια στο εμπόριο (TBT) και τις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες. Στο επίπεδο των ειδικότερων τομέων προτεραιότητα αποτελούν η αυτοκινητοβιομηχανία, η χημική βιομηχανία, το φάρμακο, τα ιατρικά μηχανήματα και οι τεχνολογίες πληροφορικής και επικοινωνιών (ICT). Στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων σημειώνονται εμπόδια κι από τις ΗΠΑ κι από την ΕΕ στα θέματα των δημόσιων συμβάσεων και προμηθειών, όπως επίσης και στο θέμα της προστασίας των Προϊόντων Ονομασίας Προέλευσης - Γεωγραφικής Ενδειξης (ΠΟΠ - ΠΓΕ) με στόχο την άρση της προστατευμένης ονομασίας προϊόντων, όπως π.χ. η ελληνική φέτα. Εμπόδια προβάλλουν οι Αμερικανοί και στην απελευθέρωση του προστατευτικού καθεστώτος τους στα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα. Ευρύτερα, προκύπτουν θέματα που αφορούν στα τραπεζικά επενδυτικά προϊόντα αλλά και στις επενδύσεις γενικότερα, στις γεωργικές καλλιέργειες, στα πνευματικά δικαιώματα, στην παραγωγή και διάθεση πολιτιστικών οπτικοακουστικών προϊόντων, στις διαδικασίες σε δημόσιους διαγωνισμούς κ.ά.

Το ζήτημα της ψηφιακής αγοράς αποτελεί πεδίο αντιπαράθεσης ανάμεσα στα Ευρωπαϊκά και Αμερικάνικα μονοπώλια
Το ζήτημα της ψηφιακής αγοράς αποτελεί πεδίο αντιπαράθεσης ανάμεσα στα Ευρωπαϊκά και Αμερικάνικα μονοπώλια
Ας δούμε ενδεικτικά ορισμένες χαρακτηριστικές πτυχές της ΤΤΙΡ σε μια σειρά από κλάδους:

1. Ενέργεια

Ο κλάδος της Ενέργειας, στρατηγικής σημασίας και για τα δύο «συμβαλλόμενα μέρη» της ΤΤΙΡ, βρίσκεται σε σταυροδρόμι σύνθετων εξελίξεων κι ανταγωνισμών. Μέσω της ΤΤΙΡ οι ΗΠΑ επιχειρούν στην παρέμβασή τους στην Ευρώπη να ενισχύσουν το ποσοστό κερδοφορίας τους σε βάρος του άμεσου ανταγωνιστή τους, της Ρωσίας. Οι ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια έχουν ενισχύσει τη δυνατότητα άντλησης και εξαγωγών σχιστολιθικού και υγροποιημένου φυσικού αερίου καθώς και αργού πετρελαίου.

Αυτή τη δυνατότητα ιεραρχεί ψηλά και η ΕΕ, η οποία προσβλέπει, μεταξύ άλλων, στις εισαγωγές από τις ΗΠΑ προκειμένου να περιορίσει ακόμα περισσότερο την ενεργειακή της εξάρτηση από τη Ρωσία. Η Ενεργειακή Ενωση που έχει χαράξει και επιχειρεί να υλοποιήσει αυτήν την περίοδο η ΕΕ, από μόνη της δεν αρκεί για τα ευρωενωσιακά μονοπώλια. Γι' αυτό και η σύμπραξη με τις ΗΠΑ θεωρείται μονόδρομος.

Ανάλογο ενδιαφέρον βλέπουν και τα ταχέως αναπτυσσόμενα γερμανικά μονοπώλια στο πεδίο των βιοκαυσίμων για επενδύσεις στις ΗΠΑ, αν και γνωρίζουν ότι μέσα από την ΤΤΙΡ τα αμερικανικά μονοπώλια είναι σε θέση να επωφεληθούν και να καρπωθούν σημαντικά μερίδια στις αγορές των κρατών - μελών της ΕΕ. Η άρση των όποιων περιορισμών ακονίζει τα μαχαίρια των ανταγωνισμών.

2. Περιβάλλον, δημόσια υγεία και ασφάλεια των τροφίμων

Η Διατλαντική Συμφωνία θα καταργήσει βασικούς περιβαλλοντικούς κανονισμούς και όποια ακόμα ελάχιστα επίπεδα ασφάλειας προέβλεπαν μέχρι σήμερα. Στο σημείο αυτό είναι ανάγκη να τονίσουμε ότι τα πρότυπα ασφάλειας στα τρόφιμα, στο περιβάλλον κ.λπ. είναι αυστηρότερα στην ΕΕ από τα αντίστοιχα στις ΗΠΑ. Αυτό βέβαια δεν οφείλεται σε κανένα φιλολαϊκό ενδιαφέρον της ΕΕ, αλλά αφορά στην ενίσχυση των ευρωπαϊκών μονοπωλιακών ομίλων σε σχέση με τους ανταγωνιστές τους. Τα «υψηλότερα» πρότυπα σε συγκεκριμένους τομείς της βιομηχανίας, της αγροτικής παραγωγής και άλλους κλάδους της οικονομίας λειτουργούν μέχρι σήμερα «προστατευτικά» για τα ευρωπαϊκά μονοπώλια απέναντι σε εισαγωγές στην ΕΕ από αντίστοιχα αμερικανικά, κινεζικά κ.λπ., χωρίς να κατηγορείται η ΕΕ για «προστατευτισμό» στο πλαίσιο του ΠΟΕ (π.χ. για απαγορευμένες κρατικές ενισχύσεις, επιβολή δασμών κ.λπ.). Ταυτόχρονα, τα ευρωπαϊκά μονοπώλια, ειδικά σε τομείς που διαθέτουν σχετική υπεροχή σε βελτιωμένες επιστημονικές και τεχνολογικές εφαρμογές (π.χ. «πράσινες τεχνολογίες», ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, μειωμένες εκπομπές CO2 από οχήματα, χημικά προϊόντα κ.ά.) διαφημίζουν τα «κανονιστικά πρότυπα παραγωγής» των προϊόντων τους, ως περισσότερο φιλικά στο περιβάλλον, στην υγεία κ.λπ., επιδιώκοντας έτσι να κατακτούν μερίδια των παγκόσμιων αγορών, παρά το συγκριτικά υψηλότερο κόστος παραγωγής τους, σε σχέση με τους ανταγωνιστές τους. Από την πλευρά των ΗΠΑ σε αυτόν τον ανταγωνισμό, είναι π.χ. χαρακτηριστική η εκφρασμένη δυσφορία τους για την απαγόρευση εισαγωγών στην ΕΕ χλωριωμένων κοτόπουλων από τις ΗΠΑ, κυρίως Γενετικά Τροποποιημένων Οργανισμών, αλλά και η αντίστοιχη απαγόρευση εισαγωγής βοδινού κρέατος από την ΕΕ στις ΗΠΑ. Η καπιταλιστική κρίση και η αναζήτηση νέων αγορών και πεδίων κερδοφορίας οδηγούν τα ευρωπαϊκά μονοπώλια σε νέους προσανατολισμούς. «Ωριμάζει» περισσότερο η ιδέα να χαμηλώσουν τα δικά τους πρότυπα, επιτρέποντας έτσι το άνοιγμα της ενιαίας καπιταλιστικής αγοράς της ΕΕ σε ξένα μονοπώλια, με αντάλλαγμα την πρόσβασή τους στην αγορά των ΗΠΑ, ιδιαίτερα σε τομείς και κλάδους όπου είναι αποκλεισμένα, όπως π.χ. οι εσωτερικές θαλάσσιες και αεροπορικές μεταφορές των ΗΠΑ (όπου απαγορεύεται ξένη ιδιοκτησία) ή προσδοκούν μεγαλύτερα μερίδια, όπως π.χ. στην αυτοκινητοβιομηχανία.

Για τους λαούς στα κράτη - μέλη της ΕΕ, ένας τέτοιος συμβιβασμός (που μάλιστα δεν θα γίνει με αλλαγή της ευρωενωσιακής νομοθεσίας, αλλά απευθείας από τη Διατλαντική Συμφωνία, άρα χωρίς να προκαλέσει άμεσα λαϊκές αντιδράσεις), θα σημάνει άμεση χειροτέρευση στις συνθήκες ζωής τους. Για παράδειγμα, στην ευρωενωσιακή νομοθεσία ισχύει μέχρι σήμερα η λεγόμενη «αρχή της προφύλαξης», δηλαδή οι βιομηχανίες πρέπει να αποδεικνύουν ότι μία ουσία, συστατικό κ.λπ. προϊόντος δεν προκαλεί βλάβες ή κινδύνους στην υγεία. Στις ΗΠΑ ισχύει η αντίθετη αρχή, αφού ο κρατικός μηχανισμός πρέπει να αποδείξει την επικινδυνότητα μιας ουσίας, ώστε να επιβάλει περιοριστικά μέτρα. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα αφορά ουσίες που χρησιμοποιούνται στα καλλυντικά. Η ΕΕ έχει απαγορεύσει τη χρήση 1.200 τέτοιων χημικών ουσιών, ενώ στις ΗΠΑ απαγορεύονται μόλις 12.

Μία από τις πιο σημαντικές επιπτώσεις της ΤΤΙΡ σε βάρος της δημόσιας υγείας θα είναι η πλήρης απελευθέρωση εισαγωγής και καλλιέργειας των «μεταλλαγμένων» στα κράτη - μέλη της ΕΕ. Ηδη, εγκρίθηκε το Γενάρη από το Ευρωκοινοβούλιο κανονισμός που αφαιρεί από τα κράτη - μέλη το όποιο δικαίωμά τους να αντιταχθούν στην καλλιέργεια Γενετικά Τροποποιημένων Οργανισμών (ΓΤΟ) στην επικράτειά τους, για λόγους που αφορούν την προστασία της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος, εφόσον οι ΓΤΟ αυτοί έχουν εγκριθεί από τις δήθεν «επιστημονικές υπηρεσίες» της ΕΕ. Τα ευρωενωσιακά όργανα και οι αστικές κυβερνήσεις δηλαδή προετοιμάζουν το έδαφος για να επεκταθεί η καλλιέργεια, παραγωγή και εμπορία μεταλλαγμένων φυτικών - γεωργικών προϊόντων. Είναι ενδεικτικό ότι το γερμανικό μονοπώλιο της χημικής βιομηχανίας BASF, που ειδικεύεται στα μεταλλαγμένα, μέσα από την ΤΤΙΡ προσμένει να ενισχύσει τη θέση του, παρότι η συμφωνία αυτή θα ανοίξει νέα πεδία κερδοφορίας στο ευρωπαϊκό έδαφος στο βασικό ανταγωνιστή της, την αμερικανική «Μonsanto». Τις ίδιες επιπτώσεις θα έχει και η ελεύθερη εισαγωγή από τις ΗΠΑ σειράς προϊόντων που σήμερα απαγορεύονται με βάση τα «κανονιστικά πρότυπα» της ΕΕ, όπως φυτοφαρμάκων με καρκινογόνες ουσίες, βοδινού κρέατος με ορμόνες, αυξητικές ουσίες και αντιβιοτικά, κοτόπουλων που έχουν υποστεί επεξεργασία με χλώριο, επικίνδυνων για την υγεία τροφικών πρόσθετων, όπως η ρακτοπαμίνη, η οποία απαγορεύεται σε 160 χώρες, όχι όμως στις ΗΠΑ.

Σοβαρές θα είναι ακόμη οι επιπτώσεις από την εναρμόνιση των προτύπων σε σχέση με τα βιοκαύσιμα από πρώτες ύλες τροφίμων (στάρι, καλαμπόκι κ.λπ.) που θα επιφέρουν τεράστιες αλλαγές στη χρήση της γης (από αγροτικής καλλιέργειας σε παραγωγής βιοκαυσίμων), δίνοντας χαριστική βολή στη φτωχομεσαία αγροτιά με μικρό κλήρο, προς όφελος των μεγάλων καπιταλιστικών αγροτικών εκμεταλλεύσεων. Ανάλογος ανταγωνισμός συμφερόντων διεξάγεται και με τη λεγόμενη «ονομασία προέλευσης» προϊόντων.

3. Ψηφιακή αγορά

Η Διατλαντική Συμφωνία επιχειρείται να οικοδομηθεί εν μέσω σφοδρών ανταγωνισμών στην ψηφιακή αγορά. Τη δεσπόζουσα θέση στα ψηφιακά έχουν τα αμερικανικά μονοπώλια και η ΕΕ έχει αξιώσεις για περισσότερο «χώρο» στα ευρωενωσιακά μονοπώλια, που εκφράζονται αυτήν την περίοδο με τις αντιπαραθέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με την αμερικανική «Google», για τον έλεγχο των μηχανών αναζήτησης στο διαδίκτυο και την εκμετάλλευση του λογισμικού Αndroid. Επιδιώκεται, παράλληλα, ένα ρυθμιστικό πλαίσιο ώστε οι πάροχοι τηλεπικοινωνιακών και διαδικτυακών υπηρεσιών να καταγράφουν, να αποθηκεύουν, να διατηρούν και να θέτουν στη διάθεση των κατασταλτικών μηχανισμών ΗΠΑ και ΕΕ τις «κινήσεις» και τα «αποτυπώματα» του καθενός στις τηλεπικοινωνίες και το διαδίκτυο. Στην κατεύθυνση αυτή υπάρχει ήδη «πλούσια» νομοθεσία τόσο από την πλευρά της ΕΕ (Οδηγία για την παρακολούθηση των ηλεκτρονικών επικοινωνιών του 2005), όσο και από τις ΗΠΑ. Επίσης, σημειώνουμε και τις μεταξύ τους διμερείς συμφωνίες για την παροχή στοιχείων των επιβατών αεροπορικών πτήσεων από την ΕΕ προς τις ΗΠΑ (η λεγόμενη συμφωνία PNR, που επιδιώκεται εντατικά να αποτελέσει και ευρωενωσιακή νομοθεσία για τις πτήσεις των επιβατών στις χώρες - μέλη της ΕΕ, το λεγόμενο «ευρωπαϊκό PNR»).

Η συμφωνία θα επεκτείνεται ακόμη στα πνευματικά δικαιώματα, στις ευρεσιτεχνίες και τα εμπορικά σήματα με στόχο τον αποκλεισμό οποιασδήποτε ελεύθερης πρόσβασης σε πολιτιστικό, ψυχαγωγικό, ενημερωτικό περιεχόμενο, κυρίως στο διαδίκτυο, ώστε να προστατεύονται αποκλειστικά τα δικαιώματα ιδιοκτησίας των πολυεθνικών επιχειρήσεων. Πρότυπο των διαπραγματεύσεων αποτελεί η Σύμβαση ACTA (Εμπορική Συμφωνία Κατά της Παραποίησης), η οποία προσωρινά αποσύρθηκε λόγω των αντιδράσεων που προκάλεσε και των οξυμένων αντιθέσεων ανάμεσα στα μονοπώλια που υπαγόρευσαν την απόρριψή της κι από το Ευρωκοινοβούλιο.

ΔΙΑΤΛΑΝΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΚΑΙ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ ΕΕ - ΗΠΑ (ΤΤΙΡ)
Οικονομικό ΝΑΤΟ για τα μονοπώλια - Σχεδιασμένο χτύπημα ενάντια στους λαούς
ΤΤΙΡ: Ισχύς εν τη ενώσει των μονοπωλίων σε βάρος των εργαζομένων

Ο 9ος γύρος των συνομιλιών ΕΕ - ΗΠΑ για τη συμφωνία διεξήχθη στις 20-24 Απρίλη. Οι διαπραγματεύσεις διεξάγονται με απόλυτη μυστικότητα και το περιεχόμενό τους είναι απόρρητο. Απόρρητο μόνο για τους εργαζόμενους, ώστε να βρεθούν μπροστά σε τετελεσμένα, γιατί εκπρόσωποι μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων συμμετέχουν στα τραπέζια των συνομιλιών, αφού άλλωστε η συμφωνία μόνο τα δικά τους συμφέροντα αφορά.

Η συμφωνία θα ανοίξει το δρόμο για την αμφισβήτηση και κατάργηση όποιων εργατικών δικαιωμάτων έχουν παραμείνει σε ισχύ μετά τη βάρβαρη επίθεση κεφαλαίου - ΕΕ - αστικών κυβερνήσεων, με την αξιοποίηση της καπιταλιστικής κρίσης. Οι εναρμονίσεις στα πλαίσια της διατλαντικής συμφωνίας θα ρίξουν στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο τα δικαιώματα των εργαζομένων όπως επίσης κι αυτών που εργάζονται σε θυγατρικές - μητρικές επιχειρήσεις με παρουσία και επιχειρηματική δραστηριότητα στις ΗΠΑ και σε κράτη - μέλη της ΕΕ. Συλλογικές Συμβάσεις και συνδικαλιστικά δικαιώματα θα χτυπηθούν περαιτέρω, στο πλαίσιο της εφαρμογής ενιαίων κανόνων σε ΗΠΑ και ΕΕ, με κοινή επιδίωξη τη δραστική μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης. Με λίγα λόγια, τα αντεργατικά μέτρα και η εργασιακή ζούγκλα που εφαρμόζεται σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ και στις ΗΠΑ θα συναντηθούν με πολλαπλές συνέπειες για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Παρόμοιες συμβάσεις που έχουν υπογράψει οι ΗΠΑ, όπως π.χ. η NAFTA (Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου Βόρειας Αμερικής, που τέθηκε σε ισχύ το 1994, ανάμεσα σε ΗΠΑ, Μεξικό και Καναδά), προϊδεάζουν για κύμα απολύσεων και νέα εκτόξευση της εκμετάλλευσης και της ανεργίας της εργατικής τάξης.

Ωθηση στην περαιτέρω παράδοση κρατικών υπηρεσιών στο κεφάλαιο

Πέραν των παραπάνω επιπτώσεων, επιδιώκεται να αρθούν όλα τα εμπόδια (νομικά, διοικητικά, κανονιστικά), ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις να αναλάβουν οποιονδήποτε τομέα κρατικών μέχρι σήμερα υπηρεσιών, όπως η Υγεία, η Παιδεία, το νερό κ.λπ. στο όνομα της απελευθέρωσής τους. Περιττό είναι να σημειώσουμε ότι καθ' όλη την περίοδο των διαπραγματεύσεων «λίστες εξαιρέσεων συγκεκριμένων υπηρεσιών από την απελευθέρωση» πάνε κι έρχονται εν μέσω ανταγωνισμών...

Με τη Συμφωνία, μαζί με την απελευθέρωση των κρατικών υπηρεσιών, ανοίγουν για τα μονοπώλια και οι δημόσιες συμβάσεις, τόσο σε επίπεδο κεντρικής κυβέρνησης, όσο και σε επίπεδο περιφερειακής και τοπικής διοίκησης. Ιδιαίτερα τα ευρωενωσιακά μονοπώλια επιδιώκουν να «σπάσουν» την προνομιακή σύναψη δημόσιων συμβάσεων με το αμερικανικό Δημόσιο και τις πολιτείες του που γίνεται έως τώρα μόνο από αμερικανικούς ομίλους (σύστημα «Buy America»), ενώ οι αμερικανικές εταιρείες με τη σειρά τους θέλουν να άρουν μια σειρά από κανονιστικά εμπόδια που τις πετούσαν, μέχρι σήμερα, εκτός των αναθέσεων τέτοιων συμβάσεων.

Για τα περιβόητα «ΙSDS»...

Η ΤΤΙΡ, πατώντας στις ήδη υπάρχουσες συνθήκες απελευθέρωσης του κεφαλαίου, προχωρά ακόμα περισσότερο. Η συμφωνία, με την πλήρη απελευθέρωση κλάδων της οικονομίας, όπου σήμερα ορισμένοι από αυτούς βρίσκονται ακόμη υπό τον έλεγχο κρατικών επιχειρήσεων, θα σημάνει και την ανεμπόδιστη παράδοσή τους στο κεφάλαιο.

Στο πλαίσιο, μάλιστα, αυτό, προβλέπονται και τα λεγόμενα «δικαιώματα προσδοκίας των επενδυτών». Πρόκειται για τις αξιώσεις των επιχειρηματικών ομίλων για αποζημιώσεις από τα κράτη, γιατί με την πολιτική τους ή/και τη νομοθεσία τους εμπόδισαν επενδύσεις και τα αναμενόμενα κέρδη των ομίλων σε κάποιο κλάδο. Το κεφάλαιο, δηλαδή, διαμορφώνει ένα «ασφαλές επενδυτικό περιβάλλον», επιδιώκοντας να εξασφαλίσει εγγυημένα κέρδη, είτε απευθείας από τις επενδύσεις του, είτε μέσω αποζημιώσεων από τα κράτη. Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, παρατηρείται έκρηξη προσφυγών επενδυτών εναντίον κρατών.

Οι προσφυγές αυτές, όπως προβλέπει η ΤΤΙΡ, θα κρίνονται από τους αποκαλούμενους «Μηχανισμούς Επίλυσης Διαφορών Επενδυτών - Κράτους», τα περιβόητα ISDS (Investor-StateDispute Settlements). Πρόκειται για διαιτητικά όργανα που συγκροτούνται από μεγάλες δικηγορικές εταιρείες, στα οποία προσφεύγουν τα μονοπώλια.

Τέτοιες διατάξεις δεν είναι καινούριες, άρχισαν να εντάσσονται σε διμερείς εμπορικές συνθήκες από τη δεκαετία του '90, ενώ περιέχονται και στη Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου που έχει συνάψει η ΕΕ με τον Καναδά, την CEΤΑ. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση απαιτήσεων αποζημίωσης μονοπωλίων της πυρηνικής ενέργειας για την απόφαση της γερμανικής κυβέρνησης το 2013 να καταργήσει τα πυρηνικά εργοστάσια στο έδαφός της. Επίσης, το παράδειγμα της Ρουμανίας, η οποία, όταν -υπό το βάρος λαϊκών αντιδράσεων- ακύρωσε την εξόρυξη χρυσού στη Ρόσια Μοντάνια από την καναδική «Gabriel Resources», απειλήθηκε από την εταιρεία ότι θα προσφύγει στη διεθνή διαιτησία, ζητώντας αποζημίωση 4 δισ. δολαρίων, περίπου δηλαδή το 2% του ΑΕΠ της χώρας. Η εταιρεία βασίστηκε στις ρήτρες προστασίας των επενδυτών, που περιλαμβάνονται σε διμερή συνθήκη Ρουμανίας - Καναδά. Με την επικύρωση της CETA, παρόμοια δικαιώματα θα αποκτήσουν καναδικές εταιρείες και στην Ελλάδα, όπως η «Eldorado Gold», που εκμεταλλεύεται τα μεταλλεία χρυσού στις Σκουριές της Χαλκιδικής.

Οι θέσεις των άλλων κομμάτων για την ΤΤΙΡ

ΝΔ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα και οι πολιτικές ομάδες στο Ευρωκοινοβούλιο Λαϊκό Κόμμα, Σοσιαλδημοκράτες, Φιλελεύθεροι στηρίζουν αναφανδόν τη Διατλαντική Συμφωνία. Επιμέρους επιφυλάξεις τους υπηρετούν συγκεκριμένες μερίδες του κεφαλαίου, που επιδιώκουν να αποσπάσουν ακόμα περισσότερα οφέλη και προβάλλονται ως τάχα φιλολαϊκές, με στόχο τη χειραγώγηση εργατικών - λαϊκών δυνάμεων. Να σημειωθεί εδώ ότι στην ίδια κατεύθυνση ακούγονται «φωνές» κι από μια σειρά ΜΚΟ και λόμπι της ΕΕ, που συνδέονται με συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα και προσδοκούν, κάνοντας θόρυβο, να αποσπάσουν ευνοϊκές ρυθμίσεις και αλλαγές στο κείμενο της συμφωνίας.

Οι δε νεόκοποι σοσιαλδημοκράτες του ΣΥΡΙΖΑ, των Podemos, όπως κι οι άλλοι οπορτουνιστές, με βασικό εκφραστή τους το ΚΕΑ και την GUE/NGL στο Ευρωκοινοβούλιο, εκφράζοντας κι αυτοί συμφέροντα τμημάτων του κεφαλαίου, δηλώνουν αντίθετοι με τη σύναψη της Διατλαντικής Συμφωνίας, επικεντρώνοντας τη διαφωνία τους σε ορισμένες αποσπασματικές πλευρές της και όχι στην ουσία της. Υπερασπίζονται την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων, προβάλλοντας το παραμύθι για «βιώσιμη» και «αειφόρο» καπιταλιστική ανάκαμψη. Βλέπουν την ΤΤΙΡ ως «εμπόδιο» να αποκτήσει ο καπιταλισμός «κανόνες, έλεγχο και ρυθμίσεις», που δήθεν θα βάλουν «χαλινάρια» στα μονοπώλια. Σκόπιμα κρύβουν ότι η ΤΤΙΡ δεν αποτελεί απόκλιση, αλλά περίτρανη επιβεβαίωση του εκμεταλλευτικού χαρακτήρα αυτού του συστήματος. Στην πραγματικότητα, οι νεο-σοσιαλδημοκράτες του ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμοι να την προσυπογράψουν, αρκεί να τηρηθούν κάποια προσχήματα δήθεν διαφάνειας και ασήμαντων εξαιρέσεων (όπως οι πιο βασικές δημόσιες υπηρεσίες, π.χ. το νερό, κοινωνικές υπηρεσίες). Επικαλούνται, επίσης, ότι η ΤΤΙΡ «προσβάλλει την κυριαρχία κάθε κράτους-μέλους». Εξωραΐζουν, δηλαδή, την αστική εξουσία σε κάθε χώρα, αποκρύπτοντας ότι εφόσον τα μέσα παραγωγής παραμένουν στα χέρια της αστικής τάξης και κριτήριο της ανάπτυξης είναι το καπιταλιστικό κέρδος, τότε στα πλαίσια της καπιταλιστικής διεθνοποίησης και της ανισότιμης αλληλεξάρτησης των καπιταλιστικών χωρών, είναι αναπόφευκτη η προσωρινή ή και πιο μόνιμη εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Δεν ευσταθεί, λοιπόν, η αντίληψη πως η ΤΤΙΡ είναι «ξένη κι αντίπαλη» με το καπιταλιστικό κράτος, με τα συμφέροντα των αστικών τάξεων που υπηρετεί αυτό σε κάθε χώρα. Οσοι ισχυρίζονται κάτι τέτοιο, αναποδογυρίζουν την αλήθεια, γιατί στα πλαίσια των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, η κρατική ιδιοκτησία αποτελεί συλλογικό καπιταλιστή που εκφράζει τα συμφέροντα του κεφαλαίου κι αυτά άλλωστε τα συμφέροντα η ΤΤΙΡ κι οι άλλες διακρατικές συμφωνίες και ενώσεις υπηρετούν.

Η τοποθέτηση αυτών των δυνάμεων για την ΤΤΙΡ είναι χαρακτηριστική για το ρόλο τους ως δεκανίκι της αστικής τάξης, στήριγμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης ενάντια στους λαούς. Προβάλλουν το ιδεολόγημα ότι η ΤΤΙΡ θα σημάνει την κυριαρχία των ΗΠΑ πάνω στην ΕΕ, θα «ακυρώσει» τάχα τα «δημοκρατικά» και «κοινωνικά» χαρακτηριστικά της, το διαφορετικό «ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο και τις αξίες της». Κρύβουν ότι η Διατλαντική Συμφωνία επιδιώκεται και από τις αστικές κυβερνήσεις της ΕΕ, για λογαριασμό των αναγκών των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, ώστε να διασφαλίσουν και να προωθήσουν τις θέσεις τους στο μονοπωλιακό ανταγωνισμό σε παγκόσμιο επίπεδο. Παρουσιάζουν τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ και τις νομοθετικές ρυθμίσεις της για διάφορα θέματα σαν πιο φιλολαϊκές, που δήθεν αντιστέκονται ενάντια στις ΗΠΑ, κρύβοντας ότι ο στόχος τους είναι η προστασία των ευρωπαϊκών ομίλων. Αναμασούν το χρεοκοπημένο ισχυρισμό περί «δημοκρατικής ΕΕ» σαν αντίπαλο δέος απέναντι στις ΗΠΑ, κρύβοντας τη στρατηγική συμμαχία και των δυο τους ενάντια στους λαούς.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, επίσης, δια στόματος του υπουργού Οικονομίας, Γ. Σταθάκη, στη σχετική συζήτηση στη Βουλή, στις 28-5-2015, για την πορεία των συζητήσεων για τη Διατλαντική Συμφωνία, προκλητικά υποβάθμισε τη σημασία της, συγκρίνοντάς την με παρόμοιες συμφωνίες της ΕΕ με τη Μαλαισία! Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ψελλίζει ορισμένα συνθήματα περί αδιαφάνειας, για να προετοιμάσει το έδαφος να την προσυπογράψει φαρδιά-πλατιά, όπως και το νέο αντιλαϊκό μνημόνιο με τους δανειστές «εταίρους» της.

Δε διορθώνεται...

Στα πλαίσια των ανταγωνισμών που αναφέρθηκαν, την περασμένη Τετάρτη 10/6, στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, αναβλήθηκε η προγραμματισμένη ψηφοφορία σχετικά με την έκθεση συστάσεων της Επιτροπής Διεθνούς Εμπορίου για τη Διατλαντική Συμφωνία. Η αναβολή εξυπηρετεί τις ανάγκες εξεύρεσης συμβιβαστικών ισορροπιών ανάμεσα στις πολιτικές ομάδες του Ευρωκοινοβουλίου και της συνοχής στο εσωτερικό τους, ως αποτέλεσμα αντιτιθέμενων συμφερόντων και ανταγωνισμών τμημάτων του κεφαλαίου στην ΕΕ, σχετικά με τη Διατλαντική Συμφωνία. Κρύβεται έτσι η πραγματική στάση των πολιτικών δυνάμεων απέναντι στην αντιλαϊκή συμφωνία: Ποιοι δηλαδή τη στηρίζουν και ποιοι, παρά τους αστερίσκους και τις υποσημειώσεις, όπως οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και της GUE/NGL, επιδίδονται σε σωρεία τροπολογιών, επιχειρώντας τάχα να τη ...διορθώσουν, υπερασπιζόμενες τα συμφέροντα τμημάτων του κεφαλαίου, συμπλέοντας στρατηγικά με τη γενική κατεύθυνση της ΤΤΙΡ.

Καμιά όμως τροπολογία ή «σύσταση του Ευρωκοινοβουλίου στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή» δεν μπορεί να αλλάξει τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της ΤΤΙΡ.

Οι λαοί μπορούν να τους χαλάσουν τα σχέδια.

Το ΚΚΕ παλεύει ενάντια στην αντιλαϊκή αυτή συμφωνία, υπογραμμίζοντας ότι δεν παίρνει ούτε από συστάσεις, ούτε από διορθώσεις. Καλεί σε λαϊκό ξεσηκωμό, για να απορριφθεί η συμφωνία, μαζί με το εκμεταλλευτικό σύστημα που υπηρετεί.

Ο ελληνικός λαός, οι λαοί και των άλλων χωρών μπορούν και πρέπει να απορρίψουν τη νέα θηλιά που πάνε να περάσουν στη ζωή και τα δικαιώματά τους με τη Διατλαντική Συμφωνία. Χρειάζεται στα πλαίσια του εργατικού κινήματος να ανοίξει συζήτηση, να ενημερωθούν και να προετοιμαστούν δυνάμεις να αντιμετωπίσουν τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου. Να αντιμετωπιστεί η ΤΤΙΡ όχι ως μια εξαίρεση, δήθεν «παρανυχίδα» του καπιταλισμού συστήματος, αλλά ο κανόνας που επιβεβαιώνει την επιθετικότητα του κεφαλαίου, τον ίδιο τον εκμεταλλευτικό χαρακτήρα ενός κοινωνικοοικονομικού συστήματος που σάπισε και πρέπει να ανατραπεί. Η εργατική τάξη, οργανώνοντας την πάλη της, δυναμώνοντας την κοινωνική συμμαχία της με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, μπορεί να αποδεσμευτεί από την ΕΕ, το χρέος της πλουτοκρατίας, με την ανατροπή της εξουσίας των καπιταλιστών, ο λαός μπορεί να εγκαθιδρύσει τη δική του εξουσία, με την οικονομία και τα μέσα παραγωγής στα δικά του χέρια.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ